Hier zit een zwaar teleurgestelde vrouw... wie kan je nu nog geloven in deze corrupte misdadige wereld... zelfs de meteo liegt je voor... ja gisteren was ik meneer meteo gaan raadplegen want ik wilde perse nog eens naar de koekestad... voor woensdag beloofde hij een zonnige dag... ik blij natuurlijk want dat was de enige dag dat ik eens niet naar een of andere dokter moest voor een of andere controle... om 10 uur vertrokken en heelhuids en droog de stad bereikt... ik had amper 3 winkels verkend toen het begon te druppelen... eerst fijntjes... toen wat grover... ik was toen al wel ietwat zwaar beladen en ben dan maar terug de metro ingedoken huis toe... het valt echt niet mee met een grote zak boodschappen... een mammoet sacoche EN een paraplu zodat ik ietwat verhakkeld en buiten adem thuiskwam... paraplu ligt en jas hangt nog te drogen beneden in de gang... toen ik eindelijk dacht wat rust te kunnen hebben kwam 't manneke luidkeels lamenterend binnen want hij had net de kat betrapt die op het badkamertapijtje haar plas had gedaan... gisteren zegde ik nog hoopvol dat het de goede kant uitging met het beest... ze vroeg al zelf om buiten te mogen en ging de tuin in... helaas... wat moeten we doen om een kat die slechte gewoonte weer af te leren... weer een probleem om op te lossen.

Gisteren wilden we buiten voor wat boodschappen en ontdekten dat onze garagepoort kuren had... dat ding ging plots open en dan weer dicht... weer open... bleef even halfstok hangen... en dat alles zonder dat iemand de afstandsbediening aanraakte... bangelijk toch... stel dat je weg bent en dat ding krijgt dat weer... opendeurdag voor al wie wil... de technieker laten komen en die vond het heel raar... had dat nog nooit meegemaakt (hmhm)... het spul is nu hergeprogrammeerd en nu maar hopen dat het gefixt is... voorgoed.

Morgen nog maar eens heupcontrole... het gaat weer goed hier... controle hier... controle daar... zo blijf je wel bezig.

25-02-2015 om 20:37 geschreven door Myette

Vandaag zondag schijnt een verleidelijk zonneke maar owee... als ik me buiten waag op het terras bijt de wind me venijnig in mijn neus... ik was even op het terras in een poging de poes buiten te lokken want dat geplas in huis moet eindelijk eens gedaan zijn... wij houden poes gelijk haviken in het oog en zogauw ze even in een hoekje gaat staan beginnen we al te roepen van "neeeee poekie neeeeeeeee" zodat ze vlug haar staart weer omlaag trekt en het even verder gaat proberen... in de gang hebben we marmeren tegels en in een van de hoeken is al een vlek (ingevreten) die ik niet meer kan wegwerken... ze slikt braaf haar medicatie in de vorm van druppels die ik dan in een van haar favoriete prakjes verstop... nu is het zaak het beest weer de tuin in te krijgen voor haar plas maar het krioelt hier van de franke katten die haar schrik aanjagen... we zien wel.

Gisteren kwam zoon weer met zijn mateke (Vico de hond) en ik had voor drie gekookt zodat zoon hier een hapje kon eten... mateke stond al voor de keuken te snuiven en ging dan in afwachting voor de tafel zitten want hij weet dat het baasje altijd broederlijk deelt... één hapje voor de baas... één hapje voor de hond... dat beest komt gaarne naar "bomma en bompa" want daar wordt hij verwend met snoepjes... dan mag hij op de bank op "zijn" deken waar hij rustig blijft liggen genieten... tot... hij mij richting keuken ziet stappen... dan gaan die oren omhoog... verwachtingsvolle blik gevolgd door een teleurgestelde als ik uit de keuken kom met een biertje of cola voor man en zoon... als afsluiter van het bezoek krijgt hij telkens een "hondentandenborstel" (speciale stick om de tanden te reinigen) en ook dàt gaat er gretig binnen.

Net gemaild aan dochter en haar man om nog eens te komen eten... dat was lang geleden door al die doktersbezoeken... ik had gewoon de fut niet om uitgebreid te staan koken en had forfait gegeven... tijd om weer de draad op te nemen... nog even het menu samenstellen.

Daarom de titel van dit logje... voederen... als je zo nagaat verdoe je toch heel wat tijd in je leven aan eten bereiden... boodschappen doen voor dat eten... denken aan wat je nu weer gaat klaarmaken... de afwas is nog niet gedaan of je zit weeral te peinzen over wat je de volgende dag manlief gaat voorschotelen... man is niet bepaald moeilkij op het gebied van eten... niet dat hij alles lust maar wàt hij lust gaat er gretig in... het mag ook brood zijn... maar ja altijd alleen maar brood is ook niet bepaald gezond dus moet er ook nog gekookt worden... en dan zitten we weer met de vraag... WAT?

22-02-2015 om 13:53 geschreven door Myette

Ik zit hier geheel ontspannen na een drukke week... die week was gedeeltelijk "fun" en deels "ambetant"... de fun zat in een namiddag babbelen met de golfvrienden gevolgd door een etentje op L.O.... dat was dinsdag... woensdag oogcontrole met lang wachten in de kliniek onderbroken door druppel- en scansessies... donderdag theaterbezoek met pintje als afsluiter... vandaag vrijdag een MRI laten nemen waar ik de hele week met angst en vrezen naar uitzag... tja ik had al gruwelverhalen gehoord over die MRI van claustrofobie aanvallen en hels lawaai... ik ben nu echt niet een paniekerig geval maar je moet mij nu ook niet opsluiten in een kleine ruimte of ik begin te hyperventileren... dus met loden schoenen en een bang hartje naar de kliniek... kreeg eerst een hele lijst in te vullen... of je geen metalen onderdelen in je lijf had zitten en welke ziekten je had of gehad hebt... zelfs of je een tatouage ergens hebt zitten... iets waar ik me erg over verwonderde... maar ja ik heb buiten die heup geen andere metallieke dinges in me zitten... geen akelige ziekten en ook geen tatoo... toen het mijn beurt was moest ik alleen mijn pantalon en schoenen achterlaten want ik had me voor de gelegenheid zo metaalloos mogelijk gekleed... de kroonjuwelen thuis gelaten... dus dat was rap gepiept... ik kreeg oordopjes aangereikt en mocht me neervleien op de marteltafel... toegedekt met een groot laken waar mijn armen in werden gerold... kreeg ook een soort alarm-ei in mijn hand gedrukt en dan HOP MET DE GEIT... deze geit werd in een buis geduwd en dan begon het concert... ik heb daar allerlei verschillende geluiden gehoord... bonken... piepen... krassen... ik weet dat die machine magnetische golven uitstoot maar waarom dat met zoveel tamtam moet gebeuren versta ik niet... op sommige momenten klonk het zelfs als hard rock maar dan op volle sterkte... en ik maar tellen... dat is mijn toevlucht om niet in paniek te geraken... me concentreren op tellen... ik was net aan 12 minuten gekomen toen ik eruit mocht... blij toch dat dàt weer achter de rug is... nu nog wachten op de uitslag maar dat is voor volgende week... seffes ga ik me tracteren op een lekkere Duvel en van een rustige avond genieten.

20-02-2015 om 20:13 geschreven door Myette

Na de woelige V dagen vandaag heerlijk zalige rust... wat ik eerst altijd doe als ik uit m'n bed kruip is naar het raam strompelen om te zien welk weer het is en dat was vandaag een leuke verrassing... een fris zonneke stond aan het firmament te blinken... goh wat heb ik dàt weer mooi gezegd... dan strompel ik verder naar de badkamer om de slaap uit m'n lodderoogskes te wassen met fysiologisch water... tja dat water moest ik in huis halen voor dat cataract oog en ik gebruik het dan maar verder... zal zeker geen kwaad kunnen denk ik... dan naar de keuken voor koffie en appelsienen persen... de poes haar portie tonijn met de voorgeschreven druppels klaarmaken... tafel dekken... als 't manneke naar beneden komt en poes heeft losgelaten uit de garage kunnen we ontbijten... daarna is het mijn beurt om te douchen en de zondag gebruik ik ook voor een groot onderhoud dus daar ben ik wel een dik uur mee zoet... terug beneden was de zon er nog en hebben we de terrasdeur wijd open gezet om de eerste sporen lentelucht op te snuiven... man ging dan een rondje golfen terwijl ik de dagelijkse ronde door het huis maakte om alle ongerechtigheden op te ruimen... dan wat computeren... een hoofdstukje lezen en het was weeral tijd voor de lunch... die bestaat bij ons oudergewoonte uit brood met iets erop... en dan... de zon was er nog altijd o wonder... ben ik op het terras gaan zitten om datzelfde zonneke voor de eerste keer mijn gelaat te laten beroeren... verdorie wat heb ik vandaag... precies een mini zonneslag... daar zat ik dan... keek om me heen en zag vuil... tafel en stoelen vuil... vloer vuil... ik probeerde dit te negeren maar het was alsof de stoel onder mijn derrière me beet... geen rust meer... ben dan maar emmer en dweil gaan halen om alles een kleine beurt te geven... dinsdag komt mijn poetshulp en die zal de grote middelen gebruiken... op mijn... oppervlakkig proper terrasje... zat ik dan te genieten van die zon... even toch want zomaar zitten niksen is heel moeilijk voor mij... boek erbij en lezen... maar die zon op dat witte papier was verblindend en deed pijn aan mijn ogen... daarbij kreeg ik het te warm in mijn dikke wintertrui... dan naar boven T-shirt gaan aantrekken en terug het terras op... ik wilde kost wat kost mijn witte wintervel verwennen... dat heb ik zowat een uurtje volgehouden tot ik met goed fatsoen terug naar binnen kon om me in mijn relax neer te vlijen... ach de tijd dat ik uren kon liggen zonnen is zo te zien voorbij... maar al bij al was het een succesvolle en rustgevende dag.

15-02-2015 om 16:46 geschreven door Myette

VALENTIJN... geloof het of niet maar ik ken die kerel niet... ik hoor en lees al de hele week over V... op TV niets dan V.. films... niets dan van die stroperige zoete roze zaken... niet echt mijn stijl... ik krijg dan zoiets van "als het moet is het niet meer zo leuk"... gisteren zijn 't manneke en ik op zijn thais gaan eten met een groepje vrienden... ook het V... menu... het was niet slecht maar het gerecht dat ik gekozen had was overgoten met een sausje dat een beetje smaakte zoals verbrande rubber ruikt... ook niet echt njam njam maar wel eetbaar... toen ik het restaurant binnenstapte... een lange smalle pijp... wel smaakvol aangekleed (die pijp)... zag ik achterin een hoge vreselijk kronkelige draaitrap en werd me gezegd dat die trap naar de toiletten leidde... op slag besloot ik met mondjesmaat te drinken... ik heb een hekel... altijd al gehad... aan draaitrappen en dit onding was het allergrootste onding dat ik al ooit onder ogen kreeg met uitzondering van die stenen draaitrappen die je in middeleeuwse burchten en ook in kerken vindt... de rest van het gezelschap was ook van die mening zodat we direct na de maaltijd een café indoken met een gemakkelijk te bereiken W.C. waar we onze resterende dorst hebben gelest... zoals je wel vermoedt doen man en ik niet aan V... toen wij jong waren bestond hij misschien al wel maar wij waren onkundig van zijn bestaan en de horeca was toen ook niet zo agressief als nu...deze ochtend werd ik wakker en voelde 't manneke onrustig liggen woelen naast me... dan weet ik hoe laat het is... in een opwelling besloot ik hem tegemoet te komen en de rest ga ik jullie niet uittekenen... na afloop kwam ik plots tot de vreselijke ontdekking dat we toch aan V... hadden gedaan... even dacht ik er nog aan de daad terug te draaien maar dat was me toch teveel moeite en ik heb man in zalige onwetendheid gelaten.

Voor de fans van V... doe hem de groeten en geniet met volle teugen van hetgeen hij jullie brengt.

14-02-2015 om 16:07 geschreven door Myette

Net terug van de dierenarts met onze poes... Poekie de kat die we van de verhuizende buren erfden die gewoon hun kat achter lieten... het beestje was nog jong maar had al jonkskes gehad die direct verdwenen...over die buren kan ik niet veel goeds vertellen dus... enfin poes zette een charme offensief in want ze wilde ons perse als haar nieuwe familie en dat is dan ook gelukt... ze is nu tussen 18 en 19 jaar in... al een hele oude dame maar nog lenig en fiks... enkele maanden geleden begon ze om de haverklap luid te schreeuwen en ik kan je verzekeren dat haar stem niet die van een oud besje is... verleden week kwam zoon weer op bezoek met zijn hond en hond begon heel de living af te snuffelen... we vonden het wel raar maar zochten er niets anders achter... tot... we twee dagen geleden een grote plas op de overloop vonden... plas opgedweild en de volgende dag lag er weer een iets kleiner plasje... we begonnen poes in het oog te houden en zagen haar vaak in enkele hoeken van de living staan snuffelen om zich dan neer te zetten... resultaat enkele druppels... gisteren kwam ze net uit de tuin en ging weer wat plassen in weer een andere hoek... ik belde de dierenarts en we mochten deze voormiddag komen... eerst operatie "poes in 't bakje" wat heel wat zweet kost want poes wil niet in dat bakje en dat beest heeft verbazend veel kracht... na derde poging luid protesterende poes naar de dokter gereden... die moest poes aan haar nekvel uit de bak sleuren... hij duwde op haar onderbuik en urine met bloed was het resultaat... blaasontsteking... ik kreeg order poes vast te houden wat heel wat moeite kostte want poes wilde wel terug in haar bakje... op de foor hadden ze vroeger een kraam met boksers en DE attractie was de "lut met den beer"... wel het leek er precies op... ikke in worsteling met kat... ze kreeg een spuitje en nu moeten we proberen haar 4-5 dagen lang een dosis medicatie in haar voer verstopt toe te dienen... iets wat rapper geschreven is dan gedaan... zogauw ik haar losliet wipte ze opgelucht haar bakje weer in... geen enkele probleem dan... waar ik geweldig mee in mijn maag zat was... gaan we poes eventueel laten inslapen of niet... dàt probleem is nu tijdelijk verschoven naar later... nu zitten we met de vraag... hoe gaan we die medicatie erin krijgen want poes is geweldig kieskeurig en wormpillen en dergelijke worden niet aanvaard... ook niet in lekkere hapjes.

12-02-2015 om 10:20 geschreven door Myette

HULP GEZOCHT... ik zou gaarne een eigen plaatje maken om op mijn reacties op de blogs te zetten... waarom... omdat ik me zo tussen al die enorme aanplakbiljetten geweldig pover voel... ik ben niet van plan power points te gaan maken... dat laat ik over aan de geduldigen... iets wat ik niet heb... ik hou het bij tekst maar een plaatje zou dit kunnen opfleuren... wie kan me helpen met wat richtlijnen in "mensentaal" liefst... alvast bedankt!

11-02-2015 om 08:56 geschreven door Myette

Heel veel van mijn vrienden hebben al een of twee nieuwe lenzen... die zijn heel tevreden en dus verwachtte ik het volgende : operatie lens... schelp op dat oog 1 dag... schelp eraf... beetje voorzichtig zijn en klaar is kees... maar wat niemand erbij heeft gezegd dat er nog enkele zaken bijkomen zoals : een hele maand 4 x per dag op vaste uren 1 +1 druppel in dat oog proberen te kieperen... iets dat soms lukt maar meestal niet... een hele week met die schelp gaan slapen... dat is minder erg dus daar ga ik niet over klagen... dan NIET bukken en dàt is niet zo gemakkelijk want alsof de duivel ermee speelt alles valt uit m'n handen... 't manneke om hulp roepen wil ik niet dus maar door de knieën gaan om de verloren voorwerpen terug op te vissen... NIETS zwaar dragen... nog zoiets... er staat hier een welgevulde wasmand die naar de waskelder moet en weer wil ik manlief niet van zijn TV afhalen want dan is hij knorrig... NIET in dat oog wrijven... wat dan als het jeukt en jeuken doet het soms... nog een hele tijd de straat op moeten met een gezwollen blauw oog... dat laatste is gewoon mijn eigen persoonlijke pech en geen regel... nu wil ik niemand bang maken en ervan weerhouden een eventuele nodige operatie uit te laten voeren... tenslotte zijn het kleinigheden en het resultaat is de moeite waard geweest... ik kan met mijn oude leesbril perfect lezen en zonder bril de ondertitels op TV lezen zonder met mijn neus bijna op het scherm te moeten zitten... ik heb het gecontroleerd vanuit elke fauteuil en het gaat prima... daarom zal ik de ongemakken er maar bij nemen... sorry voor de klaagzang maar mij lucht het op haha!!!

08-02-2015 om 09:31 geschreven door Myette

Zoals ik eerder vertelde moest ik een nieuwe lens voor mijn linkeroog... ik had eventjes genoeg van ziekenhuizen en stelde die ingreep maar uit... iets waar ik nu spijt over heb... gisteren was de dag van de operatie en... zoals alles bij mij... was het weer een weg met hindernissen... de ingreep was gepland op 8 u... de dag ervoor kreeg ik telefoontje van het ziekenhuis dat ik wegens een spoedoperatie maar eerst om 11 u binnen moest... OK zo gezegd zo gedaan... toen we donderdag opstonden sneeuwde het en 't manneke had schrik voor gladheid op de weg en we besloten te voet naar de kliniek te lopen... dat is niet zo ver van bij ons dus we kwamen ruimschoots op tijd... aan de balie begon het al... die mevrouw daar vond mijn naam niet terug... toen ik haar uitlegde dat het geplande uur was vervangen vond ze me na lang zoeken toch terug maar nu was het probleem... waar ging ze me tussen voegen... geen paniek mevrouw het komt wel in orde... ik kreeg een kamer toegewezen en het bevel me om te kleden in zo'n sexy ziekenhuishemdje en op het bed te gaan liggen... wat ik deed... ik lag daar en bleef daar liggen tot 15 u... zonder eten of drinken... 't manneke bleef bij mij maar kreeg het op zijn zenuwen... over mijn zenuwen zal ik het maar niet hebben zeker... toen eindelijk kwam een verpleger mijn bed ophalen... we reden de kamer uit en van de andere kant kwam een ander bed aangereden met een verpleegster erachter die riep dat zij eerst waren... mijn verpleger parkeerde mijn bed tegen de wand zodat die ander voorbij kon... in dat bed lag de man waar we in de wachtkamer een babbel hadden mee gehad... hij wuifde en ik wuifde terug... toen werd ik terug de kamer in gereden... in de wacht... na zowat 10 minuten kwam mijn verpleger terug en reed me naar de operatiezaal... daar weer liggen wachten terwijl de zenuwen me bijna opvraten... dan was het mijn beurt... van bed op operatietafel... ik kreeg overal van die stickers opgeplakt... werd aangesloten aan een baxter... kreeg een opblazende armband rond de andere arm... mijn oog en halve gezicht werd grondig ontsmet... dan een spuitje onder het oog... daarna werd dat oog weer grondig gespoeld... dan werd heel mijn gezicht afgeplakt zodat alleen het te bewerken oog vrij bleef... en kreeg ik het bevel niet meer te praten of te bewegen... nu duurt zo'n operatie maar hoogstens een half uur maar ik kan jullie verzekeren dat een half uur in die omstandigheden heel heel lang duurt... je voelt het gepruts aan je oog maar geen pijn... je mag niet bewegen ook niet als de assistent je oog overvloedig spoelt zodat de vloeistof in je hals drupt... ik ben die tijd door gekomen door te tellen... ik geloof dat ik tot 4000 ben gekomen toen men het masker van mijn gezicht trok... redelijk hardhandig... dan krijg je een verband en een schelp erop geplakt met meters plakband... je  blijft nog een half uur op de recovery en dan mag je naar je kamer... daar wordt je getroost met een koffie en een koekje... de baxter mag eraf en je mag naar huis.

Voor degenen die aarzelen een lens te plaatsen... ik ben blij dat het voorbij is maar spijt dat ik het niet eerder liet doen... ik kan terug de ondertitels op TV lezen... mijn leesbril werkt terug optimaal... pijn heb ik niet... dat oog voelt ietwat gevoelig maar dat is normaal na al dat gepruts en heeft tijd nodig tot rust te komen... en nu ga ik want het is weer tijd voor de oogdruppels.

06-02-2015 om 16:02 geschreven door Myette

Wat is geluk... ik las eens en volgens mij klopt het ook... dat geluk alleen bestaat in kleine dingen... wel vandaag ben ik gelukkig... waarom... 2 weken geleden moest ik naar mijn bank om enkele inlichtingen en het gesprek kwam op internetbanking... tot hiertoe was ik er wat bang voor die stap te maken en handelde al onze bankzaken af op de oude papieren manier... die papieren ging 't manneke dan naar de bank brengen op de fiets... door het voorval van enkele weken geleden ging ik nadenken over de toekomst... manlief wordt er ook niet jonger op en als hij verstek laat gaan ben ik niet van plan voor elke overschrijving een mini-reis te maken naar de bank... dus na mijn zaakjes te hebben afgehandeld bij de bank vertrok ik naar huis in het bezit van een kaartlezer en een folder... die kaartlezer heeft hier dus 2 weken voor mijn neus gelegen... keek mij elke keer vragend aan en kreeg dan een bangelijke blik van mij terug... ja ik was echt bang om er in te duiken... wilde het aan zoon vragen maar toen die gisteren met hond kwam aanlopen kloeg hij over brandende ogen... hij had gelast en natuurlijk vergeten zijn lasbril op te zetten met als resultaat ontstoken ogen... ik wilde het jong niet lastig vallen en besloot het vandaag te proberen... wat gebeurd is en gelukt ook... eigenlijk is het helemaal niet moeilijk... men heeft vaak schrik om iets nieuws te proberen maar als je het dan toch gelukt is krijg je zo'n gevoel van "WAT BEN IK GOED" ... en dàt is nu gelukkig zijn.

Ik zit nu te bedenken wat het volgende obstakel gaat worden... eigenlijk weet ik het al... als ik een reactie wil plaatsen op een of ander blog voel ik me zo armoedig afsteken zo zonder een mooi plaatje erbij... ooit heb ik het geweten maar nu vergeten... op mijn eigen blog lukt het wel door de broncode aan te vinken maar bij de reacties op andere blogs zie ik die broncode niet... wie kan me helpen?

01-02-2015 om 15:40 geschreven door Myette

Na enkele spannende en bange weken keerde de rust terug in huize Myette en sjokken we in een gezapig senioren loopje verder... het leven gaat verder en we gingen met de club naar een opvoering van poppentheater Van Campen... nog altijd een topper... gevolgd door een Duvel in café Noord en een etentje samen met nog een stel vrienden bij de Chinees... een verse lading brieven werd klaargestoomd en verzonden zodat de clubleden en ik een tijdje zoet zijn... de kat werd herhaaldelijk tot de orde geroepen maar tot hiertoe krijst ze onverminderd verder telkens ze iets wenst... het is opmerkelijk dat ze het alleen doet als ze ons in de buurt weet want 's avonds laat gaat ze de garage in voor de nacht en dan geeft ze geen kik meer... ik bereid me voor op mijn nieuwe lens d.w.z. dat ik voorzie die hele week mijn neus niet buiten de deur te steken zodat ik moet zorgen dat we voldoende voer en bijhorende artikelen in huis hebben... gisteren woensdag moest ik de deur uit  en... owee... ik werd bijna de straat uit geblazen... vandaag donderdag werd er ons weer vandatte beloofd maar tot hiertoe hebben we een mooi blauwe lucht en een mager zonnetje... benieuwd of dat zo gaat blijven... misschien ga ik dan wat shoppen... misschien... als ik mijn luie knoken van die stoel kan losrukken... zoals je kunt zien niets schokkends gebeurd deze week... gelukkig maar!

29-01-2015 om 10:14 geschreven door Myette

OEF en nog eens OEF... na 2 weken in spanning te hebben gezeten... weken waarin er vanalles door je hoofd spookt... wat als... weken dat je die spookbeelden probeert te verdringen... wat soms even lukt maar die altijd toch weer opduiken... hebben we eindelijk vandaag de uitslag gekregen... normale slijtage maar niets kwaadaardigs... een hele opluchting... toch maak ik me kwaad... die uitslag zou naar onze huisarts gestuurd worden... iets wat ze verzuimden te doen... de dokter zou ons bellen zogauw hij iets wist... wij dus wachten en wachten... tevergeefs... vandaag wij de dokter gebeld... die wist nog niets maar zou informeren en ons bellen... weer wachten en weer tevergeefs... tot 't manneke... op van de zenuwen... zèlf naar de kliniek is gestapt en daar uiteindelijk een copie van het rapport heeft weten te ontfutselen aan de behandelende arts... eindelijk kunnen we ons ontspannen... ik ben zo ontspannen dat ik moeite heb me wakker te houden... wilde toch eerst het goede nieuws vertellen voor ik in elkaar zak gelijk een drilpudding.

26-01-2015 om 17:03 geschreven door Myette

Een stormachtige week is weer ten einde en gelukkig maar... ik weet niet hoe het met jullie zit maar storm maakt mij bang... eigenlijk alle extreme toestanden vind ik onplezierig... hevige regen... hittegolf... storm... onweer... ik heb er een hartsgrondige hekel aan... de ramenwasser die dinsdag wilde komen moest afzeggen wegens te gevaarlijk... zoon heeft maar 1 nacht kunnen werken wegens te gevaarlijk... blij dat het momenteel wat kalmer.

Vrijdag met de kinderen onze 4 verjaardagen gaan vieren met een etentje en het was heel gezellig nog eens samen aan tafel te zitten met een lekker hapje en een drankje... een hapje waar ik zelf geen uren voor in de keuken moest staan... zaterdag werden de ramen gewassen en klom de loodgieter ons dak op... hij heeft de kaduuke plaatsen opgelapt maar denkt dat wij in de heel nabije toekomst in kosten zullen vallen voor een nieuwe dakbedekking... van wat dat gaat kosten heb ik geen flauw benul... zal eens moeten op zoek gaan naar een netrouwbare dakwerker en informeren of onze portemonnee dit zal overleven... zaterdagavond nog zoon en hond op bezoek gehad en dat is voedertijd voor beurtelings zoon en hond... voor elk hapje dat zoon in zijn mond stopt moet hond er ook eentje hebben of hij kijkt zo zielig dat je hart ervan zou breken.

Vandaag zondag had ik een "restauratiedag" gepland... d.w.z. dit oud gebouw hier bijverven en plamuren... haren gekortwiekt... voeten zijn voor morgen want dan komt de pedicuurster... morgen sta ik dan van kop tot teen gewapend voor de strijd... welke strijd... dat zullen we wel zien... morgen moet ook 't manneke voor die botscan gaan en ik zit echt "met een ei" dat het verdict niet goed zou uitvallen.

Dinsdag weer vergadering van de club... ik heb al een voorlopige planning gekregen van onze ondervoorzitster en die is welgevuld... ik bedoel hier wel de planning en niet de... dat belooft... travakken Myette... na de middag ontmoeten we de golfvrienden in de koekestad voor een babbel en misschien een hapje nadien... ja we nemen het er nog even van... pluk de dag nietwaar.

18-01-2015 om 14:54 geschreven door Myette

Wel wel en ik die blij was uit 2014 te zijn en hoopte op een beter jaar...jawadde... gisteren draaide ik me nog eens zalig om in bed toen ik plots een vreselijke klap hoorde... 't manneke was al opgestaan en ik dacht direct : "die is van de trap gevallen" maar toen ik de gang opstormde hoorde ik gekreun uit de badkamer... en ja man lag daar languit op de vloer... toen ik "heel slim" vroeg wat er gebeurd was kreeg ik als antwoord een verwarde blik en nog meer gekreun... hij dreef van het zweet en ik dacht direct aan een beroerte... liet hem even liggen en probeerde dan hem recht te laten zitten... dat ging... dan helemaal recht en terug naar zijn bed gebracht... de dokter gebeld die na een uurtje aankwam... ondertussen had ik hem al op de rooster gelegd... naam... jaartal en zo gevraagd... dat wist hij allemaal maar het kwam er heel traag uit en hij kon moeilijk de woorden vinden... toen ik hem vertelde hoe ik hem gevonden had en een kussen onder zijn hoofd had gelegd wist hij daar niets van... de arts vond dat we naar de spoed moesten voor een algeheel onderzoek... de buurman gevraagd om ons naar de kliniek te brengen en daar zaten we... een volle wachtzaal en maar wachten... manlief was inmiddels al meer op zijn positieven gekomen en wilde al na een half uurtje terug naar huis wat de dienstdoende verpleegster ons afraadde... gelukkig zijn we gebleven want ze hebben hem daar van kop tot teen doorgelicht... als je dan eindelijk aan de beurt bent moet je je uitkleden en krijg je zo'n sexy ziekenhuishemd aan en mag je op een bed gaan liggen en dan begint de cinema... bloed aftappen... bloeddruk meten (die was 19)... film van het hart... dan met bed buiten voor foto's van de longen... de hersenen... tussen elk bedrijf door wachten... ik werd naar een voorlopige kamer gebracht... kreeg een kop koffie... en maakte dankbaar gebruik van het toilet daar en wachtte... na een tijd reden ze man de kamer in om op de uitslag te wachten... en daar zaten en lagen we... tussenin kwam er nog een jong doktertje man wat bepotelen en ging weer weg... enfin we kwamen op spoed om half elf en mochten naar huis om half acht... het resultaat van het hele gebeuren... dat ze niets gevonden hebben waar hij door zou gevallen zijn... alleen door een bijkomende scan hadden ze enkele vlekken op de ruggengraat gezien die ze niet konden thuisbrengen en ze vonden dat hij een botscan moest hebben om te weten of het goedaardig of niet was... morgen gaan we naar de huisarts en vragen hem of het wel de moeite loont dit te laten doen... stel dat het kwaadaardig is... 't manneke kennende zal hij niet meer te genieten zijn... misschien beter zo laten... tenslotte heeft hij er geen last van... misschien raa maar na de hele dag niets te hebben gedaan dan zitten was ik kapot en lag om 9 uur in bed... adrenaline finaal op.

Zo dat was om 2015 in stijl te beginnen... wat er dan allemaal door je heen gaat is niet te beschrijven... ik verwachtte helemaal niet dat hij zou naar huis mogen en was al een lijst aan 't maken van alles wat er moest gedaan worden en wie er moest verwittigd worden... man begon weer over euthanasiepapieren gaan halen en ik... die de boot al jaren afhield... ben nu ook van gedacht veranderd en we gaan die formulieren in orde maken zo vlug we kunnen... onze buren hebben dit al jaren geleden geregeld... wij werden getuigen en toen we de papieren tekenden vertelden ze ons dat we ook op de koffietafel werden uitgenodigd... weer iets om naar uit te zien!

In afwachting hiervan hebben we vrijdag met de kinderen een etentje om al onze verjaardagen te vieren... ik was eerst... dan zoon... dan man... dan schoonzoon... alleen dochter moet nog wachten op de hare wat ze met plezier doet want ze verjaart ook niet meer gaarne.

Pluk de dag!

13-01-2015 om 17:06 geschreven door Myette

Na een zware week en even zwaar stormweer was ik aan wat rust toe... gisteren nog bezoek gehad van ons vroegere overbuur-meisje met haar vriend... die vriend is een Koerd die tot zijn 12e in Turkije leefde en toen met zijn ouders... broers en zussen...  naar België kwam wonen... hij volgde de tolkenschool waar hij buurmeisje leerde kennen en verliefd werd... ze zijn onlangs samen gaan wonen en zo te zien gaat het prima tussen die twee... hij is dan ook een lieve en attente jongeman die zich helemaal aan het leven hier heeft aangepast... toen ik hem aarzelend vroeg of hij mee een glaasje schuimwijn met ons wilde drinken... die aarzeling omdat ik niet wist of hij als moslim alcohol dronk... ja dus want hij was niet fanatiek... haha helemaal een man naar mijn hart... een moslim die zich niet liet wijsmaken dat de profeet woedend was om een paar grappen... en eentje die ook luisterde als zijn vrouw het niet met hem eens was... dat buurmeisje is een echt schatje en ik heb hem gewaarschuwd lief voor haar te zijn of...

In de late avond kwam zoon nog aanzetten met een grote zak snoepgoed voor vaders verjaardag... tja die pa is een fervente snoeper en zoon wist niet wat hij hem nog kon kopen dus nu zitten we met een hele collectie pralines en chocolaatjes... genoeg om ons een heel jaar te voeden... tenminste als ik braaf ben en ook mee mag snoepen... aangezien dochter op hetzelfde idee kwam is onze snoepkast goed gevuld... na zoon en hond te hebben bijgevoederd heb ik hen om 12u de deur uitgezet... zoals ik al eens heb verteld ben ik dringend aan rust en stilte toe na urenlang te hebben moeten praten en luisteren... zodoende vandaag trek ik me terug met een boek... afgewisseld met een bezoekje aan mijn Buddy... door het late uur voelde ik me vanmorgen niet echt uitgeslapen en ging nog wat op bed liggen na het ontbijt... daar lag poes ook en zodra ze me zag kroop ze boven op mij en nestelde zich op mijn buik waar ze me genoeglijk begon te kneden... ik voel me nu stukken beter na dat extra dutje en de massage.

11-01-2015 om 14:37 geschreven door Myette

Ditmaal ga ik het niet eens hebben over mezelf en mijn armzalige avontuurtjes maar over het wereldgebeuren... die wereld gaat met rasse schreden naar de kl...n en ik begin stilaan blij te worden dat ik al zo oud ben en de totale ondergang niet meer zal meemaken... ik beklaag echt de volgende generaties die zullen moeten afrekenen met allerlei soorten extremisten... wat bezielt die mensen toch... ze willen de hele wereld bekeren tot de islam maar door deze methodes bereiken ze alleen maar dat meer en meer mensen zich gaan afzetten en haat voelen tegen een "godsdienst" die zich niets aantrekt van mensenlevens en alleen maar dwang en terreur kent... die aanslag op de krant "om de profeet te wreken"... heb je ooit al zo'n onnozel excuus gehoord om je eens lekker te buiten te gaan aan een schietpartij... wat moslims ook eens moeten leren is zich niet te ergeren aan wat grappen over de islam... dat doen wij christenen al jarenlang... wij lachen ook met onszelf en dat kunnen zij blijkbaar niet... triest is dat... er is toch niets zo grappig als mensen die zichzelf te serieus nemen... we hebben allemaal zo onze idiote gewoontekes en je kan er beter om lachen.

Zijn er mensen die zich ergeren aan mijn zienswijze... ze mogen mij gerust op de vingers tikken... ieder zijn mening...ook DAT is DEMOCRATIE

08-01-2015 om 10:51 geschreven door Myette

rrDe vorige dagen waren aan de drukke kant... 't manneke die op en af het dak moest kruipen met assistentie van 't vrouwke want manlief is ook niet meer van de lenigste en de vrouw moet dan standby zijn om eventueel in te grijpen bij problemen... wat de vrouw ook moet doen is de nodige telefoontjes plegen om een bereidwillige loodgieter aan de haak te slaan wat haar gelukt is.. de buren vragen op een drink om het nieuwe jaar in te zetten op een leuke manier... diezelfde dag zoon met hond op bezoek... zondag bij vrienden gaan eten... maandag op oogcontrole en tevens de datum vastleggen voor de operatie (nieuwe lens) aan dat oog... het kostte me wel enkele uren want voor ze dat oog langs alle kanten bekeken... bedruppeld... bespoten en opgemeten hebben ben je al 4 keren opgeroepen met telkens een wachttijd ertussen... dan kamer bespreken... bloed laten aftappen... cardiogram... papieren invullen... te voet naar huis en daar vond ik dan weer een andere buur waar ik gezellig moest mee zitten keuvelen hoewel ik liefst was gaan liggen om van de stress te bekomen... vandaag laatste kine bezoek met als afsluiter de supermarkt... morgen de gynecologe voor de halfjaarlijkse controle... zaterdag weer andere buren op bezoek... ik zal wel een asociaal wezen zijn maar ik ben dringend aan rust toe... een hoekje waar man en poes me niet kunnen vinden... alleen een boek als gezelschap... allee mannekes ik ga slapen... hoop maar dat de bedmijten me niet zullen lastig vallen... doei!

06-01-2015 om 00:00 geschreven door Myette

Wat gaat het nieuwe jaar ons brengen... het oude jaar heeft ons niet veel goeds gebracht en zo te zien blijft het volharden in de boosheid... gisteren zit ik hier in alle rust wat te computeren en hoor regelmatig een "tok" ergens in mijn buurt... denk dat het de verwarming is en schenk er geen aandacht aan... dan weer een "tok" en denk dat het misschien weer doorlekt op het terras want met die koepel daar hebben we gedurig last... na weer zo'n "tok" ga ik op onderzoek uit en merk plots achter mij op de vensterbank een grote plas... die "tok" kwam van een lek op het dak... waarschijnlijk door de sneeuwval en daarop de vorst... op die vensterbank staan dozen met oude foto's en die waren al aan 't zwemmen... 't manneke uit zijn luie zetel geroepen en het dak opgestuurd en ja... bevroren sneeuwhopen die zich hadden opgestapeld tegen de rand en nu aan 't dooien waren en het water had zich een weg gezocht tot in mijn kamer... LAP... 2 jaren geleden was er nog een nieuwe laag op het bestaande dak aangebracht en nu dit weer... man heeft de hele voormiddag op het dak doorgebracht en kwam er gekraakt weer afgestrompeld... dat wordt bellen en trachten die loodgieter tot bij ons te krijgen... als afsluiter van het jaar kan het tellen.

Morgen woensdag nog even naar de kine voor mijn portie fango en massage en dan hopelijk een rustige avond doorbrengen zonder regen of andere ambetantigheden... in elk geval zit ik hier met een vensterbank vol emmers voor het geval dat...

Ik neem hier voorlopig afscheid van de enkele trouwe bloglezertjes en van het oude rotjaar 2014 en in de hoop dat het nieuwe ons meer en beter nieuws gaat brengen wens ik iedereen

EEN GEZOND EN VOORSPOEDIG 2015

30-12-2014 om 15:32 geschreven door Myette

Wij mogen echt niet klagen over gebrek aan afwisseling... vrijdag pakte ik mijn moed in mijn twee pollen en trok 't stad in... die moed was groot die dag want ik sloeg het aanbod van 't manneke af me naar de halte van de tram te rijden... nee ik zou mijn twee voeten gebruiken dit keer dus ikke op weg... tram op naar de wxinkels in de hoop nog wat koopjes te kunnen bemachtigen... oef dat sloeg goe tegen zenne... in lang niet zo veel lelijke dingen gezien als toen... winkel in en winkel uit geeft alvast enkele kilometers op de teller... wat kleine spulletjes gekocht en ook zo'n cosy legging om in huis te dragen... veel volk gezien... moe maar tevreden terug de metro in huiswaarts.

Gisteren zaterdag een verrassing... de wereld buiten was plots wit geworden... man maar mopperen want sneeuw ruimen is niet bepaald een van zijn liefste bezigheden... net had hij het trottoir geveegd toen het weer begon te sneeuwen en niet meer ophield de rest van de dag... dan maar laten liggen... ook de kat had een kwaaie dag want poes wilde wel buiten maar elke keer ik de deur voor haar open hield trok ze wantrouwig haar neusje op... bromde... zwiepte verontwaardigd met haar staart en trok zich terug om onder luid gemiauw weer op ons bed te gaan liggen mokken... waar dat beest die stem vandaan heeft weet ik niet... vroeger had ze ook zo een eigen vocabulaire bestaande uit "visgilletjes" "welkomstgrommetjes" wat "tevreden gesnor" en ook "ontevreden gebrom" maar wat ze nu doet is nieuw... luidkeels schreeuwen als ze iets nodig heeft of ook zo maar voor niets... nu ligt ze weer op ons bed... altijd MIJN plaats en is ze even stil.

Vandaag weer een witte heldere wereld met een verleidelijk zonnetje maar owee als ja daar zou intrappen... toen we deze morgen het grote rolluik optrokken... dat met de motor... knaarste en bonkte dat vervaarlijk... het rolluik ernaast... een kleintje dus nog met de hand te bedienen... moest ik met een ruk lostrekken en last but not least dat van de keuken... daar was geen beweging in te krijgen... ikke mijn nog half in slaap verkerende hersentjes moeizaam op gang gebracht om een oplossing te vinden en EUREKA er ging mij een licht op... geen water gebruiken want dat vriest terug aan maar "mijn haardroger"... de hete luchtstroom langs de onderkant van het rolluik laten spelen en het kwam los... ik ben nu een tevreden mens... ik heb nog enkele hersencellen over.

Dit alles maar om te zeggen dat afwisseling het levern kruidt... wat gaat morgen ons brengen... RARA!

28-12-2014 om 10:14 geschreven door Myette

De Kerst hebben we al achter de rug... nu Oud en Nieuw nog en we kunnen gaan aftellen naar een hopelijk vroege en zonnige lente...ja die Kerst... we werden verwacht bij zoon die me 2 uren voordien nog had gebeld dat hij een plaatsje had voorbehouden voor onze auto zodat de papa niet al slecht gezind zou binnen komen... tijdens dat telefoontje zegde hij dat hij direct de tafel ging klaarzetten... die tafel staat gewoonlijk in brokken in zijn kelder en wordt alleen boven gehaald bij bijzondere gelegenheden... die brokken moeten dan ineen gestoken worden en dat is zoooooo geflikt moeke... ja... toen we aankwamen zat zoonlief op de vloer tussen de brokken een ontbrekende vijs te zoeken... geen vijs te vinden... dan maar even wat gaten boren voor nieuwe vijs... geassisteerd door zus en schoonbroer terwijl wij... man... ik...twee vrienden van zoon en de hond in de hal moesten wachten... toen eindelijk de tafel op haar poten werd gezet vond hij de oorspronkelijke vijs vastgeplakt aan de zijkant... nu de tafel nog dekken met vereende krachten... dan eindelijk kregen we de apero... champagne met hapjes... toen het tijd werd voor de fondue bleek er iets te haperen aan het toestel want het lampje wilde niet branden... bleek aan het verlengsnoer te liggen... dat werd opgelost... toen ging zoon de geleverde schotels uitpakken en kwam tot de ontdekking dat de geleverde vleesbrokjes wel wat schaars waren voor 7 personen... even paniek want er zaten enkele vleesverslinders tussen... ach 't manneke en ik hebben enkele brokjes genomen voor de show en aangevuld met groenten en aardappelsla en brood... dus voor ons werd het een slanke maaltijd... maar de wijn maakte veel goed... die was heerlijk en overvloedig zodat het toch nog een geslaagde avond werd... wat die chaos in het begin betreft... dat is heel normaal voor zoon want die plant nooit vooruit... ik heb het hem vroeger vaak proberen bij te brengen maar hij kan het gewoon niet... iets dat ik nooit kon begrijpen... bij mij staat alles al uren voordien klaar en dan maar eerst kan ik me ontspannen... zoals ik al zegde de wijn was prima want geen hoofdpijn vandaag alleen wat landerig door te weinig slaap... ga ik straks inhalen... tot de volgende!!!

25-12-2014 om 00:00 geschreven door Myette