Je probeerde nog even te blijven bestaan, ons nog even vast te houden, nog even net niet te gaan. En toen het licht uit je ogen verdween, was het nooit meer zoals voorheen. ***
vanavond ben je er nog, vannacht of morgen verlaat je ons... acht-en-twintig jaar geleden leerde ik je kennen, als de vader van de man, waar ik verliefd op geworden was, en voor wie ik naar de andere kant van de wereld zou gaan om hem te volgen. één-en-twintig jaar geleden verloor ik mijn man, jou kind onbegrijpelijk, zo'n jong leven plots afgebroken... we bleven allen verweesd achter... mijn man, jou kind! toen we jullie kwamen vertellen, wat er gebeurt was, keek je me aan, en zei dat je het zo erg vond en dat terwijl je zelf kapot ging van de verdriet. het leven was voor niemand van ons nog hetzelfde. elke dag ging je danny bezoeken op het kerkhof ondanks je soms wankele gezondheid.
nu lig je daar, omringd door degenen waar je zielsveel van houd hierboven wacht je een nieuw leven, en een weerzien je bent niet bang maar ik zal je missen ik zal je altijd herinneren als een fantastische vader een héél liefhebbende opa voor de kleinkinderen jou gezin was het enige wat telde!
het was al een tijdje geleden, maar vandaag bracht de postbode een pak met lapjes. van wie zouden die komen? het waren kleurige lapjes, waartussen een brief zat. een brief van juf magda van het zesde leerjaar van de vrije basisschool van ingooigem! samen met haar collega greta, leerden ze de leerlingen breien, ook de jongens! en net als in alle scholen die breiden, vonden de kinderen het een goed initiatief en deden ze enorm hun best. en het resultaat mag gezien worden... vanavond begin ik er al een mooi deken van te maken. je ziet maar dat onze kinderen hun hart op de juiste plaats hebben. laat het alsjeblieft zo blijven. we leven in een land waar de meeste kinderen niets tekort hebben. maar tis niet overal zo goed. zelfs in eigen land is er veel verdoken armoede. eigenlijk zouden we dekens en truitjes kunnen maken voor die mensen ook. een warm deken om te slapen is toch het minste wat een mens moet hebben. het is mijn droom om zoveel mogelijk scholen warm te maken voor mijn initiatief : zelf kunnen zij ook dekens maken voor projecten, en ondertussen leren de kinderen dat het niet vanzelfsprekend is, wat we allemaal hebben. hoe dan ook, ik dank al de scholen, die al meegewerkt hebben aan mijn project!
bakken... dat is het minste wat je kan zeggen van dit weer! je mag dan nog zo een zonneklopper zijn, maar nu is het echt wel héél warm. ondanks dat ik geboren ben in blankenberge, kan ik niet zo goed tegen de warmte. bij zo'n weer blijf ik liefst binnen in de schaduw. zaterdagmiddag was ik even in watervliet, waar ze alles in gereedheid aan het brengen waren voor de hobbytentoonstelling. deze ging gisteren en vandaag door. allerhande naaiwerkjes, waaronder prachtige tafellopers, tafelkleden in kruisjessteek , lagen daar tentoon; ook zelfgemaakte juwelen en beelden kon je er bewonderen. het waren stuk voor stuk kunstwerkjes. er was ook een ruimte voorzien voor de dekentjes en truitjes, die de watervlietse vrouwen gebreid hebben voor pakistan. ze hadden graag mijn documentatiemap over de actie erbij gelegd. ondertussen toonden ze me fier de affiche die ze gemaakt hebben : breiclub "de vierkantjes" nodigen uit om te breien voor het goede doel. echt super! het is ook altijd een plezier om die mensen daar aan het werk te zien , telkens de tweede donderdagnamiddag van de maand in het dorpshuis. vandaag was het verlof van mijn ventje voorbij, en ik moest hem naar bergeijck (dichtbij eindhoven, nederland) voeren om zijn vrachtwagen op te halen. hij werkt namelijk voor een nederlandse firma. ik heb het nuttige aan het aangename gekoppeld, en op de terugweg een bezoekje gebracht aan waasland shoppingcenter in sint-niklaas. dat is mijn favoriete shoppingadres. ik vind het er gewoon heel mooi, er zijn toffe winkels, je kan er in de verschillende eetgelegenheden eens lekker eten, of een koffietje drinken. alles is ruim en toch overzichtelijk, echt een aanrader. mijn goeie vriendin annie is weer terug thuis, na haar fietsvakantie. ze is blij weer te kunnen breien en ik ben gelukkig dat ik haar weer kan mailen. dat contact mis je wel hoor. juffrouw brigitte uit knokke belde me vanavond, dat ze van een mevrouw een ganse landing wol heeft gekregen. in september als de school weer begint, gaat ze met haar klas weer aan de slag. ondertussen geniet ze van een welverdiende vakantie. nog één jaar lesgeven en ze gaat met pensioen. maar ik ben zeker dat ze zich niet zal vervelen. eigenlijk zijn we allemaal bezige bijen , zo vind je elkaar bij zo'n actie. ik ben al die mensen zo dankbaar, en ik heb zoveel nieuwe toffe mensen leren kennen. dat maakt me echt gelukkig! ondertussen zie ik dat er bijna drieduizend mensen een bezoekje brachten aan mijn blog, waarvoor mijn dank. ik hoop er nog lang te kunnen mee doorgaan. en daarmee dank ik ook pascal vyncke die seniorennet opstartte en zo héél wat mensen de kans geeft hun eigen blog te kunnen maken, en ook andere mensen de kans geeft ervan te genieten. dank je , pascal!
vandaag wil ik even stilstaan bij het vreselijke nieuws, dat stacey en nathalie vermoord teruggevonden zijn. een vader vertelde op tv : "hoe kan je een kind uitleggen, wat niet uit te leggen valt?" ja, hoe kan je zoiets uitleggen???? twee engeltjes, aan het begin van hun leven, worden zomaar koelbloedig vermoord.... de ouders, familie, bekenden, ja zelfs wij, blijven verweesd achter. wat gebeurt toch allemaal in onze maatschappij? men kan niet meer gerust over straat lopen, de tram of trein nemen. er loopt zoveel fout. hopelijk beseft de overheid, dat zij de enorme verantwoordelijkheid draagt, om onze maatschappij veiliger en leefbaarder te maken.
graag zou ik iedereen vragen om vandaag en ook de komende dagen enkele minuten per dag aan deze meisjes en hun familie te denken, misschien eens een kaarsje te branden, een gebedje aan hen opdragen.
net thuis van de proclamatie. 11 toffe jonge vrouwen mochten hun diploma in ontvangst nemen, en starten in de loop van de maand juli als verpleegster in diverse instellingen of ziekenhuizen. ze hadden ook gedurende de laatste trimester een actie gedaan voor het goede doel. hun keuze viel op "fashion for africa" van guy vandesande. 1500 euro heeft hun actie opgebracht en guy wou dan ook graag naar eeklo komen om de cheque in ontvangst te nemen. naast hun rapport, keken de jonge verpleegsters dus vooral uit naar zijn komst!!!! hij vertelde over zijn project : in het dorpje toubacouta in senegal willen ze voor de gemeenschap daar een ziekenpost moderniseren. hij heeft nu ook een fotoboek uitgebracht waarvan de opbrengst ook naar toubacouta gaat. héél mooi boek! ik heb er ook één gekocht. in het begin van mijn actie had ik al eens gemaild om te vragen of ze daar ook geen dekens konden gebruiken? vanavond had ik de kans er nog eens met hem over te praten, en ik maakte van de gelegenheid gebruik om hem een lappentruitje te overhandigen. carine, die in toubacouta een hotel uitbaat was ook mee, en is dus heel goed op de hoogte van de noden van die mensen daar. zij vond het truitje heel goed. we zullen contact houden en zien of we iets kunnen meegeven. het was dus een héél fijne avond, maar het gelukkigst was ik met de grote onderscheiding van mijn dochter : de bekroning van drie jaar inzet.
vanavond om 19.30u woon ik de proclamatie bij van de afgestudeerde verpleegsters hier in eeklo. en wel om een bijzondere reden : mijn jongste dochter krijgt vanavond haar eindrapport en diploma voor verpleegster. dit is meteen de bekroning van haar drie jaar durende studie. als je nog thuiswoont , is dat misschien niet zo een grote opdracht, maar als je eerst zes jaar gewerkt hebt, getrouwd bent en dus een huishouden runt, is dat wel héél wat anders ! ik heb zo veel bewondering voor haar. enkele dagen voor ze trouwde begon ze haar eerste jaar. de stages en leertijden wisselden elkaar af, en ook het schoolwerk nam veel tijd in beslag. ze nam het heel serieus, en wilde kost wat kost slagen. met een voldoende nam ze geen genoegen. maar nu is het eindelijk voorbij. ik ben benieuwd al die jonge meisjes te zien vanavond, die zich nu met hart en ziel zullen inzetten in de maatschappij . het is geen beroep, vind ik, het is een roeping!!!! zoiets moet je graag doen, anders hou je het niet uit. het is voor zieke mensen leuk, als zo'n opgewekte, vriendelijke verpleegster je kamer binnenkomt. je zou er je pijn even door vergeten... binnen enkele dagen begint ze te werken in het ziekenhuis, en ik weet zeker dat ze een zonnetje zal zijn voor de mensen die ze gaat verzorgen. ik ben zo fier op mijn dochter, en ik kan het niet nalaten om te denken, dat mijn overleden man van hierboven meekijkt en ook even fier is op zijn dochter! dat zijn van die momenten, dat je onvermijdelijk denkt aan hoe het zou geweest zijn als hij hier nog was geweest.
-"vertel eens wat er scheelt", zei de psychiater tegen de overspannen man -"het is allemaal gekomen door mijn huwelijk. ik trouwde met een weduwe die een volwassen dochter had. zij werd mijn stiefdochter. mijn vader kwam op bezoek, werd verliefd op mijn stiefdochter en trouwde met haar. zo werd mijn stiefdochter mijn stiefmoeder. mijn vrouw kreeg een zoon. die werd automatisch de schoonbroer van mijn vader, want hij is de halfbroer van mijn stiefdochter, die met mijn vader getrouwd is. aangezien mijn zoon, de broer is van mijn stiefmoeder, is hij ook mijn oom. de vrouw van mijn vader kreeg ook een zoon. dat is dus mijn broer, want hij is het kind van mijn vader. maar hij is ook mijn kleinkind, want hij is de zoon van mijn stiefdochter. mijn vrouw is mijn grootmoeder, omdat ze mijn stiefmoeders moeder is. en ik ben dus haar kleinzoon. maar dat is nog niet alles. aangezien ik getrouwd ben met mijn stiefgrootmoeder, ben ik niet alleen de echtgenoot en de kleinzoon van mijn vrouw, maar tevens ook mijn eigen grootvader! dat verklaart waarom ik een beetje overspannen ben..."
'k zou ook een beetje overspannen zijn, denk ik. groetjes, dino
vorige maandag toen ik terugkwam van de vergadering bij wereldmissiehulp, voelde ik me echt niet goed. ik dacht dat het de warmte was, die me parten speelde. 's nachts werd ik wakker van de keelpijn. dat gaat wel over dacht ik, en ja, je bent druk bezig, je weet hoe dat gaat : je denkt dat het vanzelf wel overgaat. in het weekend, werd duidelijk dat ik toch naar de dokter zou moeten. maandag had ik beloofd om te gaan helpen voor de tweedehandskledingsbeurs, en die belofte wilde ik toch nakomen, dus werd het dinsdag voor ik naar de dokter kon. natuurlijk had ik een beetje te lang gewacht en zat alles vast. zonder medicatie zou het niet goedkomen. nu we toch in de buurt waren, wilde ik wel een wandeling in brugge maken. ik liep er vroeger school, in het sint andreasinstituut, weet je wel, en de liefde voor brugge is alleen maar groter geworden. een dag daar vertoeven, en ik voel me een héél ander mens. iedereen in ons land, is wel al eens in brugge geweest, en als je er rondloopt, zie je wel dat de toeristen eigenlijk van overal over de wereld komen. het is een stad die ons zoveel vertelt over de middeleeuwen en die zijn historische gebouwen goed heeft bewaard. de schoonheid van de stad treft ieder mens : het minnewater, het begijnhof, de o.l.vrouw en de sint salvatorkerk, het belfort....noem maar op. zeker niet te vergeten : een boottochtje op de reien, of een rit met de koets. het is een pracht van een stad. na een lekkere maaltijd in één van de vele restaurantjes aan de markt, konden we weer opgewekt naar huis terug. en nu stipt mijn medicamentjes nemen en op tijd in bed.
bij het begin van de 21ste eeuw wonen er op onze planeet 6 miljard mensen. india telt 1 miljard inwoners. china 1,2 miljard. de wereldbevolking blijft groeien : in 2050 zullen we met 9 miljard zijn. azië zal dan de helft van de wereldbevolking uitmaken, terwijl afrika meer inwoners zal tellen dan europa en noord-amerika samen. zou de aarde een dorp zijn met 100 inwoners, dan zouden in dat dorp ca. 5 noord-amerikanen 8 latijns-amerikanen 10 oost-en westeuropeanen 5 uit de voormalige sovjet-unie 12 afrikanen 58 aziaten wonen. er zouden 30 blanken en 70 kleurlingen wonen in dit werelddorp. 52 vrouwen en 48 mannen. 80 van hen zouden in een hut of iets van die aard wonen. 70 zouden niet kunnen lezen en/of schrijven 1 heeft een hogere opleiding gehad 1 is in het bezit van een computer 14 zijn ongeschoold 7 hebben één of méér auto's in het dorp zouden 33 kinderen zijn 6 inwoners bezitten samen 59% van het totale vermogen en 5 van hen zouden noord-amerikanen zijn 50 in het dorp zijn ondervoed.
op de 6 miljard inwoners die onze planeet bevolken, leven er 3 miljard met minder dan 2 euro per dag. 800 miljoen mensen lijden honger. door de combinatie van slechte voeding en infecties sterven ieder jaar 20 miljoen kinderen beneden de 5 jaar. de armoede en de sociaal-economische ongelijkheid nemen toe : tussen de rijkste 5% en de armste 5% bedraagt het verschil van inkomsten vandaag 74 tegen 1, tegenover 30 tegen 1 in 1960. het fortuin van de 200 rijkste mensen op aarde is groter dan de gezamelijke inkomsten van 41% van de wereldbevolking (2,3 miljard inwoners). het patrimonium van de 3 meest gefortuneerden van deze aarde overtreft het bruto nationaal produkt van de 35 armste landen tesamen. 10% van de wereldbevolking legt beslag op 90% van de beschikbare energie. aan wapens wordt veel geld besteed (méér dan 2150 miljard) dan aan gezondheidszorg en opvoeding. zou de wereld een dorp zijn met 100 inwoners , dan zouden er 33 christenen wonen en 67 anders- of niet-gelovigen :18 moslims, 13 hindoes, 6 boeddhisten, 25 andersgelovigen en slechts 5 atheïsten. (uit : wereldmissiehulp vzw. een kennismaking)
dit gedicht schreef bomi. het is een schitterend gedicht, dat ons eens doet nadenken over wat wij allemaal hebben, en anderen niet. nog meer mooie gedichten vindt je op http://blog.seniorennet.be/bomi2 . breng er ook eens een bezoekje, ik weet zeker dat jullie er ook zullen van genieten. dank je bomi voor je prachtige gedichten!!! dit gedicht vind ik heel goed passen in de geest van mijn blog, over de dekens voor pakistan. daarom ook dat ik het hier vandaag neerschrijf. deze namiddag ben ik in velzeke, naar het sint-fransiscusziekenhuis geweest . jacqueline had me gebeld, dat er een zestal dekens klaar waren. de mensen daar hadden met plezier lapjes gebreid, en zij had ze aan elkaar genaaid, 's avonds en in haar vrije tijd. ze vertelde me, dat de patiënten daar echt zo blij waren ook iets te kunnen doen voor pakistan, liefst wilden ze ook verder doen met de actie. ja...dan kan je toch geen neen zeggen... het is ook een leuke bezigheid voor deze patiënten. als er mensen uit de buurt van dit ziekenhuis mijn blog lezen, en nog restjes wol liggen hebben, die je niet meer gebruikt, willen jullie ze dan daar gaan afgeven. alle beetjes helpen. vandaag kwam de zon toch nog een beetje langs, gelukkig maar. ik wens jullie dan ook allemaal een zonnig weekend, en veel blogplezier.
vanavond wil ik even stilstaan bij enkele bijzondere blogs van Lien; ik heb reeds enkele van haar mooie gedichten neergeschreven op mijn blog. maar Lien heeft zoveel mooie gedichten geschreven, die jullie allemaal kunnen weervinden op twee blogs van haar : http://blog.seniorennet.be/groeien_naar_het_licht
als je houd van poëzie, zijn dit zeker aanraders. ik sta echt in bewondering voor de mooie teksten en gedichten die zij schrijft. zo heeft ieder zijn eigen talenten. proficiat, Lien met je mooie gedichten!
vandaag is weer een mijlpaal in onze actie. toen ik enkele weken geleden bij zuster cécile en zuster noëlla in ruiselede op bezoek was, leerde ik er koen kennen van wereldmissiehulp. de zusters spraken hem over de dekens, en het probleem van het ter plaatse krijgen. enkele dagen later kregen we een uitnodiging om naar de vergadering te komen op het hoofdbureau van wereldmissiehulp. en ja, nu was het zo ver. ik had antoinette meegevraagd, omdat ik vind dat zij zo belangrijk is voor mij. zonder haar had ik wel nooit kunnen bereiken, wat ik tot nu toe gerealiseerd heb. dus, wij samen naar boechout. eerst was er een moment van gebed en bezinning in de prachtige sint - stefanuskapel. in de vergadering die daarop volgde, mocht ik over mijn actie praten : ik vertelde hoe het allemaal begon, over de enorme respons van overal, over mijn bezoeken aan de scholen en bejaardentehuizen, de pakjes die maar bleven toekomen.... natuurlijk had ik enkele dekens en ook truitjes meegenomen , zodat alle aanwezigen konden zien wat het resultaat is van al dat breiwerk. iedereen vond het een prachtig initiatief. pater augustinus van averbode, was er ook aanwezig. samen met enkele zusters doet hij verschillende scholen aan in vlaanderen, om de kinderen te vertellen over hun werk in de derde-wereld-landen. zuster claire vertelde met enorm veel enthousiasme over de voldoening, die ze daarbij ervaart. ze gaat helemaal op in haar streven om de jeugd te motiveren. samen zullen zij nu de dekens en de truitjes meenemen bij hun bezoek aan de scholen, om ze aan de kinderen te tonen. iedereen was het er over eens, dat wereldmissiehulp, onze dekens en breiwerk zal verzenden. voor ons een oplossing van ons grootste probleem : onze dekens ter plaatse krijgen. na de vergadering kregen we ook een rondleiding, zodat we een inzicht kregen hoe allerlei goederen daar toekomen, gesorteerd worden, verpakt en klaargemaakt voor verzending. in de drukkerij las de zuster een mooi gedicht voor, dat na het drukken, meegenomen wordt naar de scholen, en uitgedeeld aan de kinderen :
ik weet niet waarom
lieve god ik weet niet waarom zoveel mensen meer moeten hebben dan wij. ik weet niet hoe het komt dat wij altijd honger hebben en zij niet
ik vraag u : geef aan mijn zusje een nieuwe jurk, als het kan een mooie kleurige, en ook een paar sandalen het mogen oude zijn , hoor god als ze maar passen, is het goed. gebed van een chileens kind zo zie je maar, en keer dat je in die wereld van hulp aan minderbedeelden terechtkomt, kom je steeds méér mensen tegen, die net zoals jij , begaan zijn met het lot van mensen, die niet zo veel geluk hadden als wij, die in een welstellend land geboren zijn. maar samen zullen we ons inzetten voor een betere wereld, waar deze mensen méér kansen moeten krijgen.
klavertje vier was vandaag heel toepasselijk : van twee vriendinnen kreeg ik goed nieuws. mijn goede vriendin, die kanker heeft, kreeg een positieve uitslag van de dokter, ze is aan de beterhand. een goede breivriendin kreeg ook goed nieuws betreffende de gezondheid van haar kleinkind. dit vind ik gewoonweg fantastisch. de zon liet ons dan ook nog eens genieten van een warme, zonnige dag. deze namiddag ging ik met marleen naar het dorpshuis in watervliet. daar breien ze voor pakistan. vorige maand was ik daar ook en liet daar een truitje van lapjes achter, en nu hebben zij er al een hele reeks bijgemaakt. allemaal om het mooist, keurig in elkaar gezet door magda. en van haar leerde ik hoe je de lapjes mooi aan elkaar kunt zetten, zonder een zichtbare naad. gewoonweg heel mooi, hoe zij dat doet. je ziet dat je nooit te oud bent om te leren. op 2 en 3 juli, tijdens de kermis in watervliet houden zij een hobbytentoonstelling. daar zullen zij hun werkjes en hun dekens en truitjes voor pakistan uitstallen. allen daarheen, zou ik zeggen, want watervliet is echt een hele mooie poldergemeente op de grens met nederland. het is ook gewoonweg een prachtige streek : hun kerk is gekend als de kathedraal van het noorden, er zijn ook een paar tea-rooms en restaurantjes waar je lekker kan smullen, vandaar ben je ook dicht bij sluis, aardenburg...
na schooltijd kwamen ook weer enkele kinderen van het vijfde en zesde leerjaar om te leren breien. juffrouw annie heeft hen al heel wat geleerd, want hun breiwerkjes zijn al heel mooi. wanneer ze dan de truitjes zien, zijn ze enthousiast. nog wat oefenen, en ze kunnen voor zichzelf ook zo'n trui maken...
ze zeggen als je anders bent dan hoor je er niet bij ze doen alsof je anders bent als jij niet zo bent als zij
maar kijk eens naar de regenboog... zie je het soms gebeuren dat van die zeven kleuren bijvoorbeeld rood of groen er één niet mee mag doen
neen, de één staat naast de ander en ze zijn zoals je ziet steeds verbonden met elkander kunnen mensen dat dan niet...
weer een mooi gedichtje die ik vond op internet! ik zet het hier speciaal neer, voor alle mensen. indien we elkaar allemaal beter zouden aanvaarden zoals we zijn, zou er veel verdriet gespaard blijven. laat de mensen zichzelf zijn, want ieder heeft bijzondere gaven, hoewel je dat misschien niet zou denken. allemaal vormen we een éénheid, of we nu blank of zwart zijn, of we nu rijk of arm zijn, baas of knecht... de één heeft de ander nodig, we zijn allemaal gewoon mensen. marco borasato heeft een liedje : "aan het einde van de lijn". het is een heel mooi lied, het komt er op neer dat we naakt geboren worden, en op het eind van ons leven nemen we niets mee, vertrekken we eigenlijk weer naakt, en wat je hier op aarde ook had, je neemt niets mee.... de wereld zou zo mooi kunnen zijn! maar als we elk voor ons eraan werken , zal er toch iets verbeteren. zeg niet, één mens verandert de wereld niet, maar we moeten ergens beginnen.
toen ik de eerste keer op seniorennet iets over de blogs las, wist ik niet goed wat dat betekende. ik bezocht er enkele, en het leek voor mij op het eerste zicht de beste manier om de mensen die breiden voor de dekens voor pakistan op de hoogte te houden. en zo begon ik aan mijn blog... regelmatig kreeg ik bezoek van andere bloggers. en zo ga je ook eens kijken naar hun blog. het is een fantastische ontdekkingstocht doorheen de vele blogs. ik raad het iedereen aan : de ene schrijft over zijn hobby, de andere over evenementen die plaats hebben, nog anderen schrijven gedichten. zo ging ik gisteravond nog eens rondneuzen in blogland. zo kwam ik bij lien terecht. wondermooie gedichten kan je er lezen. één wil ik hier neerschrijven, ik ben overtuigd dat jullie het héél mooi zullen vinden.
volg je eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag : ga ervoor!
luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal
vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan je zelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf
dit en nog vele gedichten vind je er terug. ik wens jullie allemaal een fijne week en de zon komt ons stilaan verwennen.
Hoe lang is het geleden dat je - een boek las van je lievelingsauteur, die voor jou altijd een boodschap heeft? - een muziekstuk beluisterde, dat je zeer diep kan ontroeren? - een museum bezocht, dat je een gevoel van vervulling geeft? - een lange wandeling maakte in de natuur, die je doet verademen en je hart sportief houdt? - op een terassje rustig een biertje dronk of een kopje koffie met slagroom? - met ruimte van tijd hebt geluisterd naar wie je veel moet vertellen? - in de morgen innig bad om uur na uur schoon te leven? Het komt voor mekaar als je je tijd goed plant. Valeer Deschacht
volgende zaterdag om 10 uur gaat de tweedehandskledingsbeurs dus van start in gent op de poel, het is een onderdeel van de duurzaamheidsbeurs. maar nu weet ik dat daar heel veel aan vooraf gaat. deze week hebben we al massa's kleren binnengekregen : allemaal worden ze bekeken of er geen foutjes, of vlekken op zijn, of ze nog verkoopbaar zijn, of ze proper zijn..... dan moeten we ze nummeren met het nummer van de eigenaar, zodat we nadien de afrekening kunnen maken, en alles terugvinden. dit werk gebeurt allemaal gratis door vrijwilligers. ik verheug me er al op dat vele mensen voor een prikje toch mooie, trendy kleren zullen kunnen kopen. maar nu ben ik toch blij dat het zaterdag is, en een lang weekend voor de deur staat. en ik niet alleen denk ik!!!! en de zon komt er door! mag wel ook, hé na zo' miezerige weken... ik hoop dan ook dat iedereen er met volle teugen kan van genieten.
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
Ik ben een vrouw en woon in eeklo (belgië) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 24/09/1953 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: handwerken, kaartjes maken en lezen.
ik wou met mijn blogje mensen op de hoogte houden van mijn actie "deken voor pakistan" maar ik vertel er ook over mijn gezinnetje en over wat ik voel en denk bij de actualiteit.
laat ons een beetje meer rondom ons kijken en beseffen hoe goed we het hier hebben, dat we ondanks onze bescheiden bijdrage toch verandering teweeg kunnen brengen in deze wereld. laat ons er iets moois van maken, deel geluk, liefde en warmte, daar worden we allemaal beter van. dino
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
