gisteren was ik afgesproken met antoinette om bij de zusters inruiselede alle breiwerk van de missiekring af te halen. zuster cécile had me laten weten dat het een grote levering was... en inderdaad, het was weer een echt plezier om te zien wat zij daar allemaal gebreid hadden. ondertussen telt de missiekring twee nieuweleden. waar ergens anders men moeilijk aan nieuwe leden geraakt, is dat in ruiselede geen enkel probleem. het is echt een gemeente dielééft, en zeker een bezoekje waard !!!! zuster noëlla was er niet, maar samen met zuster cécile dronken we een kopje koffie terwijl we het hadden over de verschillende initiatieven waar we voor breien. antoinette had bijzonder goed nieuws : een jongen uit nevele had vorige zomer, samen met zijn ouders en broer, vakantie doorgebracht in toubacouta. hij stond versteld dat die kinderen daar geen speelgoed hadden, terwijl hij hier alles had wat hij wilde. thuisgekomen vertelde hij zijn ouders dat hij iets wilde doen voor die kinderen. op school hebben ze al speelgoed ingezameld. antoinette belde de moeder van de jongen op en vroeg of ze soms truitjes , dekentjes en mutsjes wilden. natuurlijk kunnen ze dat daar goed gebruiken. de moeder komt ons eens bezoeken om te bekijken wat wij maken. antoinette heeft ook greet daarvan op de hoogte gebracht omdat het dorp waar zij altijd naartoe gaat, niet ver van toubacouta is, en zij daar goed de bevolking en de noden kent. het zal dus een gezellig onderonsje worden. zuster cécile vond het geweldig dat we weer al een nieuwe uitdaging hebben. vooral dat we kunnen meegeven met mensen die we persoonlijkkennen en die dat ginder gaan uitdelen, is belangrijk. en dat ons "bedrijfje" (!) steeds beter draait, dat vinden we echt tof ! met "ons bedrijfje" bedoel ik eigenlijk : antoinette, annie en ik. alléén kan ik niet alles, zeker niet nu ik ziek ben. daarom voel ik me zo blij dat deze twee vrouwen, die ik leerde kennen door de actie "dekens voor pakistan", die ondertussen mijn beste vriendinnen zijn, mij willen helpen om alles in stand te houden. zonder hen, was ik er al mee gestopt. dit kan je niet alleen doen. hun raad en hulp is voor mij het mooiste cadeau. we zijn als een drieënheid, we functioneren perfect, samen met alle mensen die breien voor ons.
dit wou ik even meedelen, zodat alle breiers, alle mensen die geïnteresseerd zijn in onze actie , weten wie de actie nu groter maakt ! want groeien doen we. mensen helpen in nood is ons doel, en blijkbaar hebben we nog heel veel werk.
gisteren werd parijs-roubaix gereden. de hel van het noorden... iedereen had de ogen gericht op tom boonen, en hij heeft het waargemaakt, voor de tweede maal in zijn carrière. de laatste dagen voelde ik me wat minder en toen patriek zich voor tv zette om de koers te volgen, vleide ik me in mijn zetel om wat te slapen. maar een twaalf kilometer voor de aankomst werd ik wakker en zag dat het spannend was. ik besloot mee te kijken tot de aankomst, en wat mogen we fier zijn : vier belgen in de eerste tien !!!! de wielerfanaten zijn wel héél tevreden. vandaag start een nieuwe week. in de namiddag ga ik met ons floortje (mijn poes) naar de kapper. connie van het kattenhotel "toska" gaat haar een kambeurt geven die alle dode haren verwijdert en haar nageltjes knippen. ongeloofelijk hoe onze poes daarvan houdt. morgen ga ik met antoinette naar zuster noëlla en zuster cécile van ruiselede, daar ligt een grote lading dekens en truitjes te wachten om meegenomen te worden. aangezien ik deze week nog van plan ben om naar huize triest te gaan, zal dat wel van pas komen. tijdens het weekend heb ik ook eens uitvoerig de nieuwe pascal gelezen, wat is het weer een prachtige editie geworden. ik wens dan ook iedereen die er aan meewerkte proficiat ! doe zo voort, zou ik zeggen. het mooie dossier , dat uitneembaar is, is ook steeds heel interessant, en zo kan je het bewaren in een map om later nog eens te raadplegen. het is een tijdschrift voor en door de senioren, maar ook interessant voor iedereen, ik ben ervan overtuigd dat het steeds meer lezers zal krijgen .
en van "senioren" gesproken, onlangs kreeg ik de volgende tekst toegestuurd. ik hoop dat niet iedereen er zo over denkt, maar hetvolgende is een "klaagzang van een gepensioneerde"
ik heb 40 jaar geploeterd ik heb moeten werken als een paard ik heb nu een leuk pensioentje, en we hebben wat gespaard...
we wonen in een aardig huisje met als voortuin een plantsoen, ik dacht : nou ga ik lekker rusten omdat ik niets meer hoef te doen...
ik werk wel door, zei moe venijnig ik word nooit gepensioneerd het is niet meer dan billijk, dat je mij wat assisteert...
's morgens moet ik al beginnen als stofzuiger machinist ik zuig van boven naar beneden, geen hoekje wordt door mij gemist...
ik kan nu ook al koffie zetten en ik was, ik strijk en boen, ik dek de tafel en was de kopjes omdat ik toch niets heb te doen...
we hebben achter ook een moestuin die moet worden uitgebuit, dat kun je zelf wel , zei mijn eega dat scheelt ons een hele duit...
en nu sta ik dan te spitten, poot andijvie, sla en meloen, ik heb blaren op mijn handen, omdat ik toch niets heb te doen...
mijn vrouw heeft ook twee poezen, die zijn zo lief, zegt ze,en mak ze geven kopjes en ze spinnen, maar ik zit met de kattebak...
en die krengen kunnen miauwen, maar dat ligt aan het seizoen, dan komt de kater van de buren, omdat die ook niets heeft te doen...
is mijn kleinzoon soms wat knorrig, doet ie niets dan kattekwaad, dan zegt mijn dochter, ga naar opa, die weet met zijn tijd toch geen raad...
zij en oma gaan dan winkelen, en in 't restaurant een bakkie doen, ik speel met mijn kleinzoon indiaantje, omdat ik toch niets heb te doen...
mijn vrouw gaat vaak op theevisite zij vermaakt zich opperbest en als ze dan voldaan weer thuiskomt, vindt ze het opgemaakte nest...
eigenlijk ben ik een doetje, maar wat kan je eraan doen. oma heeft het heft in handen, omdat ik toch niets heb te doen.
ik ben dienstmeid, ik ben tuinman, en ik dweil, poets en schrob. en mijn vrouw doet of ze het druk heeft, want ze houdt er toezicht op...
ik loop te zwoegen en te zweten met een hoofd als een pioen, ik raak verdraaid nog overspannen, omdat ik toch niets heb te doen...
willem vermandere is een vlaams kleinkunstenaar, schrijver, dichter, beeldhouwer, levensfilosoof, zanger en schilder. hij werd geboren op 9 februari in 1940 in lauwe, deelgemeente van menen. hij groeide op in muzikale sferen tussen moeders keuken en de werkbank van zijn vader-wagenmaker-klarinettist. hij leerde grieks en latijn, maar was meer geboeid door de gitaar. op zijn kladschriften tekende hij karikaturen van de leraars. hij studeerde later godsdienstwetenschappen en gaf ook les. hij beschouwt zichzelf meer als beeldend kunstenaar dan als muzikant. in 2002 werd hij ereburger van veurne. hij woont nu in de deelgemeente steenkerke.
als ge van ze leven in de westhoek passeert deur regen en noorderwinden keert omme den tijd als g'alhier passeert den oorlog ga j'hier vinden ja 't is den oorlog da j'hier were vindt en 't graf van duizend soldaten altijd iemands vader, altijd iemands kind nu doodstil en verlaten laat de bomen nu maar zwijgen en dat 't gras niets verteld en de wind moet 't ook maar nie zingen da julder'n dood tot niets hè geteld dat waren al te schrik'lijke dingen zeg 't gaat al goed der is welvaart in 't land de vrede ligt vast in wetten we maken veel wapens, maar met veel verstand maar just om den oorlog te beletten en grote raketten atoom in den top we meugen toch experimenteren we mikken wel ne keer naar mekaar zijne kop maar just om ons 't amuseren als ge van ze leven in de westhoek passeert deur regen en noorderwinden keert omme den tijd, als g'alhier passeert den oorlog ga j'hier vinden en 't graf van duizend soldaten....
de laatste dagen stond ik in twijfel wat ik zou doen : mijn haar kort knippen, of nog even laten groeien. ik verlies mijn haar niet door de chemo die ik krijg, maar ik mag wel mijn haar niet kleuren. dat zorgde ervoor dat het de laatste weken een beetje een bonte mengeling was... een bezoekje aan de kapper deze morgen, zorgde voor een metamorfose : een kort grijs kopje ! ik had er tegen niemand wat van gezegd en was benieuwd naar de reacties. toen tom en fien hier toekwamen met hun mama , zei fien : "mémé, je hebt je haar gekleurd!!!!" "net niet ", zei ik. hoe dan ook , ze vonden het alle drie wel even wennen, maar mooi. toen vanavond patriek thuiskwam, stelde hij mij gerust : "ik kom je vlug achterna (hij is ook al grijs aan het worden!) en onze poes is al heel haar leven grijs, dus ..." de reacties zijn positief.
deze avond kreeg ik dan nog een mailtje van huize triest, dat ze onze dekentjes en truitjes goed kunnen gebruiken. we zullen hen in de komende weken een bezoek brengen en een levering meenemen.
vandaag was koen van wereldmissiehulp hier ook om even te polsen of we al één en ander liggen hebben. volgende week gaan we naar de zusters van ruiselede waar , zoals altijd, juweeltjes van breiwerk klaarliggen. ik kijk er naar uit om zuster cécile en zuster noëlla terug te zien.
morgen is er in het inloophuis voor kankerpatiënteneen themanamiddag : "depressieve gevoelens tijdens en na de strijd tegen kanker " ik heb me laten inschrijven en denk dat het een interessante namiddag wordt. zo is mijn week behoorlijk gevuld. dat doet me deugd, daar voel ik me goed bij. het doet me zo'n plezier dat we na meer dan twee jaar nog altijd bezig zijn, en dat het goed is, lijdt geen twijfel. mijn idee was, enkele dekentjes voor pakistan te kunnen maken en aan één of andere organisatie kunnen meegeven... uiteindelijk was het een levering van 500 kg, die ik , dank zij onze koning kon meegeven met een militair vliegtuig. na pakistan zijn we blijven voortdoen en die dekentjes zijn ondertussen naar verschillende landen over de wereld gegaan. ik heb het geluk gehad, door die dekentjes, fantastische mensen te leren kennen, die mij nu nog altijd helpen en steunen met hun inzet. daar ben ik héél dankbaar en intens gelukkig om !
gistermorgen trok ik welgezind naar het ziekenhuis in sijsele voor de laatste dag van mijn voorlaatste chemokuur. in de mooi vernieuwde inkomhal kocht ik de krant. ik was de enige aanwezige in de zaal van de dagkliniek, dus installeerde ik me op mijn gemak, de radio aan, en gezellig wat lezen in de krant en de libelle. zoals veel vrouwen lees ik dit laatste weekblad van voor naar achter... een artikel trok mijn aandacht en ik zet het hier nog eens op mijn blog, omdat ik het echt wel tof vind :
de brusselse universiteit berekende wat een huisvrouw per maand zou verdienen, moest ze een loon krijgen. ze werkt gemiddeld meer dan 30 uur per week, wat zou neerkomen op een netto maandinkomen van 1300 . moeders zijn elke dag 273 minuten met de kinderen bezig, 60 minuten met schoonmaken en nog eens 60 met koken. boodschappen doen kost dagelijks 18 minuten, de bedden opmaken 15 minuten. als je al die taken door een professional zou laten doen, zou dat per jaar zo'n 40 000 kosten......
huisvrouw is een beroep dat soms niet geacht wordt omdat iedereen het "gewoon" of "normaal" vindt dat je het doet. maar ze is altijd in de weer voor haar gezin, en doet het graag. daarom mag het wel eens gezegd worden.
in de krant las ik een artikel over de boeren, wier inkomen eropachteruitgaat, door de heel zware normen die in ons land opgelegd worden inzake voedselbeveiliging enz... wat ik heel goed vindt ! wat ik spijtig vindt is dat het een beroep is dat ondergewaardeerd wordt. de boer is van 's morgens tot 's avonds in de weer, weekdag en zondag... voor onze levensbelangrijke behoeften : voeding. we moeten weten dat hetgeen we nu nog op ons bord krijgen, meestal van eigen land komt, waar alles goed gecontroleerd wordt en hoge eisen gesteld worden. het aantal boeren vermindert elk jaar onrustwekkend, en niemand weet , als we het binnen x aantal jaren, uit het buitenland moeten halen, wat we dan op ons bord krijgen ! het is spijtig dat er niet meer "boerenmarkten" zijn , waar we de boeren zelf hun produkten kunnen aanbieden, zodat zij rechtstreeks aan de consument kunnen verkopen.
de krant had het ook uitvoerig over de "ronde van vlaanderen" die morgen gereden wordt en waar alle wielerliefhebbers naar uitkijken. wie wordt het dit jaar? het zal weer een spannende wedstrijd worden . een mooie afsluiter van de veertiende week van 2008 !!!! het jaar is weer al meer dan een kwart voorbij.
vandaag is het dan de verjaardag van annie uit drongen, die me zoveel helpt met de dekentjes en alles uit drongen organiseert... ik kijk er naar uit om haar deze middag te gaan feliciteren... proficiat , annie !!!!!
een mooi initiatief : op alle Idee Kids Kampen in heel vlaanderen werd donderdagmiddag een ongewone middagpauze beleefd : stipt om 12.30u vlogen de jongeren elkaar spontaan in de armen voor een hartverwarmende knuffel !!! "met het knuffelmoment willen ze de kinderen sensibiliserentegen allevormen van geweld tegen mensen, dieren en de natuur, " legt coödinator kristof francis van Idee Kids het initiatief uit. de gigantische groepsknuffel is ook het startschot van de nationalecampagnemaand tegen zinloos geweld. een levensgrote ijsbeer kwam meeknuffelen, als symbool voor alle bedreigde dieren en ook wegens zijn hoge knuffelgehalte natuurlijk.
verder wens ik iedereen een heel mooi weekend voor alle kinderen, maandag de start van de laatste trimester voor alle laatstejaars : ga ervoor ! en de hoop dat ze na die zware inspanning en na een deugddoende vakantie, snel werk vinden. voor iedereen een toffe werkweek !
supergrote knuffel van mij voor alle bloggers en bezoekers van mijn blog ! dino
vandaag 1 april. tot nu toe, en het is toch al avond, ben ik nog niet verzonden of beetgenomen. maar het kan nog altijd... daar mijn bloedwaarden goed waren mocht ik deze week chemo krijgen. het einde is in zicht, na deze week, drie weken om te rusten en dan de , normaalgezien, laatste chemokuur. zo mooi als de zon gisteren scheen, vandaag was ze niet echt van de partij. vorig jaar heeft het geen druppel geregent in de maand april, dat zullen we dit jaar al zeker niet kunnen zeggen. ik kijk echt uit naar het mooie weer. het doet je echt zin krijgen om alles eens grondig te kuisen, de tuin of het terras op te doen, en dan genieten van je werk. over ons dekentjes heb ik geen nieuws. ik stuurde een mail naar "huize triest" inverband met de straatkinderen, maar tot nu toe kreeg ik nog geen antwoord. zaterdag is mijn lieve vriendin annie uit drongen jarig, dat is dan iets waar ik naar uitkijk. en misschien komt de zon ons eens verwennen op die dag. sowieso zullen we het niet aan ons hart laten komen. ik probeer haar op die dag een bezoekje te brengen. tom en fien komen het weekend weer naar huis bij hun mama, de paasvakantie loopt op zijn einde, en voor velen die een trip naar het buitenland maakten , de terugkeer in het vooruitzicht. dus nog even genieten, en dan weer aan de slag op het werk of op school. ik denk rond die tijd aan mijn laatste trimester op school, (nu al 37 jaar geleden !). zo zijn er nu wel velen. het is een mooie tijd, en eigenlijk besef je het pas echt goed , als het voorbij is en werk gaat zoeken. het echte leven begint !!!! ik wil dan meteen alle laatstejaars het beste wensen voor hun eindwerk en examen, het ga jullie goed !
ik geloof..... dat onze achtergrond en omstandigheden misschien wel van invloed zijn geweest op wie we zijn, maar dat wij verantwoordelijk zijn voor wie we worden dat hoe goed vrienden ook mogen zijn, zij je af en toe kwetsen en dat je hen dat vergeven moet dat als iemand niet van je houdt zoals je dat zou willen, het niet betekent dat ze niet van je houden met alles wat ze hebben dat ware vriendschap blijft groeien, zelfs op de grootste afstand. hetzelfde geldt voor ware liefde dat je altijd met liefdevolle woorden weg moet gaan bij hen waar je van houdt, het zou de laatste keer kunnen zijn dat je hen ziet dat je door kunt gaan, lang nadat je denkt dat je het niet meer kan dat we verantwoordelijk zijn voor wat we doen, hoe we ons ook mogen voelen dat helden mensen zijn die doen wat ze moeten doen als het gedaan moet worden, ongeacht de gevolgen dat geld een beroerde middel is om de afstand van zaken te bepalen dat mijn beste vrienden en ik wel of niet iets kunnen doen, en toch de tijd van ons leven hebben dat soms mensen waarvan je vindt dat ze je een trap geven als je down bent, juist diegenen zijn die je helpen om weer op de been te komen dat ik soms, als ik boos ben, het recht heb om boos te zijn, maar dat geeft me niet het recht om wreed te zijn dat volwassenheid soms meer te maken heeft met het soort ervaringen die je gehad hebt en waaruit je geleerd hebt, en minder met het aantal verjaardagen die je gevierd hebt dat het niet altijd voldoende is door anderen vergeving te krijgen, soms moet je leren om je zelf vergeving te schenken dat hoe zeer je hart ook gebroken is, de wereld niet stopt vanwege jouw verdriet dat als twee mensen ruzie maken met elkaar dat niet betekent dat ze niet meer van elkaar houden, en dat als ze geen ruzie maken, dat zou betekenen dat ze dat wel doen dat je er niet zo happig op moet zijn om achter een geheim te komen, het zou je leven voor altijd kunnen veranderen dat twee mensen naar precies hetzelfde kunnen kijken , en toch iets totaal anders kunnen zien dat je leven in een paar uur tijd kan veranderen door mensen die jou niet eens kennen dat zelfs als je denkt, dat je niets meer te geven hebt, en een vriend doet een beroep op jou, je de kracht zult vinden om te helpen dat diploma's aan de muur je niet tot een fatsoenlijk wezen maken dat de mensen waar je in het leven het meeste om geeft vaak veel te vroeg van je weggenomen worden dat het leven waardevoller is, dan geld ooit zal kunnen zijn
ik heb zojuist vernomen van de dokter dat ik maandag aanstaande mijn voorlaatstechemokuur mag starten. dat is dan toch goed nieuws. het is ondertussen al een week na pasen, en voor tom en fien is de vakantie al bijna de helft voorbij. deze namiddag is het paaseierenraap in het uz gent voor de kankerpatiëntjes en hun familie. ze keken er geweldig naar uit. volgende week verblijven ze bij hun papa. morgennacht schakelen we dan over naar zomeruur. voor degenen die moeten werken wordt dat een uurtje minder werken , maar voor ons wordt dat een uurtje minder slapen. we zullen savonds een beetje langer kunnen genieten van een terrasje, of van de tuin. hopelijk laat de zon zich wat méér zien en dan zit dat goed hé. nu is het misschien niet zo best buiten, maar daar komt verandering in. ik wens iedereen een prettig weekend en tot later. dino
zopas kreeg ik een berichtje van Lien in mijn gastenboek met een vraag over het weeshuis in senegal. graag zou ik je een antwoord sturen , maar heb geen e-mail adres van je. via mijn blogje kan je ook mailen naar mij, zou je dat eens willen doen, dan kan ik je antwoorden. ik wil al meteen zeggen dat ik het niet ben die naar dat weeshuis geweest ben, maar trees uit deinze. wij hebben wel dekens en mutsjes en truitjes meegegeven, die zij daar bezorgd heeft. ik wil je altijd in contact brengen met trees. zij gaat elk jaar rond kerst naar senegal, naar Mbour. ik kijk uit naar je mail, Lien. groetjes, dino
deze morgen was ik al vroeg op en nam even de tijd om de nieuwe "dag allemaal" te lezen. een bijzonder onderwerp trok mijn aandacht : de nieuwe vlaamseschande, honderden kinderen leven op straat!!!!! het is een artikel die iedereen van ons eens zou moeten lezen. men toont van overal op de wereld schrijnende toestanden, maar héél dicht bij ons ( het gaat in het artikel over de stad gent ) bestaan ook dergelijke toestanden. het gentse opvangcentrum "huize triest" doet zijn best om mensen een onderdak of een maaltijd te geven. maar het probleem is te groot geworden : huize triest barst uit zijn voegen, ze hebben veel te weinig plaats om al die mensen te helpen. een kernteam van ministers gaat het daklozenprobleem aanpakken, maar.... het is nog niet bekend, en zelfs nog niet afgesproken wanneer ze de eerste keer samenkomen.....!!!!! ondertussen brengen honderden kinderen de nacht door op straat, velen zelfs jonger dan twaalf jaar. het gaat hem voornamelijk over romakinderen uit de oostbloklanden. werner van de weghe , de coördinator van huize triest is de situatie van die mensen ginder in hun thuisland gaan bekijken. hij heeft ginder zo'n extreme vorm van racisme moeten ervaren , zodat hij begrijpt waarom ze liever hier in een vlaams park slapen en uit de vuilnisbakken eten . de toestand ginder voor die mensen is moeilijk te beschrijven zegt hij. als ik dat allemaal las, en bedenk dat wij hier maar naar de supermarkt moeten gaan, en kunnen kopen wat we willen, soms veel te veel. onlangs trof hij een gezin aan in een kraakpand, de mensen waren uitgehongerd. al snel reed hij naar huize triest en bracht twee broden uit de diepvries mee. de kinderen aten het brood op zonder te laten ontdooien, zoveel honger hadden ze. dat is maar één voorval, maar zo zijn er meerdere. ik nodig jullie allemaal uit om eens naar de website te gaan www.huizetriest.be . je ziet er beeldmateriaal en veel informatie. het is echt de moeite èn ontnuchterend dat zo'n toestanden bestaan. ik schrijf liever eens leuke dingen, maar dit moest eens van mijn hart.
de laatste week is al heel wat inkt gevloeid over het onderwerp euthanasie. er is voor en tegen... ieder heeft er zijn idee over.
hoe een koppel er over dacht :
een koppel zat een eind weg te filosoferen tot ze bij het onderwerp "euthanasie" belandden. bij dit delicate onderwerp over de keuze tussen leven en dood zei de man : "laat mij nooit leven als een plant waarbij ik afhankelijk ben van machines en in leven moet gehouden worden met vloeibaar voedsel. als je mij zo ziet aftakelen, koppel dan die toestellen maar af die mij in leven houden." de vrouw stond recht, trok de stekker van tv en de computer uit en goot al zijne palm weg.
na tom en fien, gaëlle en estée, frauke, marte en amber werd gisteren het achtste achterkleinkind van mijn ouders geboren : NATHAN, 2kg 850 en 47 cm, drie weken te vroeg , maar toch kerngezond ter wereld gekomen. het was een mooie gebeurtenis op paasmaandag. en ondertussen kan ik verklappen dat nummer negen ook al onderweg is, maar dat is maar tegen oktober. de familie wordt steeds groter en we zijn altijd blij als er eentje bijkomt. mijn pa wordt in augustus 80 ! en mijn ma , ook in augustus, 77 jaar. ze zijn gelukkig dat ze dit nog allemaal mogen meemaken. het zijn ook eens toffe momenten tussen de mindere leuke die we het laatste jaar te verwerken kregen.
morgen wordt in assenede LIEN begraven. zij is 16 jaar en had leukemie. ze verbleef in het uz gent en had regelmatig contact met fientje. we hebben het fien niet verteld, zeker nu niet. ik denk aan die ouders , die na al die tijd van onzekerheid, toch hun kind verliezen. het is onmenselijk wat die mensen nu meemaken : een meisje voor wie het allemaal nog moest beginnen.... het leven kan soms héél hard zijn.
na witte donderdag en goede vrijdag is het vandaag stille zaterdag. voor de gelovige mensen onder ons is de goede week, en zeker de laatste dagen ervan, een bijzondere week. morgen is het pasen. de kinderen zullen hierbij zeker aan de paaseieren denken. in het provinciaal domein van wachtebeke was er vandaag een grote paaseierenraap . tom en fien zijn er naartoe geweest. de paasvakantie is voor velen een welkome tijd. duizenden mensen zijn in zaventem richting "zon" vertrokken, op de snelwegen was het weer druk richting oostenrijk, zwitserland waar men naar hartelust kan skiën... in ons belgenland is het momenteel niet echt "vakantieweer" maar toch zal ik het volgende week rustig aan doen : de chemo die ik normaal gezien moet krijgen volgende week is uitgesteld doordat mijn bloed niet goed is. volgende vrijdag gaan ze beslissen, na een nieuwe bloedafname, of het op maandag 31 maart kan doorgaan. fientje haar ruggemergpunctie deze week was dan wel goed verlopen. ze is blij dat het vakantie is en ze een beetje meer tijd met haar mama en papa kan doorbrengen. voor tom kocht ik deze week een boek over de ruimte. hij doet niets liever dan op zijn kamer boeken lezen. boeken over dieren genieten zijn voorkeur. op 12 april is het "brussendag" in bobbejaanland. brussendag is een dag die het kankerfonds organiseert voor de broers en zussen van kankerpatiëntjes. (vandaar brussen) die kinderen moeten soms heel wat aan aandacht van de ouders inboeten door de ziekte van hun broer of zus. en daar doet het kankerfonds wat aan. zij weten dat er nood is aan zo'n bijzondere dag ! tom kijkt er echt naar uit, en ik ben blij voor hem. hopelijk zal de zon van de partij zijn... maar bij dit alles zouden we vergeten wat wij in de goede week en pasen herdenken : het lijden en de dood van christus. in een tijd dat we niets te kort hebben, vergeten we dit wel eens allemaal. mensen klagen dat het slechte tijd is, en dat de koopkracht daalt... maar als je dan ziet hoeveel mensen er op reis gaan.... en niet één keer , maar meerdere keren per jaar... dan hebben we het toch zo slecht niet. moeten we ook niet eens denken aan onze medemensen, die het minder goed hebben, of ronduit niet goed. ik denk daarbij aan bejaarden met een klein pensioentje, mensen die door omstandigheden in problemen geraakt zijn, zieke mensen en alle anderen die zich geen paaseieren, uitstapjes en zo kunnen veroorloven. het is niet alleen in de derde wereld dat er armoede is, ook in eigen land is er veel "verdoken"armoede... laat ons tijdens deze paasdagen ook eens aan die mensen denken, en niet gewoon tevreden zijn als wij maar niets tekort hebben. ik heb veel bewondering voor mensen die , als ze toch met vakantie gaan, deze gebruiken om andere mensen te helpen zoals jacques braet uit maldegem die deze week weer vertrokken is naar roemenië met hulpgoederen voor de mensen daar. dit jaar gaan ze hem daar huldigen, terecht !!!!
IK WIL IEDEREEN EEN ZALIG PAASFEEST TOEWENSEN EN HOOP DAT ALLE MENSEN MEER AANDACHT ZULLEN HEBBEN VOOR DE ECHTE PROBLEMEN IN DEZE WERELD.
morgen begint de lente... wij wonen in een knus appartementje dat uitkijkt op een pleintje. het is echt een gezellig pleintje, waar veel studenten na school, maar ook gewone mensen komen vertoeven. er staan enkele bomen die nu zo mooi getooid zijn met bloesems. dat vertelt dat de lente in aantocht is. toen we hier kwamen wonen, tien jaar geleden, werden de bomen geplant en ik heb ze jaar na jaar zien groeien van klein tot wat ze nu zijn. ik geniet ervan om alles hier zo te zien veranderen. het overlijden van de vrouw van patriek zijn vriendin heeft ons allebei heel erg aangegrepen. het stemt tot nadenken, zo'n plotse triestige gebeurtenis. maar tevens besef je hoe broos het leven is, hoe gelukkig je eigenlijk bent dat je smorgens naast je liefste wakker wordt, elkaar eens kan knuffelen om met volle moed de dag te beginnen. elke morgen , als de wekker afloopt, blijven we nog even liggen en terwijl patriek zijn werkkledij aantrekt , dek ik al de tafel. hoe vroeg hij ook moet opstaan, altijd sta ik mee op om samen te ontbijten en nog wat te praten. deze momenten koester ik. ik zei het deze morgen nog tegen patriek : "nu zal je vriend elke morgen alleen moeten opstaan, alleen aan tafel zitten, niemand om mee te praten. ze hebben een prachtige tuin, waar hij nu alleen kan zitten..... " je mag er niet aan denken ! langs de andere kant zijn er dan koppels die soms dagen niet met elkaar praten, dikwijls om een stom iets, die ruzie maken... voor de tijd dat we hier soms maar zijn. proberen genieten van het leven, van elke dag is de boodschap ! we vergeten het soms. dinsdag ben ik met fientje naar het uz geweest voor haar ruggemergpunctie. ze had goed geslapen en zag het helemaal zitten. in de namiddag was rita, een vrijwilligster, daar. iedere week de dinsdagnamiddag komt ze vers fruitsap maken voor alle kinderkankerpatiëntjesén bezoekers. fien is haar gaan helpen om de appelsienen te persen, en met de kar rond te rijden. tussendoor moest ze eens naar de kamer komen omdat de verpleegster emla-zalf op haar rug moest doen. iedereen daar vind het bewonderenswaardig hoe fien met haar ziekte omgaat. haar ruggemergpunctie is goed verlopen, gelukkig ! gisterenmorgen mocht ze weer naar huis om in de namiddag eens langs te gaan bij de kapper : ze heeft nu een mooi golvend kopje haar en de kapster ging er weer wat model in steken. ben benieuwd om mijn prinsesje te zien. vandaag mag ik voor mezelf naar het ziekenhuis voor bloedafname, zodat ze kunnen zien of ik volgende week chemo mag of niet. het zal dan de voorlaatste kuur zijn, als alles naar wens verloopt. ondertussen zullen alle bloemen al in bloei staan, zal het wel wat warmer zijn en kan ik genieten op ons terras. zalige lente !
sinds donderdag gaat fientje terug naar school. haar bloedwaarden waren weer beter , en ze was voldoende aangesterkt. schoolgaan is voor fien een echt plezier, ze is heel sociaal, heeft een heel toffe juf en klasgenootjes en dat zorgt ervoor dat ze graag gaat. maar nu dinsdag moet ze naar het uz gent voor een ruggemergpunctie . tegen 11 uur moet ik met haar daar zijn. dan volgen bloedafname en in de namiddag doen ze dan de punctie. daarna moet ze plat liggen, en daar blijven slapen. hopelijk verloopt alles goed. het is zeer pijnlijk en het is al gebeurd dat ze verkeerd prikken, en dat is de hel ! ze is heel blij dat ik meega. savonds komt haar papa bij haar slapen en in de loop van woensdag mag ze dan weer naar huis. dan nog twee dagjes school en de vakantie kan beginnen. laten we hopen dat de zon van de partij zal zijn. voor iedereen een aangename week gewenst en tot later. dino
het weekend is bijna voorbij. deze namiddag maakten we een wandeling, het zag er redelijk goed uit maar na een tijdje begon het weer te regenen. ik vond het eigenlijk niet erg hoor. toen we klein waren en het regende zei mijn ma altijd : "jullie haar zal rapper groeien... " ook de regen heeft zijn charmes. gisteren overleed de vrouw van een goede vriend van ons. het heeft ons allebei heel erg aangegrepen. het koppel had geen kinderen, en was altijd samen. ze kwamen zo goed overeen, en dan worden ze plots uit mekaar gerukt : een herseninfarct, coma... en plots is het voorbij. vandaag was het dan bomen planten voor het onderzoek tegen kanker. gisteren stond er een hoopgevend artikel in de krant :
Mogelijke doorbraak in afremmen groei kankercellen
Wetenschappers hebben een belangrijk deel van het chemisch proces ontdekt waardoor kankercellen zo gevaarlijk zijn. Het zou volgens hen mogelijk zijn om het proces te beïnvloeden en zo de groei van een tumor tegen te houden. Dat schrijft de Britse zender BBC op zijn website.
Kankercellen nemen heel veel brandstof, glucose, op die ze heel efficiënt gebruiken. Daardoor kunnen kankercellen ontzettend snel groeien. Onderzoekers van de Harvard Medical School in Boston zijn er nu in geslaagd het enzym dat kankercellen toelaat om enorme hoeveelheden glucose te verbruiken, te identificeren.
Dat enzym, pyruvaat kinase, komt in twee vormen voor, maar de onderzoekers stelden vast dat slechts één vorm - PKM2 - kankercellen toelaat om aan een snel tempo glucose te verbruiken. Om uit te maken of die variant van het enzym van cruciaal belang is bij kanker schakelden de onderzoekers PKM2 uit bij muizen. Daardoor konden de muizen alleen nog de andere vorm van het enzym aanmaken, waardoor tumoren niet meer bleken te groeien.
Tot nu toe was het chemisch proces achter dat glucosemetabolisme niet goed gekend, omdat gedacht werd dat het afhankelijk was van het soort kanker. 'Nochtans werd PKM2 aangetroffen in alle kankercellen die we onderzochten', zegt professor Lewis Cantley. 'Omdat het bovendien niet voorkomt in de meeste normale volwassen weefsels en omdat het noodzakelijk is voor tumorvorming, zou deze vorm van pyruvaat kinase een rol kunnen spelen bij de behandeling van kanker.'
Eerst moet nog onderzocht worden of de bevindingen op kankers bij mensen kunnen worden toegepast.
dit is héél hoopgevend voor alle kankerpatiënten maar eigenlijk voor iedereen !
ondanks het mindere weer is het toch een tof weekend geweest. zaterdag moest patriek werken en ben ik eens meegereden met de nieuwe vrachtwagen. gisteren zijn we, samen met mijn pa en ma , frietjes gaan eten bij mijn nichtje en haar man die een frituur openden in ruddervoorde : "de berehap". mijn neef en zijn vriendin waren er ook, en het was een gezellig samenzijn. we dronken eerst een aperitiefje, en annelies en pieter kondigden aan dat hun dochtertje marte in oktober een broertje of zusje bijkrijgt. dat zal dan het achtste achterkleinkind voor mijn ouders worden, want in april nu wordt het zevende verwacht.... gisteravond kwam fientje weer op logement. zij vertelde honderduit over zaterdagnamiddag. van het kinderkankerfonds mocht ze met haar mama en broer naar "disney on ice" in antwerpen. het was een hele belevenis voor haar en tom. ze zag er ook verschillende kankerpatiëntjes terug die met haar in het ziekenhuis verbleven. weer een heel mooi initiatief van het kinderkankerfonds. vandaag start dan weer een nieuwe week, al de tiende van het nieuwe jaar, en binnen twee weken zitten we al aan pasen !!!! gisteren las ik in "pasc@l over pierre huysman en zijn organisatie "children in india ". ik ben van plan om ook eens met hem contact op te nemen om te zien of hij geen dekentjes of zo kan gebruiken. pierre huysman is een eekloonaar en ik wist niets van dit project af... zo zie je maar. verder heb ik ook nog heel interessante artikels gelezen in pasc@l. ook dat van het kangoeroewonen trok mijn aandacht. het is echt een maandblad voor ons, en door ons.... lezen dus....
na een ganse week met mijn kleindochter fien, is daar nu een eind aan gekomen. het was geweldig leuk, en ze heeft zich creatief kunnen uitleven. ze schildert enorm graag. voor mij was het ook een enorme verademing eens niet gans de dag alleen te zijn. fien is heel braaf, ze is rustig en kan zich goed bezighouden. straks voer ik haar naar huis, en waarschijnlijk maandag, dinsdag en woensdag komt ze terug. woensdag volgt dan weer een bloedafname en aan de hand van die resultaten, wordt er dan beslist of ze weer naar school kan. k zal haar wel missen dit weekend. dan is er groot nieuws : mijn patriek is vandaag om zijn nieuwe camion ! k wou dat ik erbij was, hij heeft hem al gezien maar pas vandaag is hij klaar en mag hij ermee rijden. ik denk dat iedere truckchauffeur daar trots op is. gisteren kreeg ik een mailtje dat ik hier eens neerschrijf :
de heer Porsche, beroemd ontwerper van auto's, overlijdt en komt bij de hemelpoort. petrus vangt hem op en zegt : "vanwege uw grote verdienste voor de ontwikkeling van de auto mag u een wens doen" porsche denkt even na en zegt : "goed, laat me dan een uurtje met God babbelen" petrus knikt, brengt hem naar de troonkamer en stelt hem voor aan God. "beste God, uw ontwerp "de vrouw" , waar zat u met uw hoofd toen u haar uitvond? " God : "hoe bedoel je?" Porsche : "nou , je ontwerp stikt van de fouten, ga maar na : - voorkant is niet aerodynamisch -maakt veel te veel lawaai -de onderhoudskosten lopen veel te hoog op -het is vijf à zes dagen per maand volkomen nutteloos -het moet constant opnieuw geverfd en afgewerkt worden -de uitlaat zit veel te dicht bij de inlaat -de koplampen zijn vaak te klein -het brandstofverbruik ligt veel te hoog God denkt na en antwoordt dan : "meneer Porsche, dat mag dan misschien wel zo zijn, maar volgens de statistieken rijden er meer mannen met mijn uitvinding dan met de jouwe."
zo, dat was het, ik wens iedereen een tof weekend toe en tot volgende week. dino
al tweemaal gaf ik dekens mee naar roemenië met jacques braet, een man uit maldegem die op 19 maart voor de 18de keer naar roemenië trekt met hulpgoederen voor de arme bevolking . zelf adopteerde hij twee weeskinderen uit roemenië, die ondertussen heel goed ingeburgerd zijn bij ons. door hem kwam ik op het idee om truitjes te maken, nadat hij vertelde dat weeskinderen daar naakt in een bedje liggen, soms met drie samen. we herinneren ons ook wel de bewuste documentaire die onlangs op tv uitgezonden werd, en waar chris duchausoit het voortouw nam om iets aan de toestand van die kinderen te veranderen. de oostbloklanden kennen nog heel veel armoede . jacques gaat dit jaar vooral wasmiddelen en houdbare voedingsprodukten meedoen naar roemenië. wasprodukten zijn schandalig duur in roemenië : hij gaat dus afwasmiddel, waspoeder en reinigingsmiddel verzamelen en ook houdbare voedingsmiddelen zoals koffie, pasta en rijst.
wie van deze producten met jacques wil meegeven kan ze naar maldegem bij hem thuisbrengen of laten bezorgen. jacques woont aan de aardenburgkalseide 351 te maldegem, dat is langs de baan die van maldegem naar aardenburg gaat, een beetje voor tuincenter decuyper, dat aan een kruispunt van de n49 ligt. u kan hem telefonisch bereiken via gsm 0497/377978 of via mailjacques.braet@telenet.be op 19 maart vertrekt hij dan met een convooi zelf naar oreada in roemenië om daar de goederen te verdelen. de bevolking kent hem daar ondertussen en hij heeft vernomen dat hij dit jaar zal gehuldigd worden door de notabelen van de stad. dat is echt tof!!!
dan wil jacques nog van 18 juli tot 17 augustus roemeense kinderen naar hierhalen om een maand in een gezin hier te verblijven en zo ook eens een leuke ,zorgeloze vakantie te bezorgen. hij plant 60 kinderen naar vlaanderen te halen, vanaf vijf jaar tot echte tieners. nu al heeft hij 35 gezinnen die zo'n kind willen opvangen, dus zoekt hij nog gezinnen. als iemand zich aangesproken voelt door dit initiatief van jacques , kan je altijd contact met hem opnemen.
ik heb echt bewondering voor deze mens die zoveel goed doet. het is een initiatief die hij nu al al die jaren in stand houd, en iedereen in maldegem kent hem. de kinderen van de maldegemse scholen verzamelden vorige keer tandpasta en tandenborstel en bekertje voor de roemeense kinderen. ik ben heel blij dat wij met onze actie ook al veel dekens en sinds vorig jaar ook truitjes kunnen meegeven met hem. ik doe een oproep aan alle bloggers, familie en vrienden van bloggers om, als zij dat willen deze mens te steunen. je kan er dus goederen gaan afgeven of als je zo'n roemeens kindje eens wil opnemen voor een vakantie in je gezin, contact opnemen met hem. dank u .
nu ik het de laatste week toch over dieren had inverband met de dood van ons tiegan, wilde ik iets merkwaardigs aan jullie tonen. in de klas van tom, mijn kleinzoon, hadden ze het over huisdieren. iedereen die een huisdier had mocht het eens meebrengen naar school : de één had een konijn mee, de andere een rat, de andere een vogel.... maar aïcha had haar hond mee, en daar is iets speciaals mee. de hond is al zeven jaar gehandicapt. die mensen zagen die hond zo graag en zorgden ervoor dat de hond toch een gelukkig leven kan leiden. een speciaal gemaakt karretje, maakt zijn leven beter . zo zie je maar dat er nog echt fantastische mensen bestaan, die alles doen voor hun huisdier, en dat mag ook eens gezegd worden, en die mensen verdienen echt een pluim !!!!!!
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
Ik ben een vrouw en woon in eeklo (belgië) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 24/09/1953 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: handwerken, kaartjes maken en lezen.
ik wou met mijn blogje mensen op de hoogte houden van mijn actie "deken voor pakistan" maar ik vertel er ook over mijn gezinnetje en over wat ik voel en denk bij de actualiteit.
laat ons een beetje meer rondom ons kijken en beseffen hoe goed we het hier hebben, dat we ondanks onze bescheiden bijdrage toch verandering teweeg kunnen brengen in deze wereld. laat ons er iets moois van maken, deel geluk, liefde en warmte, daar worden we allemaal beter van. dino
gisteren was ik afgesproken met antoinette om bij de zusters in ruiselede alle breiwerk van de missiekring af te halen. zuster cécile had me laten weten dat het een grote levering was...
de laatste dagen stond ik in twijfel wat ik zou doen : mijn haar kort knippen, of nog even laten groeien. 
gistermorgen trok ik welgezind naar het ziekenhuis in sijsele voor de laatste dag van mijn voorlaatste chemokuur. in de mooi vernieuwde inkomhal kocht ik de krant. ik was de enige aanwezige in de zaal van de dagkliniek, dus installeerde ik me op mijn gemak, de radio aan, en gezellig wat lezen in de krant en de libelle.
ik geloof.....
na witte donderdag en goede vrijdag is het vandaag stille zaterdag. voor de gelovige mensen onder ons is de goede week, en zeker de laatste dagen ervan, een bijzondere week. 
morgen begint de lente... 
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
