lang geleden op een oudejaarsavond zat een meisje bibberend van de kou , gewikkeld in een wollen sjaal in een hal van een stationnetje. mensen kwamen uit de treinen en haasten zich naar huis. stillaan liep het station leeg. de treinen stonden stil . de lichten doofden en ze haastte zich naar buiten. daar stond ze dan op straat, waar het rustiger geworden was. ze trok haar wollen sjaal heel dicht tegen zich aan. ze stak de straat over en kwam in een rustige laan terecht. ze keek een huis binnen, daar branden de lichten overal, ze kon zien hoe een vrouw in de leefruimte een tafel mooi aan het versieren was, kaarsjes deed branden, ze zag er tevreden uit. plots stopte een wagen voor de deur en een vijftal mensen kwamen eruit en belden aan de deur van het huis. ze hadden pakjes bij zich. wat zou daar allemaal inzitten? de deur ging open en ze haasten zich naar binnen waar het heel gezellig was. weer ging het meisje wat verder. bijna in alle huizen brandde licht, stond een mooie kerstboom , lagen pakjes erbij en was de tafel mooi gedekt. ze wreef haar handen tegen elkaar, die hadden zo'n kou. kon ze zich maar eens warmen aan het haardvuur daarbinnen... plots zag ze daar tussen de struiken een jong hondje liggen. ze stapte op het diertje toe. het zag er mager en ondervoed uit en had net zoveel kou als zij. ze nam het diertje op en draaide het in haar wollen sjaal. ze trok het dicht tegen zich aan. het hondje likte haar wang. ze voelde zich plots zo intens gelukkig. met twee was het toch fijner dan alleen. ze stapte verder door de straat met het hondje die haar ook verwarmde. ze keek nog wel eens door een raam maar voelde zich niet meer eenzaam. ze nam het diertje mee naar haar armoedig kamertje . ze legde het diertje op haar bed en stak de kachel aan, en ook een kaarsje deed ze branden. ze keek in de kast en vond nog wat boterhammetjes. ze haalde melk uit de koelkast, en goot het in een kommetje , verbrokkelde een beetje brood erin en gaf het aan het hondje. zelf at ze ook een boterhammetje. daarna legde ze zich op haar bed met het hondje dicht bij haar . ze vielen in slaap. enige tijd nadien schrokken ze wakker van knallend geluid... het vuurwerk om middernacht wekte hen. door haar raam kon ze het spektakel zien. dit is nu het nieuwe jaar , zei ze tegen het hondje, en dat is voor mij goed begonnen want ik kreeg een lief vriendje cadeau...jij !
het nieuws van de moord op benazir bhutto beroerde de ganse wereld. in pakistan braken rellen uit, het land is in diepe rouw. als ik nieuws hoor uit pakistan, dan trekt dat mijn aandacht, omdat mijn actie bij pakistan begon. de laatste maanden was deze opmerkelijke vrouw vaak in het nieuws bij de aanloop van de komende verkiezingen in haar land. ze had veel kans om de overwinning te behalen op de huidige president musharraf. ze had ook veel vijanden en wist dat ze de kans liep vermoord te worden. gisteren was het dan zo ver.... in het nieuws sprak er iemand over dat het is omdat ze "een vrouw" was, dat ze vermoord is. ze had een groot deel van haar leven in groot brittanië doorgebracht , studeerde aan de universiteiten van harvard en oxford. ze kende de problemen in haar land en was daar de leidster van de pakistaanse volkspartij. ook de pakistanen in ons land zijn in diepe rouw om haar overlijden. ze is pas 54 jaar, kon nog zoveel doen voor haar land. nu is ze niet meer, maar ik ben zeker dat haar geest verder leeft in haar volk. ik hoop dat de onrust daar ophoud en er eerlijke verkiezingen komen.
mag ik jullie allemaal een fijn weekend wensen ? tot volgende week. dino
gisteren kreeg ik een mail van trees. enkele maanden geleden schreef ik op mijn blog over deze merkwaardige vrouw die sinds het jaar 2000, elk jaar naar senegal gaat rond de jaarwisseling, om daar moedertjes tehelpen bevallen in zéér primitieve omstandigheden. vele kindjes sterven kort na de geboorte. ik kwam in contact met haar door antoinette en samen met de dames van het zorgcentrum in deinze hebben we dekentjes en mutsjes gebreid voor die babies , ook annie en haar vriendinnen droegen hun steentje bij. door deze kindjes in de warme dekentjes te wikkelen en een warm mutsje op hun hoofdje, komt de voeding rapper op gang en hebben ze meer overlevingskansen. vorige vrijdag is trees weer vertrokken naar senegal, samen met haar man die huisdokter is. ik dacht dat het zou duren tot ze terugkwam dat we iets zouden horen, maar niet dus... ik laat jullie hier de mail meelezen :
Lieve mensen, blij dat het lukt om iets door te sturen vanuit een primitef internetcafe ) waar de toetsen blijven plakken op het klavier. Gisteren begon onze kerstavond met de aankondiging van een 2ling op komst, en geboren op kerstnacht, 2 maand te vroeg, maar dieu le veut en Inch allach... ze kwamen gezond? ter wereld, eentje met de nodige eerste zorgen, want dit wou nog niet ademen, te moe zei men...Luc en ik moesten helpen, maar vooral slikken en bekomen nadien warme wollen kleertjes dieinderdaad levensreddend waren, want een couveuse is hier niet; ze wogen samen 3 kg ...met mama alles in orde, blij met 2 jongens, kleine veel te kleine kerstmannejes of petit Jezus ...zoals ze ze hier noemen. Nadien nog een kerstenkind van 4 kg; een jongen van een arme Senegalese en een anonieme Duitse "toerist". Vandaag de ganse dag in het weeshuis, zeer aandoendelijk, veel kleertjes kunnen geven maar vooral veel Liefde die ze er tekort komen/ Het weeshuis is door een franse dame gesticht en herbergt enkele honderden kinderen van gans het land en zelfs uit Mali. Men werkt er ook met Franse jongeren die hier voor 9 maand een werkstraf dienen te vervullen, maar dat verklaart meteen de bijna militaire discipline die er heerst, we moesten bijvoorbeeld eerst onze hulpgoederen lqaten wegen vooraleer we binnen konden en het is zeker niet bevordelijk voor een gemoedelijke sfeer; toch waren er enorm blije gezichtjes met op hun hoofdjes de mutsjes die de mensen van dekens voor pakistan ende dames van Ten Bosse gebreid hadden/ Moe keerden we terug. Het lukt verder om te slapen en soms wat te mijmeren over zoveel waar weons thuis soms druk om maken...
Tot een volgende keer als er nog eens verbinding is. Luc en Trees zeeeeeeeeeeeeeeeeeeeer warme groeten) 35T nu wachten tot trees nog eens mailt en als ze terug is ik wat fotos op mijn blog kan plaatsen. ik hou jullie op de hoogte.
graag wil ik jullie allemaal een zalig kerstfeest wensen ! geniet van deze dagen, het zijn dagen die we meest doorbrengen met onze familie of vrienden. maar vergeet ook niet om eens even aan diegenen te denken die niet het geluk hebben om kerst te vieren, of toch niet bij hun familie zoals onze militairen in kosovo en andere gebieden.
héél in het begin van mijn blog heb ik eens verteld over die wens die je om middernacht mag doen. mijn ouders deden dat ook nadat ze twee jaar vruchteloos geprobeerd hadden zwanger te worden, en ik werd net 9 maanden nadien, op 24 september geboren. dus wie een wens heeft, om middernacht kan je die doen....
ik hoop dat ik met mijn blog ook mensen in het buitenland kan bereiken, en zo ook mijn kerstwensen ontvangen. dat er vrede mag komen op deze wereld, dat de mensen wat méér voor elkaar overhebben, dat we een beetje leren delen, dat er meer geluk en liefde mag komen... het zijn allemaal wensen die iedereen wel in gedachten heeft, laat ze ook uitkomen. zalige kerst !
sorry dat ik zo lang niet op mijn blog schreef, maar vorige zaterdag maakte ik een serieuze val thuis en de eerste dagen was ik er echt niet goed van , komt daarbij de vermoeidheid tengevolge van de bestralingen... deze week was echt niet van de beste. laatst las ik ergens volgende tekst :
ik las ooit eens een artikel over wat de opvoeding van een kind je kost tot het 18 jaar is... het werd geschat op 160.140 .
dit bedrag spreekt tot de verbeelding van alle ouders, die meteen denken wat ze met al dat geld hadden kunnen doen, indien ze geen kinderen hadden.
voor anderen is dit cijfer een bevestiging van hun beslissing om kinderloos te blijven.
maar... 160.140 is niet eens zo'n hoog bedrag als we het goed bestuderen, want dan wordt het 8 896,66 per jaar, 741,08 per maand, 171,08 per week of slechs 24,44 per dag, een beetje meer dan één euro per uur. toch zou men kunnen denken dat de beste financiël tip zou kunnen zijn : "blijf kinderloos als je rijk wilt worden "
en het verbaasd ons dat er dan mensen zijn die bereid zijn om niet enkel 160.140 te investeren, maar zelfs een veelvoud ervan... de vraag is dus... wat krijg je in ruil voor die 160.140 ??? - het recht om een naam toe te kennen, en de trots om er je eigen achternaam bij te zien. - giechelbuien onder de lakens. - meer liefde dan je hart kan verdragen. - ontelbaar veel "vlinderkusjes" en "bereknuffels" - de oneindige verwondering over de wonderen der natuur zoals stenen, vissen, wolken en strand - vreugde in elke dag van ons leven een hand om vast te houden, gewoonlijk plakkerig van de confituur... - een speelmaatje om bellen te blazen , vliegers op te laten, een zandkasteel te bouwen, je helemaal nat te laten spuiten en je vermaken als een kind. - iemand die je leert om jezelf te lachen, zonder je zorgen te maken. het licht zien aangaan wanneer ze eindelijk iets begrijpen zoals optellen en aftrekken - leren fietsen, en dat de cadeautjes niet de echte betekenis zijn van kerstmis. - je hebt een excuus om de verhaaltjes van peter pan te blijven lezen. tekenfilmpjes bekijken op zaterdagmorgen, naar disneyfilms te gaan kijken en een wens maken bij het zien van sterren. - je kan regenbogen, hartjes en bloemen onder de magneetjes van de koelkast hangen en nieuwjaarsbrieven verzamelen - handafdrukken in klei, en tekeningen of knutselwerkjes voor moeder- of vaderdag.
voor 160.140 bestaat er geen betere investering voor je geld : - een held zijn door enkel en alleen een bal van het dak van de garage te halen - een splinter uit een vinger te halen - het opblaasbaar zwembadje met water te vullen - hen heel ver op je rug dragen - of door een voetbalploeg te motiveren die nooit wint, maar altijd als troostprijs een ijsje krijgt.
je krijgt een VIP-zitje in hun geschiedenis, om getuige te zijn van : - hun eerste pasjes, - hun eerste woordjes - de eerste tand die uitvalt, - het eerste gebedje - de eerste keer op de kermis, - en een eerste afspraakje. je wordt onsterfelijk. je voegt een tak aan je geneologische boom en als je geluk hebt, een nieuwe reeks aandelen in je investering, die "kleinkinderen" genoemd worden. je behaalt een studiegraad, soms zelfs met eervolle vermelding in : psychologie, voeding, strafrecht, communicatie, en sexuele voorlichting, die geen enkele universiteit op de wereld kan evenaren.
in de ogen van een kind sta je op dezelfde trede als God, en je hebt alle macht om : - een huilbui te sussen - de monsters van onder het bed weg te jagen, - een gebroken hart te troosten - een feestje te organiseren - en om oneindig veel van ze te houden, zodat zij op hun beurt ooit zullen liefhebben als jij : zonder rekening te houden met kosten of moeite. een goede investering, vind je niet? GENIET ERVAN !!!!!!
gisteren brachten annie en antoinette samen met mij een bezoek aan de breiclub de vierkantjes in het dorpshuis in watervliet. door de zorg voor fien en mijn verblijven in het ziekenhuis, was het al lang geleden dat ik er was. het was een blij weerzien en voor annie en antoinette een aangename kennismaking. ze stonden versteld van zoveel mooie dekens en truitjes die daar gemaakt worden. en iets bijzonders daar is het werk van hun oudste breister : een vrouw van 95 jaar die elke maand trouw een ganse reeks gebreide kousjes aflevert. antoinette wou dat ook wel leren en vroeg haar hoe ze die maakt. ik toonde enkele mensen daar hoe ik mutsjes brei voor de kankerpatiëntjes en voor de babies in senegal met de knitty - knitter. dit is een nieuwe manier van breien, een modernere manier van punniken. velen van ons kennen dat wel van vroeger met het paddestoeltje of zelfs met een klosje van garen met vier nageltjes van boven. ze vonden dat daar wel heel leuk, en gaan zich dat ook aanschaffen. het was echt gezellig, annie en antoinette voelden zich duidelijk op hun gemak. bij een koffietje of frisdrank werden herinneringen van vroeger opgehaald en ook leuke anekdotes verteld. de tijd ging snel. maar het was een fantastische namiddag. antoinette had wol mee en daar waren ze wel heel tevreden mee. rond half vijf reden we naar huis en hielden er een geweldig goed gevoel aan over. annie had ook enkele fotos gemaakt, die ze me gisteravond al toestuurde. ik wou het 95- jarig vrouwtje eens afdrukken , terwijl ze uitlegt aan antoinette hoe ze de kousjes moet breien.
een tijdje geleden liet annie me weten dat de ganse voorraad wol, die ze bij martine haalde, op was. er was dus nood aan een nieuwe voorraad wol voor drongen... ik had hier op mijn blog al een oproep gedaan, en ook in libelle, maar met weinig resultaat. annie op haar beurt speurde ook op internet en zo om wol te vinden. en ze vond inderdaad een zoekertje van een vrouw die een grote voorraad had die ze wou verkopen. vorige week is annie dan terplekke gaan kijken wat er allemaal was. ze vertelde de vrouw over onze actie en waarvoor de wol dus zou dienen. ze kwamen tot een schappelijke prijs voor de ganse voorraad. dolgelukkig keerde annie huiswaarts en begon de wol te sorteren. na het weekend kreeg ik een mooi berichtje van haar : ze had nog nooit zo genoten van iets te kopen . 802 bollen en nog eens 7 kg gebreidestukken !!!!! niet te geloven !!!!! ze kan nu weer een tijdje voort. ik ben zo blij voor haar en ik wil haar speciaal proficiat wensen want, annie heeft die wol zelf betaald. "deken voor pakistan" is geen "vereniging" zoals vele anderen : ik heb een oproep gedaan in de krant om lapjes te breien of wol te geven en daarop hebben honderden mensen gereageerd. antoinette en anniewaren twee van hen. twee onbekende mensen voor mij, die ik hierdoor beter leerde kennen. het zijn hartsvriendinnen geworden. ze zijn eerlijk, met een hart als goud, steeds klaar om iemand te helpen. ik ben een gelukkig mens dat ik kennis met hen kon maken, vriendschap met hen kon sluiten, een vriendschap voor het leven. donderdag gaan we samen naar watervliet, naar de maandelijksebreinamiddag in het dorpshuis. het is lang geleden dat ik nog kon gaan, door de zorgen voor fien en nu met mijn eigen gezondheidsproblemen. ik neem annie en antoinette mee, zodat ze eens kunnen zien hoe het daar aan toe gaat. zo leren zij ook deze mensen eens kennen.
laatst zette ik een foto van de missiekring van ruiselede op mijn blog. ik had nog een tweede foto met hun breiwerk die al klaar was, maar toen ik die foto op m'n blog wilde zetten, bleek hij te groot te zijn. mijn lievevriendin annie uit drongen heeft dat nu voor mij opgelost en de foto verkleint. zo kunt u alsnog genieten van de mooie breiwerkjes die mensen van ruiselede maakten. het zijn echt juweeltjes !!!!!
volgende zaterdag gaat er in deinze een kerstmarkt door. een tip om eens een uitstap van te maken. voor mij heeft die kerstmarkt nog een andere betekenis : twee jaar geleden belde antoinette me vanop de kerstmarkt, waar ze elk jaar staat met kaartjes die ze verkopen voor "ziekenzorg". ze had de vrijdag mijn artikel gelezen in de krant , en ze vroeg me of ze reclame mocht maken voor mijn actie. ze zou mij later nog terugbellen , zei ze. ik vond dat wel tof ! ze belde me inderdaad een week later weer op en bood me aan te helpen bij de actie. zij en haar vriendin mireille hebben een hobbyclub in vinkt, en die zouden ook helpen om te breien. maar bij antoinette ging dit alles veel verder : deze vrouw is mijn rechterhand geworden in de actie, mijn steun, en één van mijn beste vriendinnen ! ik ben haar zo dankbaar voor wat ze allemaal doet voor mij, en nu ik, wegens mijn ziekte, wat minder kan, is zij er weer om alles in goede banen te leiden....
een gewoon telefoontje, gebeurtenis, kan je leven veranderen en een héél uitzonderlijke, levenslange , sterke vriendschap opleveren... dat bewijst onze vriendschap nog eens ! dank je antoinette voor alles !
deze morgen kreeg ik van blogger andré otté een mail met een tekst die ik ook op mijn blog wil zetten.
Kaarsen branden wereldwijd Worldwide Candle Lighting Ieder jaar op de tweede zondag in december: Zondag, 9 december 2007
Opdat hun licht voor altijd zal stralen zetten mensen in de hele wereld op deze dag om 19.00 u brandende kaarsen voor hun raam om hun gestorven kinderen te gedenken. Zo worden de kaarsen in de ene na de andere tijdzone telkens een uur na elkaar aangestoken, zodat een golf van licht de hele wereld overspoelt. Op vele plaatsen wordt deze Kaarsen Branden Wereldwijd, begeleid door verschillende activiteiten, zoals bijeenkomsten waar namen worden voorgelezen, kerkdiensten, gedenktochten, aandacht in de pers Het initiatief tot deze actie werd in 1997 genomen door de Compassionate Friends in de V.S. Kaarsen branden wereldwijd Reacties hierop altijd welkom. Marina maes Voorzitster vzw 'ouders van een vermoord kind' marina.maes2@telenet.be Ouders van een overleden kind Zelfhulpgroep ouders van een overleden baby
een kind verliezen, is wel het ergste wat je als ouder kan overkomen ! dat zullen alle ouders beamen. laat ons dan ook op die dag een kaarsje branden... dino
ja...'t is weer eens weekend, zullen er velen denken ! en dit zal er zeker geen zijn om te onthouden, wat het weer betreft. maar toch zijn er wel andere dingen die de moeite waard zijn om naar uit te kijken. hier in eeklo alleen zijn er bij twee hobbywinkels opendeur, speciaal voor kerst. in gent gaat dan weer de hobbybeurs door in flanders expo. kerstmarkten, kerstshows in tuincentra.... er is overal wel wat te beleven, die ons weekend dan toch weer goed maakt. tom en fien gaan vandaag met hun papa naar de sint. daar kijken ze enorm naar uit, zoals zoveel kinderen. ik ben dan weer blij, dat mijn eerste week chemo goed verlopen is. zo is er wel voor iedereen iets waar hij content over is. graag had ik jullie dan enkele wijze gezegden meegegeven om eens over na te denken of gewoon eens te lezen.
menigeen vindt zijn hart pas, als hij of zij het verloren heeft *** de wereld is als een spiegel : als je boos kijkt, kijkt zij boos terug *** luisteren betekent : wachten tot de ander uitgesproken is *** houd van de mensen zoals ze zijn, er zijn geen anderen *** oud en wijs wil niet zeggen dat je alles weet *** vergeet wie je dacht te zijn en accepteer wie je bent *** een stap terugdoen, brengt je soms verder dan een dozijn stappen vooruit *** leraren openen de deur, maar je moet zelf binnengaan *** doe het goede en volhard daarin *** wat is haasten als de tijd de eeuwigheid kent *** wie wil zoekt een mogelijkheid, wie niet wil zoekt een reden *** de eerste stap in het realiseren van een droom, is het in je geest prioriteit maken *** mijn wolken treurend in het duister, vergeten dat zij het zelf zijn die de zon verborgen houden *** elke minuut dat je je druk maakt over het verleden, gaat af van je toekomst *** tussen het volhouden door, mag je best even rusten ***
en nu is het weekend dus, mogen we zeker wat rusten, en ...genieten !
wat denken jullie van deze foto? deze is gisteren genomen op de bijeenkomst van de missiekring bij de zusters in ruiselede. daar was een echte bedrijvigheid aan de gang , waar een dame uit meulebeke die ook breit, echt verrast door was. ze had me gebeld dat ze graag eens ergens zou gaan kijken waar ze de lapjes, die zij breit, samengenaaid worden. ik gaf haar het telefoonnummer van zuster cécile, en gisteren was ze dan te gast op de bijeenkomst. daar lagen al een ganse lading truitjes en dekens bijeen, en de dames werken verder. .... alle dekens zijn heel mooi van kleur samengesteld en prachtig afgewerkt !!!!! zuster cécile en zuster noëlla houden me op de hoogte, nu ik niet zelf kan gaan. ik hoop na de reeks bestralingen zelf weer op bezoek te kunnen, misschien eind januari... ik wil langs deze weg alle dames die breien in ruiselede bedanken voor hun mooie werk, en vooral zuster cécile en zuster noëlla, die ervoor zorgen dat alles in orde komt. zij hebben in de tijd ook gezorgd voor de eerste contacten met wereldmissiehulp, die al heel veel dekens verstuurd hebben. zonder de zusters was dat niet mogelijk geweest.
graag had ik eens een bijzonder oproep gedaan : in drongen hebben annie en enkele buren en collega's reeds van in het begin gebreid voor pakistan. daarvoor haalden ze hun wol bij martine, je weet wel de "wolmadam". daar stonden massa's wol... maar na twee jaar is die voorraad op. als er mensen zijn, die restjes wol hebben die ze niet meer nodig hebben, wil u mij alsjeblieft mailen? laat naam en adres en eventueel telefoonnummer weten , dan kunnen we verder afspreken. zo kunnen die mensen weer verder breien, het is voor hen een "passie" geworden, en zeker met die lange winteravonden, heel leuk om te doen. dus, hebt u nog een restje wol op zolder of ergens in een kast, en wil udeze aan ons schenken : patriek.nadine.dejonghe@telenet.be onze grote dank, nadine en breisters uit drongen.
deze morgen moest ik al vroeg in het ziekenhuis zijn. eerst langs bij de arts en dan moest de poortcatheter aangeprikt worden. net als vrijdag was dat weer niet evident. uiteindelijk haalden ze de dokter bij die de operatie deed en hij heeft het rap gefixt. tegen twaalf uur was de chemo doorgelopen en hadden ze alles afgekoppeld en was ik er van af. deze namiddag moest ik dan in az brugge voor een simulatie voor de bestralingen. een heel lieve dokteres nam me eerst mee naar haar bureau om uitvoerig uitleg te geven over wat? hoe?..... héél leerrijk. het gaf me een totaal andere kijk op de behandeling die nu volgt. ook voor het verder verloop van de bestralingen kan ik altijd bij haar terecht voor vragen en als ik het eens moeilijk heb of zo... dat is een hele geruststelling. volgende maandag moet ik de eerste keer gaan. ze raadde me aan op tijd te rusten en goed te eten. dat is heel belangrijk. en ja, vanavond ben ik wel moe, maar ik wilde eerst vertellen hoe het gegaan was vandaag. groetjes, dino
gistermorgen moest ik naar het ziekenhuis om een poortcatheter te steken. een poortcatheter is een volledig implanteerbaar toedieningssysteem dat gebruikt wordt om medicijnen in de bloedbaantoe te dienen. de poort is van buitenaf slechts te zien als een kleine zwelling onder uw huid. het is gemaakt van speciaal medisch materialen en ontworpen voor veilig, langdurig gebruik in het menselijk lichaam. normaal gezien is dat een kleine ingreep die gebeurt onder lokale verdoving. bij mij verliep het niet zo vlekkeloos en kwam toch wat méér bij kijken om de poort uiteindelijk te plaatsen. ik moest een dag blijven en er werd ook nog een foto gemaakt om helemaal gerust te zijn dat alles op zijn plaats zat. ik maakte me wel zorgen en voelde mij niet zo gerust als anders. van maandag tot vrijdag moet ik elke dag chemo krijgen . maandagnamiddag moet ik naar az brugge voor een simulatie, en dan zal ook bestralingen starten, dertig keer.... het kwam zo plots allemaal op me af en ja, de ene dag is ook de andere niet. toen ik dan uiteindelijk naar huis mocht, was ik toch wel blij. ik had nogal wat pijn en was moe en de tweezit- zetel thuis is tegenwoordig mijnlievelingsplekje geworden. daar heb ik me dan ook neergevleid voor de rest van de avond. vandaag is het al wat beter, de pijn is verminderd. toch heb ik al zeer veel gerust. antoinette en annie belden me op om eens te informeren en me wat moed in te spreken. dinsdag komt de pers naar het dienstencentrum in deinze om een artikel te maken over het werk van griet in senegal. elke belde me om te vragen of ik daar kon zijn ? spijtiggenoeg kan ik niet , wegens de chemokuur, maar antoinette zal er zijn . dat is voor mij een hele geruststelling. zij is één van de personen waar ik altijd op kan bouwen. ik prijs me gelukkig dat ik zo'n goeie vriendinnen heb, en zoveel mensen die met me meeleven. verder hou ik me dit weekend superrustig, rusten is het enige wat ik nu moet doen, zeggen de dokters . dus zal ik hun raad maar opvolgen. ik wens iedereen bijgevolg een aangenaam weekend, doe wat je graag doet en geniet er van. tot volgende keer. dino
iedereen kent wel de serie over het wel en wee van roger de vlaeminck en de renners uit zimbabwe. dan kennen jullie ook wel marianne en haarman die een gouden hart hebben en nu alles in het werk zetten om een weeshuis te bouwen in dit land. u hoort me al komen : weeskinderen...truitjes...dekentjes... ik had al enkele malen gedacht, misschien moet ik eens naar marianne gaan en vragen of zij geen truitjes of dekentjes kunnen gebruiken voor die weeskinderen. blijkbaar ben ik niet alleen want gisteren belde yvonne me van waarschoot-beke. zij breien ook sinds het begin voor mijn aktie. ze vroeg me of ik het niet erg vond dat zij contact opgenomen had met marianne . in de loop van volgende week zou ze er eens naartoe gaan om ons werk te tonen. graag zelfs. zo'n initiatieven zijn meer dan welkom. ik hoop dat marianne het mooi vind , want volgende week vertrekt er al iemand naar daar en die zou al wat kunnen meenemen. de zon schijnt en dat maakt me blij. gisteren was ik bij de specialist in het ziekenhuis om meer te vernemen over de chemo, en er moeten dus ook bestralingen komen. de eerste kuur en bestralingen beginnen op maandag 26 november en zouden tegen nieuwjaar gedaan zijn en daarna nog een tweede kuur van een zestal maanden chemo. ik ben genezen, zegt hij, maar ze geven me nog een "levensverzekering "! .... dus wat kan een mens meer wensen.
graag zou ik jullie nog een paar spreuken meegeven, om eens over na te denken :
elke kleine attentie is groot humor is een goede schokbreker, als je botst in het leven ontroerd zijn is nadenken met je hart al doen wat je kan, is al wat je kan doen een droom is wat mensen drijft één goede kant is beter dan een groot verstand rij wijs, of 't is je laatste reis gezonde mensen willen alles, zieke slechts één ding :genezen etiketten plak je op flessen, niet op mensen de waarheid komt nooit uit de loop van een geweer eenzaamheid, de jas die niemand past als alles rond geld draait, ben je arm geef mensen geld en ze maken ruzie, geef ze een droom en ze werken samen zet de tv af en het leven aan kinderen zijn dikwijls onze leermeesters je gezicht is de spiegel van je hart.
mijn ventje en ik zijn al 21 jaar samen en hopen daar nog vele jaren bij te doen. enkele weken geleden, toen de dokter zei dat ik kanker had, waren we allebei even de grond onder onze voeten kwijt. je denkt nooit dat het op onze leeftijd ook plots kan verkeerd gaan. we waren er allebei niet goed van. maar dat gaf me ook de moed om de operatie te ondergaan zonder angst, ik was blij dat het "slechte stuk darm" eruit ging. en nu rust ik veel , zoals de dokters me voorschreven. ik wil weer gezond worden. gisteren heeft tamara ons eens gefotografeerd, dat was al lang geleden. ik wil deze even met jullie delen.
toen ik deze morgen opstond en even buiten keek, had ik zin om weer in mijn warm bedje te kruipen : wind en regen.... maar ja t'is herfst en dan kan je dat eigenlijk wel verwachten. en t'zijn van die dagen dat je dan lekker kunt genieten van je in je zetel te vleien en een boek te lezen of wat handwerk te doen. om 13 uur bekeek ik het nieuws op tv. daar toonden ze de koning en oudstrijders die bloemen gingen neerleggen bij het graf van de onbekende soldaat. één ding trof me diep : de enige overlevende van de eerste wereldoorlog, een 109-jarige man uit groot-brittanië, zei wijze woorden : NOOIT MEER OORLOG ! op die dagen komen nog eens beelden in het geheugen, die we allemaal wel al gezien hebben over de wereldoorlogen. zelf heb ik geen oorlog meegemaakt, maar mijn oma's konden er urenlang over vertellen. het waren moeilijke tijden van angst en ontberingen. als je dan eens naar ieper en de streek er rond gaat, en je ziet de talrijke oorlogskerkhoven waar gesneuvelde soldaten liggen, dan vraagt een mens zich wel eens af : waarom???? de kinderen van vandaag horen niet meer over die oorlogen vertellen door mensen die het echt meemaakten, wel op school in de geschiedenisboeken . dat lijkt allemaal zo ver weg, en nu is er toch niets tekort ??? toch vind ik het eens goed dat dagen als 11 november in ere gehouden worden, en dat we ons dit eens herinneren, en dankbaar zijn voor wat de oudstrijders en soldaten die hun leven gaven in de oorlog, voor ons land gedaan hebben.
misschien hebben jullie het al gezien ? maar in de linkse kolom staan twee nieuwe foto's ! één met de drie honden van mijn jongste dochter en haar man, en één met maya alleen. op 12 augustus schreef ik op mijn blog dat een nieuw hondje zijn intrede deed in het gezin van tamara en sven. ondertussen is ze al heel wat gegroeid. op het hondenforum werd ze verkozen tot miss puppy ! ze gaat tweemaal in de week naar de hondenschool en is heel flink. ik kan echt genieten van die lieve honden, 't zijn gewoonweg superschatjes ! ik wil jullie ook eens laten meegenieten van die mooie foto's.
mijn dochter liet mij net weten dat fientje vanavond op de regionale zender van avs komt. blijkbaar zijn ze gisteren op de school in ertvelde komen filmen.
fien gaat sinds gisteren ganse dagen naar school. voor het herfstverlof is ze halve dagen geweest en in het uz gent vinden ze dat ze het nu wel zal aankunnen om ganse dagen te gaan. je ziet haar op de foto op haar eerste schooldag.
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
Ik ben een vrouw en woon in eeklo (belgië) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 24/09/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: handwerken, kaartjes maken en lezen.
ik wou met mijn blogje mensen op de hoogte houden van mijn actie "deken voor pakistan" maar ik vertel er ook over mijn gezinnetje en over wat ik voel en denk bij de actualiteit.
laat ons een beetje meer rondom ons kijken en beseffen hoe goed we het hier hebben, dat we ondanks onze bescheiden bijdrage toch verandering teweeg kunnen brengen in deze wereld. laat ons er iets moois van maken, deel geluk, liefde en warmte, daar worden we allemaal beter van. dino
een tijdje geleden liet annie me weten dat de ganse voorraad wol, die ze bij martine haalde, op was. er was dus nood aan een nieuwe voorraad wol voor drongen...
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
