Gisteren weer bezoek gekregen van zoon met hond... dat is nu alweer enkele maanden dat hij elke zaterdagavond bij ons aanloopt om krachten op te doen voor de lange wandeling terug naar huis... die avonden zijn voor mij TV-loos geworden want zoals elke moeder ben ik dan het luisterend oor waarin hij al zijn zorgen kan storten... zoon heeft rugklachten en had een zware en pijnlijke week achter de rug... begrijpelijkerwijs maakte hij zich zorgen dat er mogelijk een operatie zou moeten gebeuren... die zorgen draag ik nu met mij mee... ging er mee slapen en stond er mee op... hij is single en staat er dus alleen voor... dan nog een kat en een hond erbij... allemaal vraagtekens die ik probeer te negeren... daarom ga ik nu efkes verder met mijn herinneringen aan vroegere tijden die weliswaar ook soms vol problemen zaten... tja zo is het leven nu eenmaal.

-66- WEER WINDSTILTE

Dit wil niet zeggen dat we niets meer deden en maar lagen te luieren… integendeel we waren nog heel actief… alleen op reis gingen we niet meer… de kinderen zaten nog op school en ook in hun puberjaren met alle problemen van dien… dochter M was al heel wat jaren bij de gidsen en nu als leidster aangesteld… het was een heel moderne groep en dus liepen er ook jongens rond met als resultaat dat M verliefd werd… tja wij waren er niet zo gelukkig mee maar hoe meer je tegen spartelt hoe obstinater ze worden dus stelde ik mij op zoals mijn ouders die gewoon zegden :”jij moet zelf weten wat je wilt en als je je gat verbrandt moet je maar op de blaren zitten”… wat ik dan ook heb gedaan en nog doe… haha… echtgenoot had zoals steeds er een ander gedacht over en bokte tegen wat dan weer ook tussen ons voor veel spanningen zorgde… zoon N was een ander geval… bij hem geen meisjes maar school problemen wat resulteerde in school verlaten en deeltijds onderwijs gaan volgen… het werd ons mooi voorgeschoteld… halve dag school… halve dag praktijk… in de werkelijkheid kwam er van de praktijk niets in huis wat resulteerde in een puber die halve dagen op straat doorbracht in gezelschap van niet zo’n beste vrienden… ook problemen waar ik niet ga over uitweiden… als ze later mijn zieleroerselen moesten lezen weten ze maar al te goed waarover ik het heb… intussen zaten wij ook nog in de badminton club wat manlief heeft volgehouden tot hij dik in de 70 was… ik ben er vroeger mee gestopt omdat al mijn leeftijdgenoten stilaan vertrokken waren en de nieuwe lichting vond het niet fijn met ons oudjes te spelen… beter in schoonheid eindigen dus.

ach ,die ruggen toch,lage rugpijn weet ik ook alles van,dus echt grondig poetsen moet ik ook aan een ander overlaten...al begint die ook al te klagen van haar rug,en dat zal trouwens geen troost zijn voor je zoon zeker dat er zoveel rondlopen,dikke kus van ikke,enne....hoe is het eigenlijk met jou? Hopelijk zien we je bij de volgende!

19-06-2014 om 08:14 geschreven door lipske

Omdat het toch uitzondelijk triestig is op de blog , kom ik zomaar binnen vallen met een goeie namiddag en een knuffel kwestie van te laten weten dat we nog leven! Alles ok daar? Hartelijke groeten

18-06-2014 om 17:24 geschreven door Natoken

Tsja dat is een moederhart hé Myette... altijd maar bezorgd over de kinderen hoe oud ze ook zijn.. het is sterker dan onszelf hé? Ik hoop dat er een andere oplossing voor de zoon uit d ebus komt maar ja .. die rugproblemen schijnen een verschijnsel van de moderne tijd te zijn!

Ons ma zei altijd , kleine kindjes, kleine zorgen, grote kindjes , grote zorgen.. een waarheid als een koe en dat is nog steeds zo... Dat is ook een periode waar elke ouder door moet en geloof me de geschiedenis herhaalt zich steeds... in meer of mindere mate! Nog een fijne week maatje en biebie zal morgenavond op de eerste rij zitten hoor!! Kus en knuffel

16-06-2014 om 15:27 geschreven door Natoken

Ik denk dat zeker 50% van de bevolking met rugklachten kampt, als het er niet meer zijn. Ligt het aan het feit dat we in onze prille jeugd de rug op een of andere wijze overbelast hebben? Als kind ben je zich daar niet altijd van bewust, maar later betalen we wel het gelag. Ach lieve schat, jouw leven liep toch ook niet over rozen, zo te lezen. De zorg voor je kinderen stopt niet zelfs al zijn ze volwassen. Toch de moed niet verliezen meisje. Knuffel.

15-06-2014 om 14:59 geschreven door Ludovikus