Even dit blogje vullen met mijn opluchting... Poekie de poes had al enkele weken een verdacht vlekje op haar onderlip... we maakten ons niet direct ongerust maar toen dat vlekje een vlek werd en begon op te zwellen wilden we toch weten wat het was en of er iets aan gedaan kon worden... dus vandaag op afspraak bij de dierenarts... een onrustige nacht gehad want poes is niet meer zo jong en haar dochter is verleden jaar al gestorven door kanker zodoende... het gaat allemaal door je heen... deze voormiddag eerst operatie "kat in 't bakske" wat lukte na de 2de poging en met vereende krachten... eerste zucht van opluchting... bij de dokter moest ze uit dat bakje getrokken worden... zij... want het was een vrouwelijke arts... keek en constateerde dat het een kleine cyste was maar volstrekt ongevaarlijk... tweede zucht van opluchting... die cyste werd doorgeprikt om het vocht eruit te laten... dat was behoorlijk veel... poes liet alles gelaten over zich heenkomen en als dank liet ze de helft van haar pels achter op de onderzoektafel... toen we haar bakje op die tafel zetten kroop ze er opgelucht in zonder aanmoediging... onderweg in de auto heeft ze zitten zingen in een duet met 't manneke... bij het binnenrijden in de garage derde zucht van opluchting... eind goed al goed... die cyste kan zich wel terug vullen maar tenzij het enorm dik wordt moet er niets aan gedaan worden... anders wordt het snijden maar zover zijn we nog niet... de rest van de dag ga ik bekomen van de doorstane emoties dus dat wordt platte rust... jaja elk excuus is geschikt om niets te doen haha!

30-07-2014 om 09:58 geschreven door Myette

Vandaag nog een brokje geschiedenis... mijn geschiedenis wel te verstaan... gewoon een stukje uit mijn leven.

-68- DE DRUKKE JAREN

Midden in die drukke periode behaalde dochter M haar eindexamen en ging werk zoeken… na zowat 5 maanden vond ze eindelijk een job bij een bank… eerst als interim… later werd ze vast benoemd en ze werkt er nog steeds… zoon N rolde van de ene job in de andere maar nog altijd als interim… toen dochter werk had vertelde ze ons dat ze ging samen wonen met haar vriend… ja die eerste van bij de scouts… wij installeerden haar en ze vertrok… die eerste weken waren echt niet gemakkelijk voor mij… die lege plek in huis vond ik niet erg leuk… voor ik eraan gewend raakte niet meer zoveel te koken duurde wel even… daar kwam nog bij dat zoon onregelmatige uren had waar ik rekening moest mee houden… en dan… onze toenmalige buren verhuisden en lieten hun kat achter… het beest deed er alles aan om ons te vleien… van kopjes geven tot op de rug liggen rollen toe… zoooo schattig… wat doe je dan… je kan zo’n dier toch niet aan haar lot over laten… na heel wat dwarsliggen van manlief want die wilde de kat niet in huis… hij zegde zelfs : “het wordt de kat of ik”… wat mij deed antwoorden :”breng me niet in verleiding”… poes won maar man mocht blijven... die kat was nog niet lang bij ons en ze beloonde ons al met een nest met 4 jonkies… ik ben de halve nacht bij haar gebleven met schaar en doeken ingeval ik moest helpen… het was niet nodig… poes kon het prima alleen af… schattige wezentjes waren het maar die schatjes vragen extra werk… bij het strijken hingen ze soms met alle 4 tegelijk aan mijn broekspijpen… tijdens het zoeken naar geschikte baasjes voor die 4 beestjes heb ik enkele grijze haren gekweekt… toen ze alle vier veilig onder dak waren gebracht heb ik moeder poes direct laten steriliseren… nooit meer van datte… toch wel grappig zo’n jonkies gade te slaan bij hun eerste exploraties… ik zie ze nog kijken naar hun ma die in de bak ging plassen… dan voorzichtig een voor een ook die bak in… krabben gelijk mama… plasje doen en toedekken… gedaan… de eerste keer ze in de tuin mochten… met hoog opgetrokken pootjes door het lange gras wippend… schrikkend van elk geluid… en dan een voorzichtige poging in een boom te klimmen… een vriendin heeft ze eens op video gezet bij ons thuis… mooi.

28-07-2014 om 13:35 geschreven door Myette

Bloggen, iets waar ik zowat 10 jaar geleden (of zijn het er al meer) mee begon in een vlaag van overmoed... eerst wat aarzelend aftasten... dan wat driester... tot ik het leuk begon te vinden eens mijn gemoed te kunnen luchten over alles en nog wat... in het begin kreeg ik geen reacties maar dan begonnen er enkele binnen te druppelen... dat moedigde me aan en ik kreeg "vaste klantjes"... één van hen opperde eens om elkaar "in het echt" te ontmoeten en zo geschiedde... dat doen we nu ook al enkele jaren ... één keer in de maand op vaste dag en vaste plaats... een drankje op het terras als het weer het toelaat... het blijft niet bij één drankje want naarmate het "babbelpeil" stijgt neemt ook de dorst toe... voor mij was dat genoeg... het vaste groepje lezers was voor mij voldoende om verder te bloggen... helaas haken ze één voor één af en namen ze mijn enthousiasme voor het bloggen mee... nieuwe lezers komen er niet of ze laten zich niet horen... dat is ontmoedigend... daarom plaatste ik verleden week een testblogje waarop bedroevend weinig reactie kwam... ik weet nu wie er nog wèl aanwezig is en wie niet... niettemin heb ik besloten toch maar verder te bloggen en dit om de enkele overlevenden niet in de steek te laten... die ben ik dan ook heel dankbaar dat ze even van zich lieten horen.

En na deze lange inleiding even de laatste nieuwtjes uit mijn thuisfront.. aangezien sennet de laatste tijd ietwat droog staat ga ik maar op FB kijken wat er in de wereld reilt en zeilt... ik sloot me bij enkele groepen aan o.a. "Dierenvrienden" en wat ik daar allemaal te zien krijg... pure horror... je staat er ùachteloos tegenover... het enige wat je kan doen is mee petities ondertekenen in de hoop dat het iets zal uithalen... dat doe ik dus... ik teken petities in de voormiddag... in de namiddag... 's avonds... in mijn dromen... baat het niet dan schaadt het ook niet.

Veel gebeurt er niet ten huize van... de warmte maakt ons loom en lui... de voormiddag wordt gebruikt om de noodzakelijke huishoudelijke taken af te haspelen en na de middag trekken we de tuin in met een boek... niets schokkends te beleven dus... gisteravond kwam zoon weer met zijn hond langs... dat beest kent al goed de weg... komt de trap opgestormd... recht de keuken in waar zijn bak water al staat te wachten... slobbert gulzig en komt dan verwachtingsvol voor mij staan met grote bedelogen... hij krijgt zijn snoepje(s) en gaat dan tevreden liggen... het was echter zo warm nog in de living dat we hem in de tuin lieten... Poekie de kat was al in de garage dus... nu krijgen we de laatste tijd regelmatig bezoek van een andere kat... een frank beest wel... die waagde het midden in onze tuin te komen liggen in een uitdagende houding... dat was niet naar de zin van hond want met een diepe "WOEF" vloog hij de tuintrap af en de kat achterna die rende voor haar leven... daarna kwam hij zichtbaar met zichzelf ingenomen teruggedrenteld... hij had ZIJN tuin gereinigd van ongedierte.

Voor ik ging slapen nog even op FB gaan kijken en miin Palestijnse vriend (de ouwe getrouwen kennen hem wel) was op de chat tot mijn grote opluchting want ons vorige gesprek was plots afgebroken en het gaat er daar heet aan toe... dus ik maakte me zorgen...eventjes gebabbeld... het is daar echt verschrikkelijk en er komt maar geen einde aan... hij en zijn familie zijn tot hiertoe nog in leven maar zijn woning is voor de tigste keer weer half vernield.

De zon komt terug tevoorschijn en ik ga nog even wat klussen voor het te warm wordt... tot ziens ouwe getrouwen!

27-07-2014 om 09:45 geschreven door Myette

Even testen... is er nog iemand op de blogs in leven... indien niet dan stop ik er ook mee... geen reactie... geen blog meer.

Sorry voor degenen die nog de moeite doen om eens langs te komen maar het is hier bedroevend gesteld... om er de moed bij te verliezen.

16-07-2014 om 09:43 geschreven door Myette

-67- PRE PENSIOEN

Toen echtgenoot H 62 was werd hij op pre pensioen gezet… in de praktijk kwam het erop neer dat hij het eerste jaar 3 dagen werkte en 2 dagen thuis bleef… het volgend jaar werden het nog maar 2 werkdagen… thuis was de toestand onveranderd gebleven… dochter M zat op de hogeschool en zoon N werkte als interim sinds hij 17 werd… met dochter hadden we geen problemen want haar studie vlotte goed… zoon N werkte hard maar de jobs die hij kreeg waren niet al te proper… van werken in een vleesverwerkingsfabriek tot het kuisen van olietanks toe… de klussen die hij tijdens die jaren deed zijn gewoon niet te tellen… het maakte mijn werk thuis er niet gemakkelijker op… maar ik zat nu ook met een man in huis die zich verveelde en eiste dat ik met hem de deur uitging… allemaal wel leuk maar mijn huiswerk bleef liggen tot ik ‘s avonds doodmoe thuis kwam van een dagje wandelen of fietsen en dan nog de was en strijk voor 4 personen te verwerken kreeg… daarbij kwam ook nog dat die man die nog nooit een hand in het huishouden had uitgestoken mij nu kwam vertellen hoe ik dit of dat moest aanpakken… ik ben niet in de wieg gelegd om slaafs te gehoorzamen dus de onweerswolken waren niet meer weg te denken… ik was ook lid geworden van het TDL… een organisatie voor 50+ sers op de Paardenmarkt waar men terecht kon voor voordrachten… conversatie in Frans of Engels… dansen… computerles en nog veel meer… dit was toen man nog werkte en ik mijn dagen nog zelf kon indelen… toen ik zowat ten einde raad was met de vraag wat ik in hemelsnaam met die man ging aanvangen stond er in het krantje van dat TDL een oproep om nieuwe leden voor een mini golf groep… na veel ach’s en och’s kon ik man ertoe brengen eens te proberen en… het lukte… sindsdien is hij een verstokt mini golf speler gebleven… dat was één… bij die golfers zat een echtpaar dat wandelingen organiseerde en ze nodigden ons uit… om de 2 weken op een vrijdag… dat was twee… na de wandelingen werden we gevraagd mee op fietstocht te gaan op de andere vrijdag… dat was drie… ook waren er bij het TDL allerlei evenementen waar man gaarne heen ging… probleem opgelost… de andere dagen liet hij me gerust en kon ik tenminste mijn huiswerk doen

13-07-2014 om 21:19 geschreven door Myette

      HET SPIEGELGLAS**

    Er leefde eens heel lang geleden
    een boertje werkzaam en tevreden,
    aan weelde was hij niet gewend,
    een spiegel had hij nooit gekend ..

    En eens toen hij aan het spitten was
    vond hij een stukje spiegelglas.
    Hij nam't in zijn vereelde hand
    't zat onder't vuil en onder't zand.

     Hij veegde't aan zijn broekspijp af 
     en keek er in, en stond toen paf.
     Mijn vader zei hij, sapperloot,
     die is al vele jaren dood .

     Mijn vader, och die goeie man,
     hij is het en hij kijkt me an .
     Hoofdschuddend stak hij 't in z'n zak,
     en bekeek het thuis op zijn gemak. 

     En hij begon te overleggen,
     wat zijn vrouw ervan zou zeggen. 
     Ze was wat bazig zijn Katrien
     en zou er wel om lachen misschien ..

     En omdat hij daar zo bang voor was,
     verborg hij 't onder zijn matras.
     Maar telkens ging hij er weer heen.
     "Mijn vader," zei hij dan tevreên ..
        
     Dat wekte argwaan bij z'n vrouw
     die het hare er van weten wou,
     en zodra hij weer de deur uit was,
     zocht en vond zij 't spiegelglas ..
          
     Wat moet hij daarmee, peinsde zij,
     er moet iets niet in orde zijn!
     Zij wantrouwde zo haar goede Hein,
     dat ze 't omkeerde en keek

     doch raakte toen geheel van streek. 
     Daar heb je 't nou, ik dacht het wel,
     er is een andere vrouw in 't spel.
     Mijn man, hij heeft geen hart in 't lijf,

     waarom houdt hij van zo'n lelijk wijf ???

12-07-2014 om 14:28 geschreven door Myette

Deze ochtend bij het wakker worden met een scheel oog naar buiten geloerd en wat zag dat oog... grijze luchten... natte straat... heb me nog maar eens omgedraaid met een diepe zucht want 't stad zag ik weer niet zitten... tot... na het ontbijt ik mezelf in de kraag greep en eens goed dooreen schudde... het regende niet meer en de wind was ook gaan liggen dus... geen excuus meer luie donder(es)... tut je op en trek de wijde wereld in... wat ik dan ook gedaan heb... ik tutte me op... op zich al een hele prestatie... wuifde DADA naar manlief en vertrok naar de bushalte... in de stad overal solden en jesusmarante wat heb ik een lelijke dingen zien liggen... prints om nachtmerries van te krijgen... toch nog 2 deftige T-shirts gevonden voor een spotprijsje... een nieuwe portemonnee voor 't manneke en een nagelknipper... was die blij zèg toen hij me zag binnen komen met mijn boodschappen... ik kan vandaag niets meer verkeerd doen... voor morgen zal ik weer iets anders moeten uitzoeken... ook nog wat cosmetica voor dat optutten... dan was mijn pijpeke uit en ben ik de dichtsbijzijnde metrotunnel ingedoken... de weg van de tram naar huis was een bezoeking want ik was een blijn aan 't kweken wat me onderweg visioenen bezorgde van mijn crockskes thuis... die heb ik dan ook omhelsd en bijna doodgeknepen van pure liefde.

Na de middag kwam dochter binnen wippen om afscheid te nemen voor ze naar Kreta vertrekken voor 3 weken... dat betekent voor ons de plantjes gaan bewateren... misschien een gelegenheid om de Statielei in Mortsel nog eens met een bezoekje te vereren want dat is ook lang geleden.

FB is nog altijd niet mijn favoriete communicatiemiddel maar ik heb me bij verscheidene groepen aangesloten teneinde het reilen en zeilen in de wereld rondom mij wat te bestuderen... dit vraagt natuurlijk de nodige tijd om al die groepen eventjes te bezoeken... ik heb enkele van de zogenaamde "vrienden" eruit gesmeten... die had ik verzameld toendertijd met als doen bij sommige games dingen te ruilen... ik heb me daar enkele jaren echt mee vermaakt maar plots... eensklaps... opeens...boem... was ik het beu.

Nu ben ik weer verwoed aan 't lezen geslagen... de ene detective na de andere... afgewisseld met SF of horror... jaja heel laag bij de grond he maar ik heb ook maar korte beentjes.

En voor ik jullie al mijn onvolkomenheden ga verklappen trap ik het af... TOEDELOE!!!

10-07-2014 om 19:59 geschreven door Myette

Hier zit een heel erg gefrustreerd mens... allee ik tracht er het beste van te maken door wat te bloggen... op FB de berichtjes te volgen... maar toch... verleden week nam ik het besluit deze week eens 't stad in te trekken... mannekes jullie weten niet hoe ik er naar snak nog eens op mijnen allene de winkels af te schuimen zoals ik vroeger geregeld deed en wat nu alweer 9 maanden geleden is door die verrekte pikkelpoot... nu die poot weer ietwat doet wat een poot behoort te doen nl. stappen... zou het er eindelijk van komen... ja... dag man... de vorige weken was ik druk bezet met dokters belegeren... voor mij en 't manneke... vandaag moest ik even een zaakje afhandelen bij de bank en aangezien die bank vlak over een tramhalte ligt... nam ik het koene besluit na mijn boodschap die tram op te wippen (ja iets in die aard dan toch) richting stad... en wat gebeurde er... het weer was/is vandaag nog een graadje erger dan gisteren... 't manneke zette me af aan de bank en ik verzocht hem nederig te blijven wachten want het goot "ouwe wijven" om het charmant te zeggen... het kleine stukje van de parking tot de bank was voldoende om me te transformeren van een redelijk verzorgde dame in een erbarmelijke natte figuur... 't stad zal nog wat moeten wachten op mijn visite... misschien morgen... hoop doet... enz.

De enige die geen last schijnt te hebben van het weer is de kat... dat beest maakt er een gewoonte van om de 10 minuten buiten te wippen... komt dan kloddernat weer binnen en moet afgedroogd worden... moet... ja want ze gaat zich dan tegen de meubels aanwrijven met als resultaat uitgebleekte vlekken... gggrrr... na zowat 100 droogbeurten vertikte ik het de deur nog te openen voor het scharminkel en waren we in een uitputtingsslag gewikkeld... rara wie er won... poessie mauw natuurlijk... dat beest blijft tegen de terrasdeur aanspringen en als dat niet helpt aan mijn benen krabbelen tot ik het opgeef om eindelijk wat rust te hebben... tenminste voor de volgende 10 minuten.

Ik hoor net de terrasdeur weer dichtklappen... haha... manlief heeft zich opgeofferd... ik blijf nog effe boven.

09-07-2014 om 16:58 geschreven door Myette

Na enkele dagen rust vanwege het schitterende weer en... laat ik maar eerlijk bekennen... een luie bui... neem ik de pen weer ter hand etc. etc... tja wie neemt er nu nog de pen ter hand... een van die uitdrukkingen die hopeloos verouderd zijn... wie gebruikt nog een agenda boekje... ik wel ja want ergens vertrouw ik papier beter dan elektronische dinges die te pas en te onpas er de brui aan geven... als ik een rekenmachientje gebruik tel ik het later na om zeker te zijn dat dat ding me niet fopt... wie ik wèl altijd om hulp vraag is de Google... in geval van twijfel bij spelling of iets anders helpt Google me diplomatisch het rechte pad weer op... ik merk dat ik een beetje afgedwaald ben van... ja van wat... wat wilde ik ook alweer vertellen... ach ja... dat we gisteren gezellige namiddag hadden met de blogmaatjes op een terrasje met de nodige drankjes en dat we chance hebben gehad want vandaag regent het pijpenstelen... we hadden het er ook over dat het nodig eens zou moeten regenen en iemand vroeg of dat dan 's nachts kon gebeuren... helaas... de weergoden verstonden alleen het eerste deel... regen dus... maar allee ik ga niet klagen... de tuin snakte naar water en niet alleen onze tuin vermoed ik... alleen spijtig voor de mensen die nog werken en nu hun week end in het water zien vallen... ik ga me zo dadelijk in mijn relax nestelen met een boek... ben deze week mijn voorraad gaan aanvullen bij de bib en voel me nu in mijn nopjes... waar komt die uitdrukking toch weer vandaan... die "nopjes" bedoel ik.

Ik las dat de heilige drievuldigheid (di Rupo/Didier/De Crem) weer naar Brazilië mocht in een legervliegtuig... waarom altijd dezelfde personen... zijn dat de febbekes soms... en waarom mogen die altijd gratis reizen terwijl de echte supporters er het hele jaar voor gespaard hebben... ik klink nu als een verbitterd oud wijf zeker maar ik krijg er soms het zuur van... al dat gratis gedoe terwijl ze rijkelijk verdienen... bwah... niet eerlijk toch... niet dat ik perse naar het WK wil... verre van... 't manneke dan wel en ik zou hem met plezier op dat legervliegtuig zetten als ik dan de rest van het WK ook eens de TV voor mij zou hebben... het zit er echter niet in maar dromen mag toch.

Ik ga straks mijn geheugen nog eens uitwringen of ik er nog wat kan uitpersen voor mijn autobiografie... DADA!

05-07-2014 om 10:15 geschreven door Myette

En ja... het ging vlug... donderdag voor de middag belde man dat hij naar huis mocht en we zouden hem (zoon en ik) komen afhalen rond 14 u... dus nà het middagmaal... Belgacom had beloofd die dag iemand te sturen om het zaakje terug recht te breien... om 10 u een dringende bel aan de deur... wie stond er met zijn valiesje... ja mijn ongedurige wederhelft... was met de bus gekomen... heel stoer... die stoere kerel was de volgende dag niet meer zo manhaftig want het ging van "ooooooo" en "aaaaaaaaa" en zielig rondstrompelen... tja ik heb dan maar heftig mijn bieterkes opeen geklemd met het gevaar nog wat vullingen te vermorzelen... want een man die pijn heeft mag je niet tegenspreken... onze zoon had de vorige dag het gras komen maaien... ultra kort... hopen mos eruit getrokken... en nog wat klussen geklaard want als die ergens aan begint wordt het grondig gedaan... 't manneke ging direct zijn territorium inspecteren wat mij deed besluiten mijn mond toch maar open te trekken en hem te dreigen met hel en verdoemenis als hij ook maar één woord van afkeuring zou durven lossen... ja ik ken mijn pappenheimers he... vrijdag avond... dus gisteren... kwam hij met zijn hond weer bij ons aanlopen en man bedankte hem voor zijn werk wat zoon weer stom verbaasd deed staan... dacht dat hij het niet goed verstaan had... vandaag gaat het precies wat beter... tja een kijkoperatie wordt onderschat omdat je maar 3 piepkleine sneetjes ziet maar je vergeet allicht dat er aan de binnenkant duchtig gerommeld wordt... de Belgacom technieker kwam na de middag... keek... trok aan een kabeltje en voilà de dader was gevonden... de aansluiting met de decoder was labiel... nu hebben we weer een splinternieuwe decoder met als resultaat dat onze TV perfect werkt... momenteel toch... maar dat ik al mijn opgenomen films kwijt ben en ik met een maagdelijk blote schijf zit die ik nu weer zal moeten vullen... die techniekers zijn stuk voor stuk behulpzame en lieve jongens maar voorlopig heb ik er toch genoeg gezien.

Wat het jaar 2014 betreft... we hebben een prachtige lente en zomer... maar voor de rest is het maar knudde... de onheilsberichten vliegen ons om de oren... vrienden die overlijden... anderen die aan allerlei kwalen lijden en een operatie behoeven... mijn dubbele ingreep... dan 't manneke... en het is nog niet gedaan want hij zal heel waarschijnlijk nog zijn knie moeten laten behandelen en ik hoef een nieuwe lens... je ziet er komen kosten aan... toen ik bij onze huisarts een beetje zat te klagen dat ik oud zijn toch zoooooo vervelend vond kreeg ik als antwoord dat ik er "NOG goed uitzag VOOR MIJN LEEFTIJD" en die man dacht nog dat ik er blij zou mee zijn... haha... dat NOG is er teveel aan.

28-06-2014 om 09:33 geschreven door Myette

Hey lieverds... heb 't manneke gisteren afgeleverd in de kliniek... ben ook nog even fotokes van mijn rug gaan laten maken... zit met een S vormige scoliose zoals ik las in het bijgevoegde rapport... dat wist ik al lang want heb la mamma vaak verweten dat zij en pa mij ietwat scheef ineen geknutseld hebben... tja ik was dan ook de eerste en een proefstuk... 's avonds nog manlief gaan bezoeken die weer zijn gewone zelf was... t.t.z. dwars... haha... maar zoals la mamma me altijd onder de neus wreef : "ge wilde 'm hebbe nu moet ge'm verslijten zoals hij is ook" et voilà dat doe ik dus... straks effe belle of hij weer naar huis mag vandaag of niet.

Nu iets anders... gisteravond vleide ik me neer op de bank voor de TV met als doel een ontspannend avondje buis... niet dus... die buis had weer rare kuren... mijn PC idem dito... van pure frustratie ben ik om 9 u naar mijn bed getrokken waar de telefoon me om 9u30 uit wist te werken... de zoon die wilde weten hoe het met de pa en mij ging... goed dus... even liefjes met zoon gebabbeld en ziedend terug in bed gekropen... toch goed geslapen... om 7 u klaar wakker om mijn bijkomende taken aan te vangen... d.w.z. de kat uit de garage laten... kattenbak uitmesten... duiven voeren... dingen die 't manneke anders doet en waarvoor ik strikte orders had gekregen... straks nog de schildpad voeren... heb ook nog Belgacom verwittigd dat ik het stilaan beu ben en dat ze iemand moeten sturen om de boel hier in orde te brengen... ben benieuwd wanneer dat zal gebeuren... gelukkig is mijn rugpijn stukken beter... tel je zegeningen!

26-06-2014 om 09:23 geschreven door Myette

Allee vooruit zover zijn we al... vrijdag de ganse voormiddag in de kliniek gezeten met 't manneke... en ik die me vast voorgenomen had dat gebouw voorlopig niet meer binnen te gaan... eerst afspraak met de chirurg om zijn deskundige mening te horen... die mening was dat het wel degelijk om een liesbreuk ging en dan nog wel een dubbele... ja als je iets doet moet je het goed doen nietwaar... daar kun je blijven mee rondlopen maar de geluiden die menlief uitstoot als de pijn hem overvalt... en dat op de meest ongelegen momenten... zijn niet van de poes dus liever geen risico nemen en die dingen laten dicht maken... dat zal woensdag al kunnen gebeuren... omdat we er dan toch waren hebben we ineens de volgende punten afdgehaspeld zoals bed bespreken... bloed laten trekken... foto longen... cardiogram... en vooral niet vergeten een voorschot storten... dus woensdag binnen en als alles goed verloopt donderdag terug thuis... wat mezelf betreft gaat het niet zo goed... moordende rugpijn zodat ik verga van de pijn als ik zit of sta... alleen plat liggen lucht wat op... pijnstillers helpen geen bal... kan even goed een zuur bolleke slikken... ga maandag proberen bij de kine te geraken en als een behandeling daar me niet helpt moet ik het hogerop zoeken... weet alleen niet waar zoeken... que sera sera... we zien wel.

21-06-2014 om 19:45 geschreven door Myette

Door allerlei omstandigheden ben ik al niet meer naar de koekenstad getrokken in zeker 8 maanden... ik snak ernaar nog eens gewoon te doen zoals vroeger en mijn vertrouwde winkels in te stappen om wat rond te neuzen... deze week vatte ik het plan op donderdag of vrijdag te gaan shoppen maar dat is weer glorieus in het water gevallen... woensdag kwamen de kinderen eten en... zoals elke huisvrouw weet... sta je dan uren in de keuken... dat staan was funest voor mijn rug en die begon terug op te spelen... niet erg dacht ik... ik ga vroeg slapen en ben morgen weer fit... ik had wel eerst een afspraak met de bank en was van plan daarna de tram op te springen... allee springen is wel wat overdreven... en stadwaarts te rijden... maar... toen ik in me in de badkamer optutte kwam 't manneke gruwelijk brullend de trap op gekropen... pijn in de onderbuik... en als die man pijn heeft kan zelfs een dove hem horen... na wat beraadslagen van hoe we die situatie gingen aanpakken besloten we toch maar het oorspronkelijke plan te volgen met als aanpassing dat ik na de bank niet naar de stad maar wel mee naar de huisarts ging... die constateerde na één blik op 't mannekes blote buik dat het hier om een liesbreuk ging... wij naar de dokter voor een echo en ja het was een liesbreuk... zelfs een dubbele... daarna naar de kliniek voor een afspraak met een chirurg... dat is dus morgen, vrijdag, en ik mag/moet weer mee... thuis even de uitslag van de echo bekeken en uitleg over liesbreuk operaties... et voilà we zijn weer vertrokken... adieu stad... wanneer ik je ooit zal weerzien weet ik nog niet... die rug wil ook maar niet beter worden n zitten of staan is een kwelling... ik heb en passant een voorschrift losgepeuterd van de huisarts voor kine... nu nog afspreken.

Ik ben het leven nog niet beu maar er zijn van die dagen dat ik het toch wel een ietsiepietsie zwaar vind.

19-06-2014 om 17:35 geschreven door Myette

Gisteren weer bezoek gekregen van zoon met hond... dat is nu alweer enkele maanden dat hij elke zaterdagavond bij ons aanloopt om krachten op te doen voor de lange wandeling terug naar huis... die avonden zijn voor mij TV-loos geworden want zoals elke moeder ben ik dan het luisterend oor waarin hij al zijn zorgen kan storten... zoon heeft rugklachten en had een zware en pijnlijke week achter de rug... begrijpelijkerwijs maakte hij zich zorgen dat er mogelijk een operatie zou moeten gebeuren... die zorgen draag ik nu met mij mee... ging er mee slapen en stond er mee op... hij is single en staat er dus alleen voor... dan nog een kat en een hond erbij... allemaal vraagtekens die ik probeer te negeren... daarom ga ik nu efkes verder met mijn herinneringen aan vroegere tijden die weliswaar ook soms vol problemen zaten... tja zo is het leven nu eenmaal.

-66- WEER WINDSTILTE

Dit wil niet zeggen dat we niets meer deden en maar lagen te luieren… integendeel we waren nog heel actief… alleen op reis gingen we niet meer… de kinderen zaten nog op school en ook in hun puberjaren met alle problemen van dien… dochter M was al heel wat jaren bij de gidsen en nu als leidster aangesteld… het was een heel moderne groep en dus liepen er ook jongens rond met als resultaat dat M verliefd werd… tja wij waren er niet zo gelukkig mee maar hoe meer je tegen spartelt hoe obstinater ze worden dus stelde ik mij op zoals mijn ouders die gewoon zegden :”jij moet zelf weten wat je wilt en als je je gat verbrandt moet je maar op de blaren zitten”… wat ik dan ook heb gedaan en nog doe… haha… echtgenoot had zoals steeds er een ander gedacht over en bokte tegen wat dan weer ook tussen ons voor veel spanningen zorgde… zoon N was een ander geval… bij hem geen meisjes maar school problemen wat resulteerde in school verlaten en deeltijds onderwijs gaan volgen… het werd ons mooi voorgeschoteld… halve dag school… halve dag praktijk… in de werkelijkheid kwam er van de praktijk niets in huis wat resulteerde in een puber die halve dagen op straat doorbracht in gezelschap van niet zo’n beste vrienden… ook problemen waar ik niet ga over uitweiden… als ze later mijn zieleroerselen moesten lezen weten ze maar al te goed waarover ik het heb… intussen zaten wij ook nog in de badminton club wat manlief heeft volgehouden tot hij dik in de 70 was… ik ben er vroeger mee gestopt omdat al mijn leeftijdgenoten stilaan vertrokken waren en de nieuwe lichting vond het niet fijn met ons oudjes te spelen… beter in schoonheid eindigen dus.

15-06-2014 om 09:08 geschreven door Myette

Zoals ik al vertelde over onze Belgacom perikelen stond ik deze ochtend op met een min of meer gerust gemoed... de grootste problemen waren weeral opgelost dus de dag lachte me toe... allee lachen is wel veel gezegd... het ging een inkoop-voer-dag worden en ik ken leukere dingen dan in supermarkten rond te struinen om prei en tomaten en nog wat van die artikelen in te slagen maar ja iedereen heeft nu eenmaal van die verplichtingen waar je je maar moet aan onderwerpen... 't manneke vroeg "Poirot" op te nemen omdat hij in de namiddag naar de golf wilde... na de ook verplichte ochtendboterham zette ik me neer om aan 's mans wens tegemoet te komen... zo ben ik nu eenmaal... de onderdanige echtgenote... ik neem de afstandsbediening ter hand... druk op de knop en wacht tot ik order krijg nog eens te drukken... tevergeefs... er kwam een tekst op het scherm met "geen videosignaal" en lap daar zat ik... van de hand gods geslagen... schuim op mijn lippen... stoom uit mijn oren... ik rende direct naar de telefoon en die deed het wel... naar boven voor de PC en die deed het ook... 't manneke beende naar de TV... drukte op de knop en voilà... BEELD... OEF... maar die oef werd weer te vroeg uitgestoten want toen kwamen we tot de ontdekking dat Belgacom weer had zitten rommelen... de volgorde der kanalen veranderd... het beeld ook... bij het opnemen van een film hadden ze ook al zitten prutsen... de programma's klopten van geen kanten... WAAROM o WAAROM doen ze dat ons toch aan... is dat om ons oudjes alert te houden zodat we niet gaan indommelen of is het pure kwaadaardigheid... net als we onder de knie hebben hoe we dit of dat moeten vinden veranderen ze het hele systeem... en is dat alleen bij Belgacom of doen die andere zenders dat ook... enfin we waren al blij dat er toch nog beeld kwam en we vertrokken naar de winkel waar we onze voorraad voor enkele weken hebben aangevuld... elke keer weer sta ik perplex aan de kassa als ik te horen krijg wat ik moet betalen... gewoon wat groenten... fruit en vlees en ik was 88 eurokes kwijt... na de middagboterham ben ik de tuin ingetrokken met de bedoeling me te ontspannen en te lezen... dat lukte me niet zo goed en dan ben ik maar mijn frustraties gaan afreageren op het arme onkruid dat ik heel venijnig met wortel en al heb uitgetrokken... sè nà!

11-06-2014 om 19:39 geschreven door Myette

Joehoe... joehei... in mei legt elk pietje een ei... ja ik weet wel dat de tijd verstreken is maar dit pietje is niet meer van de jongsten en daardoor een beetje lui en laks geworden... wat kan ik jullie vertellen... dat de voorbije week saai en pijnlijk was... alhoewel mijn heup zich begint te gedragen... ik denk dat eindelijk die bobijn garen die ze erin stopten bij de operatie verteerd is want alles zit dicht en blijft hopelijk dicht... ha net terwijl ik een zucht van opluchting slaakte kreeg ik weer een opstoot van mijn "rugpijn"... als ik te lang rechtstaand werk gebeurt dat soms... zo ook nu... de enige manier om die opstoot te kunnen verwerken is platte rust... wat kan je doen als je plat op je rug ligt... niet veel... het plafond afspeuren naar... ja naar wàt... wat lezen... veel peinzen over wat je vroeger allemaal wel kon en nu niet meer... noem het maar kniezen... de blogmeeting moest ik afzeggen... 't manneke moest alleen op dagtocht met de club... boodschappen doen ging niet zo dat ik nu overal lege kasten aantref die nodig gevuld moeten worden... een werkje voor morgen... tot overmaat van ramp zaten we 2 dagen zonder PC en TV... aangezien 't manneke die zaken op mijn arme rug schuift mocht ik Belgacom bellen... dan krijg je zo'n man aan de lijn die begint orders uit te delen... zo van ... trek die en die stekker eens uit... steek die of die stekker eens in een ander poortje... jawadde... welk poortje... volg die kabel... enz. enz... daar lag ik dan op mijn knieën al die dingen in en uit te trekken... die man werd een beetje nerveus en kribbig en ik natuurlijk ook tot ik riep dat ik de pijp aan maarten gaf en dat ze maar iemand moesten sturen... de volgende dag kwam er een jong broekje de zaak eens onderzoeken en kwam tot de vaststelling dat het de modem was... die werd vervangen door een nieuwer model... hij smeerde ons nog een ander kastje aan dat alle problemen zou oplossen... allee vooruit... in een helder ogenblik vroeg ik zijn GSM nr. voor ingeval dàt... gelukkig maar want hij was 5 minuten buiten toen we ontdekten dat we op de TV niet van kanaal konden wisselen... ik dat knaapje opgebeld en hij kwam direct terug om de TV te herprogrammeren... manlief gelukkig met zijn TV en ik met mijn PC... wat ik niet had gedaan was controleren of de telefoon het nog deed... dat ontdekte ik maar eerst zondag... maandag weer Belgacom met weer die litanie van trek dit en dat eens uit... ik heb die man gewoon verteld dat hij maar iemand moest sturen... dat is vandaag gebeurd en we zijn nu weer volledig ingesteld... nu nog afwachten wat dit ons gaat kosten... als beloning mocht ik naar de tandarts die bijna een vol uur aan een afgebroken kies heeft gewerkt... dan naar de bib waar ik eventjes een boete mocht betalen... als toetje na de middag naar de golf... toen we daar aankwamen begon het net te regenen... wat kun je dan doen... als troost een Duvel drinken wat ik dus gedaan heb... moet er nog zand zijn?

10-06-2014 om 20:17 geschreven door Myette

...

Verkiezingen voorbij... de stilte nà de storm... of is het wachten op de volgende... ik las net dat niettegenstaande de overgrote meerderheid voor N-VA koos men niet uitsluit dat de volgende regering zou kunnen gevormd worden zonder N-VA... waarom niet... ooit deden ze hetzelfde met het VB door gewoon de rangen te sluiten en het VB de mond te snoeren... wat dan... gaan de kiezers dit weer pikken of komen ze in opstand... en dan nog... wat kunnen wij gewone burgers doen... die lieverds aan de top doen toch wat ze willen... de periode voor de verkiezingen volgde ik zo wat terloops de uitspraken van enkele van die gasten... dat heet dan gestudeerd te hebben en zich erop voor te laten staan ook maar ze begrijpen helemaal niet dat met modder gooien het tegenovergestelde effect heeft op Jan-met-de-pet... die is helemaal niet zo dom als ze wel denken en heeft dat spelletje door... enkele van die opgeblazen mannekes zijn echt zielige figuren... ik noem geen namen want reclame mag hier niet (haha)... maar in de partij van een van hen die ik bijzonder laag vond is de man helemaal niet geliefd en willen ze hem maar al te graag kwijt... het probleem is dat die man zo'n opgeblazen ego heeft dat hij niet wil inzien dat hij nota bene iets verkeerd zou gedaan hebben... neeeee... het is de schuld van die anderen natuurlijk... natuurlijk!

Nu is het wachten welke kapriolen ze gaan uithalen om hun hachje te redden... spannend toch?

26-05-2014 om 12:31 geschreven door Myette

Gisteren dinsdag deden we boodschappen... onze poes wilde niet binnen komen dus lieten we de deur naar de tuin open en vertrokken... toen we thuiskwamen zat... of liever lag poes op haar buik... helemaal overstuur... toen ze rechtkrabbelde liep ze wat kramikkig recht de tuin in en ging onder haar geliefde struik liggen... in de regen... en luidkeels jammerend... wij in alle staten want we dachten dat ze had gevochten en gewond was... vermits onze poes geen kat is die je zonder handschoenen kan vastpakken trok 't manneke zijn dikke "hofanorak" aan met als toemaatje werk handschoenen... hij wist ze toch vanonder die struik te trekken waarop poes dadelijk naar binnen ging en helemaal naar boven waar ze op het logeerbed ging liggen... wij... of liever zij... krijgt de laatste tijd regelmatig bezoek van twee katten (katers?) en we hadden onze kat al eens in het gazon in gevecht gezien met een van hen... maar... 't manneke is dadelijk in paniek en wil al naar de dierenarts terwijl ik meer ben van "eventjes afwachten en observeren"... gelukkig maar want toen we thuiskwamen van een bezoekje aan een zieke vriend kwam poes ons monter tegemoet getrippeld... ging uitgebreid drinken uit de emmer in de garage en dan uitgebreid alles weer uitkotsen... daarop wilde ze perse naar buiten en heeft tot laat in de avond verlangend zitten uitkijken naar... ja naar wat of wie... ik heb nu het duistere vermoeden dat poes gewoon werd verkracht en... aangezien ze toch al 17-18 jaren oud is... was dat voor haar misschien een geweldige schok waar ze even van moest bekomen... na haar slaapje heeft ze zich bedacht dat het echt niet zo slecht was en ging ze terug op de uitkijk zitten wachten op meer van datte... dus hier zitten wij dan met een dilemmna... ze rustig laten doen of tussenbeide komen... toen ik de vorige keer die andere kat weg joeg had ik ook al de indruk dat poes me niet echt dankbaar was... tja goede raad is welkom... wat doe je met een overspelige kat... tussen " " jes... het beest is gesteriliseerd.

14-05-2014 om 10:04 geschreven door Myette

Sorry mensen maar er moet me iets van de lever... hier zit namelijk een heel ambetant mens dat me steeds uit mijn lethargie komt rukken... telkens ik in een zalige nietsdenkende gemoedstoestand ben gekomen... zalig omdat je gedachten stilleggen geen sinecure is en heel wat inspanning vraagt waar je dan eindelijk in geslaagd bent... dus je zit zowat te knikkebollen en de tijd te laten voorbij ruisen... je kijkt wat naar de regendruppels die onvermoeibaar neer blijven druppen... naar de vogels die mistroostig hun veren zitten uit te schudden... de kat die al even mistroostig naar buiten zit te gluren... 't manneke die onverstoord met zijn postzegels zit te klooien... het beetje verstand dat je hebt in de nulstand... en dan... dan komt dat ellendige vrouwmens me wat zitten aanporren... wèg die zalige rust... "dat brein wakker schudden" zegt ze... helaas door de schok is het wakker geschoten en volop bezig met te bedenken waar het dit blog mee kan vullen... genoeg gezeverd nu???? OK dan ga ik maar even verder met de memoires van een "hausfrau" voor zoveel die waard zijn... daar gaan we dan :

-66- WEER WINDSTILTE

Dit wil niet zeggen dat we niets meer deden en maar lagen te luieren… integendeel we waren nog heel actief… alleen op reis gingen we niet meer… de kinderen zaten nog op school en ook in hun puberjaren met alle problemen van dien… dochter M was al heel wat jaren bij de gidsen en nu als leidster aangesteld… het was een heel moderne groep en dus liepen er ook jongens rond met als resultaat dat M verliefd werd… tja wij waren er niet zo gelukkig mee maar hoe meer je tegen spartelt hoe obstinater ze worden dus stelde ik mij op als mijn ouders die gewoon zegden :”jij moet zelf weten wat je wilt en als het tegen valt moet je maar op de blaren zitten”… wat ik dan ook heb gedaan en nog doe… haha… vader had zoals steeds er een ander gedacht over en bokte tegen wat dan weer ook tussen ons voor veel spanningen zorgde… zoon N was een ander geval… bij hem geen meisjes maar school problemen wat resulteerde in school verlaten en deeltijds onderwijs gaan volgen… het werd ons mooi voorgeschoteld… halve dag school… halve dag praktijk… in de werkelijkheid kwam er van de praktijk niets in huis wat resulteerde in een puber die halve dagen op straat doorbracht in gezelschap van niet zo’n beste vrienden… ook problemen waar ik niet ga over uitweiden… als ze later mijn zieleroerselen moesten lezen weten ze maar al te goed waarover ik het heb… intussen zaten wij ook nog in de badminton club wat manlief heeft volgehouden tot hij dik in de 70 was… ik ben er vroeger mee gestopt omdat al mijn leeftijdgenoten stilaan vertrokken waren en de nieuwe lichting vond het niet fijn met ons oudjes te spelen… beter in schoonheid eindigen dus.

12-05-2014 om 13:44 geschreven door Myette

Na een zonnige periode zitten we weer tijdelijk onder een grijze hemel... van die zonnige heb ik... en ook jullie vermoed ik... tenvolle van genoten... lekker in de tuin met een boek... naar de vogeltjes luisteren die het ook naar hun zin hadden... de bedwelmende geur van de seringen opsnuiven die dit jaar welig bloeien... hoor mij nu bezig... ik word zowaar dweperig... ook mijn lijf hield even een rustperiode... maar nu lig ik al enkele dagen terug in oorlog met mijn bedrading... die dekselse wond wil maar niet dichtblijven... elke keer dat ik begin te denken dat het eindelijk eens gaat lukken begint het daar te jeuken en prikken en LAP weer open en weer verband erop... het begint werkelijk op mijn "seskes" te werken... hoelang nog?

Gisteren heb ik de draad weer opgepikt en de kinderen te eten gevraagd... een eenvoudig maal met gebraden kip... frietjes en een frisse salade... met als achterafje een chocolade cake met slagroom... ik had niet de zin en de energie om culinaire hoogstandjes te proberen... ik herinner me nog de tijd dat ik koken en nieuwe recepten uitproberen geweldig vond... de bewijzen van deze kookmanie liggen nog opgestapeld in de kast... uitgeknipte receptjes die ik zeker nog eens moest uittesten... helaas... ik denk... nee ik weet dat dit er nooit meer van zal komen... wil er iemand die stapel hebben... ik wil ze met plezier afstaan want nu kijken ze me soms verwijtend aan... ik luisterde enkele dagen geleden nog naar het mooie liedje van Louis Neefs "Ach Margrietje"... waar ook die zin in komt "nee die tijd komt nooit meer, nooit meer terug" en zo is het maar... als jonge vrouw deed ik nooit de moeite naar zangers als Neefs te luisteren... toen was het allemaal rock-and-roll... en swingen maar... achteraf toen de man al dood was ben ik hem gaan appreciëren... die warme stem en ook zinnige teksten... "Ach Margrietje" deden bij mij enkele tranen opwellen... tranen van weemoed... dat mag soms... zolang het maar niet te lang duurt... haha!

Dus gisteren kwamen de kinderen mijn eenvoudig maaltje nuttigen en nuttigen deden ze... het was of ze al in dagen niets meer te eten hadden gekregen... nu dochterlief is niet bepaald een toegewijde kokkin... ze kookt om haar man tevreden te houden want die man is met zijn 1,95 m nogal een slokop... vooral vlees en zoetigheden... en dan ook meer bepaald ijskreem... zet hem een pot van 2,5 l voor de neus en die gaat eraan als niemand er een stokje voor steekt... al bij het binnen komen bij ons begint hij schoonma... ikke dus... te flemen in de hoop op ijskreem als dessert... maar schoonmama is niet altijd zo gewillig en dus werd het cake... die cake werd dan ook rijkelijk onder slagroom bedolven en bestrooid met chocoladevlokken voor meneer er tevreden over was... maar ja als dekeuken eer aangedaan wordt is de kookster tevreden he... de afwas nadien is voor 't manneke en die is dan minder content maar alla dat trekken we ons niet meer aan.

En nu ga ik mijn luie lijf eens wassen en aankleden... mijn huis wat opruimen en voor de rest... RUST... tot spoedig!

08-05-2014 om 08:55 geschreven door Myette