Mijn meer dan 40 jaar ervaring met tuinieren en het telen van vele
soorten (klein)fruit zonder scheikundige bemesting en - spuiten wil ik
meedelen en zelf nog bijleren.
Voor de fruitliefhebber
02-07-2009
Studiedag Biologische Fruitteelt in Vlaanderen
Studiedag Biologische Fruitteelt in
Vlaanderen: "Er is ruimte voor een matige groei
Paul Verbeke, ketenmanager bij BioForum Vlaanderen, stelde
zijn marktstudie voor van de biologische fruitteelt.
In België kent het areaal biologische fruitteelt gemiddeld
een jaarlijkse stijging van 10%. Deze stijging is integraal te wijten aan de
uitbreiding van bestaande bedrijven.
Vooral meerjarig fruit wordt geteeld: appels, peren en kersen. In totaal werd
in 2008 zo'n 270 ha biologisch fruit geteeld, waarvan 187 laagstamfruit en 57
ha hoogstamfruit. De belangrijkste soort is appel. Opvallend is dat de meeste
biologische pitfruittelers gevestigd zijn in Vlaams-Brabant en slechts weinig
in de typische fruitstreek Limburg.
De Belgische productie bedraagt in 2008 ongeveer 2000 ton appel, vooral
Jonagored en Jonagold) en 400 ton peer (vooral Conférence).
Biologische fruittelers krijgen doorheen de jaren vrij constante prijzen voor
hun fruit. Omwille van de omschakelperiode van 3 jaar is het moeilijk in te
spelen op wisselende marktsituaties. Toch meent Paul dat er marktkansen zijn
voor de biologische fruitteelt. Er is vooral vraag naar appels voor de
productie van sap. Maar ook voor consumptiefruit lijkt er ruimte te zijn voor
meer aanbod. Een jaarlijkse groei van 7% moet mogelijk zijn zonder de markt te
verstoren. Dit komt overeen met zo'n 19 ha per jaar. Het is wenselijk om nieuwe
productie af te stemmen met de afzetorganisaties en de Vakgroep Biologisch
Fruit.
Naast meerjarig fruit worden ook biologische aardbeien geteeld op ongeveer 4 ha
en zo'n 14 ha biologisch kleinfruit.
De Pomologische Kring Oost-Vlaanderen naar Limburg
De Pomologische Kring Oost-Vlaanderen naar Limburg
Een paar jaar terug was Jos Claes in de kring komen voorsnoeien
in de peren en men had wat ongelovig naar hem geluisterd: zoveel zwaardere
takken weg.
Jos komt van thuis uit de
varkenskweek. Hij heeft een land- en
tuinbouwopleiding en combineert nu een leraars- voorlichters- en
kwekersfunctie.
Zijn systeem komt er op
neer een open, luchtige boom te creëren met enkel onderaan een paar
gesteltakken en verder enkel lichte draagtakken en hun vervangers die onder de
draagtak worden gestopt. In eerste instantie moet je het van de natuurlijke
groei hebben.
Verder worden de teelttechnische
maatregelen zorgvuldig uitgevoerd volgens de eisen van de geïntegreerde teelt
(Integra). Aldus kan hij problemen met de perenbladvlo vermijden, die met de
dichte groei van de gangbare teeltwijze met zwaardere takken, niet te vermijden
zijn.
Jos was fier te kunnen
melden dat zijn productie nog nooit onder de 35 ton/Ha lag, maar meestal 40 a
50 ton bedroeg. Hij oogst dikke, mooie peren, die voldoen aan de huidige
strengste eisen van de markt en dit zijn de eisen die Rusland aan de ingevoerde
peren stelt. Mijn peren mochten allemaal naar Rusland.
Het interessante was dat
men zijn werkwijze direct kon vergelijken met het belendende perceel van een der
grote Limburgse fruittelers.
Tenslotte gingen we een
deze winter aangeplant perceel bekijken. De boompjes dragen reeds 3 4 kg
vruchten.Hier in Borgloon hebben we de
beste, zware gronden voor peer.
In de buurt stonden ook
enkele rijen met lange trossen zwaar beladen, haast rijpe rode bessen.
Topkleinfruit.
Daarna hadden we een
verzorgd en smakelijk middagmaal in restaurant Kapittel.
Op het Proefcentrum Fruitteeltte Sint-Truiden (Kerkom) werden we
rondgeleid door de directeur zelf J. Vercammen.
Iedereen kreeg de
bezoekersgids 2009 Pitfruit.
Gestart werd met het
bekijken van de 7 verschillende plant- en snoeisystemen bij Conference: Tiense
haag, Lange snoei, Struik-spil, Kandelaarsysteem, V-haag, Snoerbomen en het
Drapeau-systeem.
De heer Vercammen wees
telkens op de karakteristieken van het systeem, de kosten en arbeid, de
opbrengst en ten slotte het financieel resultaat sinds de aanplant in 2002.
De vele rijpe kersen onder
de regenkappen boden in het voorbijgaan een schitterende indruk.
Vervolgens werden de pas
recente bevindingen met hagelnetten uit verschillende materialen besproken.
Na deze rondgang, onder de
stralende zomerzon en de hitte van 1 juli, was de volgende stop, de brouwerij
Bink, zeer welkom. We hadden enkel de weg terug te rijden en de baan over te
steken.
Hier zit men nog in volle
restauratieperiode om aan de normen te voldoen. Lagen we 15 km meer
zuidelijker, dan was alles veel simpeler geweest. In Wallonië maakt men niet
die problemen met steen en hout.
Het bier, voorlopig nog
gebrouwen te Oppiter, smaakte best.
Aleide en ik waren heel tevreden over deze
kennismaking met de professionele fruitteelt en het aangename reisgezelschap.
We zijn vol waardering
voor het vakmanschap van de Belgische perentelers.
FOTOSJos
Claes
Conference bomen
Conference vruchten
Er werd een mutatieboom
ontdektmet vruchten van 120 gr.
De heer Herman Van
Bastelaere, specialist van de Belgische Fruitrevue
Rode bessen onder controle
van Integra
Bij de jonge aanplant
Directeur Jef Vercammen
Het
Drapeau-systeem: schuin geplante boom met 4 gesteltakken
Op de blog van 11/06 had
ik het over de Issaï, een mini
kiwi in Vorselaar. Die staat er in volle zuiderzon.
Ik vond die van mij terug
tegen de schuur, maar bijna verdrukt door andere planten.
Als kleine plant heeft hij
feitelijk te weinig licht. Er boven staat een grote abeel, een van mijn eerste
aanplantingen hier. Dat zal
verbeteren als de mini-kiwi hoger wordt. Ik wil die op deze plaats hebben als
bestuiver voor mijn Weiki, de
Bayerische mini-kiwi die ernaast staat.
De Weiki staat er nu in
zijn vijfde groeijaar en nog steeds geen bloemen!
Wat een verschil met Issaï, een plantje in zijn 2 de
groeijaar, nog geen m hoog, bloeit en wil al vruchten dragen! De vruchtbeginsels
zijn afgeplukt om de groei er beter in te houden.
Ik heb nagevraagd en de
Issaï in Vorselaar gaf in het tweede groeijaar al een dertigtal vruchtjes.
Issaï is eenhuizig, met zowel mannelijk als vrouwelijke
bloemen op dezelfde plant. De mannelijke bloemen kunnen ook als bestuiver
dienen voor andere rassen. In mijn geval is dit de Weiki.
FOTOS
De beide rassen, links de
Issaï, rechts de Weiki.
De zich vormende vruchtjes
op de Issaï. Na de foto heb ik ze verwijderd.
De Issaï heeft 2 takken.
Wat is nu beter, beide behouden of één tak aanhouden?
Gisteren de laatste
appelen van vorig jaar boven gehaald. Dit maal zijn het Marie Joseph dOthée
(Ijzerappel, Pomme de deux Ans) en nog een President van Dievoet (Cabarette in
Frans- Vlaanderen, waar hij nog veel te vinden is. Trouwens het ras is ontstaan
te Poperinge, aan de Schreve , de grens in t West-Vlaams).Op
de foto is dit de iets grotere, gele, meer conische vrucht vooraan links.
Dit zijn voor de
liefhebber 2 oude, nog interessante rassen; bijzonder de zeer goed smakende
President van Dievoet. Nadeel is dan weer de beurtjaargevoeligheid van dit ras.
met
het Davidsfonds Halle in-de-Kempen en zijn stichter-voorzitter, de bekende
Lionel Vandenberghe, eveneens West-Vlaming, zo 21 juni 2009
We stapten uit in de regen
gelukkig de laatste van de dag- voor een wandeling door het nieuwe Park
Spoor Noord met als gids Dirk Kint, zoon van Miel, die samen met Jules
Vandecasteele deze uitstap uitstekend voorbereid hadden.
Aan het Damstation
vernamen we hoe dit gebouw rond 1900 helemaal ondersteund en opgekrikt werd om
het 50 m naar links te verplaatsen om de aanleg van de hoge spoorwegberm
mogelijk te maken. Nu komt links van het gebouw de 3,8 km lange koker van onder
het centraal station hier aan de oppervlakte. Aldus heeft Antwerpen ook zijn
noord zuid, of zeg ik beter, zijn zuid- noord verbinding, voor de Hoge
SnelheidsTrein en de nieuwe lijn naar Brecht, die vorige week in gebruik werd
genomen.
We wandelden een eerste
maal door de nu fraaie locomotief-onderhoudsloods die omgebouwd werd tot een
open constructie. We snoven al de geur van de croissants die ze voor onze groep
aan t bakken waren.
Tien jaar terug kwam ik
met de familie Lagrou, met als gids Evert, de jongste broer van Aleide en prof
stedebouwkundige op dit terrein en in dit gebouw, dat toen nog helemaal zwart-doordrenkt
was van vet, roet en olie.
We wandelden tot onder de
brug van de Noorderlaan, waar graffitikunstenaars zich hadden kunnen uitleven,
tot aan de nog splinternieuwe, fantastische skatepiste. Onderweg passeerden we
nog enkele reeds gerenoveerde of nog te renoveren gebouwen.
Intussen was de koffie
klaar voor de volle bus.
FOTOMATERIAAL
- Lionel en Frans. Een glunderende Lionel (links), ondanks de regen. We staan op het einde van de koker van de HST.
- Gids Dirk Kint, zoon van Miel voor de foto's van het opgekrikte station Antwerpen-Dam;
- De nog te renoveren Grote Herstelloods.
- Nog te renoveren gebouwen
- Grafitti onder de Noorderlaan
- Aan de skatepiste. Op de achtergrond het nieuwe torenge- bouw in opouw op de hoek van de Italiëlei en de Londen- straat. Er wordt nog duchtig gebouwd in Antwerpen, ondanks de crisis.
- De gids wijst de richting: hierboven komt de Lange Wapperbrug misschien ?
- Terug voor de koffie met croissant in de vroegere onderhoudsloods
- Hartelijk afscheid van Dirk en zijn moeder Marcella
De volgende halte was de
Londenstraat. Vlug een foto genomen van de technische school Technicum Noord
Antwerpen van de Aalmoezeniers van de arbeid, onlangs overgedragen aan het
bisdom. Van
1963 (toen telde de school 2200 lln, de gloriedagen van E.H. Maurice Lhomme,
generaal overste, overleden in 1974.) was ik directeur van hun PMS OSBA op de
Italiëlei. Een maand geleden was ik op de glorieuze viering van het 100 jarig
bestaan van de school sinds 1909.
We wandelden rond het
Willemdok, sinds 1813 in gebruik, als 2 de dok van de Antwerpse haven, met aan
de oostkant een eerste beeld uit de schilderwerken van Eugeen van Mieghem.
Ongeveer halverwege de
lange zuidzijde bevindt zich het geklasseerde Felixpakhuis van 1863, dat nu het
stadsarchief bewaart.
FOYO'S
- De voorgevel van het Technicum op de Londenstraat
Hier stonden tot einde der zestigerjaren meer dan 1000 leerlingen op straat bij gebrek aan recreatieplaatsen en - plaatsen. Aan de achterkant waren dit de honderden dokwerkers bij hun aanwervingslokaal.
Aan de korte westkant
torent het massieve MAS (Museum aan de stroom) dat volgend jaar zou openen.
Ernaast ligt een van de
oudste bruggen, de Nassaubrug die helemaal opnieuw geconstrueerd werd. De vele
klinknagels moest men in Engeland gaan zoeken. De Nassaubrug vormt de
verbinding met het oudste en kleinste dok van Antwerpen, het Bonapartedok,
genoemd naar keizer Napoleon Bonaparte en geopend op 10 augustus 1803, als het
pistool gericht op Engeland.
We betreden het eilandje,
komen voorbij Het Ballet van Vlaanderen, dat zich hier 15 jaar geleden als
eerste vestigde.
Aan de gebouwen van de
vroegere Red Star Line, die tussen 1873 en 1934 meer dan 2 miljoen reizigers
vervoerde, stond dorpsgenoot van Zoersel, Luc Verheyen, de projectleider klaar.
In 2012 zou het
museumproject People on the Move over migratie en internationale mobiliteit
klaar moeten zijn.
Het geheel zal bekroond
worden door een gestileerde scheepstoren.
Luc toonde ons de
voornaamste, nu nog erg vervallen ruimtes waar zoveel duizenden passeerden, er
gewassen, ontsmet en gekeurd werden, vooraleer ze op de boot naar Amerika mochten.
Dit waren de derde klasse passagiers, voornamelijk mensen uit Oost-Europa,
waaronder heel veel joden.
Ik herinnerde mij het
gedicht van Karel Van den Oever:Het haar kaneelbruin als de steppe,uit
Ploka kwam Dinska Bronska
We kwamen in de vroegere
doucheruimte.
Luc wist honderd uit te
vertellen. Enkel de personen van de derde klasse dienden hier gewassen en
gekeurd te worden.
De meer vermogende uit de
tweede klasse en zeker uit eerste klas kwamen hier niet. Voor hen was er veel
minder voorafgaande controle.
FOTO'S
- Het massieve MAS (Museum Aan de Stroom)
- Op de Nassaubrug
- Kon. Ballet van Vlaanderen
- Jules Vandecasteele en Miel Kindt de organisators van deze fantastisch interessante uitstap
Het middageten was in
restaurant De Kaai, in hangaar 26, naast het loodswezen, met zicht op de
stroom. Hier staat Het Havenmeisje naar Eugeen Van Mieghem.
Iemand van de
medereizigers, die vroeger aan de haven werkte, wees ons op de oudste kraan,
nog enig in haar soort, die destijds op stoom fungeerde.
Naast hangaar 27 staat een
ander pak oude kranen, hefvermogen 3 ton. Vergelijk met de 800 ton van nu.
Volgende halte: de
vroegere brandweerkazerne en het pomphuis noord, nu een chick restaurant. Boven
de brandweerkazernekomt ook een grote,
architecturale torenconstructie.
Wat verder stappen we uit
bij het kerkje van Oosterweel, het enige restant van een dorp dat ooit meer dan
1000 zielen telde. Het ligt in een put, 4-5 m lager dan de opgespoten omgeving,
voornamelijk ingenomen door petroleumraffinaderijen.
Vandaar naar Lillo-fort
voor de overzet naar Doel. We wandelen door de smalle
hoofdstraat . De cafes hebben veel te doen. Even een kijk in de kerk.Op de boot worden we letterlijk weggespoeld van de voorplecht door het
hoog opspattende water.
Aan de overkant in Doel
trekken de 170 m hoge koeltorens van de kerncentrale eerst de aandacht. De vele verlaten
huizen geven een beklemmende sfeer, waaraan de vele gedichtenvellen aan de
huizen maar weinig kunnen veranderen.
De op het einde van vorige
eeuw nog voor 46 miljoen gerestaureerde kerk staat er intact bij. Om de maand
is er nog een mis.
Ernaast worden we door een
artiest verwelkomd bij het Rubenshuis, in 1610 gebouwd door Jan Brandt, de
vader van van Isabella Brandt, de eerste vrouw van Rubens. Na de dood van de
schilder in 1640 erfde zijn 2 de vrouw, Helène Fourment dit pand. Via haar
tweede man, een de Bergeyck kwam dit huis in deze familie terecht. Graaf
Charles de Bergeyck ijvert als erevoorzitter van de vzw Hooghuis nu mee voor de
redding van dit monument.
Pas gisterenavond vernam de
reisleiding dat de horicazaak in de molen op de Scheldedijk van Doel tijdelijk
gesloten is en besloten zij dat de laatste pint in Emmadorp, in Nederland, aan
het Verdronken Land van Saeftinghe, zou gedronken worden.
Weer een fantastische
uitstap van het Davidsfonds Halle. Vorig jaar waren we in Luik. Voor volgend
jaar staat Keulen op het programma.
FOTOMATERIAAL:
- Het opspattende water
- Doel: kerncentrale en molen
- straat
- Kerk
- Voor het Rubenshuis, artiest met Lionel
- Binnenzicht met Lia en Gust. De cellospeler houdt het al van gisterenavond uit.
Suikermaïs heeft de
neiging om een of twee zijscheuten te vormen (Het ene ras al meer dan het
andere). Ze gaan met voedsel lopen en vormen toch geen kolven. Daarbij beconcurreren
zij de hoofdtak, die minder sterk uitgroeit en mindere kolven produceert.
Daarom tijdig verwijderen.
Bij wijze van experiment hebben
we een gedeelte van de afgebroken scheuten gestoofd. De stengel smaakt wat naar artisjok en is te genieten; de bladeren zijn
bitterder.
Mijn
schoonouders waren dit weekend met heimwee aan het praten over de perkelboom
die ze vroeger in hun tuin hadden. Ik heb nog nooit gehoord over perkels, laat
staan dat ik ze al geproefd heb. Het zouden kleine perziken zijn. Enig idee of
die nog ergens gekweekt worden en waar ze kunnen gekocht worden?
In mijn jeugd at ik enkel 'perkels', de naam voor perziken
in West-Vlaanderen. Meestal waren dit kleine perziken verwant aan het ras
'Reine de Verger'.
Moest je overwegen zelf aan te planten dan zou ik aanraden: Fertile de Septembre,
Wassenberger, Charles Ingouf, Reine de Verger van een goede kloon. Deze rassen
hebben weinig of niet te lijden van de krulziekte.
Zie blog van 3 mei. Precies een maand later stuurde Karel
volgende feedback:kijk eens; drie takken afgebroken van de perzikboom.
Heb er nu 10 steunen ondergezet en veel afgeplukt om gewicht te verminderen.
Het regende van bij het
vertrek om 8u30 tot bij de aanvang van de gegidste wandeling in het
vestingstadje Heusden. Al bij al hadden we nog geluk.
We stapten in Den Bosch uit
in de druilregen en gingen kijken en schuilen in de St. Jan kathedraal. Daarna
wachtte ons de wondere wereld van Jheronimus Bosch in het gelijknamig
Art-center, gecreëerd in een voormalige kerk.
Men krijgt een
audioapparaat. De ene groep ziet eerst een inleidende film en de andere groep
stijgt met de lift tot op de vijfde verdieping in de toren. Van op 40 m hoog
heb je een panoramisch zicht op de stad met de gotische katedraal.
Van Jheronimus Bosch zijn
slechts 25 schilderijen bewaard. De reproducties hangen verspreid over de
verdiepingen. In de kelderverdieping heeft men o.a. Jheronimus in zijn atelier
afgebeeld.
s Middags naar het
vestingstadje Heusden, tegen de Bergse Maas, een kleine 20 km van Den Bosch.
Het gerestaureerde stadje herbergt nogal wat galerijen en leeft ten dele van het
toerisme. s Zondags zijn nogal wat winkels open.
De wandeling met gids
start aan het bureau voor toerisme waar vroeger het stadhuis stond. Het werd in
november 1944 door de wegtrekkende Duitsers opgeblazen om de toren als baken te
laten verdwijnen. In dit gebouw schuilde echter een zevende van de toenmalige
bevolking. Zonder verwittigen blies men het gebouw op: 134 slachtoffers.
Ook de toren van de grote
kerk werd opgeblazen en niet heropgebouwd. Even verder zagen we de moerbei uit
de tijd van Napoleon. De gids maakte ons attent op de zwaan bovenop de Lutherse
kerk. De ketter Hüs had op de brandstapel uitgeroepen dat het lelijke eendje
als zwaan zou herrijzen wat gebeurde met Luther.
Van op de wallen heb je
een uitzicht op de vroegere versterkingen. In het bureau voor toerisme hadden
we al een maquette kunnen bekijken.
Na de voorbije regendagen
was het vandaag terug warm en zonnig. Bij de Himalaya-braam viel mij de
uitbundige bloei op. Het gonsde van bijen en hommels. De andere wilde braam,
Fantasia staat nog niet zover.
Ik was op bezoek bij Louis
Eelen te Vorselaar en zag er zijn Issai. Vorig jaar( 2 de groeijaar ? ) had hij
al enkele vruchten.
De mini-kiwi staat tegen
een zuidermuur en groeit voorbeeldig.
Vorig jaar (oktober) heeft
Louis 2 snoeiwijzen geëxperimenteerd: de zijtak op 1 oog, zoals bij druiven (linkertak
op de foto) en de zijtakken +/- 30 cm lang laten (rechtse tak op de foto).
Gevolg : rechts staan op de ingekorte, oude zijtak tot
3 nieuwe zijscheuten met bloemen; links slechts 1 nieuwe tak uit het ene oog. Wat is nu het
beste? 1 tak met betere vruchten of de talrijke takken op rechts, telkens met bloemen ? Is dit niet
van het goede teveel? Wie heeft hier ervaring mee?
1.Standplaats
2.Overzicht
meer in detail
3.Nieuwe
zijtak uit 1 oog van de oude zijtak. Men zou denken dat hij op de hoofdtak zelf staat.
4.Meer
nieuwe zijtakken op de ingekorte zijtak van vorig jaar.
5.Bloemen
en zich vormende vruchtjes, meestal in trosjes van drie.
Wat opvalt is dat de rechterkant er wat groei en bladkleur betreft, duidelijk beter uitziet dan links. Of zal links het op de duur toch beter doen?
