gisteren was een vruchtbare dag. na een afspraak in het AZ in Brugge, reed ik naar Meulebeke waar Angèle weer een "auto-vol-breiwerk" klaarhad. de leden van Okra Meulebeke kennen er wat van : het waren weer 'juweeltjes'. ik gaf Angèle een boekje van onze actie en een bedankingskaartje zodat de breisters eens konden zien wat we allemaal doen met hun breiwerk. ze was er heel tevreden mee en zou het vandaag op de bijeenkomst eens doorgeven. van Meulebeke ging het naar Vinkt bij Antoinette. we hadden een gezellige babbel en laden mutsen en sjaals uit; die moeten voorlopig op zolder tot volgend najaar. met de lapjes reed ik naar Ruiselede waar het juist bijeenkomst was van de missiekring. niet minder dan twintig leden waren daar naarstig aan het breien. de afgewerkte stukken kreeg ik mee. de lapjes werden daar achtergelaten, en die zullen ze mooi aan elkaar zetten . nog even een stop bij mijn kleindochtertje Floortje. mijn dochter belde dat ze steeds naar oma vroeg, en dan kan je toch niet laten om eens langs te gaan. ze was zo blij me te zien. met dit mooie weer geniet ze van het buitenspelen. nog een uurtje met haar doorbrengen, maakte mijn dag compleet. k was blij toen ik na zessen weer thuiswas. dat dacht ik althans...... mijn lieve Patriek belde of ik geen zin had om nog een ritje mee te doen met de vrachtwagen.... het is heel druk op zijn werk en hij zou maar tegen tien uur thuis zijn. dan zat ik gans de avond alleen, en hij ook in zijn vrachtwagen. hij moest Eeklo passeren dus ben ik maar meegereden. het was gezellig en zo waren we samen. thuisgekomen was het tijd om onder de wol te kruipen want vandaag is het voor hem weer heel druk. zelf neem ik het vandaag wat rustiger. dat hoop ik toch..... ik kreeg een mail van Katty, die al enkele heel mooie dekens opstuurde : ze heeft een 'lentedeken' gemaakt en stuurt het vandaag op. in Beke wacht ook heel wat gerief, dat ga ik volgende week halen. en zo blijft onze winkel draaien, zoals Annie het zo mooi verwoord.
we keken er heel lang naar uit, maar t is weer al voorbij...... onze vierde samennaaidag was weer een succes en we mochten drie nieuwe gezichten verwelkomen ! deze mensen waren ook superenthousiast, en komen zeker terug..... de Creaclub van Vinkt was goed vertegenwoordigt, de mensen van Waarschoot Beke, de missiekring van Ruiselede, vriendinnen van Annie uit Drongen met ons Mariette, mensen van de Bosrank met Elke..... (ik hoop dat ik niemand vergeet....) Annie en Antoinette hadden heerlijke soep klaargemaakt, en Linda, de dochter van Mariette had voor een 'dessertbuffet' gezorgd, een waaier van pudding, cakes en taart. alle aanwezigen vonden dat ze bijzonder verwend werden. maar dat is ook onze bedoeling, dan komen ze graag terug. het is ook een manier om onze dankbaarheid te tonen. we zijn geen vzw, krijgen van niemand steun, dus moeten we het allemaal zelf bekostigen en dat is niet altijd gemakkelijk. maar het is alsof het zo moet zijn, er komt altijd wel wat op onze weg : wanneer de wol op is, komt er meestal wel weer andere.... zo kreeg Annie 25 kilo wol onder de vorm van gebreide stukken, die ze ooit eens gebruikt hebben om 'palen' in een school aan te kleden. de missiekring van Ruiselede heeft een deel meegenomen om te gebruiken, de mindere stukken uit te trekken en te herbreien. zo komt het allemaal in orde. gisteren belde Angèle van de Ocra van Meulebeke : daar staat weer een auto gerief te wachten ! volgende week ga ik het ophalen. de lapjes doe ik naar Lia van de missiekring van Ruiselede. zij verdeelt het dan onder de leden die de lapjes dan aan elkaar zetten tot dekens. en nu kunnen we weer uitkijken naar onze volgende samennaaidag die een beetje een 'jubileum-uitgave' wordt : de vijfde ! we gaan proberen er iets bijzonders van te maken. we hebben een jaar tijd, dus tijd genoeg om erover na te denken.....
vertrekken op 12-jarige leeftijd voor de vakantie van je leven, samen leren skiën met al je vriendjes, plezier maken, en de tijd van je leven beleven, sneeuwballen gooien op de juf of de meester ... niet wetende dat dit ook hun laatste reis zou worden. nooit meer naar huis terugkeren, nooit meer plezier maken, nooit meer ! voor altijd een sterretje aan de hemel ..... veel sterkte aan ouders, broertjes en zusjes, grootouders, familie en vrienden, leerkrachten, kinderen en directie van de betrokken scholen.
hoe moet het voelen om het verhaal van je kind nooit te kunnen horen, een wezentje uit je eigen hart geboren... waarschijnlijk, zoveel moois aan mama en papa te vertellen, een week op je tanden gebeten, om niets door te bellen ! alleen verlangend naar vandaag, om alles te vertellen in geuren en kleuren... niet wetend, dat dit tragische ongeval kon gebeuren. dit slaat als een bom, een krater in het hart van zoveel mensen... niemand wil je dit enorme verdriet toewensen... steunbetuigingen, één minuut stilte, de Koning op bezoek, allemaal héél mooi, maar de ouders blijven zitten met hun immense verdriet... ergens in een hoek ! hoeveel huisjes waren misschien niet versiert... met "Welkom Thuis, lieve schat" of nog een verrassing, die mama niet vergat... alles laat nu alleen een grote leegte in hun leven, hun leven, dat ze ook aan de kinderen hadden gegeven ! iedereen van hier en ver hier buiten, vragen zich af... hoe het kan, dat deze kinderen hun dromen smelten als sneeuw voor de zon? alle tranen, gaan nooit de pijn in de harten van de ouders kunnen beschrijven, omdat zij met zovele vragen achter blijven. je kind nooit meer kunnen knuffelen... of slaap lekker... tot morgen... of goeiendag, sterkte voor al die mama's en papa's .... herinner jullie... de kinderen hun warme lach....
dit is echt onwezenlijk ! we kunnen het amper bevatten... iedereen in België , maar ook daarbuiten leeft met de ouders en familie mee. het enige wat we kunnen doen is bidden voor die engeltjes en hun begeleiders, en de chauffeurs van de bus. woorden schieten te kort.....
't is lente ! en daar kunnen we niet naast kijken, en iedereen loopt er welgezind bij..... we kunnen weer naar buiten, fietsen, wandelen, maar voor sommigen is dit ook de aanzet om met de grote schoonmaak te beginnen. hoe dan ook, het verandert ons leven. na de winter, die eigenlijk al bij al nogal meeviel, breekt nu toch een aangenamere tijd aan. we kijken vooruit naar Pasen, de kinderen vooral naar de paasvakantie ! en wij kijken uit naar volgende week dinsdag : onze vierde samennaaidag ! we zijn volop bezig met de voorbereidingen want we willen er weer een supertoffe dag van maken. er komen nieuwe gezichten bij, nieuwe kennismakingen dus en dat is altijd heel leuk. gistermorgen stond in de krant een berichtje van iemand uit Zulte die wegens gezondheidsproblemen niet meer kan breien, en nog hopen wol had. een allerte collega van Annie had dat gezien en gaf het onmiddelijk door. Annie kon contact opnemen met die vrouw, en alles is in orde hoor, we mogen de wol afhalen. die vrouw was ontzettend blij dat haar wol naar een goed doel gaat, en wij natuurlijk ook. vorige week was ik nog in Ruiselede voor de samenkomst van de missiekring. er stond weer heel wat klaar, wat ik met dank heb aangenomen. ik nodigde hen meteen ook uit voor de samennaaidag. gisteren heb ik dan nog dozen lapjes bij Annie gebracht, die bestemd zijn voor Mariette : het zijn lapjes waarvan de draadjes nog moeten ingestopt worden, en dat zal Mariette met plezier doen. daarna kunnen we de lapjes mooi aan elkaar zetten. we kijken echt uit naar volgende week. we dragen elk ons steentje bij om de dag zo vlot mogelijk te laten verlopen. Annie gaat nog pakketjes maken zodat we er zeker genoeg hebben om iedereen aan het werk te zetten, en als ze 's avonds naar huis gaan, kunnen ze eventueel nog een pakketje meenemen naar huis. we zullen dan weer wat extra voorraad hebben. nu donderdagnamiddag is er in het Zonneheem in eeklo om 14 uur samenkomst van de breiclub, die ze hier onlangs oprichtten. deze namiddag komt Kris Lambrecht spreken. wie is Kris Lambrecht? in februari 2006 werd vzw Acres of Hope Belgium opgericht door Wim Lambert en Kris Lambrechts. tijdens de adoptie van hun dochter uit Liberia, West Afrika, zagen zij de enorme noden en tekorten van de bevolking. omdat ze niet alle kinderen konden adopteren, besloten ze om iets te ondernemen voor de kinderen die achterbleven. met Acres of Hope Belgium wensen ze de Belgische bevolking te sensibiliseren en een fundraising te organiseren om een school te bouwen in Rock Hill. een 30.000 tellende gemeenschap die leeft van het kappen van rotsen tot steenslag, één van de armste gebieden van Liberia. vaak zijn het de vrouwen en kinderen, soms niet ouder dan 5 jaar, die werken in de steengroeve. tijdens deze infosessie licht Kris Lambert toe hoe ze met hun vzw streven naar een betere toekomst voor deze kinderen. het zal zeker interessant zijn. de ingang is volledig gratis, en iedereen is welkom. het begint om 14 uur. ik probeer eens langs te gaan om kennis te maken met deze mensen. Lydie, de oprichtster van de breiclub, vertelde mij dat veel van hun breiwerk, meegaat met een vrouw uit Watervliet, die het dan bij Rosette brengt, voorzitster van breiclub 'de Vierkantjes'. zij breien al van in het begin voor onze actie, en hun breiwerk doen we dan naar een nederlandse groep, ik schreef er over enige tijd terug. deze mensen brengen alles naar Tanzania. dus het breiwerk van Eeklo komt eigenlijk onrechtstreeks bij ons terecht. hoe het toch allemaal kan gaan..... zo hebben we regelmatig een bijzonder verhaal, en blijft onze actie maar groeien. en daar zijn we best fier op !
met heel veel trots kondigen wij, Antoinette,Annie, Patricia en ik, onze vierde samennaaidag aan !!! op dinsdag 20 maart e.k. gaan we weer een ganse dag lapjes aan elkaar zetten. het is gewoon een dag om eens een tandje bij te steken voor onze actie, en dit bij een gezellig samenzijn. we starten om 9.30u 's morgens, en gaan door tot 17u. rond de middag is er soep, boterhammen en toespijs, en in de namiddag koffie met een stukje cake. we vragen om een stop -en/of haaknaald, een schaartje, en ..... je goed humeur mee te brengen, en dan zal het, net als de vorige drie jaren, een gezellige bedoening zijn. de samennaaidag gaat door in de cafetaria van de sporthal, gelegen naast de zaal waar de vorige samennaaidagen doorgingen, Aarseleweg in Vinkt. we vragen wel om in te schrijven, zodat we ongeveer weten hoeveel soep, brood en toespijs we moeten klaarhouden. het idee van de 'samennaaidag' kwam van Antoinette. zij vroeg mij eens of we niet eens een extra dag konden samennaaien met de Crea-hobbyclub van Vinkt, die zij samen met haar vriendin Mireille oprichtte. ik vond dat een heel goed idee, maar we maakten gebruik om ook alle mensen die breiden voor ons uit te nodigen. en dat was een echt succes ! het werd een fijne dag, en iedereen die aanwezig was vroeg om dit te herhalen.... en zo zijn we nu al aan de vierde samennaaidag gekomen. en dat allemaal dankzij het idee van Antoinette. gelukkig zijn er Annie en Patricia bijgekomen om onze actie te ondersteunen, en zo gaat dat echt heel goed. we vullen mekaar perfect aan, we zijn een klavertje vier, dat brengt geluk, zegt men, en eerlijk : het brengt ons en vele andere mensen gelukkige momenten. daarom ook dat onze actie steeds groeit. wie wil inschrijven, kan dat door contact op te nemen met één van ons vier : Antoinette : gsm nr 0497/799210 Annie : gsm nr 0478/502483 Patricia : gsm nr 0495/668298 Nadine ; gsm nr 0479/950368
we zijn weer een nieuwe week begonnen, en morgen zelfs een nieuwe maand..... reeds de derde van 2012. 2012 is ook een schrikkeljaar, wat ervoor zorgt dat vandaag, 29 februari enkele duizenden mensen eens jarig zijn.... van harte gefeliciteerd !!! morgen, 1 maart, is het complimentendag. het is een dag waarop we elkaar eens gewoon een complimentje kunnen geven. dat wordt tegenwoordig wel veel te weinig gedaan. we vinden alles doodnormaal. toch doet een complimentje heel veel deugd : van klein tot groot, iedereen wordt er blij van. het moet niet altijd kommer en kwel zijn, als je de teevee opzet en je kijkt naar het nieuws, zijn er maar weinig goede berichten, je zou er depressief van worden. om die trend te keren, moeten we bij onszelf beginnen, in onze naaste omgeving eens kijken wat goed is, en daar dan iets over zeggen. en het begint met kleine dingen : iemand een complimentje geven omdat hij/zij er goed uitziet, iets bijzonders gedaan heeft voor jou, iets bijzonders betekent voor jou, je geholpen heeft met een moeilijke taak, je iets gegeven heeft wat jou bijzonder veel plezier deed..... er zijn zoveel dingen waarover we een complimentje kunnen maken. en ik begin maar meteen met mijn beste vriendinnen Antoinette, Annie en Patricia een complimentje te geven voor hun enorme inzet voor onze actie, die zonder hen, zeker niet meer bestond..... ik zou dit nooit alleen kunnen. dan wil ik alle breisters, en andere mensen die op één of andere manier iets voor onze actie betekenen een complimentje geven voor hun bijzondere inzet. zonder deze mensen, was het ook al lang gedaan.... wat wij hebben met onze actie is heel bijzonder : het maakt wat van onze vrije tijd héél waardevol, het schept vriendschap en gemoedelijkheid, het schept een band met mensen die het heel moeilijk hebben, we zijn er voor hen, we maken warme dekens, truitjes, mutsen, sjaals.... voor hen, en het maakt onszelf gelukkig (dat we dat kunnen doen!) als dat niet bijzonder is ! dus morgen : deel maar complimentjes uit. je maakt er de ontvanger gelukkig mee, maar ook jezelf !
dinsdag werd ik verwacht in Integraal Brugge. voor mensen die nog niet zo lang op mijn blog komen kijken : "Integraal" is een 'welzijnsschakel'. het is een vzw die met de hulp van talloze vrijwilligers armoede wil uitsluiten via 3 middelen : huiswerkschool : vrijwilligers helpen kinderen hun huiswerk te maken, na school, en eens iets uit te leggen wat ze niet begrijpen. zo bevorderen ze de integratie, en verhogen de kansen voor de toekomst ontmoetingsruimte : waar bezoekers een gastvrij onthaal krijgen. ook kans tot het bekomen van informatie of doorverwijzing naar bestaande sociale diensten en voorzieningen in de regio stille ruimte : voor zoeken naar zin en verdieping dit centrum wordt geleid door permanent vrijwilligster zuster Noëlla Lapon. het breiwerk van de vele vrijwilligsters verzamelt zij en tijdens een schoolverlof nodigt ze mij dan uit om het te komen halen. waarom tijdens een 'schoolverlof'? Integraal is naast de school van de zusters Maricolen in Brugge gelegen en tijdens het schooljaar is het daar superdruk. het was geleden van november, tijdens het allerheiligenverlof, dat ik daar was, maar het is telkens een leuk weerzien. we praten dan wat af bij een kopje koffie en nu dinsdag was dat met pannekoeken, omdat het woensdag aswoensdag was. zuster Maria Goretti is daar ook telkens aanwezig. deze zuster was 39 jaar in Congo. zij naait de lapjes aan elkaar, maar breit ook nog heel wat af. er was ook een nieuwe breister, Chantal, aanwezig. ze breit zo graag héél mooie breiwerkjes zoals mutsen, sjaals, kleedjes..... gewoonweg prachtig ! mijn auto was weer volgeladen, jullie zien hierbij de foto van al wat ik daar meekreeg. en dan te bedenken dat ik er in november en alle andere keren ook zoveel meekrijg..... Régine, één van de vrijwilligsters had in het begin van mijn actie gereageerd, net als enkele andere mensen uit Brugge. ze belde mij en vroeg of zij al het breiwerk van Brugge mocht verzamelen? dat was heel handig voor mij natuurlijk, ik moest enkel naar Régine rijden, en ik had alles uit Brugge mee. via Régine kwam ik bij Integraal terecht, en sindsdien ligt al het breiwerk bij Integraal.
ik wou nog efkes vermelden dat het morgen 'dikketruiendag' is ! de verwarming één of twee graden lager zetten en een dikke trui aandoen.... ik roep iedereen op om dit initiatief te steunen. tis bovendien eens leuk een dikke trui aan te hebben, het geeft je heel veel warmte, en denk daarbij eens aan die mensen die het met minder of geen verwarming moeten stellen.....
toen we vrijdagnacht rond 2 uur thuiskwamen van de biljartcompetitie lag onder het terras van onze onderbuur een dakloze te slapen... ik schrok me bijna een ongeluk : er stond een doos tegen de muur en daarin lag hij in met zijn hoofd, de persoon zelf lag helemaal bedekt met een dik deken, zijn schoenen had hij netjes naast de doos gezet. daar de politie ook s nachts aanwezig is in hun kantoren belde ik hen op om te vragen waar er ergens opvang voorzien is. ze zeiden me dat ze al bij deze persoon geweest waren, alsook de voorzitter van het ocmw, Danny, die mijn buur is. ze hadden de man voorgesteld om hem mee te nemen en eten en een warm bed te geven, maar hij wilde niet geholpen worden, zei alleen maar : "leave me alone". Danny wou hem zelfs in huis nemen, maar dat aanbod sloeg hij af en wilde alleen maar gerust gelaten worden..... ik was er echt niet goed van, dit is de eerste keer dat ze dit meemaken in Eeklo, en dan nog aan ons appartement.... zelf ben ik al zoveel dekens gaan afgeven bij Huize Triest voor de daklozen. vorige week nog las ik in de krant dat heel veel daklozen weigeren om mee te gaan naar de opvang en verkiezen op straat te blijven. ik vond dat heel raar, maar nu maakte ik hier hetzelfde mee..... de man wilde gewoon niet mee en wilde gerust gelaten worden..... dan ga je zelf in je bed, en voelt je schuldig dat jij daar in dat warme bed ligt, ik kon er gewoonweg niet van slapen.... ik had het er nog met Danny (voorzitter van ocmw en mijn buur) over, en er zijn plaatsen in Eeklo waar ze eventuele daklozen kunnen leggen slapen en wat eten geven, en ze hadden verwacht dat deze man het aanbod zeker zou aanvaarden, maar niet dus. ik hoop in elk geval dat dat hier niet meer gebeurt, ik vind dit zo erg. gisteren ben ik dan met heel veel moed aan de slag gegaan om alle voorraad die ik hier bij mij heb de sorteren : het meeste zijn gebreide truitjes en kleedjes voor kinderen. vandaag neem ik contact op met Sylvie van opvangcentrum Rode Kruis Sint-Niklaas om te vragen of ze nog wat kunnen gebruiken. gelukkig is het nu zo koud niet meer, maar er kan nog een winterprik komen, en we moeten op alles voorzien zijn. tenslotte wou ik nog even kwijt dat ik het erg vond, dat Maggy Deblock zoveel negatieve reacties kreeg op haar beleid. die vrouw kan moeilijk op enkele weken rechttrekken wat al jaren scheef groeit. ik vind dat ze echt haar best doet. ze heeft toch in enkele dagen heel veel opvang voor daklozen bijgecreëerd, maar toveren kan ze echt niet. het gaat al niet zo goed in onze maatschappij en dan zijn er nog heel veel mensen die altijd klaarstaan met kritiek. een positieve kijk op alles zou veel ellende uit de wereld helpen.
net weer een mailke gekregen van Annie : weeral een mooi verhaal als gevolg van mijn sos-ke in de streekkrant. ik mocht deze namiddag bij een 85-jarige dame (het was echt nog een dame!) gaan. ze had veel en van alles had ze aan de telefoon gezegd. wat bleek nu .... deze dame breit reeds sinds haar 18de en heeft na de tweede wereldoorlog zelfs kleding gebreid die in Brussel werd verkocht. eerst maakten ze kinderkleding en later met de machine deux-pieces voor dames op maat. ze kan heel mooi breien en doet het nog steeds, maar raakte het niet kwijt. ze was dus blij ons sos-ke te zien. we kregen een hele zak mooie lapjes, die al eens rondgehaakt waren met een ander kleurke, zoals dat mooie deken met blauw en groen die je met de post kreeg. dan ook nog sjaals, kindertruitjes, babydekentjes en twee kinderjasjes waar ik nog de kapjes moet aannaaien. werder ook nog wat wol waar ze zelf niet graag mee breit....en ze gaat nu verder breien voor ons !!! ze was zo blij dat ze haar (zéér mooi werk) nu kon afgeven. het kan niet op hé..... we worden de laatste tijd wel goed bedeeld met goede ervaringen, hé.... boot mij een bewijs dat we goe bezig zijn......
tijdens het weekend kreeg ik van ons Patricia een mailtje : een nederlandse mevrouw, Gerda, was op onze site 'de breimadammen' gaan kijken. ze vond ons initiatief zo goed, dat ze ook wil breien ! Gerda woont in Bunschoten, tegen Amersfoort..... we bekijken nog hoe we haar breiwerk hier krijgen, voor alles is een oplossing. zo zie je maar wat zo'n website teweegbrengt. en dat is het werk van Patricia ! ik ben haar daar heel dankbaar om, want het verruimt onze actie. in al die jaren zijn we gegroeid, en via internet, steeds meer. van Annie kreeg ik een gedichtje toegestuurd, een gedichtje van Kathy, één van onze nieuwe breisters. het is echt de moeite waard. ik schrijf het hier voor jullie neer, en oordeel zelf ......
...het tikken van de breinaalden vervoert mij weer naar grootmoeders tijd de klok tikt mee en versterkt de deuntjes
want het klinkt als een lied twee links of twee averechts motiefjes en fantasietjes getint met vele kleurtjes
langzaam aan groeit er een model liefst in tienvoud want eens alles vorm krijgt wordt alles tot een deken aan elkaar genaaid
in elk deeltje zit een warm hart want elk lapje is origineel en toch vormt alles een knus geheel met liefde en zorg bijeen gehaald
men doet dit voor het goede doel om iemand dit te kunnen schenken beter te geven dan te krijgen om een ander mens hoop te geven
gewoonweg prachtig hoe ze het verwoord. dank je Kathy voor dit heel mooi gedicht. ik denk dat de lezers van mijn blog en ook deze die onze website bezoeken er net zo over denken.
tis echt wel de moeite hé, wat we de laatste tijd allemaal mochten meemaken : rond Kerst onze dekens zelf mogen afgeven aan de bewoners van het opvangtehuis van het Rode Kruis in Sint Niklaas, via een advertentie in de Streekkrant, en onze website nieuwe breisters mogen begroeten, en nu nog dit prachtig gedicht van Kathy..... wat zijn wij gelukkige mensen ! het stimuleert alleen maar om verder te gaan, we worden sterker als groep, en we genieten dubbel zoveel..... dank U allemaal om ons zo te helpen mensen gelukkig te maken en te verwarmen..... vandaag kreeg ik van Lena Dezwarte uit de Westhoek een megagrote pak breiwerk. we moesten de doos met twee dragen : allemaal breiwerk van oudere mensen, die blij zijn dat ze nog iets kunnen betekenen voor anderen. Lena zamelt alles in, en verstuurt het pak . ik ben Lena eens gaan bezoeken in het begin van onze actie, maar tegen de zomer wil ik haar nog eens gaan bezoeken, het is een toffe dame, die samenwerkt in het familiebedrijf met haar broers, maar toch de tijd maakt om alles daar te cooördineren voor onze actie. dank je Lena, en dank ook aan alle breisters daar.
wat is het koud ! een groot verschil met een tiental dagen geleden. het koude weer liet lang op zich wachten, maar nu is het er.... en het voelt echt heel koud aan. men voorspelt nu ook sneeuw, iets wat de kinderen graag horen. het landschap zal er weer prachtig uitzien. maar al dat moois heeft ook een keerzijde. je moet maar naar het nieuws kijken, en ja.... er zijn weer talloze daklozen die geen opvang hebben, en noodgedwongen de nacht op straat doorbrengen. voor ons, nauwelijks te geloven, maar toch is het zo, niet alleen in Brussel maar ook dichtbij ons. Annie brengt maandag weer een lading dekens naar Huize Triest, die ze dan verdeelt onder de daklozen, en wij doen naarstig voort met dekens breien. én door het krantenartikel van vorige week in de Streekkrant kunnen we weer een nieuwe breister verwelkomen : Anja uit Mariakerke. Anja, we zijn blij dat je erbij komt ! ik wens iedereen een fijn weekend, het is bar koud, dus ideaal weer om te breien !
1 februari, vijf jaar geleden, stond de wereld even stil..... ons Fientje had leukemie, dat wees een bloedonderzoek uit. onmiddelijk moesten we met haar naar het UZ in Gent, waar ze al op de hoogte gebracht waren van onze komst. dan kom je daar in het kinderziekenhuis op de afdeling met kankerpatiëntjes . en daar liggen nog vele kinderen met leukemie of enige andere vorm van kanker..... we konden niet méér doen dan er zijn voor Fientje, zorgen dat ze nooit alleen was, dat ze zich gesteund voelde en als ze het lastig had, we haar konden helpen om iets te doen voor haar. ze was zo sterk onze kleine meid, weende bitter weinig. de heel goede begeleiding in het UZ was daar niet vreemd aan. het was een heel zware tijd, maar ook heel intens. de band tussen ons werd heel sterk. ik was blij dat ik zo veel tijd met haar kon doorbrengen, en voor haar zorgen. nu, vijf jaar later, is ze een flink jong meisje geworden. ze heeft testen moeten ondergaan, en die hebben uitgewezen dat ze genezen is. dat is fantastisch nieuws ! daarom ben ik haar vandaag een bezoekje gaan brengen, die eerste februari herinnert ons elk jaar aan die moeilijke tijd, die gelukkig een happy end heeft.
gisteren, de laatste dag van januari, was er nieuwjaarsbijeenkomst voor de missiekring van Ruiselede. spijtiggenoeg kon Antoinette niet mee. alle leden van de missiekring waren aanwezig en ook enkele zusters. Zuster Noëlla sprak een welkomstwoord en leidde de gastmuzikant in : Adelbert Delmeire, directeur Missio van Kontinenten Kortrijk. we kregen een blad met de refreintjes van de liederen die Adelbert ging zingen (zichzelf begeleidend op zijn gitaar). langs een kransje van liederen van Nonkel Bob, Willem Vermandere en Vader Abraham herinnerde Adelbert ons aan de Christelijke waarden. iedereen zong uit volle borst de refreintjes mee. we hadden er allemaal dorst van gekregen, en gingen samen aan tafel, waar lekkere boterkoeken en geurende koffie op ons wachten. ik had het genoegen naast Adelbert aan tafel te zitten, en een zuster die bij ons zat vertelde Adelbert over onze actie. hij vind dat wij heel goed werk verrichten. ik zei tegen Adelbert, dat het ook dankzij de missiekring van Ruiselede is, dat wij zoveel breiwerk kunnen verdelen. wat ze daar al allemaal gebreid hebben, en dan moet ik nog zeggen, dat alle lapjes van de Ocra uit Meulebeke naar daar gaan om aan elkaar gezet te worden. nergens bloeit een missiekring zoals daar, waar elk jaar nog leden bijkomen. en dat allemaal dankzij de inzet van zuster Noëlla , zuster Cécile en Lea. mijn auto zat weer volgeladen toen ik naar huis reed. vandaag heb ik de dekens naar Annie in Drongen gevoerd. zij gaat ze maandagnamiddag gaan afgeven bij Huize Triest. met dit vriesweer zal het daar welgekomen zijn. de truitjes gaan mee naar Tibet via de mensen van Kattendijke. en zo zal ons breiwerk weer vele mensen verwarmen....
het artikel in 'de Streekkrant' heeft heel wat teweeggebracht, en dan maar te bedenken dat het alleen in de editie van Gent stond. heel veel mensen hebben contact opgenomen, Annie heeft al zeer veel wol mogen ontvangen, waar we nog heel wat kunnen mee breien. maar niet alleen belden mensen om wol te komen halen, enkele vrouwen willen ook graag meebreien met ons. daar zijn we heel blij mee. we verwelkomen : Monique van de Fuschiastraat Carine en haar mama uit Wondelgem Francine uit Sint Denijs Westrem Kathy uit Evergem Anette uit Ertvelde ik wil deze dames van harte bedanken, en beloof hen dat ze zich daar echt goed zullen bij voelen, dat verzekeren ons alle mensen die tot nu toe voor ons breien. ze krijgen er een warm gevoel van binnen, met het idee dat ze mensen helpen, die in moeilijke omstandigheden leven. het vult ook de koude winteravonden . en dan heb ik nog iemand aan het werk gezet : na zes jaar van onze actie heeft mijn mama die 80 jaar is, haar oude breinaalden weer bovengehaald, wol gekocht en is ook beginnen breien.... toen ik klein was, breidde ze veel voor mij en mijn broer en zussen, maar dan is ze zelfstandig geworden : ze baatte een Unic uit in Zomergem en Ruddervoorde. als zakenvrouw had ze geen tijd meer om te breien.... maar ze kan het nog ! vorige week zei ze : al die mensen die voor jullie breien, dan kan ik toch niet achterblijven. je mag geen wonderen verwachten, maar ik ga wol kopen, mijn naalden heb ik nog, je moet me uitleggen wat ik moet doen. ik heb haar eerste lapje opgezet ! dank je mama dat je ook gaat breien.
ik kreeg een mail van Annie omtrent de oproep die ze deed in 'De Streekkrant' voor wol. ze heeft al vier telefoontjes gehad, en één mail. van de drie eerste telefoontjes heeft ze in totaal een 100 tal mooie bollen ! die mevrouw gaat ook haar zuster aanspreken die nog wol heeft en die zou Annie dan ook mogen halen.... ze is ook al bij die mevrouw van de mail geweest : een viertal plastiek bakken, en hééééééééééééééééél veel mooie bollen. die mevrouw had nog twee bakken uitgehouden voor zichzelf waarmee ze gaat breien voor ons. tof hé ze heeft ook nog een wolwinderke gekregen. dat zal goed van pas komen als Annie die conen mag gaan halen. dat is heel fijn garen, en moet meestal zeker met vier draden gebreid worden, daarvoor is dat wolwindertje een dankbare oplossing. gisternamiddag heeft ze nog een telefoontje gekregen van een mevrouw die een valies en drie boodschappentassen klaar heeft. die gaat Annie eerstdaags halen. dan vertelt ze over onze actie, en de mensen zijn heel blij dat ze ons die wol kunnen schenken. we vermoeden dat het succes van deze advertentie vooral komt doordat we nu mensen bereiken die geen computer hebben en toch wol liggen hebben. we zijn alleszins heel tevreden met het resultaat. Patricia kreeg een mail van Lut De Pauw, waarover ik vorige week schreef : de vluchtelingenwerkgroep van Beernem heeft de eerste 'Groene Pluim West-Vlaanderen' gewonnen. naast een trofee en een oorkonde, krijgen ze nog 700 euro , een bedrag dat zeker goed zal besteed worden. proficiat, Lut !
eergisteren schreef ik over Lut De Jaegher, een vrouw die al jaren kinderen opvangt in haar gezin, en een pleegdochter heeft van 18 jaar. dit artikel vond ik heel mooi om samen met dat van Peter Adriaenssens te brengen. ik vergiste me toen ik daarop aansloot met het bezoek van Antoinette en Patricia bij Lut De Pauw uit Beernem. het is dus bij deze Lut dat zij een bezoek brachten, hiervoor mijn excuses. vandaag wil ik dus één en ander schrijven over Lut De Pauw ! Lut De Pauw won de 'Pluim 2011'. dat is een trofee die de Koning Boudewijnstichting elk jaar schenkt aan iemand die zich belangeloos heeft ingezet voor anderen. Lut zamelt speelgoed in voor kinderen uit kansarme gezinnen (ze steekt zo al 15 jaar de Sint een handje toe!) en ze zet zich ook in voor vluchtelingen. meer dan 10.000 mensen hebben dit jaar gestemd voor één van de tien Westvlaamse genomineerden voor de Pluim. volgens de Koning Boudewijnstichting en mediapartners Focus-WTV verdienen ze alle tien de trofee, want allen hebben ze zich vrijwillig ingezet voor anderen. maar in een wedstrijd kan er maar één winnen, en in het Focus-zendgebied ging de Pluim 2011 naar Lut De Pauw. zij krijgt hiervoor een cheque van 2000 euro. dit was de laatste editie van de Pluim, maar volgend jaar neemt de koning Boudewijnstichting een nieuw initiatief, maar wat het ook wordt, het zal zeker het vrijwilligerswerk voor het voetlicht brengen. Antoinette en Patricia zijn heel goed ontvangen bij Lut en MariJosephe, die ook breit voor Congo. de dekentjes die Patricia meehad viel heel goed in de smaak. truitjes kunnen ze in Congo ook gebruiken , maar dan liefst in katoen en in felle kleurtjes, daar zijn ze verzot op. Marie-Josephe heeft nog vele konen liggen (héél dun garen) en Patricia mag die komen afhalen, evenals nog wat katoen. Lut zetelt in 8 verschillende instanties, en we hopen via haar toedoen dekentjes te kunnen be-delen. hoe méér mensen we kunnen verwarmen met onze dekentjes, hoe liever.
vrijdag was de postbode langsgeweest met een pakje voor mij, maar daar ik niet thuis was, moest ik het deze middag in de post gaan afhalen. ik vermoedde dat het het deken was , die Katty uit Hoogstraten gemaakt had. en ja, een prachtig deken, mooi afgewerkt. proficiat, Katty, het is heel mooi !!! ik heb er een foto van gemaakt, die je hier op mijn blogje vind. deze namiddag heb ik het meegenomen naar Annie. om 14 uur kwam de journaliste van 'de streekkrant'. elke week staat daar een artikel in van iemand die een bijzondere hobby heeft. de journaliste had een sos-je van Annie gezien die wol vroeg voor onze actie, en daarop heeft ze zelf contact met ons opgenomen. ze wilde eens weten wat wij met die wol doen. we hadden een heel aangenaam gesprek. ze vond het prachtig wat wij doen, maar toen ze de dekens en truitjes zag, was ze er helemaal weg van. ze heeft toen wat foto's genomen, normaal gezien komt het artikel met foto volgende week in de streekkrant. we kijken er heel erg naar uit....
'geef onze jongeren weer hoop, anders creëren we verloren generaties', zo luidt kinderpsychiater Peter Adriaenssens de alarmklok. nooit eerder werden onze jongeren zo met crisissen om de oren geslagen, nooit eerder kregen ze zo massaal te horen dat hun toekomst er slecht uiziet. en dat heeft nefaste gevolgen : tieners hebben nu vaak niets meer om zich voor in te zetten. de oproep komt er na een tournee van Peter Adriaenssens en de mensen van het onderwijsblad Klasse langs enkele Vlaamse culturele centra. het succes was enorm. ruim 4.500 ouders daagden op. 'Hoe kijken we naar jongeren?' was het uitganspunt van het debat. 'daaruit bleek dat ouders hongerig zijn naar ideeën over opvoeding. ze zijn bezorgd en willen dat hun kinderen worden behandeld als er problemen zijn. maar toch zien ze daarbij één ding over het hoofd. vele denken dat pakweg een echtscheiding de ergste effecten heeft vooropgroeiende tieners, maar in feite is het vooral de maatschappelijke onrust die jongeren parten speelt.' ouders zien sinds de eerste bankencrisis in 2008 in dat studeren opnieuw belangrijk is, maar tegelijkertijd duikt er een en ander zeer de kop op, stelt Adriaenssens. 'de recente bankencrisis heeft voor nog meer pessimisme gezorgd. het lijkt wel of onze generatie er niet meer in gelooft en dat op een ongelukkige manier wil overbrengen op kwetsbare tieners tussen 14 en 16 jaar. soms houd je het niet voor mogelijk waarover er aan de keukentafel gesproken wordt. een eigen huis kopen later? vergeet het manneke, want dat is te duur. een goed pensioen later? vergeet het, want de centen zullen op zijn.' op den duur wonen we in een land dat alleen nog plaats heeft voor winnaars. 'getalenteerde leerlingen zullen zich wapenen tegen de negatieve berichten. maar de grootst groep tieners, met taal- en gedragsproblemen, voelt de druk en haakt af. het aantal gedemotiveerde jongeren neemt dan ook toe. zelfs al halen we een diploma, er is toch geen werk voor ons, redeneren ze.' jongeren moeten weer hoop krijgen. en ouders kunnen daarin een belangrijke rol spelen. 'volwassenen moeten meer bescheiden zijn. want zo succesvol zijn ze niet. op het vlak van economie en milieu loopt het grondig fout. en niemand van ons kon dat voorspellen', aldus de professor. 'inplaats van de kinderen mee te sleuren in de negatieve spiraal, kan je hen beter stimuleren om iets creatiefs te doen. uiteraard moet je de realiteit onder ogen blijven zien. maar dat wil niet zeggen dat we niet hoopvol mogen zijn. werken moet opnieuw een positieve bijklank krijgen. er wachten nog voldoende uitdagingen, op onder meer vlak van energie, milieu en mobiliteit. laat de jongeren daarom dromen over een mooie toekomst, want dat houdt onze tieners gezond. (het nieuwsblad) psychiater Dirk De Wachter stelt dat veel ouders problemen hebben met opvoeden. ze zijn zelf verdwaald in het leven, hebben geen echte modellen meer en durven geen grenzen meer te trekken. het hoge aantal echtscheidingen en de nieuw samengestelde gezinnen maken het er niet makkelijker op. voor kinderen wordt materieel doorgaans goed gezorgd, ze worden dikwijls zelfs verwend, maar het schort aan gerichte en zelfverzekerde opvoeding. niet dat we terug moeten naar de jaren vijftig, maar het laissez-allez van de jaren zestig en zeventig breken ons zuur op en laat de balans al te zeer naar de verkeerde kant overslaan. kinderen zijn trouwens vragende partij. zij hebben nood aan bakens, richtlijnen en grenzen. geef hun die dan ook, anders voelen ze zich ouderloos, en missen ze hechting. dus moeten ouders, via onder meer media en het creëren van een ander mentaliteit, worden gesteund in hun manier van opvoeding. veel ouders zijn echter zelf nog kinderen, lijkt het wel. dat is een gevolg van de verkleutering van de samenleving, te wijten aan de media, vooral televisie en reclameluchtbel. dat zet mensen ertoe aan problemen uit de weg te gaan. vandaar het succes van games, maar ook van second life en facebook, waar mensen een illusionair leven leiden, dat nog weinig linken heeft naar de realiteit . in de media, de publiciteit en op het internet wordt het leven voorgesteld als een voortdurend feest, een aaneenschakeling van kicks en hevige emoties. men schetst een wereld waarin iedereen doorlopend het perfectie zelve is en zweeft van geluk. zo is het leven echter niet !!! het leven is een afwisseling van leuke momenten en tegenslagen, niet te vermijden verdriet... we gaan zo massaal mee met de dwanggedachte dat we doorlopend gelukkig zijn, dat we elke tegenslag als onoverkomelijk zien. dan zoeken we heil in pillen. de consumptie is niet enkel de schuld van dokters of de farmaceutische industrie het is vooral een samenlevingsprobleem : mensen willen een pil die hun de illusie geeft dat het probleem er niet is. het hoog zelfdodingscijfer hier in ons land is onrustwekkend. wat blijkt? 'eenzaamheid' is reden nummer 1. jongeren in de steden, die van jongs af al een fundamentele eenzaamheid ervaren, door het verlies aan hechting met de ouders. stress is voor velen dé grote boosdoener, uiteraard spelen werkdruk en onzekerheid mee.... vroeger trouwde men voor het leven, nu gaat men uiteen als de relatie zogezegd is 'opgeleefd'. het gaat om instant consumeren, geduld hebben en iets opbouwen is er niet meer bij. maar laat ons niet alle schuld op de maatschappij afschuiven, we hebben zelf een verantwoordelijkheid om geregeld eens na te denken over onze positie in het leven, om ons eigen doen en laten kritisch te evalueren. dat op zich kan al helend zijn en je wapenen tegen de tegenslagen die iedereen vroeg of laat moet incasseren in het leven. praten met onze kinderen, zodat ze niet meer opgroeien in eenzaamheid, en ze de toekomst niet meer zo somber inzien. dat is onze taak als ouders, en het is ook een investering in de toekomst : DE JEUGD IS DE TOEKOMST !
Lut is een zeer veelzijdige vrouw, is lector en onderzoeker aan de Arteveldeschool, zij zetelt in acht verschillende instanties, bezocht al heel veel derdewereldlanden o.a.met leerlingen van de Arteveldeschool voor diverse projecten, en is bovendien mama én pleegmoeder. laat mij toe dat ik wat meer vertel over deze sociaal bewogen, bijzondere vrouw. naast haar eigen zoon zorgt Lut ook nog voor twee adoptiekinderen en twee pleegkinderen. al twintig jaar staat zij ten dienste van pleegkinderen, die door de één of andere reden best niet thuis worden opgevoed. 'ik had evengoed zelf meer kinderen kunnen krijgen. ik voelde mij echter geroepen om zorg te dragen voor kinderen die een plaats verdienen in de maatschappij maar die door omstandigheden jammergenoeg niet kunnen krijgen.' het eerste kindje dat bij Lut kwam wonen was amper vier dagen oud. 'de mama was ongewenst zwanger geworden en zag het niet zitten om het kindje op te voeden. ik heb dat in haar plaats gedaan. zes maanden later had ze spijt van haar beslissing en koos ze wel voor de baby. na al die maanden een kind waaraan je ondertussen al gehecht bent weer moeten afstaan doet pijn. maar het doet deugd tegelijk. telkens een pleegkind weer terug naar de ouders kan, voel ik mij geslaagd in mijn opzet.' ondertussen heeft Lut al meer dan tien kinderen voor korte of langere tijd opgevangen. 'soms sta je wel eens voor een moeilijke situatie. ik probeer het pleegkind altijd zo rustig mogelijk te benaderen. in elk kind zit veel en mijn roeping is daar zoveel mogelijk uit te halen. en dat lukt best aardig. het doet deugd kinderen die door omstandigheden een slechte start namen in het prille leven te zien openbloeien', zegt Lut. voor de pleegmama heeft de opvang en de opvoeding van de kinderen nooit problemen met zich meegebracht. 'ik heb altijd heel dankbare kinderen gekregen. ik geef hen liefde en krijg van hen heel veel liefde, tederheid en genegenheid terug. dat betekent heel veel voor mij.' uit cijfers blijkt dat het aantal aanvragen voor pleegopvang het aanbod overschrijdt. 'uit de laatste berichten die ik opving zijn 90 aanvragen binnen waarvoor nog geen opvanggezin is gevonden. ik kan de pleegzorg nochtans alleen aanraden voor wie graag met kinderen bezig is. financieel wordt je er niet beter van. de kleine vergoeding en het kindergeld dekken enkel de kosten. maar ik klaag niet. bovendien krijgt een opvanggezin veel steun van verschillende instanties. pleegouders staan er niet alleen voor,' zegt Lut. Cynthia (18) woont al vijf jaar bij Lut. 'mijn mama kon niet meer voor mij zorgen. het was zwaar haar te moeten missen. ik dacht dat ik haar nooit meer zou weerzien. ik ben blij dat mensen als Lut zich willen inzetten om kinderen als ik op te vangen. ik hou van mijn mama en ga nog regelmatig bij haar. maar ik besef heel goed dat ik zonder het pleeggezin nooit die kansen zou krijgen die ik nu krijg.' (Fanny Lauwerier - het Nieuwsblad) dan wou ik nog iets bijzonders vertellen over Lut : dans-en bewegingsmethode ontwikkeld door Lut. met de dans en bewegingsmethode Moving Math krijgen jongeren meer vertrouwen in hun wiskundig en abstact denken. dat blijkt uit een onderzoek door de Arteveldehogeschool eind 2009 bij 779 leerlingen tussen tien en veertien jaar. MovingMath laat jongeren via dans en bewegine ontdekken dat ze spontaan wiskundige begrippen en vaardigheden gebruiken binnen een andere context dan die van wiskunde zelf; dans, ritme, muziek en het creëeren van eigen choreografieën staan bij MovingMath centraal. abstract en probleemoplossend denken of aan wiskunde doen, is niet het uitgangspunt, maar wel het spontane gevolg. veel kinderen, jongeren en zelfs volwassenen kunnen niet meer spontaan en creatief oplossend denken zodra ze dit kaderen binnen 'wiskunde'. die context blokkeert hem. MovingMath zoekt hier via dans en beweging een uitweg voor. deze dans en bewegingsmethode werd ontwikkeld door Lut De Jaegher, lector en onderzoeker in de opleiding 'Bachelor in het onderwijs : secundair onderwijs' aan de Arteveldeschool. ze voerde daarvoor een onderzoek bij 779 leerlingen in 24 scholen in Vlaanderen. op 18 maart stelde Lut haar boek 'MovingMath' voor. meer op www.movingmath.be
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
Ik ben een vrouw en woon in eeklo (belgië) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 24/09/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: handwerken, kaartjes maken en lezen.
ik wou met mijn blogje mensen op de hoogte houden van mijn actie "deken voor pakistan" maar ik vertel er ook over mijn gezinnetje en over wat ik voel en denk bij de actualiteit.
laat ons een beetje meer rondom ons kijken en beseffen hoe goed we het hier hebben, dat we ondanks onze bescheiden bijdrage toch verandering teweeg kunnen brengen in deze wereld. laat ons er iets moois van maken, deel geluk, liefde en warmte, daar worden we allemaal beter van. dino
't is lente ! en daar kunnen we niet naast kijken, en iedereen loopt er welgezind bij..... we kunnen weer naar buiten, fietsen, wandelen, maar voor sommigen is dit ook de aanzet om met de grote schoonmaak te beginnen. hoe dan ook, het verandert ons leven. na de winter, die eigenlijk al bij al nogal meeviel, breekt nu toch een aangenamere tijd aan. we kijken vooruit naar Pasen, de kinderen vooral naar de paasvakantie ! en wij kijken uit naar volgende week dinsdag : onze vierde samennaaidag ! we zijn volop bezig met de voorbereidingen want we willen er weer een supertoffe dag van maken. er komen nieuwe gezichten bij, nieuwe kennismakingen dus en dat is altijd heel leuk. gistermorgen stond in de krant een berichtje van iemand uit Zulte die wegens gezondheidsproblemen niet meer kan breien, en nog hopen wol had. een allerte collega van Annie had dat gezien en gaf het onmiddelijk door. Annie kon contact opnemen met die vrouw, en alles is in orde hoor, we mogen de wol afhalen. die vrouw was ontzettend blij dat haar wol naar een goed doel gaat, en wij natuurlijk ook. 
tijdens het weekend kreeg ik van ons Patricia een mailtje : een nederlandse mevrouw, Gerda, was op onze site 'de breimadammen' gaan kijken. ze vond ons initiatief zo goed, dat ze ook wil breien ! Gerda woont in Bunschoten, tegen Amersfoort..... we bekijken nog hoe we haar breiwerk hier krijgen, voor alles is een oplossing. zo zie je maar wat zo'n website teweegbrengt. en dat is het werk van Patricia ! ik ben haar daar heel dankbaar om, want het verruimt onze actie. in al die jaren zijn we gegroeid, en via internet, steeds meer.
ik kreeg een mail van Annie omtrent de oproep die ze deed in 'De Streekkrant' voor wol. ze heeft al vier telefoontjes gehad, en één mail. van de drie eerste telefoontjes heeft ze in totaal een 100 tal mooie bollen ! die mevrouw gaat ook haar zuster aanspreken die nog wol heeft en die zou Annie dan ook mogen halen....
Lut is een zeer veelzijdige vrouw, is lector en onderzoeker aan de Arteveldeschool, zij zetelt in acht verschillende instanties, bezocht al heel veel derdewereldlanden o.a.met leerlingen van de Arteveldeschool voor diverse projecten, en is bovendien mama én pleegmoeder.
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
