oef, ben halfweg mijn chemo-behandeling gekomen. 3 van de 6 kuren voorbij. maandag was ik verschrikkelijk moe, in tegenstelling met de rest van de week waar ik door de cortisone eigenlijk slecht sliep, ik was niet moe. maar nu weer drie weken thuis dus, ik klaag niet hoor. dinsdag was er nieuwjaarsbijeenkomst in ruiselede van de missiekring van de zusters. zuster cécile en zuster noëlla hadden me uitgenodigd en dit wou ik dan ook zeker niet missen. na de chemo nog even een uurtje gerust en dan richting het klooster van de zusters van 7 weëen. er was eerst een prachtige uiteenzetting metmooie dia's over Haïti. dit is een prachtig, maar zéér arm land. het is dit jaar het land waar broederlijk delen zich voor inzet tijdens de vastenperiode. want woensdag aanstaande is het reeds aswoensdag.... dus een ideaal moment om daar even bij stil te staan. pasen komt dit jaar uitzonderlijk vroeg, dat zorgt er ook voor dat vandaag reeds de krokusvakantie begint. velen zijn reeds vertrokken voor een deugddoende korte vakantie in skigebieden of ergens anders waar het warmer is. fientje en tom zijn gisteren vertrokken naar "villa pardoes" naast de efteling in nederland. dit is speciaal voor kankerpatiëntjes . ze kunnen er een week genieten met hun ouders en broer(s) of zus(sen) in een fijne omgeving, speciaal aangepast aan hun noden. ze hebben ook gratis en onbeperkt toegang tot de efteling in die week en er zijn ook speciale voorstellingen. ik hoop dat ze echt genieten . dit is weer iets dat georganiseerd en betaald wordt door het kinderkankerfonds. je moet weten dat die kinderen anders héél beperkt zijn om ergens naartoe te gaan. na pasen gaan ze op boerderijklas met de school van fien, maar zij mag niet mee omdat ze niet in contact mag komen met dieren. dit vind ze vreselijk, maar de professor heeft haar uitgelegd dat het heel nare gevolgen kan hebben voor haar, dus aanvaard ze dat, maar het is wel spijtig. woensdag waren ze nog even hier bij mij en ze was heel content dat ze naar de efteling zouden gaan, tom natuurlijk ook. volgende dinsdag ga ik naar brugge naar integraal bij zuster noëlla, ze heeft héél wat klaarliggen ... ben benieuwd ! en het is daar zo gezellig om eens bij te praten over de voorbije maanden, want het is van voor mijn ziekte dat ik daar nog was. donderdagmorgen ga ik dan naar deinze waar trees van hove komt vertellen over haar verblijf in senegal. ik kijk er echt naar uit. het weerzien met Elke zal mij ook deugd doen. ik krijg af en toe een telefoontje en dan stuurt ze mij eens een mailke met fotos van senegal of nieuws van dienstencentrum de bosrank in deinze, maar een bezoekje doet meer deugd. wat ik ook wou vertellen is dat iedereen daar naartoe mag komen hé, tussen 10 en 11.30u ... nu wens ik jullie allemaal een deugddoend weekend toe, het ziet er hier in eeklo in elk geval niet slecht uit, morgen gaat op veel plaatsen een karnavalstoet door , dus kansen genoeg om eens buiten te komen. en we zijn ondertussen al februari !!!! wat gaat de tijd snel.
omdat we niet alleen moeten zorgen voor de medemensen die het minder hebben dan wij en voor ons leefmilieu, we moeten ook bezorgd zijn om het unieke natuurgebied en kanalenlandschap dat ons land nog rijk is !!! ik kreeg van enkele bezorgde natuurliefhebbers een mail om het probleem van de uitbreiding van het schipdonkkanaal ten voordele van de haven van zeebrugge , aan te kaarten, waardoor dit unieke landschap zou verdwijnen. dit mooi gebied in het meetjesland en de streek van brugge kennen veel fietsers, wandelaars, vissers en natuurliefhebbers , als een nog ongerept landschap. zelfs mensen van antwerpen, limburg en elders in belgië die onze kust aandoen, stoppen daar wel eens om te genieten van dit prachtig stuk natuur. daarom zou ik vragen dat alle bloggers en bezoekers eens een kijkje nemen opwww.tgrootgedelf.be . lees dit eens aandachtig en als u ook overtuigd bent datdit landschap moet blijven, en niet verdwijnen ten voordele van de haven van zeebrugge, teken dan de petitie, die u terugvind op deze site. overtuig ook uwvrienden en kennissen om dit te doen . alle natuurliefhebbers zullen u hier dankbaar voor zijn.
deze voormiddag toen ik mijn post op de pc controleerde, zat er een mailtje bij van annie uit jabbeke. op 21 november 2006 bracht ik deze bijzondere vrouw een bezoek. er waren nog enkele breiende vrouwen uitgenodigd en het was een gezellige samenzijn. tijdens dit bezoek vertelde annie hoe ze in dit gezin terechtkwam, na het overlijden van haar man zijn echtgenote. annie kreeg er meteen de zorg over de nog kleine kinderen van haar echtgenoot. samen kregen ze nog een kindje en annie werkte samen met haar man, die een zelfstandig tuinbouwbedrijf had. nu is haar man na een slepende ziekte overleden... ik leef echt mee met annie en hoop dat ze tijd neemt om dit te verwerken. ze is een actieve, hartelijke vrouw, met het hart op de juiste plaats. ik ga haar zeker bezoeken zodra ik beter ben. ze is ook heel actief in de kav, en men zal haar daar zeker steunen. annie, mijn innige deelneming bij het overlijden van je man. je staat er niet alleen voor...
dan kreeg ik ook een telefoontje van een oudere dame uit liedekerke, die regelmatig 150 mooi gebreide lapjes komt afgeven. volgende zaterdag brengt ze de tiende keer een levering. dat wil zeggen, dat ze in totaal al 1500 lapjes breidde op die twee jaar. ik wens haar van harte proficiat !!!!! en kijk uit naar zaterdag, ze komt altijd langs met haar man en die twee mensen zien er ondanks hun leeftijd nog fantastisch uit. ze wil me ook een hart onder de riem steken, na een week chemo. ze had eens geen wol meer en haar man zette een zoekertje in een plaatselijke krant en ze kreeg zoveel reactie dat ze er genoeg heeft voor de rest van haar leven zegt ze. ze is fier en blij nog altijd te kunnen breien voor de dekentjes. zo was het een zondag met eerst een triestig bericht en daarna weer een tof telefoontje uit liedekerke, en zo is ons leven ook.... maar we moeten altijd vooruit kijken en de goeie dingen in het leven koesteren, dat is volgens mij de essentie. wat denken jullie ervan?
"inloophuis" klinkt misschien nogal raar, maar het is echt een heel tofinitiatief van de vlaamse liga tegen kanker. het inloophuis is een open huis, een ontmoetingsplaats voor mensen met kanker, hun familie en vrienden. vrijwilligers staan er altijd klaar om u steun en opvang te bieden of te helpen zoeken naar een oplossing voor een bepaald probleem. je kan er iedere dag terecht zonder afspraak. twee keer in de maand is er een "koffie-moment". dit is een bijeenkomst van de kankerpatiënten, waar bij een koffie en een versnapering gepraat wordt over hun ziekte, gevoelens, problemen en andere dingen. twee weken geleden toen ik in het az in brugge zat te wachten voor de bestralingen, kwam daar roland, een vrijwilliger van het inloophuis om ons te vertellen over dit initiatief en kregen we ook een foldertje. dinsdag was er dan zo'n koffie-moment en ik besloot daar naartoe te gaan. ik werd er hartelijk verwelkomt, en ik bleek niet alleen te zijn. er waren nog drie kankerpatiënten die voor de eerste keer kwamen. er was zelfs een dame bij die zei dat ze al een paar keer van plan geweest was om te komen, maar niet durfde. we voelden ons allemaal op ons gemak, en zij was blij dat ze nu toch eindelijk de stap gezet had. af en toe komt er ook eens een namiddag een spreker. dat kan een dokter, psycholoog of iemand anders zijn die een bepaald thema komt bespreken, meestal in verband met kanker. zo is er een themavoormiddag :"hoe verstevig of herwin ik mijn zelfvertrouwen tijdens of na kanker?" door walter rombouts, psycholoog uz leuven. in de namiddag is er een verwennamiddag met gezichtsverzorging, relaxatie, gezichtsmassage.... er zijn ook nog thema namiddagen over "meer weten over mond- en keelkanker", "eetproblemen tengevolge van mond- en halstumoren", "werkhervatting na kanker"...... héél interessante thema's , ik wil zeker enkele namiddagen bijwonen.
we mogen van geluk spreken dat er dergelijke initiatieven bestaan, want kanker komt méér en méér voor. iedereen wordt er in zijn omgeving wel mee geconfronteerd. onze belgische artsen, zijn héél bekwaam, en kunnen al veel ... maar je moet er als patiënt toch nog altijd mee leven. en het is niet alléén de patiënt, maar ook familie en kennissen worden hierbij betrokken. zij weten ook niet altijd goed hoe ze moeten reageren of omgaan met de kankerpatiënt. voor hen zijn die inloophuizen ook een goede oplossing. ik denk dat iedereen dankbaar is voor wat de vlaamse liga tegen kanker allemaal doet en ze verdienen zeker onze steun.
voor mij was het een zeer kalme week, want ik moest veel rusten na mijn opname van vorige week , en het heeft blijkbaar zijn vruchten afgeworpen , want mijn bloeduitslag was goed : volgende week mag ik chemo krijgen. dit is al de derde kuur van zes , dus het vordert... ik heb heel veel vertrouwen in mijn arts. de positiviteit helpt ook bij de genezing, en zoals annie uit drongen me zei deze week : " je hebt nog zoveel te doen ! " ik kijk naar buiten, de zon schijnt, het ziet er allemaal fantastisch uit... laat de lente maar komen.... ik wens jullie allemaal een fijn weekend en tot volgende week. dino
hallo allemaal, hier ben ik weer. blij dat ik nog eens op mijn blogje kan schrijven. dinsdagnamiddag moest ik in spoed naar het ziekenhuis omdat ik helemaal uitgeput was. waarschijnlijk is de combinatie chemo + bestralingen teveel geweest. de eerste twee dagen heb ik geslapen in het ziekenhuis terwijl ze mij een drietal baxters toedienden. ik voel me toch redelijk. heb ondertussen de kranten wat gelezen en iets wil ik nu toch even kwijt : ik las, en hoorde ook op tv over de verschillende stakingen bij toeleveringsbedrijven van ford en tenslottebij ford zelf. onvermijdelijk moest ik terugdenken aan een mail vantrees van hove die ik op 28 december op mijn blog plaatste. lees deze mail nog eens door als jullie kunnen... op het einde schrijft ze : "het lukt verder om te slapen en wat te mijmeren over zoveel waar we ons thuis soms druk over maken.... " op 7 februari tussen 10 en 11.30u komt trees over senegal praten in dienstencentrum " de bosrank " in deinze. ik kan iedereen aanraden om eens te komen luisteren... hier in belgië leven we in een luilekkerland. - ben je ziek, er zijn dokters - heb je honger, er is hier eten - wil je studeren, dat kan - wil je je verplaatsen, er zijn tal van mogelijkheden - heb je geen werk, je kan stempelen - er is het ocmw, allerlei organisaties waar je terechtkan om geholpen teworden. - iedereen heeft hier een huis of er zijn opvangplaatsen - er worden zelfs maaltijden uitgedeeld aan de armen.... en nog durft men hier staken !!!!! al jaren zien we bedrijven naar hetbuitenland vertrekken, omdat de arbeidskrachten daar goedkoper zijn. en nog leert men hier niet uit. men verdient in sommige bedrijven goed en toch wil men nog méér... velen gaan elk jaar op reis, zelfs meer dan eens !!! je moet maar eens de dag voor de vakantie naar de luchthaven gaan : kerstvakantie, crocusvakantie, paasvakantie, grote vakantie..... het krioelt er van het volk. onze kinderen hebben niets tekort, wij ook niet.... MAAR OF DIT ALLES KAN BLIJVEN DUREN..... als je t mij vraagt : NEEN !!!! wie gaat de rekening betalen : ONZE KINDEREN en KLEINKINDEREN !!! men leeft er maar op los, denkt alleen aan zijn eigen leuke leventje, vindt dat men dit alles wel verdient en héél normaal is. de ouderen onder ons werkten vroeger ook heel veel, voor vééééél minder, werkten zelfs de zaterdag nog tot 12 uur. de omstandigheden waren soms veel slechter dan nu. gelukkig is dat veel veranderd. er is veel controle op werkomstandigheden. en niet alleen daar. ons voedsel wordt ook goed gecontroleerd. we hebben van de beste artsen ter wereld... als we eens een beetje vooruitdenken zou het wel kunnen dat we binnen een paar jaren niet meer op reis moeten gaan, geen werk meer vinden.... en dit alles is ook een punt voor de politici !!!! een regering vormen die niet lukt, geld uitgeven aan superprojecten.... terwijl oudere mensen bijna de broodnodige medicatie niet kunnen kopen omdat hun pensioentje niet groot is.
sorry, het is me echt soms een beetje teveel als ik daar allemaal aan denk. het kan hier zo mooi zijn, als iedereen een beetje van hetzelfde gedacht was, maar neen....... als ik weet hoe gelukkig we vele mensen al gemaakt hebben met simpele dekentjes en truitjes die we met héél véél liefde gemaakt hebben, dan weet ik : WE GAAN ERMEE DOOR EN DOEN DIT GRATIS EN MET VEELLIEFDE !!!!!!!! WE GAAN VOOR TREES WEER MUTSJES EN DEKENTJES MAKEN DIE ZE IN DECEMBER WEER GAAT MEENEMEN NAAR SENEGAL...
ik voel me gelukkig aan dit te kunnen meewerken en tevreden te zijn met het leven dat ik heb, ook al is mijn gezondheid nu niet zo best, dat is bijkomstig.
liefste bloggers en vrienden, ik word deze namiddag even opgenomen in het ziekenhuis, waarschijnlijk niet voor lang, dus maak jullie geen zorgen, binnen de kortste keren ben ik terug. lieve groetjes, dino
JANUARI = LOUWMAAND vermoedelijk een verbastering van looimaand. "louw" komt van "looien". in januari werd de huid van de geslachte dieren gelooid.
FEBRUARI = SPROKKELMAAND sprokkelmaand heeft niets te maken met het sprokkelen van hout. het komt van "sporkelen - springen" dit omdat februari de schrikkelmaand is, die om de vier jaar één dag verspringt.
MAART = LENTEMAAND maart komt van martius, wat verwijst naar de romeinse oorlogsgod mars, die tegelijk de god van de natuurmaand was.
APRIL = GRASMAAND de naam april zou kunnen komen van het latijnse "aperire" wat betekent : "openen" of "ontsluiting". de aarde "opent" zich nu om zaden en plantgoed te laten groeien. een andere bron zegt dat april zou kunnen komen van "mensis aprillis" wat "zonrijke maand" zou willen zeggen.
MEI = BLOEIMAAND, MARIAMAAND andere bronnen zeggen dat mei komt van "majus" (een god van wasdom)verwant met "magnus" wat betekent : groots, heerlijk
JUNI = ZOMERMAAND juni komt van juno, vrouw van jupiter. ze was de beschermster van de geboorte, tevens lichtgodin.
JULI = HOOIMAAND die naam werd gegeven door karel de grote. dit klinkt eigenlijk vreemd, want het hooi ligt al lang opgestapeld.
AUGUSTUS = OOGSTMAAND deze maand is toegewijd aan ceres, de romeinse god van de oogst
SEPTEMBER = HERFSTMAAND de maand waarin de zomer overgaat in de herfst
OKTOBER = WIJNMAAND
NOVEMBER = SLACHTMAAND verwijst naar het feit dat op elke boerderij een varken geslacht werd.
DECEMBER = WINTERMAAND, WOLFMAAND in de tijd toen er nog veel wolven waren, trokken die bij grote koude tot dicht bij de woningen.
elke van het dienstencentrum stuurde me deze morgen al enkele foto's van senegal. is het niet schattig zo'n kleine baby met de kleurrijke kleertjes en mutsje??? in de rand vind je nog foto's en er zullen er nog wel volgen. vandaag kreeg ik ook van zuster noëlla van integraal in brugge bericht dat er heel mooie gebreide kleertjes en dekentjes klaarliggen. waarschijnlijk ga ik volgende week of de week erna op bezoek om het breigoed af te halen en de mensen van integraal te bedanken voor hun enorme inzet.
trees is terug uit senegal, en het laatste nieuws schreef er vandaag een kort artikel over in hun krant, samen met een foto van haar met twee schattige kindjes met mutsjes die wij en de mensen van het zorgcentrum "de bosrank" in deinze gebreid hebben. ik had vandaag elke aan de telefoon , en op donderdag 7 februari van 10 tot 11.30u geeft trees in het lokaal dienstencentrum "de bosrank", ten bosse 140 te deinze een volledig overzicht van haar reis naar senegal. ze brengt haar verhaal en beelden. IEDEREEN IS WELKOM ! (avs komt filmen) je kan er dan kennismaken met deze buitengewone vrouw die elk jaar enkele weken naar senegal gaat om de moedertjes te helpenbevallen in zeer primitieve omstandigheden. ze zegt dat ze de mensen daar nog nooit zo gelukkig gezien heeft als met de kleertjes en mutsjes . trees en luk hadden ook nog medisch materiaal mee die in die primitieve ziekenpost zeker van pas kwamen. ik ben zo blij dat wij dekentjes en mutsjes met haar konden meegeven, zo weten we ook dat alles goed terecht is. ...en ons winkeltje draait goed hoor ! deze avond kreeg ik een mail van koen van wereldmissiehulp om te vragen of we dekens en truitjes hebben om volgende week mee te geven met wereldmissiehulp voor patertailleu. vorige zomer ging er al eens breiwerk van de school van drongen mee naar zijn missiepost. blijkbaar zijn ze er daar ook heel tevreden mee. ik mailde zuster cécile en zuster noëlla van ruiselede, en die hebben een ganse lading klaar voor de pater ! dank je zusters voor wat jullie allemaal doen voor de actie. je kan wel raden, ondanks dat ik de laatste dagen heel moe ben van de bestralingen, kon mijn dag niet meer stuk !!!!! als ik bedenk dat ik twee jaar geleden met "een idee" startte, en dat we nog altijd bezig zijn, en dat het steeds naar meer gebieden gaat, en dat ik er een paar fantastische mensen door leerde kennen, kan ik alleen maar zeggen : IK BEN EEN GELUKKIG MENS
nu de feestdagen van kerst en nieuwjaar voorbij zijn, begint eindelijk weer een doodgewone week. we zijn een nieuw jaar gestart en bij dat begin horen ook goede voornemens, vind ik. vorig jaar nam ik mezelf voor zoveel mogelijk op het verbruik van de electriciteit te letten. waar ik ervoor praktisch alles in de droogkast stopte (wij wonen op een appartement) probeerde ik nu zoveel mogelijk op het droogrek te drogen. wat minder licht maken, als we naar tv kijken... de verwarming wat lager en eens een warmere trui aantrekken... het zijn al van die kleine dingen waarvan je niet vermoed dat het veel zal opbrengen. maar , toen in november de eindafrekening kwam, kreeg ik geld terug , daar waar ik het jaar ervoor moest bijbetalen. ik voelde me een koning te rijk dat we met kleine ingrepen toch een mooi sommetje uitgespaard hadden. dit jaar zal ik mijn best doen om nog beter te doen. mede door het feit dat ik nu chemo en bestralingen krijg, heb ik me voorgenomen om nu meer rust te nemen. vroeger kende ik dat niet, het was hollen van hot naar her, overal bijspringen waar nodig....ik kwam gewoon niet meer tot rust. tot ik te horen kreeg dat ik dikkedarmkanker had, en eigenlijk te lang gewacht had om me te laten onderzoeken.....omdat ik geen tijd gevonden had om het te doen!!! zo zie je maar, op dat moment besefte ik dat je veel mag doen voor een ander, maar in de eerste plaats voor je eigen gezondheid zorgen en op tijd rust nemen. ik denk dat het een probleem is , die velen van ons kennen, ik ben zeker niet de enige... dus doe ik eigenlijk een oproep tot jullie allemaal : neem op tijd rust, verzorg jegoed, we hebben hier maar één leven !!! het is dus héél kostbaar.
eindelijk vrijdagavond... maandag startte een week chemo èn de bestralingen gingen verder. nieuwjaar kwam ertussen waardoor er toch een vrije dag was. ik keek daar echt wel naar uit, want ik had tom en fien al meer dan een week niet meer gezien en er lagen hier pakjes voor hen te wachten. in de namiddag zat ik hier dan met patriek en gans mijn gezinnetje samen bij lekkere taart, een kop koffie , een amarettootje... het was supergezellig ! de woensdag ging ik dan met frisse moed naar het ziekenhuis. en vandaag zit het er op wat de chemo betreft, nu drie weken thuis en dan een week chemo, en ondertussen zullen de bestralingen ook beïndigd zijn. ik kijk hoopvol naar de toekomst. vandaag de kerstversiering in dozen gestopt voor een jaartje en het nieuwe jaar is al vier dagen oud. zo gaat het steeds opnieuw, maar meer dan ooit kijk ik vooruit.
2008 wordt een keerpunt in mijn leven. ik zal nooit meer op dezelfde manier tegen het leven aankijken dan vroeger, méér bewuster leven, méér genieten van gewone momenten, van mijn vriendinnen, van mijn familie.... ik denk dat iedereen dat zal beamen die al eens echt ziek geweest is. je leeft bewuster ! maar eigenlijk is het spijtig dat we dat eerst moeten meemaken om tot dit besluit te komen. maar nu is het weekend, en weer of geen weer, ik zal er toch van genieten en ik wil hier nog een versje neerschrijven, die ik deze week op een nieuwjaarskaartje kreeg :
de kalender is weer opgeraakt en we hebben het jaar weer volgemaakt... was het maneschijn en rozengeur of smeet je soms met de deur... het is vaak niet zoals we dromen maar ik hoop dat alles toch goed is gekomen een heel gelukkig 2008
op deze eerste januari 2008 wens ik alle bloggers en bezoekers van mijn blog een gelukkig, succesvol en gezond jaar ! ik hoop dat er vrede komt in pakistan en kenia en andere gebieden waar het onrustig is of oorlog heerst, dat de mensen die armoede kennen een uitweg zien voor hun situatie, dat mensen in nood geholpen worden dat mensen elkaar beter leren begrijpen, dat jongeren zich ook meer begrepen voelen en geloven in een toekomst. ik hoop dat we in dit nieuwe jaar meer rekening houden met elkaar zodat onze samenleving er beter op wordt, dat vetes en ruzies opgelost worden, conflicten op de werkvloer, en in de politiek. ik hoop dat we volgend jaar op 1 januari 2009 kunnen terugblikken en beseffen dat toch enkele van onze wensen vervuld werden.
lang geleden op een oudejaarsavond zat een meisje bibberend van de kou , gewikkeld in een wollen sjaal in een hal van een stationnetje. mensen kwamen uit de treinen en haasten zich naar huis. stillaan liep het station leeg. de treinen stonden stil . de lichten doofden en ze haastte zich naar buiten. daar stond ze dan op straat, waar het rustiger geworden was. ze trok haar wollen sjaal heel dicht tegen zich aan. ze stak de straat over en kwam in een rustige laan terecht. ze keek een huis binnen, daar branden de lichten overal, ze kon zien hoe een vrouw in de leefruimte een tafel mooi aan het versieren was, kaarsjes deed branden, ze zag er tevreden uit. plots stopte een wagen voor de deur en een vijftal mensen kwamen eruit en belden aan de deur van het huis. ze hadden pakjes bij zich. wat zou daar allemaal inzitten? de deur ging open en ze haasten zich naar binnen waar het heel gezellig was. weer ging het meisje wat verder. bijna in alle huizen brandde licht, stond een mooie kerstboom , lagen pakjes erbij en was de tafel mooi gedekt. ze wreef haar handen tegen elkaar, die hadden zo'n kou. kon ze zich maar eens warmen aan het haardvuur daarbinnen... plots zag ze daar tussen de struiken een jong hondje liggen. ze stapte op het diertje toe. het zag er mager en ondervoed uit en had net zoveel kou als zij. ze nam het diertje op en draaide het in haar wollen sjaal. ze trok het dicht tegen zich aan. het hondje likte haar wang. ze voelde zich plots zo intens gelukkig. met twee was het toch fijner dan alleen. ze stapte verder door de straat met het hondje die haar ook verwarmde. ze keek nog wel eens door een raam maar voelde zich niet meer eenzaam. ze nam het diertje mee naar haar armoedig kamertje . ze legde het diertje op haar bed en stak de kachel aan, en ook een kaarsje deed ze branden. ze keek in de kast en vond nog wat boterhammetjes. ze haalde melk uit de koelkast, en goot het in een kommetje , verbrokkelde een beetje brood erin en gaf het aan het hondje. zelf at ze ook een boterhammetje. daarna legde ze zich op haar bed met het hondje dicht bij haar . ze vielen in slaap. enige tijd nadien schrokken ze wakker van knallend geluid... het vuurwerk om middernacht wekte hen. door haar raam kon ze het spektakel zien. dit is nu het nieuwe jaar , zei ze tegen het hondje, en dat is voor mij goed begonnen want ik kreeg een lief vriendje cadeau...jij !
het nieuws van de moord op benazir bhutto beroerde de ganse wereld. in pakistan braken rellen uit, het land is in diepe rouw. als ik nieuws hoor uit pakistan, dan trekt dat mijn aandacht, omdat mijn actie bij pakistan begon. de laatste maanden was deze opmerkelijke vrouw vaak in het nieuws bij de aanloop van de komende verkiezingen in haar land. ze had veel kans om de overwinning te behalen op de huidige president musharraf. ze had ook veel vijanden en wist dat ze de kans liep vermoord te worden. gisteren was het dan zo ver.... in het nieuws sprak er iemand over dat het is omdat ze "een vrouw" was, dat ze vermoord is. ze had een groot deel van haar leven in groot brittanië doorgebracht , studeerde aan de universiteiten van harvard en oxford. ze kende de problemen in haar land en was daar de leidster van de pakistaanse volkspartij. ook de pakistanen in ons land zijn in diepe rouw om haar overlijden. ze is pas 54 jaar, kon nog zoveel doen voor haar land. nu is ze niet meer, maar ik ben zeker dat haar geest verder leeft in haar volk. ik hoop dat de onrust daar ophoud en er eerlijke verkiezingen komen.
mag ik jullie allemaal een fijn weekend wensen ? tot volgende week. dino
gisteren kreeg ik een mail van trees. enkele maanden geleden schreef ik op mijn blog over deze merkwaardige vrouw die sinds het jaar 2000, elk jaar naar senegal gaat rond de jaarwisseling, om daar moedertjes tehelpen bevallen in zéér primitieve omstandigheden. vele kindjes sterven kort na de geboorte. ik kwam in contact met haar door antoinette en samen met de dames van het zorgcentrum in deinze hebben we dekentjes en mutsjes gebreid voor die babies , ook annie en haar vriendinnen droegen hun steentje bij. door deze kindjes in de warme dekentjes te wikkelen en een warm mutsje op hun hoofdje, komt de voeding rapper op gang en hebben ze meer overlevingskansen. vorige vrijdag is trees weer vertrokken naar senegal, samen met haar man die huisdokter is. ik dacht dat het zou duren tot ze terugkwam dat we iets zouden horen, maar niet dus... ik laat jullie hier de mail meelezen :
Lieve mensen, blij dat het lukt om iets door te sturen vanuit een primitef internetcafe ) waar de toetsen blijven plakken op het klavier. Gisteren begon onze kerstavond met de aankondiging van een 2ling op komst, en geboren op kerstnacht, 2 maand te vroeg, maar dieu le veut en Inch allach... ze kwamen gezond? ter wereld, eentje met de nodige eerste zorgen, want dit wou nog niet ademen, te moe zei men...Luc en ik moesten helpen, maar vooral slikken en bekomen nadien warme wollen kleertjes dieinderdaad levensreddend waren, want een couveuse is hier niet; ze wogen samen 3 kg ...met mama alles in orde, blij met 2 jongens, kleine veel te kleine kerstmannejes of petit Jezus ...zoals ze ze hier noemen. Nadien nog een kerstenkind van 4 kg; een jongen van een arme Senegalese en een anonieme Duitse "toerist". Vandaag de ganse dag in het weeshuis, zeer aandoendelijk, veel kleertjes kunnen geven maar vooral veel Liefde die ze er tekort komen/ Het weeshuis is door een franse dame gesticht en herbergt enkele honderden kinderen van gans het land en zelfs uit Mali. Men werkt er ook met Franse jongeren die hier voor 9 maand een werkstraf dienen te vervullen, maar dat verklaart meteen de bijna militaire discipline die er heerst, we moesten bijvoorbeeld eerst onze hulpgoederen lqaten wegen vooraleer we binnen konden en het is zeker niet bevordelijk voor een gemoedelijke sfeer; toch waren er enorm blije gezichtjes met op hun hoofdjes de mutsjes die de mensen van dekens voor pakistan ende dames van Ten Bosse gebreid hadden/ Moe keerden we terug. Het lukt verder om te slapen en soms wat te mijmeren over zoveel waar weons thuis soms druk om maken...
Tot een volgende keer als er nog eens verbinding is. Luc en Trees zeeeeeeeeeeeeeeeeeeeer warme groeten) 35T nu wachten tot trees nog eens mailt en als ze terug is ik wat fotos op mijn blog kan plaatsen. ik hou jullie op de hoogte.
graag wil ik jullie allemaal een zalig kerstfeest wensen ! geniet van deze dagen, het zijn dagen die we meest doorbrengen met onze familie of vrienden. maar vergeet ook niet om eens even aan diegenen te denken die niet het geluk hebben om kerst te vieren, of toch niet bij hun familie zoals onze militairen in kosovo en andere gebieden.
héél in het begin van mijn blog heb ik eens verteld over die wens die je om middernacht mag doen. mijn ouders deden dat ook nadat ze twee jaar vruchteloos geprobeerd hadden zwanger te worden, en ik werd net 9 maanden nadien, op 24 september geboren. dus wie een wens heeft, om middernacht kan je die doen....
ik hoop dat ik met mijn blog ook mensen in het buitenland kan bereiken, en zo ook mijn kerstwensen ontvangen. dat er vrede mag komen op deze wereld, dat de mensen wat méér voor elkaar overhebben, dat we een beetje leren delen, dat er meer geluk en liefde mag komen... het zijn allemaal wensen die iedereen wel in gedachten heeft, laat ze ook uitkomen. zalige kerst !
sorry dat ik zo lang niet op mijn blog schreef, maar vorige zaterdag maakte ik een serieuze val thuis en de eerste dagen was ik er echt niet goed van , komt daarbij de vermoeidheid tengevolge van de bestralingen... deze week was echt niet van de beste. laatst las ik ergens volgende tekst :
ik las ooit eens een artikel over wat de opvoeding van een kind je kost tot het 18 jaar is... het werd geschat op 160.140 .
dit bedrag spreekt tot de verbeelding van alle ouders, die meteen denken wat ze met al dat geld hadden kunnen doen, indien ze geen kinderen hadden.
voor anderen is dit cijfer een bevestiging van hun beslissing om kinderloos te blijven.
maar... 160.140 is niet eens zo'n hoog bedrag als we het goed bestuderen, want dan wordt het 8 896,66 per jaar, 741,08 per maand, 171,08 per week of slechs 24,44 per dag, een beetje meer dan één euro per uur. toch zou men kunnen denken dat de beste financiël tip zou kunnen zijn : "blijf kinderloos als je rijk wilt worden "
en het verbaasd ons dat er dan mensen zijn die bereid zijn om niet enkel 160.140 te investeren, maar zelfs een veelvoud ervan... de vraag is dus... wat krijg je in ruil voor die 160.140 ??? - het recht om een naam toe te kennen, en de trots om er je eigen achternaam bij te zien. - giechelbuien onder de lakens. - meer liefde dan je hart kan verdragen. - ontelbaar veel "vlinderkusjes" en "bereknuffels" - de oneindige verwondering over de wonderen der natuur zoals stenen, vissen, wolken en strand - vreugde in elke dag van ons leven een hand om vast te houden, gewoonlijk plakkerig van de confituur... - een speelmaatje om bellen te blazen , vliegers op te laten, een zandkasteel te bouwen, je helemaal nat te laten spuiten en je vermaken als een kind. - iemand die je leert om jezelf te lachen, zonder je zorgen te maken. het licht zien aangaan wanneer ze eindelijk iets begrijpen zoals optellen en aftrekken - leren fietsen, en dat de cadeautjes niet de echte betekenis zijn van kerstmis. - je hebt een excuus om de verhaaltjes van peter pan te blijven lezen. tekenfilmpjes bekijken op zaterdagmorgen, naar disneyfilms te gaan kijken en een wens maken bij het zien van sterren. - je kan regenbogen, hartjes en bloemen onder de magneetjes van de koelkast hangen en nieuwjaarsbrieven verzamelen - handafdrukken in klei, en tekeningen of knutselwerkjes voor moeder- of vaderdag.
voor 160.140 bestaat er geen betere investering voor je geld : - een held zijn door enkel en alleen een bal van het dak van de garage te halen - een splinter uit een vinger te halen - het opblaasbaar zwembadje met water te vullen - hen heel ver op je rug dragen - of door een voetbalploeg te motiveren die nooit wint, maar altijd als troostprijs een ijsje krijgt.
je krijgt een VIP-zitje in hun geschiedenis, om getuige te zijn van : - hun eerste pasjes, - hun eerste woordjes - de eerste tand die uitvalt, - het eerste gebedje - de eerste keer op de kermis, - en een eerste afspraakje. je wordt onsterfelijk. je voegt een tak aan je geneologische boom en als je geluk hebt, een nieuwe reeks aandelen in je investering, die "kleinkinderen" genoemd worden. je behaalt een studiegraad, soms zelfs met eervolle vermelding in : psychologie, voeding, strafrecht, communicatie, en sexuele voorlichting, die geen enkele universiteit op de wereld kan evenaren.
in de ogen van een kind sta je op dezelfde trede als God, en je hebt alle macht om : - een huilbui te sussen - de monsters van onder het bed weg te jagen, - een gebroken hart te troosten - een feestje te organiseren - en om oneindig veel van ze te houden, zodat zij op hun beurt ooit zullen liefhebben als jij : zonder rekening te houden met kosten of moeite. een goede investering, vind je niet? GENIET ERVAN !!!!!!
gisteren brachten annie en antoinette samen met mij een bezoek aan de breiclub de vierkantjes in het dorpshuis in watervliet. door de zorg voor fien en mijn verblijven in het ziekenhuis, was het al lang geleden dat ik er was. het was een blij weerzien en voor annie en antoinette een aangename kennismaking. ze stonden versteld van zoveel mooie dekens en truitjes die daar gemaakt worden. en iets bijzonders daar is het werk van hun oudste breister : een vrouw van 95 jaar die elke maand trouw een ganse reeks gebreide kousjes aflevert. antoinette wou dat ook wel leren en vroeg haar hoe ze die maakt. ik toonde enkele mensen daar hoe ik mutsjes brei voor de kankerpatiëntjes en voor de babies in senegal met de knitty - knitter. dit is een nieuwe manier van breien, een modernere manier van punniken. velen van ons kennen dat wel van vroeger met het paddestoeltje of zelfs met een klosje van garen met vier nageltjes van boven. ze vonden dat daar wel heel leuk, en gaan zich dat ook aanschaffen. het was echt gezellig, annie en antoinette voelden zich duidelijk op hun gemak. bij een koffietje of frisdrank werden herinneringen van vroeger opgehaald en ook leuke anekdotes verteld. de tijd ging snel. maar het was een fantastische namiddag. antoinette had wol mee en daar waren ze wel heel tevreden mee. rond half vijf reden we naar huis en hielden er een geweldig goed gevoel aan over. annie had ook enkele fotos gemaakt, die ze me gisteravond al toestuurde. ik wou het 95- jarig vrouwtje eens afdrukken , terwijl ze uitlegt aan antoinette hoe ze de kousjes moet breien.
een tijdje geleden liet annie me weten dat de ganse voorraad wol, die ze bij martine haalde, op was. er was dus nood aan een nieuwe voorraad wol voor drongen... ik had hier op mijn blog al een oproep gedaan, en ook in libelle, maar met weinig resultaat. annie op haar beurt speurde ook op internet en zo om wol te vinden. en ze vond inderdaad een zoekertje van een vrouw die een grote voorraad had die ze wou verkopen. vorige week is annie dan terplekke gaan kijken wat er allemaal was. ze vertelde de vrouw over onze actie en waarvoor de wol dus zou dienen. ze kwamen tot een schappelijke prijs voor de ganse voorraad. dolgelukkig keerde annie huiswaarts en begon de wol te sorteren. na het weekend kreeg ik een mooi berichtje van haar : ze had nog nooit zo genoten van iets te kopen . 802 bollen en nog eens 7 kg gebreidestukken !!!!! niet te geloven !!!!! ze kan nu weer een tijdje voort. ik ben zo blij voor haar en ik wil haar speciaal proficiat wensen want, annie heeft die wol zelf betaald. "deken voor pakistan" is geen "vereniging" zoals vele anderen : ik heb een oproep gedaan in de krant om lapjes te breien of wol te geven en daarop hebben honderden mensen gereageerd. antoinette en anniewaren twee van hen. twee onbekende mensen voor mij, die ik hierdoor beter leerde kennen. het zijn hartsvriendinnen geworden. ze zijn eerlijk, met een hart als goud, steeds klaar om iemand te helpen. ik ben een gelukkig mens dat ik kennis met hen kon maken, vriendschap met hen kon sluiten, een vriendschap voor het leven. donderdag gaan we samen naar watervliet, naar de maandelijksebreinamiddag in het dorpshuis. het is lang geleden dat ik nog kon gaan, door de zorgen voor fien en nu met mijn eigen gezondheidsproblemen. ik neem annie en antoinette mee, zodat ze eens kunnen zien hoe het daar aan toe gaat. zo leren zij ook deze mensen eens kennen.
laatst zette ik een foto van de missiekring van ruiselede op mijn blog. ik had nog een tweede foto met hun breiwerk die al klaar was, maar toen ik die foto op m'n blog wilde zetten, bleek hij te groot te zijn. mijn lievevriendin annie uit drongen heeft dat nu voor mij opgelost en de foto verkleint. zo kunt u alsnog genieten van de mooie breiwerkjes die mensen van ruiselede maakten. het zijn echt juweeltjes !!!!!
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
Ik ben een vrouw en woon in eeklo (belgië) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 24/09/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: handwerken, kaartjes maken en lezen.
ik wou met mijn blogje mensen op de hoogte houden van mijn actie "deken voor pakistan" maar ik vertel er ook over mijn gezinnetje en over wat ik voel en denk bij de actualiteit.
laat ons een beetje meer rondom ons kijken en beseffen hoe goed we het hier hebben, dat we ondanks onze bescheiden bijdrage toch verandering teweeg kunnen brengen in deze wereld. laat ons er iets moois van maken, deel geluk, liefde en warmte, daar worden we allemaal beter van. dino
deze voormiddag toen ik mijn post op de pc controleerde, zat er een mailtje bij van annie uit jabbeke. 
trees is terug uit senegal, en het laatste nieuws schreef er vandaag een kort artikel over in hun krant, samen met een foto van haar met twee schattige kindjes met mutsjes die wij en de mensen van het zorgcentrum "de bosrank" in deinze gebreid hebben. ik had vandaag elke aan de telefoon , en op donderdag 7 februari van 10 tot 11.30u geeft trees in het lokaal dienstencentrum "de bosrank", ten bosse 140 te deinze een volledig overzicht van haar reis naar senegal. ze brengt haar verhaal en beelden. IEDEREEN IS WELKOM ! (avs komt filmen) je kan er dan kennismaken met deze buitengewone vrouw die elk jaar enkele weken naar senegal gaat om de moedertjes te helpen bevallen in zeer primitieve omstandigheden.
nu de feestdagen van kerst en nieuwjaar voorbij zijn, begint eindelijk weer een doodgewone week. we zijn een nieuw jaar gestart en bij dat begin horen ook goede voornemens, vind ik. vorig jaar nam ik mezelf voor zoveel mogelijk op het verbruik van de electriciteit te letten. waar ik ervoor praktisch alles in de droogkast stopte (wij wonen op een appartement) probeerde ik nu zoveel mogelijk op het droogrek te drogen. wat minder licht maken, als we naar tv kijken... de verwarming wat lager en eens een warmere trui aantrekken... 
een tijdje geleden liet annie me weten dat de ganse voorraad wol, die ze bij martine haalde, op was. er was dus nood aan een nieuwe voorraad wol voor drongen...
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
