toen ik woensdagmorgen haar overlijden vernam, voelde ik me heel verdrietig. ik weet , het gebeurt elke dag wel ergens anders, maar toch deed haar dood me heel veel verdriet....... of je nu van dezelfde mening was als zij, doet er niet toe. ze had een heel mooie leven tot ze plots het nieuws kreeg dat ze kanker had. dat is iets wat elke dag , spijtiggenoeg, velen onder ons te horen krijgen, en elk gaat er op een ander manier mee om. zij besliste om deze strijd met ons te delen, en zo anderen moed te geven, die ook in hetzelfde straatje zaten. haar grootste drijfveer waren haar twee 'prinsen' , zoals ze haar twee zoontjes noemde. daarvoor wilde ze leven ! het werd een lange strijd met hoogtes en laagtes, ze bleef erin geloven, ondanks hetgeen dokters ook zeiden, en gesteund door haar engelbewaarder Frank Van Hecke. ze ging nog naar het buitenland om andere therapieën te proberen. maar vorige week maandag ging ze dan heel snel achteruit om dinsdag de strijd helemaal te verliezen. Marie-Rose, ik vond jou een fantastische vrouw, een sterke vrouw, een voorbeeld voor ons allen. dit had niet mogen gebeuren, maar je zal niet vergeten worden. je zoontjes zullen opgroeien met het idee aan hun supermama, op tijd en stond een envelopke krijgen met enkele woordjes van jou, en iedereen die jou gekend heeft zal kunnen vertellen hoe jij was. je engelbewaarder Frank, die ondertussen je man werd, is het beste wat je kon overkomen, hij is zo fier op 'zijn vrouw'. je kinderen, Frank, je ouders, je zus en broer en je familie wacht nu een zware tijd, beseffen dat je hier niet meer lijfelijk aanwezig bent... maar wel nog hierboven. van daar zal je waken over hen, ze zullen nooit alleen zijn, altijd je steun kunnen vragen....... Het ga je goed, Marie-Rose, je was een toffe madam, die ik me altijd zal herinneren.....
na de mooie zonnige namiddag van dinsdag, hadden we gehoopt op een herhaling op woensdag, maar niets was minder waar want het was een beetje gure wind die waaide toen we in Oostende aankwamen. Annie was in Drongen op de trein gestapt, Antoinette en ik in Aalter. zo maakten we met ons drieën deze aangename treinreis mee. het herinnert me aan de tijd dat ik van Zeebrugge(waar ik woonde toen ik een jaar of zeven was) naar Brugge ging met de trein. in Oostende gekomen voegde Patricia zich bij ons en gingen we eerst een lekkere kop koffie drinken. we wandelden door de winkelstraten, om dan rond de middag een warme maaltijd te gebruiken in een tof restaurant. het dessert moesten we bij Patricia thuis in Bredene gaan eten. eerst wat 'sightseeing', daar de bakker over de middag gesloten was, en zo leerden we Bredene eens een beetje kennen. het is een stukje kust die misschien niet zo gekend is als Knokke en Blankenberge, maar zeker even mooi, of nog mooier. er worden ook volop appartementen gebouwd, zoals overal trouwens. na twee uur haalde Patricia haar taart af en reden we naar het "vissershuisje" van Patricia. eigenlijk is het een buitenverblijf, maar in afwachting dat haar huis in Gistel af is, resideren ze daar. dit mooie vissershuisje is echt een droomhuisje, zo gezellig, zo aangenaam en knus....... dat vonden we alledrie. dan kwam de taart op tafel, en wat lag er bovenaan : een klavertje vier !!!!! dit had ze speciaal besteld. Patricia is echt een supervriendin en een deel van ons klavertje vier. we hebben onze agenda's samengelegd om zo de zaal te kunnen bespreken in Vinkt voor onze , ondertussen 3de samennaaidag. Antoinette zorgt daar allemaal voor. van zodra ik de datum weet van die Samennaaidag schrijf ik het onmiddelijk op mijn blog. we zijn ook van plan van naar het weeshuis in Sint Niklaas te gaan om voor deze kinderen mooi breiwerk te brengen. Annie gaat naar Huize Triest met dekens. ikzelf heb een mail gestuurd naar een jongen die vorig jaar een container naar Haïti stuurde, en dit jaar opnieuw wil doen. misschien neemt hij dekens van ons mee??? we zien wel, we proberen te helpen waar we kunnen, en met ons vieren moet dat zeker lukken. na deze gezellige namiddag vertrokken we weer uit Oostende naar Aalter en Drongen. ik was heel moe maar heel content, en de anderen ook denk ik..... ik wil hierbij ook nog vermelden dat Trees Van Hove op 17 februari in de Bosrank komt vertellen over haar laatste reis naar Senegal. iedereen die geïnteresseerd is , is welkom !
ik kreeg vorige week een mailtje over het aaneenzetten van de lapjes. ik kon deze mail niet beantwoorden, kreeg mijn antwoord steeds terug, dus doe ik het via mijn blog. daar we lapjes genoeg hebben, brei ik niet maar zet de lapjes aan elkaar en ik doe dat op de volgende manier : ik leg twee lapjes naast elkaar , en dan neem ik een beginsteek van het ene lapje op , en een beginsteek van het andere lapje enz..... zo verkrijg je dat je dekentje uiteindelijk helemaal plat is en het aan beide kanten even mooi is. tenslotte wil ik hier nog eens vertellen dat we ondertussen met vier enthousiaste vrouwen zijn die deze actie "dragen". wie voor ons wil breien, of helpen aan elkaar zetten of wat dan ook kan altijd terecht bij Antoinette in Vinkt, Annie in Drongen, Patricia in Bredene (en ze verhuist naar Gistel) en bij mij in Eeklo. hebt U weet van een hulpactie die onze dekentjes of truitjes kan gebruiken, mail het ons gerust : wij breien om mensen te helpen.
ik vertelde al dat Patricia kennisgemaakt heeft met een groep breisters in Oostende. ze stuurde mij een kort relaas van die kennismaking :
een week of drie geleden las ik in het gazetje van Oostende, dat de breiclub van 't hoekje in de Opex te Oostende mutsen en sjaals gebreid hadden voor het goede doel, namelijk voor de daklozen. dit clubje komt elke maandagnamiddag bijeen en hangt af van het Sociaal Huis Oostende. ik heb toen telefonisch contact opgenomen met hen, en dezelfde dag een mail verstuurd met onze gegevens, een foto van de compilatie van onze samennaaidag, alsook verwezen naar de website van Huize Triest en van de blog "dekens voor pakistan". dit alles om ons voor te stellen en kennis met hun te maken eventueel voor wisselwerking. ik beloofde om eens langs te gaan. deze namiddag kreeg ik een telefoontje, en de mevrouw zei dat ze een dame in Oostende kende die al jaren dekentjes breide en dat ze deze namiddag die dekentjes voor ons ging ophalen bij die mevrouw en me vanavond telefonisch ging melden waar ik ze mocht gaan afhalen. het zou eventueel over heel veel dekentjes gaan..... k ben dan maandag kennis gaan maken en de dozen opgehaald, er waren mooie afgewerkte dekentjes bij, gebreide kussentjes en gebreide repen die nog aan elkaar gezet moeten worden. wat die breiclub zelf betreft heb ik beloofd contact te houden zodat wij eventueel kunnen bijspringen met kinderkleding te breien .... hun doel en thema dit jaar is truitjes, sjaals, mutsen.... breien voor kindjes van alleenstaande moeders. zo kan er weer een mooie wisselwerking ontstaan tussen beide "breiclubs" , die allemaal eenzelfde doel hebben, namelijk breien voor mensen in nood en hen daardoor een beetje meer comfort te kunnen geven.
met dank aan Patricia die zoveel voor onze actie doet !!!
op dinsdag was het nieuwjaarsvergadering in Ruiselede : dat is de eerste keer dat de missiekring samenkomt in het nieuwe jaar ! ik had beloofd mijn best te doen om aanwezig te zijn, en ik keek er ook heel erg naar uit. ik denk dat alle leden aanwezig waren, er waren zelfs een paar nieuwe leden.... het is ongelofelijk hoe die missiekring daar bloeit, zeker en vast door de inzet van de zusters Noëlla en Cécile. zuster Noëlla was het breiwerk aan het bekijken, want het was weer wondermooi ! later op de namiddag hadden we een gezellige babbel bij koffie en boterkoeken. dan kon ik de auto laden en die zat stampvol, maar we moesten alles overladen toen Antoinette arriveerde. ze was naar een vergadering geweest die was uitgelopen, en tenslotte verzamelen we alle breiwerk bij haar, dus..... daar kwam nog bij dat ik woensdagmorgen naar Angèle in Meulebeke moest om lapjes en breiwerk, en mijn auto weer leeg moest zijn. Ocra Meulebeke had ook ferm zijn best gedaan ! gelukkig dat er nu al velen zijn die hun lapjes aaneenzetten...... vroeger waren het alleen lapjes die ik daar haalde, nu zit er al veel breiwerk bij. en het is heel mooi ! ik wou het met Angèle hebben over haar kleindochtertje van 18 maand, die kanker had toen ik daar de laatste keer was. het meisje had eerst zware chemo gekregen om het gezwel te verkleinen, en dan een zware operatie om het gezwel weg te nemen..... dat zo'n klein meisje dat allemaal moet meemaken.... maar nu is ze genezen, al moet ze regelmatig onder controle. gans de familie is opgelucht en hoopt dat alles goed blijft. zo was mijn week weer "vruchtbaar" , volgende keer vertel ik over Patricia die een nieuwe breigroep gevonden heeft in Oostende !
woensdagmorgen trok ik goedgezind met de verantwoordelijke van Waarschoot - Beke naar Huize Triest. de auto was volgeladen met prachtig breiwerk, en daar waren we best fier op. bij Triest aangekomen hadden we al rap in de gaten dat daar iets gebeurd was . Werner kwam op me af en deed het verhaal : er was daar iemand toegekomen, die helemaal door het lint ging. met de kasseien die het siertuintje omringden, had hij de ruiten ingesmeten, ook in het zo mooie nieuwe deel waar de broodjes verkocht worden was veel schade. er was juist vergadering om de vrijwilligers aan het werk te zetten, en deze week is de deur van Huize Triest gesloten...... ons breiwerk hebben ze zoals altijd in dank aanvaard. het voelde zo raar aan, daar te staan en eigenlijk niets te kunnen doen aan het verdriet die die persoon veroorzaakt had. in de namiddag kreeg ik telefoon van Annie, die wel wist dat alles daar toe was bij Triest, maar niet wist wat er gebeurd was. Ik kreeg telefoon van Antoinette : ze was heel ziek, ik kon haar bijna niet verstaan. zo ellendig klonk ze..... we hebben toch wat kunnen praten en dat helpt ons ook al een eind vooruit. ik hoop dat ze snel beter wordt, zodat ik eens daarheen kan. haar man Raoul is ondertussen op pensioen, ik denk dat dat voor Antoinette een grote steun is. op 25 januari is het nieuwjaarsvergadering bij de zusters Cecile en Noëlla en missiekring van Ruiselede. als alles goed gaat ga ik ernaar toe. het wordt dus weer druk de komende weken wat de actie betreft. verder pas ik heel veel op mijn jongste kleindochter Floortje, en zoals je ziet is ze al heel wat verandert.
deze morgen was het net of ik kwam uit een winterslaapje.... de tijd rond Kerst en Nieuwjaar geeft mij een dubbel gevoel. op Kerst moest ons Tamara werken, en was Inge met haar gezin in de Ardennen, wat mij een eenzaam gevoel gaf zo zonder mijn kinderen en kleinkinderen. toen we hier zo met ons tweetjes een eenvoudige maaltijd hadden klaargemaakt, besefte ik dat er wel heel veel mensen zijn die zich zelfs dat niet kunnen permitteren.... door het gure weer en de sneeuw bedacht ik dat onze dekens toch wel soelaas zou brengen aan de daklozen die het geluk hadden er één te krijgen.... Annie is er nog komen halen, zodat Mariette ze van een mooi randje kan voorzien, dan kunnen ze weer naar de armen en daklozen... voor hen een mooi nieuwjaarscadeau ! en cadeau's zijn er gekocht..... ongelofelijk hoeveel geld mensen daar aan uitgeven... ook de winkelkarren waren helemaal gevuld met alle lekkere voedingswaren en drank, om te vieren... er is een groot contrast hier in ons land als het daarop aankomt ! eigenlijk ben ik blij dat we weer aan een heel gewone week zijn begonnen, een week als alle anderen.. tijdens het kerstverlof heb ik heel veel geslapen, ik begon al te denken dat de kanker was weergekomen omdat ik zo moe was. ik heb wel heel veel deugd gehad van mijn winterslaapje. zo kan ik het nieuwe jaar met volle moed inzetten. 2011 wordt hopelijk een goed jaar. er is weer een achterkleinkindje voor mijn ouders op komst, we hebben een neef die trouwt en mijn ouders zijn dit jaar 60 jaar getrouwd. dat zijn toch dingen om naar uit te kijken !
deze morgen ontving ik het boekje van Wereldmissiehulp. ik keek het even door en één tekst trok mijn bijzondere aandacht : "Met Kerstmis krijgen de mensen van ons een speciaal pakje, met daarin iets waar ze normaal gesproken geen of te weinig geld voor hebben. en dat is dan vaak ook het enige pakje dat ze met die dagen krijgen..." zegt Rita Somers van de Gemeenschap van Villers. samen met nog 32 andere vrijwilligers bekommert ze zich om de armsten van de stad, in de Antwerpse Sint-Antoniusparochie. het gaat vaak om oudere mensen, maar ook om jongeren, steeds meer jongeren, en 'sans papiers', alleenstaanden, straatbewoners, zoals ze soms genoemd worden. "Met Moederkesdag en Vaderkesdag is er ook een speciale attentie. wij doen wel eens iets in samenwerking met het O.L.Vrouwcollege, zamelen zeep, shampoo en toiletartikelen in...." voor de hulpverlening is de parochie altijd op zoek naar 'gespecialiseerde vrijwilligers' zoals Rita die noemt. mensen die tijd en geduld hebben, talen kennen. "wij hechten heel veel belang aan de gesprekken die wij met de mensen voeren. vaak komen ze, ouderen maar ook jongeren, door gezondheidsproblemen en ziekte in de armoede terecht. en jongeren steken zich meer en meer in de schulden. ze kopen op krediet en kunnen daarna de afbetalingen niet meer volgen." "wij van de parochie betalen géén schulden van mensen, wel schoolgeld voor de kinderen, rechtstreeks aan de school. wij helpen met voedselpakketten, tweedehandskleding, andere materiële dingen. en wees maar gerust de mensen weten de Paardenmarkt goed te vinden. vroeger was dat een middenstandsbuurt, dat is verandert. nu houden we hier tweedehandsmarkten en delen voedselpakketten uit. Rita, die zich reeds 14 jaar met de problematiek van de armoede in de stad bezighoudt, heeft wel een en ander zien veranderen. "vroeger waren het meestal gepensioeneerden die in financiële problemen kwamen. vandaag komen er veel jongeren ! de vreemdelingen zijn op dit ogenblik in de minderheid, maar alle oorlogsgebieden in de wereld zijn vertegenwoordigd. Rita vertelt terloops nog dat hun parochiewerking in het verleden genomineerd werd voor de Pluim. dat is een onderscheiding die door de Vlaamse regionale televisiezenders, in samenwerking met de Koning Boudewijstichting, wordt uitgereikt aan organisaties die zich belangeloos voor anderen inzetten?
en dat is bij Rita en haar medewerkers zeker het geval !!! ik schrijf hier nu onder ook het gedicht die bij de tekst van Rita staat :
herders voor mensen
is het Kerstekind vandaag een zonderling, alleen bekend in kleine kringe, zoals in die os- en ezelstal, met Jozef en Maria, was dat?
later kwamen eenvoudige lieden zich als vrome herders aanbieden, waren er koninklijke wijzen, moe van het verre reizen.
laten we herders zijn voor de mensen levend met eenvoudige wensen, zodat de vrede ons zal wenken, en wij, eenvoudiger , wijzer denken.
Rita, proficiat met je mooie werk, er zouden nog meer mensen moeten zijn als jij !
op deze rustige morgen wil ik jullie allemaal een Zalige Kerst toewensen en ik heb het gevoel dat ik ieder jaar méér naar Kerstmis verlang omdat dat gevoel me vervult met tevredenheid, liefde, vriendschap..... onze actie begon rond Kerstmis, dus is het elk jaar een beetje een "verjaardag". daarbij komt dat de actie zich nog steeds meer uitbreid, we nieuwe contacten leggen om onze dekens naartoe te brengen, we nieuwe mensen leren kennen die ons op hun beurt weer helpen of voor wie wij iets kunnen betekenen....het is als een sneeuwbal die rolt en steeds groter wordt ! in dit alles staat de vriendschap en liefde centraal : eerst vond ik hulp bij Antoinette, die me belde nadat ze het krantenartikel gezien had, we werden een echte "tandem" . kort daarop maakten we kennis met Annie, die in Drongen alles coördineerde en daar een hechte groep samenkreeg om te breien, samen te naaien. ze werd ons derde maatje. via Annie leerden we Patricia kennen, ik noem haar onze PR-vrouw! ongelofelijk wat zij uitzoekt op internet..... eigenlijk zijn we een echte "vier-eenheid", de één kan niet en wil ook niet zonder de anderen. met deze Kerst wil ik kort iets vermelden : elk jaar krijg ik rond Kerst een groot pakket lapjes, via de post, van twee kranige dames uit Borgerhout. ze zijn respectievelijk 82 en 91 jaar ! zo'n grote (!) doos bevat het werk van 1 jaar. er zit een mooi kerstkaartje bij om ook alle mensen die voor de actie breien en naaien een zalige Kerst te wensen. wat bij deze gebeurd is. ik heb enorm veel respect voor die oudere mensen die breien of naaien, je moet het maar doen !
weldoener schenkt fortuin weg.... hij groeide op in zwarte armoede, overleefde zelfs op een pap van meel en goedkoop bier. maar Ludo Laerte werkte zich op tot een succesvol zakenman. nu schenkt hij zijn fortuin aan goede doelen. zoals die Gentse organisatie voor daklozen, die gisteren in één klap 25.000 euro rijker werd. 'wij waren met zeven kinderen' zegt Ludo. 'mijn vader was een eenvoudige schrijnwerker. mijn ouders waren zo arm dat ze in de oorlog een hypotheek moesten nemen op hun huis om eten te kunnen kopen. ik weet nog dat wij soms overleefden op bierpap. in een café kocht mijn moeder dan een fles goedkoop bier die ze mengde met meel tot er een soort pap ontstond. dus ja, ik weet wat het is om zwarte sneeuw te zien.' ook na de oorlog achtervolgde de armoede het gezin nog lange tijd. 'eenvoudige zaken als een appelsien of een reep chocolade, die kenden wij niet. bijna al mijn vrienden hadden een fiets, ik niet. studeren heb ik wel kunnen doen en dat is mijn geluk geweest. als technisch ingenieur ben ik er uiteindelijk in geslaagd een eigen bedrijf uit de grond te stampen.
dat bedrijf was Binzel Benelux, dat laspistolen produceert. daar bouwde Ludo een indrukwekkende carr!ère uit, maar zijn achtergrond heeft hij nooit verloochend. 'ik wilde iets teruggeven aan al die mensen die vandaag nog in armoede leven.' twintig jaar geleden gooide Ludo het roer om : hij verkocht zijn aandelen, stak een aanzienlijk deel van de opbrengst in een fonds en besloot het geld in stappen weg te schenken aan armoedeverenigingen. zo ontstond De Gouden Druppel. al zes keer reikte de vereniging een bedrag uit aan 12.500 euro, en ook een keer 16.000 euro.
gisteravond werd 25.000 euro (!!!!!) uitgereikt aan Huize Triest Gemeenschapshuis Tabor in Gent, die zich al decennia inzet voor daklozen. 'het is een enorm bedrag. wij kunnen er onze nieuwe keuken mee afbetalen', zegt Werner Van de Weghe van Huize Triest. 'natuurlijk zijn wij heel dankbaar.'
'pas op, het geld komt niet alleen van mij', zegt Ludo. 'ik heb voor een mooi startkapitaal gezorgd, maar heel wat particulieren en bedrijven hebben ons fonds de voorbije jaren gesteund. en waarom we het fonds De Gouden Druppel hebben genoemd? 25.000 euro voor een armoedevereniging lijkt veel, maar het is nog altijd maar een druppel op een hete plaat. al is het deze keer wel een grote druppel' (uit 'het nieuwsblad van zaterdag 11 december 2010)
Antoinette, Annie, Patricia en ik zijn héél blij dat Huize Triest zo'n schenking krijgt. wij hebben al met onze eigen ogen kunnen zien wat daar allemaal gedaan wordt voor de daklozen en andere mensen die het niet zo breed hadden. daarom zijn we blij dat wij, samen met jullie allemaal ook een steentje bijdragen . misschien geeft jullie dat ook zo'n warm gevoel van binnen, zoals bij ons vieren?
we zijn vorige week toch wel overvallen door de vrieskou ! als dat niet vroeg is..... Annie was bezig een levering klaar te maken voor de vzw Senegambia. om aan een mooi aantal te komen ging ik nog dekens bijhalen van Watervliet. Rosette had ze verzamelt bij de leden van breiclub 'De Vierkantjes '. ondertussen vertelde ze me dat ze in Krabbendijke de vraag gekregen had voor kindermutsen voor India. er volgt nog een patroon maar mooie mutsen zijn altijd welkom. je kan een kijkje nemen op www.breivoorindia.nl want de nationale postcodeloterij van Nederland steunt het project !!!!!!! je kan er ook lezen aan hoeveel mutsjes ze al zitten .... uit het verre Diksmuide kwam ook via de post een groot pak met allemaal breiwerk. ik heb Lena bedankt voor het mooie breiwerk. zij helpt er bijna niet aan mee, maar coördineert en verzend alles naar mij, en dat al sinds het begin van de actie !!!! Zaterdag was dan een bijzondere dag voor Huize Triest en ik was er graag naartoe geweest maar ons Floortje heeft vorige week in het ziekenhuis gelegen en ik moest er zaterdag mee thuiswachten . dat zullen de meeste grootouders begrijpen.... maar : Patricia en Annie ware de vertegenwoordiging van onze 'dekentjes groep'.
ik ga Annie haar relaas hier neertypen zodat jullie weten wat daar allemaal gebeurt is : er was weer een academische zitting waarin verschillende sprekers aan het woord kwamen Broeder René Stokman gaf een uiteenzetting over 'gastvrijheid' die ik zeer de moeite waard vond. echt om over na te denken je kan iemand een plaats aanbieden, maar dan in volledige vrijheid, om te leven zoals hij is, te dansen , te zingen, te eten, zoals hij is ...in vrijheid om er te zijn en in vrijheid om weer te vertrekken.... dat vond ik echt zeer treffend, want hoe vaak zijn we niet geneigd dan ook die andere zijn leven te regelen..... ook Werner gaf een uiteenzetting en pleitte voor een gestructureerde opvang van de dak- en thuislozen op de begeesterde manier die we van hem kennen. tussen de lezingen door was er een streepje muziek door Koen De Couter en zijn zoon, die speelden gitaar en zongen aangepaste liedjes op hun eigen manier. dan was er een receptie met broodjes en daar zijn Patricia en ik aan de praat geraakt met Marc Vriends... de stille weldoener van het gekende VTM programma, waardoor een groot deel van de veranderingen in het tehuis mogelijk geweest zijn.
aansluitend bij de problematiek van Huize Triest, én door de geweldige vrieskou zien we de daklozen weer in de stations van Brussel verschijnen. op televisie, in de kranten verschenen artikels...in het Nieuwsblad verscheen bijgaande foto, echt zielig dat zelfs kleine kindjes de vrieskou moeten trotseren. wat zijn wij hier allemaal verwend !!!!! wij gaan proberen met 'ons dekentjes en mutsen, sjaals...'.. te helpen waar we kunnen. een gans jaar door wordt er gebreid en aan elkaar gezet en we weten dat de winter een piekmoment is, maar we gaan nu nog een tandje bijgeven om zoveel mogelijk mensen "warmte" te geven . is dat niet een beetje de kerstgedachte?
vorige week was weeral (!) een heel drukke week voor mij. telkens neem ik me voor om het wat rustiger aan te doen, en toch betrap ik mezelf erop, dat het weeral niet lukt....... maar vorige week was daar een goede reden voor : op dinsdag 9 november was Floortje jarig : ze werd één jaar, en dat hebben we gevierd op donderdag 11 november die voor iedereen een vrije dag was. Tamara had het huis mooi gemaakt en versierd met guirlandes, én de kaartjes die ze gekregen had. het was een echte feeststemming. en onze kleine peuter, die net kon stappen, ging dan ook van de één naar de ander. ze genoot er echt van. en wij ook. een jaar is toch snel voorbij, we hadden het erover dat we samen in de materniteit zaten naar dat kleine hummeltje te kijken, die nu al zo groot geworden is. de geschenkjes moest de mama helpen opendoen, volgend jaar zal dat wel anders zijn.... ze worden rap groot, dat zal iedere grootouder beamen, maar ondertussen moeten we er echt van genieten, vinden jullie ook niet?
dan wou ik het hebben over onze dekens. via internet vond ik de vzw senegambia, dat is een vereniging die zich inzet voor zowel Senegal als Gambia. ik nam contact op met hen , en ze kunnen dekens gebruiken. één van deze dagen gaan we alles klaarmaken om hen op te sturen. Trees Van Hove, is ondertussen in Senegal om moedertjes te helpen bevallen. zij doet altijd kleinere dekens mee en mutsjes voor de babies. zodra ze terug is, laat ik wat weten over haar verblijf. daarna gaan we dekens klaarhouden voor de daklozen, want alle grote steden verwachten weer heel wat mensen die moeten geholpen worden. ik hoor soms van mensen, die zeggen, dat het hun eigen schuld is en zo, maar niets is minder waar. sommigen van hen komen uit een land waar ze elke dag vrezen voor hun leven, of waar de armoede zo groot is dat ze met hun gezin naar hier komen om toch een beetje beter leven te hebben. tis allemaal makkelijk voor ons om van bij ons warme vuurtje te praten....wij hebben niets tekort, dus waarom zouden we onze dekentjes niet geven aan mensen die koude lijden. kijken we nu even in eigen land : de waterellende ! tot nu toe zagen we dergelijke beelden alleen in het buitenland, niemand kan onbewogen blijven bij zoveel ellende. stel je maar voor dat je living , keuken.... helemaal onder water komt te staan. meestal zijn de electrische toestellen kapot, de meubels doordrongen van water.... het moet verschrikkelijk zijn. en dat is maar zo ver van ons..... toen ik vannacht even opstond zag ik dat het niet meer regende... oef! dacht ik, een kleine geruststelling voor die mensen. k vind het zo erg ! misschien zijn er mensen die mijn blogje lezen die de waterellende ook meemaken? lieve mensen, ik bid voor jullie dat het water snel wegtrekt en dat alles in orde komt, dat jullie alles vergoed krijgen. er wordt geld gegeven aan van alles en nog wat in dit land, maar voor die ellende mag men zeker geld vrijmaken. ik vraag ook aan iedereen van eens stil te staan bij het leed van onze medeburgers uit de getroffen gebieden. groetjes, Nadine
begin vorige week kreeg ik een overlijdensbericht van de papa van een vriendin. ondanks dat die man niet meer zo heel jong was, was het voor de familie heel pijnlijk. ze hadden allemaal een hechte band en dan doet een overlijden veel pijn. Rosette van breiclub 'de vierkantjes' werd ook getroffen door verdriet : haar 51 jarige schoondochter kwam ongelukkig ten val bij een heel gewoon fietstochtje en was ook gestorven. ze laat haar man en twee zonen na van 23 en 14 jaar.... de schoondochter van Rosette was heel gekend daar in Watervliet : Moesch van t Moestuintje, noemden ze haar, en menig fietser is er eens geweest. dit toont wel aan dat het leven soms heel onvoorspelbaar is en je nooit weet wat je te wachten staat. vandaag, 1 november, gaat wel iedereen een bezoekje brengen aan het kerkhof. voor mij is het de 25ste keer dat ik naar mijn overleden man ga. tis net of die jaren er niet zijn geweest, en het nog maar pas is, maar als ik dan naar mijn kinderen en kleinkinderen kijk, dan denk ik : had je dat nog maar allemaal kunnen meemaken.... maar het is niet van hier maar van ergens anders volgt hij alles mee. vorige week was ik ziek door een virus die me gans de week met buikgriep opscheepte. alleen de maagpijn is er nog, ik hoop dat die ook binnenkort verdwijnt. van Annie kreeg ik iets doorgemaild dat ze gelezen had van 'zeeman' Zeeman wil dat we mutsen breien breien... het kost je veel tijd en moeite en het eindresultaat valt vaak tegen. toch wil Zeeman Nederland aan het breien brengen. de nieuwe campagne Muts Have - campagne roept op tot het breien van mutsen en sjaals. breien en haken, het schijnt een trend te zijn. en Zeeman verkoopt ook bolletjes wol, dus wil de retalier hier wat meer aandacht aan geven. Zeeman, u weet wel, is die winkel die sjaals, mutsen en poncho's verkoopt voor 2 euro 50... we willen komend seizoen Nederland massaal aan het breien krijgen. want zeg nou zelf, wat is origineler dan een zelfgemaakte muts of sjaal? breien is weer helemaal in. of je nu in een café, wachtkamer of in de trein zit, breien kan overal ! je kan nu op zeeman.com gratis breipatronen downloaden voor Muts Haves : een speciale collectie hippe mutsen en sjaals. daarnaast staan op deze site instructiefilmpjes voor beginnende breiers. je kan een ontwerp kiezen, een patroon, en shoplist downloaden en dan aan de slag gaan. tijdens de koude winter-avonden : mutsen of andere dingen breien...
vorige vrijdag had ik afspraak bij Annie uit Jabbeke. in het begin van mijn actie was ik daar al eens geweest, en toen leefde de echtgenoot van Annie nog, maar ondertussen is ze al 3 jaar weduwe. de vorige jaren kwam Annie altijd met Rita uit Stalhille, Leen en nog een paar vriendinnen. ik had hen beloofd deze keer zelf te komen. daar Patricia, onze vierde musketier, daar maar 13 km vandaan woont had ik haar gevraagd om mee te gaan. de dekens lagen al mooi over de zetels gedrappeerd en de rest hadden ze klaargezet zodat we ze konden meenemen. Leen had een taartje mee, Patricia lekkere koeken uit Bredene en Annie had nog lekkers klaar. de koffie en de thee zorgden ervoor dat we een echte" koffieklets " konden houden. maar twas wel over de actie dat we het hadden. er was ook een tante nonneke aanwezig, en zij wist te vertellen dat bij hen een zusterke ,dat dement was, gans de dag breidde...... en ze werd daar heel rustig van ! daar moest ik echt naar luisteren. Leen had mooie wenskaartjes mee die ze maakt voor een goed doel : studiebeurzen - Esteli - Nicaragua vrouwen en mannen, armen uit de randwijken van de stad Esteli blijven wekelijks samenkomen in basisgroepen. meestal hebben ze een zeer laag inkomen of zijn ze werkloos, waardoor ze het moeilijk hebben om in de gezinsbasisbehoeften te voorzien. alleenstaande moeders hebben het dubbel zo moeilijk. sinds enkele jaren loopt er een project voor het verlenen van studiebeurzen voor lager en middelbaar onderwijs. een studiebeurs geeft aan kinderen uit de arme gezinnen al het nodige om naar school te gaan : een uniform, schoenen, een boekentas, schriften en schrijfgerief. van de kinderen wordt verwacht dat ze elke dag aanwezig zijn op schoool en ook dat ze zich ernstig inzetten. met de ouders zijn er een paar bijeenkomsten om hen te helpen bij het begeleiden en stimuleren van hun kinderen. concreet : studiebeurs voor lager onderwijs 75 dollar studiebeurs voor middelbaar onderwijs 125 dollar tussenpersoon in deze actie : Chepita, Marie-José, Zuster van H. Vincentius - Torhout ik wilde dit toch eens op mijn blogje zetten. het is een mooie initiatief en de kaartjes van Leen zijn heel mooi ! en je steunt er een goed doel mee. dat hebben de aanwezigen en ikzelf dan ook gedaan. het was echt een heel gezellige namiddag, zeker voor herhaling vatbaar. de auto was echt weer helemaal volgeladen toen ik vertrok. Annie en ik hebben de dekens gesorteerd : deze die nog niet omrand waren heeft ze bij Mariette gedaan, die blij was weer wat werk te hebben..... de andere dekens ben ik gaan afleveren bij Huize Triest en die waren daar ook heel blij met de prachtige dekens. vandaag heb ik een afspraak gemaakt met de mensen van Watervliet. daar liggen ook heel wat dekens te wachten, en Antoinette heeft stoffen liggen die we mee zullen nemen naar Rosette. die stoffen zullen ze gebruiken voor de dekens in patchwork. het is een echte wisselwerking geworden..... en zo worden we er allemaal beter van, en onze actie zeker......
twee weken geleden kwamen we samen in de Bosrank, in Deinze. het was een heel toffe namiddag, waar al onze opgekomen breisters de kans kregen om kennis te maken met elkaar, tenslotte werken we allemaal voor hetzelfde doel. Elke kon er spijtiggenoeg niet bij zijn, ondertussen is haar moeder overleden waarvoor mijn welgemeende deelneming. Elke was zo enthousiast om deze namiddag te organiseren, maar volgende jaar wil ze het opnieuw doen en Antoinette, Annie en ik zullen er dan weer zijn om haar bij te staan. Iedereen was content van de pannekoeken met het recept van Antoinette ! die oudere recepten zijn nog steeds de beste. tijdens die namiddag maakte zuster Noëlla ons attent op het feit dat het de volgende woensdag samenkomst van de missiekring was. ze vroeg om lapjes mee te brengen om samen te naaien. daar ik die dag voor Floortje moest zorgen, vroeg ik aan Antoinette of zij kon gaan. dat heeft ze gedaan, en ze is met haar wagen volgeladen weer naar huis gekeerd. deze week kreeg ik van zuster Cécile een mailtje met een foto erbij, die ik jullie zeker niet wil onthouden. ze heeft ook een artikel in Kerk en Leven gezet. op de foto zie je de dames van de missiekring van Ruiselede en Antoinette zit er ook bij ! gelukkig dat zij zoveel werk uit handen neemt..... ze had me al verwittigd dat ze heel veel mooi breiwerk meegekregen had van Ruiselede. vrijdag ga ik bij Annie en Rita in Jabbeke, daar liggen heel veel dekens klaar, en normaal brengen zij dat naar mij, nu is het eens mijn beurt om bij hen te gaan. nadien breng ik verslag uit. fijn weekend gewenst !
vandaag, één week geleden, was er de samenkomst in Deinze, in de het lokaaldienstencentrum De Bosrank. Antoinette en ik waren daar al van half tien, want er moesten pannekoeken gebakken worden. iemand die daar veel komt, Gerarda, was er ook. we vernamen dat Elke, die de ganse dag in mekaar gestoken had, haar moeder op sterven lag.... toch kwam ze bij ons om wat richtlijnen te geven, en ons te vragen of wij alles in handen wilden nemen, die middag want zij wilde bij haar moeder zijn , wat begrijpelijk is ook. de ganse voormiddag bakten we pannekoeken, maar ook de zaal moest klaargezet worden. Patricia kwam ons ook helpen. we verdeelden het werk een beetje, zo kwam het allemaal wel goed. rond half twee kwamen de eerste genodigden al toe. de koffie stond al klaar en de pannekoeken werden binnengebracht door Antoinette. de groepen die het wilden mochten een tafel gebruiken om hun werkjes tentoon te stellen. de meesten maakten daar dankbaar gebruik van. tegen 14 uur was iedereen in de zaal, sommigen hadden nogal moeten zoeken om het te vinden, maar geen nood, voor volgend jaar is dat euvel verholpen. de grote verrassing was Annie, die pas thuis was van haar reis. we wisten dat het nipt zou worden, maar ik was zo blij dat ze er ook was !!! de missiekring van Ruiselede , enkele mensen van Watervliet (het was juist die dag breinamiddag bij hen) , mensen van De Bosrank, mensen van Beke, van Vinkt, Mariette en haar dochter uit Drongen.....allemaal waren ze gekomen om eens gezellig samen te zijn en te zien wat de anderen breien.... de tafels waren heel mooi gedecoreerd, en de breisters bekeken de breiwerkjes , ze waren echt geïnteresseerd in mekaars werk. ik heb toen even het woord genomen en gezegd dat Elke er niet was omdat haar moeder op sterven lag, en dat Antoinette en ik zouden proberen de namiddag goed te doen verlopen. ondertussen was Trees Van Hove binnengekomen. Zij zou haar verhaal vertellen van Senegal. het boeide de aanwezigen duidelijk, temeer daar ze al veel breiwerk meegaven voor Trees. de koffie en vooral de pannekoeken vielen enorm in de smaak ! Elke had een bijdrage van 1,5 euro gevraagd, maar daar heeft niemand over geklaagd. Elke belde ons om ons te bedanken en het is haar bedoeling om dit volgend jaar opnieuw in te richten, en dat ieder groep dan ook eens iets over hun werk, breidagen....vertelt. zo kunnen we leren van mekaar. ik denk dat iedereen genoten heeft van deze namiddag. Antoinette, Annie en ik waren tevreden over de opkomst, het verloop en alles wat erbij kwam kijken. zeker voor herhaling vatbaar !!!
dinsdag moest ik dan naar het ziekenhuis voor een coloscopie, ter controle na de kanker van drie jaar geleden, en alles was oké ! meer kan ik niet wensen !!!!
iets wat niet met onze actie te maken heeft .... woensdagnamiddag was ik afgesproken om samen met mijn vader naar een filmvoorstelling te gaan . Julien Van Den Driessche is één van de weinige getuigen van de vreselijkheden die zich in de concentratiekampen hebben afgespeeld. in het lokaal dienstencentrum Zonneheem kwam hij woensdagnamiddag vertellen, en tonen aan de hand van een zelfgemaakt filmdocument, welke ellende hij en zijn medegevangenen doorstaan hebben in de periode van 26 januari 1943 (aanhouding door de Duitse Zekerheidsdiensten en Gestapo) tot 23 april 1945 (bevrijding tijdens de dodenmars vanuit het concentratiekamp van Flossenburg)
in 1938 werd het kamp Flossenburg opgericht als vierde concentratiekamp na Dachau, Buchenwald en Sachenhausen. dit kamp stond bekend om zijn harde regime. de meeste gevangenen werden tewerkgesteld in de steengroeven en in de 2004 (codewoord voor de messerschmitt-werkplaats) hun uitrusting was beperkt tot een spade en een houweel. het kamp was gelegen in een dal, wat de uitbreiding enigszins heeft belemmerd. de gevangenen werden in 23 houten barakken ondergebracht. het crematorium lag in de vallei achter het kamp en was voor de gevangenen niet onmiddelijk zichtbaar. Julien Van Den Driessche had het met momenten heel moeilijk en moest even stoppen om verder te gaan. hij werd indertijd opgepakt met zijn broer, maar die heeft het niet overleefd. het is onvoorstelbaar wat daar allemaal gebeurd is..... Julien vertelde over de nachtmerries die hij bleef hebben, toen hij al lang thuiswas. toen stelde hij zich als doel een film te maken om dit te kunnen tonen, zodat de mensen van latere generaties dit zouden kunnen zien. met zijn film gaat hij ook naar scholen, en wie hem vraagt. nog dit weekend en het volgend weekend is er in de Paterskerk in Eeklo een tentoonstelling over 'Politieke gevangenen 1940-1945' vanaf 14 uur. dit omdat de herinnering moet doorgegeven worden, en iedereen er zich van bewust is dat dit NOOIT MEER MAG GEBEUREN !!!! juist omdat het mij zo diep getroffen heeft wilde ik het hier op mijn blogje neerschrijven.
voor ik over de promotiebus begin , wil ik eerst vertellen dat ik vorige week in Huize Triest was met dekens. Werner, de cooördinator toonde mij met trots hun nieuwe broodjeszaak, en alhoewel het nog maar negen uur was zaten daar al een paar mensen. Werner vertelde me dat dit mensen waren die s nachts buiten geslapen hadden; daar alleen voor zou ik met dekens rijden.... die mensen dronken daar een warme kop koffie en aten een broodje, zo kunnen ze er weer wat tegenaan. voor mensen als wij die alle nachten in een warm bedje slapen is dat onbegrijpelijk. ik vroeg Werner of hij volgende donderdag naar onze bijeenkomst in Deinze in Ten Bossche komt, maar spijtiggenoeg kan hij niet omdat hij verplicht enkele weken rust moet nemen. maar hij wilde me één ding op het hart drukken en ik moest dit op mijn blog schrijven : bedankt voor al het mooie breiwerk die jullie maken, wij zijn daar verschrikkelijk dankbaar voor ! bij deze heb ik de boodschap overgemaakt. dan wou ik een artikel schrijven over de promotiebus van wereldmissiehulp. en niet zomaar een bus....het is reeds de derde bus die Werelmissiehulp in gebruik neemt. dit zijn evenwel geen nieuwe bussen, maar wel nog goede bruikbare bussen, die ooit dienst deden voor de MIVB de nieuwe bus werd begin de jaren 90 bij Van Hool gebouwd. Atom, afkomstig uit Armenië, en vast in dienst bij Wereldmissiehulp is mekanieker-elektrieker van opleiding, hij paste de bus van binnen en van buiten, aan de noden van een promotiebus, aan. nu is het een hele mooie bus die weer veel scholen zal aandoen . een bezoek van de promotiebus kan altijd aangevraagd worden op volgend adres : dienst promotie, regios@wmhelp.be of telefoneert naar 03/4541415 ik laat hier ook nog enkele data en plaatsen weten waar de promotiebus van Wereldmissiehulp langs komt. donderdag 23/09 in Oostkamp woensdag 29/09 in Hamme vrijdag 01/10 in Lokeren maandag 11/10 in Overmere dinsdag 11/10 in Overmere woensdag 13/10 in Lichtervelde donderdag 14/10 in Lichtervelde vrijdag 15/10 in Koningshooikt maandag 18/10 in Riemst dinsdag 19/10 in Riemst woensdag 20/10 in Krombeke donderdag 21/10 in Proven vrijdag 22/10 in Lokeren maandag 25/10 in Gerdingen dinsdag 26/10 in Gerdingen donderdag 28/10 in Temse vrijdag 29/10 in Harelbeke nog een (praktisch) voordeel aan de (gratis) komst van deze promotiebus : de budgetten van de scholen om 'op reis' te gaan worden alsmaal strakker en veelal zijn verplaatsingen te duur voor de directies... de promotiebus is dus mooi alternatief ! het is echt een aanrader. donderdag aanstaande is er in Deinze dan een samenkomst in de namiddag in Ten Bossche. ik kijk er echt naar uit !!!
sommige dingen slijten zegt men, maar de herinnering aan die 11 september blijven de mensen elk jaar beroeren. ikzelf vind het echt een dag van herinnering aan zoveel zinloos leed en haat. vorige dinsdag was op televisie een documentaire over de laatste gesprekken die mensen hadden uit de torens. de meeste wisten niet goed wat er buiten gebeurde, maar naderhand beseften ze dat ze daar niet levend meer gingen uitkomen. stel je maar voor dat je zo'n telefoon krijgt van je man, vrouw, dochter, zoon....... en waar heeft dit alles toe geleid....... het moet iedereen ervan overtuigen dat er meer dan ooit VREDE moet komen, GELIJKHEID, GEEN ARMOEDE...... dat waren toch de beloften bij het Millenium ! maar meer dan ooit lijkt dit nog heel ver weg.............. vorige maandag reed ik naar Huize Triest met mijn wagen vol, want deze zomer konden we er niet terecht wegens verbouwingswerken. enthousiast hielpen enkele allochtonen de auto lossen, tot zelfs twee kindjes toe. de man vroeg me of ik geen buggy had om hun kleintje te voeren.... spijtiggenoeg kon ik ze niet helpen. zaterdag ben ik dan naar Brugge gereden naar zuster Noëlla Lapon van de zusters Maricolen. we hadden een goeie babbel en ze gaf mij enkele nuttige adressen waar ik misschien met onze dekens terecht kan. weer met een wagen vol kon ik naar huis en vandaag rij ik er mee naar Huize Triest. ze zullen er heel blij mee zijn. het zijn drukke weken nu voor mij, en de gezondheid is niet optimaal, deze maand waarschijnlijk mijn grote controle voor de darmkanker, maar ik zie er naar uit, want dan weet ik hoe ik er voor sta. ik kan alleen maar hopen dat alles goed komt, zodat ik mijn actie kan verderzetten en samen met jullie nog heel veel mensen kan helpen. dat is toch al een begin in de strijd tegen armoede. en alle beetjes helpen. we hebben alleen maar warmte om te geven maar voor iedere mens is een "warm bedje" zo belangrijk !
iedereen van jullie heeft af en toe in zijn leven wel eens een opdoffer gekregen, de één al groter dan de andere.... het zijn dingen om eens over na te denken, te delen en eens te bespreken met vrienden of familie. ik kreeg er deze week enkele te verwerken en omdat het onze actie aangaat wil ik het er met jullie over hebben. 1. maandag wou ik een bezoek brengen aan de hobbytentoonstelling in Vinkt. Antoinette en haar vriendin Mireille hebben daar enkele jaren geleden de hobbyclub opgericht en dat draait daar heel goed, en de tentoonstelling was daar het schoonste bewijs van. na eens rond te zijn gegaan sloeg ik een babbel met Antoinette. plots kwam Mireille zich bij ons voegen en zei dat ze iets te vertellen had : op een rommelmarkt in Sint-Truiden hadden ze lappendekens verkocht.... indien Antoinette of ik ze zouden zien , zouden we meteen weten of het er van onze actie zijn, maar het waren dezelfde naar het schijnt. dus de kans is er dat er enkele dekens van onze actie verkocht werden. dat deed me heel veel pijn. Antoinette zei nog, misschien verkopen ze er om dan met het geld de armen te helpen.... dat is allemaal mogelijk, en ik hoop (!) dat het zo is, maar het gaf me een heel wrang gevoel. dit zijn dingen die we niet kunnen controleren, we kunnen alleen geven met een goede bedoeling, maar we gaan toch proberen dit na te gaan. 2. ik had een mail gestuurd naar Wereldmissiehulp met de hoop dekens en truitjes met hen te kunnen meegeven. maar ik kreeg gewoon een mail terug dat ze niet naar Pakistan gaan. alle officiële hulporganisaties willen ons gerief niet. ik bedacht dat we gelukkig mogen zijn da we laatst nog zoveel gerief naar Nederland deden voor Tibet....
maar ik mag mijn hoofd niet laten zakken . er zijn nog altijd groepen mensen die heel content zijn met onze dekens en truitjes. het wordt winter en dan zullen ze nog meer van pas komen.
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
Ik ben een vrouw en woon in eeklo (belgië) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 24/09/1953 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: handwerken, kaartjes maken en lezen.
ik wou met mijn blogje mensen op de hoogte houden van mijn actie "deken voor pakistan" maar ik vertel er ook over mijn gezinnetje en over wat ik voel en denk bij de actualiteit.
laat ons een beetje meer rondom ons kijken en beseffen hoe goed we het hier hebben, dat we ondanks onze bescheiden bijdrage toch verandering teweeg kunnen brengen in deze wereld. laat ons er iets moois van maken, deel geluk, liefde en warmte, daar worden we allemaal beter van. dino
toen ik woensdagmorgen haar overlijden vernam, voelde ik me heel verdrietig. ik weet , het gebeurt elke dag wel ergens anders, maar toch deed haar dood me heel veel verdriet.......
na de mooie zonnige namiddag van dinsdag, hadden we gehoopt op een herhaling op woensdag, maar niets was minder waar want het was een beetje gure wind die waaide toen we in Oostende aankwamen. Annie was in Drongen op de trein gestapt, Antoinette en ik in Aalter. zo maakten we met ons drieën deze aangename treinreis mee. het herinnert me aan de tijd dat ik van Zeebrugge(waar ik woonde toen ik een jaar of zeven was) naar Brugge ging met de trein. 
ik kreeg vorige week een mailtje over het aaneenzetten van de lapjes. ik kon deze mail niet beantwoorden, kreeg mijn antwoord steeds terug, dus doe ik het via mijn blog. daar we lapjes genoeg hebben, brei ik niet maar zet de lapjes aan elkaar en ik doe dat op de volgende manier : ik leg twee lapjes naast elkaar , en dan neem ik een beginsteek van het ene lapje op , en een beginsteek van het andere lapje enz..... 
ik vertelde al dat Patricia kennisgemaakt heeft met een groep breisters in Oostende. ze stuurde mij een kort relaas van die kennismaking :
woensdagmorgen trok ik goedgezind met de verantwoordelijke van Waarschoot - Beke naar Huize Triest. de auto was volgeladen met prachtig breiwerk, en daar waren we best fier op.
op deze rustige morgen wil ik jullie allemaal een Zalige Kerst toewensen en ik heb het gevoel dat ik ieder jaar méér naar Kerstmis verlang omdat dat gevoel me vervult met tevredenheid, liefde, vriendschap.....
weldoener schenkt fortuin weg....
we zijn vorige week toch wel overvallen door de vrieskou ! als dat niet vroeg is.....
vorige week was weeral (!) een heel drukke week voor mij. telkens neem ik me voor om het wat rustiger aan te doen, en toch betrap ik mezelf erop, dat het weeral niet lukt.......
twee weken geleden kwamen we samen in de Bosrank, in Deinze. het was een heel toffe namiddag, waar al onze opgekomen breisters de kans kregen om kennis te maken met elkaar, tenslotte werken we allemaal voor hetzelfde doel. Elke kon er spijtiggenoeg niet bij zijn, ondertussen is haar moeder overleden waarvoor mijn welgemeende deelneming.
vandaag, één week geleden, was er de samenkomst in Deinze, in de het lokaaldienstencentrum De Bosrank.
iets wat niet met onze actie te maken heeft ....
voor ik over de promotiebus begin , wil ik eerst vertellen dat ik vorige week in Huize Triest was met dekens. Werner, de cooördinator toonde mij met trots hun nieuwe broodjeszaak, en alhoewel het nog maar negen uur was zaten daar al een paar mensen. Werner vertelde me dat dit mensen waren die s nachts buiten geslapen hadden; daar alleen voor zou ik met dekens rijden.... die mensen dronken daar een warme kop koffie en aten een broodje, zo kunnen ze er weer wat tegenaan. voor mensen als wij die alle nachten in een warm bedje slapen is dat onbegrijpelijk.
sommige dingen slijten zegt men, maar de herinnering aan die 11 september blijven de mensen elk jaar beroeren. ikzelf vind het echt een dag van herinnering aan zoveel zinloos leed en haat. vorige dinsdag was op televisie een documentaire over de laatste gesprekken die mensen hadden uit de torens. de meeste wisten niet goed wat er buiten gebeurde, maar naderhand beseften ze dat ze daar niet levend meer gingen uitkomen. stel je maar voor dat je zo'n telefoon krijgt van je man, vrouw, dochter, zoon....... en waar heeft dit alles toe geleid....... het moet iedereen ervan overtuigen dat er meer dan ooit VREDE moet komen, GELIJKHEID, GEEN ARMOEDE...... dat waren toch de beloften bij het Millenium !
Ik ben nadine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam dino.
