Mijn meer dan 40 jaar ervaring met tuinieren en het telen van vele
soorten (klein)fruit zonder scheikundige bemesting en - spuiten wil ik
meedelen en zelf nog bijleren.
Voor de fruitliefhebber
19-11-2009
'elicitor'
Het Phytofar Instituut heeft voor de vijfde keer een prijs
uitgereikt aan duurzame landbouwprojecten. De wetenschappelijke prijs gaat naar
een onderzoeksteam dat een molecule
ontwikkelde die afweermechanismen van planten activeert.
Pierre Van Cutsem, Raffael Buonatesta en Juan Carlos Cabrera van de
universiteit van Namen werkten aan een zogeheten elicitor, een molecule die
afweermechanismen van planten activeert van zodra pathogenen gedetecteerd
worden. Op die manier beschermen planten zichzelf tegen aanvallen van schimmels
of insecten. Testen met schurft bij appelbomen en meeldauw bij druivelaars
leverden hoopgevende resultaten op. Om verdere veldproeven uit te voeren, werd onlangs de spin-off FytoFend
opgericht. Op termijn is het de bedoeling om het concept op grotere schaal aan
te wenden. Dergelijke methode kan perfect ingepast worden in de geïntegreerde
gewasbescherming, luidt het bij het Phyofar Instituut, dat opgericht werd door
de beroepsvereniging van fabrikanten van bestrijdingsmiddelen.
Gisterenavond had men het in de mailgroep tuinieren over schade aan spruiten en andere kolen. Aan de fotos herkende ik
direct de vraat van houtduiven en ik schreef een stukje over "Dis van
houtduiven". Iemand vroeg naar de betekenis van dis.
Ik heb er van Dales Groot Woordenboek van de Nederlandse Taal
bijgehaald.
Verklaring 1 voor dis :tafel die voor een maaltijd
gedekt is.
De koppen van de rij spruiten vormen de tafel voor de duiven. Wellicht
kan dit niet zoveel kwaad en gaan de laatste voedingsstoffen integraal naar de
spruiten zelf. Deze laatste worden nog(?) niet aangepikt.
Ik heb daarstraks zelf enkele fotos genomen.
Slechts op één rode en één savooikool zie ik minimaal aanpikken.
Het is vanzelfsprekend dat het koolplantsoen in lente en voorzomer lange
tijd moet afgedekt worden, anders pikken de duiven die totaal kaal. Ik doe het
afdekken met insectengaas dat als bijkomend voordeel heeft de eileg van
vlinders en dus rupsen te voorkomen, tenminste als je de zijkanten ingraaft. Je
hoeft geen draagconstructie te maken. Gewoon erover leggen.
Michiel, de jongste zoon
van zoon Peter en Jim en Pablo van zijn partner Marie zitten samen op kot in
Kortrijk en ze studeren allemaal industrieel ontwerper aan de Hogeschool
West-Vlaanderen.
We : mijn zoon Peter, bomma
Aleide, de 2 bompas, Karel en Daniel, en nonkel Andre, gingen op bezoek.
De jongens hebben elk een
eigen kot, naar persoonlijke smaak ingericht.
De tekeningen werden bovengehaald
en de ontwerpen (driedimensionaal) op de computer bewonderd.
We aten samen spaghetti en
taart van Marie als dessert, voor de lange terugrit, want we gingen eerst
nonkel Andre, die met de trein gekomen was, afzetten in Leffinge.
FOTOs van Aleide
Op t kot van Pablo
(Peter,nonkel Andre en bompa Karel).
De Otava, een Tsjechische appel, scoort bij mij zeer hoog: een
uitstekende smaak, gepaard met een uitzonderlijke bewaarbaarheid tot april.
Van de boom kan ik dit
spijtig niet zeggen: de vatbaarheid voor kanker is zeer sterk en vereist
steeds, liefst tijdig ingrijpen. Zolang dit maar zijtakjes zijn is dit met
wegbreken opgelost. Ernstiger is het wanneer spillen worden aangetast. Het
aangetaste weefsel dient zorgvuldig uitgesneden te worden met het kromme
kankermesje en daarna afgedekt te worden. Vroeger deed ik dit met Lacbalsam,
maar dit is niet effectief genoeg. De enkele jaren geleden aangeschafte pot Suberotex
op basis van 2 producten van Janssens Pharmaceutica en verdeeld door Edialux is
nu leeg. De pasta werkt zowel genezend bij uitsnijden van kankerwonden, als
voorkomend door afdekking bij kwetsuren of snoeiwonden. Het product stimuleert
de groei van callusweefsel. Ik ben er zeer tevreden over.
Hierbij enkele fotos bij de pluk van een omgeënte boom in zijn vierde groeijaar.
Ik moet er wel bijzeggen
dat Otava sterk beurtjaargevoelig is.
Dus volgend jaar zeer
weinig vruchten.
De vruchten werden 2 weken
geleden geplukt en beginnen wat aantasting door de regenvlekkenschimmel te
vertonen. Dit is enkel een esthetisch probleem. Iets vroeger plukken was beter
geweest.
'Klein maar duurzaam' Studienamiddag Randwijk 4-11
Klein maar duurzaam
Studienamiddag Randwijk 4-11
van het KICK:Kennis
en Innovatie Centrum Kleinfruit dat
dit jaar van start ging. Het is een uniek samenwerkingsverband tussen PPO Fruit
en DLV Plant, waarbij KICK een onderdeel is van DLV Plant
Het was al heel wat jaren geleden dat ik nog eens in
Randwijk kwam. Ongeveer 15 jaar geleden werden de diverse Nederlandse proeftuinen,
waaronder het door ons meermaals bezochte Wilhelminadorp in Zeeland, opgeheven en
overgeheveld naar de Betuwe, de centrale fruitstreek in Nederland en dichtbij
de werelduniversiteit op landbouwgebied: Wageningen.
Coördinator van KICK, Heino van Doornspeek mocht een volle
zaal begroeten.
In een eerste gedeelte werden een aantal specifieke ziektes
bij kleinfruit, die momenteel in onderzoek zijn, behandeld door Gerjan Brouwer,
die insprong voor een zieke collega.
De heer van Doornspeek behandelde de praktijkproeven en had
het uitvoerig over de kiwibessen, waarmee ze pas gestart zijn.
Ik zat naast de partners Hendrik Verbeure en Christ Lavens van
de Bezegaard in Wakken, die meewerken aan het KIWIPROJECT van de Hogeschool
Gent en de veiling Profuco. Dit jaar hadden ze, na 3 jaar, al een kleine oogst.
Ze staan voor de aanplant van nog eens 5 Ha!
Na de boeiende uiteenzettingen gingen we naar de proefvelden kijken.
Alle teelten in volle grond worden op verhoogde ruggen
geteeld. Bovenaan dekt men die nog eens af met compost voor vochtbehoud en
wellicht ook voor een zeker curatief effect. Dit laatste heb ik wel niet
gehoord.
De opkweekproeven van rode besstruiken, tweetakkers,
vertoonden toch nogal wat variabiliteit
naar gelang van het gebruik van diverse composten, al of niet verrijkt met
specifieke bacterieën (mycorrhydzae) en schimmels. Onbehandelde vertoonden de
zwakste groei.
Er was ook een rij waarbij men gebruik maakte van iets
oudere planten, die er voor de verplanting veelbelovend uitzagen, maar de
heropkweek valt tegen.Ik maak de
vergelijking met mijn planten die, na de aanleg van de gasleiding, moesten teruggeplant worden in de nieuwe, grote kleinfruitkooi! Maar je moet roeien met de riemen die je hebt.
De kiwibessen hadden veel bekijks. Ze staan erg krap, nog
geen 2 m van elkaar. Meerdere stengels zijn door elkaar gestrengeld en zouden
zonder ingrijpen elkaar later kunnen wurgen. Hendrik Verbeure zei mij, dat het
best is dat de plant eerst zo goed mogelijk groeit. Direct scheuten gaan
verwijderen werkt sterk nadelig. Nadat de plant goed gesetteld is, is
voortdurend snoeien wel een noodzaak. Het is zaak dat de bessen onder het
bladerdek hangen, want ze zijn gevoelig voor zonnebrand.
Op de vraag waar plantmateriaal te bekomen, wees de
aanwezige, Friese boomkweker Auke Kleefstra op zijn uitgebreid assortiment.
Terug binnen smaakte de koffie als opwarmer, want het was
fris buiten. Gelukkig troffen we een droge periode voor het buitengaan, immers zowel de heen als terugrit
verliep dikwijls in de regen.
Als laatste deel behandelde Gerjan Brouwer 12 schimmels op
Kleinfruit. Voor t eerst hoorde ik over Fusarium avenaceum die frambozenstengels
doet afsterven. Men ontdekte deze schimmel 3 jaar terug in Duitsland, maar deze
heeft zich intussen overal verspreid. Een cultuurmaatregel die ik heb
onthouden: laat geen bovengrondse stompjes staan als invalspoort.
Om al deze schimmels ten dele te vermijden zijn voorbehoedend, goede, biologische cultuurmaatregelen
noodzakelijk. Uit een Zwitsers onderzoek bleek dat men de aantastingen met 60 %
kon terugdringen, maar nog 40 % aantasting blijft. Men moet dus beroepsmatig ingrijpen met
toegelaten middelen. Dit is niet eenvoudig: ofwel zijn ze nog niet toegelaten in
de bioteelt of moet men er nog naar op zoek.
Respect voor
iemand die bewust biologisch kleinfruit wil telen.
In 2006 startte de Belgische
arachnologische vereniging ARABEL met een spinnenbank. Dit is een digitale
verzameling macrofotos, die de vereniging voor educatieve doeleinden ter
beschikking stelt. De meeste fotografen zijn gepassioneerde amateurs die hun
spinnenfotos op die manier te nutte willen maken.
Momenteel bevat die beeldbank al meer
dan 10.000 fotos. De laatste tijd duiken steeds meer beelden op van Belgische
spinnen die zich te goed doen aan het Veelkleurig Aziatisch Lieveheersbeestje Harmonia axyridis.
Deze kever is een invasieve
soort die haar oorspronkelijk verspreidingsgebied heeft in grote delen van
Zuidoost-Azië. In onze streken werd de soort ingevoerd als bestrijdingsmiddel
tegen bladluizen, zowel in serres als in particuliere tuinen.
De eerste 'buitenvondst
van deze soort dateert van september 2001 in de omgeving van Gent. Enkele jaren
nadien werd het Veelkleurig Aziatisch Lieveheersbeestje reeds over vrijwel het
hele Belgische grondgebied aangetroffen.
Doordat hij zich ondermeer
voedt met kleinere soorten Lieveheersbeestjes, vormt hij een reële bedreiging
voor de diversiteit aan inheemse Lieveheersbeestjes.
Ook mensen bezorgt de soort
overlast, door massaal te overwinteren in woningen en vloeistoffen af te
scheiden die hout, stoffen of behang beschadigen.
De gefotografeerde
waarnemingen van inheemse spinnen die zich voeden met deze invasieve kever en
zijn larve, tonen aan dat het Aziatisch Lieveheersbeestje in onze streken wel
degelijk natuurlijke vijanden heft en dus niet ongemoeid wordt gelatin door
inheemse predatoren, zoals een tijd werd aangenomen. Studie van de fotos leert
dat het gaat om spinnen uit verschillende families, waaronder de
Wielwebspinnen, Krabspinnen, Kogelspinnen en Trilspinnen. In bijna alle
gevallen werd ook vastgesteld dat de spinnen het gevangen lieveheersbeestje ook
verorberden. De gekende wansmaak van de kever stoort de spinnen kennelijk
niet.
Gegeven de bijzonder snelle
expansie van het Veelkleurig Aziatisch Lieveheersbeestje, is het duidelijk dat
predatie door spinnen niet meer is dan een beperkte rem op zijn opmars. Het
zogenaamde generalistische voedingspatroon van spinnen (spinnen specialiseren
zich niet in een bepaalde prooi) is voor de mens al vaker een voordeel gebleken
bij de bestrijding van plaaginsecten.
1.De Grote trilspin Pholcus phalangioides verschalkte een in huis beland Veelkleurlg Aziatisch Lieveheersbeestje
(Foto: Manuel Maingeot)
2.Een Moeraskrabspin Xysticus ulmi was in staat om
de gifkaken tussen het borststuk en de dekschilden van de kever te planten
(Foto: manuel Maingeot) '
Beter laat dan nooit voor
een verslag. In tegenstelling met vorig jaar geen brand in de Shuttle, geen
geblokkeerde autoweg.
We kwamen overal ruim op tijd.
De vijfjarige Florens was
weer van de partij. Ik zou wel in zijn plaats willen zijn en mijn leven
herbeginnen!
We kwamen nog voor de
middag in Wisley, waar het uiterst druk was. Talrijke speciale verkoopstanden
en bovenal de grote bloemschikkingswedstrijd. Fenomenaal voor de liefhebbers.
FOTOS van Aleide
Florens bij de Wollemia
De groep
Het moment voor de
Herfsttijloos, De moeder naakten, zoals tante Irma, de tante van Aleide die
nauwelijks durfde benoemen.
Eucalyptusbomen
Zonnebloem
Florens aan het boksen
tegen de mammoetboom. Een vrij zachte bast!
Die dag werden ook
talrijke kunstwerken tentoongesteld.
15. Mevrouw Tibos en
AleidePiet is deze zomer overleden
16. n gesprek met Fik en
mevrouw Dennissen van Wommelgem. Fik is deskundige voor Het Schijn, de bijrivier van de Schelde, die
o.a. door het park Rivierenhof stroomt.
17. Paul Staes
18. Leo Cautereels,
stichter-voorzitter van De Vrienden van Zoerselbos
40 Jaar Red de Voorkempen 24 okt. Viering in het Kasteel van Schoten
40 Jaar Red de Voorkempen
24 okt. Viering in het Kasteel van
Schoten
Ook Aleide en ik hebben
veel herinneringen aan Red de Voorkempen.
Aan de basis lag Marcel
Verbruggen van s Gravenwezel, de toen al jaren bekende natuurfotograaf en
filmman voor de TV. We zagen in 1969 zijn aanklacht o.a. tegen het vellen van
de kathedraaldreef (machtige beukendreef) van het kasteel van s Gravenwezel.
In onze gemeente hadden we
de oude linden van de Lindedreef zien sneuvelen, alhoewel Natuur en
Stedenschoon schreef dat zij gered waren.
Marcel Verbruggen kwam
enkele keren spreken voor onze, in 1966 opgerichte afdeling De Wielewaal
Voorkempen.
Een paar keer had ik het
genoegen hem te mogen inleiden. Een paar van zijn dochters waren medereiziger
op de eerste busuitstap die wij in 1969 met de natuurgidsen en leden van het
Nationale Werk De Ster, een vegetariërsbond, inrichtten naar het biobedrijf van
André Spillebeen te Zwevegem en het natuurreservaat De Blankaart te Woumen.
In 1970 lanceerde de BRT de
actie Plant de Boom. Ten alle kante werden hiervoor Groencomités opgericht.
Ik werd voorzitter van het Groencomité Halle-Kempen. Als raadsman vroegen we
NN, ingenieur van Waters en Bossen voor onze streek. De gemeente vatte het plan
op voor de aanleg van een gemeenteparkje. Wij betrokken er de heer en mevrouw
De Belder bij van het Arboretum te Kalmthout. Zij kwamen verschillende keren
naar Halle. Het werden voornamelijk laanaanplantingen met de schoolkinderen..
In t totaal hielden we 3 Boomplantacties.
De laatste op de Koekoekdreef met de Judogroep van François Van Haesendonck,
die onlangs overleden is.
We hadden de naam
gewijzigd in Leefmilieu Halle-Kempen en waren o.a. actief tegen de aanleg van
de Ethyleenleiding van Air Liquide. Hierbij kregen we de daadwerkelijke steun
van de heer Tropato, die zich bij ons aansloot. Hij had toen zijn buitenverblijf
in het hoevetje tegenover Het Boshuisje dat nu het Bezoekerscenrtrum van
Zoerselbos is.
De heer Tropato trok met
een alternatief plan voor aanleg langs de autoweg en langs openbare wegen naar Brussel.
Het wonder geschiedde:
alhoewel in het staatsblad het K.B. verscheen voor aanleg door de privégronden,
werd de leiding toch aangelegd langs het alternatieve trachee!
Achteraf vernamen we dat
de heer Tropato eigenlijk handelde in opdracht van een Lichtensteinse Immobiliënmaatschappij
met 8 Ha ter plaatse.
De betrekkingen met het
gemeentebestuur werden danig vertroebeld door de actie voor het gaaf houden van
de Schijnvallei en het weren van een Ambachtelijke Zone.
Na de bewustmakings
artikelen in verband met het duwvaarttrachee van Paul Staes in Het Nieuwsblad
en De Standaard, gingen de actiecomités samenwerken in Red de Voorkempen
Van historische betekenis voor Velt dan, zou een vergadering van
eind 1972 worden in De Reinaert te Sint-Job in-t- Goor.
Aleide bracht de idee naar
voor om in de Voorkempen de biologische tuiniers samen te brengen om van elkaar
te leren.
Alois Schoenmaeckers,
journalist van Het Nieuwsblad-De Standaard maakte dadelijk een afspraak.
Van onze kant lieten we er
geen gras over groeien en nodigden we Luc Chaltin, auteur van een boekje over
biologisch tuinieren uit voor een voorlichtingsvergadering op 1 februari 1973 in
De Lusthof te Halle. Aloïs Schoenmaekers kon zowel 1 als 23 februari aankondigen
in zijn artikel. Gevolg: er kwamen maar eventjes 170 geïnteresseerden opdagen
voor Luc Chaltin!
Drie weken later op 23
februari 1973 planden we de stichtingsvergadering van een tweede groep biotuiniers:
Vrienden van de Biologische Land -en Tuinbouw Voorkempen. We hadden tuinarchiteckt Jos
Ratinckx van Schilde aangezocht voor het voorzittersschap.
Als gevolg op het artikeltje
van de heer Schoenmaekers kwamen er reacties vanuit het ganse Vlaamse land o.a.
van beide, bestaande, West-Vlaamse groepen, waarvan we al lid waren: Natura
Sanat van Sint-Kruis-Brugge, meer macrobiotisch gericht en van De Vrienden
van de biologische Land- en Tuinbouw vzw te Beveren Roeselare. We trokken met een
delegatie naar Roeselare voor nadere afspraken. Gevolg: de stichter-voorzitter
Omer Van Deursen en Georges Esprit kwamen naar Halle op de stichtingsavond met
hun dias en embleem de Zonnebloem. Ze hadden immers hun basis op het
Zonnebloemhof van Georges Esprit, een vroegere vlaskoopman te Beveren
Roeselare. Er was een natuurvoedingswinkeltje. Dit was de inspiratie voor Fik
Seymus om op zijn pas gekochte hoeve op De Keer te Ranst, eveneens een
natuurvoedingswinkel op te zetten.
De actie van Red de
Voorkempen tegen het Duwvaartkanaal
werd zeer zichtbaar door de sticker Duwvaart,
moord op de Kempen van Piet Tibos, drukker, kunstenaar te Oelegem.
Met onze Peugeot familiale
reed ik in de Bloemenstoet van Wommelgem met de reuzengrote stickers door Piet
Tibos gemonteerdop een raamwerk boven de
aan elkaar gezette 2,5 m lange bagagedrager.
We oogsten nogal wat
applaus, een teken dat de antiduwvaartactie in wijdere kringen aansloeg.
Anderzijds was er de
creativiteit van pater jezuïet Luc Versteylen. Hij wist de jeugd te mobiliseren
en bracht er schwung in met zijn creatieve benamingen.
Anderzijds ontstonden in
1973 nog verschillende andere bio-afdelingen: als nr 3 Vrienden van de
Biologische Land - en Tuinbouw Pajottenland en verder Stkatelijne-Waver, Het Waasland,
Geel, Turnhout en Limburg. Op diverse plaatsen werd samen vergaderd om als groep
te gaan samenwerken.
Uiteindelijk zorgde
West-Vlaanderen voor nieuwe statuten en werd de Vereniging voor Ekologische
Land en Tuinbouw, vzw opgericht bij ons thuis te Halle-Kempen op 20 januari
1974.
De begaafde Jan Heyman,
tuinbouwleraar te Roeselare, werd de algemene voorzitter en ik de landelijke
secretaris. Bijna 10 jaar bleef het Landelijk Secretariaat hier gevestigd.
Na de Doemeling van 2 februari
1974, hield Luc Versteylen s avonds de inleidende toespraak op de 1ste Grote
Ekologische Avond in de grote zaal Elckerlijck op de Frankrijklei. De zaal van
800 plaatsen liep bijna vol!
De viering in het kasteel
van Schoten, na een korte inleiding door voorzitter Jef Rombouts, bestond in
een interview van Paul Staes met de 84 jarige Marcel Verbruggen, die vertelde
over zijn beginjaren.
Aan Marcel Verbruggen werd terecht de eerste dwarsligger -de prijs
voor verdiensten- van Red de Voorkempen uitgereikt.
DE FOTOS VAN ALEIDE
1. Luc Melis, secretaris
Red de Voorkempen
2. Fons Mees, de eeuwige Groene
Fietser
3. Marcel Verbruggen
4. Het interview
5. De dwarsligger
6. Marcel Verbruggen met
de Hedenkingsbrochure en de Groene Dwarsigger.
Met de Okra afdeling van
het dorp eerst naar de MechelseVeilingen.
We gingen direct een
kijkje nemen op de veilingzaal. Het is najaar en er is weinig activiteit.
Slechts 2 klokken in werking. We zagen verkoop van witloof en tomaten.
Simultaan veilt men ook de
producten uit de andere veilingen: Hoogstraten, Roeselare, Brava
(Kampenhout-Zellik) , Herk-de- Stad en St.- Niklaas (Profuco).
Met de gevorderde
informatica is het ook mogelijk van op het eigen kantoor aan te kopen.
Historie: In 1950
ontstond de Mechelse Tuinbouwveiling SV.
In 1963 kwam ernaast, maar
gescheiden door een muur, de Centrale voor Glasgroenten.
Op 1 jan. 1994 kwam het tot
een fusie.
De huidige naam kwam er in
2003 Mechelse Veilingen
Ze zijn de grootste
veiling voor tuinbouwproducten in Europa. De oppervlakte beslaat 50 Ha of 100
voetbalvelden.
De gids noemde de top 10
van de meest verhandelde groenten: 1. Tomaten 2. Kropsla 3. Paprika 4. Bladslas (o.a. eikenbladsla) 5. Komkommers
6. Prei7. Aubergines 8.Bloemkool 9. Veldsla 10. Asperges.
Bij de rondgang kwamen we
in reusachtige loodsen.
Bij de beëindiging van het
bezoek krijgt iedereen nog een bakje Flandria
trostomaten met de bede: leg nooit tomaten in de koelkast.
Je weet wel: Flandria is niet van gisteren maar van vandaag.
Voor de zeer fijne lunch
naar Restaurant Katelijne op de markt: soep, varkenshaasje met kroketten, bavarois
en koffie.
Daarna met gids verkenning
van de streek met eindpunt Proefstation
voor de Groenteteelt op zijn nieuwe locatie aan de Duffelse steenweg, met
1 Ha onder glas en 5 ha buitenteelt.
Toen ik bij het naar huis rijden de medereizigers aankondigde dat er een verslag kwam op de blog, was ik toch verwonderd dat slechts 3 op de 40 over internet beschikten.
Zie de fotos van Aleide
De veilingklokken
Met het veiligheidsfrakje
in een hall
Coeur de boeuf tomaat die
van binnen naar buiten rijpt.
Idem
Trostomaten
Reuzenhall
Het bakje Flandria
trostomaten
De fijne maaltijd in
restaurant Katelijne op de markt
Eric, de buschauffeur wist
veel te vertellen
VERVOLG
De vrouwelijke gids voor
groep 2
Plasje trappen:
ontsmetting voor het binnengaan
Groep 1 in de grote
werkruimte
Buitenproeven
Asperge onder tunnel
rendeert beter dan vollevelds. Deze asperges profiteren van de buizen eronder
met trestwarmte.
Men beproeft o.a. nieuwe tomatenrassen
Sla in de grond
Sla in goten die
regelmatig iets wijder worden gelegd voor meer groeiruimte
Vorige zaterdag reed ik met
Louis Eelen naar Wevelgem om Pierre De Meulenaere op te pikken.
Ik had twee appelrassen
mee waarvan de enten meer dan tien jaar terug in de boomgaard verzameld werden
op aanraden van een paar croqueurs van Nord Pas-de-Calais.
We waren bij de eerste
rondleiding.
Mij viel op hoe men de
draagtakken zo horizontaal mogelijk tracht te kweken en hoe men op ongeveer 3,5
m de koptak afzet op een horizontale tak. De onderstam is hier MM106, een
middelmatig sterke groeier.
Onder de deelnemers waren
er verschillende gezinnen met jonge kinderen. Mijn mes heeft uitstekend dienst
gedaan om appelen te proeven. Steeds kwamen de kinderen aandraven met nieuwe
vruchten. De vorige weekdagen had men scholen ontvangen. Misschien wilden de
ouders nu ook een kijkje komen nemen?
Terug te Wevelgem maakten
we een rondgang in zijn boomgaard. Een kale plek in de stam vult hij op door er
een ent te plaatsen. Pierre is de Vlaamse vertegenwoordiger van de croqueurs.
Zijn materiaal stond klaar voor een tentoonstellings anderendaags te St. Omer.
POMEXPO Salon
pomologique Espace Concorde te Villeneuve DAscq. Op
zat. 14 en zondag 15 nov. van 10 tot 18 u. Deze happening gaat om de twee jaar door. Na
twee maal in een soort Bokrijk, komt men terug naar de stadshallen.
Niet
alleen fruit maar ook typische groenten en streekproducten komen aan bod.
Wie zondag komt kan om 15 u gaan
luisteren naar prof Dr Marc Lateur, de verantwoordelijke voor de
fruitcollecties van CRA de Gemboux: "Mon
jardin fruitier sans pesticides".
FOTOS
Let op de geknotte boom
naast de gids. Een gedeelte van het gezelschap. Pierre is de man met de pet en
Louis heeft een zonnebril op.
De gids
Men laat de bomen niet te
hoog worden. Men streeft er naar zoveel mogelijk horizontale takken te bekomen.
Reinette de Flandre, boom
Reinette de Flandre, een
lekkere appel
Bij Pierre De Meulenaere
te Wevelgem. Zijenting.
Kweeperen Champion, bij
mijn weten een van de gezondste kweeperen omwille van het dikke, leerachtige
blad.
Het Regionaal Landschap
Vlaamse Ardennen richt elk najaar een fruithappening in, telkens in een van de
aangesloten gemeenten. Vorig jaar was dit Zwalm; dit jaar te Sint-Lievens-
Houtem. Voor de intercommunale is het de start voor hun initiatieven. Zie www.rlva.be
Ik ben er al een viertal
keer als gast gevraagd.
Ik ga er graag naar toe voor
de gemoedelijke contacten met fruitgeïnteresseerden en kennissen. Telkens komt
er veel volk op af, een doorsnee van de bevolking. Velen met
herinneringsbeelden aan fruit uit hun kinderjaren en plannen voor aanplanting.
Soms voor een paar hoogstammen in hun tuintje. Ik heb het werkje van Willy
Mahieu Appels en Peren Laagstammen van A tot Z aangeprezen. Tot mijn vreugde
zijn er toch al personen die dit boekje kennen. Verschillende hebben vruchten
bij ter determinering, wat leidt tot boeiende gesprekken.
Er zijn fruitstanden van
het Regionaal Landschap zelf, van de NBS en van Jacques Bosschaerts. Ik hoorde
verwonderde uitroepen Ik wist niet dat er zoveel verschillende soorten zijn. Binnen
was er een entstand en buiten een snoeidemonstratie. Verder standen van Velt ,
Natuurpunt en van de Compostmeesters en nog verschillende meer commerciële
standen. s Namiddags kwam Yves Hendrickx spreken over kleinfruit.
Op ma. 12 oktober Wilma geplukt. Het was meer dan nodig
als je de fotos ziet. Blijkbaar valt ze ook in de smaak van allerhande
belagers. In dit geval verdenk ik meer de mezen. Misschien ook merels, die ik echter
niet meer zie. Die morgen hoorde ik wel hun angstkreten.
Wilma is een interessante
winterpeer van Willy Mahieuvan Jabbeke, auteur van Appels en Peren, Laagstammige Fruitbomen
van A tot Z. Lezers van de blog weten dat ik dit een onmisbaar boekje vind voor
de fruitliefhebber.
De auteur beschrijft Wilma
aldus.
Schurftgevoeligheid:
1-2.Hij onderscheidt 4 categorieën 1
(weinig) tot 4 (zeer gevoelig). Sappige,
grofvlezige, bewaarbare winterpeer met zeer goede smaak. Groenbruin en licht
hobbelig. Vruchtbaar. Matige groeikracht. Vraagt zonnige standplaats, niet voor
koude, natte gronden. Heel geschikt voor haagvorm. Erg mooie herfstkleur.
Pluktijd : vanaf half oktober. Eetrijp: vanaf januari tot maart.Om
opeenvolgende rijpheid te verkrijgen, vanaf januari met kleine hoeveelheden in
de huiskamer brengen.
Op foto 1 zie de
tweestippige variant van het Aziatischelieveheerbeestje, dat fruit niet versmaadt.
Eerst hield Eddy Vets zijn
literair-historische, natuurbeschrijvende lezing De Boomgaard: een biotoop
voor mens en dier.
Daarna was het de beurt
aan Paul Van Laer.
Eerst vertelde hij dat hij
na 23 jaar onderzoek en veredelingswerk bij Jo Nicolaï overstapt naar de
Nationale Boomgaardenstichting. De NBS krijgt er een waardevolle medewerker
bij!
Hij bracht een zeer
gestoffeerde powerpoint-presentatie: Mogelijkheden van lokale variëteiten voor
fruittuin, boomgaard en landschap
Dan spoedde ik mij naar
het Rivierenhof in Deurne voor de Ecodroom happening, ingericht door de
Provincie van 13u tot 17u30.
Op de lange, brede
middendreef vond je de ene stand naast de andere. Schuin tegenover ons stond de
stand van Wervel Werkgroep voor een Rechtvaardige en Verantwoorde Landbouw vzw
Christof had de NBS-stand
opgezet met een reeks appel en perenrassen.
We deelden sterappeltjes
uit. Het blijkt nog steeds een vrij bekende appel te zijn.
Wij merkten wel op dat men
bv van een Reinette Hernaut meer en langer plezier zal hebben.
De personen met beperkte
ruimte wezen we op de mogelijkheid van haagaanplanting van fruitbomen (1m van
elkaar) en op het zeer interessant boekje van Willy Mahieu: Appels en Peren. Laagstammige fruitbomen van A tot Z'
Christof heeft aldus 70
appels en 70 peren aangeplant.
Ondanks het overtrokken
weer kwam veel volk opdagen. De provincie had gezorgd voor tentjes voor in
geval van nood. De regen bleef gelukkig weg tot na afloop om half zes. De
afbraak gebeurde wel in de regen.
FOTOS
Eddy Vets
Paul Van Laer
Ecodroom
Sterappels
Reinette Hernaut
Reinette de Waleffe, het
laatste door de Universiteit van Gemboux aanbevolen ras. Dit was een ontdekking
voor een familie met dezelfde naam die langs kwam.
Duitsers waren dan weer
verrast om er Karin Schneider aan te treffen.
Er zijn precies veel minder merels. Begin juli was mij al opgevallen dat
er veel minder indringers waren in mijn fruitkooi en dat dit haast allemaal
oude, mannelijke merels waren. In vorige jaren waren dit haast uitsluitend
jonge vogels.
Het is normaal dat je in augustus de merels niet aantreft op het fruit,
want dan ruien ze en hebben ze eiwitrijker voedsel nodig. Je ziet ze dan ook
veel minder.
In september komen ze weer mee-eten van de herfstframbozen en vooral van
de druiven. Dit was dit jaar zo goed als niet het geval.
Op Europom te Alden Biesen ontmoette ik een fruitvriend. Hij had in een
krant gelezen over Het Geel bij vogels.
Zijn de merels er het slachtoffer van geworden?
In WIKIPEDIA vond ik het volgende:
Het geel, veroorzaakt
door Trichomonas gallinae uit
het trichomonas
geslacht, is een parasitaireprotozoa aandoening van de bovenste luchtwegen die vooral zangvogels
treft. Meestal komt het bij duiven voor door onderling snavelcontact. Zo
nu en dan kunnen ook roofvogels en uilen geïnfecteerd worden als zij besmette prooien eten.
Uiterlijk ziet het er uit als een kazig abces in de keelholte, de
vogels komen in ademnood en sterven door verstikking of voedseltekort.
De houtduiven zijn in onze omgeving nog even talrijk, maar op dit
ogenblik minder schadelijk dan in het voorjaar en vroege zomer.
Verder lees ik dat de ziekte opgedoken is in Nederland en dat in
Duitsland al duizende zangvogels gestorven zijn.
Dit jaar richt Vlaanderen
weer de internationale fruittentoonstelling EUROPOM in; dit keer weer in het
machtige kader van het slot van de Tempeliers te Alden Biesen. Ik was onder de
indruk van al het mooie dat hier opgebouwd werd. Jeanpierre vertelde dat hij al
een week in het getouw was. Hij had een pleister op zijn voorhoofd; het gevolg
van een valpartij met zijn fiets. Speelde vermoeidheid een rol?
Vandaag een ganse dag
Europom. De eersten die ik tegenkwam was een trio uit West-Vlaanderenmet Pierre De Meulenaere uit Wevelgem, alle
drie Veltleden en beslagen fruitliefhebbers.
Vervolgens leerde ik Leo
Aerts uit Mortsel kennen. Zijn zus had stenen van een bepaalde pruim uit
Amerika meegebracht : de Beach plum (Prunus maritima), een pruimensoort die
groeit aan de oostkuststaten van de Verenigde Staten. Je kan er uitgebreid over
lezen in Uncommon Fruit for Every Garden van de Amerikaanse auteur Lee Reich,
vroeger reeds besproken.
Vervolgens kwam ik Paul
Bekaert tegen van De Kiem, natuurvoedingswinkeltje aan de uitgang van
Xaverius in Borgerhout. Hij kan nu voor een profeet doorgaan met witte manen en
baard. Hij combineert een talenkennis met een fruitkennis. Hij bezorgde mij
o.a. een vrucht van de perzik Sanguine de Savoie, aan de buitenkant niets
bijzonders, maar binnenin rood. Nog te savoureren.
De verrassing van de dag
was het terugzien van de 85 jarige Henk Houtman, sterkmaker van POM Noord Holland. Zij hebben er een
stand samen met de Noorderlijke Pomologische
Vereniging. Dank zij Ria Olyslagers
heb ik zeer recent hun kwartaalblad leren kennen, echt een knap fruittijdschrift.
Ik vernam dat POM graag met NVP wil gaan samenwerken om dit blad samen uit te
geven. Het zou alleen nog een versterking zijn.
Een speciale man in de
fruitwereld is Friedrich Renner van Gesellschaft für Pomologie und
Obstsortenerhaltung Bayern. Zelf heeft hij een zevenhonderdtal rassen. Zijn
tuin ligt op 450 m hoogte en hij vertelde dat de peer Comtesse de Paris er niet
altijd voldoende uitrijpt.
En tenslotte op de stand
van het Duitse Pomologen- Verein E.V. trof ik Jacques Bosschaerts van Mortsel
aan, een pionier van bij ons. Hij heeft zijn fruitaanplanting ook op Kempische zandgrond,
en hij heeft, net als ik, dit jaar maar een beperkte appeloogst.
FOTOS
EUROPOM 2009
Alden Biesen
Ludo Royen,
stichter-voorzitter van de in 1984 opgerichte Nationale Boomgaardenstichting, 25 jaar terug. Straks
verschijnt Pomologia nr 100
In het midden de drie
West-Vlamingen, met in hun midden Pierre De Meulenaere (met witte pet)
Henk Houtman van POM
(links) Middenbeemster
Leo Aerts uit Mortsel
Johan Baecke in ernstig
gesprek op de leifruitstand
