ben juist opgestaan. tom is bij ons blijven slapen, omdat mijn dochter in het ziekenhuis bij fien is. gisteren is er een rugmerpunctie gebeurd en kreeg ze chemo en dan moet ze blijven overnachten, vandaag staat een botscan op het programma. ik hoop dat alles goed verloopt. maar tom vind het natuurlijk super dat hij met mij op stap mag vandaag... het wordt een drukke dag. we gaan naar maldegem met de ganse voorraad dekens en truitjes naar jacques braet. vorig jaar heeft hij ook dekens van ons meegenomen naar de kindercasa in Oradea in Roemenië. Florica, de verantwoordelijke daar, heeft hem laten weten dat ze de truitjes en dekens goed kunnen gebruiken. de truitjes die we maakten zijn er eigenlijk gekomen, nadat jacques vorig jaar vertelde dat er daar veel kinderen in de weeshuizen geen kleertjes aanhebben . dit vind ik echt mensonwaardig. ik voel me gelukkig (en jullie ook, dat weet ik zeker!) als ik denk dat ze zich dit jaar zullen kunnen kleden met de mooie truitjes. bij antoinette moet ik nog kleinere dekentjes gaan ophalen die ze maakten speciaal voor de kleintjes. weer hebben we dan een goed werk gedaan voor de mensen die in een land geboren zijn, waar het niet zo goed is als hier. en zo zijn er nog wel meer. al kunnen wij maar een deeltje van de nood lenigen, toch is het dat. die enkele weeskinderen zullen zich héél gelukkig voelen, weer geven we een stukje "warmte" door... dank aan jullie allemaal, die mij helpen dit te verwezenlijken!
mensen vechten voor rechten, maar zwichten voor plichten.
relaties gaan niet stuk als de ruzie begint, maar pas als het praten ophoudt.
je kunt beter een nachtje slapen over wat je van plan bent, dan wakker te liggen over wat je gedaan hebt.
tijd is een raar iets : niemand heeft het, maar iedereen kan het maken
ware woorden zijn zelden mooi, mooie woorden zijn zelden waar.
ze beginnen het journaal altijd met "goeden avond" en leggen daarna uit waarom het niet zo is.
wanneer een deur van geluk zich sluit, opent er zich altijd een andere, maar wij zitten altijd op de gesloten deur te staren, en we stellen geen belang in de deur die we zojuist openden...
de mooiste toekomst zal altijd afhangen van de noodzaak om het verleden te vergeten. je zal in 't leven geen vooruitgang maken, zolang je de begane vergissingen en al wat je hart gekwetst heeft, niet uit je hoofd zet.
het weekend is aangebroken, vannacht verandert het uur ! gisteren was fientje hier nog even. ze moet nu elke donderdag, vrijdag, zaterdag en zondag naar het ziekenhuis om een chemo-spuit. twee weken geleden was ik begonnen aan het breien van een mutsje voor haar. ze had er graag een kleurige gehad met vlechtjes. en dat was weer het moment voor mij om één en ander uit te proberen. ze was supercontent van het resultaat bij zo ver dat ze me vroeg om voor de andere kankerpatiëntjes in gent ook zo een muts te breien. in de kliniek had ze al heel toffe reacties gekregen . ondertussen heb ik er al enkele mooie exemplaren gemaakt, zodat ze een beetje kan afwisselen. momenteel is fientje heel kwetsbaar , ze heeft praktisch geen afweer tegen infecties en zo. maar ze is weer het zonnetje van vroeger aan het worden. ze is wel graag alleen bezig en kan weinig drukte verdragen en na de middag heeft ze haar paar uren slaap meer dan nodig. volgende donderdag en vrijdag moet ze weer naar het uz om merg te prikken. dat wordt voor mij twee dagen in het uz vertoeven, ondertussen voel ik me er al goed thuis. je bouwt echt een band op met de mensen daar. de afdeling van de kankerpatiënten in het uz en professor Yves Benoît zijn heel gekend over gans belgië . petje af voor wat die mensen daar allemaal doen. het is méér dan een roeping...
in watervliet breien ze reeds van in het begin van mijn actie. elke tweede donderdag van de maand komen ze samen in het dorpshuis. als de school gedaan is, komen de leerlingen van het vijfde en zesde leerjaar ook naar daar om te leren breien, zelfs de jongens. en ze kunnen ondertussen al mooie lapjes breien. de dames nemen dan de lapjes mee naar huis en zetten ze aan elkaar. enkele maanden geleden liet rosette me weten dat ze mensen had leren kennen uit kattendijke in nederland, die reeds acht jaar een beetje doen wat wij doen : ze breien dekens, truitjes, ze maken ook dekens in patchwork en sturen die dan naar verschillende landen waar veel armoede is . hun doel is in de eerst plaats de kinderen in tehuizen helpen , maar ook volwassenen, met kleding en dekens. hun organisatie heet : "geef een mens(je) warmte", en we weten allemaal dat men in nederland heel graag handwerk doet , maar ook dat de nederlanders heel veel doen voor de derde wereld. rosette vroeg me of ze hetgeen ze in watervliet gemaakt hadden, mochten meegeven met die mensen naar peru. waarom niet? als ze er kinderen in nood mee helpen, en er zelf voor zorgen dat het goed terechtkomt heb ik daar geen probleem mee. het is zo al niet gemakkelijk om onze dekens te versturen , bewijs is dat ik eind vorig jaar zelf naar zwolle kon rijden om zo onze zending te kunnen meegeven met de nederlandse organisatie shelter holland. ik heb gevraagd aan rosette om samen eens naar een bijeenkomst te gaan van die vrouwen, die ook éénmaal in de maand een namiddag samenkomen en dan hun werk thuis verder zetten. ze maken ook prachtige dekens en truitjes. ik wil graag eens met die mensen kennis maken, want in feite doen we hetzelfde, al heb ik de indruk dat zij via sponsoring financieel veel voordeel hebben, en zo zelf hun dekens kunnen versturen. sowieso ik ga die mensen eens bezoeken. met het weekend voor de deur, wens ik jullie een aangenaam, hopelijk zacht en zonnig weertje. geniet ervan om een flinke wandeling te maken of een ritje met de fiets.... volgende week kunnen we er dan weer flink tegenaan. groetjes.
zo mooi als het vorige week was, zo triest is het nu als ik zo naar buiten kijk.... hier in eeklo sneeuwt het hard voor het ogenblik. ik denk niet dat het zal blijven liggen, maar het zal wel weer gevolgen hebben in het verkeer. je vraagt je wel soms af wat er aan de hand is met ons klimaat. eerlijk gezegd hebben we toch echt geen winter gehad, de lente begint binnenkort, we hebben al een paar zomerse dagen gehad en nu dit. het zal toch wel echt waar zijn, dat we ons serieus moeten bezinnen over onze manier van leven, en dat we zuiniger met energie en zo moeten omspringen. de natuur met al zijn pracht, moeten we verzorgen, en in eer houden. de volgende tekst stuurde iemand me onlangs toe :
UW TIJD IS OM
Geachte bewoner van deze aarde,
Mag ik er uw aandacht op vestigen dat de huurperiode van uw woning weldra vervalt?
Deze periode die we vele duizenden jaren geleden overeenkwamen, is in de eindtijd getreden.
Indien we nog een nieuwe termijn van duizend jaar overeenkomen, zal u echter aan een aantal voorwaarden dienen te voldoen :
-u dient verspilling van de u verstrekte rijkdommen drastisch te herzien.De rekening wordt onbetaalbaar.Hoe komt u aan dit duizelingwekkende verbruik?
-Ik heb u voorheen onbeperkt voorzien van water.Doch de reserves aan de bron zijn tot ongekende laagten gedaald.Het verbruik zal voor de nieuwe termijn opnieuw onderhandeld moeten worden.
-Ik stel vast dat er veel mensen honger lijden, terwijl anderen dan weer eten tot ze er ziek van worden. En dat terwijl er op aarde voldoende is om iedereen in overvloed te voorzien van voedsel. Bij een nieuw contract zal een clausule voorzien worden opdat er voldoende voedsel zal zijn voor iedereen.
-Ook stel ik vast dat er reeds zoveel bomen geveld werden , dat er geen evenwicht meer is in de toelevering van schaduw en verse lucht.Daardoor is de aarde te warm geworden en richt ze onvoorziene schade aan.Bij vernieuwing van het wooncontract zal u het gekapte groen, opnieuw aanplanten.
-In het bestaand contract maakte ik u tot rentmeester van alle planten en dieren.U zou er als een goed huisvader op letten. Bij mijn laatste bezoek heb ik ijverig gezocht, maar vele diersoorten niet meer gevonden. Bij het begin vanonze overeenkomst heb ik hen echter overvloedig geschapen.
-In de zeeën,vijversen rivieren van mijn schepping heb ik slechts weinig vissen gezien. Waar zijn die?
-Ik merk ook vreemde, donkere wolken op die opstijgen uit uw verblijven. Waar is de blauwe lucht die ik schiep?
-Ik struikel over allerhande troep die u overal achterlaat.Dat kan u toch niet verder maken?
Wel, ik nodig u met hoogdringendheid uit tot een gesprek met mij.
U kan mij elke dag verwachten, maar weet niet wanneer.
Wat wilt u ondernemen?
Ik verwacht uw inzichten tot verandering per kerende.
U mag u ook altijd tot mij wenden,Ik ben er altijd.
Want ik gaf u deze plaats tot een huis.Hoelang nog????
een mooi zonnig weekend achter de rug, ik denk dat iedereen er van genoten heeft. en de trend zet zich door... ik moet zeggen dat ik me voorgenomen heb deze week flink door te werken hier thuis. ik ben er al aardig in geslaagd, moet ik zeggen. niet alle dagen meer in het uz zitten, speelt daarin ook een rol. gisteravond moest fientje binnen , omdat ze vandaag een catheter gingen steken, alwaar ze dan steeds haar medicatie kunnen toedienen, en bloed nemen. daar ze dat doen onder algehele verdoving, maakten ze van de gelegenheid gebruik om tijdens het slapen ook merg te nemen voor onderzoek en ook haar zware chemo toe te dienen. ze was zoals altijd heel flink, zelfs toen ze van de recovery kwam, was ze in een goede bui. alleen had ze weeral grote honger!!! in de late namiddag kwam de dokteres vertellen dat haar merg heel goed was , alsook haar bloed. dat was inderdaad heel goed nieuws. van antoinette heb ik vernomen dat ze in vinkt weer hun best doen om dekens te maken, en ook in deinze hadden ze één en ander klaar. bij een vrouw in tielt heeft antoinette heel wat mooi breiwerk mogen halen. samen gaan we binnenkort nog eens naar angèle perdu in meulebeke want ze heeft me gebeld om te vragen eens af te komen , om een heleboel lapjes te komen halen. ik heb nu toch weeral een goeie 200 kilo klaarstaan. misschien kan ik ze meegeven met jacques braet uit maldegem, die elk jaar met een hele vracht naar de roemeense weeshuizen trekt. ik kijk uit naar een berichtje van hem. ondertussen wens ik iedereen nog een zonnige week, en geniet van deze mooie dagen...
Een man komt laat thuis van zijn werk, moe en geïrriteerd,en ziet zijn vijfjarig zoontje,die op hem staat te wachten bij de deur
papa, mag ik iets vragen?
natuurlijk, wat is er jongen?vraagt de vader.
papa, hoeveel verdient je per uur?
dat zijn jou zaken niet,waarom vraag je zulke dingen? vroeg de vader heel boos.
ik wil het heel graag weten, papa, wilje het me alsjeblieft vertellen,hoeveel je verdient per uur? smeekte de kleine jongen.
als je het zo nodig wilt weten, ik verdien 20 euro per uur.
oh zeide kleine jongen verlegen met zijn hoofdje naar beneden gebogen.
Hij keek op en zei : papa mag ik 10 euro lenen?
De vader was verbaasd.is de enige reden waarom je geld vraagt,zodat je iets onbenulligs kunt kopen,of een stuk dom speelgoed,je maakt jezelf belachelijk !ga naar je kamer en je bed in,en denk na waarom je zo hebzuchtig bent.
ik werk hard,en maak vele uren iedere dag en heb geen tijd voor dit soort onbenullige kinderachtig gedoe.
De kleine jongen ging stil naar boven naar zijn kamer en sloot zachtjes en verdrietig zijn slaapkamerdeur.
De vader zat beneden en staarde voor zich uit,en dacht boos na overde domme vraag van zijn zoontje : hoe haalde hij het in zijn hoofd om zulke vragen te stellen,en dat alleen om geld te krijgen voor iets onbenulligs?
Na ongeveer een uur,werd de man weer rustiger en begon zich af te vragen of hij niet te hard voor zijn zoontje was geweest.Misschien was er toch iets wat zijn zoontje dringend nodig had om van die 10 euro te kopen, anders zou hij wel meer geld vragen,dacht de man.
De man ging naar de kamer van zijn kleine zoon en opende de deur.
slaap je,zoon?vroeg hij.
nee,ik ben wakker,zei het zoontje.
ik heb zitten nadenken en misschien ben ik te hard voor je geweest en was ik niet eerlijk zei de vader.
het was een lange dag en ik liet me gaan,dit is niet eerlijk tegenover jou.Hier heb je de 10 euro waar je om vroeg.
De kleine jongen ging rechtop zitten,en gaf zijn vader een grote brede glimlach
dank je lieve papa !schreeuwde de kleine jongen van blijdschap.
Toen tilde de jongen zijn kussen op en haalde er geld onder uit
De vader zei :je had al geld? en begon opnieuw boos te worden.
Waarop de kleine jongen zijn geld begon te tellen,en opkeek naar zijn vader.
omdat ik echt niet genoeg had,en nu wel, legde de kleine jongen uit aan zijn vader.
papa, nu heb ik 20 euro.Kan ik nu een uurtje van je tijd kopen?Alsjeblieft,kom morgen een uurtje vroeger naar huis,ik zou zo graag samen met je willen eten.
Het leven is te kort,omaltijd hard te werken.
We mogen de tijd niet voorbij laten glippen door onze vingers, zonder dat we tijd aan anderen hebben gegeven, die ons dierbaar zijn.
iedereen die op mijn blog op bezoek kwam, weet dat ik in eeklo woon. mijn straatje , de raamstraat , is goed gekend omdat de dienst van de belastingen zich daar bevindt. maar sinds vorige week is hier ook iets merkwaardigs te zien : een niet-alledaagse schildering op de muur van het huis van mijn buurman, rené temmerman. rené is schilder van beroep. zijn vriend ignace meerman is ook schilder , maar daarenboven is hij nog kunstschilder, dus zette hij de afbeelding op de gevel. het idee voor dit schilderij kreeg rené na de moord op joevan holsbeeck. hij vond dat men de wereld maar eens moest "herbakken". zo zou alles weer goed komen. het schilderij beeldt rené uit, die een wereldbol in een oven steekt. zijn hond fluke staat er ook bij en staat symbool voor de mens die zit te kijken. het is gewoonweg prachtig en het idee erachter vind ik super. het is ook een beetje de bedoeling van rené, als de mensen in het passeren, het schilderij zien, zij even blijven stilstaan en tot bezinning komen.
als u dit prachtige schilderij eens zelf wil bewonderen, kom dan eens op bezoek in eeklo, het is echt iets enigs. de wereld herbakken..... eigenlijk kunnen we beginnen met onszelf. als iedereen een beetje verdraagzamer is, een beetje meer vergevingsgezind, en deze waarden ook doorgeven aan onze kinderen en kleinkinderen, dan bereiken we toch al iets. we leven in een maatschappij waar alles zo gehaast is, waar deadlines moeten gehaald worden, waar cijfers en diploma's moeten behaald worden....en waar men soms niet meer stil staat bij menselijke noden zoals vriendschap, liefde....
als je denkt : "ik ben verslagen" is de nederlaag een feit. als je denkt "k zal niet versagen" win je op den duur de strijd. moedelozen gaan ten onder, door hun twijfel, door hun vrees vechters winnen als door wonder, telkens weer de zwaarste race.
gisteren was ik gans de tijd bij fien. ze leek me een beetje aan het eind van haar latijn, en dat deed me zo'n pijn. weer hadden ze een infuus moeten steken en enkele keren moeten prikken. uiteindelijk was het gelukt, maar ze had veel pijn, naargelang ze haar handje bewoog. en ondanks alles kan ze niet stil zitten : kleuren, tekenen, schrijven, lezen....ze valt niet stil. ze kijkt nauwelijks op, ze is voortdurend bezig. in de namiddag kwam de dokter die zei dat ze vroeger naar huis mocht dan voorzien. haar gezichtje klaarde op.... naar huis! daar voelt ze zich goed, kan ze in haar eigen bedje slapen, kan ze tom zien en samen tv kijken of wat spelen. ik was zo gelukkig voor haar, toen we samen met tom het uz in gent buitenkwamen en ze in mama's auto mocht stappen. t zijn die dingen, die weer moed geven, die dingen die vechters van ons maken...
een man en zijn zoon trekken samen de bergen in, plotseling struikelt de jongen en roept :"aahhh...." verrast hoort hij een stem vanuit de bergen roepen "aahhh...." vol nieuwsgierigheid roept hij :"wie ben jij?" het enige antwoord dat hij terugkrijgt is : "wie ben jij?" hij wordt kwaad en schreeuwt :"jij bent een lafaard" waarop de stem antwoordt : "jij bent een lafaard"
daarop kijkt de jongen zijn vader aan en vraagt: "papa, wat gebeurt hier?" de man antwoordt ; "zoon, let op" hij roept vervolgends : "ik bewonder jou" de stem antwoordt : "ik bewonder jou" de vader roept : "jij bent prachtig" de stem antwoordt : "jij bent prachtig"
de jongen is verbaasd en begrijpt nog steeds niet wat er aan de hand is. daarom legt de vader uit : de mensen noemen dit "echo" maar in feite is dit "het leven" het leven geeft je altijd terug wat jij erin binnenbrengt het leven is een spiegel van jouw handelingen. als je meer liefde wilt, geef dan meer liefde als je meer vriendelijkheid wilt, geef dan meer vriendelijkheid. wil je dat mensen geduldig en respectvol met je omgaan, geef hen dan geduld en respect deze natuurwet gaat op voor elk aspect van ons leven : het leven geeft je altijd terug wat jij erin binnenbrengt. het leven is geen toeval, maar een spiegel van jouw eigen handelingen. de echo van het leven
gisteren was de moeilijkste dag voor mij sinds fien in het uz ligt. ze moest een rugmerpunctie hebben en ook die zware chemo zou ze toegediend krijgen. ze is daar echt heel bang, want telkens heeft ze heel veel pijn. in de voormiddag hadden we nog plezier gehad en samen gekleurd. jan kwam in de namiddag na zijn werk ook. we wisten dat ze elk moment konden komen om haar mee te nemen naar de onderzoekskamer. toen het zo ver was, wachtten we gespannen tot het voorbij was. ondertussen kwam de dokter bij ons en vertelde dat haar bloed kankervrij is, het merg moeten ze nog onderzoeken. ze reageert heel goed op de chemo en als alles goed bleef mag ze vandaag, dinsdag naar huis. we moeten ook geen masker en schort meer dragen, doordat ze een grotere weerstand heeft. woensdag moet ze dan even terug voor een scan, en elke dag voor bloedafname. op maandag en dinsdag wordt ze dan opgenomen voor de punctie en zware chemo, en de vrijdag een dagopname voor de gewone chemo. een zware opdracht, maar het feit dat ze nu eens in haar eigen bedje zal slapen en thuis kan zijn, zal haar allicht veel deugd doen. ondertussen mocht jan fien weer naar de kamer dragen. ze zag er echt niet goed uit en weende van de pijn. zoiets breekt je hart. ze duwde op mijn hand zo hard ze kon, om haar pijn wat te verdragen. ze moest plat blijven liggen voor de rest van de dag en nacht. samen zijn we toen bij haar gebleven geen van ons beiden wilde naar huis. de verpleegster had het ook moeilijk. voor hen is dit een loodzware job. al de kinderen die daar terechtkomen hebben kanker en komen voor een hele periode naar het ziekenhuis. ze bouwen echt een band op met de kinderen. inge kwam s 'avonds om bij fien te slapen. ik hoop dat ze ondanks alles toch een vrij rustige nacht had. straks maak ik me klaar om nog een dag door te brengen bij haar. ik kijk er al naar uit.
er zijn ergere vormen van armoede dan die van geldgebrek want een leven zonder liefde maakt zelfs een miljonair nog gek er zijn vele vormen van armoede al heeft iemand nog zoveel geld als ziekte iemands leven binnenkomt zijn ook zijn dagen geteld geniet daarom van elke dag van de kleine dingen uit het leven want die zijn o zo waardevol en worden je GRATIS gegeven
dit gedicht vond ik op een wandeling door blogland. ik vind het heel mooi . zondagnamiddag toen ik bij fien in het uz was, kwamen mijn jongste dochter tamara en haar man sven op bezoek. ik vertelde al dat zij twee honden hebben (cockers) . zij gaan vaak op een forum voor hondenliefhebbers en maken ook wandelingen samen met die mensen van het forum. natuurlijk had tamara over ons fientje gesproken. die mensen hadden daar massaal op gereageerd door kaartjes te sturen en sommigen stuurden zelfs een mooie knuffelhond. die kaartjes en knuffels bracht tamara zondag naar fien, die ook een grote dierenvriend is . de blik in haar oogjes maakten me zo blij. mij raakte het heel erg dat die mensen, die fien niet persoonlijk kennen toch zo begaan zijn met haar. zelf kreeg ik ook al kaartjes van mensen, die mij kennen of gebreid hebben voor de dekens voor pakistan, talloze mails om te informeren naar fien en haar en onze familie sterkte te wensen deden ons zoveel deugd en daarom wil ik iedereen danken hiervoor. die dingen tonen ook aan dat er echt liefde onder de mensen heerst en dat is waar het allemaal om gaat. het zijn de kleine dingen die het hem doen.
dappere fien, mijn klein, lief prinsesje om je zo te zien liggend in je ziekenhuisbedje ...altijd welgezind 't zonnetje in huis door ieder van ons bemind. we bidden allen en zijn overtuigd je komt hier genezen uit !
mijn dappere meid omringd door de beste zorgen komt voor jou een nieuwe morgen het is nog een lange weg te gaan het eind van de tunnel is nog niet in zicht stap voor stap...maar je zal er staan ! dat voorspel ik je in dit gedicht.
kent iemand de weg naar Poeke? ooit van het kasteel van Poeke gehoord? het is een heel klein, pittoresk dorpje in de nabijheid van Lotenhulle, Vinkt en Aalter. het dorpje alleen al is geweldig mooi, maar de parel is wel "het kasteel van Poeke". op een mooie voorjaarsdag is het echt eens de moeite om daar eens een wandeling te maken en het prachtige kasteel te bewonderen. de stad Aalter heeft het aangekocht en renoveert het nu. het gemeentebestuur van aalter gaat de komende vier jaar maar liefst 2,5 miljoen euro besteden aan de verdere uitbouw van het kasteeldomein. het zou zonde zijn om zo'n gebouw te laten vervallen. elke eerste zondag van april tot en met september is er een klassiek apéritiefconcert. het is de bedoeling dat er regelmatig activiteiten plaatshebben van of door de mensen van aalter. om meer te weten te komen over het kasteel van poeke kan je eens een kijkje nemen op de site : www.poeke.net gisteren was ik er met patriek, je raadt het nooit....er is momenteel een biljarttornooi aan de gang! in de verschillende zalen worden er op verschillende biljarts wedstrijden gespeeld in voorbereiding van de finale op zondag. ook binnenin is het echt de moeite om te zien. gisteren was ik ook even bij ons fientje, want er werd karnaval gevierd op de kinderafdeling van het uz. fien ging zich verkleden in een fee. dat is dan toch eens een fijne gelegenheid tijdens hun lange verblijf in het ziekenhuis. ik druk nogmaals mijn bewondering uit voor de jonge mensen die dit allemaal op zich nemen, om dit allemaal waar te maken! gisteren had fien ook geen koorts meer, maar krijgt nog steeds antibiotica, waardoor men de behandeling met chemo heeft moeten stilleggen. zodra ze helemaal beter is, starten ze de behandeling met chemo opnieuw. mijn grootste wens is dat ze eind volgende week naar huis mag komen.
zaterdag mocht ik eindelijk weer naar fientje, ook zondagnamiddag heb ik bij haar doorgebracht. ik was heel blij te zien dat het zo goed ging. als alles goed ging mocht ze deze avond naar huis en moest in het vervolg tweemaal in de week binnen voor een dagopname. spijtiggenoeg deze morgen kreeg ze plots koorts, en mag ze voorlopig niet naar huis. het is wel een zware opdoffer, maar we leven in hoop. vandaag kreeg ik ook telefoon uit meulebeke. angèle belde me dat ze weeral één en ander klaarstaan heeft. dus van zodra ik wat tijd heb, gaat het richting meulebeke.
maandag was ik al weer blij dat ik bij fien kon zijn, dinsdag was ik ook paraat. maar 'savonds laat voelde ik al dat er iets mis was. woensdagmorgen mocht ik naar de dokter gaan : een lichte keelontsteking, verkoudheid, en een hoge bloeddruk. verdict : rusten en medicatie. dus niet naar het uz. fien begreep het allemaal niet : ik ben toch ook ziek zei ze, dus kon ik zowel bij haar komen.... inge legde haar uit dat ik haar wel erg ziek zou maken. dus noodgedwongen zit ik hier een paar dagen thuis. maar ik moet toegeven, het is echt wel nodig, ik voel me zo slapjes en dan nog eens die vervelende verstopte neus. nu ja, dan kan ik even op mijn blogje schrijven. gisteren belden ze uit evergem, dat ze weer een viertal zakken lapjes staan hebben. ze gaan nu proberen deze aan elkaar te zetten. dat zou al veel werk gespaard zijn. dan wou ik ook nog zeggen dat ik maandagavond een goed gesprek had met de nieuwe burgemeester van eeklo : koen loete. hij heeft mijn actie in de coulissen gevolgd en sprak zijn waardering uit. ik vroeg hem een plaats om de lapjes en dekens op te slaan en waar we één keer in de week een namiddag zouden kunnen komen naaien. morgen ziet hij de heer van hauwenhuyse , directeur van de psychiatrie, waar ik nu een plaatsje heb, doch binnenkort wordt dit gebouw gesloopt en dan zou ik graag een nieuwe lokatie hebben. de burgemeester zal het er samen met de heer van hauwenhuyse over hebben. ik hoop spoedig nieuws te krijgen. misschien dat er dan nog wat mensen zijn die zin hebben om ook eens een namiddagje te komen lapjes aan elkaar zetten. zo heeft iedere week zijn goeie en minder goeie momenten. zo is het ook in het leven.
stilaan worden de gevolgen van de chemo merkbaar... fientje krijgt meer pijn en ongemakken. als ouder, grootouder, zou je hen willen helpen, maar je staat machteloos. wel ondervind ik dat ze blij is dat er altijd iemand bij haar is. daarom ook wil ik iedereen bedanken die ons of haar een kaartje stuurde, informeerde hoe het met haar is... al die steun doet zo veel deugd.
vandaag ga ik even niet naar het uz gent, en wil van de gelegenheid gebruik maken om eens te vertellen hoe goed de kankerpatiëntjes daar opgevangen worden. dezeafdeling van het uz is eigenlijk overal vermaard in binnen en zelfs buitenland. dat ons fientje nergens beter kan zijn dan daar, kan ik alleen maar beamen. ik vind sowieso het beroep van verpleger/verpleegster, één van de mooiste beroepen die er bestaan. het is meer een roeping. die mensen zetten zich dag in dag uit in voor de zieke medemensen. we weten ook allemaal dat er eigenlijk véél te kort zijn, de werkdruk ligt heel hoog. op de afdeling waar fien ligt, worden de patiëntjes enorm goed begeleid en opgevolgd, verzorgd en zelfs een beetje verwent... voor alle onderzoeken worden ze verwittigd, ze leggen uit wat ze gaan doen en waarom, zodat de kinderen niets onverwachts ondergaan. en dit alles op een manier opmaat van de kindjes. ook over hun ziekte worden ze stap voor stap ingelicht, het is echt bewonderenswaardig hoe ze dit allemaal doen. gisteren kwamen ze een soort camera en schermpje installeren gekoppeld aan de telefoon, hetzelfde wordt in de klas van fien gedaan, zodat ze met haar klasgenootjes kan bellen en ze zelfs zien. dit , en ook heel veel andere dingen wordt de patiënten GRATIS aangeboden door het KINDERKANKERFONDS. ik ga hier geen lange tekst over dit fonds neerschrijven, maar ik raad jullie aan op de volgende websites langs te gaan, om eens te lezen wat deze mensen allemaal doen om het lange verblijf van kinderkankerpatiëntjes en hun ouders aangenamer te maken : www.kinderkankerfonds.be en www.simonodil.com je ziet de mensen al eens staan in een grootwarenhuis met kleine leuke dingen die je kan kopen ten voordele van het kinderkankerfonds, maar eigenlijk sta je er niet bij stil, dat het je eigen kinderen of kleinkinderen kan overkomen, tot er een moment komt dat het gebeurt..... plots krijgt dat alles je volle aandacht en besef je wat een mooi werk deze vzw eigenlijk doet. ze verdienen werkelijk onze steun !!! voor de dekens van pakistan vroeg ik de mensen enkel om wol en lapjes, maar deze vzw kan alleen werken met de geldelijke steun van de mensen, door de verkoop van artikels, door de opbrengst van evenementen die georganiseerd worden ten voordele van het kinderkankerfonds. een bezoekje aan deze twee websites zal jullie zeker overtuigen van het vele goede die ze voor de kankerpatiëntjes doen.
ondertussen zet ik s avonds nog altijd lapjes aan elkaar, en hou ik ook contact met de mensen en zoals nu, schrijf ik nog eens op mijn blog.
vrijdag en zaterdag bracht ik bij fien door in het ziekenhuis. we spelen paardjesspel, ze leest of tekent. ze is altijd heel actief geweest. deze week wordt het zwaarder, wordt medicatie aangepast en zullen de gevolgen merkbaar worden. ik kijk al uit om deze namiddag weer naar mijn kleine schat te gaan. maar gisteren ben ik er even "uit" geweest . er was in kortemark, een jaarlijkse grote biljartprijskamp waar we naartoe gaan, waar patriek al eens derde werd. er waren meer dan tweehonderd biljarters op post. maar met negen biljarts , viel alles nog wel mee. ik had me alvast voorzien en lapjes meegenomen om truitjes te maken. af en toe vroeg wel eens iemand wat ik aan het maken was. tegen de avond kwamen de kinderen, die mee waren met hun ouders binnen en die kwamen kijken naar de truitjes die ik al gemaakt had , die namiddag. ze vroegen ook voor wie ze waren? ik vertelde hen over de actie van pakistan en haalde een deken, en andere truitjes, die altijd in de wagen liggen (als voorbeeld) . ze vonden het heel mooi. ik vond het echt wel geweldig dat die jonge kinderen zoveel interesse vertoonden. k gaf hen dan een tekst mee over de aktie en het adres van mijn blog, zo kunnen ze er eens op bezoek komen, en wie weet is er weer een klas die beslist om te breien voor het goede doel. patriek werd derde, dus we waren allebei tevreden. vandaag is weer een nieuwe dag en zoals ik al zei : we nemen dag per dag en hopen dat alles voor ons fientje in orde komt. ik wil ook langs deze weg iedereen bedanken die een mailke stuurde of even langs kwam voor fien.
DONDERDAG 1 FEBRUARI STOND DE WERELD EVEN STIL....
woendagavond belde mijn oudste dochter me op, om te vragen of ik donderdagvoormiddag met fien, mijn kleindochtertje van zes, even om 11 uur in het ziekenhuis van eeklo bij de kinderspecialiste kon gaan. ze was heel bleek en zag er echt niet goed uit. ik ging haar donderdagmorgen halen en we gingen nog eens naar de dagbladwinkel . daarna gingen we naar de afspraak. de dokteres vond ook dat ze héél bleek zag en vond anders niets speciaals dus besloot ze bloed te nemen en grondig te laten onderzoeken. nog geen uur later belde ze mijn dochter op, op haar werk, dat fien leukemie heeft... dan staat de wereld toch even stil... we moesten onmiddellijk met haar naar het uz in gent en daar werden de onderzoeken gestart en medicatie toegediend. het zal lang duren, maar als alles maar goed komt, dat is wat telt. ik ben nu heel veel in het ziekenhuis , daar ben ik nu eigenlijk liefst... dicht bij haar. ze zit in het eerste leerjaar, zou haar eerste communie doen... vorige week zei ze nog tegen me dat ze dokter wilde worden, gisteren zei ze dat de dokter heel lief is en haar gaat genezen. de verpleegster vroeg haar toen als ze nog wil voor dokter leren , en ze knikte overtuigend. hopelijk komt het allemaal goed. maar als ik zie met hoeveel liefde de dokters en het verplegend personeel daar hun werk doen, dan weet ik dat er echt alles aan gedaan wordt om het kind zich goed te doen voelen in de situatie dat ze zijn, en dit draagt zeker bij tot hun herstel. we moeten ons nu sterk houden voor ons kleine meisje en hopen dat alles goed komt.
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
Ik ben een vrouw en woon in eeklo (belgië) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 24/09/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: handwerken, kaartjes maken en lezen.
ik wou met mijn blogje mensen op de hoogte houden van mijn actie "deken voor pakistan" maar ik vertel er ook over mijn gezinnetje en over wat ik voel en denk bij de actualiteit.
laat ons een beetje meer rondom ons kijken en beseffen hoe goed we het hier hebben, dat we ondanks onze bescheiden bijdrage toch verandering teweeg kunnen brengen in deze wereld. laat ons er iets moois van maken, deel geluk, liefde en warmte, daar worden we allemaal beter van. dino
in watervliet breien ze reeds van in het begin van mijn actie. elke tweede donderdag van de maand komen ze samen in het dorpshuis. als de school gedaan is, komen de leerlingen van het vijfde en zesde leerjaar ook naar daar om te leren breien, zelfs de jongens. en ze kunnen ondertussen al mooie lapjes breien. de dames nemen dan de lapjes mee naar huis en zetten ze aan elkaar. enkele maanden geleden liet rosette me weten dat ze mensen had leren kennen uit kattendijke in nederland, die reeds acht jaar een beetje doen wat wij doen : ze breien dekens, truitjes, ze maken ook dekens in patchwork en sturen die dan naar verschillende landen waar veel armoede is . hun doel is in de eerst plaats de kinderen in tehuizen helpen , maar ook volwassenen, met kleding en dekens. 
verdict : rusten en medicatie. dus niet naar het uz. fien begreep het allemaal niet : ik ben toch ook ziek zei ze, dus kon ik zowel bij haar komen.... inge legde haar uit dat ik haar wel erg ziek zou maken. dus noodgedwongen zit ik hier een paar dagen thuis. maar ik moet toegeven, het is echt wel nodig, ik voel me zo slapjes en dan nog eens die vervelende verstopte neus. nu ja, dan kan ik even op mijn blogje schrijven. 
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
