Het regent... het regent... de paadjes worden nat... dat is iets dat ik me nog herinner van een of ander liedje uit mijn verre jeugd... de rest is vervlogen samen met die jeugd... om het nog eens over het weer te hebben... regen mag en is goed voor het groeien en bloeien van plant en bloem... ook weldadig voor de huid naar men zegt maar dan moet je je wel buiten wagen... onze golfmiddag is weer eens in het water gevallen... letterlijk dan... ik kan me goed bezig houden thuis met mijn Buddy hier... afgewisseld met een boek... maar trop is trop en zoals het hemelwater hier vandaag neerstortte vind ik niet meer leuk... onze poes gaat de laatste tijd op het boventerras daar op de vensterbank liggen en kwam gisteren naar beneden met een natte staart... zo ook vandaag... plots viel mijn eurocent en ik spurtte naar boven en ja hoor... we zitten weer met een lek in de glazen koepel en de vensterbank was kloddernat... daarom die natte poezenstaart... 't manneke vloekte alle goden uit de hemel maar dat hielp niet... wachten tot het droog is en dan de siliconenspuit erop... maar wanneer gaat het droog worden... dat bracht mij op het idee het lot uit te dagen en alle zomerkleren op te bergen... zou ik of zou ik niet... in het verleden is het me al vaak overkomen dat... nadat ik alles gewassen en opgeborgen had... het weer miraculeus veranderde... ik denk dat ik eens voorzichtig ga proberen morgen... te beginnen met mijn zonnekleedje... en dan... tja dat zie ik wel morgen.

26-08-2014 om 16:02 geschreven door Myette

Misschien is iedereen het al vergeten maar als ik iets beloof hou ik me er dan ook aan... dus hier de resultaten van de 3-daagse uitdaging die me werd opgelegd via FB... te weten 3 dagen elke dag een positieve daad stellen...

dag 1 : gaan shoppen (positief... ja... want lang stappen is nog altijd heel vermoeiend voor mij en was weer lang geleden voor ik de moed kon opbrengen 't stad in te trekken)... mission completed.

dag 2 : een verwaarloosde vriendin bellen (niet echt verwaarloosd maar had wel beloofd haar te bellen om het verdict van de hartspecialist te horen)... vriendin heel blij.

dag 3 : 't manneke een hele dag lang niet kwaad maken (dit was de meest moeilijke opdracht)... ik werd 's morgens wakker met het akelige idee de hele dag JA en AMEN te moeten zeggen om dit aan te kunnen... het hielp wel dat ik de helft van de dag in bed lag met maagklachten en duizelingen... de enkele keren dat ik het bed uit kwam waggelen en man begon te zeuren dat ik naar de dokter moest kreunde ik eens zielig en kroop weer in bed met nog ergere maagpijn... missie volbracht.

Tegen de avond voelde ik me wat beter en zat wat TV te kijken... ik wilde wel vroeg gaan slapen maar zoon gooide roet in 't eten... kwam na zijn dagelijkse wandeling met de hond bij "bomma en bompa" aanbellen om zijn nood te klagen... een zatlap had 's nachts zijn motor omver gegooid... spiegel eraf... lichten kapot en nog wat... hij had wel iets gehoord op straat maar slaapdronken als hij was niet uit bed gekomen... het hele week-end had hij aan die motor moeten werken en liep nu mank van de rugpijn... toen ik hem tegen 12 uur erop wees dat "bomma" wilde gaan slapen ging hij zich klaarmaken voor de wandeling terug... dat betekent allerlei tuig aangorden... oorplugjes in... en nog wat rommel... tot slot pakte hij de hondenriem en wat deed die hond... terwijl hij al die tijd zijn baasje had staan bekijken keerde hij... zodra die de riem boven haalde... zijn rug naar ons en draafde recht naar "zijn" stoel waar hij zich dicht in de hoek nestelde... toen zoon trachtte die riem onder zijn buik te schuiven drukte hij zich opzettelijk tegen de stoel aan zodat hij er met zijn hand niet onder kon... en dat allemaal met een ondeugende blik in zijn ogen... spreken kan hij niet maar hij kan zich heel goed verstaanbaar maken.

Dit was het voor vandaag... tot het volgende rapport!

25-08-2014 om 15:05 geschreven door Myette

Een van onze vroegere blogmaatjes... ik zeg hier vroeger omdat ze blijkbaar sennet haar rug heeft toegekeerd... daagde mij en nog een blogvriendin uit om 3 dagen lang elke dag iets positiefs te doen... aangezien ik altijd en overal super positief ben of althans denk dat ik het ben... kun je je indenken dat dit een zware taak is... wat ga ik nu eens doen dat ik anders niet doe... of bijna niet... na lang en pijnlijk nadenken heb ik het gevonden... dag 1 gaan shoppen (dat was weer heel lang geleden)... dag 2 een verwaarloosde vriendin opbellen (iets waar ik al vaak aan dacht maar dan weer vergat en dat ga ik dus subiet doen)... dag 3 't manneke de hele dag gelijk geven (dàt is de zwaarste opgave gezien man en ik er totaal verschillende meningen op nahouden en dit op letterlijk alles) nu zit ik me hier het hoofd te breken hoe ik dat ga opknappen... ik denk dat ik de hele dag mijn mond niet ga durven openen... dat wordt een stille en vredige zondag... misschien moet ik hem vandaag al zachtjes opwarmen zodat hij morgen een beetje mild gestemd is... we zien wel!

Dus gisteren ben ik gaan shoppen... aiai... waar ik vroeger de hele dag de stad doorkruiste ben ik nu al blij dat ik de Meir kan aflopen en enkele winkels bezoeken... wat er allemaal pijn deed ga ik niet opnoemen want is een lange lijst... ik vertel alleen maar dat ik mijn straat nog niet uit was of ik wilde al terugkeren... soms kan ik wel wat karakter opbrengen en zette door... aan de tramhalte was het wachten en wachten... ik hoorde later dat trams 15 en 9 trager en minder vaak reden door omstandigheden... wat die waren zegde de meneer aan de micro er niet bij... eindelijk kwam mijn tram (15) eraan en we stapten in... de deuren gingen dicht en weer open met het verzoek van de bestuurder uit te stappen want de tram bleef daar staan... dus iedereen er terug uit en daar stonden we dan... vlak achter "onze tram" stond er ook een 15 maar die hield de deuren dicht... dan na enkele minuten werden we verzocht terug in te stappen wat we als een kudde tamme schapen deden... ik kwam naast een jonge man te zitten die luid en duidelijk over zijn toeren met zijn pa zat te bellen over klachten van het OCMW en te laat komen op zijn werk en een Sabrina die hem de keel uithing en waartegen hij klacht ging indienen en of pa aub wilde uitleggen dat het zijn schuld niet was dat hij te laat ging komen... die jongen was heel duidelijk in alle staten en ik bijna doof aan zijn kant... over het shoppen heb ik niet veel te melden... wat kleinigheden gekocht want voor het grote werk had ik echt geen fut... was blij dat ik mijn huisje terug zag!

Dat was dus dag 1... is dat positief genoeg... nu die vriendin bellen.

23-08-2014 om 10:21 geschreven door Myette

Dromen... iedereen droomt maar niet iedereen kan zich die herinneren... ik las dat dit af hangt van de tijd waarin je droomt... in het begin of het einde van je slaap... mij een zorg... soms heb ik van die levendige dromen waar ik de rest van de dag nog op nakauw... als ik in mijn droom pa en ma ontmoet lijken die springlevend terwijl in het werkelijke leven sommige details vervagen en moet ik naar hun foto kijken om me ze te herinneren... waar ik me blijf over verwonderen is dat ik in mijn dromen steeds maar één huis ken en dat is daar waar ik van mijn 4 tot 15 jaar woonde... het huis waar ik nu al meer dan 50 jaar woont bestaat gewoon niet... waarom is dat... is er iemand die daar een zinnig antwoord op weet... en dan die dromen waarin ik ruzie heb met iemand... ik heb dan echt moeite om me voor te houden dat het niet echt is want diep vanbinnen ben ik nog altijd boos... dan spreek ik nog niet over sommige erotische dromen... man man... ik ben dan hartstochtelijk verliefd op iemand die ik in het werkelijke leven nog niet eens zou bezien... dat blijft dan ook enkele uren naspelen tot het... gelukkig wel... vervaagt.

Deze nacht was het weer dat huis van vroeger waar ik in ronddwaalde... wat ik er deed weet ik niet meer... maar ik werd wakker met een heel onbehaaglijk gevoel... ach het zal wel mijn maag zijn want die gedraagt zich al enkele dagen niet goed... heb net een pilleke immodium genomen en zit nu te wachten tot ik me wat beter voel... straks naar de golf... bwah met dit weer heb ik er totaal geen zin in maar ja... afspraak is afspraak... ik hoop nu stiekem dat de anderen afzeggen... niet vertellen aan huisband he!

19-08-2014 om 09:46 geschreven door Myette

Het weer... het geliefkoosde onderwerp van iedereen die niets anders weet te vertellen... zoals ik nu... verleden week vond ik het wel verfrissend die regen en verkondigde het dan ook luidkeels in mijn omgeving tot grote ergernis van velen vermoed ik... maar nu vind ik het wel welletjes... ze mogen stoppen daarboven... genoeg water... de tuin vraagt terug wat zon zodat het onkruid welig kan opschieten en wij noest kunnen gaan wieden... we hebben al enkele afspraken moeten uitstellen tot het beter wordt... wachten maar.

Gisteren zaterdag wilde ik naar de bib maar 't manneke wilde eerst naar de golf... daar lonken de rijsttaartjes... ja hij druipt elke dag af naar de golf voor een rondje en een taartje en komt dan tegen de middag zonder eetlust terug... aangezien het toch maar bokes zijn trek ik het me niet aan... gisteren zelfde scenario... na dat boke... met lange tanden genuttigd (door hem)... trokken we naar de bib... zonder boeken voel ik me heel ongelukkig en verweesd... ben de laatste tijd wat verslaafd aan detectives... na de bib naar huis... ik was nog maar aan het uitpakken toen de telefoon rinkelde... een van onze vrienden was overleden... eigenlijk meer een oud collega van man waar hij wel regelmatig aanliep... 't manneke is namelijk iemand die regelmatig bij zijn vrienden en kennissen gaat aankloppen... iets wat ik nooit onuitgenodigd doe... zelfs niet bij mijn kinderen... de laatste tijd begint die kring echter uit te dunnen... dood of halfdood... echt triest voor hem... na dat slechte nieuws belde er iemand aan de voordeur en het was onze buurvrouw/vriendin die al vele maanden tegen kanker vecht... eindelijk eens goed nieuws... ze had een laatste controle/scan gehad en ze hadden geen nieuwe uitzaaiingen gevonden... het was op slag een andere vrouw die voor me stond want de laatste maanden hadden hun sporen nagelaten en ze was depressief geworden... nu straalde ze met de extra jaren die ze cadeau kreeg... dan kreeg ik ook nog af te rekenen met het afvoerputje in de keuken gootsteen... had er Destop ingegoten de vorige avond maar 's morgens liep er geen druppel meer door... ik even radeloos maar dan zette ik de hete kraan open en na enkele tellen ging het daarbinnen van PLOP zodat het stilstaand water opspatte tot op mijn propere bloes... ik vond het zelfs niet erg... liever een bloes in de was dan een verstopte afvoer.

Die avond kwam zoon weer langs met de hond... vrijdagavond ook al... het gewone ritueel werd afgehandeld... eerst water slobberen (de hond)... dan wat stukjes vlees voeren (voor de hond)... dan de speciale deken leggen (voor de hond)... waar hond niet op wilde liggen maar zoon wel... dan zoon drenken en van een hapje voorzien... dan zitten en met zoon praten en vooral luisteren... tegen 12 u zeg ik tegen zoon en hond dat "bomma" gaat slapen en dat de keuken dicht is... als ze dan eenmaal buiten zijn kruip ik "meurg" in mijn bed... tja bij gebrek aan kleinkinderen hebben wij onszelf gepromoveerd tot bomma en bompa van de hond en de kat van zoon... en geloof het of niet maar die hond verstaat dat al... als zoon zegt kom we gaan naar bomma en bompa staat hij te springen van plezier... bij ons spurt hij de trap op recht de keuken in en staat dan met groote bedelogen naar mij te kijken... tong uit de bek... wie kan dat weerstaan.

Dat was het dan weer voor vandaag... genoeg over het weer gezeverd.

17-08-2014 om 13:06 geschreven door Myette

Mannekes mannekes... het moet mij van het hart... toen ik nog voltijds op sennet zat leefde ik vrediger... bij gebrek aan respons daar blader ik elke dag enkele keren in FB... kwestie van op de hoogte te blijven van wat er zoal in de wereld omgaat omdat 't manneke verslaafd is aan uitgekauwde oude TV series krijg ik de kans niet op TV iets convenabels te volgen dus lees ik de kranten samen met den Buddy en wat ik daar gemist heb krijg ik op FB wel onder mijn neus gewreven... ik zou mijn oude zichzelve niet zijn als ik me onthou van commentaar... ja het is sterker dan mezelf... alhoewel ik me steeds voorhou de boel de boel te laten... het begint dan te kriebelen en ik moet het kwijt... wat 't manneke luidkeels tegen de TV roept schrijf ik dan bij FB... soms krijg ik er een reactie op... meestal niet... maar allee het is van mijn lever en dat is ook al iets.

Ik sta elke keer versteld als ik die reacties lees op het een of andere bericht... zoals nu weer de prijsstijging van electriciteit door de beloofde schaarste vanwege de zogenaamde sabotage in de kerncentrale... wat er achter zit zullen we wel niet te weten komen maar wat het publiek erover denkt is niet van de poes... letterlijk elke politieke partij wordt afgekraakt en er wordt gescholden dat het een lust is... nu ventileer ik ook vaak mijn mening maar ik tracht het een beetje beschaafd te houden wat niet het geval is met het merendeel van de FB klanten... ik krijg zo de indruk dat er op FB heel wat gefrustreerde mensen zitten die van de gelegenheid gebruik maken eens goed van leer te trekken.

Waar ik dan weer wèl witgloeiend van word is dierenmishandeling en daar krijg ik op FB heel wat te bezichtigen... de videokes waarin de gruwelijkste dingen gedaan worden met weerloze dieren doe ik al niet meer open want dan is mijn hele dag verpest... wat zeg ik... mijn hele week... de foto's bekijk ik vluchtig... zoek de site waarop ik een petitie kan ondertekenen en doe het dan... dat is zowat het enige dat je kan doen om te helpen... ik sta gewoon versteld hoe "mensen" zijn... als je het mensen wil noemen... personen die weerloze dieren kwellen en doden zijn die naam niet waard... trouwens als ze het dieren aandoen zijn ze goed in staat hun gebied uit te breiden tot mensen want die personen zijn gewoon ziek en een gevaar voor hun omgeving.

Dit alles om maar even te zeggen dat ik sinds FB mijn innerlijke rust kwijt ben... gelukkig kan ik op sennet nog even mijn gemoed luchten en mijn ergernissen afschuiven op de argeloze en onschuldige lezers die hier per abuis verzeild geraakten.

15-08-2014 om 09:17 geschreven door Myette

Hier zit momenteel een heel tevreden mens te genieten van gedane arbeid... een zweetloos lijf... een koel windje dat door het open venster blaast... meer moet dat toch niet zijn.

Die arbeid was voor de club... vandaag copies laten maken en heel het boeltje in enveloppen gestoken... een werkje waar ik na zowat 20 van die dingen  al de muren van opvlieg... en ik had er 60 te doen... morgen gaat alles op de post en ben ik weer even gerust... dat zweetloos lijf is een verademing na de voorbije warme weken... en dat koele briesje mag even door het open venster briesen vooraleer de volgende regenbui er aankomt... nu nog wat op de computer frutselen en dan aan een nieuw boek beginnen... wat is het leven soms mooi!

Vanavond moet zoon weer aan 't werk en moet ik hem niet verwachten met de hond zoals gisteren en eergisteren... dat zijn dan TV-loze avondjes voor mij want zoon wil dat moeke er is met haar luisterend oor... als single man moet hij toch ergens zijn verhaal kwijt nietwaar... daar zijn moekes dus goed voor... maar deze avond ga ik proberen de TV in beslag te nemen... lukt dat niet dan kijk ik wel een film op mijn PC.

Vrijdag had ik dus vrienden te eten en ik had mijn uiterste best gedaan in de keuken... dat betekent dat ik het geduld moest opbrengen aan de kookpot te blijven zodat het boeltje weer niet aanbrandt... het is me gelukt en ik feliciteerde mezelf al omdat ik het nog niet verleerd was... helaas... gisteren knutselde ik een stoofpotje in elkaar voor manlief en mij... voegde nog wat water bij tegen het aanbranden... beter niet gedaan want het stoofpotje zag er meer uit als een soepje... de mixer er dan maar in gezet en het resultaat opgediend in een diep bord met lepel erbij... iets waar 't manneke helemaal geen bezwaar tegen heeft gelukkig want hoe minder hij moet kauwen hoe liever hij het heeft... enne het smaakte helemaal niet slecht.

Ik ga nu genieten van mijn welverdiende rust en wens jullie hetzelfde.

11-08-2014 om 13:55 geschreven door Myette

Alhoewel ik helemaal geen uitbundig type ben spring ik toch wel steeds uit den band als ik een etentje moet voorbereiden voor familie of vrienden... ik zal het nooit afleren veel en veel te veel klaar te maken... zo ook gisteren weer... de hele donderdag staan kokerellen gelijk in mijn gloriejaren en het ging me geweldig af... gisteren vrijdag kon ik het rustig aan doen... de kers op de taart zetten bij wijze van spreken... dan kwamen de gasten en ze zaten allebei met maagproblemen... wilden geen wijn drinken alleen water... aten met "mondjesmaat"... geen after dinner... niettemin werd het wel een gezellige namiddag en avond want aan hun tong mankeerde gelukkig niets... alleen zat ik achteraf met een berg onopgemaakt voedsel... ik ben dat nu wel gewend maar dit keer was de berg wel heel hoog... de zaak was nu heel dat boeltje veilig in frigo en diepvries te krijgen want met dit warme weer bederft alles heel vlug... na het opruimen afgepeigerd het bed in... toen ik heel vroeg al wakker werd... te vroeg om al uit bed te klauteren... lag ik na te denken over volgende week... bedacht dat de kinderen woensdag zouden komen eten en plots scheen er een helder licht in mijn nog wat beneveld brein... eureka... die berg voedsel kon goed dan gebruikt worden... had ik al het hoofdgerecht... vandaag nog vlug een soepje brouwen van de overgebleven groenten... het mango-ijs dat ik in mijn overmoed ook nog in elkaar had geflanst als dessert en klaar is kees... opgelucht viel ik weer in slaap... dàt probleem was weer eens opgelost... aangezien het weer toch niet uitblinkt kan ik nog wat verder werken voor de club en misschien maandag al de copieën laten maken en alles op de post doen... ben ik de rest van de week vrije vrouw... alhoewel... ik plande nog eens de stad in te trekken maar ze voorspellen de hele week zware buien... enfin we zien wel wat het wordt.

Nog even dit... gisteravond nog even mijn PC opengegooid en een vlugge babbel gehad met mijn Palestijnse vriend... hij en zijn familie zijn nog in leven gelukkig... de helft van zijn huis is gesneuveld... buren en veel vrienden verloren... hij beweert dat hij niet achter hamas staat maar tja ze zitten erin en moeten erdoor... na ongeveer 10 minuten moest hij afhaken want er vielen weer bommen en dichtbij zegde hij... nu wacht ik weer in spanning af tot hij weer eens op het net kan komen... of nooit meer?

09-08-2014 om 10:26 geschreven door Myette

Lieve blog-getrouwen... no panic... ik geef het niet op maar ben efkes druk bezig met werken voor de club... dat en het gewone dagelijkse werk in huis... slorpen bijna al mijn tijd op... ik probeer zoveel mogelijk af te werken in de voormiddag om na het middagboke in de tuin te gaan liggen uitpuffen... en puffen was er de laatste tijd veel bij... morgen krijg ik eters... en dus heb ik vandaag bijna de hele dag staan kokerellen zodat ik morgen niet te moe ben en mijn bezoek kan verwelkomen met een lach van oor tot oor... en nu maar hopen dat mijn kooksels in de smaak vallen want dat is toch altijd afwachten... anders heb ik niet veel te melden.

 Onze poes stelt het goed... dat gezwel op haar lip was een cyste en de dokter heeft het doorgeprikt en gedraineerd... nu afwachten of het weer gaat aangroeien... maar poes heeft er zo te zien geen last van... ze eet ons de oren van het hoofd... wipt nog de vensterbanken op gelijk een eerste jonkheid... en dàt met haar 18 lentes... niet slecht.

Er zijn maar liefst 3 van mijn vroegere chatters terug komen opdagen... ze konden me niet missen zeiden ze... haha ik zal het maar geloven he... dus die vragen ook weer wat aandacht... nog even Nehru de Palestijn online gehad dus die heeft het tot hiertoe nog overleefd... ik maakte me echt wel zorgen... ken hem onderhand toch al 10 jaren denk ik... dat is wel een probleem met vrienden op het net... verdwijnen ze plots dan weet je niet wat er gebeurd is... ziek... dood... of gewoon geen goesting meer... het blijft een raadsel... ik zal zoon eens vragen of hij al mijn contacten kan mailen als ik de pijp uitga want op 't manneke moet ik niet rekenen.

Dinsdag chance gehad met het weer en de golf... ik heb wel luizig gespeeld maar daar lig ik niet van wakker... woensdag de hele dag voor de club gewerkt want het was toch maar rotweer... vandaag weer een frisse bui gehad... goed voor de planten... daarna wat zon... goed voor ons... dan weer regen... maar ik klaag niet... deze zomer is er ene uit 't patersvaatje... 2014 was wel al een jaar met onaangename verrassingen maar de zomer is prima.

En nu ga ik 't manneke eens verrassen met mijn aanwezigheid... zal die verschieten... tot later!!!

07-08-2014 om 19:03 geschreven door Myette

Even dit blogje vullen met mijn opluchting... Poekie de poes had al enkele weken een verdacht vlekje op haar onderlip... we maakten ons niet direct ongerust maar toen dat vlekje een vlek werd en begon op te zwellen wilden we toch weten wat het was en of er iets aan gedaan kon worden... dus vandaag op afspraak bij de dierenarts... een onrustige nacht gehad want poes is niet meer zo jong en haar dochter is verleden jaar al gestorven door kanker zodoende... het gaat allemaal door je heen... deze voormiddag eerst operatie "kat in 't bakske" wat lukte na de 2de poging en met vereende krachten... eerste zucht van opluchting... bij de dokter moest ze uit dat bakje getrokken worden... zij... want het was een vrouwelijke arts... keek en constateerde dat het een kleine cyste was maar volstrekt ongevaarlijk... tweede zucht van opluchting... die cyste werd doorgeprikt om het vocht eruit te laten... dat was behoorlijk veel... poes liet alles gelaten over zich heenkomen en als dank liet ze de helft van haar pels achter op de onderzoektafel... toen we haar bakje op die tafel zetten kroop ze er opgelucht in zonder aanmoediging... onderweg in de auto heeft ze zitten zingen in een duet met 't manneke... bij het binnenrijden in de garage derde zucht van opluchting... eind goed al goed... die cyste kan zich wel terug vullen maar tenzij het enorm dik wordt moet er niets aan gedaan worden... anders wordt het snijden maar zover zijn we nog niet... de rest van de dag ga ik bekomen van de doorstane emoties dus dat wordt platte rust... jaja elk excuus is geschikt om niets te doen haha!

30-07-2014 om 09:58 geschreven door Myette

Vandaag nog een brokje geschiedenis... mijn geschiedenis wel te verstaan... gewoon een stukje uit mijn leven.

-68- DE DRUKKE JAREN

Midden in die drukke periode behaalde dochter M haar eindexamen en ging werk zoeken… na zowat 5 maanden vond ze eindelijk een job bij een bank… eerst als interim… later werd ze vast benoemd en ze werkt er nog steeds… zoon N rolde van de ene job in de andere maar nog altijd als interim… toen dochter werk had vertelde ze ons dat ze ging samen wonen met haar vriend… ja die eerste van bij de scouts… wij installeerden haar en ze vertrok… die eerste weken waren echt niet gemakkelijk voor mij… die lege plek in huis vond ik niet erg leuk… voor ik eraan gewend raakte niet meer zoveel te koken duurde wel even… daar kwam nog bij dat zoon onregelmatige uren had waar ik rekening moest mee houden… en dan… onze toenmalige buren verhuisden en lieten hun kat achter… het beest deed er alles aan om ons te vleien… van kopjes geven tot op de rug liggen rollen toe… zoooo schattig… wat doe je dan… je kan zo’n dier toch niet aan haar lot over laten… na heel wat dwarsliggen van manlief want die wilde de kat niet in huis… hij zegde zelfs : “het wordt de kat of ik”… wat mij deed antwoorden :”breng me niet in verleiding”… poes won maar man mocht blijven... die kat was nog niet lang bij ons en ze beloonde ons al met een nest met 4 jonkies… ik ben de halve nacht bij haar gebleven met schaar en doeken ingeval ik moest helpen… het was niet nodig… poes kon het prima alleen af… schattige wezentjes waren het maar die schatjes vragen extra werk… bij het strijken hingen ze soms met alle 4 tegelijk aan mijn broekspijpen… tijdens het zoeken naar geschikte baasjes voor die 4 beestjes heb ik enkele grijze haren gekweekt… toen ze alle vier veilig onder dak waren gebracht heb ik moeder poes direct laten steriliseren… nooit meer van datte… toch wel grappig zo’n jonkies gade te slaan bij hun eerste exploraties… ik zie ze nog kijken naar hun ma die in de bak ging plassen… dan voorzichtig een voor een ook die bak in… krabben gelijk mama… plasje doen en toedekken… gedaan… de eerste keer ze in de tuin mochten… met hoog opgetrokken pootjes door het lange gras wippend… schrikkend van elk geluid… en dan een voorzichtige poging in een boom te klimmen… een vriendin heeft ze eens op video gezet bij ons thuis… mooi.

28-07-2014 om 13:35 geschreven door Myette

Bloggen, iets waar ik zowat 10 jaar geleden (of zijn het er al meer) mee begon in een vlaag van overmoed... eerst wat aarzelend aftasten... dan wat driester... tot ik het leuk begon te vinden eens mijn gemoed te kunnen luchten over alles en nog wat... in het begin kreeg ik geen reacties maar dan begonnen er enkele binnen te druppelen... dat moedigde me aan en ik kreeg "vaste klantjes"... één van hen opperde eens om elkaar "in het echt" te ontmoeten en zo geschiedde... dat doen we nu ook al enkele jaren ... één keer in de maand op vaste dag en vaste plaats... een drankje op het terras als het weer het toelaat... het blijft niet bij één drankje want naarmate het "babbelpeil" stijgt neemt ook de dorst toe... voor mij was dat genoeg... het vaste groepje lezers was voor mij voldoende om verder te bloggen... helaas haken ze één voor één af en namen ze mijn enthousiasme voor het bloggen mee... nieuwe lezers komen er niet of ze laten zich niet horen... dat is ontmoedigend... daarom plaatste ik verleden week een testblogje waarop bedroevend weinig reactie kwam... ik weet nu wie er nog wèl aanwezig is en wie niet... niettemin heb ik besloten toch maar verder te bloggen en dit om de enkele overlevenden niet in de steek te laten... die ben ik dan ook heel dankbaar dat ze even van zich lieten horen.

En na deze lange inleiding even de laatste nieuwtjes uit mijn thuisfront.. aangezien sennet de laatste tijd ietwat droog staat ga ik maar op FB kijken wat er in de wereld reilt en zeilt... ik sloot me bij enkele groepen aan o.a. "Dierenvrienden" en wat ik daar allemaal te zien krijg... pure horror... je staat er ùachteloos tegenover... het enige wat je kan doen is mee petities ondertekenen in de hoop dat het iets zal uithalen... dat doe ik dus... ik teken petities in de voormiddag... in de namiddag... 's avonds... in mijn dromen... baat het niet dan schaadt het ook niet.

Veel gebeurt er niet ten huize van... de warmte maakt ons loom en lui... de voormiddag wordt gebruikt om de noodzakelijke huishoudelijke taken af te haspelen en na de middag trekken we de tuin in met een boek... niets schokkends te beleven dus... gisteravond kwam zoon weer met zijn hond langs... dat beest kent al goed de weg... komt de trap opgestormd... recht de keuken in waar zijn bak water al staat te wachten... slobbert gulzig en komt dan verwachtingsvol voor mij staan met grote bedelogen... hij krijgt zijn snoepje(s) en gaat dan tevreden liggen... het was echter zo warm nog in de living dat we hem in de tuin lieten... Poekie de kat was al in de garage dus... nu krijgen we de laatste tijd regelmatig bezoek van een andere kat... een frank beest wel... die waagde het midden in onze tuin te komen liggen in een uitdagende houding... dat was niet naar de zin van hond want met een diepe "WOEF" vloog hij de tuintrap af en de kat achterna die rende voor haar leven... daarna kwam hij zichtbaar met zichzelf ingenomen teruggedrenteld... hij had ZIJN tuin gereinigd van ongedierte.

Voor ik ging slapen nog even op FB gaan kijken en miin Palestijnse vriend (de ouwe getrouwen kennen hem wel) was op de chat tot mijn grote opluchting want ons vorige gesprek was plots afgebroken en het gaat er daar heet aan toe... dus ik maakte me zorgen...eventjes gebabbeld... het is daar echt verschrikkelijk en er komt maar geen einde aan... hij en zijn familie zijn tot hiertoe nog in leven maar zijn woning is voor de tigste keer weer half vernield.

De zon komt terug tevoorschijn en ik ga nog even wat klussen voor het te warm wordt... tot ziens ouwe getrouwen!

27-07-2014 om 09:45 geschreven door Myette

Even testen... is er nog iemand op de blogs in leven... indien niet dan stop ik er ook mee... geen reactie... geen blog meer.

Sorry voor degenen die nog de moeite doen om eens langs te komen maar het is hier bedroevend gesteld... om er de moed bij te verliezen.

16-07-2014 om 09:43 geschreven door Myette

-67- PRE PENSIOEN

Toen echtgenoot H 62 was werd hij op pre pensioen gezet… in de praktijk kwam het erop neer dat hij het eerste jaar 3 dagen werkte en 2 dagen thuis bleef… het volgend jaar werden het nog maar 2 werkdagen… thuis was de toestand onveranderd gebleven… dochter M zat op de hogeschool en zoon N werkte als interim sinds hij 17 werd… met dochter hadden we geen problemen want haar studie vlotte goed… zoon N werkte hard maar de jobs die hij kreeg waren niet al te proper… van werken in een vleesverwerkingsfabriek tot het kuisen van olietanks toe… de klussen die hij tijdens die jaren deed zijn gewoon niet te tellen… het maakte mijn werk thuis er niet gemakkelijker op… maar ik zat nu ook met een man in huis die zich verveelde en eiste dat ik met hem de deur uitging… allemaal wel leuk maar mijn huiswerk bleef liggen tot ik ‘s avonds doodmoe thuis kwam van een dagje wandelen of fietsen en dan nog de was en strijk voor 4 personen te verwerken kreeg… daarbij kwam ook nog dat die man die nog nooit een hand in het huishouden had uitgestoken mij nu kwam vertellen hoe ik dit of dat moest aanpakken… ik ben niet in de wieg gelegd om slaafs te gehoorzamen dus de onweerswolken waren niet meer weg te denken… ik was ook lid geworden van het TDL… een organisatie voor 50+ sers op de Paardenmarkt waar men terecht kon voor voordrachten… conversatie in Frans of Engels… dansen… computerles en nog veel meer… dit was toen man nog werkte en ik mijn dagen nog zelf kon indelen… toen ik zowat ten einde raad was met de vraag wat ik in hemelsnaam met die man ging aanvangen stond er in het krantje van dat TDL een oproep om nieuwe leden voor een mini golf groep… na veel ach’s en och’s kon ik man ertoe brengen eens te proberen en… het lukte… sindsdien is hij een verstokt mini golf speler gebleven… dat was één… bij die golfers zat een echtpaar dat wandelingen organiseerde en ze nodigden ons uit… om de 2 weken op een vrijdag… dat was twee… na de wandelingen werden we gevraagd mee op fietstocht te gaan op de andere vrijdag… dat was drie… ook waren er bij het TDL allerlei evenementen waar man gaarne heen ging… probleem opgelost… de andere dagen liet hij me gerust en kon ik tenminste mijn huiswerk doen

13-07-2014 om 21:19 geschreven door Myette

      HET SPIEGELGLAS**

    Er leefde eens heel lang geleden
    een boertje werkzaam en tevreden,
    aan weelde was hij niet gewend,
    een spiegel had hij nooit gekend ..

    En eens toen hij aan het spitten was
    vond hij een stukje spiegelglas.
    Hij nam't in zijn vereelde hand
    't zat onder't vuil en onder't zand.

     Hij veegde't aan zijn broekspijp af 
     en keek er in, en stond toen paf.
     Mijn vader zei hij, sapperloot,
     die is al vele jaren dood .

     Mijn vader, och die goeie man,
     hij is het en hij kijkt me an .
     Hoofdschuddend stak hij 't in z'n zak,
     en bekeek het thuis op zijn gemak. 

     En hij begon te overleggen,
     wat zijn vrouw ervan zou zeggen. 
     Ze was wat bazig zijn Katrien
     en zou er wel om lachen misschien ..

     En omdat hij daar zo bang voor was,
     verborg hij 't onder zijn matras.
     Maar telkens ging hij er weer heen.
     "Mijn vader," zei hij dan tevreên ..
        
     Dat wekte argwaan bij z'n vrouw
     die het hare er van weten wou,
     en zodra hij weer de deur uit was,
     zocht en vond zij 't spiegelglas ..
          
     Wat moet hij daarmee, peinsde zij,
     er moet iets niet in orde zijn!
     Zij wantrouwde zo haar goede Hein,
     dat ze 't omkeerde en keek

     doch raakte toen geheel van streek. 
     Daar heb je 't nou, ik dacht het wel,
     er is een andere vrouw in 't spel.
     Mijn man, hij heeft geen hart in 't lijf,

     waarom houdt hij van zo'n lelijk wijf ???

12-07-2014 om 14:28 geschreven door Myette

Deze ochtend bij het wakker worden met een scheel oog naar buiten geloerd en wat zag dat oog... grijze luchten... natte straat... heb me nog maar eens omgedraaid met een diepe zucht want 't stad zag ik weer niet zitten... tot... na het ontbijt ik mezelf in de kraag greep en eens goed dooreen schudde... het regende niet meer en de wind was ook gaan liggen dus... geen excuus meer luie donder(es)... tut je op en trek de wijde wereld in... wat ik dan ook gedaan heb... ik tutte me op... op zich al een hele prestatie... wuifde DADA naar manlief en vertrok naar de bushalte... in de stad overal solden en jesusmarante wat heb ik een lelijke dingen zien liggen... prints om nachtmerries van te krijgen... toch nog 2 deftige T-shirts gevonden voor een spotprijsje... een nieuwe portemonnee voor 't manneke en een nagelknipper... was die blij zèg toen hij me zag binnen komen met mijn boodschappen... ik kan vandaag niets meer verkeerd doen... voor morgen zal ik weer iets anders moeten uitzoeken... ook nog wat cosmetica voor dat optutten... dan was mijn pijpeke uit en ben ik de dichtsbijzijnde metrotunnel ingedoken... de weg van de tram naar huis was een bezoeking want ik was een blijn aan 't kweken wat me onderweg visioenen bezorgde van mijn crockskes thuis... die heb ik dan ook omhelsd en bijna doodgeknepen van pure liefde.

Na de middag kwam dochter binnen wippen om afscheid te nemen voor ze naar Kreta vertrekken voor 3 weken... dat betekent voor ons de plantjes gaan bewateren... misschien een gelegenheid om de Statielei in Mortsel nog eens met een bezoekje te vereren want dat is ook lang geleden.

FB is nog altijd niet mijn favoriete communicatiemiddel maar ik heb me bij verscheidene groepen aangesloten teneinde het reilen en zeilen in de wereld rondom mij wat te bestuderen... dit vraagt natuurlijk de nodige tijd om al die groepen eventjes te bezoeken... ik heb enkele van de zogenaamde "vrienden" eruit gesmeten... die had ik verzameld toendertijd met als doen bij sommige games dingen te ruilen... ik heb me daar enkele jaren echt mee vermaakt maar plots... eensklaps... opeens...boem... was ik het beu.

Nu ben ik weer verwoed aan 't lezen geslagen... de ene detective na de andere... afgewisseld met SF of horror... jaja heel laag bij de grond he maar ik heb ook maar korte beentjes.

En voor ik jullie al mijn onvolkomenheden ga verklappen trap ik het af... TOEDELOE!!!

10-07-2014 om 19:59 geschreven door Myette

Hier zit een heel erg gefrustreerd mens... allee ik tracht er het beste van te maken door wat te bloggen... op FB de berichtjes te volgen... maar toch... verleden week nam ik het besluit deze week eens 't stad in te trekken... mannekes jullie weten niet hoe ik er naar snak nog eens op mijnen allene de winkels af te schuimen zoals ik vroeger geregeld deed en wat nu alweer 9 maanden geleden is door die verrekte pikkelpoot... nu die poot weer ietwat doet wat een poot behoort te doen nl. stappen... zou het er eindelijk van komen... ja... dag man... de vorige weken was ik druk bezet met dokters belegeren... voor mij en 't manneke... vandaag moest ik even een zaakje afhandelen bij de bank en aangezien die bank vlak over een tramhalte ligt... nam ik het koene besluit na mijn boodschap die tram op te wippen (ja iets in die aard dan toch) richting stad... en wat gebeurde er... het weer was/is vandaag nog een graadje erger dan gisteren... 't manneke zette me af aan de bank en ik verzocht hem nederig te blijven wachten want het goot "ouwe wijven" om het charmant te zeggen... het kleine stukje van de parking tot de bank was voldoende om me te transformeren van een redelijk verzorgde dame in een erbarmelijke natte figuur... 't stad zal nog wat moeten wachten op mijn visite... misschien morgen... hoop doet... enz.

De enige die geen last schijnt te hebben van het weer is de kat... dat beest maakt er een gewoonte van om de 10 minuten buiten te wippen... komt dan kloddernat weer binnen en moet afgedroogd worden... moet... ja want ze gaat zich dan tegen de meubels aanwrijven met als resultaat uitgebleekte vlekken... gggrrr... na zowat 100 droogbeurten vertikte ik het de deur nog te openen voor het scharminkel en waren we in een uitputtingsslag gewikkeld... rara wie er won... poessie mauw natuurlijk... dat beest blijft tegen de terrasdeur aanspringen en als dat niet helpt aan mijn benen krabbelen tot ik het opgeef om eindelijk wat rust te hebben... tenminste voor de volgende 10 minuten.

Ik hoor net de terrasdeur weer dichtklappen... haha... manlief heeft zich opgeofferd... ik blijf nog effe boven.

09-07-2014 om 16:58 geschreven door Myette

Na enkele dagen rust vanwege het schitterende weer en... laat ik maar eerlijk bekennen... een luie bui... neem ik de pen weer ter hand etc. etc... tja wie neemt er nu nog de pen ter hand... een van die uitdrukkingen die hopeloos verouderd zijn... wie gebruikt nog een agenda boekje... ik wel ja want ergens vertrouw ik papier beter dan elektronische dinges die te pas en te onpas er de brui aan geven... als ik een rekenmachientje gebruik tel ik het later na om zeker te zijn dat dat ding me niet fopt... wie ik wèl altijd om hulp vraag is de Google... in geval van twijfel bij spelling of iets anders helpt Google me diplomatisch het rechte pad weer op... ik merk dat ik een beetje afgedwaald ben van... ja van wat... wat wilde ik ook alweer vertellen... ach ja... dat we gisteren gezellige namiddag hadden met de blogmaatjes op een terrasje met de nodige drankjes en dat we chance hebben gehad want vandaag regent het pijpenstelen... we hadden het er ook over dat het nodig eens zou moeten regenen en iemand vroeg of dat dan 's nachts kon gebeuren... helaas... de weergoden verstonden alleen het eerste deel... regen dus... maar allee ik ga niet klagen... de tuin snakte naar water en niet alleen onze tuin vermoed ik... alleen spijtig voor de mensen die nog werken en nu hun week end in het water zien vallen... ik ga me zo dadelijk in mijn relax nestelen met een boek... ben deze week mijn voorraad gaan aanvullen bij de bib en voel me nu in mijn nopjes... waar komt die uitdrukking toch weer vandaan... die "nopjes" bedoel ik.

Ik las dat de heilige drievuldigheid (di Rupo/Didier/De Crem) weer naar Brazilië mocht in een legervliegtuig... waarom altijd dezelfde personen... zijn dat de febbekes soms... en waarom mogen die altijd gratis reizen terwijl de echte supporters er het hele jaar voor gespaard hebben... ik klink nu als een verbitterd oud wijf zeker maar ik krijg er soms het zuur van... al dat gratis gedoe terwijl ze rijkelijk verdienen... bwah... niet eerlijk toch... niet dat ik perse naar het WK wil... verre van... 't manneke dan wel en ik zou hem met plezier op dat legervliegtuig zetten als ik dan de rest van het WK ook eens de TV voor mij zou hebben... het zit er echter niet in maar dromen mag toch.

Ik ga straks mijn geheugen nog eens uitwringen of ik er nog wat kan uitpersen voor mijn autobiografie... DADA!

05-07-2014 om 10:15 geschreven door Myette

En ja... het ging vlug... donderdag voor de middag belde man dat hij naar huis mocht en we zouden hem (zoon en ik) komen afhalen rond 14 u... dus nà het middagmaal... Belgacom had beloofd die dag iemand te sturen om het zaakje terug recht te breien... om 10 u een dringende bel aan de deur... wie stond er met zijn valiesje... ja mijn ongedurige wederhelft... was met de bus gekomen... heel stoer... die stoere kerel was de volgende dag niet meer zo manhaftig want het ging van "ooooooo" en "aaaaaaaaa" en zielig rondstrompelen... tja ik heb dan maar heftig mijn bieterkes opeen geklemd met het gevaar nog wat vullingen te vermorzelen... want een man die pijn heeft mag je niet tegenspreken... onze zoon had de vorige dag het gras komen maaien... ultra kort... hopen mos eruit getrokken... en nog wat klussen geklaard want als die ergens aan begint wordt het grondig gedaan... 't manneke ging direct zijn territorium inspecteren wat mij deed besluiten mijn mond toch maar open te trekken en hem te dreigen met hel en verdoemenis als hij ook maar één woord van afkeuring zou durven lossen... ja ik ken mijn pappenheimers he... vrijdag avond... dus gisteren... kwam hij met zijn hond weer bij ons aanlopen en man bedankte hem voor zijn werk wat zoon weer stom verbaasd deed staan... dacht dat hij het niet goed verstaan had... vandaag gaat het precies wat beter... tja een kijkoperatie wordt onderschat omdat je maar 3 piepkleine sneetjes ziet maar je vergeet allicht dat er aan de binnenkant duchtig gerommeld wordt... de Belgacom technieker kwam na de middag... keek... trok aan een kabeltje en voilà de dader was gevonden... de aansluiting met de decoder was labiel... nu hebben we weer een splinternieuwe decoder met als resultaat dat onze TV perfect werkt... momenteel toch... maar dat ik al mijn opgenomen films kwijt ben en ik met een maagdelijk blote schijf zit die ik nu weer zal moeten vullen... die techniekers zijn stuk voor stuk behulpzame en lieve jongens maar voorlopig heb ik er toch genoeg gezien.

Wat het jaar 2014 betreft... we hebben een prachtige lente en zomer... maar voor de rest is het maar knudde... de onheilsberichten vliegen ons om de oren... vrienden die overlijden... anderen die aan allerlei kwalen lijden en een operatie behoeven... mijn dubbele ingreep... dan 't manneke... en het is nog niet gedaan want hij zal heel waarschijnlijk nog zijn knie moeten laten behandelen en ik hoef een nieuwe lens... je ziet er komen kosten aan... toen ik bij onze huisarts een beetje zat te klagen dat ik oud zijn toch zoooooo vervelend vond kreeg ik als antwoord dat ik er "NOG goed uitzag VOOR MIJN LEEFTIJD" en die man dacht nog dat ik er blij zou mee zijn... haha... dat NOG is er teveel aan.

28-06-2014 om 09:33 geschreven door Myette

Hey lieverds... heb 't manneke gisteren afgeleverd in de kliniek... ben ook nog even fotokes van mijn rug gaan laten maken... zit met een S vormige scoliose zoals ik las in het bijgevoegde rapport... dat wist ik al lang want heb la mamma vaak verweten dat zij en pa mij ietwat scheef ineen geknutseld hebben... tja ik was dan ook de eerste en een proefstuk... 's avonds nog manlief gaan bezoeken die weer zijn gewone zelf was... t.t.z. dwars... haha... maar zoals la mamma me altijd onder de neus wreef : "ge wilde 'm hebbe nu moet ge'm verslijten zoals hij is ook" et voilà dat doe ik dus... straks effe belle of hij weer naar huis mag vandaag of niet.

Nu iets anders... gisteravond vleide ik me neer op de bank voor de TV met als doel een ontspannend avondje buis... niet dus... die buis had weer rare kuren... mijn PC idem dito... van pure frustratie ben ik om 9 u naar mijn bed getrokken waar de telefoon me om 9u30 uit wist te werken... de zoon die wilde weten hoe het met de pa en mij ging... goed dus... even liefjes met zoon gebabbeld en ziedend terug in bed gekropen... toch goed geslapen... om 7 u klaar wakker om mijn bijkomende taken aan te vangen... d.w.z. de kat uit de garage laten... kattenbak uitmesten... duiven voeren... dingen die 't manneke anders doet en waarvoor ik strikte orders had gekregen... straks nog de schildpad voeren... heb ook nog Belgacom verwittigd dat ik het stilaan beu ben en dat ze iemand moeten sturen om de boel hier in orde te brengen... ben benieuwd wanneer dat zal gebeuren... gelukkig is mijn rugpijn stukken beter... tel je zegeningen!

26-06-2014 om 09:23 geschreven door Myette