mensjes worden geboren, oude mensen gaan... maar van een kind kan je dat niet verstaan... amper vijf jaar oud, werd bij hem die verschrikkelijke ziekte vastgesteld. samen met zijn ouders bond hij de strijd aan een lange weg, een onbekende route zonder compas of landkaart onverwachte hindernissen en uiteindelijk loopt de weg gewoon dood ondertussen zes jaar geworden, is er geen hoop geen toekomst meer voor deze lieve jongen.... een kind dat nog zoveel kon beleven dat nog zoveel dromen had...
vandaag wordt arcon in het crematorium gecremeerd. zijn ouders, zus , familie en vrienden zullen hem missen. maanden was hij daar ook in het uz waar fientje verbleef. ouders onder elkaar spreken over hun kinderen die een zware strijd leveren, over de problemen die dit alles met zich meebrengt... ook de andere kinderen uit zo'n gezin ondervinden de gevolgen hiervan. ze kunnen al veel kinderen helpen, maar soms, zoals nu, staan de dokters machteloos. dan vraag je je af : waarom????? twee weken geleden was hij nog in het uz. zijn ouders kregen te horen dat er geen hoop meer was. hij mocht naar huis. we worden er stil van....
wie net als ik houd van die prachtige amerikaanse wagens kan morgen, zondag, terecht op de scheldekaaien in antwerpen. de mooiste wagens zijn er samen, echt genieten is dat..... het doet ons ook terugdenken aan onze jeugdjaren, de oudere films waar ze heel dikwijls te zien zijn, de wagen van de cheriff, pick-ups op de ranches.... noem maar op. een uitstap méér dan waard !
"als vroedvrouw aan de poort van het leven te mogen staan, is een geschenk, een zeldzame parel, telkens opnieuw een uitdaging om verder te gaan... of je nu blank bent of zwart, iedereen heeft recht op een menswaardig bestaan, recht op leven... alleen is dit niet voor iedereen gelijkwaardig verdeeld...."
als je met vrijwilligerswerk bezig bent, kom je steeds méér toffe mensen tegen die zich inzetten voor anderen. zo trokken antoinette en ik deze namiddag naar deinze. we hadden daar in het dienstencentrum " de bosrank" een afspraak met trees van hove. trees is vroedvrouw en geeft les in kortrijk. haar man is huisarts. in 2002 vertrekt trees met twee studenten vroedkunde en drie afgestudeerde vroedvrouwen op medische hulpactie naar senegal. ze werken daar in de materniteit van Tefess, gelegen in een klein stadje M'Bour. maar wat ze daar allemaal zien is allesbehalve de modern uitgeruste verloskamers van bij ons. het is er eerst en vooral heel warm , zo'n 43 gr. , vrouwen liggen in bonte doeken op blote matras, kamers zitten vol vliegen, geen ventilatie, de baby's liggen bij de mama's in bonte doeken die vol vliegen zitten.....leidingwater komt uit plastiek kroezen. voor de nazorg van de baby geen verzorgingskussen, geen badje : baby's worden over de uitgietbak onder de kraanafgespoeld, geen luiers of kleertjes nodig, ze worden in doeken gewikkeld ! trees verteld honderduit over haar ervaringen in senegal. je zou zin krijgen om mee te gaan en daar te helpen. wat me opvalt is dat ze zegt dat de mensen daar zo vriendelijk zijn en heelgelukkig met de kleinste dingen. als ze onze truitjes en mutsjes en dekentjes ziet in mooie kleuren is ze heel gelukkig. "als ik dat meebreng en dat aan een moedertje geef, doet ze een vreugdedansje" zegt ze. vooral de mooie felle kleurtjes staan die zwarte baby's heel mooi. op 23 december vertrekt ze weer voor twee weken naar senegal, en ditmaal vergezelt haar man haar. wij zullen mutsjes breien, kleinere dekentjes maken en truitjes, om haar mee te geven. maar zoals bij ieder project zoals het onze ontbreekt de nodige financiële steun. ikvind het spijtig dat in ons land zoveel geld aan prestigeprojecten besteed wordt, en dat mensen die zich zo inzetten voor levensnoodzakelijke dingen bij de medemensen op hun honger blijven zitten. het enige wat we weten is dat we ons als vrijwilliger goed voelen bij elkaar. we willen allen hetzelfde , het zijn ook allemaal mensen met een groot hart. heel toffe , lieve mensen die ons weer méér leren over de noden in de wereld. elke van het dienstencentrum heeft een powerpoint gemaakt van de fotos van trees uit senegal, en samen bekijken we deze. gewoonweg prachtig.... ze moet hem nog definitief afwerken, maar het is nu al heel mooi. het toont ook nog eens de miserabele leefomstandigheden, en ook de kamer waar de moedertjes in primitieveomstandigheden moeten bevallen. dit zou iedereen eens moeten zien ! antoinette en ik waren in elk geval heel blij dat we elke en trees leerden kennen. we houden contact en zorgen dat trees één en ander kan meenemen voor de baby's van M'Bour. dank je trees en elke.
dit berichtje moet ik in naam van fientje op mijn blog zetten :
dankjewel voor het mooie kaartje die ik mocht ontvangen van een lieve dame, die dikwijls op bezoek komt op de blog van mémé. het is een heel leuk kaartje en staat naast mijn bedje op mijn kastje. dikke knuffel. fien
het doet mezelf ook zoveel deugd dat fientje af en toe eens een kaartje krijgt. je staat er versteld van hoeveel ze daaraan hebben, ook al kent ze de persoon zelf niet, als het een vriendin van mémé is, vind ze dat ook goed hoor. gisteren was de voorlaatste keer van deze kuur nu. volgende week maandag en dinsdag weer naar uz en daarna zijn het maar dagopnames , niet meer in het ziekenhuis slapen... als alles goed gaat mag ze op 5 november weer naar school. daar kijkt ze echt naar uit, ook al zal ze toch nog af en toe een dag naar het uz moeten, ze zit toch weer in een klas met haar vriendinnetjes, en heeft ze weer dat contact met andere kinderen. morgen ga ik met antoinette op bezoek bij een vroedvrouw diebinnenkort naar senegal vertrekt met haar man . ze wil kennis maken met ons en ook eens onze dekentjes en truitjes zien. ben eens benieuwd wat ze ervan zal vinden. deze week kreeg ik ook bericht van iemand die 600 !!! lapjes klaar heeft. vandaag vertrekt een lading van wereldmissiehulp met onze dekens en truitjes naar kinsjhasa, voor pater tailleu. al wat de kinderen in drongen gemaakt hebben is er ook bij. nu is het weer werken voor een volgende levering. het is echt een doel geworden in mijn leven en in dat van vele breisters. gisteren toonden ze nog een kindje op tv waarvan de vader en moeder vermoord waren. de moeder had het kindje op een vuilnisbelt gelegd net voor ze vermoord werd.. de baby is verzorgd in een amerikaans ziekenhuis, want het was volledig ondervoed maar is nu aan de beterhand. wanneer ik al die beelden zie, weet ik dat we goed bezig zijn. er zijn nog zoveel mensen die armoe en honger hebben , wij hebben hier alles.
mijn jongste dochter tamara en haar man sven zijn echte hondenliefhebbers. na Tommy, een amerikaanse cocker, kwam er ook Tiegan, een engelse cocker. de twee kunnen het heel goed met elkaar vinden en worden echt in de watten gelegd. maar tamara en sven hadden er nog graag eentje bijgehad, en zo is vorige week Maya erbij gekomen : een weimaraner van negen weken oud. ze is superlief net als de andere twee honden, maar zo'n klein puppietje hééft toch iets hé. daarom wou ik jullie haar even voorstellen. is ze niet prachtig?
gisteren bracht ik een bezoek aan de hobbytentoonstelling in Beke, bij Waarschoot. reeds van in het begin van mijn aktie breien ook daar de dames vierkantjes. later vroeg ik hen , indien mogelijk deze ook aan elkaar te naaien. ze breiden zelfs schattige truitjes. voor hun hobbytentoonstelling hadden ze gevraagd om wat informatie te bezorgen om bij de afgewerkte dekens te leggen. ik heb een kaft klaargemaakt met onder andere de brief van de koning en fotos van onze eerste levering van 500 kg dekens in de militaire luchthaven van melsbroek, fotos van scholen en andere groepen die breien, enz... gans de hobbytentoonstelling draait eigenlijk meest rondom dieren. er is een stand met kaarsen in de vorm van dieren, schilderijen, boetseerwerk, houten speelgoed, wenskaarten ten voordele van ziekenzorg, handwerken, kantklossen, compostverwerking, ook een heel mooie stand van spreuken in kalligrafie.... de tentoonstelling gaat door in de parochiekring juist naast de kerk, vandaag en morgen nog van 14u tot 18u. je kan er ook genieten van het taartenbuffet, een koffie, pannekoeken of gewoon frisdrank. als je per fiets gaat, kan je er ook een mooie uitstap van maken rond beke, waarschoot, zomergem waar het heerlijk fietsen is langs de landelijke wegen, zeker met dit mooie weer ! deze tentoonstelling toont nog maar eens dat heel gewone mensen, die niet bekend zijn, toch mooie kunstwerkjes kunnen maken. sommige zijn gewoonweg prachtig. de hobbytentoonstelling in Beke....zeker een bezoekje waard !
vorige week was niet de makkelijkste sinds enige tijd. waar ik de week ervoor echt zo blij was dat de dekens weer zullen vertrekken, was het vorige week een beetje minder door de toestand van ons fientje. ze zou een nieuwe chemo krijgen , die niet altijd verdragen wordt door de patiënt en dat was het geval bij fien. het was een moment waarop je hart even stilstaat, wanneer je ziet dat je kleinkind geen lucht meer krijgt en dan zuurstof toegediend krijgt, en ondertussen helse pijnen lijdt. dan vraag je je af : waarom moet een kind van amper zeven jaar zoveel meemaken????? van sabine, begeleidster van de patiëntjes kreeg ze nadien een supergrote knuffelbeer omdat ze zich zo moedig had gehouden. die beer heeft ze steeds bij zich. dinsdag hebben ze haar dan andere chemo gegeven, en die krijgt ze nu nog om de twee dagen tot vrijdag. nog driemaal moet ze maandag en dinsdag opgenomen worden en dan even pauze. daarna beginnen de 75 weken nabehandeling. ik hoop dat ze eind oktober, begin november weer naar school kan, en dat alles goed komt.
bij een ander leukemiepatiëntje die een maand later ziek werd, is het niet zo goed. de dokters zien geen genezing meer... voor de dokters en verplegend personeel moet dat ook zwaar zijn. zij hopen ook altijd op een goede afloop, ze bouwen een goede band op en dan gaat het plots verkeerd .
als wij het eens lastig hebben, denken we aan die kleine kinderen in 3K6 van uz Gent die vechten voor hun leven, die een groot deel van hun kind-zijn overslaan, die nooit meer een zorgeloze dag hebben. het heeft ons al heel veel bijgeleerd over het leven, en we beleven alles op een heel andere manier.
neem je tijd om gelukkig te zijn je bent een wandelend wonder op deze aarde je bent enig, uniek en onvervangbaar weet je dat? waarom sta je niet verstomd, ben je niet blij, verbaasd over jezelf? en over al die anderen om je heen? vind je het zo gewoon , zo vanzelfsprekend, dat je leeft, dat je leven mag,dat je tijd krijgt om te zingen en te dansen, om gelukkig te zijn? waarom al je tijd verliezen in een zinloze jacht naar geld en bezit? waarom je een massa zorgen maken om dingen van morgen en overmorgen? waarom ruziemaken, je vervelen, je verdrinken in zinloos amusement en slapen als de zon schijnt? neem rustig je tijd om gelukkig te zijn...
tis weer vrijdag en vanmorgen was ik vroeg uit de veren. ik had een afspraak met antoinette want vandaag kwamen ze van wereldmissiehulp onze voorraad dekens en truitjes halen. daar zitten ook de breiwerkjes van de school in drongen bij. alles gaat mee naar kinsjhasa naar pater tailleu. deze pater verblijft al lang aldaar, is teruggeroepen naar belgië, maar ging uiteindelijk terug naar zijn missiepost. hij heeft gevraagd om dekens en kleding voor de kinderen op te sturen. antoinette en ik waren benieuwd hoeveel we nu hadden. de maanden die passeerden stapelde we alles op , maar we hadden er echt geen idee van hoeveel het uiteindelijk samen was. we staken alles zorgvuldig in grote zakken , we wogen ze en het uiteindelijk resultaat is....250 KILO !!!!! en het is nog maar van maart geleden dat we een zending meegaven naar roemenië, dus dan zijn we weer van 0 begonnen. onvoorstelbaar dat we op die aantal maanden weer zoveel samen hebben. dat bewijst toch dat onze aktie goed gaat. koen van wereldmissiehulp stond er ook versteld van dat we weer zoveel hadden om mee te geven, en dit is dankzij de vele breisters én naaisters, die allesaaneenzetten, dat dit allemaal mogelijk is. de kindjes van de missiepost zullen heel blij zijn, niet in het minst pater tailleu. bij een kopje koffie vertelde antoinette me dat ze in deinze ook contact heeft met iemand die met haar man, een dokter, naar senegal gaat en daar de jonge moedertjes gaan helpen bevallen. naar het schijnt is daar van de meest noodzakelijke dingen geen sprake. daardoor sterven ook veel borelingskes. we gaan nu voor hen dekentjes maken en mutsjes en kleine truitjes. ook proberen we uit witte katoen doeken te maken om de kindjes proper te maken na de bevalling. wéér iets om ons voor in te zetten. de mensen die naar senegal gaan mogen maar elk 80 kilo meenemen, dat is niet zo heel veel, maar wat er mee kan, kan ginder helpen. dat is het grote probleem : het verzenden kost heel veel geld. dat hebben we niet, dus we moeten hopen dat we ons gerief kunnen meegeven aan een organisatie of aan mensen die zelf terplekke gaan. tegen de winter lukt het misschien weer om een zending naar pakistan te versturen via shelter holland. sowieso, we doen verder, en zo'n zending kunnen meegeven geeft weer nieuwe moed. dat was het dan voor vandaag. ik wens jullie allemaal een mooi weekend.
k heb al verteld dat ik zo'n lieve poes heb :floorke. we haalden ze uit het asiel toen ze vier jaar was. eigenlijk is ze een brit , maar bij haar voorouders zat een pers, en daardoor heeft ze halflang haar. en dat haar wordt precies met jaren dikker. vorige week ging ik met haar naar de veearts voor haar jaarlijkse spuitjes en toen ik daar in de wachtzaal zat trok een pakje kaartjes mijn aandacht : toska, kattenhotel en toilettage .... ik wist niet dat toilettage voor katten bestond, en dan nog niet eens zo ver van mijn deur. dus ik een kijkje gaan nemen. danny en conny bleken zelfs bekenden te zijn. het was altijd conny haar droom om iets met katten te doen, en het resultaat mag er wezen. als jullie willen kan je ook een kijkje nemen op www.kattenhotel-toska.be .eigenlijk zou het misschien een oplossing zijn voor ons floorke als wij eens een korte trip zouden maken. maar waarvoor ik eigenlijk ging was de kattentoilettage. ik heb meteen een afspraak gemaakt voor volgende week en ben echt benieuwd naar het resultaat. ik vertel je dan wel hoe mijn floorke eruit ziet.
gisteren nam ik even de tijd om mijn mand met tijdschriften eens op te ruimen. voor ik de tijdschriften weggooi, kijk ik nog altijd even of er niets instaat dat ik wil bewaren en knip dat dan uit. bij één van de libelles zat een klein boekje : het ultieme decoplan. daar ik van plan ben om binnenkort te schilderen, bladerde ik vluchtig... tot op een blad ik een fotootje zag van een kleurig lappendekentje ! eronder stond : patchworkplaid op kindermaat voor een wintermiddagje op de bank... prijs : 45 het was een kopie van onze dekentjes. zo zie je maar wat prachtige kunstwerkjes wij maken. ik was echt trots en ik denk al wie van jullie me meehelpt ook. als ik dan ook bedenk dat zelfs kinderen ons helpen, ja, dan mogen zij ook terecht fier zijn. en we doen voort... zo kunnen ze in die arme landen ook geniet hebben van zo'n leuk hebbedingetje, maar gratis en voor niks en met héél véél liefde gemaakt. dat maakt ze zo uniek !!!!!
dit wilde ik jullie toch niet ontzeggen en hierbij dank ik nog eens iedereen die me helpt om dit alles te verwezenlijken.
iedereen zal nu ongeveer wel al vakantie hebben of vertrekt toch binnenkort naar één of andere bestemming. dat is echt wel een tijd van rust en ontspanning, ontstressen..... na een druk werkjaar is dat zeker geen overbodige luxe. ik zou zeggen geniet allemaal en hopelijk hebben jullie mooi weer. maar toch wil ik een kleine boodschap meegeven voor al de mensen die huisdierenhebben : zorg voor een gepaste opvang. elk jaar worden honden en katten gedumpt in een asiel of gewoon uitgezet. dit is echt verschrikkelijk. de dieren hechten zich aan hun baasjes en worden door sommigen gewoon achtergelaten. ik ben er zeker van dat één of ander buur of familielid zich wel over de huisdieren zal ontfermen. er zijn ook talrijke honden - en kattenhotels, waar onze viervoeters lekker verwend worden. leuk dat zoiets bestaat eigenlijk.
mensen die niet weg gaan met vakantie en verkiezen om hier te blijven kan ik alleen maar goed weer wensen. we hebben al wat kwakkelweer gehad, maar dat zal toch wel eens gaan veranderen hoop ik. ik doe een kaarsje branden voor mooier weer !!!!
sowieso staat er weer een weekend voor de deur en dat is toch ook niet mis. ik wens jullie allemaal een schitterend weekend.
deze week moest ik niet met fien naar het uz maar toch is hij voorbijgevlogen. maar ik heb nuttig werk gedaan. vooraan in de week was ik in Beke, dat is bij Waarschoot. daar word naarstig gebreid en angèle had me gebeld dat ik mocht langskomen om het gerief op te halen. en het was de moeite ! ze maken er echt een punt van om alles heel netjes af te werken. meteen werd ik ook uitgenodigd op hun hobbytentoonstelling in augustus. ze gaan ook truitjes en dekentjes tentoonstellen. woensdag ben ik even langsgeweest bij antoinette. de dag ervoor was ze jarig maar dan kwam haar familie. we konden ook nog eens gezellig bijbabbelen, en ze toonde me een krantenknipsel . blijkbaar zijn ze in deinze ook bezig met dekentjes te maken, op dinsdag komen ze samen. antoinette gaat eens kijken hoe het daar aan toegaat. donderdag ben ik dan naar annie geweest in drongen. het was al heel lang geleden dat ik er was, en het deed me echt deugd haar terug te zien. we zijn twee zielen op één buik. vandaag was ik dan te gast in integraal in brugge bij zuster noëlla en régine, die de lapjes in brugge ophaalt. zuster maria goretti naait de lapjes aan elkaar. gelukkig kon alles in mijn auto. maar t wordt stillaan tijd dat we nog eens een zending kunnen doen. daar ga ik me de volgende week eens mee bezig houden. zuster noëlla vertelde dat ze nog altijd met veel plezier breien. we spraken een datum af om weer eens samen te komen met de mensen die breien. nog een weekje vrij voor een nieuwe chemokuur begint voor fien. ze voorspellen een mooi weekend dus geniet er maar van en tot volgende week !
eind vorige week kreeg ik een mailtje van zuster noëlla van integraal dat ik dringend naar brugge moet afzakken om dekens en truitjes af te halen. antoinette haar hobbyclub heeft ook weer heel wat klaar, en dan kreeg ik nog een telefoontje van het psychiatrisch ziekenhuis van velzeke dat de patiënten ook nog enkele dekens gemaakt hebben. blijkbaar is iedereen een beetje bezig opkuis te houden voor de echte zomer begint. dus de komende weken probeer ik overal naartoe te gaan en zo weer een levering klaar te maken. deze week zit ik vast in het uz in gent bij ons fientje. het is de laatste kuur van een reeks van vier. daarna krijgt ze twee weken rust. tijd dus om hier thuis ook wat te doen. ondertussen gaan velen van jullie wellicht op vakantie...of zijn al geweest. mijn boezemvriendin annie, die altijd per fiets op reis gaat, is net thuis gekomen van een fietsvakantie in de westhoek. chapeau voor mensen die zo op reis gaan. het is wel heel gezond en je ziet echt wat, waar het je met de auto dikwijls ontgaat... zelf zijn ze ook gastgezin voor fietsers op reis. de laatste tijd heb ik heel weinig tijd gehad voor mensen die me heel nauw aan het hart liggen. ze begrijpen wel dat je als grootmoeder bij je ziek kleinkind wil zijn , maar ik mis deze mensen ook ! je kan ook niet alles aan de kant zetten, anders ga je er onderdoor en daar heeft niemand wat aan. dus geef ons maar het zonnetje , dan komt het er ook rapper van eens een uitstap te doen. het is goed voor ons humeur en onze gezondheid.
zaterdagmorgen vertrok fientje met andere kankerpatiëntjes op kamp naar deinze. de vlaamse liga voor kanker bezorgt die kinderen elk jaar een zorgeloze toffe vakantie : één week kunnen ze eens al hun zorgen vergeten, niet teveel aan hun ziekte denken ...en genieten. dokters en verpleegsters gaan mee en zorgen dat de kinderen de nodige verzorging en medicatie krijgen. gisteren in het nieuws van 19 u op vtm kreeg dit feit de nodige aandacht, en ook het nieuwsblad van vandaag heeft een mooi artikel staan, met een foto van fien erbij. ouders en familie en vrienden kunnen deze week alles volgen op www.vakantiekamp.be onder dagboek. daar staan per dag een verhaal van wat de kinderen gedaan hebben en heel wat fotos. in het weekend kwamen niemand minder dan dina tersago en gene thomas de kinderen bezoeken. als je de fotos bekijkt zie je de kinderen stralen ! fien zit in groep 1, dat zijn de jongsten. ze slapen per twee op een kamertje. ik heb haar al een mailtje gestuurd , want via de website kan je rechtstreeks een mailtje sturen naar één of meerdere kankerpatiëntjes. het weer valt misschien niet al te best mee, maar er staan nog dingen genoeg op het programma dat ze zich niet zullen vervelen.
ik wil bij deze ook een dankwoordje richten aan de liga voor kanker . elk jaar kocht ik iets van het kankerfonds, zonder erbij stil te staan dat het ook bij jou kan gebeuren. meestal is dat zo een "ver van mijn bed-show"... maar plots krijgt je kleinkind leukemie en dan zie je wat die mensen allemaal doen voor de kankerpatiëntjes !!!!! plots is dat alles realiteit, en dan besef je pas wat daar allemaal komt bij kijken. het is ongelofelijk wat die organisatie allemaal realiseert. DANK U VOOR AL WAT DEZE MENSEN DOEN !!!
gisteren was het 21 juni, de langste dag van het jaar en tevens eerste dag van de zomer...en ja het einde van het schooljaar nadert. vandaag zag ik hier in eeklo al gelukkige leerlingen rondlopen, die blijkbaar van hun examens af waren. ik denk dat de leraars en leraressen daar ook niet rouwig om zijn. nog een weekje geduld en het zal weer druk zijn op de europese wegen en op de nationale luchthaven. weer duizenden zullen naar één of andere bestemming vertrekken om hun vakantie door te brengen. voor de horica aan de kust en in verschillende belgische steden zal het dan weer superdruk worden. voor patriek zit zijn groot verlof er bijna op. dit jaar is het geen vakantie als een ander door de ziekte van fientje, maar we zijn graag in de buurt van onze kleine meid. vorige week nog was ze opgenomen in het uz voor chemo. deze week zijn we gaan "thuiswachten" bij onze jongste dochter haar hondjes. zij zijn op reis en zo kunnen de hondjes in hun vertrouwde omgeving blijven. volgende week doen we dan een paar daguitstappen en de eerste week van juli is het weer : "met de vlam in de pijp....." (werken!) morgenvoormiddag vertrekt fientje met de kankerpatiëntjes op kamp. ze kijkt er enorm naar uit, dat is eens iets waar ze wel mee mag !!!! dokters en verpleegsters gaan ook mee en alles is goed georganiseerd. de chemokuur wordt een weekje opgeschoven en gaat de week erop door. terwijl ik deze week in maldegem verbleef heb ik naarstig lapjes aan elkaar gezet. het is een rustweek voor mij maar zonder de lapjes gaat het niet. normaal gezien zal er nu één en ander vertrekken met wereldmissiehulp, dus hoe meer er klaar is , hoe beter. buiten is het weer niet super, maar probeer er toch een fijn weekend van te maken. tip voor het weekend : zondag 24 juni is er in eede, nederland (net over de grens aan maldegem) een fokloristische vlasdag.
ze waren al met twee, beiden niet echt gepland, maar nu komt nummer drie, uit een nestje van één week oud gekozen ; weimaranteefje Maija ! ik vertelde wel al dat mijn jongste dochter en haar man echte dierenvrienden zijn. eerst kwam er tommy, een amerikaanse cocker. toen een collega van mijn dochter haar hond naar een asiel wou doen omdat haar dochtertje allergisch was, kwam tiegan, een engelse cocker erbij. ditmaal is er echt een bewuste zoektocht aan voorafgegaan en hebben ze gekozen voor een hond met een prachtig karakter ; de weimaran. ze is op 7 juni geboren en in de loop van augustus komt ze hun gezinnetje vervoegen. dit was nu eens goed nieuws. de voorbije week in het uz was niet helemaal verlopen zoals het moest tot gisteravond het verlossende bericht kwam dat fien haar bloedwaarden uiteindelijk weer goed waren en een paar uur later een smsje van ons tamara dat ze een nieuwe "dochter" verwachten in augustus...mijn avond kon niet meer stuk. weer iets om naar uit te kijken, en dat nieuws wou ik ook met jullie delen. buiten ziet het er niet slecht uit dus wens ik jullie nog een zonnige zondag. groetjes, dino
heb je ooit gevraagd waarom ganzen in v-formatie vliegen? zoals meestal met het gedrag van dieren, had God een goede reden om dat in hun instinct te leggen. elke vogel die met zijn vleugels wappert, zorgt voor een opwaartse kracht voor de vogel die volgt. in formatie krijgt de groep tenminste 71 pct meer vliegbereik dan wanneer elke vogel alleen zou vliegen. wanneer een gans buiten de formatie raakt, voelt hij plotseling de moeizame vooruitgang en de weerstand van het alleen vliegen...en voegt zich snel weer in de formatie. net zoals de ganzen... mensen met een gezamelijke richting en gemeenschapszin delen, sneller en gemakkelijker komen waar ze willen zijn dan zij die het alleen proberen te doen. als een gans vermoeid raakt roteert hij terug in de formatie en een ander gans vliegt dan voorop. als mensen net zoveel verstand hadden als de ganzen, zouden zij beseffen dat hun succes uiteindelijk afhangt van het team, om de beurt de moeilijke taken verrichten en het leiderschap delen. ganzen achter in de formatie gakken om de ouderen voor hen aan te moedigen om sneller te gaan. het is belangrijk dat ons "gakken van achteren" bemoedigend is. anders is het alleen gesnater. als een gans ziek of gewond wordt, verlaten twee andere ganzen de formatie en gaan mee naar beneden om te helpen bescherming te geven. ze blijven bij het ongezonde lid van hun groep tot die weer vliegen kan of sterft. daarna gaan ze weer verder met een andere formatie die voorbijkomt of proberen ze hun eigen formatie weer in te halen.
laten wij ook zo bereid zijn offers te brengen, zodat wij zulke vrienden waard zijn als wij door een moeilijke tijd gaan. je hoeft geen wetenschapper te zijn... om te leren van de geweldige schepping , je moet alléén maar lang genoeg stilstaan, observeren en genieten van de wonderen die zich openbaren.
vraag het vee hiernaar, het zal je onderrichten. vraag de vogels in de lucht, ze sullen het verkondigen of spreek tot de aarde, ze zal je onderrichten, het wordt je verteld door de vissen van de zee wie weet van al deze dingen niet : de Heer heeft ze tot stand gebracht. want in zijn macht is de ziel van al wat leeft, in zijn macht de adem van het menselijke geslacht. JOB 12:7-10
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
Ik ben een vrouw en woon in eeklo (belgië) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 24/09/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: handwerken, kaartjes maken en lezen.
ik wou met mijn blogje mensen op de hoogte houden van mijn actie "deken voor pakistan" maar ik vertel er ook over mijn gezinnetje en over wat ik voel en denk bij de actualiteit.
laat ons een beetje meer rondom ons kijken en beseffen hoe goed we het hier hebben, dat we ondanks onze bescheiden bijdrage toch verandering teweeg kunnen brengen in deze wereld. laat ons er iets moois van maken, deel geluk, liefde en warmte, daar worden we allemaal beter van. dino
k heb al verteld dat ik zo'n lieve poes heb :floorke. we haalden ze uit het asiel toen ze vier jaar was. eigenlijk is ze een brit , maar bij haar voorouders zat een pers, en daardoor heeft ze halflang haar. en dat haar wordt precies met jaren dikker. vorige week ging ik met haar naar de veearts voor haar jaarlijkse spuitjes en toen ik daar in de wachtzaal zat trok een pakje kaartjes mijn aandacht : toska, kattenhotel en toilettage .... ik wist niet dat toilettage voor katten bestond, en dan nog niet eens zo ver van mijn deur. dus ik een kijkje gaan nemen. danny en conny bleken zelfs bekenden te zijn. het was altijd conny haar droom om iets met katten te doen, en het resultaat mag er wezen. als jullie willen kan je ook een kijkje nemen op 
gisteren nam ik even de tijd om mijn mand met tijdschriften eens op te ruimen. voor ik de tijdschriften weggooi, kijk ik nog altijd even of er niets instaat dat ik wil bewaren en knip dat dan uit. bij één van de libelles zat een klein boekje : het ultieme decoplan. daar ik van plan ben om binnenkort te schilderen, bladerde ik vluchtig... tot op een blad ik een fotootje zag van een kleurig lappendekentje ! eronder stond : patchworkplaid op kindermaat voor een wintermiddagje op de bank... prijs : 45
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
