iedereen kent wel de serie over het wel en wee van roger de vlaeminck en de renners uit zimbabwe. dan kennen jullie ook wel marianne en haarman die een gouden hart hebben en nu alles in het werk zetten om een weeshuis te bouwen in dit land. u hoort me al komen : weeskinderen...truitjes...dekentjes... ik had al enkele malen gedacht, misschien moet ik eens naar marianne gaan en vragen of zij geen truitjes of dekentjes kunnen gebruiken voor die weeskinderen. blijkbaar ben ik niet alleen want gisteren belde yvonne me van waarschoot-beke. zij breien ook sinds het begin voor mijn aktie. ze vroeg me of ik het niet erg vond dat zij contact opgenomen had met marianne . in de loop van volgende week zou ze er eens naartoe gaan om ons werk te tonen. graag zelfs. zo'n initiatieven zijn meer dan welkom. ik hoop dat marianne het mooi vind , want volgende week vertrekt er al iemand naar daar en die zou al wat kunnen meenemen. de zon schijnt en dat maakt me blij. gisteren was ik bij de specialist in het ziekenhuis om meer te vernemen over de chemo, en er moeten dus ook bestralingen komen. de eerste kuur en bestralingen beginnen op maandag 26 november en zouden tegen nieuwjaar gedaan zijn en daarna nog een tweede kuur van een zestal maanden chemo. ik ben genezen, zegt hij, maar ze geven me nog een "levensverzekering "! .... dus wat kan een mens meer wensen.
graag zou ik jullie nog een paar spreuken meegeven, om eens over na te denken :
elke kleine attentie is groot humor is een goede schokbreker, als je botst in het leven ontroerd zijn is nadenken met je hart al doen wat je kan, is al wat je kan doen een droom is wat mensen drijft één goede kant is beter dan een groot verstand rij wijs, of 't is je laatste reis gezonde mensen willen alles, zieke slechts één ding :genezen etiketten plak je op flessen, niet op mensen de waarheid komt nooit uit de loop van een geweer eenzaamheid, de jas die niemand past als alles rond geld draait, ben je arm geef mensen geld en ze maken ruzie, geef ze een droom en ze werken samen zet de tv af en het leven aan kinderen zijn dikwijls onze leermeesters je gezicht is de spiegel van je hart.
mijn ventje en ik zijn al 21 jaar samen en hopen daar nog vele jaren bij te doen. enkele weken geleden, toen de dokter zei dat ik kanker had, waren we allebei even de grond onder onze voeten kwijt. je denkt nooit dat het op onze leeftijd ook plots kan verkeerd gaan. we waren er allebei niet goed van. maar dat gaf me ook de moed om de operatie te ondergaan zonder angst, ik was blij dat het "slechte stuk darm" eruit ging. en nu rust ik veel , zoals de dokters me voorschreven. ik wil weer gezond worden. gisteren heeft tamara ons eens gefotografeerd, dat was al lang geleden. ik wil deze even met jullie delen.
toen ik deze morgen opstond en even buiten keek, had ik zin om weer in mijn warm bedje te kruipen : wind en regen.... maar ja t'is herfst en dan kan je dat eigenlijk wel verwachten. en t'zijn van die dagen dat je dan lekker kunt genieten van je in je zetel te vleien en een boek te lezen of wat handwerk te doen. om 13 uur bekeek ik het nieuws op tv. daar toonden ze de koning en oudstrijders die bloemen gingen neerleggen bij het graf van de onbekende soldaat. één ding trof me diep : de enige overlevende van de eerste wereldoorlog, een 109-jarige man uit groot-brittanië, zei wijze woorden : NOOIT MEER OORLOG ! op die dagen komen nog eens beelden in het geheugen, die we allemaal wel al gezien hebben over de wereldoorlogen. zelf heb ik geen oorlog meegemaakt, maar mijn oma's konden er urenlang over vertellen. het waren moeilijke tijden van angst en ontberingen. als je dan eens naar ieper en de streek er rond gaat, en je ziet de talrijke oorlogskerkhoven waar gesneuvelde soldaten liggen, dan vraagt een mens zich wel eens af : waarom???? de kinderen van vandaag horen niet meer over die oorlogen vertellen door mensen die het echt meemaakten, wel op school in de geschiedenisboeken . dat lijkt allemaal zo ver weg, en nu is er toch niets tekort ??? toch vind ik het eens goed dat dagen als 11 november in ere gehouden worden, en dat we ons dit eens herinneren, en dankbaar zijn voor wat de oudstrijders en soldaten die hun leven gaven in de oorlog, voor ons land gedaan hebben.
misschien hebben jullie het al gezien ? maar in de linkse kolom staan twee nieuwe foto's ! één met de drie honden van mijn jongste dochter en haar man, en één met maya alleen. op 12 augustus schreef ik op mijn blog dat een nieuw hondje zijn intrede deed in het gezin van tamara en sven. ondertussen is ze al heel wat gegroeid. op het hondenforum werd ze verkozen tot miss puppy ! ze gaat tweemaal in de week naar de hondenschool en is heel flink. ik kan echt genieten van die lieve honden, 't zijn gewoonweg superschatjes ! ik wil jullie ook eens laten meegenieten van die mooie foto's.
mijn dochter liet mij net weten dat fientje vanavond op de regionale zender van avs komt. blijkbaar zijn ze gisteren op de school in ertvelde komen filmen.
fien gaat sinds gisteren ganse dagen naar school. voor het herfstverlof is ze halve dagen geweest en in het uz gent vinden ze dat ze het nu wel zal aankunnen om ganse dagen te gaan. je ziet haar op de foto op haar eerste schooldag.
deze morgen ontving ik een tekst via een mail van een vriendin, die ik jullie niet wil onthouden. als je wil, lees het eens door, het is echt iets om over na te denken.
de dochter van een beroemde predikant werd geïnterviewd tijdens een talkshow op televisie. de presentatrice vroeg haar : hoe kon God zulke gruwel toelaten? (feiten op 11 september) dit jong meisje gaf een even diep als scherpzinnig antwoord :
ik geloof dat God door dit alles even diep bedroefd is als wij, maar sinds vele jaren vragen wij hem om onze scholen te verlaten, uit onze regeringen weg te gaan en te verdwijnen uit ons leven. gentleman, als hij is, heeft hij zich rustig teruggetrokken. hoe kunnen wij dan nog hopen dat God ons zijn zegen en bescherming zal geven, als we blijven aandringen om ons alleen te laten ? in verband met recente gebeurtenissen, terroristische aanslagen, moordpartijen in scholen, oorlogen enz....denk ik dat alles begon bij Madeleine Murray O'Hare, die klacht indiende en eiste dat er in de scholen niet meer gebeden werd. we hebben JA gezegd. daarna heeft een ander gezegd dat we de Bijbel op school niet meer zouden mogen lezen. diezelfde Bijbel die onderwijst "ge zult noch moorden, noch stelen, en heb jezelf lief" en wij hebben JA gezegd. vervolgens was er Dr. Spock, die ons heeft gezegd dat we onze kinderen niet mogen slaan wanneer ze verkeerd of slecht handelen, omdat anders hun kleine persoonlijkheid vervalst zou worden, en dat we ze in hun eigenwaarde zouden aantasten. de zoon van deze dokter is spijtig genoeg omgekomen door zelfdoding. men zegt ons dat een expert weet waarover hij spreekt, eender wat hij ons vertelt. weer hebben we JA gezegd. nu vragen we ons af, waarom onze kinderen geen geweten hebben, waarom ze geen onderscheid tussen goed en kwaad kunnen maken, en waarom ze een vreemde, een ouder of zichzelf zomaar kunnen doden zonder emoties te vertonen. waarschijnlijk dat we ten gevolge van diepe reflectie tot de conclusie zullen komen , dat alles te maken heeft met het principe "te oogsten wat men zaait". het is eigenaardig vast te stellen hoe gemakkelijk het voor mensen is om God weg te gooien om zich daarna af te vragen waarom hun wereld een hel wordt, of hoe gemakkelijk we aannemen wat er in de kranten verschijnt, maar alles wat de Bijbel zegt in twijfel trekken. het is raar vast te stellen dat wij grapjes per mail kunnen versturen, die zich verspreiden als strovuur, maar indien we berichten ontvangen in verband met God, we tweemaal nadenken, alvorens ze met anderen te delen. misschien durf je ze niet naar je correspondenten sturen, omdat je niet weet waarin ze geloven, of je afvraagt wat ze wel over jou zullen denken. het is eigenaardig dat we meer begaan zijn met wat mensen over ons zouden kunnen denken, méér dan wat God over ons zou kunnen denken......
nog eens een dikke knuffel van me voor al die lieve mensen die me zoveel moed inspreken en toffe mailtjes sturen. de voorbije week was het even wennen. in het ziekenhuis lijkt alles zo makkelijk en voel je je goed, maar thuis voel je je al rap niet zo zeker. je bent bang om iets verkeerd te doen, verkeerd te eten of zo.... gelukkig is patriek er , die echt alles voor me doet, en ook de kinderen . ik heb wel nog heel veel geslapen, kan ook niet lang met iets bezig zijn. waarschijnlijk door die zware verdoving , kan ik me nog niet zo goed concentreren. maar dat zijn dingen die voorbijgaan. woensdag kreeg ik dan het nieuws dat ik er in het weefsel, van het stuk dikke darm dat ze wegnamen, nog twee poliepkes met cellen gevonden zijn, zodat ik zeker nog chemo moet krijgen. dat was efkes slikken, maar ergens zal het dan een geruststelling zijn dat er nadien geen (?) kwaadaardige cellen meer zijn. maar tis winter, en ik hoop tegen dat de zomer eraan komt, ik weer gezonder door het leven ga. momenteel heb ik maar één wens : genezen ! ik neem dag per dag en zie wat er komt. wat je vroeger als normaal beschouwt, lijkt plots véél belangrijker. de liefde die je krijgt, is véél intenser, de liefde die je geeft ook ! ik begon deze blog, gewoon om jullie te vertellen over de dekentjes die we maken voor pakistan, en later voor andere gebieden. stilaan word je blog méér dan een gewoon comunicatiemiddel met geïnteresseerden. je geeft ook steeds een beetje meer van jezelf bloot. je voelt je ook véél méér verbonden met de andere bloggers en bezoekers van je blog. ik heb héél toffe mensen leren kennen, heb ook héél véél geleerd bij het lezen van andere blogs. ik heb ook de poëzie op een andere manier leren kennen bij de prachtige gedichten van mensen , die geen "naam" hebben, maar voor ons, bloggers, des te méér. eigenlijk zijn jullie allemaal voor mij méér dan een knuffel waard ! dank U ! nog een prettig weekend !
het is een wat druilerige morgen , maar toch kan ik ervan genieten. twee weken geleden vertrok ik naar het ziekenhuis en zie, ik zit hier al voor mijn computer. gisteren heb ik twee keer een heel korte wandeling gemaakt, de frisse lucht deed me deugd hoor ! ik ging ook eens binnen bij standaard boekhandel. veel vriendinnen van me hadden me een boekenbon gegeven , ik wou graag wat lezing. romans interesseren me niet, maar andere des te meer. "leven metkanker, bekende vlamingen getuigen" was het eerste boek dat ik me wilde aanschaffen. ik kocht ook het boek van Jill Peeters, onze weervrouw, en dan nog het kookboek van Piet Huysentruyt. het boek over kanker heb ik bijna de helft gelezen. ik herkende er heel veel in, en wat bij de meesten terugkwam is dat je nooit verwacht dat het je overkomt en dat je dan wel heel anders naar het leven kijkt. zelf heb ik ook menig uren zitten nadenken over wat voorbij is en wat hopelijk nog komt.... ik dacht bij mezelf : ik heb nog veel te veel plannen, ik ben nog veel te jong om hier niet meer te zijn. op internet zocht ik gistermorgen van alles op over dikkedarmkanker. het is zo onbekend : hoe krijg je dat? wat kan je doen om het te voorkomen? kan het genezen worden? ..... het zijn allemaal vragen waarop je een antwoord wil vinden.
gisteren kon ik ook eindelijk het eerste nummer van Pasc@l afhalen . ik moet zeggen dat ik alle mensen die eraan werkten heel hartelijk kan feliciteren. het is echt een blad voor en door senioren, met heel interessante artikels. ik vind dat pascal een pluim verdient. als je eens denkt wat seniorennet al teweeg gebracht heeft.... voor heel wat mensen is het niet meer weg te denken....zeker voor mij niet !!!!
hallo allemaal, sinds deze namiddag ben ik terug van het ziekenhuis, waar ik op 17 oktober een operatie onderging aan de dikke darm . de chirurg verwijderde een stuk van 30 cm, en dit is nu in het labo voor onderzoek. normaal duurt zo'n opname drie weken, maar omdat ik zo goed herstel, mocht ik dinsdag al beginnen met kleine beetjes eten en zodoende kon ik vandaag naarhuis. ik moet nog heel veel rusten en mag eigenlijk nog niets doen. maar ik wou jullie toch al een seintje geven en zeggen dat ik naar omstandigheden heel goed ben . morgen of overmorgen probeer ik nog een beetje op mijn blog te schrijven, en mailkes te beantwoorden. ik moet nu vijf weken aansterken en dan moet ik nog preventief chemo krijgen. dat wordt dan wel weer een zware periode, maar met zoveel mensen die om me geven achter mij, lukt dat zeker ! sorry dat ik nu niet zoveel schrijf, want ik ben rap moe, maar ik heb mijn blog en jullie allemaal enormgemist in het ziekenhuis, dus tot heel binnenkort. liefste groetjes van dino
maandag is het dan zo ver. om 8.30u wordt ik verwacht in het ziekenhuis van sijsele. woensdag om 13.30u wordt ik geopereerd en daarna moet ik twee dagen op intensieve zorgen verblijven , vooraleer ik terug naar mijn kamer mag. dan volgen nog wel een week of twee vooraleer ik naar huis mag. dus het zal hier even stil zijn op mijn blog. ik voel me gesteund door al die bloggers die me mailden om me sterkte te wensen, door al mijn toffe vriendinnen die zich zo inzetten voor de actie van de dekentjes , en door mijn familie en in het bijzonder mijn twee schatten van kleinkinderen. ik heb nog zoveel plannen, wil me nog zoveel inzetten voor de actie, en dat zal me stimuleren om te genezen. ik wil nog zo veel doen , al zal ik het de eerste tijd rustig aan moeten doen . ik wou jullie ook vertellen dat fien deze week drie halve dagen naar school geweest is. dinsdag werd de catheter verwijderd en ze mag van de professor enkele halve dagen in de week naar school, maar moet op tijd en stond rusten. ze geniet er echt van om weer bij haar klasgenootjes te zijn , iets wat ze de laatste negen maanden heeft moeten missen. je hoort soms eens praten over leukemie en vroeger wist ik niet goed wat dat juist inhield voor een kind. maar ik heb het nu van dichtbij meegemaakt en alléén het feit dat ze geen contact mogen hebben met andere kinderen, geen dieren, niet gaan zwemmen, niet naar het speelplein, niet naar het strand, niet naar een pretpark, zelfs niet mee om boodschappen naar de supermarkt.... weegt heel zwaar. ze komen enkel in contact met grote mensen, worden geconfronteerd met zware problemen, weten dat ze vechten voor hun leven...; dat maakt dat ze eigenlijk op een korte tijd "groter" worden. ze hebben nooit meer dat onbezorgde leventje van voorheen. de 75 weken nabehandeling voor fien zijn begonnen : elke week bloedafname en om de tien weken een rugmergpunctie. het is dus nog een lange weg te gaan. ik heb diepe bewondering , niet alleen voor fien, maar ook voor al die kankerpatiëntjes . sommige zijn nog zo klein, je vraagt je af hoe zo'n kindje al kanker kan hebben. gelukkig kan men nu veel mensen helpen, en dit komt ook omdat de laboratoria en de medische wereld voortdurend inspanningen doet om nieuwe methodes en betere medicatie te ontwikkelen.
tot slot wil ik iedereen bedanken die mijn blog bezoekt. ik hoop dat , binnen een paar weken, als ik weer thuis ben , jullie nog eens naar mijn blogje komen. dank u en tot binnen een paar weken. dikke knuffel . dino
deze morgen was fientje wat onwennig toen ze op school kwam. mijn dochter ging met haar rechtstreeks naar de klas. daar had de juf de klas versierd en cake en drank meegebracht om een klein feestje te bouwen. de andere kinderen wisten van niets en toen de bel ging, is juf marie-rose met fientje naar de rang gegaan. "kijk eens wie ik hier meeheb " zei ze. alle kinderen van haar klas waren dolgelukkig haar weer te zien, niet het minst ons fientje zelf. het was haar zo bevallen dat ze morgenochtend weer gaat. méér dan een paar halve dagen mag ze nog niet. ik ben overtuigd dat dit haar genezing zeker ten goede komt. fien is heel sociaal, alleen nu wat beschaamd omdat ze een mutsje draagt in de klas daar haar haar nog niet is teruggegroeid. dat komt er nu stillaan door, en tegen kerstmis zal ze al weer een mooi kopje haar hebben. morgennamiddag ga ik haar halen en dan heb ik ze nog een namiddagje bij mij. volgende week zal ik mijn twee kleinkinderen moeten missen. pas als ik een beetje beter ben, en verlost van alle darmpjes en zo , mogen ze eens op bezoek komen.
het is de tweede keer vandaag dat ik op mijn blog schrijf , maar daar heb ik een speciale reden voor :
bij fien werd vandaag de catheter weggenomen en ze hebben ook een beenmergpunctie uitgevoerd en alles is goed , maar bovendien mag ze morgenvoormiddag naar school !!!!!!!
van nu af mag ze elke week een paar voormiddagen naar school om zo na het herfstverlof misschien ganse dagen te gaan. ze is zo blij , want ze gaat héél graag en heeft een toffe juf. het is sinds 1 februari dat ze nog naar school ging. dat was de dag dat de leukemie vastgesteld werd. in het uz kreeg ze elke dag een uurtje les, en ze heeft ook examen moeten afleggen, en zo kon ze naar het volgende schooljaar. voor mijn dochter inge is dit een heel heugelijke dag, en ook voor tom, haar broer. hij kan nu weer samen met haar naar school. hij zit in het derde leerjaar, fien in het tweede. morgen zal er in ertvelde een klas gelukkig zijn omdat er iemand van hen terug is na een heel lange periode.
daar ik maar maandag de vijftiende opgenomen wordt in het ziekenhuis, heb ik nog tijd om deze week eens op mijn blog te schrijven. vandaag wordt fientje opgeomen in het uz. ze gaan haar catheter uithalen. dat wil zeggen dat de nabehandelingsperiode begint. normaal gezien kan ze binnen een paar weken weer gaan zwemmen, en misschien mag ze half november weer naar school, al is het maar voor halve dagen in het begin. de andere oma van fien heeft me beloofd dat ze goed op fientje zal passen als ik in het ziekenhuis ben. gisteren was fien nog hier en we hebben gezellig genoten van het goede weer. t zijn misschien de laatste dagen mooi weer. deze week probeer ik ook nog wat dekens op te halen bij de mensen . daarna zal ik mij wat rustig moeten houden. gelukkig bestaat seniorennet, zodat ik kan genieten van de talrijke blogs. normaal ben ik altijd in de weer en heb ik daar weinig tijd voor, maar nu zal ik daar echt eens tijd voor maken. zoveel solidariteit had ik echt niet verwacht. bij het beantwoorden van de mails ben ik gaan kijken bij de talrijke blogs en heb hele mooie ontdekt. maar iedere dag ga ik bij merel kijken en genieten van haar mooie gedichten. zij heeft het hart op de juiste plaats.
het was een heel fijn weekend en dat heb ik aan al die mensen te danken die me een mailtje stuurden om me een hart onder de riem te steken. zoveel medeleven had ik nooit verwacht !!!!!! merel, waar ik reeds op mijn blog over schreef, heeft een blog met prachtige gedichten. ze spreken echt tot je gevoel. dikwijls heb ik haar aangeraden ze uit te brengen in een bundel of zo. sowieso kunt u ervan genieten door simpel te gaan naar http://blog.seniorennet.be/begrijphetnietje
deze morgen verraste ze me met een gedicht die ze speciaal voor mijschreef. ze vroeg ook de aandacht van de bezoekers van haar blog. dank je merel, je bent een hele goede vriendin. ook al hebben we mekaar nog nooit echt ontmoet, voel ik een hele goeie band. haar gedichten komen recht uit het hart en beroeren iedereen. ze is een echt talent !!!!!!
ik schrijf hier even het gedicht dat ze maakte voor me.
dan staat de wereld even stil een koude kilte kruipt in mij er is ongeloof en ik begrijp het niet waarom een vrouw als jij een vrouw die vreugde zaait en anderen warmte schenkt met de dekens van haar hart
waarom jij reeds getekend door dat vreselijk woord nu zelf het gevecht moet ondergaan
je slikt heel even en verteert dapper is je beste vriend bang heb je in een donkere hoek verbannen en moedig knijpt je gemoedelijk in je hand je denkt weemoedig hoe strijdlustig een klein iemand is en weet heel zeker dat jij als grote mens de hindernissen op je weg zal overwinnen
dinsdag moest ik opgenomen worden in het ziekenhuis voor een darmonderzoek. zelf dacht ik dat het wel niet zo erg zou zijn. tot de dokter kwam en me vertelde dat het degelijk " darmkanker " was. bij dat woord stokt je adem even.... je verwacht je er gewoon niet aan. je leeft, doet van alles, geen tijd om even een rustig moment in te lassen, en je denkt dat het jou niet overkomt. ik moest meteen blijven om bijkomende onderzoeken te doen. deze middag ben ik thuis gekomen en morgen moet ik afspreken met de chirurg wanneer de operatie plaatsheeft. de eerste momenten was ik erg geschrokken, en ik geef toe....bang! maar dan bedenk ik dat ik in een land woon waar je alle medische zorgen krijgt, waar men beschikt over goed dokters, specialisten en chirurgen. dat kunnen vele mensen op deze aarde niet zeggen. dan heb ik ook een toffe familie en héél lieve vriendinnen die er altijd voor me zijn ! wat me het meest pijn doet is dat ik tom en fien een tijdje moet missen en niet voor hen kan zorgen, zeker nu fien in een nabehandelingsfase van haar ziekte komt . daarom, er is zoveel om naar uit te kijken, dat ik me sterk maak dat alles in orde moet komen. natuurlijk zal ik het een tijd kalmer aan moeten doen, tegen mijn zin, maar dat zal zijn eigen wel uitwijzen.
het zal dus een tijdje stil zijn op mijn blog, toch hoop ik dat jullie af en toe eens komen kijken, want van zodra ik weer thuis ben , schrijf ik weer. ik laat het jullie weten wanneer ik opgenomen wordt voor de operatie . liefste groetjes....dino
zondagmorgen kreeg ik een leuk telefoontje van rosette uit watervliet. tijdens een samenkomst van okra had ze iemand ontmoet waar we terechtkunnen met dekens en truitjes. als dat geen goed nieuws is ! we zijn nu al twee jaar bezig, en elke keer denk ik : waar zou de volgende levering naartoe gaan? telkens leer ik iemand kennen die onze dekens kan meenemen naar een bestemming of krijgen we zelf de vraag of we iets kunnen meegeven. zo blijven we maar bezig, ....en graag ! ik liet het annie en antoinette al weten, en ze waren heel blij.
gisteren was fien hier maar ook tom , omdat er geen school was. het was een heel toffe dag met mijn kleine schatten. fien kijkt al uit naar volgende week. als alles goed gaat , zullen ze volgende week dinsdag de catheter wegnemen. dus maar hopen dat ze deze week voldoende aansterkt, en er geen problemen opduiken, zodat het doorgaat. in elk geval begint ze steeds meer te eten, en is ze heel tevreden. dat alles komt haar gezondheid zeker ten goede. ik kijk al uit naar de dag dat ze weer naar school mag al zal dat in het begin maar halve dagen zijn, het contact met de schoolkameraadjes is voor haar belangrijk. nu komt de juf elke woensdagvoormiddag lesgeven thuis, maar in de klas is dat nog eens zo leuk. volgende week na de ingreep, zullen we meeer weten. de professor zal dan het verder verloop van de behandeling toelichten en ook zeggen wanneer ze weer naar school mag.
eerst en vooral had ik zondag een goeie reden om me gelukkig te voelen : fien kreeg haar laatste chemospuit van de behandelingtegen leukemie. normaalgezien verwijderen ze binnenkort de catheter, en dan beginnen de nabehandelingen (75 weken). het was wel even een verademing na de laatste moeilijke weken. gisteren was het dan mijn verjaardag : 54 jaar. ik had niet echt iets gepland omdat ik niet wist of alles goed zou zijn met fien. gistermorgen hadden we wat taart in huis gehaald met de hoop dat we ze niet allemaal zelf zouden moeten opeten... ik wist dat annie uit drongen zou komen en vermoedde ook dat antoinette zou komen maar uiteindelijk kwam ook monique mee, wiens man raf de dekentjes van annie&co tot hier brengt. het was een tijdje geleden dat ik monique nog zag en haar onverwacht bezoek deed me ook deugd. het was een echte ver-ademing zo eens een namiddag gezellig babbelen. we kwamen tot het besluit dat we dat méér moeten doen. mijn jongste dochter en haar man kwamen ook langs en konden zo ook eens kennismaken met mijn "deken-vriendinnen". annie had ook nog twee kaartjes mee voor fientje, die daar ook heel blij mee was. de namiddag ging zo vlug voorbij, spijtiggenoeg. 's avonds kwamen mijn ouders ook nog langs en die bleven ook nog een tijdje. zo was die dag al weer om. nu, dinsdag 25 september, ligt ons kleine meisje nog te dromen, maar straks moet ik met haar voor een onderzoek naar het uz. ik hoop dat alles goed is.
volgende week zal het druk worden voor onze actie want antoinette en ik moeten op pad om lapjes en dekentjes op te halen : de KGB vanmeulebeke heeft enorm gebreid en angèle heeft mij al verwittigd dat ik héél véél meekrijg. ook de zusters in ruiselede hebben een lading dekens klaar. antoinette ging deze week al in de tulpenlaan in tielt een levering halen. dan zullen we alles weer eens een beetje moeten sorteren en zal het weer de moeite zijn. vorige week kreeg ik nog een postpakket van de familie wegge uitborgerhout. die lapjes heb ik ondertussen ook al aan elkaar gezet tot een prachtig deken. binnenkort gaan we weer naar elke, van het dienstencentrum indeinze, om babydekentjes en truitjes af te leveren, die meekunnen in december naar senegal. zoals oma uit betekom liet weten : het wordt weer winter en dat is een tijd dat je vlugger aan het breien gaat. ja, oma, blijkbaar denken er nog meer zo over, want het wordt weer druk.
ik wens jullie allemaal een fijne week. vorige week las ik ergens : laat de mensen geen energie steken in mekaar te bekritiseren, maar in het werken naar een nieuwe, mooie wereld waar het voor iedereen goed is om leven. laat ons allemaal ons best doen om voor ons eigen een stukje van die wereld te maken. zeg niet het is maar een druppel op een hete plaat, want dan gebeurt er niets. maar als we allemaal onze bijdrage leveren, hoe klein ook, komt het wel goed. daar moeten we in blijven geloven. zo hebben onze kinderen en kleinkinderen ook nog een toekomst.
deze avond kreeg ik een mailke dat ik jullie niet wil onthouden. ik hoop dat het bij jullie ook een lach op je gezicht tovert.
de vraag is "waarom"... in deze drukke tijden is het moeilijk om de tijd te nemen om zich werkelijke vragen te stellen. - waarom kan je een pizza vlugger bij je thuis hebben dan een ziekewagen? - waarom is er een parkeerplaats voor gehandicapten bij een schaatsbaan? - waarom bestellen mensen een double cheeseburger, een grote friet en een cola light? bovendien, heb je je nooit afgevraagd : - waarom vrouwen geen mascara aanbrengen met gesloten mond? - waarom het woord "afkorting" zo lang is? - waarom je om Windows te sluiten op de startknop moeten drukken? - waarom er geen kattenvoeding bestaat met muis-smaak? - waarom ze naalden voor euthanasie steriliseren? u kent zeker wel de onverwoestbare zwarte dozen in vliegtuigen : - waarom maken ze het vliegtuig niet van dat materiaal? en ...als vliegen zo veilig is : - waarom noemt men de aankomsthal op het vliegveld dan "terminal" ? en verder : - waarom drukken we harder op de toetsen van de afstandsbediening als de batterijen bijna leeg zijn? - waarom dragen Kamikazepiloten een helm? - hoe heeft men de panelen "verboden op het grasveld te lopen" in het midden van het grasveld kunnen zetten? - waarom vinden analfabeten het leuk om lettertjes in de soep te hebben? - toen de mens ontdekte dat de koe melk geeft, waar was hij op dat moment eigenlijk naar op zoek? - waarom heeft die oen van een Noach die twee muggen niet doodgemept? - krijgen arbeiders bij Lipton ook een koffiepauze? - waarom hebben etablissementen die 24 uur open zijn, sloten? ********************
deze week kreeg ik een kaartje van oma uit betekom, maar het was wel verstuurd vanuit roemenië. oma was er al van bij het begin bij om te breien voor pakistan. toen ze hoorde dat fientje leukemie had , stuurde ze een kaartje. af en toe kreeg ik ook een mailtje om te informeren hoe het met onze kleine meid was. gisteren stuurde ik een mailtje om haar te bedanken voor het kaartje uit roemenië. ze antwoordde mij dat er heel veel armoede is daar en als je dan naar boekarest gaat en je ziet daar al die mooie gebouwen en zo, staat dat wel in schril contrast met de huizen die vaak amper krotten zijn. toch heeft ze een valies met truitjes en deken kunnen afgeven in een klooster die dan toch wel bij kinderen zullen terechtkomen. daar ben ik zeer blij om. nu is ze weer enthousiast om verder te breien. ditmaal is het voor senegal. ik vind het zo tof dat oma zich zo inzet, en ook af en toe eens mailt. het bewijst nog maar eens dat steeds meer mensen , en niet alleen jonge, de computer gebruiken. het heeft misschien nadelen, maar voor mij héél véél voordelen. het maakt je wereld groter.
de laatste dagen liep ik er een beetje sip bij. woensdagmorgen werd ik wakker , mijn keel deed pijn, ik trilde op mijn benen. ik heb me een beetje in acht genomen en ben vroeg gaan slapen, en gelukkig is het nu wat beter want volgende week komt fientje weer gans de week en dan mag ik niet ziek zijn. fien is aan de laatste chemokuur bezig , daarna zou alles goed moeten zijn en start men met de 75 weken nabehandeling. maar we zijn al achter op schema doordat ze enkele keren geen chemo kon krijgen. haar bloedwaarden waren te laag. toch hoop ik dat ze eind november naar school mag gaan, al was het maar voor halve dagen. in de nu komende weken zal ze een beetje op kracht moeten komen , want dat kleine meisje heeft al heel wat doorstaan op haar leeftijd...en heeft gelukkig haar optimisme nog niet verloren. voor het weekend geven ze in elk geval goed weer dus dat is echt goed nieuws. kunnen we nog eens genieten van een mooi najaarsweertje. ik wens iedereen dus een rustig, zonnig weekend.
ik hoop dat het zo blijft... dat we een mooi weekend tegemoet gaan. ik las juist op de blog van hartendame dat kleuren en licht een mens vrolijk maken. ook is het algemeen geweten dat mensen , in het najaar wanneer de bladeren vallen , soms moedeloos worden, maar als de zon er is voelen we ons goed. geniet er dus maar van !!!!! want maandag gaat het misschien al weer regenen, herfstweer komt er aan !
dit weekend is er in mijn hobbywinkel opendeur, en daar ga ik straks naartoe. wat als een klein winkeltje begon , is ondertussen uitgegroeid tot één van de grootste hobbywinkels in vlaanderen : de hobbyfarm. moeder en dochter zijn op de hoogte van alle nieuwste trends in de hobbywereld en zorgen dat hun klanten, die soms van heel ver komen, er alles vinden wat nodig is en er ook nog workshops kunnen volgen. dus als je niet weet waarheen en je houd van kaarten maken, juwelen maken, scrapbooking........ kom naar de pastoor bontestraat inbalgerhoeke (eeklo). ze hebben ook een eigen website waar je zelfs online kunt bestellen. als dat geen service is ! enkele jaren geleden, had ik een heel zware depressie, de dokter raadde mij aan om een hobby te zoeken of zo. daar ik al altijd creatief was, wou ik wenskaarten leren maken. in de hobbyfarm volgde ik dan lessen en zo kreeg ik er een fantastische hobby. ondertussen kwam er dan ook een echte rage op gang om zelf juwelen te maken, en ook scrapbooking kende een enorm succes. zo moest uitbaatster katrien haar winkel steeds uitbreiden en aanpassen. ik leerde er ook fantastische mensen kennen, die je hobby delen, en waar je samen al eens een workshop mee volgt. dat maakt je leven ook weer aangenamer. wat ik ook ondervond is dat je soms versteld staat van je eigen kunnen. met wat hulp kan je soms mooie dingen maken, iedereen kan wel iets hoor ! geluk moet je zelf zoeken, zo is het leven.
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
Ik ben een vrouw en woon in eeklo (belgië) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 24/09/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: handwerken, kaartjes maken en lezen.
ik wou met mijn blogje mensen op de hoogte houden van mijn actie "deken voor pakistan" maar ik vertel er ook over mijn gezinnetje en over wat ik voel en denk bij de actualiteit.
laat ons een beetje meer rondom ons kijken en beseffen hoe goed we het hier hebben, dat we ondanks onze bescheiden bijdrage toch verandering teweeg kunnen brengen in deze wereld. laat ons er iets moois van maken, deel geluk, liefde en warmte, daar worden we allemaal beter van. dino
deze morgen ontving ik een tekst via een mail van een vriendin, die ik jullie niet wil onthouden. als je wil, lees het eens door, het is echt iets om over na te denken.
deze morgen was fientje wat onwennig toen ze op school kwam. mijn dochter ging met haar rechtstreeks naar de klas. daar had de juf de klas versierd en cake en drank meegebracht om een klein feestje te bouwen. de andere kinderen wisten van niets en toen de bel ging, is juf marie-rose met fientje naar de rang gegaan. 
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
