vandaag zetten we inderdaad de 50ste week in. een vol jaar telt er 52, dus nog een goeie twee weken en het jaar zit er weer op. deze middag belde ik mariette van kleit en ze vertelde me dat ze al weer één en ander heeft voor me : ze doen daar flink hun best in kleit. lutgart uit kleit mailde me dat ze nogal wat wol heeft klaarstaan. en donderdag zitten ze weer samen in watervliet om te breien. dus dat wordt een fijne week. de voorraad voor pakistan groeit weer aan. morgenvoormiddag breng ik samen met marleen een bezoek aan ludwine. het is lang geleden dat we nog samen dekens maakten. elk doet zijn best thuis maar het komt er niet meer van om samen te zitten. daar gaan we morgen eens proberen een afspraak over te maken. gisteren had ik de man van antoinette aan de lijn. ik wilde informeren hoe het zaterdag was geweest op de kerstmarkt maar ze was niet thuis. raoul vertelde dat ze heel veel wenskaarten verkocht hadden voor ziekenzorg. dat is dan weer een succes. ondertussen kijk ik even naar buiten, en nu is het toch wel echt winter aan het worden. we zijn lang verwend geweest maar eens moest er toch een einde komen aan dat mooie weer. 't zal er vandaag niet meer van komen om een flinke wandeling te maken. dicht bij de verwarming is het nog zo gezellig, en kan ik wat op de computer werken. moet ook gebeuren! vorige week was ik bij familie in denderleeuw, en die vertelden me dat ze voor de vierde keer samen met nog enkele vrienden eenzamen uitnodigen voor kerstavond! ze maken een reclameboekje over het initiatief, daarin bevindt zich ook een inschrijvingsformulier. deze reclame brengt wat geld in het laatje, want de eenzamen worden getrakteerd op een lekker feestmaal, inclusief hapjes en aperitief. alles wordt door de organisators zelf bereid. dat vind ik nu een echt lovenswaardig initiatief!!!!! waarschijnlijk worden nog op andere plaatsen mooie initiatieven genomen . iedereen zou toch moeten van de kerstsfeer kunnen genieten ! daarom wens ik iedereen volle moed om aan de voorbereidingen van de eindejaarsfeesten te werken.
morgen 6 december ! vele kinderen zetten vanavond hun schoentje. deze nacht verwachten ze de sint, morgenochtend zullen ze heel nieuwsgierig opstaan : wat heeft de goede man gebracht? ik moet het mij niet meer afvragen, want ik kreeg zowaar vandaag een sinterklaasgeschenk. deze morgen belde een medewerker van minister-president yves leterme. enkele weken geleden schreef ik hem een brief : ik vertelde over de aktie, die zoveel succes heeft. wat ik niet verwachtte was dat ook in de scholen en bejaardentehuizen en instellingen men massaal aan het breien ging. zoals ik eerder al zei is naast het breien, ook het sociaal contact, belangrijk . ik vroeg hem of hij vanuit zijn positie geen beetje steun kon geven. daarom deze morgen dat telefoontje om wat meer te weten over de aktie, en mijn verwachtingen. we hadden een heel aangenaam gesprek en de medewerker zou alles doorgeven aan de minister-president. je kan niet geloven hoe gelukkig dit mij maakte. misschien krijg ik nu de kans om meer scholen en bejaardentehuizen te bezoeken, en over de dekentjes te spreken. misschien kunnen nu meer inrichtingen een paar uurtjes breien inlassen om de mensen zich nuttig te laten voelen, en ook hun creativiteit te laten ontplooien. in velzeke was ik in een psychiatrische inrichting, en de verpleegster zei, dat de patiënten heel graag breiden, en zij zette de lapjes dan aan elkaar. zij vroeg mij wel om wol te brengen, daar hadden ze wel nood aan. zo zie je maar, alles komt op zijn plooien. ik heb goede moed.
ik wens alle ouders en grootouders morgen een fijne dag met de kinderen en kleinkinderen op sinterklaas.
december is de laatste maand van het jaar. de oude-nederlandse naam is wintermaand of sneeuwmaand. het is ook de maand van sinterklaas, kerstmis en oudejaar. het is wel één van de mooiste maanden van het jaar, alleen al om het feit dat er zoveel gegeven wordt tijdens deze maand. binnen twee dagen zijn de onze kinderen aan de beurt. ze zullen hun schoentje weer zetten en tekeningen erbij leggen, en misschien een brief met hun verlanglijstje... ik vind het altijd heerlijk als ze dan 's morgens nieuwsgierig komen kijken wat de sint bracht. ondertussen mogen we al de kerstboom zetten en de kerstversiering aanbrengen. en dan pakjes kopen. nog een goeie vier weken en het jaar is weer om. wat gaat 2007 ons brengen? mijn gedachten gaan uit naar de mensen van Vorst en ook alle andere mensen, die kortelings minder goed nieuws kregen over hun werk. hopelijk brengt 2007 voor hen betere vooruitzichten. we kunnen alleen maar hopen dat het eindejaar voor iedereen toch feest wordt. ondertussen zullen onze dekentjes die we verstuurden naar pakistan wel toegekomen zijn. zo zullen de mensen daar toch ook een warm cadeautje krijgen. ik wens iedereen een fijne week toe, hou de moed erin. het zijn de laatste werkweken van 2006 en misschien hebben sommigen onder ons nog wat verlof tegoed. breng de sfeer in huis voor het mooiste feest van het jaar : kerstmis.
af en toe eens met één van mijn dochters op stap, sla ik niet af. de jongste had me gevraagd eens samen naar brugge te gaan. deze morgen vertrokken we al, met een tussenstop in sijsele. daar is een pracht van een zaak in binnenhuisinrichting. je vindt er tal van prachtige artikelen die je woonkamer, en andere kamers sfeervol maken. ook vindt je er artikelen voor in de tuin of op je balkon. en nu met de kersttijd, komen daar nog een ganse collectie artikelen bij. je kan er gerust een uur rondlopen, het verveelt niet. daarna ging het richting brugge. het was er zoals altijd heel druk. op het simon stevenplein en op de markt vindt je er al de typische kersthuisjes waar ze allerhande verkopen. ook de oliebollen ontbreken niet . op de markt heb je weer de mooi ijspiste. het is helemaal anders dan een bezoek in de zomer. het heeft zo echt iets speciaals, die sfeer die je momenteel in alle grote steden terugvindt : gezellige, sfeervolle markten en winkelstraten rijkelijk versierd voor kerst. cadeautjes worden volop gekocht, de feestkleding wordt uitgestald voor de etalages....en stillaan krijgt het weer toch een winters tintje : het was vandaag merkelijk kouder. ik denk dat de kledingzaken daar zeker niet rouwig zullen om zijn. in de namiddag zijn we dan huiswaarts gekeerd, want we moeten ons ventje ook nog soigneren. en, deze avond worden hier in eeklo ook weer lapjes aan elkaar gezet. dat is mijn vast werk bij teevee. ik zou echt niet meer zonder kunnen, zeker nu het zo vroeg donker is, is het een aangename bezigheid. dit zullen er velen met mij be-amen. en stillaan gaan we dan naar kerstmis toe. eerst komt sinterklaas nog langs voor de kinderen, want die wachten al ongeduldig wat er nu weer zal gebracht worden. ik hoop dat alle kinderen iets zullen krijgen, en ik bedank de mensen die speciale acties doen om ervoor te zorgen dat kinderen die niets krijgen , toch bezoek krijgen van de sint. dit mag ook eens gezegd worden !
zondag, rustdag, verwendag, luieren mag... gezellig ontbijten met z'n allen, is al een goede start. bijpraten en van gedacht wisselen over dingen recht uit het hart, brengt ons allen dichter bij elkaar. dit is voor mij de essentie van deze dag : zonder zorgen en stress tegaar, blij zijn om wat je hebt en mag, benieuwd om wat er nog komen zal, blij zijn voor je medemens, gelukkig zijn om al die je kent. het is de schepping God's die ons verwent met mooie landschappen, met lieve mensen, met dieren en planten, met liefde voor ons allen. laat ons beseffen hoe gelukkig we zijn ondanks sommige tegenslagen, laat ons verder bouwen aan een wereld waar het goed is om te leven, voor ieder van ons, arm of rijk, een toekomst waar je naar uitkijkt... nadine dejonghe
vandaag heb ik nog eens ondervonden dat alles een doel heeft, alles gebeurt omdat het moet, en brengt ons waar we moetenzijn..... deze actie was eigenlijk naar mijn mening een gewoon idee : enkele dekens kunnen opsturen naar pakistan. men spreekt soms van een sneeuwbaleffect, maar dit heeft daar niets meer van weg, die sneeuwbal is al lang een sneeuwberg geworden geloof ik.... ik vertelde vroeger al dat ik fantastische mensen leerde kennen, geweldige vriendschappen aan overhoud, en het stopt niet. vandaag was ik in jabbeke bij annie. een gewone vrouw zou je zeggen, maar na onze samenkomst kan ik zeggen : dit is een eenvoudige vrouw, maar met een gouden hart om mensen te helpen, om mensen enthousiast te maken, een vrouw die ook echt iets wil betekenen voor anderen. en ze heet ANNIE... net zoals mijn andere vriendin ANNIE uit drongen ! ik geloof dat alle annie's bijzondere mensen zijn. annie van jabbeke was vorig jaar vergeten een kalender van bond zonder naam te kopen, en ze werd doorgestuurd naar iemand in stalhille, die ook artikelen van bond zonder naam verkoopt : rita. toen annie bij rita de kalender ging halen was rita aan een deken bezig en vertelde van de actie voor pakistan. zo is annie ook naarstig beginnen breien, en heeft ook enkele vriendinnen aangesproken. ze vroeg me eens te komen tonen hoe ik de lapjes aan elkaar zet tot dekens en truitjes. maar ze had ook een verrassing voor mij : ze vertelde dat ze als bestuurslid van kvlv, een brief gestuurd had naar de leden van haar gemeente , maar ook naar leuven, naar de hoofdzetel. in die brief vraagt ze iedereen ook te breien of restjes wol te verzamelen, of lapjes aan elkaar te zetten.... ze wil iedereen inkvlv aan het werk zetten. ik ben echt blij dat ik vandaag weer zo een bijzonder iemand mocht leren kennen. ik heb echt het gevoel dat we één grotefamilie worden met een gouden hart voor pakistan. dank je, annie, voor het gezellig samenzijn deze namiddag, bij jou thuis. ik hoop dat we elkaar nog regelmatig zien.
juist voor het weekend wil ik jullie wat mopjes geven, die ik vond in "reader's digest" en hopelijk toveren ze ook bij jullie een glimlach op je gezicht. ik wens jullie nog mooi, rustig herfstweer, en tot volgende week.
In de luxe schoenenzaak waar ik werkte kregen we een nieuwe collega. Een klant kwam op de eerste werkdag binnen voor een paar herenschoenen. Op zijn vraag van wat soort leer de schoenen gemaakt waren, hoorde ik haar antwoorden : "deze schoenen zijn van ganzenleer, meneer."
be klant kocht de schoenen en vertrok. Toen ik haar vroeg waarom ze tegen de klant vertelde dat de schoenen van ganzeleer waren, zei ze "dat staat toch op het kaartje dat er aanhangt? Kijk maar : "ganzes leder."
Op het moment dat je je werk mee naar huis gaat nemen, weet je dat je onder te veel druk staat.
Na een zeer hectische dag achter de kassa in de supermarkt waar ik werk, ging ik naar huis en kroop vroeg onder de wol. Midden in de nacht werd ik wakker. Slaapdronken keek ik op de wekker en dacht: "oh, l euro 50"
Ik was politie agent in leuven, toen ik eens een jonge collega mee op pad kreeg. Oe commandant gaf me de opdracht ervoor te zorgen dat deze collega minstens tien verkeersboetes zou uitschrijven. Vanwege zijn meelevendheid was dat hem nog nooit gelukt. Ik liet het eerste het beste voertuig stoppen, en constateerde dat de jonge bestuurster geen gordel droeg. Terwijl ik de rest van de wagen controleerde, vroeg ik mijn collega of hij de dame wilde vragen of ze de boekte ter plekke wilde afrekenen of dat ze het later wilde doen. Even later kwam hij terug en zei:" de juffrouw zou het liefst helemaal niet betalen.
Een beer, een leeuw en een kip zijn aan het redetwisten over wie van
hen mensen het meest angst aanjaagt.
"ik hoef maar te grommen en mensen worden al bang" zegt de beer.
"wel ik hoe maar te brullen en mensen rennen doodsbang weg" zegt
de leeuw.
"dat is nog niks" zegt de kip. "ik hoef maar te niezen en heel de
op 26 augustus schreef ik op mijn blog over een koppel dat me nauw aan het hart ligt, dat ze eindelijk zwanger waren. het was nog af te wachten of alles goed zou verlopen. inmiddels zijn we een paar maand verder en zondag bracht ik hen een bezoek. met trots toonde ze me de kleertjes die ze al gekocht had. daar ze het geslacht van de baby nog niet kennen, beperkt het zich tot pyjamatjes, en hemdjes, slabbetjes.... gewoon al iets kunnen kopen voor het kindje waarnaar ze beiden zo verlangen, is voor hen toch al iets tastbaars. de kamer waar het kleintje zal slapen wordt ook opgeknapt, want tegen half mei 2007 moet alles piekfijn in orde zijn. terwijl we gezellig koffie dronken, vroegen ze me of ik meter wil zijn ? ik moest geen tweemaal nadenken : graag! het doet me zo een plezier dat ze mij dit vragen.
vandaag is het feest van de dynastie. gans de koninklijke familie woonde het Te Deum bij , en wat niet vaak gebeurt : onze koning albert was er ook bij. het doet me altijd iets als ik onze koning zie. ik ben fier dat wij nog een koning en koningin hebben. en ze mogen er wel zijn. iedereen dacht dat koning albert een "overgangskoning" zou zijn, maar niets is minder waar. hij kwijt zich voortreffelijk van zijn taken. daarbij wordt hij gesteund door koningin paola. zij zijn echt geïnteresseerd in de gewone mens, dat mocht ik een jaar geleden ondervinden. toen ik via de krant een oproep deed aan de mensen om met restjes wol lapjes te breien, kon ik mij echt niet voorstellen dat de mensen zo massaal zouden reageren. toen die lapjes begonnen toe te komen in eeklo, wist ik nog lang niet hoe ik de dekens in pakistan zou krijgen. overal kreeg ik te horen dat ik geld mocht storten, maar de dekens wilde niemand meenemen. tot ik op een morgen een idee kreeg om een brief te schrijven aan onze koning. iedereen in mijn dichte omgeving dacht dat het een maat voor niets zou zijn. in de week na nieuwjaar kreeg ik al een antwoord van de koning, dat hij het ministerie van defensie opgedragen had, om de dekens mee te nemen met een militaire vlucht. zo zijn de eerste vijfhonderd kilo dekens naar pakistan geraakt. vandaag is het dus in feite het feest onze koning, en denk ik met een dankbaar hart aan hem. ik hoop hem ooit eens persoonlijk een deken te kunnen afgeven.
Toen de eerste rimpels kwamen was ik in paniek, ik liet mijn face toen liften in een prijzige kliniek. Nou, mijn man vond het fantastisch, mijn gezicht was weer elastisch. Niks geen rimpels, niks geen vouwen, net zo glad als bij ons trouwen. Tot mijn vriend zei "het is misschien gek... maar jouw kop past niet meer bij je nek". Ach, een kleine ingreep, ze trekken dit dus strak en geven hier een sneetje, anders krijg je dáár een zak. Nou mijn man was heel tevreden over wat ze met me deden, De chirurg zat met mijn borsten in z'n maag want nu zaten die volgens hem veel te laag. Toen ze waren opgehesen, leken ze een beetje klein, maar met siliconenvulling mochten ze er best weer zijn. Nou ik zag mijn man ontvlammen, want ik had dus zùlke prammen. Toen op een avond na het vrijen, keek hij peinzend naar mijn dijen. En al had ie geen duidelijke kritiek ik ging toch weer terug naar de kliniek. Ik had trouwens ook een buikje, dus na enig overleg liet ik dat meteen ontvetten, ze zuigen dat in no-time weg. Om tegelijkertijd mijn billen minstens zóóó'n stuk op te tillen. Ik was op ieder feestje weer in tel maar zat wel héél strak in mijn vel. Mijn man was niet meer zo op zijn gemak, want op straat riepen jongens "ga je lekker ouwe zak". Nou toen kocht ie een toupetje en een veel te strak korsetje. Hij ging wandelen en trimmen en in het fitnesscentrum gymmen. En maandenlang volgde hij een rigoureus dieet, tot hij zonder reden in de sauna overleed! Daar stond ik op het kerkhof mooi te wezen aan het graf, maar nu hij erin lag was de aardigheid eraf. Nu laat ik de kwabben zwellen en ik zal u wat vertellen... Dames laat je niet verlakken, laat de boel toch rustig zakken. Met gladgestreken nekken valt het leven niet te rekken! Koester buik en onderkinnen, echte schoonheid zit vanbinnen!
via familie van antoinette, werden wij uitgenodigd om gisteren aanwezig te zijn op de maandelijkse bijeenkomst van NEOS knesselare. (neos = netwerk van ondernemende senioren) de heer jef gonissen kwam er spreken over pakistan. deze man komt uit een diepchristelijke familie. zijn broer pater stanislas was méér dan 40 jaar missionaris in punjab. hijzelf is reeds een acht tal keren in pakistan geweest en kent het land heel goed. de consul van pakistan, mevrouw katrien zoeter was ook aanwezig. pater stanislas heeft in die 40 jaar als missionaris héél véél goeds gedaan , en tal van projecten gerealiseerd voor dearmsten in pakistan. zijn vader reisde ooit mee naar pakistan en is daar gebleven en ligt daar begraven. de heer jef gonissen heeft vanuit belgië ook heel veel gedaan voor pakistan en is actief bij "thuisfrontpakistan". door zijn héél mooie getuigenis , leerde hij ons één en ander over dit verre land in zuid - azië, die 24 x groter is dan nederland. hij vertelde over het ontstaan, de geschiedenis, de bevolking, klimaat , situatie van de vrouw, kinderarbeid enz...
tijdens een korte pauze kon ik hem even spreken over onze dekens voor pakistan, over de problemen die we ondervinden om de dekens naar daar te krijgen. ik hoop en ik denk dat ik via deze persoon, die enorm van pakistan houd en zéér sociaal voelend is, méér kans maak om in de toekomst de dekens en truitjes die we maken , op de juiste plaats te krijgen.
ik was zo gelukkig kennis gemaakt te hebben met jef gonnissen, en ook neos knesselare en dan in het bijzonder met lea, de voorzitster. zo'n momenten zijn voor mij zo bijzonder. wij kennen pakistan wel bij naam, en wij hebben al veel dekens gemaakt, maar wij weten er eigenlijk bitterweinig van af. als je jef gonnissen hoort spreken zou je zo in het vliegtuig kunnen stappen en naar ginder vliegen. één ding heeft hij me geleerd : WE ZIJN GOED BEZIG !
een blog die ik vaak bezoek is deze van merel/begrijp me nietje. elke dag weer schrijft ze prachtige gedichten neer. vandaag wil ik hier een gedichtje van haar neerschrijven, zodat jullie er even van kunnen meegenieten<;
als je droomt, droom je misschien van een leven dat niet bestaat
als je verlangt is je verlangen misschien zo intens en voel je je wat verward
als je aan een afslag komt stop je misschien best even en kijk dan eens achterom
als je een keuze maakt kies je misschien iets waar je anderen mee kwetst
als je het niet meer weet kijk dan eens naar boven misschien kom je de ster wel tegen die over je waakt en je vertelt hoe het verder moet. merel
weer is een nieuwe week begonnen. de dagen worden korter, het is vroeg donker... we naderen het einde van het jaar ! in veel winkels ligt al de kerstversiering en sinterklaas is nog niet eens geweest. vorige week kreeg ik een mail van zuster cécile van ruiselede. volgend weekend gaat in de school naast het klooster het jaarlijkse missiefeest door. ze verwachten véél volk, want er is van alles te beleven en te zien. dus zaterdag en zondag, als je niet weet waar naartoe, steun de school door een bezoekje te brengen aan hun missiefeest. de zusters van ruiselede zijn mij echt zo dierbaar, het is er fijn vertoeven voor een babbel, en hun hulp bij mijn actie is niet te onderschatten. daarom ben ik blij dat ik eens naar het missiefeest kan.
liefde, mededogen en verdraagzaamheid zijn geen luxe-artikelen, maar eerste levensbehoeften. dalai lama
als iedereen verdraagzaam is, hoeft er in feite niets meer verdragen te worden w.f. hermans
nog een paar waarheden :
de wereld van een kind is klein maar voor een kind is de wereld groot.
er zijn vele geluiden, er is maar één stilte.
het is minder erg om met je neus tegen een gesloten deur te lopen, dan een open deur voorbij te lopen.
bijna rijdt altijd mee, maar heeft nog nooit een koers gewonnen.
wie leeft van verwachting, komt om van de honger.
sommige mensen overdrijven nooit, ze herinneren zich de dingen alleen groot.
een kwartier nadenken, kan soms een dag werk besparen.
succes is geen eindbestemming, het is een reis.
vrouwen zijn om van te houden, niet om te begrijpen. ************
het is weer weekend, en voor de tijd van het jaar is het vrij zonnig. hier in eeklo, is het heel druk. mensen komen wandelen, en shoppen, zelfs op de nog resterende terrasjes zit nog volk. lang zal dat wel niet meer duren, want ik vermoed dat het binnen enkele weken toch wel echt kouder gaat worden. klagen mogen we zeker niet, want het is echt prachtig weer. ik groet jullie allemaal, en bedank jullie om even op mijn blog te komen lezen. ik hoop dat jullie ervan genieten en nog dikwijls eens terug komen. groetjes, dino
vandaag legde ik bloemen op je graf k wil dat het er prachtig uitziet... op die ene dag, reeds ver af legden we je daar te rusten. véél te vroeg , véél te jong.
ik mis je nog iedere dag daar waar je bent, is er geen pijn daar waar je bent, is geen dag en geen nacht daar waar je bent, is altijd licht
hier word ik elke dag herinnerd aan je lach je optimisme en je eerlijkheid je leidt me nog steeds je toont me de weg die ik volgen moet om samen met de kinderen weer bij jou te komen
en ja, morgen wordt je extra in de bloemen gezet morgen zijn we blij om wat je voor ons betekent morgen zijn we blij omdat we nog altijd bij je kunnen komen voor een kort samenzijn, een gesprek, een minuutje van stilte
donderdag hebben we onze dekens naar zwolle gebracht om mee te geven met de nederlandse hulporganisatie " SHELTERHOLLAND " een jaar geleden al kwam ik na een zoektocht en wat tips bij deze organisatie terecht. zij wilden onze dekens toen al meenemen, maar ik kreeg toen juist een antwoord van koning albert, die ervoor zorgde dat de 500 kg dekens meemochten met een vliegtuig van defensie. toen ik enkele weken terug weer overal informeerde om de dekentjes naar pakistan te krijgen, en niemand positief antwoorde, nam ik weer contact op met shelter holland. gelukkig vertrekken volgende week containers van hen naar pakistan, en zo zullen onze dekens daar toch zijn voor de winter begint. wie is deze organisatie ? wat doen zij?
Shelter heeft de afgelopen 20 jaar projecten uitgevoerd om in hulp te voorzien aan vluchtelingen in Pakistan en ontheemden in Afghanistan.
De organisatie werd opgericht nadat Russische soldaten Afghanistan binnenvielen, wat een massale vluchtelingenstroom veroorzaakte, dit leidde al snel tot een humanitaire ramp. Meer dan 3 ½ miljoen mensen vluchten naar Iran en Pakistan. Ongeveer 1 miljoen vluchtelingen stranden in het grens gebied vlak bij de stad Peshawar. Een kleine groep van toegewijde individuele besloten zo goed als ze konden om te helpen. Voor hen betekende Jezus onderwijs van je naaste houden, om te voorzien in eten, water en onderdak voor deze armste onder de armen. De naam Shelter vertegenwoordigt zowel de lichamelijke betekenis van huisvesting, maar ook in de zin van dat er eentoevlucht werd geboden aan deze Afghanen. Ze bouwden grote gemeenschappelijke gebouwen in de vluchtelingenkampen, zoals klinieken en weduwen centra.
Ook werd er een melkdistributie begonnen. Vanwege de grote armoede werden er soepkeukens opgezet, waar elke dag duizenden vluchtelingen werden voorzien van een warme maaltijd. Velen werden als resultaat hiervan gered vande hongersdood. Er werden meerdere projecten aan de kampen toegevoegd: waterputten werden aangelegd, drinkwater werd uitgedeeld met behulp van vrachtwagens, brandhout en dekens werd uitgedeeld etc.
In 1990, werd het werk vernietigd door een woedende bende. Door middel van een project onder de weduwen kwam er een propaganda campagne die valse beschuldigingen verspreidde over de organisatie en ook over enkele leden van hen. De Pakistaanse regering is later nog met een officieel excuus naar buiten gekomen omdat ze de organisatie niet genoeg beschermd hadden en betaalde een grote som compensatiegeld.
Samenwerkend met de UNHCR en WFP, heeft Shelter maandelijks noodrantsoenen uitgedeeld in de afgelopen 7 jaar. Tot dusverre voorziet het in basisvoedsel voor 10.000 gezinnen (ongeveer70.000 mensen). Shelter heeft ook een dagelijks voedselprogramma lopen in de Pakistaanse kampen van Akora Khattak en Shamshatoo.
Onze organisatie is sinds 1988 werkzaam in Afghanistan. De eerste fabriek die betonnen onderdelen produceerde voor huisvesting projecten. Sindsdien hebben we veel van zulke fabrieken gebouwd in verschillende delen van het land. In deze fabrieken, die ook veel werkgelegenheid verschaffen, worden betonnen dakelementen vervaardigd. Hiermee wordt het de terugkerende vluchtelingen mogelijk gemaakt om hun huizen teherbouwen die verwoest werden tijdens de oorlog. We verkochten de onderdelen voor de huizen tegen een zeer lage prijs. Geleidelijk aan hebben we steeds meer en meer projecten geïntroduceerd. Toen de Taliban het overnam in Kabul in 1996, werden we een van de eerste organisaties waarvan de registratie werd bevestigd door de nieuwe regering. De Taliban regering moedigde ons aan om ons werk verder uit te breiden. Shelter genoot veel respect onder de Taliban. Ons werk was populair en we ontvingen vaak voorkeursbehandelingen.
In 2001, werden alle westerse organisaties onderworpen aan een veel strengere wetgeving. Sommige waren niet meer in staat om hun werk te doen. In de zomer van dat jaar werden plotseling 8 medewerkers van Shelter gearresteerd en beschuldigd van christelijke bekeringsijver, een zaak die verboden is in Afghanistan. Hoe langer de gevangenschap zich voortsleepte, hoe duidelijker het werd dat de autoriteiten in Kabul niet echt geïnteresseerd waren in een eerlijke, oprechte rechtszaak. Toen de aanval van 11 september de wereld deed schudden, werd het duidelijk dat de hele gevangenneming in feite een gijzelingsactie was. De Taliban bood aan om het Shelter team te bevrijden, in ruil voor de belofte van de Verenigde Staten dat zij niet Afghanistan zouden binnenvallen. Toen de Amerikaanse regering dit weigerde, besloot de Taliban om de 8 buitenlanders vast te houden, de enige troef die ze nog in handen hadden om te kunnen gebruiken. De Taliban werd verdreven en ons team werd uiteindelijk op 15 november bevrijd na een ingrijpende reddingsoperatie. Shelter is nu weer terug aan het werk sinds de zomer van 2003. De nieuwe regering heeft de voormalige registratie weer bevestigd en is dankbaar voor onze wederopbouw projecten. We zien het als een voorrecht om te mogen werken en bouwen aan een nieuw Afghanistan.
eindelijk was het zo ver vandaag. patriek en ik gingen deze morgen de camionette halen die we besproken hadden voor vandaag. bij mij thuis laden we de eerste negen dozen, en vervolgens reden we naar antoinette, waar ik nog eens twee dozen met dekens kon vullen. voor de grote rit begon naar zwolle nog even een lekkere kop koffie, en we konden vertrekken. na de middag kwamen we aan in zwolle. deze stad ligt meer in het noorden van nederland, tis ongeveer 300 km rijden van bij ons. het was lekker weer, en niet te druk op de snelweg, zodat we ook nog wat konden genieten van het mooie vlakke landschap. rond 13 u waren we dan in de prins bernhardstraat waar we de dekens moesten leveren. een groot gebouw dat me verlaten leek aan de voorkant, maar toen we voorbij de slagbomen naar achter reden, was men daar druk bezig met het vullen van een container. gerry, dit is de persoon van shelter holland, waar ik reeds contact mee had, vertelde me dat het grote gebouw vroeger een bank was. deze was naar een nieuwe locatie verhuist, en zij mochten nu al de oude bureaus en kasten meenemen naar pakistan. oude???? voor mij waren die echt niet versleten en in pakistan zal men er zeker niet om treuren dat de bank ze niet meeverhuist heeft. een tweede container was dan voor kleding en andere zaken. vandaag en morgen worden die containers gevuld en daarna naar de boot gebracht. ik toonde gerry enkele dekens en truitjes. hij was echt verrast toen hij ze zag. hij had gewoon gedacht dat het oudere dekens waren, maar toen ik hem het hele verhaal van de lapjes vertelde , moest hij nogal luisteren. ik zei dat ik nog een hele voorraad lapjes heb, waarvan we nog dekens zullen maken. gerry vroeg me ook om in de toekomst onze dekens te mogen meenemen naar pakistan. zij sturen elk jaar zeker één en soms méér containers naar pakistan.
ik heb mijn oproep gedaan voor pakistan vorig jaar, twee maand na de aardbeving. nu één jaar later is er nog niet veel veranderd, ze hebben nog steeds dekens nodig, dus ben ik blij ze te kunnen meegeven. de mensen zijn daar zéér arm, en ik ben blij dat wij langs deze weg de mensen in pakistan kunnen bereiken. ik heb gevraagd of één van de medewerkers in pakistan, ons op de hoogte wil houden en wil laten weten wat ze ginder van de dekens en truitjes vinden. gerry was alvast héél enthousiast. wij hebben het , met een warm hart voor de medemens , gemaakt. binnen enkele weken kunnen de mensen uit pakistan zich aan "onze dekens" warmen. dank aan IEDEREEN die op één of andere manier geholpen heeft aan de dekens ! dank aan EEN BIJZONDER IEMAND die de kosten van het vervoer, en dat is niet weinig! naar zwolle betaald heeft, zodat we de dekens naar ginder konden voeren . ik hoop dat iedereen die dit hier leest zich gelukkig voelt, omdat er toch een beetje hulp naar pakistan gaat.
vandaag hadden we afspraak in de westhoek. patriek is er al vaak geweest met de vrachtwagen, maar vandaag was het een uitstap met de wagen. onze eerste halte was diksmuide. deze stad kennen we vooral van de ijzertoren en de dodengang. deze stad telt ongeveer 15 500 inwoners. diksmuide is bekent om zijn boter. maar wie voor mij in diksmuide ook bekent is, is lenadezwarte. lena breidde, ondanks haar drukke leven in het familiebedrijf (electro, timmer-en renovatiewerken) , reeds talloze lapjes voor pakistan. via e-mail hadden we reeds verschillende keren contact, maar ik wou haar toch eens gaan bezoeken als we daar in de buurt waren. om 13 uur waren we daar, en terwijl we wat op haar wachten, nam ik een kijkje in de mooie winkel van electro, maar iets trok nog meer mijn aandacht : in de zaak was een minihuisje opgetrokken in hout, met keuken, badkamer en living en ook prachtige voordeur en terras met bijpassende ballustrade in hout. het was als een huisje uit een sprookje.... klanten moeten toch zien wat ze mogen verwachten als ze hun huis laten renoveren ! we hadden een gezellige babbel bij een kop koffie. zo leerde ik lena en haar familiebedrijf een beetje beter kennen en lena kwam wat meer te weten over het ontstaan van de dekentjes en hoe het nu verder gaat. van daar ging het naar wervik. de stad wervik is door zijn unieke ligging in alle opzichten een grensgeval. het wordt van frankrijk gescheiden door de leie. de stad telt 17 617 inwoners. het leietoerisme, het tabaksmuseum en de mooie natuur zijn maar enkele van de vele attractiepolen van deze stad. wervik is de oudste stad van west-vlaanderen en bestaat uit twee deelgemeenten waaronder de woonkern kruiseke. en in kruiseke moest ik ook zijn want in de eerste dagen van mijn actie kreeg ik een telefoon van een inwoonster van kruiseke : georgine. georgine zei dat ze 96 jaar was, en of ze ook nog mocht breien voor pakistan. en of! ik beloofde haar zelfs dat ik zeker eens zou langskomen. ik wilde deze vrouw ontmoeten... om half drie kwamen we bij haar huisje. haar dochter rita was ook aanwezig om koffie te zetten en ook eens kennis te maken . georgine is al vijftig jaar weduwe en heeft vier kinderen grootgebracht. zelf komt ze uit een gezin van zeven dochters en vier zonen. al haar hele leven breit ze graag. met haar (ondertussen) 97 jaren, woont ze nog steeds zelfstandig in haar huisje. elke morgen komen ze haar wassen, daarna leest ze de krant en dan breit ze wat. af en toe komt er wel eens iemand langs. ze kan praten als de beste, en heeft ongelofelijk veel optimisme in zich. ze vertelde me dat ze een abonnement heeft tot 100, dus nog drie jaar te gaan. rita, haar dochter komt héél véél langs. ze bekeken met veel aandacht mijn kaft over pakistan, daar heb ik fotos en teksten over pakistan en de dekens in ondergebracht. georgine en rita waren blij dat ik eens langskwam, en met veel moed gaat ze nu verderbreien. de gebreide truitjes die ze me meegaf, gaan donderdag al mee in de dozen voor pakistan. een toffe vrouw, die georgine, ik ga haar zeker later nog eens bezoeken. op de terugweg zijn we nog lapjes gaan halen in ooigem, en zo hadden we weer een mooie namiddag . dank je lena, rita en georgine voor het gezellig samenzijn.
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
Ik ben een vrouw en woon in eeklo (belgië) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 24/09/1953 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: handwerken, kaartjes maken en lezen.
ik wou met mijn blogje mensen op de hoogte houden van mijn actie "deken voor pakistan" maar ik vertel er ook over mijn gezinnetje en over wat ik voel en denk bij de actualiteit.
laat ons een beetje meer rondom ons kijken en beseffen hoe goed we het hier hebben, dat we ondanks onze bescheiden bijdrage toch verandering teweeg kunnen brengen in deze wereld. laat ons er iets moois van maken, deel geluk, liefde en warmte, daar worden we allemaal beter van. dino
morgen 6 december ! vele kinderen zetten vanavond hun schoentje. deze nacht verwachten ze de sint, morgenochtend zullen ze heel nieuwsgierig opstaan : wat heeft de goede man gebracht?
vandaag heb ik nog eens ondervonden dat alles een doel heeft, alles gebeurt omdat het moet, en brengt ons waar we moeten zijn.....
een blog die ik vaak bezoek is deze van merel/begrijp me nietje.
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
