daar ik maar maandag de vijftiende opgenomen wordt in het ziekenhuis, heb ik nog tijd om deze week eens op mijn blog te schrijven. vandaag wordt fientje opgeomen in het uz. ze gaan haar catheter uithalen. dat wil zeggen dat de nabehandelingsperiode begint. normaal gezien kan ze binnen een paar weken weer gaan zwemmen, en misschien mag ze half november weer naar school, al is het maar voor halve dagen in het begin. de andere oma van fien heeft me beloofd dat ze goed op fientje zal passen als ik in het ziekenhuis ben. gisteren was fien nog hier en we hebben gezellig genoten van het goede weer. t zijn misschien de laatste dagen mooi weer. deze week probeer ik ook nog wat dekens op te halen bij de mensen . daarna zal ik mij wat rustig moeten houden. gelukkig bestaat seniorennet, zodat ik kan genieten van de talrijke blogs. normaal ben ik altijd in de weer en heb ik daar weinig tijd voor, maar nu zal ik daar echt eens tijd voor maken. zoveel solidariteit had ik echt niet verwacht. bij het beantwoorden van de mails ben ik gaan kijken bij de talrijke blogs en heb hele mooie ontdekt. maar iedere dag ga ik bij merel kijken en genieten van haar mooie gedichten. zij heeft het hart op de juiste plaats.
het was een heel fijn weekend en dat heb ik aan al die mensen te danken die me een mailtje stuurden om me een hart onder de riem te steken. zoveel medeleven had ik nooit verwacht !!!!!! merel, waar ik reeds op mijn blog over schreef, heeft een blog met prachtige gedichten. ze spreken echt tot je gevoel. dikwijls heb ik haar aangeraden ze uit te brengen in een bundel of zo. sowieso kunt u ervan genieten door simpel te gaan naar http://blog.seniorennet.be/begrijphetnietje
deze morgen verraste ze me met een gedicht die ze speciaal voor mijschreef. ze vroeg ook de aandacht van de bezoekers van haar blog. dank je merel, je bent een hele goede vriendin. ook al hebben we mekaar nog nooit echt ontmoet, voel ik een hele goeie band. haar gedichten komen recht uit het hart en beroeren iedereen. ze is een echt talent !!!!!!
ik schrijf hier even het gedicht dat ze maakte voor me.
dan staat de wereld even stil een koude kilte kruipt in mij er is ongeloof en ik begrijp het niet waarom een vrouw als jij een vrouw die vreugde zaait en anderen warmte schenkt met de dekens van haar hart
waarom jij reeds getekend door dat vreselijk woord nu zelf het gevecht moet ondergaan
je slikt heel even en verteert dapper is je beste vriend bang heb je in een donkere hoek verbannen en moedig knijpt je gemoedelijk in je hand je denkt weemoedig hoe strijdlustig een klein iemand is en weet heel zeker dat jij als grote mens de hindernissen op je weg zal overwinnen
dinsdag moest ik opgenomen worden in het ziekenhuis voor een darmonderzoek. zelf dacht ik dat het wel niet zo erg zou zijn. tot de dokter kwam en me vertelde dat het degelijk " darmkanker " was. bij dat woord stokt je adem even.... je verwacht je er gewoon niet aan. je leeft, doet van alles, geen tijd om even een rustig moment in te lassen, en je denkt dat het jou niet overkomt. ik moest meteen blijven om bijkomende onderzoeken te doen. deze middag ben ik thuis gekomen en morgen moet ik afspreken met de chirurg wanneer de operatie plaatsheeft. de eerste momenten was ik erg geschrokken, en ik geef toe....bang! maar dan bedenk ik dat ik in een land woon waar je alle medische zorgen krijgt, waar men beschikt over goed dokters, specialisten en chirurgen. dat kunnen vele mensen op deze aarde niet zeggen. dan heb ik ook een toffe familie en héél lieve vriendinnen die er altijd voor me zijn ! wat me het meest pijn doet is dat ik tom en fien een tijdje moet missen en niet voor hen kan zorgen, zeker nu fien in een nabehandelingsfase van haar ziekte komt . daarom, er is zoveel om naar uit te kijken, dat ik me sterk maak dat alles in orde moet komen. natuurlijk zal ik het een tijd kalmer aan moeten doen, tegen mijn zin, maar dat zal zijn eigen wel uitwijzen.
het zal dus een tijdje stil zijn op mijn blog, toch hoop ik dat jullie af en toe eens komen kijken, want van zodra ik weer thuis ben , schrijf ik weer. ik laat het jullie weten wanneer ik opgenomen wordt voor de operatie . liefste groetjes....dino
zondagmorgen kreeg ik een leuk telefoontje van rosette uit watervliet. tijdens een samenkomst van okra had ze iemand ontmoet waar we terechtkunnen met dekens en truitjes. als dat geen goed nieuws is ! we zijn nu al twee jaar bezig, en elke keer denk ik : waar zou de volgende levering naartoe gaan? telkens leer ik iemand kennen die onze dekens kan meenemen naar een bestemming of krijgen we zelf de vraag of we iets kunnen meegeven. zo blijven we maar bezig, ....en graag ! ik liet het annie en antoinette al weten, en ze waren heel blij.
gisteren was fien hier maar ook tom , omdat er geen school was. het was een heel toffe dag met mijn kleine schatten. fien kijkt al uit naar volgende week. als alles goed gaat , zullen ze volgende week dinsdag de catheter wegnemen. dus maar hopen dat ze deze week voldoende aansterkt, en er geen problemen opduiken, zodat het doorgaat. in elk geval begint ze steeds meer te eten, en is ze heel tevreden. dat alles komt haar gezondheid zeker ten goede. ik kijk al uit naar de dag dat ze weer naar school mag al zal dat in het begin maar halve dagen zijn, het contact met de schoolkameraadjes is voor haar belangrijk. nu komt de juf elke woensdagvoormiddag lesgeven thuis, maar in de klas is dat nog eens zo leuk. volgende week na de ingreep, zullen we meeer weten. de professor zal dan het verder verloop van de behandeling toelichten en ook zeggen wanneer ze weer naar school mag.
eerst en vooral had ik zondag een goeie reden om me gelukkig te voelen : fien kreeg haar laatste chemospuit van de behandelingtegen leukemie. normaalgezien verwijderen ze binnenkort de catheter, en dan beginnen de nabehandelingen (75 weken). het was wel even een verademing na de laatste moeilijke weken. gisteren was het dan mijn verjaardag : 54 jaar. ik had niet echt iets gepland omdat ik niet wist of alles goed zou zijn met fien. gistermorgen hadden we wat taart in huis gehaald met de hoop dat we ze niet allemaal zelf zouden moeten opeten... ik wist dat annie uit drongen zou komen en vermoedde ook dat antoinette zou komen maar uiteindelijk kwam ook monique mee, wiens man raf de dekentjes van annie&co tot hier brengt. het was een tijdje geleden dat ik monique nog zag en haar onverwacht bezoek deed me ook deugd. het was een echte ver-ademing zo eens een namiddag gezellig babbelen. we kwamen tot het besluit dat we dat méér moeten doen. mijn jongste dochter en haar man kwamen ook langs en konden zo ook eens kennismaken met mijn "deken-vriendinnen". annie had ook nog twee kaartjes mee voor fientje, die daar ook heel blij mee was. de namiddag ging zo vlug voorbij, spijtiggenoeg. 's avonds kwamen mijn ouders ook nog langs en die bleven ook nog een tijdje. zo was die dag al weer om. nu, dinsdag 25 september, ligt ons kleine meisje nog te dromen, maar straks moet ik met haar voor een onderzoek naar het uz. ik hoop dat alles goed is.
volgende week zal het druk worden voor onze actie want antoinette en ik moeten op pad om lapjes en dekentjes op te halen : de KGB vanmeulebeke heeft enorm gebreid en angèle heeft mij al verwittigd dat ik héél véél meekrijg. ook de zusters in ruiselede hebben een lading dekens klaar. antoinette ging deze week al in de tulpenlaan in tielt een levering halen. dan zullen we alles weer eens een beetje moeten sorteren en zal het weer de moeite zijn. vorige week kreeg ik nog een postpakket van de familie wegge uitborgerhout. die lapjes heb ik ondertussen ook al aan elkaar gezet tot een prachtig deken. binnenkort gaan we weer naar elke, van het dienstencentrum indeinze, om babydekentjes en truitjes af te leveren, die meekunnen in december naar senegal. zoals oma uit betekom liet weten : het wordt weer winter en dat is een tijd dat je vlugger aan het breien gaat. ja, oma, blijkbaar denken er nog meer zo over, want het wordt weer druk.
ik wens jullie allemaal een fijne week. vorige week las ik ergens : laat de mensen geen energie steken in mekaar te bekritiseren, maar in het werken naar een nieuwe, mooie wereld waar het voor iedereen goed is om leven. laat ons allemaal ons best doen om voor ons eigen een stukje van die wereld te maken. zeg niet het is maar een druppel op een hete plaat, want dan gebeurt er niets. maar als we allemaal onze bijdrage leveren, hoe klein ook, komt het wel goed. daar moeten we in blijven geloven. zo hebben onze kinderen en kleinkinderen ook nog een toekomst.
deze avond kreeg ik een mailke dat ik jullie niet wil onthouden. ik hoop dat het bij jullie ook een lach op je gezicht tovert.
de vraag is "waarom"... in deze drukke tijden is het moeilijk om de tijd te nemen om zich werkelijke vragen te stellen. - waarom kan je een pizza vlugger bij je thuis hebben dan een ziekewagen? - waarom is er een parkeerplaats voor gehandicapten bij een schaatsbaan? - waarom bestellen mensen een double cheeseburger, een grote friet en een cola light? bovendien, heb je je nooit afgevraagd : - waarom vrouwen geen mascara aanbrengen met gesloten mond? - waarom het woord "afkorting" zo lang is? - waarom je om Windows te sluiten op de startknop moeten drukken? - waarom er geen kattenvoeding bestaat met muis-smaak? - waarom ze naalden voor euthanasie steriliseren? u kent zeker wel de onverwoestbare zwarte dozen in vliegtuigen : - waarom maken ze het vliegtuig niet van dat materiaal? en ...als vliegen zo veilig is : - waarom noemt men de aankomsthal op het vliegveld dan "terminal" ? en verder : - waarom drukken we harder op de toetsen van de afstandsbediening als de batterijen bijna leeg zijn? - waarom dragen Kamikazepiloten een helm? - hoe heeft men de panelen "verboden op het grasveld te lopen" in het midden van het grasveld kunnen zetten? - waarom vinden analfabeten het leuk om lettertjes in de soep te hebben? - toen de mens ontdekte dat de koe melk geeft, waar was hij op dat moment eigenlijk naar op zoek? - waarom heeft die oen van een Noach die twee muggen niet doodgemept? - krijgen arbeiders bij Lipton ook een koffiepauze? - waarom hebben etablissementen die 24 uur open zijn, sloten? ********************
deze week kreeg ik een kaartje van oma uit betekom, maar het was wel verstuurd vanuit roemenië. oma was er al van bij het begin bij om te breien voor pakistan. toen ze hoorde dat fientje leukemie had , stuurde ze een kaartje. af en toe kreeg ik ook een mailtje om te informeren hoe het met onze kleine meid was. gisteren stuurde ik een mailtje om haar te bedanken voor het kaartje uit roemenië. ze antwoordde mij dat er heel veel armoede is daar en als je dan naar boekarest gaat en je ziet daar al die mooie gebouwen en zo, staat dat wel in schril contrast met de huizen die vaak amper krotten zijn. toch heeft ze een valies met truitjes en deken kunnen afgeven in een klooster die dan toch wel bij kinderen zullen terechtkomen. daar ben ik zeer blij om. nu is ze weer enthousiast om verder te breien. ditmaal is het voor senegal. ik vind het zo tof dat oma zich zo inzet, en ook af en toe eens mailt. het bewijst nog maar eens dat steeds meer mensen , en niet alleen jonge, de computer gebruiken. het heeft misschien nadelen, maar voor mij héél véél voordelen. het maakt je wereld groter.
de laatste dagen liep ik er een beetje sip bij. woensdagmorgen werd ik wakker , mijn keel deed pijn, ik trilde op mijn benen. ik heb me een beetje in acht genomen en ben vroeg gaan slapen, en gelukkig is het nu wat beter want volgende week komt fientje weer gans de week en dan mag ik niet ziek zijn. fien is aan de laatste chemokuur bezig , daarna zou alles goed moeten zijn en start men met de 75 weken nabehandeling. maar we zijn al achter op schema doordat ze enkele keren geen chemo kon krijgen. haar bloedwaarden waren te laag. toch hoop ik dat ze eind november naar school mag gaan, al was het maar voor halve dagen. in de nu komende weken zal ze een beetje op kracht moeten komen , want dat kleine meisje heeft al heel wat doorstaan op haar leeftijd...en heeft gelukkig haar optimisme nog niet verloren. voor het weekend geven ze in elk geval goed weer dus dat is echt goed nieuws. kunnen we nog eens genieten van een mooi najaarsweertje. ik wens iedereen dus een rustig, zonnig weekend.
ik hoop dat het zo blijft... dat we een mooi weekend tegemoet gaan. ik las juist op de blog van hartendame dat kleuren en licht een mens vrolijk maken. ook is het algemeen geweten dat mensen , in het najaar wanneer de bladeren vallen , soms moedeloos worden, maar als de zon er is voelen we ons goed. geniet er dus maar van !!!!! want maandag gaat het misschien al weer regenen, herfstweer komt er aan !
dit weekend is er in mijn hobbywinkel opendeur, en daar ga ik straks naartoe. wat als een klein winkeltje begon , is ondertussen uitgegroeid tot één van de grootste hobbywinkels in vlaanderen : de hobbyfarm. moeder en dochter zijn op de hoogte van alle nieuwste trends in de hobbywereld en zorgen dat hun klanten, die soms van heel ver komen, er alles vinden wat nodig is en er ook nog workshops kunnen volgen. dus als je niet weet waarheen en je houd van kaarten maken, juwelen maken, scrapbooking........ kom naar de pastoor bontestraat inbalgerhoeke (eeklo). ze hebben ook een eigen website waar je zelfs online kunt bestellen. als dat geen service is ! enkele jaren geleden, had ik een heel zware depressie, de dokter raadde mij aan om een hobby te zoeken of zo. daar ik al altijd creatief was, wou ik wenskaarten leren maken. in de hobbyfarm volgde ik dan lessen en zo kreeg ik er een fantastische hobby. ondertussen kwam er dan ook een echte rage op gang om zelf juwelen te maken, en ook scrapbooking kende een enorm succes. zo moest uitbaatster katrien haar winkel steeds uitbreiden en aanpassen. ik leerde er ook fantastische mensen kennen, die je hobby delen, en waar je samen al eens een workshop mee volgt. dat maakt je leven ook weer aangenamer. wat ik ook ondervond is dat je soms versteld staat van je eigen kunnen. met wat hulp kan je soms mooie dingen maken, iedereen kan wel iets hoor ! geluk moet je zelf zoeken, zo is het leven.
zaterdag werd de tentoonstelling "Illud Mane..." in het klooster van de zusters in ruiselede, onder grote belangstelling geopend. vorig jaar konden we de werken van willem vermandere bewonderen. dit jaar waren het werken van drie kunstenaars. en het woord "kunstenaar" was hier zeker op zijn plaats. bij het binnenkomen staan twee prachtige bronzen beelden , die je de weg lijken te tonen naar de koepelzaal. deze beelden zijn van monique mol. nog meer van haar prachtige beelden zijn te bewonderen, grote en kleine. de schilderijen van jenny heyman, in prachtige, lichte kleuren, doen je even wegdromen en bezinnen. de werken van rudyraes zijn dan met veel meer contrast en ook heel mooi. het is echt een bezoek waard. ik kon nog een babbeltje slaan met zuster cécile, die reeds enkele weken in het gips zit. ze vertelde mij dat zuster noëlla in het ziekenhuis verblijft voor wat onderzoeken. binnen enkele weken mag ik een flink pak dekens halen en kunnen we nog eens wat napraten over de tentoonstelling, die nog loopt tot 30 september.
zondag stond mij dan een leuke taak te wachten. ik vertelde een paar maand geleden dat ik meter zou worden van arthur. hij is geboren op 13 mei, dit jaar juist moederdag, en zondag werd hij gedoopt. ik mocht dus eigenlijk een beetje met hem en de peter in de belangstelling staan. doordat hij zo ver van mij woon ( tis toch een klein uurke rijden en ook door de zorg voor fien ) zie ik hem momenteel niet zo veel. hij is dan ook enorm veranderd . ondertussen weegt hij al 8 kg en meet 68cm. niet slecht voor een baby van 4 maanden!!!! tis een heel mooi jongetje, en zijn mama had een prachtig pakje gekocht speciaal voor het doopsel. hij was heel rustig tijdens de ganse dienst die doorging in de sint petrus en paulus kerk in rumbeke. een maaltijd nadien maakte de dag compleet. het was ook een gezellig samenzijn voor de familie. 's avonds bracht inge fientje, die bijna de ganse week bij ons verblijft. spijtiggenoeg hebben we al twee voormiddagen in het ziekenhuis doorgebracht. ik hoop dat dit alles toch stillaan betert voor haar, want je zou voor minder de moed laten vallen. hopelijk kunnen we de rest van de week een beetje leuke dingen doen samen.
deze week is er eigenlijk niet veel te vertellen daar fientje opgenomen is in het uz , hopelijk één van de laatste keren met overnachting. zaterdag ben ik uitgenodigd door de zusters van ruiselede voor de plechtige opening van de tentoonstelling naar aanleiding van Illud Mane (die morgen...). vorig jaar stond dat in het teken van de werken van Willem Vermandere. dit jaar worden werken van Monique Mol, RudyRaes en Jenny Heyman tentoongesteld.
de tentoonstelling loopt van 9 tot 30 september. openingsuren : elke dag (behalve maandag) van 14 tot 18 u de vrijdag doorlopend van 14 tot 21u de zaterdag van 9.30 tot 12u en van 14 tot 18u
het is een aanrader voor iedereen die van kunst houd. groepen kunnen de tentoonstelling begeleid bezoeken, maar graag een seintje vooraf 051 68 81 84.
het zal alleszins een blij weerzien zijn voor mij . het is weer al een tijdje geleden dat ik zuster noëlla en zuster cécile zag. onlangs lieten ze me weten dat ze weer al wat dekentjes klaar hebben.
zopas kreeg ik een mailke van annie. je kent annie nog wel, zij is degene die alles in drongen bij mekaar houd. sinds het begin is daar een "clubje" ontstaan rond het breien. de wol van martine, annie en vriendinnen die breien, en raf die het bij mij brengt..... maar ondertussen is er een heel hechte vriendschap ontstaan tussen ons en zien we mekaar af en toe voor een gezellige babbel. een collega van annie, liliane, breit ook lapjes voor de dekens. vorig jaar vermeldde ik al eens met kerst dat ze al 1000 lapjes gebreid had ! maar nu staat de teller op 2000!!!!! zomaar in haar eentje ! je moet het maar doen hé... proficiat liliane !!!!! en dank voor je medewerking aan onze actie.
en dan wou ik het ook nog eens over mariette hebben. die vrouw is al 83 jaar en breit ook nog veel. ze hoorde over griet van hove die naar senegal gaat om de moedertjes daar te helpen bevallen, en is steevast al aan een mooi mutsje begonnen voor de babies. annie vertelt dat het heel mooi is, en ik ben echt wel benieuwd om te zien !
tis echt wel hartverwarmend om te horen hoe de mensen zich blijven inzetten en er zelf veel plezier aan beleven.
ook de school van drongen gaat dit schooljaar weer breien. ondertussen is het breiwerk van vorig schooljaar vertrokken naar kinsjhasa met wereldmissiehulp !
en dan wil ik zeker nog eens annie in de bloemetjes zetten, want zonder haar was al wat ik hierboven vermeldde, niet tot stand gekomen ! ze is een vrouw uit de duizend... dank je annie !
omdat CREA , de hobbyclub van vinkt onder impuls van antoinette, sinds het begin van mijn actie helpt om te breien, lapjes aan elkaar te zetten... wil ik hun derde hobbytentoonstelling even in de verf zetten.
U wordt vriendelijk uitgenodigd op hun 3de HOBBYTENTOONSTELLING die doorgaat op zaterdagnamiddag 25/8/2007 van 14 tot 18 uur
zondagnamiddag 26/8/2007 van 13 tot 20 uur demonstratie "pergamano" van 14 tot 16 uur
maandag 27/8/2007 van 11 tot 19 uur demonstratie "pergamano" van 14 tot 16 uur
je kan er hun werken komen bezichtigen en genieten van een kop koffie met taart of pannekoek en een drankje
er is ook een standje van onze dekens voor pakistan
inkom gratis !!!
dit gaat door in de turnzaal van de vrije basisschool, heerdeweg 15 te Vinkt
voor inlichtingen : antoinette van huffel 09/386 51 94 mireille sengier 09/386 13 15
ik kan het iedereen aanraden. ze voorspellen mooi weer en tis een uitstap naar vinkt zeker waard ! geniet van de zon, die we nog niet veel te zien kregen, en maak er een fijn weekend van. groetjes, dino
een blogvriendin had een mailtje opgestuurd naar het laatste nieuws om te vragen aan de mensen om een kaartje naar fientje te sturen. daar kwam nogal wat reactie op . eigenlijk was ik blij want in plaats van maandag chemo te krijgen kon de kuur niet doorgaan, daar haar mondje vol stond met aftjes, heel pijnlijk, en daardoor moet ze gans de week in het ziekenhuis blijven. alle kaartjes staan uitgestald op haar kamertje. ze komen zowat van overal. ze kleurt tal van tekeningen nu want praten lukt bijna niet, eten en drinken ook niet. hopelijk wordt ze snel beter.
deze namiddag moet ik naar integraal in brugge. zuster noëlla heeft me uitgenodigd en ook de breisters. ik zie er al naar uit. antoinette zou mij vergezellen maar haar schoondochter gaat vandaag bevallen en haar kleindochtertje is bij haar. zodra de nieuwe baby er is gaan ze kijken. dat gaat natuurlijk voor hé, dus ga ik alleen. k ben ook benieuwd naar het kleinkindje van antoinette, want zij wordt de meter ! weer een klein mensje dat het levenslicht gaat zien....
antoinette is mijn rechterhand in de actie van de dekens. zonder haar zou ik dit niet aankunnen. als goede vriendinnen leef je echt met mekaar mee. haar zoon wouter en schoondochter lotte verwachtten hun tweede kindje. de geboorte was voorzien voor 18 augustus , maar de natuur kan je niet dwingen. vandaag, 22 augustus was het dan toch zo ver. rond 16 uur werd antoinette haar metekindje geboren : Zoé , zusje van Arwen. het is een flink meisje van meer dan 3 kilo en 53 cm.
bij Integraal was het ook een gezellig samenzijn. we hebben genoten van de cake met banaan van zusternoëlla. hij was echt superlekker !!! met de auto volgeladen kon ik weer naar huis.
een fijne namiddag was echt eens wat ik nodig had. nu vanavond nog wat lapjes aan elkaar zetten en het komt allemaal in orde.
mensjes worden geboren, oude mensen gaan... maar van een kind kan je dat niet verstaan... amper vijf jaar oud, werd bij hem die verschrikkelijke ziekte vastgesteld. samen met zijn ouders bond hij de strijd aan een lange weg, een onbekende route zonder compas of landkaart onverwachte hindernissen en uiteindelijk loopt de weg gewoon dood ondertussen zes jaar geworden, is er geen hoop geen toekomst meer voor deze lieve jongen.... een kind dat nog zoveel kon beleven dat nog zoveel dromen had...
vandaag wordt arcon in het crematorium gecremeerd. zijn ouders, zus , familie en vrienden zullen hem missen. maanden was hij daar ook in het uz waar fientje verbleef. ouders onder elkaar spreken over hun kinderen die een zware strijd leveren, over de problemen die dit alles met zich meebrengt... ook de andere kinderen uit zo'n gezin ondervinden de gevolgen hiervan. ze kunnen al veel kinderen helpen, maar soms, zoals nu, staan de dokters machteloos. dan vraag je je af : waarom????? twee weken geleden was hij nog in het uz. zijn ouders kregen te horen dat er geen hoop meer was. hij mocht naar huis. we worden er stil van....
wie net als ik houd van die prachtige amerikaanse wagens kan morgen, zondag, terecht op de scheldekaaien in antwerpen. de mooiste wagens zijn er samen, echt genieten is dat..... het doet ons ook terugdenken aan onze jeugdjaren, de oudere films waar ze heel dikwijls te zien zijn, de wagen van de cheriff, pick-ups op de ranches.... noem maar op. een uitstap méér dan waard !
"als vroedvrouw aan de poort van het leven te mogen staan, is een geschenk, een zeldzame parel, telkens opnieuw een uitdaging om verder te gaan... of je nu blank bent of zwart, iedereen heeft recht op een menswaardig bestaan, recht op leven... alleen is dit niet voor iedereen gelijkwaardig verdeeld...."
als je met vrijwilligerswerk bezig bent, kom je steeds méér toffe mensen tegen die zich inzetten voor anderen. zo trokken antoinette en ik deze namiddag naar deinze. we hadden daar in het dienstencentrum " de bosrank" een afspraak met trees van hove. trees is vroedvrouw en geeft les in kortrijk. haar man is huisarts. in 2002 vertrekt trees met twee studenten vroedkunde en drie afgestudeerde vroedvrouwen op medische hulpactie naar senegal. ze werken daar in de materniteit van Tefess, gelegen in een klein stadje M'Bour. maar wat ze daar allemaal zien is allesbehalve de modern uitgeruste verloskamers van bij ons. het is er eerst en vooral heel warm , zo'n 43 gr. , vrouwen liggen in bonte doeken op blote matras, kamers zitten vol vliegen, geen ventilatie, de baby's liggen bij de mama's in bonte doeken die vol vliegen zitten.....leidingwater komt uit plastiek kroezen. voor de nazorg van de baby geen verzorgingskussen, geen badje : baby's worden over de uitgietbak onder de kraanafgespoeld, geen luiers of kleertjes nodig, ze worden in doeken gewikkeld ! trees verteld honderduit over haar ervaringen in senegal. je zou zin krijgen om mee te gaan en daar te helpen. wat me opvalt is dat ze zegt dat de mensen daar zo vriendelijk zijn en heelgelukkig met de kleinste dingen. als ze onze truitjes en mutsjes en dekentjes ziet in mooie kleuren is ze heel gelukkig. "als ik dat meebreng en dat aan een moedertje geef, doet ze een vreugdedansje" zegt ze. vooral de mooie felle kleurtjes staan die zwarte baby's heel mooi. op 23 december vertrekt ze weer voor twee weken naar senegal, en ditmaal vergezelt haar man haar. wij zullen mutsjes breien, kleinere dekentjes maken en truitjes, om haar mee te geven. maar zoals bij ieder project zoals het onze ontbreekt de nodige financiële steun. ikvind het spijtig dat in ons land zoveel geld aan prestigeprojecten besteed wordt, en dat mensen die zich zo inzetten voor levensnoodzakelijke dingen bij de medemensen op hun honger blijven zitten. het enige wat we weten is dat we ons als vrijwilliger goed voelen bij elkaar. we willen allen hetzelfde , het zijn ook allemaal mensen met een groot hart. heel toffe , lieve mensen die ons weer méér leren over de noden in de wereld. elke van het dienstencentrum heeft een powerpoint gemaakt van de fotos van trees uit senegal, en samen bekijken we deze. gewoonweg prachtig.... ze moet hem nog definitief afwerken, maar het is nu al heel mooi. het toont ook nog eens de miserabele leefomstandigheden, en ook de kamer waar de moedertjes in primitieveomstandigheden moeten bevallen. dit zou iedereen eens moeten zien ! antoinette en ik waren in elk geval heel blij dat we elke en trees leerden kennen. we houden contact en zorgen dat trees één en ander kan meenemen voor de baby's van M'Bour. dank je trees en elke.
dit berichtje moet ik in naam van fientje op mijn blog zetten :
dankjewel voor het mooie kaartje die ik mocht ontvangen van een lieve dame, die dikwijls op bezoek komt op de blog van mémé. het is een heel leuk kaartje en staat naast mijn bedje op mijn kastje. dikke knuffel. fien
het doet mezelf ook zoveel deugd dat fientje af en toe eens een kaartje krijgt. je staat er versteld van hoeveel ze daaraan hebben, ook al kent ze de persoon zelf niet, als het een vriendin van mémé is, vind ze dat ook goed hoor. gisteren was de voorlaatste keer van deze kuur nu. volgende week maandag en dinsdag weer naar uz en daarna zijn het maar dagopnames , niet meer in het ziekenhuis slapen... als alles goed gaat mag ze op 5 november weer naar school. daar kijkt ze echt naar uit, ook al zal ze toch nog af en toe een dag naar het uz moeten, ze zit toch weer in een klas met haar vriendinnetjes, en heeft ze weer dat contact met andere kinderen. morgen ga ik met antoinette op bezoek bij een vroedvrouw diebinnenkort naar senegal vertrekt met haar man . ze wil kennis maken met ons en ook eens onze dekentjes en truitjes zien. ben eens benieuwd wat ze ervan zal vinden. deze week kreeg ik ook bericht van iemand die 600 !!! lapjes klaar heeft. vandaag vertrekt een lading van wereldmissiehulp met onze dekens en truitjes naar kinsjhasa, voor pater tailleu. al wat de kinderen in drongen gemaakt hebben is er ook bij. nu is het weer werken voor een volgende levering. het is echt een doel geworden in mijn leven en in dat van vele breisters. gisteren toonden ze nog een kindje op tv waarvan de vader en moeder vermoord waren. de moeder had het kindje op een vuilnisbelt gelegd net voor ze vermoord werd.. de baby is verzorgd in een amerikaans ziekenhuis, want het was volledig ondervoed maar is nu aan de beterhand. wanneer ik al die beelden zie, weet ik dat we goed bezig zijn. er zijn nog zoveel mensen die armoe en honger hebben , wij hebben hier alles.
mijn jongste dochter tamara en haar man sven zijn echte hondenliefhebbers. na Tommy, een amerikaanse cocker, kwam er ook Tiegan, een engelse cocker. de twee kunnen het heel goed met elkaar vinden en worden echt in de watten gelegd. maar tamara en sven hadden er nog graag eentje bijgehad, en zo is vorige week Maya erbij gekomen : een weimaraner van negen weken oud. ze is superlief net als de andere twee honden, maar zo'n klein puppietje hééft toch iets hé. daarom wou ik jullie haar even voorstellen. is ze niet prachtig?
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
Ik ben een vrouw en woon in eeklo (belgië) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 24/09/1953 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: handwerken, kaartjes maken en lezen.
ik wou met mijn blogje mensen op de hoogte houden van mijn actie "deken voor pakistan" maar ik vertel er ook over mijn gezinnetje en over wat ik voel en denk bij de actualiteit.
laat ons een beetje meer rondom ons kijken en beseffen hoe goed we het hier hebben, dat we ondanks onze bescheiden bijdrage toch verandering teweeg kunnen brengen in deze wereld. laat ons er iets moois van maken, deel geluk, liefde en warmte, daar worden we allemaal beter van. dino
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
