dinsdag was er nieuwjaarsbijeenkomst en koffietafel voor de missiekring van Ruiselede. een maand geleden ongeveer zou ik het breiwerk gaan ophalen in Ruiselede, maar het vriesweer met bijbehorende ongemakken stak daar een stokje voor. daarom dus een nieuwe poging afgelopen dinsdag... het breiwerk van december stond al klaar in de hall. eerst laadde ik lapjes van de Ocra uit Meulebeke uit, en dan was er plaats om in te laden... bij de lading stond een hele grote doos met nieuwe handdoeken en washandjes. eerst dacht ik dat dat niet voor mij klaarstond, dus liet ik deze doos staan. toen alles ingeladen was ging ik naar de zaal waar de dames van de missiekring nog volop aan het breien waren. ze hadden hun breiwerk van de afgelopen maand meegebracht. dat was een hele verrassing : supermooie truien voor kinderen, brassièrkes voor baby's met bijbehorende mutsjes en sokjes, prachtige dekens.... ze hebben zichzelf weer overtroffen, de vrouwen van de missiekring ! het waren stuk voor stuk prachtige creaties ! ik vertelde hen dat ik de dikke truitjes naar Huize Triest zou doen, daar zullen ze er heel blij mee zijn. de dekens en lichte zomertruitjes zou ik graag meegeven naar Haiti. ik wacht op positief nieuws van ofwel Koen van Wereldmissiehulp, ofwel van Hart voor Haiti. hopelijk dit weekend weet ik méér... na de koffietafel, met geurende koffie en lekkere koffiekoeken, kon ik mijn auto verder laden, want het breiwerk van deze maand moest er ook nog bij. toen zei zuster Noëlla dat de doos met handdoeken, washandjes en slabbetjes voor Huize Triest waren..... als dat geen mooie verrassing is !!!!! thuisgekomen heb ik alles gesorteerd voor Huize Triest en Haiti. gisternamiddag ben ik naar Gent gereden om de mooie, warme wintertruitjes, enkele heel warme dekens en de nieuwe handdoeken af te geven bij Werner van Huize Triest. toen ik hem vertelde dat dit allemaal van de missiekring van Ruiselede kwam, zei hij dat ik ze een dikke proficiat en dank-u-wel moest overmaken. volgende week volgen de 1000 zeepjes van Patricia, en iedereen in Huize Triest zal zich heerlijk kunnen wassen !!!!
zo'n dagen zijn echt de max ! mensen gelukkig maken, mensen helpen, daar heb je zoveel deugd van !
hebt u al gehoord van Susan Boyle? Susan is een betoverende schotse zangeres, die faam verwierf door haar optreden op 11 april 2009 in de populaire britse talentshow : 'Britain's got talent'.
de 47-jarige werkloze ongehuwde vrouw bevestigde dat ze nog nooit werd gekust en dat ze haar hele leven vaak als achterlijk werd beschouwd. zij zorgde voor haar oude moeder in de stad Blackburn.
op het moment dat ze het podium beklom om haar kans te wagen, riep deze sympathieke dame van de buiten met haar bedeesde gebaren bij het publiek gelach en tekenen van minachting op. verstoken van elk teken van schoonheid zei Susan dat ze als Elaine Paige (een beroemde, elegante zangeres) wilde zijn. de sceptici klonk dit als belachelijk in de oren. ze droomde om een professionele zangeres te worden en voor een groot publiek te zingen. daartoe had ze nooit de kans gekregen. die dag wilde ze 'I dreamed a dream' uit de musical 'Les Misérables' zingen. niet op prijs gesteld door de jury en het ganse publiek overwon ze haar schammte en het misprijzen en begon te zingen.... de zaal viel achterover...!!!! de volgende dag verspreidde You Tube het nieuws over het ontdekte talent, vderstopt achter een simpel en goedig gezicht. in enkele weken tijd hadden meer dan 100 miljoen mensen de video bekeken. de eigenares van deze stem werd in één uur tijd wereldberoemd. ze kwam terug in het programma met het lied 'Memory' uit de musical 'Cats'. opnieuw trilde het publiek door haar buitengewoon vokaal vermogen.
waarom kreeg dit verhaal zoveel aandacht?
heel eenvoudig door het feit dat mensen een oordeel vellen over het voorkomen van iemand zonder de inhoud te kennen. toen Susan zei dat ze als Elaine Paige wilde zijn, barstte iedereen in lachen uit. spijtig genoeg zijn we zo : we beoordelen onze naaste zonder medelijden. waarom zou een 'lelijk' ogende vrouw goed kunnen zingen? de mensen gaan meestal af op iemands voorkomen. een mooie mens heeft meer kans om te worden geapprecieerd dan een lelijke.
Susans sympathie en vooral haar stem veroverden de wereld. was het een schok iemand met een dergelijk voorkomen zo goddelijk te horen zingen? voor de meerderheid : JA, maar zie wat er van kwam ! wij beoordelen onze naasten op hun voorkomen zonder te weten wat ze ons te bieden hebben. wij lachen en miskennen een oertalent op basis van onze schoonheidsbegrippen. zo begraven wij een droom in ruil voor maquillage en esthetiek.
reeds op 12-jarige leeftijd droomde Susan ervan een professionele zangeres te worden, maar ze werd door niemand aanvaard. het eerste lied dat ze koos voor de show kon niet passender zijn : I dreamed a dream... een droom die onmogelijk leek voor een miskend persoon werd in een oogwenk realiteit. betrouwbare bronnen die Susan kennen bevestigen dat ze een heerlijk mens is die de wereld zich altijd heeft ontzegd. die vrouwen die tegenwoordig succes hebben zijn mooi, dragen gepaste kledij, zijn sensueel en uitdagend.
Susan Boyle heeft onze maatschappij veranderd ! de 'Fiona' van de internationale muziek heeft miljoenen harten veroverd en aan de meest gevoelige mensen tranen ontlokt, gewoon door zichzelf te zijn. wars van stereotypen en kunstmatige schoonheid gebruikte ze haar uiterlijke schoonheid : haar STEM ! dat was haar recept.
hebben we een les geleerd? hoeveel Susans leven er onder ons? hoeveel mensen die we belachelijk vinden bezitten onzichtbare rijkdommen?
na de eerste auditie hebben de juryleden zich tegenover Susan verontschuldigd. Amanda Holden zei kategorisch : "ik ben gechoqueerd. wij waren allemaal tegen u en erg arrogant. u hebt ons de beste les geleerd die we konden krijgen. ik wil enkel zeggen dat het een privilege was om u hier te mogen horen."
wij moeten de mensen achter hun ogen bekijken. enkel zo kunnen we ze echt leren kennen en lopen we geen risico juwelen te verliezen die het leven ons te bieden heeft.
dit verhaal moet ons een voorbeeld wezen. een miskende vrouw wijzigde onze opvattingen door ons op een simpele manier haar talent te tonen en onze vooroordelen van de baan te vegen. de wereld heeft nu alle aandacht voor de onlangs ontdekte ster. een laattijdige erkenning van Susans talent. uit alle hoeken van de wereld komen uitnodigingen : van producers, regisseurs tot zelfs van het Witte Huis. Susan is er gelukkig om. zonder twijfel zal men zich inspannen om het imago van deze megaster te verbeteren. de Susan die we voortaan zullen zien zingen zal ietwat attractiever zijn. maar dat heeft geen belang : wat we moesten leren hebben we geleerd. de stijl van Susan kan u wel of niet bevallen, maar u kunt niet ontkennen dat ze aan het zo bekrompen mensdom een morele en ethische les heeft gegeven. we moeten de essentie van de persoon zien, de puurheid die iedereen in zich draagt, niet afgaan op de schijn. we moeten ophouden morele barbaren te zijn. Susan vertegenwoordigt onze zwakheden. we hebben allemaal een beetje Susan in ons binnenste. we zijn angstig, wantrouwend, gecompliceerd maar dat kunnen we overwinnen. we kunnen tonen dat we bekwaam zijn . ondanks onze zwakheden zijn we ieders gelijke. we danken God dat hij ons dit via Susan Boyle heeft aangetoond. laten we hopen dat we niet in onze arrogantie hervallen.
de krant 'The Guardian' resumeerde in een diepzinnige zin het gevoel dat in de harten leefde bij het zien en horen van de met al haar puurheid en eenvoud zingende Susan Boyle : 'Is Susan Boyle lelijk? of zijn WIJ het? Wij zijn lelijk, niet zij.
kijk op You Tube en Google : Susan Boyle Ze zal u begeesteren.
maandagmiddag ben ik bij Angèle in Meulebeke de lapjes van Ocra gaan ophalen. ze had me verwittigd dat het véél was... toen alles ingeladen was, zat mijn auto vol : koffer en passagierszetel vooraan inbegrepen. de lapjes van Ocra Meulebeke zijn van geweldige kwaliteit zowel wat het breien als de kleuren aangaat. ze maken er echt hun werk van en dat mag hier zeker eens gezegd worden. van harte bedankt aan deze mensen. Annie had me gemaild dat Patricia 1000 kleine zeepjes heeft kunnen bemachtigen voor Huize Triest. toen we daar enkele maanden geleden met haar en de mensen van Jabbeke waren vertelde Werner wat ze allemaal konden gebruiken. kleine zeepjes zijn interessant omdat zo iedereen die zich daar komt wassen, een eigen zeepje krijgt. Patricia heeft dit dus kunnen waarmaken. in Huize Triest zullen ze hier heel tevreden mee zijn. vandaag mocht ik in Maldegem bij een dame van 78 jaar twee prachtige zelfgebreide dekens afhalen. ze had me een tijdje terug gebeld om te vragen hoe wij de dekens maakten. ze had namelijk heel veel restjes wol . ik vertelde over de vierkantjes en zo... ze vond het een leuk idee. dus ging ze aan de slag. ze vind het supertof zegt ze dat ze dit kan doen, vooral in deze koude wintermaanden is het een aangenaam tijdverdrijf. uit Nederland kreeg ik ook een mail van een dame die op mijn blogje langsgeweest was, en ook in haar omgeving met dit initiatief wil starten. ze vroeg waar wij de dekens naartoe deden en zo... ik heb haar een uitvoerige mail gestuurd en gevraagd om me op de hoogte te houden. vandaag heb ik een mailtje gestuurd naar radio 1212 voor de actie voor Haiti, dat wij dekens hebben die we kunnen meegeven. wie weet krijg ik vanuit deze hoek antwoord.... ik wens iedereen een fijn weekend maar vraag even aan de mensen van Haiti te denken : onze steun is heel belangrijk ! indien er mensen zijn, die organisaties kennen die rechtstreeks naar Haiti gaan met kleding of zo, en die onze dekens kunnen gebruiken mag U dat gerust laten weten. onze dekens zijn gemaakt om mensen te helpen. het was na de aardbeving in Pakistan dat we hiermee begonnen.
na mijn telefoon gesprek met Rita, eerder deze week, wilde ik wat meer weten over de actie waarvoor ze zich inzet 'Hart voor Haiti' dit is eigenlijk een nederlandse hulporganisatie, ik vond er echter informatie over de persoon die in België het voortouw neemt voor die organisatie : Gerrit Verbeke. deze man uit Oostende en zijn vrouw Christine zijn de gelukkige ouders van 6 kinderen en 5 pleegkinderen. Na zijn eerste reis naar Haiti in 1993 , waar hij zijn adoptie-dochter Naomie afhaalde, besloot hij iets voor dit zeer arme land te doen. de verschrikkingen en ellende die hij daar gezien had, kon hij niet uit zijn gedachten zetten. hij reisde nog verschillende keren naar Haiti en in 1998 bracht hij nog drie kinderen mee naar ons land. na zoeken naar werkgroepen kwam hij via een tijdschrift in contact met 'Hart voor Haiti'-Nederland. in 2003 is hij een vzw gestart, die uiteraard hand in hand gaat met die van onze Noorderburen. dat jaar reisde hij voor de achtste keer naar Haiti : "ik heb er mijn hart verloren, ik houd van het land en haar bevolking. dit is dan ook zeer typerend. je houdt ervan of je haat het vanwege de enorme problematiek en bittere armoede." hij heeft heel veel respect voor het Nederlandse echtpaar Johan en Janie Smoorenburg (Hart voor Haiti-Nederland) die 24 jaar geleden in Haiti een kinderdorp hebben opgericht, waar 160 straatkinderen onderhouden en onderwezen worden en dit tot hun meerderjarige leeftijd. bovendien wordt er -bij het bereiken van die leeftijd- gezorgd voor huisvesting en werk en steunen ze daarna de jonge adolescenten nog twee jaar op financieel vlak. ze worden dagelijks geconfronteerd met een overweldigende nood, krijgen telkens opnieuw te kampen met geweld (vijf staatsgrepen). soms lijkt alles uitzichtloos en onoplosbaar.... zonder hulp redden de kinderen het niet. Haiti is een sterk opkomend toeristisch gebied (Cuba, Dominicaanse Republiek, de Antillen...) maar Haiti wordt door de Westerse mens gemeden. als bij ons een kind van honger sterft of wordt mishandeld, dan is dat voorpaginanieuws. in Haiti is dat al lang geen nieuws meer... miljoenen mensen staan 's morgens op met de vraag hoe ze vandaag gaan overleven. heb je ooit nagedacht hoe je leven zou zijn moest je in Haiti geboren zijn? wonend in een huis van karton, nauwelijks eten, geen onderwijs... maar ondanks al deze moeilijkheden kunnen ze constateren dat door de inzet en betrokkenheid van velen dit werk kan doorgaan.
ik moet zeggen dat ik heel ontroerd was bij het lezen van de tekst over Gerrit Verbeke.
het is er al zo erg, en nu nog dit..... de situatie is heel explosief, de mensen hebben honger, er is bijna geen voorraad meer, waardoor soms gevochten wordt om eten of andere dingen... de hulpverleners worden overspoeld, en hebben ook nood aan medicatie en ander verzorgingsartikelen.... van over gans de wereld komt hulp op gang. daarom had ik ook gebeld voor dekens. maar, het is daar nu 33 graden, dus absoluut niet koud, en wat ze daar nu hardst nodig hebben is geld. geld om voedsel en drank te kopen, geld om medicatie te kopen, geld om te beginnen opruimen en in een later stadium met de heropbouw te beginnen..... daarom opend de vzw een nummer waar je kan storten : Noodhulp Haiti ING 380-0064659-31 maar je kan ook storten op nummers van het Rode Kruis, of Arsen Zonder Grenzen..... om het even, iedere euro telt.... men doet ook een oproep om plaatselijk iets te organiseren om geld in het laatje te brengen, en dit dan door te storten ...
de aarde beefde in Haïti... de gevolgen zijn enorm!!!! nu al vreest men voor honderdduizend doden, nog velen zitten vast onder het puin... van overal ter wereld komt hulp op gang... dokter Beaucourt met zijn team, speurhonden met hun baasje .... ze zijn naar Haïti om ginder te helpen in verschrikkelijke omstandigheden. het doet me denken aan de aardbeving in Pakistan, toen het voor ons allemaal begon met de dekentjes... Georgine Deleu, de nu 100-jarige uit Kruiseken, Wervik, belde me toen met de vraag of ze ook nog mocht breien. ik bezocht deze kranige dame, die nog alleen in haar huisje woont (weliswaar met wat hulp). haar dochter Rita is lid van de organisatie :'hart voor Haïti' een organisatie met hoofdzetel in Nederland. zelf is Rita reeds twee keer in Haïti geweest , en ze wil er zeker weer naartoe. het is een heel arm land, zegt ze, en nu zal dat zeker nog erger worden. het zal jaren duren voor alles weer opgebouwd is, en er zal veel hulp van buiten het land moeten komen om dat te verwezenlijken. ik vroeg of we konden helpen met dekens. vandaag komen ze nog samen om te vergaderen en te kijken wat allemaal gedaan kan worden...en ze houdt me op de hoogte. indien ze onze dekens kunnen gebruiken, zullen we ze met plezier gaan afgeven. ik wacht dus op een seintje van Rita. ik wil hier ook een oproep doen voor mensen die financieel willen steunen : bezoek de website www.hartvoorhaiti.nl en daar vind je informatie. deze organisatie werkt uitsluiten voor Haïti en is daar heel goed thuis in het getroffen gebied. zij weten wat ze doen, en wat best is...
enkele maanden terug besloot Kim Clijsters weer te tennissen, Justine Henin volgde haar voorbeeld... en vorige zaterdag stonden ze tegenover elkaar in de finale in Brisbane, Australië. vorige vrijdag bezocht Kim de kankerafdeling van het Royal Children's Hospital in Brisbane. ze werd er zo aangegrepen door de menselijke miserie en toen ze haar eigen kleine Jada zag, besefte ze dat ze gelukkig is met een gezond kindje. wat ze gezien had liet haar niet meer los... ze dacht voortdurend aan die kankerpatiëntjes... toen ze zaterdag de finale won deed ze een mededeling : ze gaf haar prijzengeld, zo'n 25.700 euro aan het ziekenhuis ! ze kreeg een staande ovatie !!!!! ik moet zeggen dat ik me bijzonder gelukkig voelde toen ik dit bericht las. Kim houdt heel veel van kinderen, dat hebben we meermaals kunnen zien en lezen, en ze heeft reeds heel veel geld aan goede doelen gestort. we mogen fier zijn met zo'n fantastische landgenote ! dat zullen velen met mij be-amen.
gisteren had ik met veel plezier een tekst op mijn blogje neergeschreven. wat er gebeurt is weet ik niet, maar Annie maakte er mij attent op dat er een paar keer het woord 'sterven' in voorkwam.... hoe dat komt, weet ik niet.... blijkbaar is er iets verkeerd gegaan bij het publiceren.... ik hoop dat dat niet meer gebeurt. groetjes, dino
Een nieuw jaar ... Al tien dagen oud .... hier ben ik terug op mijn blogje en ik wil eerst iedereen een gelukkig, gezond en succesvol 2010 wensen. de prachtige sokjes die je hier ziet afgebeeld zijn van de hand van oma ... oma uit Betekom. van Heel in het begin breit ze al voor onze aktie, leest mijn blog, Mailt mij Regelmatig ... vorige zomer hebben we mekaar ontmoet in Blankenberge, toen ze voor een weekje aan zee was ... Het was alsof we mekaar al jaren kenden ... Regelmatig stuurt ze me breiwerk toe. Annie heeft de prachtige sokjes gefotografeerd, zodat ik ze op mijn blog kon zetten . zo kunnen jullie even meegenieten. deze sokjes gaan naar kinderen die ze heel goed kunnen gebruiken, daar zorgen wij persoonlijk voor. ik wou ook nog maar eens zeggen dat alles 'wat iedereen breit én samennaait voor de actie' met heel veel liefde gebeurt, echte liefde voor de medemens. en in die goede instelling zetten we een nieuw jaar in, met onze actie! Deze week zag ik een gesprek van een journalist met een dakloze in het Noordstation in Brussel, en die dakloze had een van onze dekens gewikkeld rondom zich ... zo'n beelden zijn uniek! het toont nog maar eens, dat mensen heel gelukkig zijn met ons breiwerk ...
enkele weken terug was ik in Watervliet bij Rosette van de breiclub 'de vierkantjes'. ze vertelde me dat een vrouw uit Boechoute dekens gebracht had naar het dorpshuis en wou weten waar de dekentjes naartoe gingen. toen Rosette ter plaatse kwam was een cameraploeg van het programma 'man bijt hond' van Eén er om te filmen. na de opname verzekerde men dat Rosette zou ingelicht worden wanneer het werd uitgezonden. ik was superblij , en Rosette zou me mailen wanneer het zo ver was.... deze namiddag was Annie hier bij mij om lapjes te komen halen, en mijn dekens mee te nemen naar Mariette om er een boordje aan te zetten. ze had een mail gekregen van Patricia. zij had op kerstavond het programma 'man bijt hond' gezien, met daarin de opname in Watervliet. noch Annie, noch ik hadden het gezien.... Patriek kwam op het idee om te kijken of we het via 'ooit gemist' konden opvragen... en dat ging. samen hebben we toen de uitzending bekeken, en ik herkende onmiddelijk de dekens, want ik heb ze meegekregen van Rosette. het was oorspronkelijk de bedoeling dat de dekens naar Sri Lanka zouden gaan, maar omdat het probleem van de daklozen in Gent toen juist zo nijpend was, kreeg ik ze mee om ze daar te gaan afgeven. ik vind het heel spijtig dat ik die uitzending van 'man bijt hond' niet op voorhand heb kunnen aankondigen op mijn blog, maar willen jullie het ook eens zien, kan dat via 'ooit gemist'. het is de uitzending van kerstavond 24 december... een mooiere dag kon niet !
ik ben reeds vroeg opgestaan want ik ben kokkin van dienst.... vanavond is heel bijzonder : kerstavond ! ik hoop dat zoveel mogelijk mensen een fijne avond zullen doorbrengen met familie of vrienden. laat ons daarbij niet de essentie vergeten van kerstmis : de geboorte van Jezus. dat kleine kindje geboren in de stal in Bethlehem is geboren voor ons allemaal. zijn hele leven, het verhaal van de Bijbel, ik vraag me af hoeveel mensen daar nog aan denken deze tijd van het jaar.... ik vermoed dat de meeste kinderen alleen denken aan de pakjes onder de kerstboom... en hier wil ik even vertellen wat Annie gisteren meemaakte in Huize Triest : Annie was daarheen gereden met dekens, truitjes en ook een mooi speelgoedje van haar kleindochtertje. er was daar juist een man met zijn dochtertje, en toen dit meisje dat speelgoed zag stak het zijn handje uit. Werner van Huize Triest gaf het haar en het was door het dolle heen. Annie was heel ontroerd : "probeer dan maar eens je tranen te bedwingen, een mooiere kerst kan ik me niet wensen... en dan nog met iets dat wij niet meer gebruiken...." daar kan niets tegen op ! ik ben zeker dat heel wat onder jullie ook een eigen kerstverhaal meemaken... ik hoop dat heel wat van onze dekentjes mensen zullen verwarmen met deze kerst. we hebben er heel wat afgeleverd in Gent voor de daklozen, en elders in de wereld via Wereldmissiehulp en anderen... zo geven we warmte door aan onze medemensen die het niet zo goed hebben als wij. eigenlijk wou ik dat er niemand kou heeft, niemand honger heeft, niemand moet lijden... maar dat is een utopie. maar als we allemaal iets doen .... vele kleintjes maken een grote ... dus wie weet wat we allemaal kunnen realiseren... gisteren kreeg ik van oma een doos prachtige gebreide sokjes, uit Borgerhout kreeg ik van drie breisters een grote doos lapjes toegestuurd, en Mariette is weer aan de beterhand en haakt weer mooie boordjes rond de dekens die wij maken... het is echt zalig met zoiets bezig te zijn, dat kan ik jullie verzekeren en velen met mij. op deze vooravond van Kerstmis wil ik iedereen bedanken, in het bijzonder Antoinette en Annie, voor het breien, aaneenzetten, boordjes haken van de dekens, en voor de truitjes, de sokjes, de sjaals...... dat mooie werk heeft al veel mensen gelukkig gemaakt, en ons zeker !!!!! Zalig Kerstfeest !!!!!!
je kan er niet om heen, Kerst nadert... de straatverlichting, de mooie etalages, de versierde balkons, de kerstbomen.... het is een prachtige tijd, de mooiste tijd van het jaar !!!! het belangrijkste, en dat wordt soms eens over het hoofd gezien, is dat Kerst het feest is van Christus' geboorte, de geboorte van een bijzonder kindje. zelfs in eigen familie is de geboorte van een kindje heel speciaal. er worden kadootjes gekocht, een doopfeest gegeven.... iedereen komt naar het kindje kijken. zo is het ook een beetje met Kerst. het is een heel intieme sfeer, meestal in huiskring gevierd. ik kijk er enorm naar uit. dit jaar hebben we ook een kindje bij : ons Floortje. ze is nu vijf weken oud. ik kreeg een foto van mijn dochter, die me een beetje aan het kerstekindje deed denken. ik stuurde het door aan een goede vriend van me en zijn antwoord ontroerde me diep :
als ik lang naar deze foto kijk, dan worden de zorgen tot 'nul' herleid en krijg ik goesting om in te dommelen. in feite moeten wij zo kunnen leven, in de zekerheid dat onze Heer voor ons zorgt. elkeen moet in zijn leven leren kruipen, opstaan, vallen, weer opstaan en lopen. zo ook met onze problemen en tegenslagen. het doet soms pijn maar alles komt in orde !
iets om over na te denken, vind ik. donderdag ga ik eindelijk naar meulebeke bij angèle om lapjes op te halen. ze denkt dat ze niet allemaal in mijn auto zullen kunnen, dat belooft.... maar het maken van dekentjes is nu prioriteit, want de eerste vrieskou heeft ons al overvallen...
met het begin van deze nieuwe week, wil ik iemand bijzonder in de bloemetjes zetten : Liliane. zij is een vriendin van Annie. ze geeft op regelmatig tijdstip lapjes aan Annie mee. met de laatste 50 lapjes voor dit jaar komt haar teller op 1.500 te staan ! maar in totaal is dat al 5.550 !!!!! om U een ideetje te geven wat dat betekent rekende Annie uit dat dat ongeveer 40 dekens en 300 truitjes zijn..... je ziet met heel kleine dingen kan men grootse dingen realiseren. volgende week doet Annie haar een doos Mercitjes mee, om haar te bedanken. morgenochtend ga ik naar Deinze naar De Bosrank bij Elke. daar breien ze naarstig van alles en nog wat voor de kerstmarkt die volgend weekend plaatsheeft. dan verkopen ze hun breiwerk, en de opbrengst is voor Trees Van Hove, die elk jaar naar Senegal gaat en daar materiaal mee kan kopen om mee te doen. Antoinette komt me daar dan vervoegen, en we breien dan ook wat mee. vandaag kreeg ik ook een grote doos breiwerk van Lena De Zwarte. deze dame werkt met haar broers in een familiebedrijf maar maakt tussendoor tijd om te breien, en heeft nog andere vrouwen aangezet om te breien zodat het een serieuze levering is.... morgen gaat Annie naar Huize Triest, en zelf zal ik ook eens langs moeten want k heb ook nog veel klaar. en stilaan nadert het jaareinde.... Kerst en Nieuwjaar zijn niet meer ver af en we zijn wel allemaal al bezig met cadeautjes te kopen... we willen onze kinderen en kleinkinderen verwennen, het zijn dagen dat we allemaal samen vieren, dagen dat we ons echt goed voelen bij elkaar. denk ook eens aan de mensen die deze dagen alleen doorbrengen. een kaartje, een leuke attentie, een klein bezoekje... doet hen deugd. ik wens jullie allemaal een fijne week !
al van in het begin breit Denise uit Liedekerke lapjes. als ze er een hondertal heeft, brengt ze ze samen met haar man naar mij thuis. Denise en haar man zijn 80-gers, die nog graag eens op uitstap gaan . één van hun lievelingsuitstapjes is naar Sluis. en Eeklo ligt op hun baan als ze in Drongen van de autostrade rijden, richting Maldegem, Sluis. zondag bracht ze weer een grote zak lapjes, en ze vertelde met heel veel terechte fierheid, dat ze nu al 4.100 lapjes gebreid heeft !!!! dat mensen op deze leeftijd nog zo graag breien, daar neem ik mijn hoedje voor af..... en Denise is zo blij dat ze nog iets kan doen met haar breiwerk voor het goede doel. vorige woensdag deed ik een ganse auto dekens naar huize Triest. daar waren ze superblij . wat me heel erg trof, was een jonge moeder die daar met een drie weken oude baby was, en daar de nacht had doorgebracht... ik moest even slikken en dacht aan onze Floor, die zo zalig in haar bedje ligt, niets te kort heeft, met heel veel liefde omringt wordt... hoe kan het allemaal zoveel verschillen? gelukkig had ik een doos mee uit Waterliet, van een dame die speciale dekentjes maakt voor babies, en elk deken samen met nog wat kleinigheden, verpakt. ze wilde dat deze pakketjes uitsluitend aan jonge moedertjes gegeven werden. dit moedertje kreeg het eerste ! dat zijn dan van die mooie momenten, die het allemaal waard maken. daarom vertel ik dit allemaal op mijn blog, zodat jullie een beetje kunnen meeleven met wat het allemaal teweegbrengt. weer een nieuwe week, weer naarstig dekentjes maken... de winter nadert...
op 9 november werd Floor geboren, ons derde kleinkindje. Tom en Fien zijn ondertussen al 11 en 9 jaar, en nu komt daar Floortje bij. tientallen foto's zijn al genomen door de fiere mama en papa, en ik pikte er eentje uit om aan jullie te tonen. ze is nu vandaag 14 dagen oud, en woog vorige maandag al 3,800 kg, dus dat zal nu al wel 4 kg zijn. ze eet goed, krijgt borstvoeding !!!!! en slaapt ook heel veel. we zijn allemaal heel blij met dit nieuw leven in onze familie. binnen een week of vier is het kerstmis. ik ben druk bezig mijn kerstkaarten te maken, en naai ook in snel tempo lapjes aan elkaar.... de winter komt eraan, en we hebben weer een groot aantal dekens, die we deze week gaan afleveren in Gent. velen hebben wel de reportage gezien op teevee of het artikel in de krant over de daklozen die welzijnswerkers gevonden hebben en die in erbarmelijke omstandigheden leven... zo dicht bij ons.... het is onvoorstelbaar dat dit zich in onze omgeving afspeelt. wij hebben niks tekort, en ik vind het niet meer dan normaal dat we alles doen om hier toch ons steentje bij te dragen. "warmte en kleding" is één van de noodzakelijkste levensbehoeften, zonder overleef je niet. onze dekens geven warmte maar zijn ook met heel veel liefde (= warmte voor de medemens) gemaakt. daarom ben ik ook zo fier om weer heel wat breiwerk van heel veel mensen met een goed hart, naar daar te kunnen brengen.
op 9 november om 21.45u is Floor geboren. ze weegt 3,640 kg en meet 54 cm. het is een wolk van een baby. het is het eerste kindje van mijn jongste dochter Tamara en haar man Sven. ze zijn apetrots op hun dochtertje. en ik ook natuurlijk. het is mijn derde kleinkind, na Tom en Fien. ik ben superblij, het is een heel mooi kindje. ze slaapt goed , eet flink en is heel rustig tussendoor... zodra ik fotos heb zet ik er wel op mijn blog. een trotse oma, Dino
op dinsdag 20 oktober was ik uitgenodigd door Elke van de Bosrank. de gynecoloog van Mbour/ Senegal, waar Trees Van Hove elk jaar naartoe gaat, was op doorreis in Deinze. hij wou kennismaken met de dames die zoveel breiwerk meegeven met Trees, voor de kindjes in Senegal. het werd een gezellig samenzijn, we werden getracteerd op pannekoeken met koffie, en konden een praatje doen met de gynecoloog. hij kon zich goed uitdrukken in het frans. ondertussen werd er ook naarstig verdergebreid. alles word georganiseerd en begeleid door Elke, coördinator in de Bosrank. ik heb heel veel bewondering voor haar, het is een toffe vrouw.
in oktober was het ook kermis in Watervliet en de dames van breiclub 'de vierkantjes' stelden hun werkjes tentoon in het 'dorpshuis.' deze mensen zetten zich een gans jaar in voor verschillende goede doelen. zij maken heel wat dekens voor onze actie. de bezoekers van de tentoonstelling waren echt onder de indruk van de vele mooie bedspreien, sokken, mutsen... en andere handwerkjes. het was een heel geslaagde tentoonstelling, zeker voor herhaling vatbaar.
vorige week las ik in de krant het Nieuwsblad over een veertigtal Roma's die in de buurt van de Gentse Rabotwijk, in erbarmelijke omstandigheden leven. ze werden opgemerkt door welzijnswerkers. het terrein waar ze 'wonen' bestaat uit enkele vroegere volkstuintjes. het was een vergeten hoekje Gent geworden. meer dan vier maanden trekken ze zich hier uit de slag : een kot van geen twee bij twee meter, opgetrokken uit een paar planken en golfplaten. een matras en een stoel, meer kan er niet binnen. voor de deur staat een groot, zwartgeblakerd conserveblik, dat dienst doet als kachel. overal zowat hetzelfde interieur : één of twee matrassen, een stoel, soms een zetel, hier en daar een deken om de boel te isoleren. ze bricoleren een afvoer bij die naar buiten leidt, maar niet veel effect lijkt te hebben... overal slaat de zware lucht meteen op de longen. de geur is chemisch. ze gooien er alles op : hout en papier, ook plastic, vullingen van matrassen die echt niet mer bruikbaar zijn... als het maar warmte geeft. welzijnswerken Lieven De Pril zegt dat hij dit nog nooit gezien heeft. nergens raken ze aan werk zodat ze op bedelen aangewezen zijn. met de winter in aantocht hebben ze dringend regenbestendige kledij nodig en dekens. daarom nam ik contact op met KRAS, de Gentse koepel van armoedewerking. ze kunnen onze dekens heel goed gebruiken ! zo zie je maar dat we nog altijd goed werk doen met ons breien !!!!
het was een heel drukke week. vorige donderdag is mijn ma van een stenen trap gevallen, en had een grote wonde in het achterhoofd. volgens de dokter heeft ze echt een bijzondere engelbewaarder, want voor hetzelfde was ze er niet meer... zo was ik vorige week met mijn zus Ann op pad om haar slaapkledij, ondergoed, enz... naar het ziekenhuis te brengen. een onderzoek en scan hadden juist aan het licht gebracht dat het een zware hersenschudding was. de dokter raadde aan nog enkele dagen in het ziekenhuis te verblijven. ze maakte zich natuurlijk zorgen over de bloemen die niet op het kerkhof zouden staan, en haar bril die stuk was, en papa die nu alleen thuis was... er was dus werk aan de winkel. maar dat is ondertussen allemaal opgelost en sinds maandagnamiddag is ons mama thuis. ze moet zich nu natuurlijk stil houden en rusten. we zorgen om beurten voor eten en gaan langs om de vaat te doen en andere huishoudelijke taken. in het weekend is een oom van patriek overleden, die wordt vrijdag begraven. deze nacht is een vriendin van me overleden, na vier operaties en zes weken op intensief. ze is pas 52 jaar! ik vind het zo erg. haar man was al een jaar thuis omdat hij sukkelt met zijn hart en als vrachtwagen chauffeur mocht hij niet meer rijden. hij vond dat heel erg want het was zijn leven, maar stillaan had hij zich neergelegd bij de situatie en begonnen ze een beetje te genieten van het samenzijn. en nu dit... het zijn van die dingen die gebeuren in het leven, maar soms is dat wel heel hard hoor. langs de andere kant kijken we dan uit naar de geboorte van ons derde kleinkindje die nu wel ieder moment kan gebeuren, en dat is dan weer goed nieuws. op vtm loopt nu een nieuwe serie : "de stille weldoeners". miljonairs gaan undercover bij de armsten van de samenleving. ze leven en wonen onder deze mensen en naderhand maken ze zich bekend en schenken een deel van hun fortuin weg . Huize Triest uit Gent komt ook aan bod, dus kijken maar zou ik zeggen. Mariette uit Drongen heeft een zware val gedaan, is een beetje in het ziekenhuis moeten verblijven, maar nu is ze terug thuis. randjes rond de dekens haken zal ze voorlopig wel niet kunnen doen, maar dat is nu niet het belangrijkste. ik hoop dat ze spoedig herstelt, en gespaard blijft van verder leed. heel veel groetjes, Mariette en tot binnenkort eens. Angèle Perdu uit Meulebeke belde ook dat ik met een lege auto moet komen, dat wil zeggen dat er heel wat klaarstaat.... het is weer druk voor ons, want de winter nadert, en dan komen onze dekens goed van pas.
wie kent er niet de treffende spreuken van de Bond Zonder Naam? je ziet ze op veel plaatsen, en je kan het niet nalaten van eens te lezen wat er voor deze maand opstaat.... ik ben ook zo !!!! en ik ontvang ze nu ook elke maand. maar naast die spreuken... wat doet BZN? ik citeer wat op hun website staat, om zeker niets te vergeten : BZN is overtuigd dat 'waarden' de inspiratie zijn voor individuele en maatschappelijke verandering. BZN ontwikkelt daarom, vanuit de grondhouding 'no one claims, everyone supports', pluralistische initiatieven en samenwerkingsverbanden die het beste in de mens versterken. BZN vertaalt waarden naar concrete acties met focus op de eigen omgeving. In het verleden heeft BZN vooral initiatieven opgezet voor de gemarginaliseerde mens. de eerste beschutte werkplaats in Vlaanderen, het eerste vluchthuis voor vrouwen en ex-gevangenen waren allemaal BZN initiatieven. Naast blijvende aandacht voor deze doelgroepen wil BZN vandaag ook werk maken van : - Waarden in onze samenleving - Kinderrechten en opvoedingsondersteuning - Armoedebeschrijving en gelijke kansenrecht - Maatschappelijke bewustwording - Sociale samenhang met de bedrijfswereld - Interlevensbeschouwelijke dialoog - Zingeving
dit jaar bestaat Bond Zonder Naam 50 jaar en ik vind dat echt geweldig. wil je er meer over weten, ga dan eens kijken op hun website. je kan ook boekjes met spreuken, een poster met alle spreuken, kaarsen, kalender.... bestellen. met dit alles kan je hen helpen om hun werk verder te zetten, want in tijden van crisis, is dat niet gemakkelijk.
woensdag ga ik naar Integraal in Brugge, breiwerk ophalen, en eind deze week vertrekt Trees Van Hove naar Bolivië en neemt dekens, mutsjes en sokjes mee voor de babies die geboren worden in het 'ziekenhuis' waar haar zoon stage doet als gynecoloog. onze breiwerkjes komen zo stilaan overal ter wereld terecht.... we mogen er fier op zijn !!!! ik wens iedereen een fijne week.
deze week kreeg ik een mailtje van Patricia en Annie : een 54 jarige vrouw uit Roeselare , Maggie, had contact opgenomen . ze had mijn blog gelezen en wou ook graag breien. dat doet ze eigenlijk al heel haar leven graag, en nu wil ze ons ook helpen met haar breiwerk. Patricia heeft haar een mail teruggestuurd met enkele tips en richtlijnen. zo hebben we weer een fan bij.... ons clubke groeit.... en daar zijn we blij om! Hartelijk welkom bij onze familie, Maggie !!! want je zult het zelf wel ervaren, we zijn een beetje familie van elkaar geworden. via mijn actie leerde ik Annie en Antoinette kennen, die héél goede vriendinnen geworden zijn, eigenlijk zijn we precies drie zussen... door de jaren hebben we steeds meer mensen leren kennen die breien en dekens maken, we houden ze op de hoogte via mijn blog . zo leerde ik ook Patricia kennen, die jij op jou beurt gemaild hebt..... je kan het ganse verhaal van de actie lezen van in het begin. de breisters zitten overal verspreid. van aan de kust, tot kortrijk, zelfs borgerhout.... ik weet niet of je deze zomer de eeuwelinge , Georgine uit Kruiseken, zag op teevee die nog in haar huisje woont en ook breit, wel... zij is er bij van in het begin. ik ben haar zelfs gaan bezoeken, dit vond ik echt uniek. en het zijn allemaal mensen met het hart op de juiste plaats, anders doe je hier niet aan mee. het kan dus niet anders dat we een hechte band hebben...
nadat ik deze morgen mijn medicatie genomen had en warme thee dronk, zocht ik op televisie naar iets dat me interesseerde. op Canvas was Terzake bezig, meerbepaald een reportage over het grootste vluchtelingenkamp in Pakistan. mijn belangstelling was gewekt. dit kamp is gelegen nabij de grens met Afghanistan. er leven zo'n 30.000 vluchtelingen, waarvan de helft kinderen, in tenten. op de achtergrond hoorde men regelmatig geweerschoten.... de kinderen zagen er echt verweesd uit.... de mensen hadden ook geen uitzicht op een menselijke situatie. wat daar nog bijkomt is dat telkens er slachtoffers vallen van Amerikaanse raketaanvallen op de Taliban, zij daar gebruik van maken om jongens te recruteren. de jongelingen worden verscheurd door de keuze voor de Taliban, of voor het Pakistaans Leger. er werden twee boezemvrienden getoond, die elk een verschillende keuze gemaakt hadden. een engelse journaliste vroeg of ze, moesten ze in de strijd tegenover elkaar zouden komen te staan, ze de andere zouden doden. allebei antwoorden ze positief.... het is lijkt allemaal zo ongelofelijk, en toch is het realiteit. Sinds ik met de actie voor Pakistan begon, heeft dit land mij altijd bekoort. van de nederlandse hulporganisatie die ooit nog dekens voor ons meenam hoorde ik enkele jaren terug dat het er heel moeilijk en onveilig is, en dit werd nu nog eens beaamt door Bruno De Cordier, iemand die een boek geschreven heeft over die toestand daar. er is al zoveel armoede, en dan is er de Taliban, en rebellen die de streek onveilig maken en geen wetten erkennen... het raakt me heel diep die kinderen daar te zien in het vluchtelingenkamp, die niets hebben om van te dromen, niets om naar uit te kijken....soms zelfs geen ouders meer hebben.... honger.... wat zijn wij hier gelukkig ! als we kijken naar onze kinderen en kleinkinderen, hoop ik dat ook die kinderen ooit eens kunnen dromen..... wij proberen met onze actie een klein steentje bij te dragen, veel is dat misschien niet, en spijtiggenoeg geraakt het niet in Pakistan voor het ogenblik.... maar wie weet....
ik wens iedereen een mooi weekend en ik denk terug aan iets wat Patricia gisteren zei : elke avond voor ze slaapt, bid ze een 'onze vader' en 'een weesgegroetje'.... het duurt niet lang, en het kan zeker geen kwaad...in onze moderne tijd wordt het gebed al rap vergeten... mijn vader zegt altijd : "moest er een oorlog komen, de kerken zijn te klein, dan lopen ze allemaal gaan bidden...." we zijn beter dat we op tijd eens bidden en niet alleen als we in nood zijn....
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
Ik ben een vrouw en woon in eeklo (belgië) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 24/09/1953 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: handwerken, kaartjes maken en lezen.
ik wou met mijn blogje mensen op de hoogte houden van mijn actie "deken voor pakistan" maar ik vertel er ook over mijn gezinnetje en over wat ik voel en denk bij de actualiteit.
laat ons een beetje meer rondom ons kijken en beseffen hoe goed we het hier hebben, dat we ondanks onze bescheiden bijdrage toch verandering teweeg kunnen brengen in deze wereld. laat ons er iets moois van maken, deel geluk, liefde en warmte, daar worden we allemaal beter van. dino
dinsdag was er nieuwjaarsbijeenkomst en koffietafel voor de missiekring van Ruiselede. 
hebt u al gehoord van Susan Boyle?
maandagmiddag ben ik bij Angèle in Meulebeke de lapjes van Ocra gaan ophalen. ze had me verwittigd dat het véél was... toen alles ingeladen was, zat mijn auto vol : koffer en passagierszetel vooraan inbegrepen. 
na mijn telefoon gesprek met Rita, eerder deze week, wilde ik wat meer weten over de actie waarvoor ze zich inzet 'Hart voor Haiti'
de aarde beefde in Haïti... de gevolgen zijn enorm!!!!
Een nieuw jaar ... Al tien dagen oud ....
enkele weken terug was ik in Watervliet bij Rosette van de breiclub 'de vierkantjes'. ze vertelde me dat een vrouw uit Boechoute dekens gebracht had naar het dorpshuis en wou weten waar de dekentjes naartoe gingen. toen Rosette ter plaatse kwam was een cameraploeg van het programma 'man bijt hond' van Eén er om te filmen. 
je kan er niet om heen, Kerst nadert... de straatverlichting, de mooie etalages, de versierde balkons, de kerstbomen.... het is een prachtige tijd, de mooiste tijd van het jaar !!!!
met het begin van deze nieuwe week, wil ik iemand bijzonder in de bloemetjes zetten : Liliane. zij is een vriendin van Annie. ze geeft op regelmatig tijdstip lapjes aan Annie mee. 
al van in het begin breit Denise uit Liedekerke lapjes. als ze er een hondertal heeft, brengt ze ze samen met haar man naar mij thuis. Denise en haar man zijn 80-gers, die nog graag eens op uitstap gaan . één van hun lievelingsuitstapjes is naar Sluis. en Eeklo ligt op hun baan als ze in Drongen van de autostrade rijden, richting Maldegem, Sluis. 
op 9 november werd Floor geboren, ons derde kleinkindje. Tom en Fien zijn ondertussen al 11 en 9 jaar, en nu komt daar Floortje bij. tientallen foto's zijn al genomen door de fiere mama en papa, en ik pikte er eentje uit om aan jullie te tonen. ze is nu vandaag 14 dagen oud, en woog vorige maandag al 3,800 kg, dus dat zal nu al wel 4 kg zijn. ze eet goed, krijgt borstvoeding !!!!! en slaapt ook heel veel. we zijn allemaal heel blij met dit nieuw leven in onze familie. 
op 9 november om 21.45u is Floor geboren. ze weegt 3,640 kg en meet 54 cm. het is een wolk van een baby. 
op dinsdag 20 oktober was ik uitgenodigd door Elke van de Bosrank. de gynecoloog van Mbour/ Senegal, waar Trees Van Hove elk jaar naartoe gaat, was op doorreis in Deinze. hij wou kennismaken met de dames die zoveel breiwerk meegeven met Trees, voor de kindjes in Senegal. 
deze week kreeg ik een mailtje van Patricia en Annie : 
nadat ik deze morgen mijn medicatie genomen had en warme thee dronk, zocht ik op televisie naar iets dat me interesseerde. 
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
