Waar is de tijd gebleven toen ik gerust een hele nacht kon doorfeesten en de volgende dag fris en vrolijk er nog eens kon aan beginnen... ja waar... in een ver en grijs verleden blijkbaar... gisteren vrienden van ons hun jubileum gaan vieren... zij deden dit samen met de vriendin haar broer want de twee stellen zijn toendertijd met 2 maanden verschil getrouwd... en gevierd werd er... meer dan 100 gasten... champagne à volonté met ontelbare hapjes tussendoor... die hapjes en drankjes bleven maar komen en... tja... wat doe je dan... je laat je meeslepen... het was zalig zitten in de prachtige tuin van het restaurant in goed gezelschap... maar... toen we dan eindelijk echt aan tafel werden geroepen had er niemand nog veel eetlust... als voorgerecht werd ons kreeft voorgezet... versierd met dikke sappige asperges en nog wat liflafjes en weer liet ik me niet kennen... als hoofdgerecht lamsribbetjes met garnituur... mijn lievelingsgerecht... helaas at ik alleen nog maar uit beleefdheid... mijn tafelgenoten idem dito... ik heb tegenwoordig altijd plastic zakjes bij en stop er het overgebleven vlees in voor de hond van zoon... toch zonde om het weg te gooien... de oogst aan vlees was bijzonder goed... het dessert heb ik gul aan 't manneke gelaten want dat kon er echt niet meer bij... zo spijtig maar genoeg is genoeg... toen we thuis kwamen vroegen de overburen of we nog even kwamen buurten... we durfden niet weigeren... er kwam wijn en versnaperingen op tafel... dat alles heb ik aan mij voorbij laten gaan... alleen slappe thee ging er nog in... slecht geslapen... ingewanden overspannen... vandaag een sobere dag... ach waar is de tijd toen ik voor zoiets mijn hand niet omdraaide... ja waar... in een ver en grijs verleden!

26-06-2017 om 16:53 geschreven door Myette

Eindelijk is mijn weer er weer... d.w.z. een fris, zeg maar koel, windje waar de haren van je snor gaan van rechtop staan... dit is facultatief want die snorharen worden direct uitgerukt zodra ze durven de kop opsteken... dat koele weer kwam heel erg van pas voor mij want ik zat net met de nieuwsbrieven voor onze club en dan achter je computer gaan zitten in een snikhete kamer was teveel gevraagd... dus brieven zijn netjes getypt en in enveloppen gestoken en gaan maandag op de post... de leden die niet zo computer minded zijn krijgen de hele boel via mail... dan heb ik weer mijn handen vrij om... ja om wat te doen... dat weet ik dus nog niet... het lot zal beslissen.

Morgen gaan we een stel vrienden be-jubilarissen... blij toe dat het weer koeler is want in de voorbije hittegolf kon het idee van een cava (of enkele) me echt niet bekoren... nu begin ik er zachtjes aan te wennen... ik begin weer plannen te bekokstoven... iets waar ik de laatste weken echt geen fut voor had... als het waar is dat we meer en meer hete zomers gaan krijgen verhuis ik naar Antarctica... alhoewel... daar moeten vechten met de laatste ijsberen voor de laatste ijsschots lijkt me wel vermoeiend... wat dan... misschien het bad laten vollopen vooraleer het watertekort toeslaat en daar gaan in liggen weken zolang het duurt... je krijgt dan wel lelijke rimpels in je vel... ach wat is het leven soms moeilijk.

Ik zou zo nog wel enkele uren kunnen doorzwammen maar 't manneke roept dat "Midsomer Murders" gaat beginnen... is wel ouwe koek maar ik hou nu eenmaal van die Engelse series... gemiddeld krijgen we daar 3 lijken maar die moorden gebeuren met typisch Engels flegma...en in een rustiek Engels decor... best te pruimen... zeer rustgevend! 

24-06-2017 om 14:01 geschreven door Myette

Niettegenstaande de hitte werken mijn hersentjes nog... weliswaar op halve kracht maar toch... ik las net in de krant : "warm... wen er maar aan" en volgens die krant krijgen we in het vervolg af te rekenen met lange en hete zomers... nu zullen er velen zijn die dit toejuichen maar niet ik... ik ben meer geschikt om te floreren in frisse winderige streken en dat hete plakkerige weer ligt me niet... gelukkig ben ik op pensioen en kan ik me na de middag neervleien in de tuin waar we... ook gelukkig... genoeg bomen hebben geplant om schaduw te geven... die bomen en struiken zien er echter al niet meer zo fris uit als enkele weken geleden... de arme sloren hebben dorst en aangezien het drinkwater schaars is krijgen ze 's avonds maar met mondjesmaat wat te drinken... de tijd dat we elke dag overvloedig sproeiden is voorbij... is ook niet meer te betalen... dus bomen, struiken en plantjes zien er... net als ik... ietwat verdord uit... ik ben nu begonnen met elk beetje overbodig water in een emmer te gieten om die sukkels 's avonds te drenken... ook enkele schalen in de tuin gezet met water voor ons vogelbestand.

Dat was dus de dagelijkse gang van zaken hier ten huize... de verpleger heeft 't manneke al drooggelegd en de rest van de dag zijn planloos.

Zonet gelezen over de zoveelste aanslag in Brussel... je zou zeggen dat... nadat de tigste idioot neergeschoten werd... er niet veel meer overblijft maar nee... die gasten kruipen gelijk wormen de grond uit... wat hen bezielt snap ik gewoon niet... het leven is al zo kort en soms moeilijk met de dagelijkse probleempjes en dan gaan ze zich bezig houden met mensen neermaaien... omver rijden... laten ontploffen... waarom al dat geweld en die haat... ter meerdere eer en glorie van hun god... vergeet het maar... dit zijn daden die alleen kunnen opkomen in zieke geesten... ze laten zich opruien door de opper-zieke-geesten die hen allerlei hemelse beloningen beloofd en die onnozelaars tuinen erin... sukkels!

Na deze hoognodige ontboezeming ga ik me wagen aan het strijken... dit met frisse tegenzin maar ja... plicht is plicht en zelfs een gepensioneerde heeft er nog enkele.

21-06-2017 om 11:04 geschreven door Myette

Nu hou ik wel van een beetje zon... met de nadruk op "beetje" maar trop is trop... ik voel me geen mens maar een natte vod... in de tuin gezeten onder de bomen maar zelfs daar is het warm.

Het leven gaat echter voort... of het nu warm of koud is... goesting of geen goesting... de voorbije dagen waren weer welgevuld... 't manneke heeft een mini-operatie gehad... in zijn ogen natuurlijk een zware operatie maar oordeel zelf... hij had al maanden een bobbel in zijn nek... we dachten een vetknobbel... dat bobbeltje begon echter plots te zwellen en man toog naar de huisarts... die begon dat ding te betasten en kneden en zegde dat hij toch liever had dat man ermee naar de dermatoloog trok... man maakte een afspraak... kwam naar huis en de volgende dag begon dat knobbelding plots uit te puilen... man naar Spoed... ze sneden het open en stuurden hem terug naar huis met een voorschrift voor de nazorg... nu komt er elke dag een verpleger die wond ontsmetten... een nieuwe wiek erin proppen... een groot verband erop plakken... voor hoelang... dat zullen we moeten afwachten.

Vandaag was het poetsen geblazen... na 3 weken mijn hulp te hebben moeten missen werd het hoog tijd voor een grondige schoonmaakbeurt... mijn kot is weer kraakhelder nu... straks het vrouwtje ook een grote wasbeurt geven want dat vrouwtje voelt zich vies... het enige probleem is dat na een douchebeurt ik nog harder begin te lekken dan ervoor... dat zweet is dan wel proper zweet maar ja.

Morgen gaan we de golf afzeggen... te warm om uren in de zon te gaan staan bakken... in de voormiddag komen ons clubbestuur echter vergaderen en daarna moet ik nog vliegensvlug naar de bib of ik moet boete betalen... dat is genoeg voor één dag... de volgende dagen wordt het NOG heter  zeggen ze... trop is trop... mag het wat minder a.u.b.?

Volgende zondag hebben we jubilarissen te vieren... ik hoop dat het dan wat koeler is... enkele glaasjes cava en/of wijn en de stoom komt mijn oren en neusgaten uit... ik zou natuurlijk het ook kunnen houden bij water en fruitsap maar allee... zeg nu zelf... is DAT feestelijk?

Vrijdag kwamen de kinderen eten en bibi hier weet haar menu wel te kiezen... toen ik het samenstelde voorspelde de meteo veranderlijk buienweer... jawadde... een snikhete dag en ik zat met een bewerkelijk dessert... soep en een ovenschotel... kon het nog heter... blij dat ik het overleefd heb... ik lag wel vroeg in mijn bed.

19-06-2017 om 16:05 geschreven door Myette

Wat een gedoe weeral om hier binnen te geraken... ik voel me al moe en de dag moet nog beginnen... en zo te zien wordt het weer een warme dag... iets helemaal anders dan ik op mijn meteo heb gelezen... ik ging daarvan uit en vroeg de kinderen te eten op vrijdag aangezien de weerberichten er niet al te schitterend uitzagen... en VERDORIE ze hebben we weeral liggen... nu kan ik weer eten aandragen en koken en dàt in een kleine hete keuken... nog maar eens VERDORIE!!!

Gisteren naar de midgetgolf geweest en redelijk goed gespeeld... bij de "after golf" een Duvel gedronken en het moeten uitzweten met koppijn... VERDORIE!!!

Maandag begon de dag al goed... politie moeten bellen omdat er een auto zich voor onze garage had geposteerd en man perse buiten moest... eerst staat toeteren maar geen beweging te zien... als iemand zich voor een garage neerzet zou hij/zij op zijn minst toch eens een briefje mogen aanplakken met adres waar te bereiken ingeval van nood... maar nee... iedereen leeft tegenwoordig in zijn eigen cocon... toen die man dan toch kwam opdagen... weer de politie moeten afbellen... daarna in de badkamer een glazen potje op de vloer gestoten en een half uur lang op mijn knieën liggen zoeken naar de duizenden scherfjes... dacht dat ik alles had maar nee... 't manneke trapte in het enig overgebleven scherfje en toen hij bloed zag druppen begon hij te brullen... ik brulde terug dat hij zijn voet van de badmat moest weghouden maar nee... tegen dat ik alcohol en verband uit de kast had gevist zag de badmat eruit als een dalmatiër... dus ik terug op de knieën om de vlekken eruit te boenen... tja je hebt zo van die dagen dat je met plezier terug je bed zou induiken... VERDORIE!!!

Ik ben enkele dagen terug nog eens de koekestad ingetrokken... een stad boordevol mensen van allerlei nationaliteiten en in allerlei vormen en maten... niet allemaal even appetijtelijk... en de meest onappetijtelijken pronken dan nog met hun overvloed aan onappetijtelijk vlees... ach en ik die jarenlang heb gevochten tegen die overvloed aan vlees met het idee dat wat minder mooier was... wat een verspilde moeite allemaal... ik had gewoon moeten wachten tot dik weer mode werd en ik gelukkig en onbezorgd door de wereld kon waggelen met trillende vetrollen... ik ben wel geslaagd in de aanschaf van al mijn aankopen zodat ik tevreden maar hondsmoe terug naar huis ben getramd... een tram die weer overvol zat met mensen in alle schakeringen bruin... bijna allemaal jonge mensen... dus ken je je indenken hoe onze eigen stad er zal uitzien binnen 20 jaar... geen wit meer te zien dan... niet dat ik iets tegen bruin heb... het kleedt wel mooier af.

14-06-2017 om 09:57 geschreven door Myette

Nou moe dat heeft me enkele zweetdruppels gekost om hier binnen te geraken... gisteren beloofde ik... na het volbrengen van mijn echtelijke- en huishoudelijke plichten... een logje te plegen... toen ik 's avonds... na een volgepropte dag... al in mijn nachtpon die belofte probeerde na te komen... kon ik niet op mijn blog... ik ben dan maar totaal gefrustreerd in mijn bed gekropen... toen ik wakker werd ben ik eerst eens gaan voelen aan mijn rug of ik al een bochel had... tja "belofte maakt schuld en als je die niet voldoet krijg je een dikke bult"... zo hebben ze me steeds wijsgemaakt... gelukkig is dat verhaaltje nep maar voor alle zekerheid ben ik hier toch maar.

Ik zat enkele dagen zonder peceke... zoon had die meegenomen voor reparatie... den Buddy deed heel raar de laatste tijd... sprong van den hak op den tak... was super lui... op het laatst kreeg ik hem bijna niet meer aan de praat en... eens opgestart... weigerde hij het veld te verlaten... dus heeft zoon er zijn licht op laten schijnen en het bleek dat de harde schijf mankementen vertoonde... alles onder controle nu (hout vasthouden maar)... ik kan tegenwoordig gelukkig het nodige opzoeken op de smartphone maar het grote werk do ik toch liever op de desktop.

Zondag gaan brunchen met onze buren en nadien op hun terras blijven nakaarten... zo konden we onze tuin eens bekijken vanuit een andere hoek... maandag alle moed bijeengeschraapt en gaan wandelen in het Rivierenhof met 't manneke... veel kauwen gezien... ook kraaien... één konijntje... en een waterkieken dat uit het water kwam en naar ons toestapte met een vragend koppeke... geen eten bij?... en nee we hadden niets op zak... volgende keer neem ik proviand mee... het zou dringend moeten regenen want het waterpeil staat overal gevaarlijk laag... het is hier toch altijd wat... dan TE droog... dan TE nat... kunnen ze hier nu eens nooit maat houden!

Gisteren het laatste restje moed dat ik noh bezat bijeengeharkt en aan de belastingbrief begonnen... dat is ook in orde nu... nu vandaag een afspraak op de bank over wat ik met onze zuurverdiende en schamele spaarcentjes ga doen... op den duur kost het meer om je spaargeld op de bank te houden dan dat je eruit haalt... het zijn wrede tijden... en dan wil ik het nog niet hebben over aanslagen... verkrachtingen... diefstallen en moorden... het lijkt wel of de wereld dol geworden is... ook al een gevolg van de pollutie???

07-06-2017 om 08:43 geschreven door Myette

Vaak krijg ik het verwijt te horen dat ik weer eens overdrijf... en dan niet van het zweten... nee met spek schieten wordt het ook wel genoemd... en op gevaar af weer dat verwijt te krijgen waag ik me weer aan een logje... jaja... ik was er gisteren ook al... maar Ani vroeg me zo beleefd hoe het met mijn zoon gaat dat ik me zedelijk verplicht voel hierop even beleefd te antwoorden... die zoon van ons is een harde... niet vlug kapot te krijgen... zijn wond is EINDELIJK dicht... is nog bang af te wachten of ze dicht gaat blijven want die huid ziet er nog maar wat kramikkig uit... hij wandelt kleine afstanden zonder krukken... mag dat been nog niet overbelasten... dat been weigert ook recht te trekken dus dat wandelen is meer manken maar toch het is al een hele vooruitgang... de verzekering is helemaal akkoord met hem en hij krijgt alle gemaakte kosten terugbetaald... van het geld voor zijn motor heeft de OEN al een andere gekocht en die staat nu werkeloos te verpieteren voor zijn deur... tot grote ergernis van 't manneke die zoon voor gek verklaarde... die zoon van ons heeft ook een harde kop en daar is niet tegen te vechten... wat zijn werk betreft dat is een groot vraagteken... hij zelf denkt terug te kunnen gaan werken maar of dat gaat lukken moeten we nog afwachten.

Alhoewel we met dat jong al heel wat hebben meegemaakt... zoals wij hier zeggen : onze peire mee hebben afgezien... zijn we toch gelukkig hem nog te hebben... ik hoor en lees regelmatig over dodelijke ongevallen met een motor en elke keer slaat mijn hart op til.

Voor de rest is er sinds gisteren niets meer gebeurd... het gewone werk... huishouden en dan de tuin in... o ja moest het jullie interesseren... ik heb mijn nagels gelakt en mijn voeten gepuimd en morgen was ik mijn haar... sorry maar interessanter nieuws heb ik niet... ik zal dringend nog eens de stad in moeten trekken... misschien dat er op de tram en/of bus nog eens iets te beleven valt.

01-06-2017 om 20:39 geschreven door Myette

Ik kreeg onlangs enkele opmerkingen dat ik niet meer te zien of te horen was op de blogs... ging vandaag eens piepen en ja... ik kreeg alleen een zwart gat te zien... las pas nog dat er enkele zwarte gaten in ons heelal waren opgemerkt maar zo dicht bij huis verraste me toch... en zo'n gat moet gevuld worden... het staat anders zo kaal... dus na een lange drukke dag zit ik hier in mijn nachtpon diep te peinzen over wat ik zoal vertellen kan.

Zoals ik al hierboven zegde waren de vorige dagen goed gevuld... met wat... ach de gewone huiselijke taken maar met extra was van al die doorzwete kleren... en in zweten ben ik een crack... ik moet er zelfs niets voor doen... het gaat helemaal vanzelf... ik hoor jullie denken ; "lui zweet is gauw gereed" en dan heb je nog gelijk ook... na al dat gewas met bijhorend gestrijk moest ik me uitgeput neervleien in de tuin onder de bomen... ik sleur dan gewoonlijk een mandje mee met boek... telefoons... pen... papier... bril... soms een puzzel... jaja... ledigheid is des duivels oorkussen... kan zijn maar het was zo warm dat ik gewoon in slaap viel met van tijd tot tijd een opflakkering om te genieten van de rust en het prachtige zingen van de kraaien in onze tuin... die beesten zijn geclasseerd onder de rubriek "zangvogels" maar wie dat op zijn geweten heeft was denkelijk zo doof als een pot.

Ben ook nog enkele keren naar de midget golf geweest om 't manneke te paaien die altijd klaagt dat hij steeds alleen moet gaan... dit dan in de voomiddag... waar ik ook heel wat tijd in heb gestoken is kleding zoeken online... ben verscheidene online zaken gaan opzoeken... wilde enkele zomerblouses en broeken bestellen maar had gewoon pech... steeds als ik iets naar mijn gading vond was het uitverkocht of net niet in mijn maat... veel tijd in gestopt... maar ik heb de weg naar online shoppen nu gevonden.

Ziezo dat was het zowat... niet veel soeps maar genoeg om dat lelijke zwarte gat wat aan te kleden.

31-05-2017 om 23:33 geschreven door Myette

Nu ben ik helemaal geen liefhebber van dat Eurosong gedoe... ik heb jaren achteren de hele avond moeten zitten luisteren naar dat opgeklopt gedoe en me dood zitten schamen als België weer eens geen of heel weinig punten kreeg... dus dit jaar heb ik niet de moeite gedaan om te luisteren... echter zonet op mijn Peceke Blanche horen zingen en dat beviel me... dan het winnend nummer van Portugal gaan opzoeken en dit beviel me nog beter... wat me opvalt is dat de jury en het publiek wel kozen voor romantische en stemmige muziek... met de nadruk op "muziek"... wat de overige landen brachten weet ik niet maar ik kan alleen maar instemmen met de winnaar dat muziek gevoel moet weergeven... niet dat ik neerkijk op een lekkere opwindende rock... ook die gangham (of is het gangman) beat bracht mijn oude botten in beweging... maar een mooie ballade is toch mijn favoriet... net toen ik begon te wanhopen dat de hedendaagse componisten ooit nog eens inspiratie zouden krijgen... dacht dat alles opgebruikt was in de jaren '50 en '60... krijgen we dit... mooi en daar is alles mee gezegd.

Gisteren de jubilarissen gaan vieren... het was super gezellig... het eten uitmuntend... de sfeer uitstekend... ach zo af en toe eens feesten doet een ouwe ziel goed... die jubilea van 50- 60- 65- en ouder sterven stilaan uit... wie haalt dat nog tegenwoordig... die nieuwe gehuwden hebben heel wat minder uithoudingsvermogen dan wij... gaat het wat minder cool dan trekken ze naar graziger weiden maar vergeten dat die aantrekkelijke malse weiden ook kunnen verdorren... alhoewel zo'n malse groene wei kan heel aantrekkelijk zijn.

15-05-2017 om 12:43 geschreven door Myette

Ach "heremetijd" wat vliegt de tijd... het is weer enige tijd geleden dat ik jullie heb verblijd met wat prietpraat... waarom... omdat ik er gewoon geen goesting in had en ook niks te vertellen had... intussen heb ik niet stilgezeten hoor... nee mijn dagen werden gevuld met telefoontjes naar zieke vrienden... afspraakjes maken voor etentjes... doktersbezoekjes... bij het laatste bezoekje vertelde dokter ons een mop waarop werd op voortgeborduurd en man en ik weer lachend vertrokken... ook onze bieterkes laten opkalefateren... ik had er weer eentje afgebroken en die moest duchtig opgebouwd worden... lachen was daar niet bij inbegrepen... ook een laat ontbijt gaan nuttigen met onze buren/vrienden met nadien nog een afzakkertje om verder te praten... geen terrasjes weer echter... morgen komen dochter en schoonzoon eten en dan is het weer voer aansleuren... dat gebeurde gisteren... dinsdag heeft 't manneke ook een "onbedoelde" moord gepleegd... ik hoorde plots een kreet uit de garage dat ik direct moest komen... ik met een klein hartje naar beneden gestormd... bang dat man weer uit zijn neus zat te bloeden... maar nee... er was een duif in de garage gevlogen en boven op het mechanisme gaan zitten van de automatische poort... man had het niet gemerkt... liet de poort opendraaien en duif werd door de kabel geplet... duif dood en man in alle staten... dinsdag ook naar de golf getogen en genoten van het zonneke... de blouses en pantalons die ik besteld had online zijn intussen aangekomen... dat werd passen en goed bevonden... OEF... altijd opgelucht want die dingen terugsturen is zo'n poeha... ook schoenen gevonden dus ik ben klaar om te gaan partyen... voorlopig kijk ik geen cataloog meer in want mijn portemonnee is aan de dunne kant... maar ja... man en ik zijn vestimentair klaar voor om het even welk gebeuren... ook nog wat kasten uitgeruimd en mijn poetshulp neemt alles mee wat ik niet meer kan gebruiken... en nu ga ik de soep maken voor morgen.

Het wordt een stralende dag... geniet ervan!

11-05-2017 om 10:24 geschreven door Myette

Muggen... die vervelende plaagbeesten die iedereen elke zomer komen lastig vallen... niet iedereen blijkbaar want ik heb zo iemand in huis waar muggen van walgen... die man van mij mag poedelnaakt liggen of zitten en ze fladderen hem minachtend voorbij en storten zich op mij... tenminste dat was vroeger zo... ligt het nu aan mijn oud ietwat verschaald bloed of is de muggenpopulatie naar andere oorden verhuisd... een groot vraagteken want de laatste zomers heb ik soms onbezorgd tot laat in de avond kunnen zitten genieten zonder te zitten krabben als een gek... tel uw zegeningen...

Tot hiertoe is er van genotvolle zomerse nachten nog niet veel in huis gekomen... integendeel... ik heb mijn winterpeignoir terug uit de kast gevist om 's avonds in weg te kruipen... de donsdeken ligt ook nog steeds op haar plaats... de enige concessie aan de zomer zijn de flanellen lakens die vervangen werden door gewone katoenen en het is steeds even schrikken als je je bed induikt tussen die frisse dingen...

Een irritante blogmug kwam me prikken terwijl ik zalig aan het indommelen was... wat ik deed de laatste dagen... eigenlijk niets... of toch niet veel... de gewone huiselijke vervelende taken... een namiddag bij vrienden op bezoek... wat lezen... mijn per mail bestelde en intussen geleverde blouses en pantalons nakijken... passen en opstrijken... dus echt niets om over te schrijven... de rest van de tijd zat ik maar wat te vegeteren... te lui om iets te ondernemen... tja ik heb zo van die dagen... tot afgrijzen van 't manneke die altijd maar weer de deur uit wil... misschien wordt volgende week wat boeiender...

29-04-2017 om 15:37 geschreven door Myette

Zondag gingen 't manneke en ik onze bongobon opeten d.w.z. een ontbijt nuttigen in een taverne... die bon lag daar al een hele tijd naar mij te lonken en door al de heisa van de laatste maanden bleef ik dat lonken maar negeren... eindelijk kwam het ervan en wij op weg... we merkten dat de hele te rijden weg voorbehouden was voor de marathon... we kregen ons ontbijt... vriendelijke bediening... eten voortreffelijk... niets op aan te merken... onze wagen hadden we noodgedwongen even verder aan het park geparkeerd... toen we gedaan hadden met ons vol te proppen en buiten kwamen merkten we dat de marathon deelnemers druk doende waren voorbij onze taverne te snellen en wat meer is ook langs de baan waar onze auto stond... we bleven een tijdje staan kijken maar toen mijn rug begon op te spelen en er geen eind aan de lopers kwam zijn we in de auto gaan zitten... van daaruit hebben we het hele gebeuren zien voorbij komen lopen... hobbelen... manken... zweten... blazen... man man toch wat je dan allemaal ziet... afgrijselijke outfits... enkele mannen in blote torso... eentje in een kilt... vertrokken gezichten... lachende snuiten... maar die waren zeldzaam... dan had je de showkerels... en de toekijkende fans die klapten en aanmoedigden... de sukkels die helemaal alleen liepen te zwoegen... dan vraag je je toch af wat het nut van dit alles is... zelfs in mijn jongste gloriedagen heb ik nooit de behoefte gevoeld mijn lijf zo te martelen... ja ik heb me soms in het zweet gewerkt met turnen... mijn been- en zitvlak- spieren getergd met fietsen... jazzballet was een plezier... badminton eveneens... zeker de "after badminton"... ik ging een tijdje joggen in het park maar dat was om wat kilokes kwijt te geraken en gebeurde stiekem in het park heel vroeg in de ochtend... geen publiek voor mij... toen ik die vrouwelijke loopsters zag komen aanhopsen met hun op en neer wippende borsten voelde ik een diep medelijden... ik ken dat gevoel... ik ging joggen in een anorak... zweette een bad vol maar nog liever dat dan die wippende borsten tentoon te stellen... onnozel van mij ja ik weet het maar zo was het... en wat meer is... het doet nog pijn ook zodat ik vaak die boops vasthield als er geen mensen in de buurt waren... we hebben daar nog 2 uren zitten wachten en nog kwam er af en toe een eenzame ploeteraar aangehobbeld... toen was ons geduld uitgeput... 't manneke keerde de wagen en we reden naar huis... hij had in het park al een boom bewaterd maar als vrouw ben je altijd in het nadeel... toch een onverwachte sportieve dag gehad.

24-04-2017 om 16:29 geschreven door Myette

Pasen is alweer verleden tijd en we gaan verder met ons gewone leven... niet dat wij hier die feestdagen nog vieren... bij gebrek aan kleine kindjes om ons voor in te spannen hobbelen wij rustig voort... zon- en feestdagen negeren we... we leven rustig verder... alhoewel "rustig" is ook niet altijd waar maar ja... leven is nu eenmaal gelijk een slecht geplaveide weg... meer bulten en putten dan vlak... en die kregen we de laatste maanden wel te verduren... met zoon gaat het redelijk... het gewonde been is vrij van ontsteking tot hiertoe... hij tuft rond in zijn invalidenkarretje en de hond vindt dat prachtig want met dat karretje maken ze langere wandelingen dan vroeger... volgende week weer dokterscontrole en dan zien we wel verder.

Voor ons liggen er wel enkele feesten in het verschiet... en het probleem van die blouse is nog steeds niet opgelost... ik heb de stad afgeschuimd maar echt niets gevonden voor mij... alles te bloot... te spannend... verkeerde kleuren... ik heb nu enkele blouses en pantalons besteld via postorder en wacht in spanning af of er iets bij is dat past bij de gelegenheid.

Zondag gaan man en ik onze Bongobon opsoeperen... een ontbijt... heb gisteren gereserveerd... dus zondag kook ik niet... hoera... dat koken wordt echt een zware opgave... niet dat 't manneke daar eisen stelt maar alleen maar brood is ook niet gezond... ik had vroeger een meer dan gezonde eetlust en koken was dus meer plezier dan karwei... iets wat nu totaal veranderd is bij gebrek aan eetlust... wat ik nu wèl heb is snoeplust en dat wordt een probleem... die enkele kilokes die ik kwijt was verleden maand zitten er alweer bij en ik heb me vast voorgenomen snoep te negeren... dat was zowat één uur geleden... benieuwd hoelang ik het volhou.

Maar nu ga ik eventjes mijn dagelijkse klussen afhandelen... tot later!

21-04-2017 om 09:55 geschreven door Myette

Vandaag staat in het teken van HET EI dus wordt mijn tekst geel ter ere van Pasen.

Hierbij wens ik dan ook elke welwillende lezer een

ZONNIG EN VROLIJK PASEN

Dit gezegd zijnde wil ik het hebben over bijgeloof... niet dat ik een bijgelovig mens ben... integendeel... maar de ondervinding heeft me geleerd dat ik elke keer ik over iets poch of "bestoef" er iets gebeurt dat me doet roepen van :"ik had beter mijn grote mond gehouden"... wat doe ik nu... telkens ik een positieve reactie op iets of iemand geef grijp ik verwoed naar iets van hout in mijn buurt en bij gebrek hiervan mijn kop dan maar... zo ook nu... waarom... omdat zoon gisteren trots vertelde dat zijn been aan het genezen is en niet meer zo gezwollen en pijnlijk aanvoelt... ter demonstratie toonde hij dat been en wandelde hij enkele keren in de living over en weer zonder krukken... weliswaar liep hij als op Paaseieren maar het begin was er... hij gelukkig en moeke hier nog meer.

Ik laat mijn kop nu maar los en begin over iets anders... nl. het haar op die kop... de laatste maanden liet ik alles maar groeien en verkleuren omdat ik de fut niet had er iets aan te doen... dat haar van mij is al even dwars als de vrouw eronder en wil maar niet deftig grijs worden zoals het iemand van mijn leeftijd betaamt... nee in plaats daarvan heb ik wat peper en zout hier en daar en ik vind dat echt slordig staan... toen ik deze voormiddag aan mijn wekelijkse restauratie sessie begon en de inventaris opmaakte schrok ik me een petje... ach de natuur kan mooi zijn maar als je haar wat kunt helpen is dat toch ook mooi... daar gingen mijn goeie voornemens samen met de schaar en de tube haarkleur... maar ja vroeger zetten de mensen zich met Pasen helemaal in het nieuw... ik ben iets bescheidener en beperk me tot mijn hoofd.

16-04-2017 om 14:31 geschreven door Myette

Dat hier boven was een gaap... echtig en techtig... ik was zonet even in slaap gevallen en dan natuurlijk hangt er iemand aan de bel... toen ik kramikkig rechtstrompelde en mijn sloefkes terug had opgevist en de trap afgestommeld waren de bellers al 5 huizen verder... die bellers hadden een groot ENGIE logo op hun rug geplakt... ik heb nog wat staan wuiven... tevergeefs... aangezien ik het te fris vond zo in mijn blote trui aan de deur ben ik het maar afgetrapt... wat het ook was ze zullen wel terug komen... ooit.

De laatste tijd vrees ik die deurbel want het is al gebedel wat de klok slaat... en ik kan zo moeilijk NEE zeggen... soms doe ik het wel maar zit dan met een enorm schuldgevoel... heel ambetant hoor maar in mijn portemonnee zit geen elastiek dus ik kan onmogelijk iedere noodlijdende medemens steunen... spijtig genoeg want soms heb ik een dagdroom over wat ik zou doen als ik heel veel geld had... ik zou direct mijn huis laten aanpassen zodat ik er zou kunnen blijven wonen tot het einde... maar een deel zou naar goede doelen gaan ook... helaas blijft het bij dromen.

Gisteren een dagtocht gemaakt met de club... met enige vrees want bij de laatste die we deden was ik bekaf... en zowaar... het viel geweldig mee... Dordrecht... een gezellig Hollands stadje... een klein zusje van ons Brugge... we maakten ook een boottochtje langs de kanalen... het weer was ons goedgezind en soms kwam zelfs de zon even piepen... met onze gids doorkruisten we de stad... tegen 12 uur trokken we naar het restaurant voor een warme lunch... een lachertje... alleen de soep was warm... op het menu stond pompeus vermeld : "met seizoensgroenten" amaai... we kregen een koude prak macédoine uit het blik op ons bord... ook zouden we een  "aardappelgarnituur" krijgen en wat was dat... "koude frietjes" zo hard als een bikkel... ik heb niets tegen Hollanders maar verdorie een mens pluimen kunnen ze als de beste... die armzalige lunch kostte evenveel als bij ons een lekker 3-gangenmenu en dan vragen ze nog 100 euro extra voor "de zaal"... van durven gesproken... men vindt dat daar normaal... ik dus niet... stel dat je in een restaurant of café extra moet betalen voor je stoel... wij vroegen elk een glas wijn en kregen heel zuinig een half petieterig glaasje aangeboden maar wel aan een forse prijs... ggggrrrr!

Na die overheerlijke lunch bezochten we het Museum Van   Gijn... echt een aanrader... een herenhuis waar een rijke familie woonde in de jaren 1800... een enorm huis met prachtig ingerichte kamers... en wat meer is... het was ook een gezellig huis waar ik me zo zou kunnen nestelen... mits natuurlijk een stoet bediendes om alles in goede orde te houden... helaas... na dit bezoek moesten we terug naar huis waar ik me tevreden moest stellen met mijn nederig stulpje... ik was echter dik tevreden dat mijn trouwe relaxzetel op mij stond te wachten... ach zonder bediendes is het leven ook best te pruimen.

Vandaag terug in de tredmolen... was draaien... kot opruimen... de man die een muurtje kwam bezetten is de boel komen afmaken en moest betaald worden... zo dadelijk ga ik koken... patatjes met spinazie en koteletjes... ik kreeg deze voormiddag plots een enorme behoefte aan groenkost en aangezien ik pas nog las dat je naar je lichaam moet luisteren... dat lijf van mij wil iets groen en daarom spinazie.

14-04-2017 om 16:45 geschreven door Myette

Gisteren 't manneke meegesleurd naar de stad... eigenlijk moest ik hem niet sleuren want die man gaat gaarne mee... als ik de een na de andere winkel binnenstorm gaat hij op een van die banken op de Meir zitten en zich verbazen over alles wat voorbij komt... op zijn leeftijd zou je je al niet meer moeten verwonderen hoe sommige mensen eruit zien maar nee... die man is gelijk een boerenzoon die voor de eerste keer in de grote stad komt... dus terwijl hij zo op een bank zich zat te verkneukelen liep ik een van de boetieks binnen op zoek naar een gepaste bloes voor die in het verschiet liggende jubileums... ai ai... nog niet gemakkelijk hoor... de ene een te diepe decolleté... de andere te korte mouwtjes... die halsuitsnijding niet geschikt... een andere weer TE opgesmukt... tot ik op een wijdvallende bloes stuitte die me wel geschikt leek en ik kocht ze... zoals mijn gewoonte is zonder te passen want daar ben ik gewoon te lui voor.

Thuis gekomen paste ik het ding en merkte dat de mouwen te lang waren... de knoopstrik bovenaan heel de zaak scheef trok... wat gedaan... terug naar die winkel om te ruilen... te lui ervoor... ik bekeek het nog eens van alle kanten en besloot  verbouwingswerken uit te voeren... mouwen inkorten... strik lostornen en die halsuitsnijding aanpassen... hoe weet ik nog niet... het knippen en lostornen is al gebeurd en nu zit ik moed te verzamelen om van de rest een deftig geheel te maken... ik zat dus geboeid naar de bloes te kijken en hoe meer ik keek hoe bekender dat stofje me voorkwam en JA... ooit heb ik een kleedje gehad in dezelfde stof... ooit... lang geleden... ik las eens dat men altijd terugkeert naar zijn/haar eerste liefde... nu zit ik met spanning te wachten tot ik die eerste liefde nog eens tegen kom.

06-04-2017 om 10:20 geschreven door Myette

Vandaag heb ik de "dag des Heren" gevierd zoals het een goed christene past... met gewoon niks te doen... wakker geworden met weer die verdomde koppijn na een onrustige nacht liggen woelen... me het bed uitgesleept... appelsientjes geperst... boke gegeten en terug naar bed geschuifeld... daar nog wat liggen woelen en toch maar opgestaan... douchke genomen en al mijn onderdelen verzorgd... een uitputtende bezigheid hoor... dan wat zomerkleren uit de kast gesleurd en aangepast... en ja ik kan er nog in maar wat ik vorige zomer leuk vond vind ik nu maar niks... dus zwaar gefrustreerd in een boek gedoken... dat boek kon me ook al niet boeien... dan maar wat op de computer zitten zemelen.

Vrijdag kwamen de kinderen eten en dan wordt er uitgebreid gekookt... en zaterdag krijgen we altijd zoon en hond op bezoek... na zulke uitspattingen heb ik nood aan rust en kalmte... vandaag zat man uren geboeid naar de Ronde van Vlaanderen te loeren met het nodige commentaar erbij en dan trek ik me boven terug om dat gezever te ontvluchten.

Morgen moet ik de mouwen opstropen want poetshulp komt en er moet wat lenteschoonmaak aangepakt worden... iets waar ik nu niet bepaald over zit te juichen.

En nu staat man te roepen dat ik moet komen... dus als gehoorzame vrouw haast ik me naar hem toe.

02-04-2017 om 19:54 geschreven door Myette

Ach hoe moet ik het zeggen... het shoppen is goed afgelopen... alles gevonden wat ik zocht... ook de pantalon van man is gekocht en dit zonder te veel tegenstribbelen... achteraf is hij wel weer den botterik gaan uithangen zodat het hier vandaag nog altijd heel stil is... wat die man altijd bezielt weet ik echt niet maar dat het nooit zal veranderen weet ik wel.

's Avonds belde zoon me op om te vertellen dat zijn wond weer aan het zweren is... dat kwam er ook nog bij... mijn nachtrust was niet om over naar huis te schrijven dus.

Vandaag naar de bib nieuw leesvoer gaan halen... gisteren wat in mijn e-reader zitten lezen maar dat kan het toch niet halen bij een echt boek... dan voer inkopen want morgen komen dochter en schoonzoon eten... nadien naar de tuin getrokken met boek en smartphone en zitten genieten van de rust want man trok zich terug in de living voor wat sport.

Nog een belletje gehad van zoon die zegde dat de verpleegkundige die dag zijn been extra goed had verzorgd en dat de wond er weer schoon uitzag... OEF... en nu maar hopen dat dit zo blijft tot dat verrekte ding eindelijk dicht groeit.

Tussen de soep en de patatjes door me nog even laten ompraten een wijnpakket te kopen om leukemie patientjes een vakantie te bezorgen... ach... elke keer neem ik me voor hard te zijn en NEE te zeggen maar intussen heb ik me weeral laten paaien om GAIA maandelijks te steunen en nog een andere organisatie... nu weer die dure wijn... ik hoop maar dat het lekkere is... en dat we eindelijk eens pensioen opslag gaan krijgen voor we hier op water en brood moeten gaan leven... niets vertellen aan echtgenoot hoor want dan krijg ik weer verwijten te horen dat ik met geld smijt.

30-03-2017 om 17:29 geschreven door Myette

Een vrouw moet soms met trucjes omgaan... alhoewel... ik zou veel meer kunnen gedaan krijgen van mijn wederhelft als ik dat beter kon maar ik ga gewoonlijk recht op mijn doel af met nul als resultaat... vandaag gaan we shoppen... zoon vroeg een trainingspak te kopen voor hem omdat hij momenteel niet in zijn jeans kan met dat gekwetste been... dus we trekken erop uit voor dat joggingspak en ik ben vastbesloten voor 't manneke een pantalon te versieren om bij zijn blaser te dragen zodat hij deftig op die jubileumfeesten kan verschijnen... hij weet het nog niet maar dat het zal gebeuren staat vast... nu maar hopen dat hij niet te erg zal gaan dwarsliggen of ik zal me nog moeten op de grond werpen en liggen trappelen van coleire... dat deed mijn dochter soms en eens heb ik haar gewoon laten liggen en ben doorgelopen tot ijzige verontwaardiging van de toeschouwers... gelukkig koos ze vlug eieren voor haar geld en kwam achter me aan.

Dat ben ik dus... ooit ben ik aangesproken door een mede-mama op de school van dochter om raad want ik was gekend als een strenge moeder... tja.. ergens zat er wel waarheid in... ik ben niet gezegend met veel geduld en mijn kinderen kregen steeds 2 vermaningen en dan een klets op de billen en dat wisten ze dus die klets heb ik niet veel moeten geven want ik heb nogal een harde hand.

Nu plagen ze me nog vaak met die aanpak maar ik ben er fier op dat mijn kinderen allebei karakter hebben en niet met zich laten sollen en ook niet bij de pakken gaan zitten janken als iets tegenvalt... en zo te zien is hun zieltje niet gekwetst door die enkele kletsen... iets dat me stoort aan die moderne aanpak... kinderen nu hebben een stem... dat is goed en mag... maar ze mogen niet het hoogste woord hebben en hun ouders commanderen... ze mogen echter alles met mij bespreken en als ze me raad vragen geef ik hen die ook maar dan ook alleen als ze erom vragen... niets zo erg als een moeder die haar kinderen niet kan loslaten en zich steeds moeit in hun huwelijk en huishouden... mijn ouders waren gelukkig niet zo... altijd bereid om te helpen maar nooit ongevraagd... mijn schoonmoeder integendeel was een steekneus en ik heb me vast voorgenomen zo nooit te worden.

29-03-2017 om 09:41 geschreven door Myette

Dromen zijn niet altijd even prettig... zo droomde ik deze nacht heel bangelijk en was blij dat ik eindelijk wakker werd... niet zo mijn gewoonte... maar dagdromen mag en moet soms... de zon schijnt... enkele van mijn vrienden vertrekken naar Spanje of komen er van terug... voor ons geen Spanje maar ik kan altijd op mijn terrasje gaan zitten... oordopjes in... ogen dicht... en onder het genot van mijn favoriete songs dromen dat ik in een of ander zuiders land zit... dat moet niet perse Spanje zijn... nee ik ben echt niet kieskeurig... als het er maar groen en zonnig is ben ik al tevreden... geen dor zandstrand voor mij vol met blote witte madammen en dikbuikige meneren... een welige tuin met exotische planten en bloemen volstaat... op de achtergrond het zachte geruis van de zee met soms een glimp van dat zalig blauwe water is ook meegenomen... dit alles heb ik al eens in een reisbrochure gezien en dichterbij dan dat zal ik niet komen dus ik droom dan maar... ik vergat ook nog te zeggen dat ik rust wil hebben daar... alleen onschadelijke insekten mogen wat zoemen en kwinkelende vogeltjes worden ook toegelaten in mijn paradijs... verlang ik nu teveel?

26-03-2017 om 16:43 geschreven door Myette