het nieuwe jaar is weer gestart. onze pc is nog niet helemaal in orde, de nodige stukken zijn besteld en éénmaal die er zijn, kunnen ze hem volledig in orde stellen. ik maak dus dankbaar gebruik om weer een beetje op mijn blogje te schrijven. deze middag was ik aangenaam verrast toen ik naar het nieuws op vtm keek om 13 uur, om twee redenen : Lucas kwam terug in Zaventem, na zijn verblijf in Senegal, waar hij het gerief uit zijn container uitdeelde aan de mensen daar. we zagen er beelden van en er was een kort interview met Lucas. de tranen sprongen me in de ogen... het is onvoorstelbaar wat dat kereltje verwezenlijkt heeft ! de tweede reden die me blij maakte : er was een reportage over de vzw De Samaritanen. die mensen bieden hulp aan de daklozen in Brussel. ik ben onmiddelijk op zoek gegaan op internet en las daar dat ze ook dekens aan de daklozen geven. een mailtje van mij is al onderweg naar daar om te vragen of we hen kunnen helpen met onze dekens. wie weet....
Monique van de Caspers gaf drie zakken met achttien dekens mee naar hier. voor wie nog niet zo lang mijn blogje leest : de Caspers zijn kinderen die niet zo goed kunnen sporten door één of andere handicap. toch komen zij elke zaterdagvoormiddag samen in een sporthal in Aalst , daar maken ze kennis met één of andere sport en leren die dan. de mama's zitten samen te kijken terwijl hun kinderen sporten. van zodra ze over mijn aktie wisten, namen ze contact op en zijn beginnen breien. ik kreeg al heel veel dekens van hen. Monique is zowat de contactpersoon, die ondertussen een mailvriendin van me is. het liedje dat jullie horen, bij het bezoek aan mijn blog is het liedje van de film "Casper", dit herinnert me steeds aan die Caspertjes in Aalst, die met zoveel plezier de zaterdagmorgen sporten, terwijl hun mama's met evenveel plezier dekentjes maken voor mijn aktie ! dank je Monique en alle ander mama's van de Caspertjes !
onze pc heeft de laatste tijd nogal kuren, en straks komt de pc dokter hem halen om eens helemaal na te zien. het kan dus zijn dat ik een aantal dagen niet meer op mijn blog kan schrijven. ik hoop dat het niet te lang duurt, zodat jullie me niet vergeten.... ik neem dus afscheid van jullie voor een paar dagen met een mooie tekst over het nieuwe jaar :
een nieuw jaar kun je beginnen met de mooiste kleren aan dat is wel erg gezellig maar je hebt er niet veel aan
een nieuw jaar kun je beginnen met een grote zak goud maar dat heeft weinig waarde als niemand van je houdt
een nieuw jaar kun je beginnen met een lekker glaasje wijn maar als dat op is, wat dan nog? er moet iets beters zijn...
een nieuw jaar kan je beginnen met een heel mooi gedicht maar het beste is nog altijd... begin met een blij gezicht !
ik wens jullie allen een heel gelukkig én gezond 2009 en hoop zo spoedig mogelijk weer op mijn blogje te kunnen schrijven.
het einde van dit jaar nadert... wat zal het nieuwe jaar ons brengen? ik denk dat veel mensen er niet zo veel goed in zien, als we de berichten in de kranten lezen en wat we horen op teevee, is niet zo hoopgevend. mensen denken minder gelukkig te zijn als ze niet meer alles kunnen kopen wat hun hartje verlangt, als ze niet meer op reis kunnen gaan... maar misschien moeten we "geluk" nu in kleinere dingen zoeken. voor mensen die niets hebben, is een kleinigheid al heel veel. voor een eenzame is het bezoek van een vriend, fantastisch. voor een zwaar zieke mens, is het bericht van beterschap hoopgevend. zo zijn er talrijke dingen die een mens toch gelukkig kunnen maken ondanks de financiële crisis, want geld alléén maakt niet gelukkig. we zullen misschien leren anders met geld om te gaan . onze tijd zullen we misschien ook op een andere manier invullen. inplaats van te gaan fitnessen, zullen we misschien eens een fikse wandeling maken in openlucht met onze kinderen... kost veel minder en is veel gezonder. de oudere generatie herinnert zich wel de tijd dat we met een pop of een doos lego-blokken tevreden waren in ons pakjes onder de kerstboom..... benieuwd wat er dit jaar onder de kerstboom ligt ?
het waren drukke dagen deze week. dinsdag en woensdag was ik aan de kookpotten te vinden. mijn twee dochters hadden gevraagd om een hoofdschotel voor hun kerstdiner klaar te maken. woensdagavond was het dan zo ver : alles klaar en piekfijn in orde, maar doodmoe begon ik aan het kerstmenu. het werd een gezellige avond bij ons Tamara en Sven. opa en oma waren er ook . we doen dit al jaren, het is een echte traditie geworden. Tamara is kampioen in het maken van lekkere hapjes en creeëren van een gezellige sfeer. de hondjes zijn tevreden dat het bij hen thuis is, zo kunnen ze genieten van ons gezelschap. zonder dat je het weet is het heel laat. woensdagmorgen brachten we de kerstschotel, die ik klaarmaakte, naar ons Inge, die 's namiddags bezoek kreeg, en daar deed ik me tegoed aan de koude hapjes die ze klaargezet had. ik vergat erbij dat rauwkost voor mij absoluut te mijden is !!!!! woensdagnamiddag waren we bij mijn ma uitgenodigd. zoals elk jaar, groeit de familie aan. dit jaar zijn Nathan en Janne erbij gekomen. ondertussen kan Frauke al lopen en ze genoot volop om haar toertje te doen. bij mijzelf ging het niet zo best, mijn darmen lagen overhoop en ik voelde me verre van goed. de meesten merkten op dat ik er heel wit uitzag. het was mijn eigen schuld, ik vergeet wel eens als ik al dat lekkers zie staan dat ik nog altijd moet opletten wat ik eet... maar ja... ben dan ook 's avonds heel vroeg in mijn bed gekropen en heel veel geslapen want ik was heel moe. gisteren was het ook niet bijzonder goed met me. vandaag begint het een beetje te beteren ... ik hoop dat het bij jullie beter verlopen is met Kerst. mijn gedachten gingen dit jaar vooral uit naar de mensen van huize Triest, en anderen , die zorgen hebben omdat ze geen werk hebben of onzeker zijn over hun toekomst. de berichten van de laatste weken over ontslagen en faillissementen moeten hard aankomen bij veel gezinnen. met heel veel moed doe ik verder met de dekentjes, want soms denk ik dat er in de toekomst nog méér zullen nodig zijn. de derde wereld komt soms heel dichtbij...
laat ons even stilstaan bij wat we hebben, en dankbaar zijn ! laat ons bidden voor die mensen die véél minder hebben, dat alles een beetje beter verdeeld wordt, dat alle mensen recht hebben op een menswaardig bestaan, dat alle kinderen op de wereld recht hebben aan onderwijs, kledij, en vooral liefde van hun ouders en medemensen. laat ons bidden dat iedereen een beetje zijn best doet om van deze wereld weer een thuis voor iedereen te maken.
Mieke Van Noppen zoekt helper voor project in Malawi + oproep Mieke Hendrickx (55), de weduwe van Karel Van Noppen die vorige week in het afrikaanse land Malawi onverwachts haar nieuwe partner Johan De Mulder (60) , verloor, zoekt mensen die met haar ter plaatse in Malawi hun ontwikkelingsproject mee willen dragen. twee jaar geleden startten Mieke Hendrickx en Johan De Mulder het ontwikkelingsproject Yoce in Malawi. niemand die kon voorzien dat een hartaanval zo snel een einde zou maken aan zijn engagement. begin januari keert Mieke terug naar Malawi om er hun gezamelijke droom, een betere toekomst voor de kinderen van Sitima, voort te zetten. als blanke vrouw alleen terugkeren wil ze niet, want de positie van de vrouw in Malawi is niet zoals hier. in januari gaat haar vriendin daarom voor een maandje mee. Mieke zoekt nog mensen in Malawi of België die samen met haar het project een tijdje willen dragen. het verlies van Johan heeft een gat geslagen. hij was gepensioneerd leerkracht en leidde kandidaat-onderwijzers op. Johan was samen met de lokale mensen volop bezig met de bouw van een tweede school. de kinderen krijgen er niet alleen onderwijs, maar ook een middagmaal en er is opvoedingsondersteuning voor de moeders. omdat Mieke geen onderwijsopleiding heeft gehad, zou het ideaal zijn als een leerkracht de verdere uitbouw van Yoce komt ondersteunen, maar dat hoeft niet noodzakelijk. er moet bijvoorbeeld ook voedsel worden aangedragen. het mag een man of een vrouw zijn, het huis van Mieke in Zomba is groot genoeg om er met twee te wonen. Mieke weet nog niet hoe de mensen en kinderen in Sitima het verlies van hun "onculo" reageren, maar zij wil hun droom verder zetten, dat heeft Johan haar in zijn laatste minuten te kennen gegeven. wie interesse heeft om het project Yoce in Malawi samen met Mieke Hendrickx mee te dragen kan contact opnemen via dit e-mail adres : yocevim@hotmail.com
deze oproep vond ik de moeite om eens op mijn blog te vermelden, en ik hoop dat Mieke iemand vind zodat het project niet doodbloed. vandaag is voor onze kinderen/kleinkinderen de laatste schooldag en begint het kerstverlof. mijn Patriek heeft ook zijn laatste werkdag van dit jaar en dan heb ik hem twee weken thuis. daar ben ik heel blij om. ik wens iedereen dan een gezellig kerstverlof !
Annie is samen met Antoinette , mijn steun in de actie. ze verzamelt lapjes bij de breisters uit de omgeving van Drongen en zet ze dan aaneen, brengt dekens en andere naar "huize Triest" in Gent..... ze is voor mij van onschatbare waarde. regelmatig krijgt ze lapjes van Liliane. ik melde al dat deze dame heel veel breit, dit jaar staat haar teller al op 1550 !!!! voor het jaar 2009 zet ze haar teller weer op nul. Annie denkt dat ze in totaal al rond de 4000 lapjes heeft gebreid ! heel hartelijk bedankt Liliane, en ook alle andere breisters. jullie geven ons de kracht om verder te doen, en jullie geven warmte aan al die mensen die het niet zo goed getroffen hebben als wij. Annie heeft dit jaar al méér dan 100 truitjes gemaakt van de lapjes van Liliane, omdat deze meestal op elkaar afgestemd zijn, wat kleur betreft, om truitjes van te maken. van de rest van de lapjes maakt Annie dan dekens. Mariette, een kranige oudere vrouw, breit dan weer héél véél prachige mutsjes voor de babies van Mbour in Senegal, die Trees Van Hove dan meeneemt. vorige week waren we nog in Deinze om de dia's van Trees haar laatste reis te bekijken. dan zie je die kleine ukjes met de prachtige mutsjes en dekentjes, en dat doet zo'n deugd ! we hebben ondertussen al heel wat wol verwerkt. zoals annie zegt : " we kunnen het op geen 10 kilo zeggen !" dat is waar ook. en elke keer als we bijna geen wol meer hebben, krijgen we er toch van de één of de ander weer wat bij. zo gaat dat al drie jaar ondertussen !!!! in die tijd is het gegroeid van "dekens voor Pakistan", tot "dekens en truitjes voor overal" . éénmaal je met zo'n dingen bezig bent, leer je steeds nieuwe intitiatieven kennen, of je zoekt er nog bij. neem nu maar het verhaal van Lucas : Antoinette had erover gelezen in de krant, en belde me om er eens heen te gaan en onze dekens en truitjes te tonen aan Lucas en zijn mama. in november vertrok de container van Lucas naar Senegal met héél véél dekens van ons... nu zijn we weer bezig voor Wereldmissiehulp, die een project opstartte in Roemenië. we hebben ondertussen bewezen dat héél véél mensen het hart op de juiste plaats hebben ! dank u lieve mensen !
1. kan je doodgaan van bier? - jazeker! als je een krat bier op je hoofd krijgt. 2. veroorzaakt bier psychologische afhankelijkheid? - neen want 87 pct van de psychologen drinkt wijn en geen bier. 3. is bier veilig voor zwangere vrouwen? - ja, want bij alcoholcontroles worden zwangere vrouwen nooit getest. als ze dan toch over een streep moeten lopen, zeggen ze altijd dat het door het gewicht van de baby komt. 4. wordt je dik van bier? - nee, dat komt door de borrelhapjes. 5. bestaat er een verband tussen bier en snel oud worden? - ja, in een open flesje of blik is het bier na een uur al van smaak veranderd. 6. vermindert bier het rendement op school? - nee, integendeel, scholen waar bier wordt geschonken in de kantine, hebben méér inkomsten. 7. hoe geraakt het bier bij jongeren? - wetenschappelijke studies hebben aangetoond dat het meestal via de ober gaat. 8. is het bier slecht voor het geheugen? - uhhh, nee...voor zover ik het me kan herinneren is dat nooit bewezen.
nu dat je geen twijfels meer hebt, pak er eentje !
een bekwame onderzoeker zit in zijn bureau te werken aan een project om de wereld te verbeteren, als plots zijn dochtertje van vijf jaar binnenkomt. "ik wil spelen", zegt ze. maar de man antwoordt dat hij geen tijd heeft en dat ze hem moet laten verder werken. na wat aaandringen geeft het dochtertje toe en verandert van tactiek. "laat mij je dan helpen, zodat je vlugger klaar bent met de wereld te verbeteren", zegt ze. de man is vertederd en zoekt een oplossing. hij vindt in een tijdschrift een wereldkaart, scheurt die aan stukken en geeft alles aan zijn dochtertje met de opdracht dat zij de wereld opnieuw 'in orde moet brengen'. hij hoopt zo de rest van de dag van haar af te zijn, aangezien hij weet dat zijn dochter nog te klein is en het beeld van de wereldkaart niet kent. maar na een kwartiertje komt ze fier terug met de wereldkaart netjes aaneengeplakt. "klaar", roept ze uit. "hoe heb je dat gedaan?", vraagt de papa verbaasd. "simpel", zegt het meisje. "toen je het blad uit het tijdschrift scheurde, zag ik dat er op de achterkant een foto van een mens stond. toen ik de wereld niet ineen kon puzzelen, heb ik alle stukken omgedraaid en eerst 'de mens in orde gebracht'. toen ik daarna het blad omdraaide, zag ik dat de wereld ook in orde was." Adolfo Perez Esquivel, Argentinië
zoals U al vaker hebt gemerkt ben ik geïnteresseerd in het nadenken over het leven, de problemen die de samenleving brengt.... laatst kreeg ik een adres van een vriendin van een website : www.dagelijksegedachte.net . ik nam er even een kijkje en liet me inschrijven. nu krijg ik elke dag een gedachte in mijn mailbox. héél aangenaam en interessant. daarom ook dat ik iedereen aanraad om even een kijkje te nemen op deze site : "sta even stil bij de zin van je bestaan. dagelijs tref je een gedachte aan, die je voor jezelf kunt houden of kunt delen met familie, vrienden en collega's. met zo'n kort moment van bezinning, werk je mee aan een betere wereld voor jezelf en voor anderen."
voor vandaag : maak je grote plannen voor later wat kleiner en begin nu
een heel mooie gedachte waar je echt eens kunt over nadenken en er iets mee doen...
op dezelfde website vind je ook een link naar : "zinmail.nl" dit is de startpagina voor zinvol leven en werken. je vind er interessante links naar van alles en nog wat. ga even kijken zou ik zeggen.
na deze informatie met jullie te hebben gedeeld , wens ik iedereen een aangenaam weekend ! groetjes, dino
voor de derde maal vandaag kom ik op mijn blog schrijven. ik kreeg zojuist een mail van Lies, de mama van Lucas (Populus) en dit nieuws kon ik jullie niet onthouden :
hallo nadine, hier bij ons is het druk, druk,druk..... de twee containers zijn aangekomen in Dakar, joepie.. en dit zonder al te veel stress. de vrouw van de president heeft onze containers vrijgegeven. onze container met medisch materiaal gaat mee met een karavaan, die rondreist door Senegal en van dorp tot dorp trekt. op deze manier kan er ter plaatse veel hulp geboden worden. de karavaan (dokters, medicijn en medisch materiaal) reist o.a. naar Diaksao, Rufisque, Pout, Kaolack, Porokhane en Toubacouta. de speelgoed- en kledijcontainer gaat naar Toubacouta. wij vertrekken op 23 december, samen met de VRT/Ketnet die onze reis gaan filmen en een reportage van Lucas/Populus gaan maken. dat is natuurlijk allemaal heel spannend, op 24 december gaat Lucas de vrouw van de president ontmoeten en gaat hij zijn avonturen aan de Senegalese TV vertellen. de voorbereidingen voor de reis zijn bijna klaar. we moeten nog ingeënt worden... dus, het is bijna zo ver... we zullen allen blij zijn als de eerste doos opengaat en we kunnen beginnen met spulletjes uit te delen. ik houd je op de hoogte. groetjes, Lies
als dat geen goed nieuws is. Lies heeft me beloofd dat ze zeker fotos gaat nemen van de dekentjes en ander breiwerk die we meegegeven hebben.
graag wou ik nog vermelden dat Trees Van Hove morgennamiddag in het dienstencentrum "De Bosrank" te Deinze haar verhaal komt doen over Senegal. om 14 uur begint het, en het is zeker de moeite waard om deze bijzondere vrouw te horen vertellen. zij zet zich elk jaar gedurende veertien dagen in, om moedertjes te helpen bevallen in Mbour, Senegal. de werk -en leefomstandigheden daar zijn verre van ideaal, het sterftecijfer bij pasgeborenen ligt daar hoog. sinds twee jaar geven we Trees kleine dekentjes mee om de babies in te wikkelen, en mutsjes. daardoor komt de voeding beter op gang, wat dan weer heel goed is en hen meer overlevingskansen geeft. de bejaarde bewoners van " De Bosrank " breien het ganse jaar door mooie dingen, die ze dan voor een groot deel verkopen en waarvan de opbrengst bestemd is voor Senegal.
hetgeen Trees doet is niet wereldbekend, de meeste in ons land hebben wel nooit van haar gehoord, maar wat die vrouw daar verricht is ongelofelijk. ik ben héél blij dat we haar kunnen helpen met onze dekentjes. sommige van onze mensen breien mutsjes en sokjes die we ook meegeven met Trees.
hebt U interesse, kom zeker luisteren en kijken naar de beelden die ze morgen zal vertonen. U kan Trees ook uitnodigen voor een groep zoals KVLV of KAV..... echt de moeite waard.
enkele weken geleden vertelde ik over het dramatisch ongeval in Eeklo, waarbij twee vrouwen om het leven kwamen. één ervan was de dochter van een vriendin van mij . ze was amper 35 jaar. de eerste dagen na het overlijden was het een komen en gaan van mensen die hun steun kwamen betuigen. gisteren ben ik bij haar langs geweest. het verdriet bij het overlijden van een kind is immens, en onbeschrijfelijk. mijn vriendin heeft niet alleen haar eigen verdriet te verwerken, maar heeft nu ook de zorg om de twee nog heel jonge kinderen van haar dochter. twee kinderen die hun mama nooit meer zullen zien, vastnemen, knuffelen.... ik vraag me af hoe die kinderen dat ooit kunnen verwerken. ook voor hun vader is het verlies verschrikkelijk. dit drama doet me denken aan de strijd die fien en ik en duizenden mensen leveren om kanker te overwinnen. maar wij kunnen ervoor vechten, deze twee vrouwen hebben geen schijn van kans gehad tegen de dood. de komende feestdagen zullen heel hard zijn voor de families die zo plots een heel geliefd persoon moesten afgeven.... op die dagen word je dubbel zo hard op de feiten gedrukt van wat die persoon voor je betekend heeft. we beseffen eens te meer hoe kort het leven kan zijn, hoe broos...
denk eens aan de mensen die zo graag eens iets zouden wensen, nog iets van hun leven willen maken, maar er helaas niet in slagen uit een diep dal te raken. mensen met gezondheidsproblemen, die hen zoveel mogelijkheden ontnemen, om een beetje pijnloos en prettig door het leven te kunnen gaan. laten we eens stilstaan bij mensen die eenzaam zijn, dat is erg, dat is een verschrikkelijke pijn, al hebben ze 100 mensen om zich heen. mensen die dierbaren zijn verloren.... hen kan geen luxe hen nog bekoren. wat en wie ze kwijt zijn, willen ze liever over zwijgen. ze hebben het zwaar . nooit zullen ze wat hen lief was terug kunnen krijgen. sta eens stil bij die mensen , die moeten vechten voor hun geluk, voor hen gaat er elke dag toch een klein beetje moed stuk. ze voelen zich in de steek gelaten en storten zich op hun werk of bezigheden maar voelen zich zo verlaten. laten we er eens bij stilstaan hoe moeilijk ze door het leven gaan. mensen die buiten hun schuld in moeilijkheden zijn gekomen. zij hadden andere wensen en dromen... alles gebeurde tegen hun wil. neem even de moeite en sta daar ook eens bij stil, het is soms een aanzet voor sommigen om verder te gaan.
op deze winterse zaterdagavond wou ik het even hebben over Antarctica. Antarctica ligt op de Zuidpool van onze planeet. de geografie, klimaat en biologisch evenwicht verschaffen een uniek milieu. Antarctica heeft de laagste temperatuur op onze planeet, met waarden tot -70°C, en er zijn windstoten van 300 km per uur. omdat het 90 pct van de hoeveelheid ijs van onze planeet herbergt, vormt het de grootste verswater-voorraad ter wereld. bijna 99pct van Antarctica is bedekt met een ongeveer 2500 meter dikke ijslaag, op sommige plaatsen zelfs tot 4776 meter dik. als de ijslaag zou smelten, dan zou het water in de oceanen op aarde tot 70 meter boven het huidig niveau stijgen. Antarctica functioneert als één van de "koelkasten" van de aarde, reguleert de oceaanstromen en het klimaat op aarde. een belangrijke verandering in het milieu zou rampzalige gevolgen hebben voor het weer en de weerpatronen op aarde. ondanks het gure weer heeft Antarctica een rijke fauna, die verbazend goed aangepast is aan de barre weersomstandigheden. gedurende de zomermaanden (met een piek in januari) is er bijna 24 uur per dag daglicht, terwijl in de winter de dagen het grootste deel van de 24 uren half verlicht zijn. het is héél ver van ons, en af en toe zien we eens mooie beelden ervan . waarschijnlijk zullen we er nooit op reis gaan maar 't is toch wel eens de moeite om er eens iets over te lezen en eens een documentaire te bekijken. het is één van de heel mooie gebieden die onze planeet rijk is.
of ik iemand ken die een bloemetje verdient? wel ja, eigenlijk onmenselijk veel mensen, die zich elke dag vrijwillig inzetten voor andere mensen ! vandaag is het immers "dag van de vrijwilliger". reeds veel mensen besteden een beetje van hun vrije tijd om andere mensen te helpen. dat kan allerhande zijn : boodschappen doen, op zieke mensen passen, voedselbedeling doen, wandelen met mensen die dit niet meer zelfstandig kunnen, zieke mensen voeden, kranten ronddragen in het ziekenhuis.... vrijwilligers doen dat met hart en ziel, en voor velen brengt het een doel in hun leven. er zijn plaatsen genoeg waar je vrijwillig hulp kunt bieden. hulporganisaties en liefdadigheidsinstellingen komen handen te kort. iedereen die zich geroepen voelt of zich ten dienste wil stellen kan zeker ergens terecht. je kan ook altijd eens kijken op www.vrijwilligerswerk.be , misschien is er in de buurt een vacature die je aanspreekt. uit eigen ondervinding kan ik vertellen dat het je leven verandert in de goede zin. je doet niet alleen iets voor iemand, maar je komt ook met andere mensen in contact, en sommigen worden vrienden voor het leven. aan alle vrijwilligers : hartelijk bedankt voor jullie inzet voor de medemensen, jullie hebben het hart op de juiste plaats ! aan iedereen wens ik een aangenaam weekend .
een man is het beu om iedere dag naar zijn werk te gaan , terwijl zijn vrouw de hele dag thuis mag blijven. dus bid hij tot God : "Vader, ik ga elke dag 8 uren werken terwijl mijn vrouw rustig thuisblijft. ik wil haar laten zien wat ik overdag allemaal moet doorstaan. dus laat haar aub voor één dag wisselen met mijn lichaam." God laat in Zijn oneindige wijsheid de wens van de man in vervulling gaan. de volgende morgen wordt de man wakker als vrouw. hij staat op , maakt het ontbijt voor zijn partner klaar, wekt de kinderen, legt hun kleren voor school klaar, geeft ze eten, maakt hun lunchpakketten klaar en brengt ze naar school. weer thuis, doet hij de kleren in de wasmachine, brengt wat kleren naar de stomerij, stopt nog even bij de bank om een overschrijving te doen en weer thuis, alles in de kasten opruimen. hond uitlaten, kattebak verschonen, vlug de bedden opmaken, de meubels afstoffen, stofzuigen, keukenvloer boenen en weer naar school rennen om de kinderen op te halen. aardappelen schillen, groenten wassen, vlees klaarmaken, tafel dekken, kinderen eten geven, de tafel afruimen, vaatwasser volproppen, was opvouwen, kinderen in bad doen en ze nog een verhaaltje voorlezen en in bed stoppen. om 23 uur uitgeteld en onvoldaan, omdat niet alles klaar is, nog vijf minuten voor teevee. naar bed, waar zijn (haar) partner nog een stevig partijtje wil vrijen , ook dat nog naar best vermogen ondergaan... de volgende morgen knielt de man, die vrouw werd, onmiddelijk voor het bed neer en smeekt : "Goede Vader, wilt U ons terug verwisselen?" God antwoord in zijn oneindige wijsheid : "Mijn zoon, ik heb het gevoel dat u uw lesje geleerd heeft. ik zal met plezier alles weer in orde brengen....maar u zult wel nog 9 maanden moeten wachten, want u bent gisteravond zwanger geraakt ! "
vanuit mijn gevoel voor de medemens, en vooral voor kinderen vond ik het erg wat ik vorig jaar hoorde over de straatkinderen in Gent. zo zijn antoinette, annie en ik bij huize Triest beland waar we heel veel breiwerk naartoe doen. maar in gans België leven kinderen die geen thuis hebben. het volgende las ik in libelle en wil het met jullie delen : toen Ali zijn ouders had verloren, beloofde hij zichzelf dat hij ooit uit Somalië weg zou gaan. hij was vijftien toen zijn reis begon. Mohammed liep op zijn tiende weg bij zijn stiefouders in Marokko en droomde van een leven in Europa. hij was veertien toen hij vertrok. Maria wilde weg uit Ecuador, haar mama achterna. op haar twaalfde stapte ze op het vliegtuig. drie tieners met één doel : een plek vinden waar het leven meer toekomstperspectief biedt. ze hopen dat België die plek is. "hier heb ik het eerst een veilig gevoel", zegt Ali, nu 17. Jaarlijks stranden in België ruim 1500 niet-begeleide buitenlandse jongeren onder de achttien, zonder hun ouders. vaak hebben ze ingrijpende dingen meegemaakt. "velen komen uit oorlogsgebieden, of zijn moeten vluchten", zegt Mark Fonteyn van Joba VLW (vluchtelingenwerking voor jongeren), een dienst voor begeleid zelfstandig wonen die jongeren tussen 17 en 21 opvangt. "soms zijn ze door hun ouders weggestuurd, of raakten ze hen onderweg kwijt, of hebben ze gezien hoe ze werden opgepakt en vermoord. de reis hierheen was bijna altijd zwaar. geluksvogels raakten aan een vliegtuigticket, anderen moesten zich verstoppen in containers of in het laadruim van een bus. dat is allemaal moeilijk te verwerken, en wij willen hen daarbij steunen." volgens het Internationaal Verdrag van de Rechten van het Kind moet het land waar de jongeren aankomen, tot hun achttiende voor hen zorgen. ze krijgen een voogd toegewezen, die uitzoekt hoe ze hier het best hun leven uitbouwen, waar ze zullen verblijven, of ze met hun ouders herenigd kunnen woren en of ze asiel kunnen aanvragen. afhankelijk van hun leeftijd en situatie komen ze terecht in een opvangcentrum, een pleeggezin, of zoals bij Joba, een vorm van begeleid zelfstandig wonen. sommigen wonen alleen en voorzien in hun eigen onderhoud, anderen wonen in studio's van Joba en krijgen een toelage. bovendien krijgen ze professionele begeleiding, en- als ze dat willen- de warmte van een steungezin, bijvoorbeeld in het weekend. "zo'n gezin is voor hen ontzettend waardevol. ze wonen er niet, maar gaan er wel eens eten, ze praten wat bij. zo'n beetje als kotstudenten, die al voor een stuk op eigen benen staan maar nog een thuisbasis nodig hebben. deze jongeren verlangen niet altijd een superwarm nest, vaak confronteert het hen te veel met wat ze kwijt zijn. maar ze willen wel graag een plek waar ze welkom zijn, een gezin dat zich aan z'n beloftes houdt. het contact met die jongeren is ook voor die gezinnen een verrijkende ervaring. de meesten komen hier vrij snel op hun pootjes terecht. ze pikken de taal op, maken vrienden op school... toch kleurt de hemel lang niet altijd stralend blauw. als ze ouder zijn dan achttien, kunnen ze uitgewezen worden, tenzij ze de asielprocedure doorlopen hebben, of tenzij hun verblijfsvergunning wordt verlengd. "veel jongeren krijgen een witte kaart, een tijdelijke verblijfsvergunning, als ze kunnen aantonen dat ze werken of naar school gaan, en een paspoort kunnen voorleggen," zegt Mark Fonteyn. "dat paspoort is vaak het probleem, want daarvoor moeten ze naar de ambassade van het land waaruit ze gevlucht zijn. zonder verblijfsvergunning zijn ze na hun achttiende niet langer beschermd. die problematiek is complex en ligt heel gevoelig. kun je tegen een jongere die hier sinds zijn 15de naar school gaat, of misschien uitzicht heeft op een job, plots zeggen dat hij terugmoet?"
Joba is op zoek naar steungezinnen. interesse? neem vrijblijvend contact op met Joba VLW, golfstraat 62 , 2610-Wilrijk, 03-899 32 51, vlwjoba@telenet.be
willemijn van dommelen is pas 31 maar heeft al een rijkgevulde carrière achter de rug. ze werd gevoren in nederland, maar op haar twaalfde besluiten haar ouders naar belgië te verhuizen. het leven in belgië verloopt in het begin wat stroef. ze wordt als enige hollandse gepest door de andere kinderen. haar sociaal ingestelde persoonlijkheid doet het tij keren en van dan af voelt willemijn zich een stuk beter thuis in haar nieuwe land. na haar studies begint ze meteen haar eigen bedrijf. "Talent Factory" is een werving-en selectiebureau dat zich vooral richt op studenten die op zoek zijn naar een job. de concurrentie is groot, maar het bedrijf wordt een succes. ondertussen werd het bedrijf overgenomen en gaat willemijn aan de slag als woordvoerster bij SBS- het moederbedrijf van VT4 en vijftv, waar ze nu nog steeds als projectmanager werkt. vanuit haar drang naar onafhankelijkheid en zin voor zaken, opent ze haar eigen kunstgalerie, en leidt ze een managementbureau voor kunst en kunstenaars. willemijn van dommelen is een zakenvrouw maar heeft ook een zachte kant. het was altijd een droom ooit een boek te schrijven. die wens is nu in vervulling gegaan met haar eerste boek "het geheim van poeki", waarin ze haar eigen ervaringen naar een kinderboek vertaalt. waar is ze nu het meeste dankbaar voor? "mijn gezondheid en de liefde voor mijn man zijn heel belangrijk voor mij. " haar boek heeft een happy end. vindt ze dat elk boek dit moet hebben? "toch wel. maar niet uit idealisme dat je kinderen iets moet voorliegen. niet elk verhaal loopt goed af en dat moeten ze beseffen. aan de andere kant zijn veel mensen het zo gewend om zich in zelfmedelijden te wentelen dat ze vaak geen happy end willen. al zullen ze dat niet graag toegeven. je maakt keuzes in je leven. zelfmedelijden is dan een makkelijke oplossing, maar niet de juiste. alles wat negatief is , kan je omzetten in iets positiefs. ik jaag mijn dromen na, en raad iedereen aan hetzelfde te doen...."
daar ik ziek ben kon ik gisteren niet mee naar de opendeurdag in Huize Triest, waar we al veel breiwerk naar toe deden. gelukkig kon Annie er heen. vandaag mailde ze mij om te vertellen hoe het was geweest : om te beginnen was er een inleidend filmke over "een dag in huize Triest". dat werd door ons allen zeer gesmaakt. het toont een beetje hoe de dag er daar uitziet. dan gaf Werner een toespraak over het ontstaan en de visie van Huize Triest. hij benadrukte verschillende malen dat echt geen "triestig" huis is maar een "blij" huis, ze willen vooral de nadruk leggen op het huiselijke en de lage drempel voor armen en eenzamen. ook het feit dat ze Christelijk geïnspireerd zijn gaat hij niet uit de weg en wil hij eerder benadrukken. dat je niet verlegen moet zijn om je als Christene te profileren als je voor iedereen openstaat... hij gaf ook wat uitleg over de Romas en ze toonden de reportage van "Koppen". hij benadrukte vooraf nog eens dat Huize Triest opkomt voor de Romas maar niet voor de Romas alleen...ook belangrijk natuurlijk. Daarna kregen we een zeer mooi optreden van een koor dat wereldmuziek bracht. dan mochten we mee naar Huize Triest om samen met de vrijwilligers even rond te kijken. er was echt heel veel belangstelling !!!! al bij al heel positief.
dank je Annie voor je mailtje dat ik hier kon neerschrijven zodat de mensen zich een beeld kunnen geven van wat daar gisteren allemaal te doen was. wij zijn blij dat we al veel dekens en ander gerief naar daar konden doen. het wordt heel goed besteed. en we kunnen samen beamen dat het er een "blij" huis is, dat hebben we daar al verschillende keren kunnen zien. ze zien Annie en mij daar graag toekomen want ze weten dat we altijd veel voor hen meehebben.
Eeklo is de hoofdstad van het Meetjesland. en in die stad zit momenteel echt supertalent !!!! reeds weken kunnen we het zangtalent van Tom aanhoren in X - Factor. hij is de lieveling van de Vlaamse meisjes en doet nog steeds mee in de running naar de finale. je kan er in Eeklo niet naast kijken, een plaatselijke krant "Taptoe" drukte een poster af om voor je venster te hangen en zo wat reclame te maken voor hem. op woensdagavond zit gans eeklo voor de teevee om te stemmen op deze toffe gast met een prachtige stem. we duimen hier allemaal dat hij mag winnen !!!!! maar naast heel mooi zangtalent, heeft Eeklo ook nog één van de finalisten in de "knapste man van het land" in huis. Geoffrey De Bie is maniakaal met zijn lichaam bezig. hij is 24 jaar en een echte sportfreak. hij is werkzaam in de automobielsector en daarbuiten vind je hem heel regelmatig in de fitnesszaal. zijn vriendin schreef hem in en zie waar hij nu al staat. op 13 december is de finale in dancing Carré in Willebroek. iedereen kan al op hem stemmen per sms en momenteel staat hij op de derde plaats, maar wie weet. het worden spannende weken voor de eekloonaren zo net voor het nieuwe jaar : met een beetje geluk zullen onze twee supertalenten het halen.
al meer dan vier weken zijn fien en ik verkouden, hebben we last van een pijnlijke keel. tot nu toe nam ik keeltabletten, hoestsiroop en pijnstillers. met fien was ik bij de kinderartse en die schreef antibiotica voor, maar ze werd niet veel beter. gisteren moest ze op onderzoek naar het uz gent en daar kreeg ze opnieuw medicatie voorgeschreven en drukten ze haar op het hart, niet naar school te gaan tot ze volledig beter is. deze middag besefte ik dat ik ook naar de dokter moest want dat de gewone middelen niet meer helpen. het verdict is zwaar : binnen blijven, niet veel praten, antibiotica, puffer, en niet meer voor fientje zorgen.... we maken mekaar steeds weer ziek zegt hij , dus moet ik er eerst helemaal door komen en zij ook voor ze weer op bezoek mag komen. morgen is er opendeur bij huize Triest en ik keek er zo naar uit om met antoinette en annie naartoe te gaan. met pijn in het hart heb ik annie al gebeld om te zeggen dat ik niet mee kan. eerlijk gezegd voel ik heel goed dat het nodig is om me stil te houden, dus zal ik van de nood een deugd maken, zoals ze bij ons zeggen, en me in mijn warme zetel leggen en rusten. onze poes Floortje zal hier gelukkigst mee zijn. dan komt ze dicht bij mij gevleid, en je krijgt haar daar niet weg. hopelijk betert het snel anders gaan ze woensdag foto's nemen, en dat zou ik willen vermijden. ik wens iedereen een fijn weekend en als het kan geniet wat en rust wat uit, dat is altijd goed !!!
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
Ik ben een vrouw en woon in eeklo (belgië) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 24/09/1953 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: handwerken, kaartjes maken en lezen.
ik wou met mijn blogje mensen op de hoogte houden van mijn actie "deken voor pakistan" maar ik vertel er ook over mijn gezinnetje en over wat ik voel en denk bij de actualiteit.
laat ons een beetje meer rondom ons kijken en beseffen hoe goed we het hier hebben, dat we ondanks onze bescheiden bijdrage toch verandering teweeg kunnen brengen in deze wereld. laat ons er iets moois van maken, deel geluk, liefde en warmte, daar worden we allemaal beter van. dino
het nieuwe jaar is weer gestart. onze pc is nog niet helemaal in orde, de nodige stukken zijn besteld en éénmaal die er zijn, kunnen ze hem volledig in orde stellen. 
onze pc heeft de laatste tijd nogal kuren, en straks komt de pc dokter hem halen om eens helemaal na te zien. 
het einde van dit jaar nadert... wat zal het nieuwe jaar ons brengen? 
het waren drukke dagen deze week. dinsdag en woensdag was ik aan de kookpotten te vinden. mijn twee dochters hadden gevraagd om een hoofdschotel voor hun kerstdiner klaar te maken. 
Mieke Van Noppen zoekt helper voor project in Malawi + oproep
de wereld verbeteren.
zoals U al vaker hebt gemerkt ben ik geïnteresseerd in het nadenken over het leven, de problemen die de samenleving brengt....
voor de derde maal vandaag kom ik op mijn blog schrijven. ik kreeg zojuist een mail van Lies, de mama van Lucas (Populus) en dit nieuws kon ik jullie niet onthouden :
graag wou ik nog vermelden dat Trees Van Hove morgennamiddag in het dienstencentrum "De Bosrank" te Deinze haar verhaal komt doen over Senegal. om 14 uur begint het, en het is zeker de moeite waard om deze bijzondere vrouw te horen vertellen.
op deze winterse zaterdagavond wou ik het even hebben over Antarctica. 
een man is het beu om iedere dag naar zijn werk te gaan , terwijl zijn vrouw de hele dag thuis mag blijven.
vanuit mijn gevoel voor de medemens, en vooral voor kinderen vond ik het erg wat ik vorig jaar hoorde over de straatkinderen in Gent. zo zijn antoinette, annie en ik bij huize Triest beland waar we heel veel breiwerk naartoe doen. 
willemijn van dommelen is pas 31 maar heeft al een rijkgevulde carrière achter de rug. ze werd gevoren in nederland, maar op haar twaalfde besluiten haar ouders naar belgië te verhuizen. het leven in belgië verloopt in het begin wat stroef. ze wordt als enige hollandse gepest door de andere kinderen. haar sociaal ingestelde persoonlijkheid doet het tij keren en van dan af voelt willemijn zich een stuk beter thuis in haar nieuwe land. na haar studies begint ze meteen haar eigen bedrijf. "Talent Factory" is een werving-en selectiebureau dat zich vooral richt op studenten die op zoek zijn naar een job. de concurrentie is groot, maar het bedrijf wordt een succes. ondertussen werd het bedrijf overgenomen en gaat willemijn aan de slag als woordvoerster bij SBS- het moederbedrijf van VT4 en vijftv, waar ze nu nog steeds als projectmanager werkt.
daar ik ziek ben kon ik gisteren niet mee naar de opendeurdag in Huize Triest, waar we al veel breiwerk naar toe deden. 
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
