************Populaire muziek van de vorige eeuw tot nu************
26-06-2013
LP's uit 1974 (september-oktober-november)
LP's uit 1974 (september-oktober-november)
Vandaag draai ik de laatste schijf van elpees uit september-oktober-november 1974. Ik herinner me dat de vijfde elpee van John Lennon werd grijsgedraaid in de winkelstraten van Amsterdam toen Chantal en ik daardoor kuierden tijdens een van onze citytrips in de herfst van 1974. De hoes stond vol met kindertekeningen van de ex-Beatle en hij prijkte erop met een groot aantal brillen op z'n neus. Het album werd door de critici op gemengde gevoelens onthaald.
Als je het woord "Beatle" laat vallen zijn de Stones nooit ver weg. De rock-'n-rollband bij uitstek bestond toen uit Mick Jagger-Keith Richards-Bill Wyman-Charlie Watts en Mick Taylor. De LP 'It's Only Rock 'N' Roll' verscheen in oktober 1974 en verkocht meteen als zoete broodjes. ♫♫♫ and I like it! ♫♫♫...De hoestekening werd gemaakt door de Belg Guy Peellaert, bijgenaamd "The Michelangelo" of Pop Art.
Een heel ander soort rock-'n-roll kwam van de formatie Queen. Het was een mengeling van hard rock, progressieve rock en heavy metal overgoten met een sausje opera, met dank aan de flamboyante Freddie Mercury. Het album 'Sheer Heart Attack' verscheen in november 1974 en een maand later zouden ze hun eerste hitsingle bij ons te pakken krijgen. Op het einde van 'Now I'm Here' zingen ze "go, go, go Little Queenie" als een ode aan Chuck Berry of hadden ze The Rolling Stones in gedachten? Hoe dan ook, het allergrootste succes (LP èn single) met een wereldwijde doorbraak als gevolg zou nog even op zich laten wachten.
Op 15 november 1974 lieten Bryan Ferry en zijn kompanen de elpee 'Country Life' op hun fans los. Gewoonlijk waren de hoezen van Roxy Music altijd stuk voor stuk pareltjes maar deze foto vond ik ronduit lelijk. De plaat werd dan ook gecensureerd in de VS, Spanje en... in Nederland. Gelukkig maakten de muziek en vooral de stem van Ferry veel goed. 'All I Want Is You' is mijn keuze voor vandaag.
Deze compositie van Clint Ballard Jr. kende ik nog uit de jaren '60 toen de Swinging Blue Jeans er een grote hit mee hadden. Het origineel komt uit 1963 en is van Dee Dee Warwick (de zus van Dionne) maar het was Betty Everett die ermee scoorde in de VS. In november 1974 stond de song op de LP 'Heart Like A Wheel' van Linda Ronstadt, bijgenaamd "The First Lady Of Rock" van wie de begeleidingsband uit 1971 geëvolueerd was tot de Eagles. De Amerikaanse countryrockband welteverstaan, niet die van Jean Blaute...
The Rolling Stones deden een beroep op de Belgische kunstenaar Guy Peellaert voor deze hoestekening. Hij had die van Bowie's 'Diamond Dogs' al getekend.
Terug naar september 1974 want toen werd het uitstekend conceptalbum 'Good Old Boys' uitgebracht (en niet in 1972 zoals hieronder op YouTube vermeld staat) met parels als 'Marie', 'Birmingham', 'Mr. President (Have Pity on the Working Man)' en 'Rednecks' waarin Newman de tegenstelling blootlegt tussen het Noorden van de Verenigde Staten (New York Jews) en het Zuiden (waar de zwarten nog onderdrukt werden). 'Rednecks' is een scheldwoord (cfr. 'Yankees') en duidt op de roodverbrande nek van de arbeiders in de katoenplantages. Onnodig te zeggen dat deze song veel stof deed opwaaien.
In diezelfde maand september 1974 werd de live elpee van de Velvet Underground uitgebracht met als titel '1969: The Velvet Underground Live with Lou Reed'. Door het succes van Lou Reed's soloplaten 'Transformer' en 'Berlin' probeerde de platenmaatschappij de legendarische groep uit de sixties terug onder de aandacht te brengen. Hieronder dan ook een knappe liveversie van 'Sweet Jane'. Enig minpunt was de aartslelijke hoes van die LP.
In oktober 1974 was Van Morrison aardig op weg om een mooie carrière uit te bouwen ondersteund door zijn elpee 'Veedon Fleece', waarop dit aardige 'Cul de sac' staat. Een "cul-de-sac" is Frans voor een doodlopende steeg maar daar zat Van the Man toen zeker niet in. Toch niet op muzikaal vlak.
De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik Tom Waits pas leerde kennen in 1976, maar toen kocht ik meteen drie elpees van de Amerikaanse singer/songwriter. Zijn stem was toen nog niet zo ruig als nu. In oktober 1974 bracht hij zijn album 'The Heart Of Saturday Night' uit waarvan de hoestekening gebaseerd is op Frank Sinatra's hoes van 'In The Wee Small Hours'. Hieruit het uitstekende 'Shiver Me Timbers'.
Ook in oktober 1974 verscheen deze single die uit dezelfde sessies komt van de LP maar de plaat niet haalde ('Blue Skies'). Helaas flopte het schijfje maar ik wil het jullie niet onthouden:
Reggae was ook aanwezig in de hitlijsten van de bestverkochte elpees van oktober 1974. Bob Marley kroop uit de schaduw van zijn groep The Wailers en wierp zich meer en meer op als de frontman ervan. 'Natty Dread' vestigde zijn naam en faam. De woorden 'dreadlocks' en 'Babylon' waren dan ook niet van de lucht...
Op 25 juni 1967 zat ik samen met mijn ouders gekluisterd te kijken naar ons zwart/wit HMV televisietoestel samen met ongeveer 400 miljoen kijkers over de vijf continenten heen. 'Mundovisie' heette het programma ('Our World' in het Engels) en het duurde twee en een half uur. Artiesten zoals Maria Callas en Pablo Picasso vertegenwoordigden hun land en de uitzending werd afgesloten door een uitvoering van de nieuwste single van mijn favoriete groep: The Beatles. De oorlog in Vietnam woedde toen in alle hevigheid en Lennon & McCartney maakten van de gelegenheid gebruik om een vredesboodschap de wereld in te sturen. "Pop meets classic" want het symfonisch orkest zette in met de tonen van de Marseillaise, het volkslied van de Fransen, ooit de aartsvijand van de Britten. De Fab Four hadden hun vrienden uitgenodigd om in het publiek te zitten en in het filmpje herken je makkelijk o.a. Mick Jagger, Eric Clapton, Marianne Faithfull, Keith Moon en Graham Nash. "Flower Power" en "The Summer of Love" werden sindsdien als slogans de wereld ingestuurd en de psychedelische en veelkleurige kleren konden op mijn bijval rekenen. Deze uitzending werd mogelijk gemaakt via satellieten zoals Early Bird, Lani Bird en Canary Bird en met de hulp van de NASA-satelliet. Het gebeuren maakte een enorme indruk op de bijna 16-jarige jongeling die ik toen was. Ondertussen is het dag op dag 46 jaar geleden maar het is precies of het was eergisteren...
Een niet mis te verstane boodschap aan de wereldleiders.
Ik ben eindelijk in december 1974 aanbeland maar alvorens verder te gaan met de singles uit die periode grasduin ik nog even in de elpees van het hele jaar 1974 die beslist ook de moeite waard waren. Vandaag gaat het over de periode april tot en met augustus 1974.
Onlangs was er een supermaan aan de hemel te bespeuren maar in 1974 was dat een 'Cajun Moon'. Ze stond te schitteren op de LP 'Okie' van J.J. Cale die ik toen samen met 'Naturally' kocht voor 300 BEF/stuk, wat redelijk veel was in die tijd. 'Okie' werd in de VS uitgebracht in april 1974 en dankzij zijn bewonderaar Eric Clapton kwam Cale meer en meer in de belangstelling aan deze kant van de oceaan.
In de maand juli van het jaar 1974 bracht Stevie Wonder het fantastisch album 'Fulfillingness' First Finale' uit met daaruit het funky 'You Haven't Done Nothin'' waarop de Jackson 5 te horen zijn als achtergrondkoortje (Doo Da Wah). Het was een van de eerste protestsongs van een Afro-Amerikaans artiest tegen president Nixon! De single kwam in augustus 1974 op de markt.
In juli 1974 kwam de comebackplaat van Slowhand uit. Ze was toepasselijk '461 Ocean Boulevard' getiteld, het adres van waaruit hij bevrijd van zijn verslavingen de wereld opnieuw wou veroveren. Clapton gebruikte hiervoor o.a. een oud maar leuk nummer van Johnny Otis dat hij opfriste. Ook Cliff Richard bracht hiervan ooit een toffe versie uit.
De elpee van Neil Young 'On The Beach' komt eveneens uit juli 1974. Je weet wel, de plaat met die eigenaardige hoesfoto waarop een cadillac zich als een raket in het strand geboord heeft. Hieruit draai ik het droefgeestig titelnummer van nagenoeg 7 minuten.
Destijds werd deze single van de Canadese bard getrokken uit zijn LP 'New Skin For The Old Ceremony' vaak gedraaid op de radiozenders. Toch werd het geen echte hit. Ik kocht meteen het singletje en het album schafte ik mij pas vele jaren later op cd aan. Deze muziek kwam uit augustus 1974.
De hoesfoto van 'Okie' van J.J. Cale staat linksboven.
'On The Beach' van Neil Young.
En ik die altijd dacht dat engelen geen geslacht hadden...
Een jaar na het uitbrengen van de film 'Jonathan Livingston Seagull' (VS: oktober 1973) kwam dit singletje, geplukt uit de soundtrack daarvan, de BRT Top 30 binnengevlogen. We schrijven nu over november 1974. Het was ongeveer rond deze tijd dat HUMO een ware hetze begon tegen Neil Diamond, toch een van de belangrijkste Amerikaanse singer/songwriters volgens mij. Het was altijd iets: of wel was zijn haar teveel geföhnd, of wel was zijn leren jasje te blitz. Ik beoordeelde Neil Diamond op zijn zangers- en componistenkwaliteiten en huilde dus niet mee met de wolven. 's Mans oeuvre staat dan ook te schitteren in mijn platenkast.
Het is allemaal ver, ver weg maar bij het afspelen van deze muziek uit november 1974 komen alle herinneringen terug, de goede en ook de slechte. Deze muzikale therapie is een echte aanrader want het leven is niet alleen maar rozengeur en maneschijn. De brulboeien van Slade stonden die maand dus als nieuwkomers in onze hitlijsten met hun nieuwste single.
De Amerikaanse zanger George McCrae maakte het zich gemakkelijk in het najaar van 1974 want hij teerde op het succes van zijn wereldhit uit die zomer. 'I Can't Leave You Alone' was dan ook een doorslagje van 'Rock Your Baby' en kon dus niet al te veel op mijn waardering rekenen. Toch was dit een hit in november 1974 want de platenkopende jongeren van toen lustten er pap van.
Dan vond ik deze cover van de Nederlandse zangeres veel beter. Met deze single had Conny Vandenbos een geweldige hit in de Lage Landen. Het duurde jaren eer ik het origineel van Jud Strunk leerde kennen. 'Een roosje, m'n roosje' werd dus voor het eerst in november 1974 genoteerd in onze hitparade.
Hier is het origineel uit 1973 of hoe een margriet plots verandert in een roosje...
Maar de plaat waarop mijn verloofde en ik menig schoeisel hebben versleten is met alle zekerheid deze single van de Britse singer/songwriter Leo Sayer, met de geweldige krullenbol. Hij kwam in november 1974 de BRT Top 30 binnengewalst met zijn nieuwste vinylschijfje en wij leerden daarop de boogie dansen. Tafel en stoelen aan de kant: hier gaan we dan! ♫♫♫ I can dance, I really hit the floor! Aah, feels good! ♫♫♫...
De foto van Neil Diamond z'n single staat linksboven.
Dit is een hoesje van een latere uitgave. Let op de toevoeging van "I Can Dance" tussen haakjes in de titel.
Sinds enkele maanden ben ik bezig met het opstellen van een lijst met 400 belangrijkste platen uit mijn collectie. Uiteindelijk zijn het er 515 geworden die ik voor geen geld ter wereld zou willen missen. Hier volgen ze geklasseerd per decennium en niet per belangrijkheid. Ik ga van start met de jaren '40, '50 en '60.
Fantasia (Soundtrack Disney)
Leopold Stokowski & The Philadelphia Orchestra
1940
Moanin' The Blues
Hank Williams & His Drifting Cowboys
1952
Honky-Tonkin'
Hank Williams & His Drifting Cowboys
1954
In The Wee Small Hours
Frank Sinatra
1955
Elvis Presley
Elvis Presley
1956
Greatest Hits
Louis Prima
1956
All-Time Greatest Hits
Fats Domino
1956
High Society
Soundtrack
1956
The “Chirping” Crickets
The Crickets
1957
Here's Little Richard
Little Richard
1957
Eso es el amor
Los Chakachas
1958
King Creole
Elvis Presley
1958
Kind Of Blue
Miles Davis
1959
Hit And Miss
The John Barry Seven
1960
Let's Make Love/Le Milliardaire
Soundtrack/Various Artists
1960
Time Further Out
The Dave Brubeck Quartet
1961
West Side Story
Soundtrack
1961
Green Onions
Booker T. & The MG's
1962
Jazz Samba
Stan Getz & Charlie Byrd
1962
Please Please Me
The Beatles
1963
With The Beatles
The Beatles
1963
The Freewheelin' Bob Dylan
Bob Dylan
1963
Live At The Apollo
James Brown
1963
Introducing... The Beatles (Vee-Jay Records)
The Beatles
1964
A Hard Day's Night
The Beatles
1964
My Fair Lady
Soundtrack
1964
A Girl Called Dusty Springfield
Dusty Springfield
1964
Five Live
The Yardbirds
1964
Beatles For Sale
The Beatles
1964
“Gainsbourg percussions”
Serge Gainsbourg
1964
Animalism
The Animals
1965
The Angry Young Them
Them
1965
Bringing It All Back Home
Bob Dylan
1965
Otis Blue: Otis Redding Sings Soul
Otis Redding
1965
Help!
The Beatles
1965
Rubber Soul
The Beatles
1965
Highway 61 Revisited
Bob Dylan
1965
Beach Boys' Party!
The Beach Boys
1965
Revolver
The Beatles
1966
Pet Sounds
The Beach Boys
1966
Blonde On Blonde
Bob Dylan
1966
Greatest Hits
The Temptations
1966
Face To Face
The Kinks
1966
Muddy, Brass And The Blues
Muddy Waters
1966
Blow-Up
Soundtrack/Various Artists
1966
Voor de overlevenden
Boudewijn de Groot
1966
A Fistful Of Dollars/For A Few Dollars More
Ennio Morricone/Soundtracks
1966
Sounds Of Silence
Simon & Garfunkel
1966
While The World Was Eating Vanilla Fudge
Mark Stein & The Pigeons
1966
Freak Out!
The Mothers Of Invention
1966
Aftermath
The Rolling Stones
1966
A Collection Of Beatles Oldies... But Goldies!
The Beatles
1966
Parsley, Sage, Rosemary And Thyme
Simon & Garfunkel
1966
Blues Breakers With Eric Clapton (The Beano Album)
De Canadese singer/songwriter van Libanese afkomst, Andy Kim, schudde in de jaren '60 vooral hits voor andere artiesten uit zijn mouw: o.a. The Archies en The Monkees. Maar in november 1974 stond hijzelf in onze BRT Top 30 met het dansbare plaatje 'Rock Me Gently'.
De Amerikaanse zanger van Poolse afkomst, Bobby Vinton, coverde het Duitse lied 'Herzen haben keine Fenster' en maakte er 'My Melody Of Love' van. Het refrein zong hij deels in het Engels en deels in het Pools: "Moja droga, ja cię kocham, means that I love you so. Moja droga, ja cię kocham,more than you'll ever know. Kocham ciebie całym sercem, love you with all my heart.". In november 1974 speelde er ook een liefdesmelodie in mijn hoofd. Chantal en ik hadden ons namelijk officieel verloofd en wij zouden in 1975 trouwen. De juiste datum stond nog niet vast maar het zou waarschijnlijk in de zomer zijn. Er stond ook nog een andere grote verandering in mijn leven op til: ik verliet mijn job als hypothecair kredietonderzoeker en ging meteen aan de slag als vertaler (NL/FR - FR/NL) bij de exportkredietverzekeraar van de Belgische Staat.
In november 1974 kregen de Jackson 5 af te rekenen met concurrentie van de Britse achtkoppige soulband 'Sweet Sensation'. Junior Daye was de frontzanger en hij deed heel hard zijn best om op Michael Jackson te lijken. En dat resulteerde in een nummer 1 in het Verenigd Koninkrijk in de maand oktober. Het continent volgde een paar weken later.
Uit de periode dat disco de soulmuziek meer en meer begon te verdringen. Toch is deze song, die overigens veel te weinig in de ether komt, niet onaardig. Helaas bleef het bij dit one-hit wonder voor de Amerikaanse zanger Johnny Bristol. Hij oogstte meer succes als platenproducer in de late jaren '60 van sommige Motownsingles van o.a. Marvin Gaye & Tammi Terrell, Edwin Starr, Jr. Walker & The All Stars en David Ruffin. Nieuw in de BRT Top 30 van oktober 1974: 'Hang On In There Baby'.
En toen gebeurde het onvermijdelijke: Nederland stemde een wet waarbij de piratenzenders vogelvrij werden verklaard. Radio Veronica was ook het kind van de rekening. Het was afgelopen ondanks de steun van Peter Koelewijn en een hele trits deejays die met deze single de hitlijsten van Nederland en Vlaanderen binnenstormden. Ook dit protest weerklonk vanaf oktober 1974 op onze radio's.
Het was in oktober 1974 al lang geleden dat Paul Anka nog in de internationale hitlijsten had gestaan. De intro doet mij altijd denken aan 'Daniel' van Elton John. Na 1:30 min. hoor je dat deze single in feite een duet is. Wie was de mysterieuze zangeres die door de zanger en de platenfirma schromelijk over het hoofd werd gezien? Voor een baby moet je trouwens met twee zijn! Dit euvel werd achteraf rechtgezet op heruitgaven: het was de Afro-Amerikaanse Odia Coates met wie Anka later nog verscheidene duetten zou opnemen.
Zelfs in oktober 1974 was de keizer van het Vlaamse lied alomtegenwoordig. Met deze single greep hij terug naar de zorgeloze tijden van de "shoo-be-doo-wah"-deuntjes. Op het hoesje staat "kunt" gedrukt terwijl hij duidelijk "kan" zingt. Als ik vanavond niet kan slapen is dat mijn eigen schuld want dat betekent dat de slaapkamer niet voldoende verlucht werd. Onontbeerlijk bij deze warme dagen!
De song werd geschreven door Alan Hull en geraakte als single van de Britse folk/rockgroep Lindisfarne niet in de hitlijsten van 1970. In 1972 werd het plaatje opnieuw uitgebracht en werd het alsnog een hit. De Amerikaanse funk/soulband American Gypsy vestigde zich begin jaren '70 in Amsterdam en had met deze cover ook een hit in de Lage Landen vanaf oktober 1974.
Na een deugddoende vakantie wordt het hoogtijd om de teletijdmachine uit de garage te halen (want dat groot onderhoud is toch al lang gedaan) en verder te mijmeren over mijn muzikale jeugdherinneringen. Ik stel alvast de datum van oktober 1974 in.
En we zijn weer vertrokken voor 6 leuke songs uit oktober 1974. Ik start met een leuke cover van een oud nummer van Bing Crosby dat door Big Dee Irwin & Litte Eva de Amerikaanse hitparades werd ingezongen in 1963. Nu was het de beurt aan dit Nederlands duo dat bestond uit Iwan Groeneveld afkomstig uit Aruba (Nederlandse Antillen) en de Britse Sue Chaloner. Spooky kende ik nog uit de late jaren '60 toen hij nog deel uitmaakte van de Swinging Soul Machine.
In oktober 1974 proefde Kevin Ayers ook heel eventjes van commercieel succes toen hij onverwachts (maar niet onverdiend) opdook in de BRT Top 30. Het nummer stond ook op zijn elpee 'The Confessions Of Dr. Dream And Other Stories', uitgebracht op het platenlabel Island. Dit soort muziek wordt tegenwoordig veel te weinig gedraaid op onze radiozenders.
1974 was ook het jaar waarin "The Walrus of Love" doorbrak. In oktober van dat jaar was dat met het zwoele 'Can't Get Enough Of Your Love Babe'. Barry White had ook succes als producer en als dirigent van het Love Unlimited Orchestra. Hij ontdekte tevens het meidentrio Love Unlimited.
Van 2 t.e.m. 16 juni maakte ik met in groepje van 5 personen aangevuld met een deskundige gids en een keigoede chauffeur een rondrit van meer dan 1.400 km doorheen het Koninkrijk Jordanië. Meermaals stonden we aan de grens met Israël, Egypte, Saoudi-Arabië, Palestina en zelfs Syrië. Op 16 juni namen we het vliegtuig huiswaarts om 's anderendaags omstreeks 4 uur 's ochtends te landen in Zaventem na een tussenstop in Marsa Alam, Egypte. Het werd een prachtige reis naar o.m. Aqaba, Madaba, Amman, de Dode Zee, Wadi Rum, Jerash, Ajlun, Mount Nebo, de doopplaats van Jezus Christus in de Jordaan en het wereldwonder Petra. De dagelijkse temperatuur schommelde altijd rond de 38 °C (Mediterraan klimaat en soms 45 °C in de woestijn), altijd in de schaduw gemeten!
En is er daar ook muziek, hoor ik u al vragen. Jazeker, luister maar:
Deze twee compact discs kocht ik alvast in Aqaba voor amper 5 dinar het stuk (1 Jordaanse dinar is ongeveer 90 Eurocent):
De laatste week vertoefden we in het Double Tree by Hilton Hotel (all-in met 5 sterren). Dat is wel nodig om van die vermoeiende tour te bekomen.
Die "tsjingel-tsjangel"-piano herkende ik want Nico Haak had samen met Boudewijn de Groot nog een song opgenomen die 'Tante Julia' heette. Dit was geen carnavalshit maar een deuntje uit de maand september 1974. ♫♫♫ En we gaan nog niet naar huis ♫♫♫...
Niet de originele versie uit de LP van Boudewijn de Groot ('Hoe sterk is de eenzame fietser') maar een andere versie uitgebracht op single t.g.v. carnaval 1974: "Maar haal uw borsten van mijn schouder...":
En toen kwam een nog onbekende Britse zangeres met de groep Rain onze hitlijsten binnengehuppeld met een vrolijke meezinger die ietwat aan majorettemuziek deed denken. Ook die single stond in september 1974 tussen de 30 best verkochte plaatjes van dat ogenblik. Eigenlijk hadden de Britten dit lied naar het Eurovisiesongfestival moeten sturen.
Eindelijk kwam Eric Clapton uit een diep dal gekropen. Hij was van zijn verslavingen afgeraakt en teruggetrokken op zijn nieuw adres (461 Ocean Boulevard) had hij een rits nieuwe songs opgenomen die resulteerden in een nieuwe elpee met dezelfde toepasselijke naam. Tussen die liedjes stond een compositie van een toen nog vrij onbekende Jamaïcaan, Bob Marley. Het betekende de comeback voor "Slowhand" èn de doorbraak voor Bob Marley & The Wailers en reggaemuziek kwam weer volop in de belangstelling te staan. Deze single schoot op 21 september 1974 vanuit het niets op nummer 11 de BRT Top 30 binnen.
De Britse singer/songwriter die opgroeide in Gibraltar joeg in september 1974 iedereen de stuipen op het lijf met zijn nieuwe hit 'I Don't Wanna Die In An Air Disaster'. Zijn compositie was bijna een religieuze smeekbede ondersteund door de klagende geluiden van de synthesizer. Melancholie troef in die nazomer!
De mannen van 10cc waren hun tijd vèr vooruit. Wie had ooit durven voorspellen in september 1974 dat er in 2008 een financiële crisis zou uitbreken die tot op de dag van vandaag onrust zaait bij de bevolking? Het spook van de grimmige jaren '30 is niet meer veraf! ♫♫♫ "Let your money hustle; bet you'd sell your mother; you can buy another; doin' the...." ♫♫♫ Deze machtige single schoot de hitlijsten meteen binnen op nummer 13. Wie is er bijgelovig?
Er kwamen klachten binnen van verontruste reizigers maar ook van luchtvaartmaatschappijen. Het was ook de periode waarin vliegtuigkapingen en gijzelingsacties vaak slecht afliepen.
En dus werd bij een herdruk de titel van het liedje ingekort.
De vorige single was nog niet helemaal uitgespeeld of de opvolger, ook uit de debuutelpee 'Kimono My House', werd eveneens genoteerd bij de 30 best verkochte singles van begin september 1974. De titel van de LP was een woordspeling op de song 'Come On-A My House' van Rosemary Clooney, de tante van George. De broers Ron en Russell Mael bleken dus allesbehalve eendagsvliegen te zijn, al verdwenen ze daarna voor een aantal jaren uit mijn belangstelling.
In september 1974 waren de "Rubettes shoowaddy waddy"-kreetjes niet van de lucht want terwijl de debuutsingle 'Sugar Baby Love' nog heel hoog in de hitparade stond kwam de opvolger al binnen. Samen met de solosingle van Paul Da Vinci waren dat dus drie singles van hetzelfde allooi.
Waarschijnlijk had het platenkopend publiek in september 1974 heimwee naar de vakantieperiode want het "strandliefje" van de Britse studiogroep First Class scoorde met deze single een geweldige hit. Doet de stem van de zanger een belletje rinkelen? Dat zal wel, want Tony Burrows had al meegezongen op platen van o.m. The Kestrels, Ivy League, The Flower Pot Men, Edison Lighthouse, White Plains, Brotherhood of Man en The Pipkins. Het bleef helaas bij dit one-hit wonder.
Om verwarring met deze Amerikaanse doo-wop-, rhythm & blues- en soulgroep te vermijden moest Cliff Richard indertijd zijn backing band omdopen tot The Shadows. Alhoewel Clyde McPhatter en Ben E. King The Drifters al lang vaarwel hadden gezegd, was het fijn om in september 1974 nog eens iets te horen van deze vocale band al was ik het met hun stelling niet eens. Ik ging namelijk naar de bioscoop om de film te bekijken en niet om op de laatste rij te liggen zoenen...
Peter & zijn Rockets lieten nog iets van zich horen in september 1974. Het was bijna afgelopen met de piratenzender Radio Veronica want er was een wet in de maak om die omroepen te verbieden. Rob Out was deejay aan boord van dat schip en hij had in de jaren '60 nog een singletje uitgebracht onder de schuilnaam Egbert Douwe. Nu stak Peter Koelewijn zijn boezemvriend een hart onder de riem omdat het einde van Veronica in zicht was.
De Vlaamse hit van Paul Severs ('Ik ben verliefd op jou') kreeg een Engelse bewerking door de close harmonygroep Octopus die bestond uit Vlamingen en Britten. Onder hen Robert Vlaeyen uit Diest en Paul Michiels, ook wel Polle Pap genoemd want hij had in zijn jeugd nog gewerkt als melkboer in Heist-op-den-Berg en omstreken. Octopus had een platencontract bij Sylvain Tack, wafelbakker en eigenaar van Radio Mi Amigo. Onnodig te zeggen dat dit plaatje door de piratenzender werd geplugd. P.P. Michiels zit op de foto in het midden met lange haren en baard en in de jaren '80 vormde hij met Jan Leyers de succesvolle groep Soulsister. Maar in september 1974 was dit een nieuwkomer in de BRT Top 30.
En of er muziek in de ether was in die maand augustus 1974. Deze Nederlandse productie werd hevig geplugd door Radio Mi Amigo, Radio Veronica en andere piratenzenders. De melodie is gebaseerd op het oud volksliedje 'Komt vrienden in het ronde' (ook bekend als 'Het slijperswiel'). Patricia Paay, Ron Bransteder en Bob Bernards (EMI-Bovema) zaten naast andere artiesten in de groep 'US' (Engels voor "ons" en dus niet te verwarren met de afkorting voor "United States"). Het plaatje bereikte een 5de plaats in de Nederlandse hitlijsten.
Vanuit de Verenigde Staten kwam de discomuziek overwaaien en haar opmars was niet meer te stuiten (zie foto linksboven).
In Engeland maakten ze in de zomer van 1974 nog een heel andere soort muziek, gebaseerd op de rock-'n'-roll uit de jaren '50 met een vette knipoog naar de glitterrock. Zanger Les Gray deed zijn best om zijn stem zoveel mogelijk te doen lijken op die van zijn idool, Elvis Presley. Deze single schoot dan ook als een raket uit het niets meteen binnen op nummer 18 in de BRT Top 30 op die bewuste 10 augustus 1974.
De muziek van The Trammps zou ik dan weer onderbrengen bij discomuziek. Het platenlabel "Philadelphia International Records" was vastbesloten de wereld te veroveren met o.m. artiesten als The Three Degrees, MFSB, McFadden & Whitehead, Lou Rawls, The O'Jays, Harold Melvin & The Blue Notes, Intruders, Teddy Pendergrass en Billy Paul. Het componistenduo Gamble & Huff was verantwoordelijk voor de meeste hits en de opmars van disco was nu niet meer te stuiten. De TV-show 'Soul Train' zorgde dan weer voor het pluggen van de nieuwste plaatjes. Deze hit komt ook uit onze hitparade van augustus 1974.
Maar ook andere platenmaatschappijen hadden het offensief op de muziekmarkt ingezet. De "nieuwe" discogroepen schoten als paddenstoelen uit de grond, alhoewel sommige al sinds de jaren '60 actief waren. Zo ook dit Amerikaans trio op het RCA label dat ons in augustus 1974 aanmaande om niet te veel aan de boot te schudden. Volgens sommigen een van de eerste discoplaten, anderen houden het bij 'Love's Theme' van Love Unlimited Orchestra of 'Rock Your Baby' van George McCrae. Wat er ook van zij, er werd in die periode flink gedanst in de discotheken.
De Amerikaanse slagersdochter die vanuit West-Duitsland met de hulp van producer Giorgio Moroder de wereld trachtte te veroveren was Donna Summer, die later het epitheton ornans 'The Queen of Disco' kreeg opgeplakt. De platenmaatschappij hield niet van dit gijzelingsdrama maar de zangeres hield voet bij stuk en het werd een hit in de Benelux vanaf augustus 1974.Deze debuutsingle kwam meteen binnen op nr. 14 in de BRT Top 30 van 24 augustus 1974. Kan er iemand die irritant rinkelende telefoon beantwoorden?
Waar had ik die falsettostem nog gehoord? Op 31 augustus 1974 kwam deze single meteen binnen op nummer 10. Het bleek later de zanger van The Rubettes te zijn die meteen na het inzingen van de demo van 'Sugar Baby Love' de groep verlaten had voor een solocarrière. Zijn kopstem was dus tweemaal te horen op die bewuste zaterdag want beide singles stonden toen in de BRT Top 30. Niet onaardige song, toch vind ik zijn manier van zingen hier en daar "over the top".
Dit hoesje bracht menig deejay in verwarring. De meesten spraken 'US' dan ook uit als "joe es" door de afbeelding van de Amerikaanse vlag terwijl het gewoon "us" was, zoals in "ons".
Wellicht daarom werd iets later dit hoesje gedrukt.
De elpee 'Rock' op het RAK platenlabel.
De LP's van The Trammps hadden altijd een mooie hoes.
Deze single werd dus geen hit in het VK of in de VS.
In augustus 1974 werd de hardrock-/glamrockband Slade nog maar eens in de hitparades genoteerd met de nieuwste single 'The Bangin' Man'. Hij prijkte op geen enkele elpee behalve op de latere compilaties met de grootste hits. Toch vond ik deze song niet zo'n grote hit in onze contreien. Was het de leeftijd of hadden Noddy Holder, Jim Lea, Dave Hill en Don Powell hun kruit verschoten? In het VK bereikte de single de derde plaats en werden de Britten van de eerste plaats gehouden door een Frans chansonnier, die hier straks aan bod komt...
Onze mannelijke Noorderburen waren kampioen in het dragen van lang haar. De band Catapult (skietlap in het West-Vlaams) schoot dan ook met deze single als een raket naar de top in de BRT Top 30 van augustus 1974. De band verhuisde zelfs naar België om van hieruit in West-Europa rond te touren. In 1979 was het echter gedaan met het succes maar de leden speelden verder in andere groepen zoals The Monotones, The Surfers en vooral Rubberen Robbie, die met een aantal medleys veel succes had in de Lage Landen.
Op 3 augustus 1974 kwam de tweede single van ABBA binnengestormd in onze hitlijsten. Hij sprong meteen vanuit het niets naar de 17de plaats. De song werd in West-Europa, Nieuw-Zeeland, Australië en de VS uitgebracht behalve in het Verenigd Koninkrijk. Daar werd 'Honey Honey' gecoverd door de groep Sweet Dreams en besliste de platenmaatschappij een remix van 'Ring Ring' uit te brengen die echter strandde op een 32ste plaats.
Aznavour was die Fransman (van Armeense komaf) die Slade van de top hield in de Britse charts. Hij slaagde erin met deze mooie Engelstalige ballade op nummer 1 te staan in het rijk van Her Majesty. Hij werd ook voor het eerst in de BRT Top 30 genoteerd in augustus 1974. De song werd gebruikt in de TV-serie 'Seven Faces of Woman' en in 1999 werd een cover van Elvis Costello gebruikt voor de film 'Notting Hill'.
Het was al een tijdje geleden dat een van mijn favoriete Nederlandse bands nog eens een hit gescoord had. Dat gebeurde in die zomermaand van 1974 toen ik enkele dagen doorbracht aan de Belgische kust, m.n. in Oostende en Blankenberge. Prachtige soundtrack om in augustus naar de woeste baren van de Noordzee te turen, na een onweer. Met dank aan de synthesizergeluiden en de prachtige stem van Jerney Kaagman.
Wellicht een van de allereerste discosongs die over de hele wereld scoorde. George McCrae was gewoonweg niet van de radio weg te slaan en zijn single werd minstens 2 Ã 3 keer per avond in alle discotheken gedraaid. Het moet de man een aardige stuiver opgeleverd hebben. De single kwam op 3 augustus 1974 dan ook meteen binnen op nummer 10 in de BRT Top 30 om er maandenlang te blijven hangen.
Tijd voor een slechte cover uit juli 1974. Want toen kwam de Canadees Terry Jacks binnen in de BRT Top 30 met zijn tweede cover van een Brelnummer. Ik hou oneindig veel meer van de doorleefde versie van Dusty Springfield. Rod McKuen schreef de Engelse lyrics en het is zeer de vraag of Jacques Brel deze popversie van 'Ne me quitte pas' goedkeurde. De vele royalties zullen allicht de pil verguld hebben. De hartverscheurende melodie is gedeeltelijk geïnspireerd door de Hongaarse Rhapsodie Nr. 6 van Franz Liszt.
Luister maar vanaf 2:08 minuten: "Moi je t'offrirai...".
Het was niet zo evident dat onze Noorderbuur Wally Tax met zijn derde opeenvolgende single een hit zou scoren in ons land. En toch gebeurde dit in juli 1974 met 'Evidently'. Hij presteerde veel beter dan toen hij nog frontzanger was van de steengoede Outsiders, berucht van hun optreden in 1964 als voorprogramma van The Rolling Stones in het Kurhaus, dat toen door de fans vakkundig werd gesloopt.
De tweede Nederlandse act die in juli 1974 binnenkwam in de BRT Top 30 was Jack de Nijs die onder het pseudoniem Jack Jersey scoorde met 'Pappa Was A Poor Man'. Zijn stemtimbre, manier van zingen en zelfs zijn klederdracht op het podium deden enigszins denken aan The King of Rock & Roll en ooit nam hij een volledige elpee op met The Jordanaires, de befaamde achtergrondzangers van Elvis Presley.
De Britse deerne die in juli 1974 werd genoteerd in onze hitlijsten was Lynsey de Paul met een nummer dat deed denken aan de fameuze Wall of Sound van Phil Spector en zijn meidengroepen uit de jaren '60. Lynsey de Paul is ondertussen bijna 63 en nooit getrouwd maar ze had ooit een romance met o.m. Ringo Starr, Roy Wood, James Coburn, George Best, Sean Connery, Dodi Fayed, Bill Kenwright, Bernie Taupin, Chas Chandler en Dudley Moore.
Op 20 juli 1974 kwam de titelsong van die formidabele elpee uit december 1973 eindelijk de hitlijsten binnen van de best verkochte singles. 'Band On The Run' is zowel qua elpee als qua single een mijlpaal in de muzikale carrière van Paul McCartney. Het nummer bevat, zoals we van hem gewoon zijn, vele tempowisselingen, net alsof er twee songs door elkaar geweven zijn. Ook de elpeehoes met de leden van Wings en bekende acteurs maakt deel uit van het collectief geheugen.
De geflopte single.
Heruitgave uit Frankrijk n.a.v. het succes van Joe Dassin's cover.
De groep Wings was intussen herleid tot een trio. Naast Paul & Linda was er nog Denny Laine, een vroeger lid van The Moody Blues.
Veel vakantie had ik niet in 1974 want ik was pas in februari beginnen werken en in 1973 was ik in het leger. Maar de weinige dagen die ik had bracht ik dan door aan de Belgische kust, o.m. in Blankenberge en in Oostende. Hierboven links een foto uit die periode genomen door mijn verloofde.
Hoe groot is de invloed van de cinema op de muziek en vice versa? Het thema van de film 'The Sting' met Paul Newman, Robert Redford en Robert Shaw in de hoofdrollen onderschrijft deze stelling nog maar eens want in juli 1974 werd deze single met "ragtime"-pianomuziek genoteerd in zowat alle hitlijsten ter wereld. De soundtrack waarop Marvin Hamlisch muziek van Scott Joplin speciaal voor de film aanpaste verkocht dan ook als zoete broodjes. Het Chicago uit de Jaren '30 stond weer helemaal in de belangstelling. Deze single is dus de uitzondering die de regel bevestigt want in dit geval stond deze muziek zowel in de hitparade van de singles als in die van de best verkochte elpees.
En of Chicago weer in de spotlights stond! Zou dat toeval kunnen zijn? De Britse groep Paper Lace stond alleszins tegelijk met Marvin Hamlisch in de BRT Top 30 van juli 1974 met de single 'The Night Chicago Died'. Het verhaal gaat over de Jaren '30 met de fameuze "drooglegging" en de jacht van "De onkreukbaren" op de bende van Al Capone.
En ik denk dat onze landgenoot Ricky Gordon er die bewuste nacht in Chicago ook bij was. Getuige daarvan zijn zeer swingende versie van 'Such A Night', een song die ik nog kende in de versie van Elvis Presley. Gordon scoorde met deze single een geweldige hit in juli 1974. Enig minpuntje is zijn uitspraak van 'dawn' dat hij steevast uitspreekt als 'down', wat nochtans niet rijmt op 'gone'. Ook een negatieve beoordeling voor de maker van de videoclip die erin slaagt de naam van de zanger verkeerd te spellen alhoewel hij juist geschreven staat op het hoesje...
De elpee 'Planet Waves' van Bob Dylan verscheen in januari 1974 en bevatte o.m. deze parel. Dankzij een technische ingreep kon deze song op YouTube geplaatst worden want de platenmaatschappij van "His Bawbness" doet er alles aan om alle videoclips van de grootmeester te blokkeren. Benieuwd hoelang deze 'Forever Young' er zal blijven opstaan.
November 1974 (2)
September 1974
Hits uit juli 1974
