Mijn meer dan 40 jaar ervaring met tuinieren en het telen van vele
soorten (klein)fruit zonder scheikundige bemesting en - spuiten wil ik
meedelen en zelf nog bijleren.
Voor de fruitliefhebber
01-11-2012
Kastanjes
Kastanjes
Alhoewel ik maar één
tamelijk goede tamme kastanje heb, had ik de indruk dat hij het dit jaar
behoorlijk deed.
Bij mijn wilde of paardenkastanje
waren er duidelijk minder vruchten.
Slechts een van mijn zes
notelaars had dit jaar vruchten : de Broadview, een geënt ras uit British
Columbia, Canada.
Maar een eekhoorn, die
bovendien een compagnon had meegebracht,
beet de nog totaal groene bolsters los.Ik heb er enkele kunnen oprapen vooraleer die ergens verstopt werden.
Na een drietal weken was
de bolster zwart en week geworden en kon gemakkelijk door af te wrijven in water verwijderd worden van de
noot. Zaak is wel de noten op een karton of vel plastiek te leggen om de ondergrond niet te beschadigen. Van schimmelvorming heb ik niets bemerkt.
Aldus heb ik toch nog
enkele noten. In 2011 waren dat bakken vol.
FOTO'S
Vruchten tamme kastanje
Mijn 45 jaar oude paardenkastanje. De plaag met de mineerwormpjes in het blad is wel duidelijk. Toch heb ik de indruk dat de boom er toch niet al te erg onder lijdt.
Receptie in de Salons van
het kasteel Arenberg Heverlee (27/10)
Spijtig dat Aleide, de
broers zeggen altijd Zus er niet bij kon zijn.Ze vertoeft voor de zoveelste keer voor haar
projecten in het hoge Noorden van Kameroen, met een Sahel-klimaat.
Een gelegenheid om
oud-bekenden terug te zien.
Het meest indruk maakte de
speech van Lucas Gellynck, mijn studie-
en thesisgenoot, namens de 3 Lazarussen.
Leo, na zijn hartstilstand,
waarvan maar 2 % herstelt.
Raymond Selis, jaargenoot
van Leo, na zijn herseninfarct en
Lucas zelf, na ten dode
zijn opgeschreven.
De bijzonderste ontmoeting
was echter de kennismaking met Juul Lagrou, de tiener van Pieter, zoon van Leo
en Sofie.
Ik vertelde hem over mijn
vader Jules, die zich in 1914 had doodgebaard. Anders was ik er niet geweest.
Ze wonen in Ukkel en
hebben er een grote binnentuin met heel wat (klein)fruit dat ze van mij kregen.
En we hadden het natuurlijk over onze gemeenschappelijke belagers: merels en
houtduiven en wat er tegen doen.
FOTOS
Leo en
Marie-Anne
Lucas Gellynck
Raymond Selis, samen de 3 Lazarussen, opgestaan uit de
dood.
Rita, Evert (broer van Leo) en Leen, mijn oudste
dochter
Filip, dochter Mieke en kleinzoon Jonas
Leen, Mieke en Johan Meulemeester
In t midden Nicky, echtgenote van David Lagrou
Lieve Dries, echtgenote Evert en Colette, echtgenote
van Johan
Terwijl in Oostenrijk de
EUROPOM zijn laatste dag beleefde had in Peer de tentoonstelling plaats van de
Nationale Boomgaardenstichting.
Vannacht was er voor de
tweede maal algemene nachtvorst. Bij het doorrijden na 8 u was het -3,5°.
t Poorthuis was een
geschikte locatie.
Aan de verkoopstand van
fruit buiten zag ik Bert (de man met de groene overall op de blog van
13/04/2008) terug die deel uitmaakte van de werkploeg bij de ruiming en de
heraanplant bij de aardgasleiding door de tuin in 2007-2008. (Aanleg van de
pijp op 26/09/2007).
Ik zag ook, na meer dan 20
jaar, Jan Leroy terug die begin de tachtigerjaren hielp om de VELT beter te structuren.
Hij speelt nu een belangrijke rol in de vrijwilligerswereld van Overpelt.
Een blij weerzien was er
ook met De heer en mevrouw Wouter Tigges, destijds verbonden aan de universiteit
Wageningen. De laatste trossen van de blauwe Amerikaanse druif Steuben, die ik
van hem kreeg, moeten nog geoogst worden.
En tenslotte was er Piet
Moesen, beheerder van een boomgaard in Dilbeek die o.a. een paar prachtige
exemplaren Signe Tillisch bijhad.
FOTOS
Peer
Kerk
Louis Milis en Dirk vanden Eynde op de
detertminatiestand.
AlsookLouis
Hoegaerts, helemaal terug de oude.
Johan Baecke, leifruitspecialist op de NBS-stand die
zo enthousiast kan vertellen over peren
Heenreis Gräfenhainichen en bezoek Ferropolis (30/8)
We rijden over Kassel en
via een nieuwe autoweg naar Halle. Tweede stop te Göttingen. Mijn vader zat er krijgsgevangen
na de doorbraak in 1918 tot februari 1919 en het was hongerlijden. Duitsland
zat toen op zijn tandvlees.
Om half 5 bereikten we Ferropolis, die Stadt aus Eisen op een
schiereiland.Hier werd meer den 100
jaar lang, tot 1990 bruinkool gedolven.
In 1995 werd de
erfgoedsite officieel ingehuldigd.
Rond een arena met plaats
voor 25 000 staan 5 reusachtige machines van de vroegere bruinkoolwinning
opgesteld; zeer impressionant. De machines hebben fantasievolle namen: Big
Wheel, Mad Max, Mosquito, Gemini en Medusa.
Ernaast liggen grote
meren, restgaten van de vroegere bruinkoolwinning. Hiervoor moesten er dorpen
verdwijnen. Aan de overkant van het ene meer zijn de silhouetten van
Gräfenhainichen te zien. Ferropolis ligt op grondgebied Gräfenhainichen.
Als je van Aachen naar
Köln rijdt, zie in de omgeving van de elektriciteitscentrale van Weisweiller in
de verte bedrijvigheid in de bruinkoolwinning. Eenmaal kwamen we op een Veltreis
in die streek op een bedrijf waar men zegde dat over enkele tientallen jaren
hun biobedrijf van meer dan100 Ha zou
verdwijnen ten gunste van de bruinkoolwinning.
Wie meer wil weten kan
googlen met bruinkool, Braunkohl, Braunkohlenbergbau
Meerdere medereizigers
zagen er hun gastgezinnen terug en ook de burgemeester kwam ons verwelkomen. De
grote pint smaakte heerlijk met het warme zomerweer.
De waard van het restaurant
waar we daarna naartoe gingen, een vroegere werknemer bij de
bruinkoolontginning, gaf op de site een enthousiaste rondleiding en ook in zijn
restaurant aangekleed als een mijnschacht- kon hij haast niet ophouden met
zijn uitleg, zoveel was er te vertellen.
FOTOS
Een snapshot van de torens van Halle bij het
doorrijden.
Aankomst en Verwelkoming op Ferropolis. De
burgemeester heet ons welkom. Hier met Louis.
Aankomst
Met Jef
Dames
De burgemeester trakteert. t Is warm en we zijn
dorstig.
Vorig weekend kon men met
gids de 8 Ha grote proeftuin bezoeken. Wat ook hier opviel was de geringe
dracht. Er zijn natuurlijk uitzonderingen. De Reinette de Flandre, die we een
smaakvolle appel vonden, droeg behoorlijk. Dit jaar had ik geen enkele vrucht.
Wij hadden een jonge
mevrouw als gids met een voor mij een te vlug spreekritme. Ze had ook zoveel te
vertellen.
In de vergaderzaal, waar
een cursus cidermaken doorging, was er een tentoonstelling van de voornaamste
rassen van de streek.
De eerste aanplant
gebeurde in 1985. Wij kwamen er een eerste maal in 1987. Ik weet nog hoe de
Cabarette- eigenlijk onze President van Dievoet -mijn aandacht trok; een zeer
interessante winterappel, maar beurtjaargevoelig. Ik ging hem in
Frans-Vlaanderen kopen in 1988.Toen leerden
we er ook Michel Duflot kennen en zijn vriend Jean Wisniefski, de man van de
vondelingenfruitbomen op de kolenterrils van Lens.
Nu was het weer een
plezier de 80 jarige Mr Duflot eveneens terug te ontmoeten.
FOTOS
In de boomgaard
Idem
Gidse
Pomoloog Jacques Bosschaerts
Reinette de Flandre
Vruchten R de Flandre
Idem
Vruchten met de schimmel Septoria (?)
Nooit zoveel rugscheuten
gezien, tot wel 1,5 m. Ontzettend groeikrachtige peer. Hier had men al vlug de
scheuten moeten afrukken.
Hoi Daniël, wat is dat hier nu? Uit droge emmers
kunnen de muizen ook niet meer uit, en zijn dan perfect elders uit te zetten.
Ga je ook je foto's van ongewenste bijvangsten van spitsmuizen of andere
waardevolle schepsels op je blog tonen? Dit is werkelijk het slechte
voorbeeld, en dan ook nog eens op tv. Je hebt waardevollere dingen op je blog
te vertellen hé. Groeten, André.
Mijn antwoord: Ik zou het inderdaad zonde vinden moesten er
ook spitsmuizen in verdrinken. Spitsmuizen met hun spits snoetje- zijn een echt
nuttige soort. Zij verdelgen enkel insecten. Wie een kat heeft kent deze
diertjes zeker, want ze vallen vooral als slachteroffer van de katten. Katten
eten geen spitsmuizen maar brengen deze tot aan de achterdeur.
Spitsmuizen leven minder in het open veld. Vroeger merkte ik
dikwijls hun hoge kreetjes dicht bij gebouwen.
De enige
slachtoffers zijn tot nog toe woelmuizen en ik ben niet akkoord om deze wezens
desnoods opnieuw de vrijheid te schenken. Het is beslist geen bedreigde soort.
Dit jaar weer geweldig
genoten van de herfstframbozen.
Als je ergens een zonnig
plekje heb zet er straks herfstframbozen op. Dit jaar knipte ik in januari de
takken af tot tegen de grond, behalve 1 tak en in juni vielen er vruchten te
plukken. Je moet er wel vlug bijzijn, want de merels oogsten flink mee. In het
najaar is dat veel minder het geval. Tot begin september zitten ze in de rui en
eten dan steviger voedsel.
Laatst op de
fruithappening te Melden-Oudenaarde was er iemand die het tegen frambozen had omwille
van de wormpjes.
Herfstframbozen hebben daar
totaal geen last van, maar dat wist hij nog niet.
Lang geleden keek ik naar
mijn herfstframbozen niet om. In juni waren er wat vruchtjes en terug in
september. Het waren maar onbenullige plantjes. Toen waren de rassen nog niet
zo goed, maar als je ze maar laat doen is er wel een eerste oogst, doch dit
gaat ten koste van de groei van de zomerscheuten voor de tweede oogst. Een
beetje zorg doet wonderen. Van de ene tak die je laat staan knip je het bovenste gedeelte af dat vorig jaar al vruchten gaf. Als je maar één oude tak laat staan groeien de nieuwe scheuten
minstens evengoed.
Frambozen hebben liefst
een iets zuurdere grond, daarom geef ik compost van hakselhout.
De fotos dateren van een
week geleden, ras Sugana.
4 dagen
geleden ... Iedereen beroemd Ter plekke. Aleide en Daniël leven
van alles wat uit hun tuin
komt. Ze eten amper vlees en ze gaan zelden naar de winkel.
10 de Fruithappening van het Regionaal Landschap Vlaamse Ardennen
10 de Fruithappening van het Regionaal Landschap Vlaamse Ardennen
7 okt.
Vandaag was ik voor de
zoveelste keer van de partij op de fruithappening.
De locatie was wel heel
speciaal bij een nieuwe onderneming Enjoy Today in een oude vierkantshoeve te
Melden, Oudenaarde. De burgemeester van Oudenaarde, Marnix De Meulemeester was
uitgenodigd voor de opening.
De Sakervalk kwam
aanvliegen met de sleutel. Wellicht de eerste maal dat de burgemeester een valk
op zijn arm kreeg. De Sakervalk (Falco cherrug) is een forse roofvogel uit het
midden van Oost Europa, het zuiden van Siberië tot Noord China.
De standen stonden onder
tenten achter de gebouwen, op een voorstuk van wat de boomgaard zal worden.
Gelukkig was het een prachtige herfstdag vandaag. Bij het opstellen vorige
vrijdag met de felle wind waren er wel meerdere problemen geweest. Je moet maar
geluk hebben met het weer.
Er was een goede opkomst,
maar in vergelijking met anders werden er veel minder vruchten ter determinatie
aangeboden.
Meermaals werd herhaald
dat de vruchtzetting ook in de Vlaamse Ardennen vrij gering was.
Er waren ook relatief veel
jonge gezinnen bij die info kwamen inwinnen om wat fruit te voorzien bij hun
nieuwe woonst.
Voor mij ging de spreuk enjoy
today alleszins op.
Fotos
1. Burgemeester Marnix De
Meulemeester met de valk die de sleutel aanbrengt
2. De valkenier
3. De jonge eigenaars
4. De fotograaf van
dienst.
5. Jacques Bosschaerts uit
Mortsel, de man van de eerste grote fruittentoonstellingen in Vlaanderen op het
Arboretum te Kalmthout halverwege de tachtigerjaren.
6. Paul Haustraete
7. Paul Haustraete op de proefstand
sappen en fruit.
8. Op de pomologenstand
kleifruitspecialist Karl Serroels en de valkenier die uit Bouillon kwam; woonde
vroeger in Rupelmonde.
Vandaag was hier de ploeg
van de VRT. Ik ben benieuwd wat ze er zullen van brengen? Zoveel topics of onderwerpen!
Aleide demonstreerde o.a. het melk maken van pompoenpitten en die viel in de
smaak van iedereen. De prostaat van de mannen zou er het meest baat bij hebben.
Ook het composttoilet in de tuin werd gefilmd. Eveneens toonde Aleide het
drogen van venkelblad in de droogkast boven de tegelkachel. (Een andere keer
zal er kleine - of grote brandnetel gedroogd worden en daarna tot poeder
gemalen worden om later gebruikt te worden in diverse spijzen).
Maar een namiddag opnemen en
dat ballen in 3 minuten uitzending
volgende dinsdag 9 oktober om 19u45? Wij zijn benieuwd.
Fotos bij het ingraven
van een emmer voor het vangen van woelmuizen op het perceel met de wortelen. De
snoodaards zijn het eerst verlekkerd op de pastinaken. Zijn het zoetbekken?
want pastinaken zijn een stuk zoeter dan de gewone wortelen. Ze waren vooraan
aan de rij begonnen. Maar ik vond de loopgang niet terug. De emmer werd dan
gelijk met de grond ingegraven en afgedekt met de nodige gleuven voor inlopen.
Na de 2 vangsten, na dag één
op de vorige plaats, echter al 2 dagen geen resultaat.
