Mijn meer dan 40 jaar ervaring met tuinieren en het telen van vele
soorten (klein)fruit zonder scheikundige bemesting en - spuiten wil ik
meedelen en zelf nog bijleren.
Voor de fruitliefhebber
02-05-2011
Leven in de Brouwerij
Leven in de Brouwerij
te Viersel
Zaterdag hield
Velt-Voorkempen er zijn tweede ruildag. De opkomst was goed voor de eerste maal
hier, maar Zoersel, voor de vijfde keer, lokte meer volk.
Bij de fotos
Koen Van Herreweghen, was
nog medereiziger op mijn Veltreis Cotswolds-Cornwall, met o.a. bezoek aan de
tuin van prins Charles, in 2002.
In een boekje van 1967 van Albert Hallemans Ziekten van Pitvruchten lees ikzeer interessante informatie:
Vooral tijdens en gedurende de eerste jaren van de tweede
wereldoorlog trok dit insekt de aandacht op zich. Een groot percent van de
appeloogst ging niet zelden verloren; ook perenbloesems werden plaatselijk
sterk uitgedund. De betere kennis van de levenswijze van deze kever en het
courant gebruik van de gechloreerde koolwaterstoffen, vooral dan DDT en later
ook parathion en dieldrin, stelde paal en perk aan zijn grote economische
betekenis. Dit insekt vernietigt ook kwee en mispelbloesems.
Biologie
Anthonomus pomorum is een klein snuitkevertje. De kleur
gelijkt op die van boomschors. De achterkant van de rug draagt een grauwwit
V-teken. Hij overwintert op allerlei plaatsen o.m. onder schorspellen en
tussen graspollen. Bij waarnemingen gedurende meerdere jaren stelden wij vast
dat de kevers meestal in de tweede helft van maart uitkomen. Bij zonnig weer
vliegen en lopen ze vinnig rond op takken en zwellende winterbotten. Kort
hierop boren ze kleine gaatjes in het opengebarsten botweefsel. Deze
voedselopname duurt een achttal dagen; het is de zgn. rijpingsvraat,
voedselopname uit de opengebroken tere botweefsels.
Na de paring worden de eitjes diep in de nog verscholen
bloemknoppen gelegd (één per knop). Dit gebeurt in het volle muizenoorstadium
of even later. De eilegperiode houdt gewoonlijk een paar weken aan, zodat
behalve vroege bloeiers ook later ontluikende rassen niet ontsnappen aan het
broedsel. Opvallend is, dat men in aangetaste perenbloesems, die veel vroeger
uitlopen, reeds volgroeide larven kan aantreffen, terwijl men op dit tijdstip
in de later ontluikende appelbloesems, zeer jonge larven vindt. Dit wijst er op
dat de kevers niet alleen leven volgens het klimaat, maar dat ze zich tevens aanpassen
aan de vegetatietoestand van het fruitgewas zelve.
Gedurende de verdere ontwikkeling van de bloemtros vreten de
grijswitte larven de bloemorganen uit. Door het overbijten van de vaatbundels
der kroonbladeren komen deze laatste niet tot ontluiking. Eerst na het
afbloeien van normaal gezonde bloesems verkleuren de kroonbladeren van aangestoken
bloesems tot een bruin mutsje. Het is hieronder dat men de larve en ook later
de lichtgele pop aantreft. Eind mei, maar vooral in juni komen de jonge kevers
uit.
Onmiddellijk hierop volgt een zomervraat, die typisch en
kenmerkend is voor deze bloesemkever. In het blad worden nl. kleine gaatjes
gevreten, zgn. venstervraat.Ook de
jonge vruchten worden soms aangestoken.
Na deze korte voedingsperiode verschuilen de kevers zich tot
het eerstkomende voorjaar.
Uit de levenswijze van dit insekt onthouden wij dat het weer
tijdens de rijpingsvraat en de eiafzetting van grote invloed is op het al dan
niet sterk optreden van gebeurlijke schade.
Mijn bedenking: volgend jaar hopelijk minder gunstig weer voor de appelbloesemkever! Maar dan profiteren ook wij minder van het goede weer!
Prachtige Bloeitijd voor de
AppelbloesemkeverAnthonomus pomorum
Nu de bloeitijd voor veel
rassen voorbij is, valt pas op dat ook de appelbloesemkever een geweldige tijd
had! Slechts enkele gave vruchtjes ontwikkelen zich. Voor de rest vele, nog
gesloten, bruin geworden bloemhoofdjes.
Als je de bruine knop
opent, zie je dat die binnenin uitgevreten is, meeldraden en stamper weg. Meestal
tref je nog een geelachtige larve of pop aan, soms is de kever al weer gaan lopen.
Soms zijn kappertjes beschadigd. Ik vraag mij af of meesjes zich ontfermd hebben om de inhoud?
Te oordelen naar de zware
aantasting is zon warme bloei ook een fantastische tijd voor de
appelbloesemkever. In de natuur zijn er veel kapers op de kust!
Mijn conclusie: Vroeger aanzag ik de appelbloesemkever als een natuurlijke dunner. Maar dit jaar is hij zijn boekje geweldig te buiten gegaan. Liet hij nog wat over voor de latere fruitmot?
Het is inderdaad
allemaal heel erg vroeg. Het zal wel waar zijn dat er meerdere vroege jaren
geweest zijn, maar ik kan me niet herinneren dat alles zo gelijktijdig bloeit
als dit jaar. Er is geen verschil meer tussen soorten. Bij mij bloeit de rode
kastanje al, zijn de sierappels al lang uitgebloeid, de meidoorn is in volle
bloei en toch zijn de laatste bloemen nog niet gevallen van de bekende japanse
kers Kanzan. De meeste appels bloeien al. Op deze manier valt er in mei niets
meer te beleven.
Wijnkers is al
uitgebloeid en Regina is al over zijn top. De Scheiders Späte heeft al kersen
van minstens een centimeter dik. De duiven hebben zich weer al gestort op de
kleine groene vruchten van de kersenbomen. Er liggen er al honderden op de
grond, en dat zijn dan nog de exemplaren die ze laten vallen hebben. Kortom, ik
vind dat het allemaal veel te geweldig gaat. Komt bij dat het hier heel erg
droog is, en dat gaat hier vruchtrui geven. In combinatie met heel veel
vruchtzetting zonder rui zal dat zonder dunnen kleine vruchten opleveren vrees
ik. Ook alle aardappelen spuiten uit de grond, zelfs de late rassen. Ik ben
benieuwd hoe de overgang naar normaal weer zal verlopen: donder, hagel of
andere miserie lijkt onvermijdbaar. Kortom, ook nu weer een jaar vol
verrassingen, en zo moet het zijn.
Overigens wordt het
tijd om de officiële lijsten met het tijdstip van afrijpen nu eens aan te passen:
bij mij rijpen met name de pruimenbomen gemiddeld minstens twee weken eerder
dan de literatuur aangeeft.
Vriendelijke
groeten
Karel
Martinet
Aanvulling
De
houtduiven aten bij mij in het verleden de nog groene vruchten van de
aalbessen. Dat ze ook de groene kersjes attaqueren wist ik nog niet, maar ik
moet Karel wel gelijk geven, althans gedeeltelijk. Ik heb een Castors,
waarschijnlijk op Colt, een grote, maar ook niet al te grote boom. In het
verleden heb ik die al omwikkeld met insectengaas. Enkele dagen geleden zag ik
dat het dit jaar wellicht de moeite zou zijn. Ik ben nu gaan kijken en ik zie
zo goed als geen vruchten meer! Daarentegen op de 3 boompjes op Gisela 5, o.a.
met Regina zie ik nog wel de vruchten hangen. Dit zijn evenwel latere rassen. De Castor kersen waren een stuk meer ontwikkeld.
Bericht
uitgegeven door Wageningen UR op vrijdag 22 april 2011
De afgelopen twintig jaar bloeiden de appelbomen gemiddeld twee weken eerder
dan daarvoor. Dit jaar staan ze zelfs zeer vroeg in bloei. Met het zeer warme
aprilweer tot nu toe kunnen we rekenen op een zeer korte bloeiperiode.
Tegelijkertijd zijn de bijen al massaal actief door het warme en droge weer. Door de intensieve bestuiving door insecten kunnen we dit jaar
rekenen op vroege, smaakvolle en lang houdbare appels.
Dit jaar begon de bloei van appelbomen zeer vroeg. Alleen in 1990 en 2002 waren
de appelbloesems nog vroeger dan dit jaar. Gisteren werd al in veel boomgaarden
de volle bloei van de Elstar bomen bereikt. De warme januari en februari en de
zeer warme april zijn hiervan de oorzaak. De vroege bloei sluit aan bij de
trend van de afgelopen jaren. De appelbomen komen sinds 1990 gemiddeld op 22
april in bloei. Voor 1990 begon de appel gemiddeld bijna twee weken later met
bloeien, op 3 mei. De gemiddelde temperatuurstijging van anderhalve graad in de
eerste vier maanden van het jaar is voor 75 procent verantwoordelijk voor deze
vervroeging. Dit blijkt uit een onderzoek van student Milieukunde Linda
Rohnstock aan Wageningen University in het kader van De Natuurkalender. Het
studentenonderzoek is begeleid vanuit de Leerstoelgroep Milieusysteemanalyse,
PPO Fruit, en Plant Research International (allen onderdeel van Wageningen UR).
Voor het eerst zijn waarnemingen van de start en het einde van de bloei van
appels van diverse locaties in Nederland gedigitaliseerd en geanalyseerd.
Zeer korte bloeiperiode
Naast de zeer vroege bloei van appels is het uitzonderlijke van dit jaar dat de
duur van de bloei waarschijnlijk zeer kort zal zijn, erg gunstig voor de
fruittelers. Normaal gesproken is bij een vroege bloei de kans op een lange
bloeiperiode groter. Dit komt doordat de duur van de bloei voor een deel
bepaald wordt door de hoogte van de temperatuur tijdens de bloei. Meestal is
deze temperatuur bij vroege bloei wat lager. Het uitzonderlijk warme weer
tijdens de bloei op dit moment kan de bloeiduur echter verkorten. De bloeiduur
van appels in de periode 1955 tot en met 2010 varieerde zeer sterk per jaar en
was gemiddeld 19 dagen. De temperatuurstijging in de afgelopen decennia heeft
niet geleid tot een verlenging van de bloeiduur. In de zeer vroege jaren 1990
en 2002 bloeide appel respectievelijk 26 en 31 dagen. Het jaar met de kortste
bloeiperiode tot nu toe was 2006. De appel stond toen maar elf dagen in bloei.
Na de koude start van 2006 was mei zeer warm waardoor de bloemen snel
uitgebloeid raakten. Dit jaar ontwikkelt de appelbloesem zich ook zeer snel, de
gemiddelde start van de bloei van verschillende rassen ligt naar schatting op
14 april. Op 21 april stonden de appelbomen in volle bloei en naar verwachting
zijn de appelbomen rond 27 april al uitgebloeid. Een verwachte bloeiduur van
dertien dagen dus.
Lekkere appels bij goede bestuiving
In het onderzoek is ook bepaald wat de optimale vliegomstandigheden voor
honingbijen zijn. Zij spelen een zeer belangrijke rol in de bestuiving van
appelbloesem. De temperatuur moet daarvoor boven de twaalf graden Celsius
liggen en de neerslag moet minder dan een halve millimeter per dag zijn; op dit
moment zijn de omstandigheden dus optimaal voor de bijen, die dan ook massaal
aan het bestuiven zijn geslagen. De bijen hebben het erg druk. Normaal
gesproken volgen de appelbloesems na de bloei van kersen en peren. Nu overlapt
de bloei van deze fruitbomen. De concurrentie tussen bomen om de bestuivers is
in dit soort jaren hoog. Gelukkig staan er naast de bijenvolken van imkers ook
veel wilde bijensoorten, hommels en andere vliegende insecten paraat om de vele
bloemen te bestuiven. Ook de gaasvliegen doen daarbij goed mee, met als
bijkomend voordeel dat gaasvliegenlarven plaaginsecten opeten.
Als de bloemen goed bestoven worden, vormen zich in
de appels veel gezonde pitten. Deze pitten produceren bepaalde plantenhormonen
die ervoor zorgen dat de appels meer mineralen en suikers aanmaken. Daardoor
smaken de appels beter en blijven ze ook nog eens langer houdbaar.
De ontwikkeling van bestoven bloem tot volgroeide appel duurt tussen de 120 en
130 dagen. Naar verwachting zal de oogsttijd dit jaar eerder zijn dan
voorgaande jaren en kunnen de extra lekkere, verse appels van eigen bodem rond
half augustus geplukt worden.
Tekst: Arnold van Vliet, Linda Rohnstock
en Fedor Gassner, De Natuurkalender, Wageningen University; Frank Maas,
Praktijkonderzoek Plant & Omgeving, Bloembollen, Boomkwekerij & Fruit;
Bram Cornelissen, Plant Research International. Alle organisaties zijn onderdeel
van Wageningen UR.
Met dank
aan Nynke voor het overmaken van de gegevens
Eigen
illustratiemateriaal van vandaag 24/04
1.Kweepeer Lescovacs, bijna in
volle bloei
2.Idem, met een deel van de bramenrij.
3.Kwee Champion al ver uitgebloeid
4.Eerste vruchtjes van de geënte
noot Koenen zijn al te zien in het midden Dit ras hoort bij de vroeg uitlopende noten. (Vorig
jaar geen enkele noot, alles bevroren)
5.De Crawley Beauty opent pas de
allereerste bloem.
6.
Dit is
een van de laatst bloeiende rassen, zoals hier meer in detail te zien is op
deze foto. (Bloeidag 29 in de rangschikking van Brogdale)
7.Edward VII , een late bloeier al
in volle bloei (Bloeidag 21 in de rangschikking van Brogdale)
8.Naast Edward VII rechts de
uitgebloeide Ashmeads Kernel (bloeidag 14).
Terwijl we beiden voor de
computer zitten, vraagt Aleide plots Welk een duif is dit?
Voor het raam paradeert
een prachtig belichte holenduif. De groen-blauwe nekkleuren lichten
metaalachtig op. Ze was daarna spijtig al te ver voor een foto.
Dit is de eerste maal dat
ik die hier opmerk, afgezien van de mummie dan (Zie ook de blog van 10/04).
Dit is het laatste stadium vooraleer vruchtjes
beginnen te zwellen. De bloemblaadjes vallen af.
Je ziet dit vandaag, 18 april reeds bij de
Stark Earliest, een appel die eind juli rijpt. Dit was een favoriet van dochter
Veerle in haar examentijd. Ze is nu specialist voorbehoedende geneeskunde in
Vancouver, Canada. Ze werkte o.a. voor de First Nations, de indianen.
De andere boom op de foto blijft
voor mij nog steeds een raadsel. In concreto is deze boom nog de vrucht
van een enthappening van de Veltjeugd in 1984 op een M7 onderstam. Ik heb er 2
exemplaren van.
Het enthout kwam van mijn allereerste ent-experiment
begin april 1963.
Dit enthout had ik van bij mijn schoonbroer
Roger Saelens in Ichtegem. Toen ik er kwam vond ik het waardevolle appels met
een zeer goede bewaarcapaciteit. De boom kwam van een kwekerij in Moere en het
ras kon herkomstig zijn uit Engeland.
Een tijd dacht ik dat het ras Sturmer
Pippin betrof, maar dit klopt niet.
De oorspronkelijke boom bij mijn
schoonbroer is reeds lang uitgewroet door zijn varkens.
Ik herinner mij mijn eerste enting op een
boom in de kippenren begin april 1963. Aan de hand van een boek sneed ik een
soort driehoeksenting met het entmesje met ivoren lemmet dat ik toen kocht en
nog steeds gebruik.
Het is de enige keer onder het enten- dat
ik het rollen van de nachtzwaluw gehoord heb op het terrein, vol met brem, die
serieus geleden had onder de zware winter 62-63, waar daarna de wijk Verscheurde
Hoeve gebouwd werd.
Het
knippen van de vele kankertakjes en afzagen van een paar grotere is nu achter
de rug. Dit ging gepaard met hier en daar nog wat bijsnoeien en uitdunnen.
s
Avonds is het fris en wat uitrusten bij de gloed van het haardvuur doet deugd. Dit
is ook de beste manier om de kankersporen te laten verdwijnen.
De
bloei komt dit jaar zeer vroeg en krijgt een vlug verloop. Het kan haast niet
anders met dat zonnige weer. Dit jaar krijgen we een superoogst na het zwakste
jaar dat ik meemaakte. Maar je weet nooit. Begin mei kan het nog vriezen.
Vorige dinsdag was er lichte nachtvorst. De boorden van de trampoline zagen
wit. Dat is mijn barometer. Enkele
vroege aardbeibloemen staan met een bruin hartje; de meeste gelukkig niet.
Het
bodemkundig instituut voorziet voor de ganse volgende week zeer warm weer, boven
de 20°C. Het zou best kunnen dat de tuingrond er tegen het einde van de maand
droog zal bijliggen voor het verdere zaaien. Alhoewel zandgrond mag ik niet
klagen. De grond is na tientallen jaren behandelen met compost en
gesteentemelen er zeer op verbeterd. In 1970 was dit perceel bij het eerste
gebruik nog een zandwoestijn.
De
laatste dagen heb ik mij bij de appelen nogal bezig gehouden om overal de
kankertakken en takjes af te knippen en te verzamelen om op te branden. Je
merkt deze nu beter op daar de kankertakjes kaal blijven of moeilijk in blad
komen wegens een beginnende aantasting. Bij nader toezien bemerk je een lichte
verrimpeling, een scheurtje of iets loskomen van de bast.
De
kankertakjes worden zorgvuldig verzameld om op te branden. Kankertakken op de
grond verspreiden evenzeer de kankersporen. Door verwijdering hoop ik zoveel
mogelijk besmetting te voorkomen.
Het
valt op dat de gevoeligste rassen bij mij sommige nieuwe rassen met zeer
lekkere vruchten zijn.Otava, Santana,
Scrumptious, Limelight horen bij de gevoeligste. Bij de oude rassen is mijn
oude Bellefleur wellicht de gevoeligste. Bij een andere Bellefleur, wellicht
een Brabantse, is er een tijd erge aantasting geweest. Ik snoeide zoveel
mogelijk alles weg, soms ganse takken. De grote aantasting is al enkele jaren
precies overwonnen en ik moet slechts hier en daar nog een kleine aantasting
wegknippen. Iets dergelijks heb ik meegemaakt op de Reinette Hernaut. Vijftien
jaar groeide deze boom voorbeeldig en dan verkankerden kort na elkaar talrijke,
grotere takken. Ook hier greep ik zo goed mogelijk in, maar op een hoogstam
geraak je niet overal bij. Toch lijkt het of ook deze boom de aantasting al een
tijdje overwonnen heeft.
Mijn
Boskopen hebben weinig last van kanker. Op andere plaatsen heb ik zware
aantasting gezien.
Bij
ons thuis in West-Vlaanderen was de oogstappel een en al kanker. Hier heeft het
ras geen last van kanker.
Van
fruitvriend Wim Peeters krijg ik enkele fotos van kankeraantasting op zijn
beukenhaag te zien. Zelf heb ik dit bij beuk nog niet opgemerkt of het is toen
niet doorgedrongen dat het een kankeraantasting betrof.
Dit
is duidelijk kanker, Nectria galligena die vooral sommige appelrassen
aantast, maar ook peren. Deze boosdoener tast evenwel ook beuk, populier, eik ,
berk en nog ander loofhout aan.
Te
oordelen naar de verschillende fotos is drastisch wegsnoeien tot in het
gezonde hout geboden.
Ze zijn
lekker én gezond: blauwe bessen. Maar de blauwe bessen hebben ook nog eens
een positief effect op je gewicht. Uit onderzoek van Texas Woman's University
blijkt dat bosbessen driekwart van de vetcellen kunnen afbreken. Ook gaat het
fruit de strijd aan met nieuwe vetcellen. In dat opzicht zouden de besjes het
ultieme wapen zijn tegen obesitas. Bosbessen zijn dé weldoeners onder het
fruit. Uit eerder onderzoek bleek al dat de besjes hartziektes en diabetes
type 2 kunnen voorkomen.
Afspraak om 7u aan de kerk
van St. Paulus Westmalle. We steken de Turnhoutsebaan over en komen in de
Dennenlaan. Als voorteken zien we net als de vorige maal een aalscholver
overvliegen.
De eerste vogeltjes,
passend voor de dennenlaan, zijn de zwarte mezen met hun, tjiete tjiete zang,
niet gevarieerd als bij de koolmees. Ze zijn van deze laatste te onderscheiden
door de meer gebalde en kleinere gestalte. Het kenmerk is de langwerpige witte
vlek op het achterhoofd van het zwarte kopje.
De roodborst laat zich
veel minder horen dan de vorige maal. De vogel die we dit maal 't meest zullen horen op deze wandeling en die er14 dagen terug nog niet was, is de welluidende zwartkop. Zijn "tek-tek" alarmroep, die ik bij ons in de tuin hoor, was er niet bij voor onze groep, in zijn ogen wellicht brave natuurwandelaars.
Een sperwer scheert ons in een glimp voorbij.
Heggenmus en vooral winterkoning laten
zich opmerken. Groenling en weer de boomklever, vooral de laatste, laten zich
horen. Op t einde van de wandeling zal ook de boomkruiper zich even schuchter
laten opmerken.
De gids wees op de
terugtrek van de gaaien, nog nooit waren er zoveel komen overwinteren.
Het hoogtepunt van de
wandeling vormde voor mij de ontmoeting met de holenduif. Zijn gekoer is meer
afgemeten dan dit van de bosduif, die we zeer dikwijls te zien kregen in deze
villawijk. Gids Koen wist de holenduif weer te vangen in zijn telescoop. De
groenblauwe halsplek is prachtig te zien in de zonovergoten, kale boom. Enkele
jaren geleden vond ik een mummie van deze vogel in de kachel van de veranda. De
vogel was erin gesukkeld via de lange buis boven op de schoorsteen.
Een paar keer staan we
zeer stil te luisteren naar het lijzige liedje van het goudhaantje, het
kleinste Europese vogeltje, weegt minder dan een suikerklontje van Tienen wist
Koen te vertellen. Veel zangbeurten waren er niet bij, maar al bij al prees ik
mij gelukkig dat ik deze hoge toontjes nog kon horen.
De 2,5 uur durende
wandeling was zo voorbij.
Van mevrouw Van Soens
hoorde ik nog de verklaring van de naam van hun straat: Nooitrust, naar de
gelijknamige naam van de vroegste boerderij van de trappisten van Westmalle waarvan
alleen nog de fundamenten bestaan. De paters bouwen op dit ogenblik een vernieuwde
boerderij en kaasmakerij en een beter waterzuiveringstation. Het vorige zou
niet voldoende gefunctioneerd hebben, alhoewel ik mij herinner dat de Schijn,
nog maar een beek in Halle, plots veel zuiverder werd na de inwerkingstelling van
dat zuiveringstation, begin de zeventiger jaren.
Hoe staat het bij jullie met het uitkomen van de eitjes
van de windervlinder? Vindt je al rupsjes.?(Vraag van Marten Pelleboer, medewerker op de Fruithof,
Frederiksoord)
Ik had er gisteren over
geschreven op mijn blog. Vooraleer je vraag te beantwoorden ben ik nog eens
gaan kijken. Op de met rupsenlijm (zie blogs oktober-november vorig jaar) behandelde
bomen heb ik geen enkel rupsje van de kleine wintervlinder kunnen ontdekken;
wel een zwart, meer beweeglijk specimen. Ik ben de naam vergeten, maar zou het
een bladroller kunnen zijn?
Op de niet behandelde bomen heb
ik er verschillende gevonden. Ze zijn momenteel nog zeer klein en de schade
valt nog nauwelijks op. Ik heb de indruk dat het er minder zijn dan vorig jaar,
maar het is nog bepaald te vroeg om dit te besluiten.
We beleven dit jaar een
geweldige lente. Vorige week 24° C. Daarop een lichte regen. De botten van de
bladeren barsten open. De kerspruimen zijn uitgebloeid en de knopjes van de
nieuwe vruchten zijn zichtbaar. Wellicht wordt het een overvloedige oogst.
Peren, pruimen, kersen staan in volle bloei. De eerste appelbloesems ontluiken.
Ik zie voor het huis de bloemen van de Rode Gravensteiner, nog vroeger dan de
Stark Earliest.
De minuskule rupjes van de
wintervlinder beginnen hun sloperswerk. Ik heb er al verschillende verschalkt.
Als je een lichte schade ziet aan een bladrozet begin je een nauwkeurige
zoektocht. De rupjes, nauwelijks een paar millimeter lang zitten onder een licht
beschadigd blad.
Vorig jaar met het koude
weer gingen ze schuilen aan de voet van het bloemenrozet en vraten de basis
weg. Het werd mijn slechtste appeloogst ooit. Kan het dit jaar nog misgaan? De
weerberichten blijven zeer gunstig.
Fotos van vandaag:
1.Oranjetip
2.Idem
3.Bloeirosette
van Benita, half Nashi, half peer
4.Onze
slanke sleutelbloem staat er weer in vol ornaat. Zie ook blog van 17/4/2009
Ik heb mijn assortiment
bramen weer kunnen uitbreiden met 4 rassen: 2 gestekelde en twee stekelloze.
Gestekelde:
Beiden zijn in Amerika
ontwikkeld uit de rankende, West-Amerikaanse bramen, met lange, conische
vruchten en een zeer goede smaak.
Metolius
Een kruising tussen
Douglass en Kotata, ontwikkeld te Corvallis in de staat Oregon.
Kwam in de V.S op de markt
in 2005.
Zeer vroeg rijpend: juli
Uitstekend smaak
Vaste, gelijkvormige,
conische vruchten
Obsidian
Een kruising tussen Orus
828-42 X Orus 1122-1 geselecteerd door Dr Cad Finn te Corvallis, Oregon
Kwam samen met Metolius in
2005 op de markt
Zeer vroeg rijpend, juli
Grote vruchten met een
uitstekende smaak. Gemiddeld gewicht 6,8 g
Groeikrachtig, rankend,
gezond ras.
Had niet teveel last in
een regenrijk jaar
Ongestekelde
Black Diamond
Kruising Kotata x NZ8610L-163 2005, Corvallis Oregon
Productief
Vroeg
Goede smaak
Iets minder groeikrachtig; kan dichter geplant
worden
Loch Tay
Kruising tussen Loch Ness
X SCRI 8247D
Komt van het Scottish Crop
Research Institute bij Dundee, genoemd naar de stroom aldaar: de Tay.
Rijpt een stuk vroeger dan
de thans veruit meest geplante braam Loch Ness. Ik lees net dat de eerste
bramen (ras Loch Tay) uit verwarmde serre op 4 april op de veiling kwamen.
Goede smaak, beter dan
Loch Ness; iets kleinere, vaste vrucht.
