Carl Douglas is dan weer de uitzondering die de regel bevestigt want enkele maanden na 'Kung Fu Fighting' kwam deze Amerikaanse zanger in december 1974 onze hitlijsten alweer onveilig maken met zijn tweede ode aan de Oosterse krijgskunsten.
 


Vanuit Nederland kwam André Moss met zijn opvolger voor 'Ella'. Dit instrumentaaltje ondersteund met piano- en saxofoonklanken is moeilijk te onderscheiden van zijn voorloper en daarom is dit geheid een vraag op één of andere muziekquiz. 'Rosita' kwam in december 1974 binnegewaaid in de BRT Top 30. Dries Patijn (1934-1989), zoals hij in het echt heette, deed veel sessiewerk voor Jack Jersey.
 


Op zaterdag 28 december 1974 kwamen er splinternieuwe klanken uit mijn transistorradiootje. Een Britse groep waarvan de leden gehuld waren in matrozenoutfit kwamen hun verhaal vertellen over de evolutie van de mens en hoe hij zich verplaatst: eerst met paard en kar, dan per trein en tram en vervolgens met de automobiel en dat zou resulteren in een reusachtige, wereldwijde verkeersopstopping. En ze kregen later nog gelijk ook...
 


Van een perfecte timing gesproken: na een verblijf van enkele weken in de BRT Top 30 stond de Britse groep Mud op 28 december 1974 op nummer één genoteerd in die hitlijst met hun kerstsingle 'Lonely This Christmas'. Hopelijk doen deze winterse klanken de huidige temperatuur van om en bij de 30°C een beetje zakken...
 












Een perfecte timing voor Mud want de Britten stonden op Kerstmis 1974 aan de top.

07-07-2013 om 18:09 geschreven door DJMICO1951

Ongeveer gelijktijdig kwam deze oudgediende van de rock & roll binnengestormd in de hitparade met zijn eigen compositie 'I Can Help'. Hij schreef een wereldhit in 1962 voor Clyde McPhatter ('Lover Please'), speelde bas op tournee met zijn boezemvriend Kris Kristofferson en producete andermans materiaal (o.m. voor Tony Joe White). Ook op deze boogie sloegen mijn verloofde en ik onze beentjes geregeld uit in december 1974 en de maanden nadien.
 


Vanaf de maand december 1974 kwam er een heuse revival van rock-'n-roll en jive uit de jaren '50 en '60 op gang en de jongens van The Rubettes maakten daar gretig gebruik van. Ze staken zich allen in hetzelfde witte maatpak met dito pet en een oranje hemd en verkochten plaatjes als zoete broodjes.
 


Een hele leuke single uit december 1974 vond ik, zonder overdrijven, deze 'You Ain't Seen Nothing Yet'. Randy Bachman zat voordien in de Canadese rockband Guess Who en sinds Pete Townshend (op 'My Generation') had niemand meer zó gestotterd in een rocksong, al deed Elton John ook zijn b-b-b-best op 'Bennie And The Jets'. De groepsnaam 'Bachman Turner Overdrive' was blijkbaar te lang want hij werd al snel ingekort tot BTO. Pete Townshend van The Who schreef het nummer 'My Generation' en zong de backing vocals (net als John Entwistle) maar het is natuurlijk Roger Daltrey die de lead vocals voor zijn rekening nam in 1965.
 


Maar de grootste verrassing kwam die zaterdag 21 december 1974 van de Britse groep Queen toen die met zijn nieuwste single in de BRT Top 30 verscheen en ik mij bijna verslikte in mijn soep. Na enkele vingerknippen hoorde ik flarden tekst waarin ik o.m. volgende sleutelwoorden meende te verstaan: Moët & Chandon, Marie Antoinette, Kroestjov en Kennedy, kaviaar en sigaretten, dynamite with a laser beam, een barones, enz. "And it surely blew my mind!"...
 














Deze beroemde foto van het Brits viertal werd later nog vaak gebruikt en vooral voor de videoclip van het nummer dat hen een jaar later wereldbekend zou maken!

05-07-2013 om 18:47 geschreven door DJMICO1951

Het antwoord op de Britse glamrock aangevoerd door Slade, Sweet en Mud liet niet lang op zich wachten en kwam uit Leiden, Nederland. De groep Catapult ("skietlap" in het West-Vlaams) had met zijn opvallende glitterkledij en lange haren veel succes in de Lage Landen. Vandaar dat de single 'Teeny Bopper Band' als nieuwkomer werd genoteerd in onze hitparades van december 1974.
 


Haar debuutsingle 'The Hostage' had het vrij aardig gedaan in de Lage Landen. En toen werd die tweede single van Donna Summer regelmatig gedraaid op de radio. Het was een compositie van Giorgio Moroder en Pete Bellotte en het werd het begin van een lange en vruchtbare samenwerking. De accordeon en de castagnettes passen perfect in dit nummer dat ook nieuw was in de BRT Top 30 van december 1974.
 


Deze single van de Amerikaanse zangeres Gloria Gaynor scoorde bij ons in december 1974 en stak in een kartonnen hoesje voorzien van het epitheton ornans "Discothèque Special", later afgekort tot gewoonweg "Disco". Het nummer 'Never Can Say Goodbye' groeide uit tot een echte classic van het genre en de covers waren dan ook legio. Clifton Davis schreef de song waarmee de Jackson 5 al in 1971 scoorden. Hetzelfde jaar namen Isaac Hayes, Impact Of Brass [instrumental], New Birth en Jr. Walker hun eigen versie op. In 1973 was het de beurt aan Smokey Robinson en na Gaynor volgden The O'Jays (1981), Communards (1987) en de Hermes House Band (1999). Met dank aan The Originals van Arnold Rypens.
 


De song waarop mijn verloofde en ik in december 1974 druk oefenden om onze danskunsten te tonen op ons aanstaand huwelijksfeest was deze 'You're The First, The Last, My Everything' van Barry White. Onze gezamenlijke danspasjes lukten vrij aardig en toch zou dit niet onze openingsdans worden, alhoewel de titel volledig bij ons past. Meer verklap ik nu niet. De rest is voor over een paar weken, als we in de maand april 1975 belanden.
 












Deze verzamelelpees doken omstreeks die periode op en Polydor verdiende er een aardige stuiver mee.






De titel van deze formidabele song wordt steevast verkeerd uitgesproken of afgedrukt (zie videoclip).

04-07-2013 om 12:27 geschreven door DJMICO1951

Dat er in december 1974 ook klokkenluiders waren bewijst de intro van deze eigenaardige single van de formatie Lemming. Deze Nederlandse hardrock/glamrockband met een neiging naar gothic bleek geen eendagsvlieg te zijn want deze Noorderburen hadden in februari 1974 al een viertal weken in de BRT Top 30 gestaan met hun debuutsingle 'Lucifera'.
 


Terwijl in Vlaanderen nog werd geluisterd naar 'Schele Vanderlinden' van de Strangers of naar 'Dans met mij tot morgenvroeg' van Willy Sommers kwam de Nederlander Jack Jersey (artiestennaam van Jack de Nijs) met de hulp van Elvis Presley's backing band onze hitlijsten in december 1974 binnengestormd met 'Rub-it In'.
 


Eerder dat jaar werd de Amerikaanse formatie The Hues Corporation uit Santa Monica, California bij ons bekend met hun wereldhit 'Rock The Boat'. Ze bleken toch geen eendagsvliegen te zijn want in december 1974 kwam de opvolger 'Rockin' Soul' zijn opwachting maken in de BRT Top 30.
 


Maar de muziek die mij in december 1974 het meest aansprak was die van 10cc. Het viertal Britten begon meer en meer "Beatlesiaanse" proporties aan te nemen en deze geweldige track uit de elpee 'Sheet Music' werd als single uitgebracht en stormde in dat jaareinde de BRT Top 30 binnen. Ze wisten mij, naast de knappe muziek, ook te bekoren met hun grappige teksten zoals o.m. "Ooh, when a romance depends on cliches and toupees and threepes..." of "Make up your own rhyme, don't rely on mine, 'cos it's sssssssssilly - silly - silly - silly"!
 






De song werd geschreven door dit duo maar zij hadden er geen hit mee.


Een grote hit in 1963.




Ten tijde van 'Lucifera' werd er op het podium gedanst in lichte outfit gebaseerd op het gelijknamig stripfiguurtje.


Jammer van het taalfoutje in de naam 'The Jordanaires'.

03-07-2013 om 12:33 geschreven door DJMICO1951

Dat was ook het geval met de film 'Jonathan Livingston Seagull', een geromantiseerde natuurfilm over het leven van een zeemeeuw uit het late najaar van 1973. De prent werd geregisseerd door Hall Bartlett en was gebaseerd op de gelijknamige novelle van Richard Bach. Gedurende heel het jaar 1974 stonden de hitlijsten vol met die muziek van Neil Diamond's soundtrack. Zoals deze haast religieuze songs 'Be' en 'Dear Father'.
 


1974 was ook het jaar van de Franse schandaalfilm 'Emmanuelle' die van de Nederlandse Sylvia Kristel op slag een ster maakte. Just Jaeckin regisseerde de controversiële softpornoprent die het hele jaar door, en nog lang daarna, gespreksonderwerp nummer 1 was. Pierre Bachelet zong het themanummer. In 1973 had hij in de hitlijsten gestaan als groepslid van The Peppers met 'Pepper Box' (de tune van Sportweekend op de BRT) en het jaar nadien als oprichter van de groep Resonance die een hitje scoorde met het instrumentale 'O.K. Chicago'. Onnodig te zeggen dat de verkoop van Thaïse rotanzetels vanaf het vertonen van de film in de lift zat!
 


De Amerikaanse prent 'The Way We Were' geregisseerd door Sydney Pollack werd in de VS al uitgebracht in oktober 1973, maar de première in Nederland vond pas plaats in mei 1974 en waarschijnlijk gelijktijdig in Brussel. Naast Robert Redford speelde Barbra Streisand ook een hoofdrol en zorgde zij voor een prachtige uitvoering van het titelnummer geschreven door Marvin Hamlisch. De soundtrack bevatte ook nog andere diverse muziek. Ze had met de gelijknamige titelsong een hit in de Verenigde Staten in de loop van het jaar 1974.
 


De Amerikaanse Maria Muldaur zorgde in 1974 voor een van de betere zomerdeuntjes op de radiogolven. Helaas geraakte ze met haar single 'Midnight At The Oasis' niet in onze hitlijsten, wat mij niet belette om een hele elpee van haar te kopen en dat werd dan 'Waitress In A Donut Shop' waarop ook een fantastische versie staat van 'Brickyard Blues', een song van Allen Toussaint die ik gisteren nog draaide in de versie van Three Dog Night. Heerlijke laidbackmuziek en laat de zomer nu maar komen.
 


Toen ik verleden maand een prachtige zonsondergang in Wadi Rum (Jordanië) meemaakte spookte deze formidabele song uit 1974 van de Canadese singer/songwriter door mijn hoofd. Wat is er mooier op aarde dan hemelse muziek en een fabelachtige natuur?
 


En dat brengt ons meteen in de maand december 1974 want toen werd de negende James Bondfilm uitgebracht. De Schotse Lulu had in het begin van dat jaar nog een hit gehad samen met David Bowie ('The Man Who Sold The World'). Deze titelsong geleek er sterk op (alhoewel niet muzikaal): 'The Man With The Golden Gun' werd geen hit voor haar (alhoewel ze haar best deed om vocaal op Shirley Bassey te lijken) en naar verluidt haatte John Barry zijn eigen compositie. De lyrics werden geschreven door Don Black.
 








Bob Dylan speelde zowaar mee in de film.














De beruchte pose in de rotanzetel.

02-07-2013 om 12:05 geschreven door DJMICO1951

Marc Bolan speelde trouwens ook gitaar op 'Baby Get It On' en 'Nutbush City Limits'. Hier is Part l:


De soulmuziek uit 1974 begon zich meer en meer om te vormen tot funk. Zoals in deze 'Don't You Worry 'Bout A Thing' van de neef van Ray Charles. Stevie Wonder leverde met de regelmatig van de klok steengoede elpees af en daarop stonden vele pareltjes, zoals deze meezinger.
 


The Crusaders had ik in 1970 leren kennen als The Jazz Crusaders. In 1974 bracht de Amerikaanse jazzrock-formatie een uitstekende live elpee uit. Hieruit draai ik het titelnummer 'Scratch'. De wereldwijde doorbraak zou pas jaren later een feit zijn dankzij een duet met Randy Crawford: 'Street Life'. Maar laat ons niet vooruit lopen op de feiten en nu genieten van deze heerlijke klanken. De bezetting bestond toen uit: Wayne Henderson, Wilton Felder, Joe Sample en Stix Hooper versterkt met hun vrienden Larry Carlton en Max Bennett.



De Amerikaanse groep met de krachtige stemmen wist zijn covers altijd heel keurig uit te kiezen. Zoals deze 'Brickyard Blues', ook wel 'Play Something Sweet' genoemd. In het najaar van 1974 was dit een hit in de Verenigde Staten en de compositie is van Allen Toussaint uit New Orleans.



Deze compositie is van Neil Diamond en stond ooit op de b-kant van een van zijn singles. Zijn orkestrale versie schitterde op de live elpee 'Hot August Night' en Percy Faith nam deze versie over met zijn orkest. De song werd in 1974 opgepikt door de piratenzenders in de Noordzee als tune voor hun programma's en de instrumental ging een heel eigen leven leiden...
 


Robert Palmer zat ooit in de formatie 'Vinegar Joe', samen met Elkie Brooks. Toch begon hij in 1974 te werken aan een solocarrière. Deze song stond op zijn gelijknamige elpee uit september 1974. De flamboyante zanger zou pas in 1978 doorbreken en telkens ik zijn naam zie moet ik glimlachen want dan denk ik aan dat naambordje in de Brusselse platenwinkel Music Mania waar de baas (een Gentenaar, nota bene) in hoofdletters "Robeir Palmeir" had geschreven. Want zo spraken de Franstaligen die naam uit... Deze compositie is er alweer eentje van Allen Toussaint en de gastmuzikanten op het album zijn niet de minsten: Allen Toussaint, The Meters, Art Neville, Lowell George van Little Feat, Cornell Dupree en Steve Winwood, om er maar enkelen te noemen.
 


Vandaag sluit ik deze reeks van 7 Angelsaksische songs af met een eendagsvlieg uit 1974. Jim Stafford scoorde nochtans een Top-10 hit met zijn 'Spiders And Snakes' in de Verenigde Staten. Bij ons flopte de single jammerlijk zodat ik hem enkele weken later al op de kop kon tikken voor 10 BEF in de afprijsbakken. De song duikt regelmatig op in een of andere muziekquiz.
 





Ike Turner was al nergens meer te bespeuren op de hoesjes...







Zeer goede live elpee.




Een jonge Allen Toussaint.






Allen Toussaint op latere leeftijd.

01-07-2013 om 15:10 geschreven door DJMICO1951

Angelsaksische muziek uit 1974

Na een zijsprongetje van Vlaamse, Nederlandse en Franse liedjes, ga ik weer de Angelsaksische toer op om dan uiteindelijk na drie dagen te belanden in de maand december 1974.  Voor de Angelsaksische toer begin ik in het Engeland van de grote depressie toen de "Geordie boys" afzakten naar Londen om er werk te zoeken. In het Noorden van Engeland was er toen geen werk meer in de mijnen of op de scheepswerven. Alan Price schetst hier op zijn LP 'Between Today And Yesterday' uit 1974 op meesterlijke wijze de gemoedstoestand van toen. De LP bevatte 12 songs en kreeg op de a-kant de titel 'Yesterday' mee (6 songs met een ouder arrangement) en de b-kant 'Today'. Daar werden de 6 songs voorzien van een moderner jasje.

Vanuit de Verenigde Staten kwamen in 1974 heel andere geluiden. Philadelphia was nu het centrum van de muziekindustrie, in het bijzonder van de discotheekmuziek. Kenneth Gamble en Leon Huff waren de componisten bij uitstek van Philadelphia International Records en deze song van de formatie MFSB werd gebruikt als thema van het razend populaire TV-programma 'Soul Train'. De achtergrondstemmetjes zijn die van de Three Degrees.



Candlewick Green was de Britse groep die in de talentenjacht op TV 'Opportunity Knocks' optrad, gedurende acht opeenvolgende weken de eerste prijs behaalde en er een platencontract aan overhield. Helaas bleek hun steengoede single uit 1974 'Who Do You Think You Are' een eendagsvlieg te zijn. Toch leuk om nog eens te horen.
 


Countryrock begon meer en meer zijn plaats op te eisen in de muziekwereld van 1974. De Amerikaanse vaandeldragers bij uitstek van dit muziekgenre zijn de Eagles. Al zou het nog enige tijd duren eer ze in West-Europa doorbraken. Deze 'Best Of My Love' stond op hun elpee 'On The Border' waarop ook hun versie stond van Tom Waits' 'Ol' 55'. De bezetting zag er toen zo uit: Glenn Frey - lead vocals, leadgitaar, slidegitaar, piano; Don Henley - lead vocals, drums, gitaar; Randy Meisner - lead vocals, basgitaar; Bernie Leadon - lead vocals, leadgitaar, banjo, steelgitaar; Don Felder - elektrische gitaar, slidegitaar.
 


Deze song stond op de elpee 'Country Life' en werd als single uitgebracht in het Verenigd Koninkrijk in november 1974. 'The Thrill Of It All' van Roxy Music bewijst nog maar eens dat deze progressieve muziek mijlenver verwijderd was van pakweg "countryrock" of "disco" uit diezelfde periode. Maar ik vond die evolutie in de muziek heel boeiend. Bryan Ferry stond toen op een eenzame hoogte en ook als solo artiest zou hij nog menig succes boeken.
 


Terug naar de VS waar The O'Jays nog altijd bij de top mochten gerekend worden in 1974 maar in onze contreien was dit een van de laatste wapenfeiten. Zij hadden ook een contract bij Philiadelphia International Records maar hun muziek leunde nog bij soul music en rhythm & blues aan en minder bij de disco. De groep werd opgericht in 1958, kende vele personeelswisselingen en is nog altijd actief: 'For The Love Of Money'!
 


Maar de rock-'n-roll of de rock zoals het muziekgenre in de Verenigde Staten meestal wordt genoemd was nog altijd springlevend. De mannen van Grand Funk Railroad (soms ook kortweg Grand Funk genoemd) haalden een oude song van Gerry Goffin en Carole King van onder het stof in 1974 en scoorden er voorwaar een megahit mee in hun thuisland. GFR werd in 1969 opgericht na het uiteenvallen van de groep 'Terry Knight and the Pack'. Terry Knight werd trouwens producer van hun eerste platen. Deze Amerikaanse band was ook een van de eerste formaties om in stadions en arena's op te treden.
 






Steengoede elpee uit 1974.

30-06-2013 om 11:55 geschreven door DJMICO1951

Deze Franse zanger draagt ook mijn voornaam en een van de mooiste chansons van hem vind ik deze 'La maladie d'amour' die in 1974 jammer genoeg niet binnengeraakte in onze BRT Top 30 maar wel regelmatig op de radio te horen was. In het midden van de jaren '80 kreeg de titel natuurlijk een heel andere betekenis...
 


Ontroerend lied uit 1974 van deze Franse zanger die, oh toeval, ook mijn voornaam droeg in combinatie met een andere. Beslist de moeite om eens aandachtig te luisteren naar deze tekst. Dit soort muziek wordt veel te weinig gedraaid op onze radiozenders. Wie zet de eerste stap?
 


In 1974 zat Claude François waarschijnlijk slecht in zijn vel want hij voelde zich onbemind. 'Le mal aimé' kwam daarenboven uit de elpee 'Le téléphone pleure', genoemd naar die gelijknamige hit die hij ontleende uit het Italiaans ('Piange il telefono' van Domenico Modugno in duet met een meisje) en die in feite ook een tranentrekker is.
 


Deze gouden "ouwe" komt ook uit het jaar 1974. Veel gehoord in die tijd en toch geen echte hit bij ons. Misschien wel in Wallonië (ik zou het eigenlijk eens aan mijn neven moeten vragen) en natuurlijk in Frankrijk waar hij een graag gezien artiest is. Deze ode aan zijn vader vind ik even ontroerend als 'Papa' van Stef Bos.
 


In 1974 was deze Franse zanger verliefd op zijn vrouw. In sommige kringen was deze populaire single wel een hit. Geboren als Richard Btesh in Caïro, werd deze zanger wereldbekend door zijn Franstalige versies van gekende Angelsaksische songs. Hij bezorgde Bobbejaan Schoepen een wereldhit met zijn cover van 'Ik heb me dikwijls afgevraagd' ('Je me suis souvent demandé' uit 1965).
 




Een Nederlander die in het Frans zingt over Brussel...


Prachtige b-kant.

29-06-2013 om 16:01 geschreven door DJMICO1951

Ivan Heylen probeerde het succes van 'De werkmens' en 'De wilde boerndochtere' te bestendigen in 1974. Helaas flopte zijn pintje alhoewel het toch geregeld op 'Omroep Brabant' gespeeld werd. Ik ben benieuwd of het een "kokketeute" was of een "Goehaarden", sorry "Hoegaarden". Goeiemorgen, Ivan!
 


In 1974 was kleinkunst prominent aanwezig. Dirk Van Esbroek, Jean Luc Van Lommel, Paul Rans en Wiet Van de Leest vormden samen de legendarische groep Rum. 'Ik hou van alle vrouwen' werd veel later een hit in de versie van Hans de Booij. Ik hield (en hou nog steeds van) slechts van één vrouw en dat is Chantal, waarmee ik in 1975 zou trouwen. De datum werd eerst vastgelegd in augustus maar vanwege de vakantieperiode niet goed bevonden. Dus was juli ook niet goed en juni zeker niet want schoonbroer en -zus in spe studeerden nog. In de maand mei waren er te veel communiefeesten dus stelde ik 1 april voor. Die datum stuitte dan weer op een veto van mijn verloofde en het werd 2 april 1975 (in het gemeentehuis) en 12 april (in de kerk). De ronde van de hele grote familie (in het Hageland en in het Gentse) bedoeld ter kennismaking en om iedereen uit te nodigen kon nu beginnen.



'Louisette' was in 1974 nog de groep van Raymond van het Groenewoud en Erik Van Neygen (of had die de groep toen al verlaten?). Kon er dan toch gerockt worden in het Nederlands? Ja, dus! De versie uit 1974 is niet te vinden op het internet. Dan maar geopteerd voor deze liveversie van de meester zelve uit 1980. Goeiemorgen, Raymond!
 


Uit het noorden van de Nederlanden kwam de groep Fungus (latijn voor schimmel, zwam of paddenstoel). De gebaarde kerels grepen terug naar een oud volkslied: "Jan, Piet, Joris en Corneel die hebben baarden, zij varen mee". Het lied stamde nog uit de tijd dat de Lage Landen heer en meester waren over de zeven oceanen en onze zeelieden dus ook regelmatig naar Kaap de Goede Hoop voeren.
 


'Jefke' van Della Bosiers uit 1974 heb ik helaas niet gevonden op het internet. De song werd nochtans toentertijd grijsgedraaid door o.a. Julien Put van Omroep Brabant op de BRT-radio. 'Fleur de Buda' is ook zo'n pareltje. Vandaag post ik dit 'Oud vrouwtje' dat mij ook doet wegdromen...
 




Personeel in de studio: naast zanger Verminnen, Bruno Castellucci, Firmin Timmermans, Jerome Minafo, Nick Roland, Toots Thielemans en Yvan Desouter. Productie: Jean Kluger en Koen De Bruyne.




De song stond op de LP 'Rum 2' uit 1974.


Had Erik Van Neygen de groep toen al verlaten?

28-06-2013 om 14:05 geschreven door DJMICO1951

Als je het woord "Beatle" laat vallen zijn de Stones nooit ver weg. De rock-'n-rollband bij uitstek bestond toen uit Mick Jagger-Keith Richards-Bill Wyman-Charlie Watts en Mick Taylor. De LP 'It's Only Rock 'N' Roll' verscheen in oktober 1974 en verkocht meteen als zoete broodjes. ♫♫♫ and I like it! ♫♫♫...De hoestekening werd gemaakt door de Belg Guy Peellaert, bijgenaamd "The Michelangelo" of Pop Art.



Een heel ander soort rock-'n-roll kwam van de formatie Queen. Het was een mengeling van hard rock, progressieve rock en heavy metal overgoten met een sausje opera, met dank aan de flamboyante Freddie Mercury. Het album 'Sheer Heart Attack' verscheen in november 1974 en een maand later zouden ze hun eerste hitsingle bij ons te pakken krijgen. Op het einde van 'Now I'm Here' zingen ze "go, go, go Little Queenie" als een ode aan Chuck Berry of hadden ze The Rolling Stones in gedachten? Hoe dan ook, het allergrootste succes (LP èn single) met een wereldwijde doorbraak als gevolg zou nog even op zich laten wachten.
 


Op 15 november 1974 lieten Bryan Ferry en zijn kompanen de elpee 'Country Life' op hun fans los. Gewoonlijk waren de hoezen van Roxy Music altijd stuk voor stuk pareltjes maar deze foto vond ik ronduit lelijk. De plaat werd dan ook gecensureerd in de VS, Spanje en... in Nederland. Gelukkig maakten de muziek en vooral de stem van Ferry veel goed. 'All I Want Is You' is mijn keuze voor vandaag.



"Pop meets classic" waren de sleutelwoorden van Jeff Lynne toen hij in november 1974 samen met het Electric Light Orchestra de LP 'Eldorado - A Symphony by the ELO' uitbracht. Daaruit pluk ik nu een oorwurm van formaat want 'Can't Get It Out Of My Head' zul je na slechts één beluistering vandaag niet meer uit je hoofd krijgen. Oh ja, de hoesfoto is een opname van de film 'The Wizard of Oz' uit 1939. John Lennon hield van ELO en heeft ooit gezegd dat als The Beatles in de jaren '70 waren verdergegaan ze zouden geklonken hebben als Electric Light Orchestra. Maar Jeff Lynne was ook een fervente fan van The Beatles en dat hoor je in zijn composities.
 


Deze compositie van Clint Ballard Jr. kende ik nog uit de jaren '60 toen de Swinging Blue Jeans er een grote hit mee hadden. Het origineel komt uit 1963 en is van Dee Dee Warwick (de zus van Dionne) maar het was Betty Everett die ermee scoorde in de VS. In november 1974 stond de song op de LP 'Heart Like A Wheel' van Linda Ronstadt, bijgenaamd "The First Lady Of Rock" van wie de begeleidingsband uit 1971 geëvolueerd was tot de Eagles. De Amerikaanse countryrockband welteverstaan, niet die van Jean Blaute...
 






The Rolling Stones deden een beroep op de Belgische kunstenaar Guy Peellaert voor deze hoestekening. Hij had die van Bowie's 'Diamond Dogs' al getekend.

26-06-2013 om 11:26 geschreven door DJMICO1951

In diezelfde maand september 1974 werd de live elpee van de Velvet Underground uitgebracht met als titel '1969: The Velvet Underground Live with Lou Reed'. Door het succes van Lou Reed's soloplaten 'Transformer' en 'Berlin' probeerde de platenmaatschappij de legendarische groep uit de sixties terug onder de aandacht te brengen. Hieronder dan ook een knappe liveversie van 'Sweet Jane'. Enig minpunt was de aartslelijke hoes van die LP.
 


In oktober 1974 was Van Morrison aardig op weg om een mooie carrière uit te bouwen ondersteund door zijn elpee 'Veedon Fleece', waarop dit aardige 'Cul de sac' staat. Een "cul-de-sac" is Frans voor een doodlopende steeg maar daar zat Van the Man toen zeker niet in. Toch niet op muzikaal vlak.
 


De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik Tom Waits pas leerde kennen in 1976, maar toen kocht ik meteen drie elpees van de Amerikaanse singer/songwriter. Zijn stem was toen nog niet zo ruig als nu. In oktober 1974 bracht hij zijn album 'The Heart Of Saturday Night' uit waarvan de hoestekening gebaseerd is op Frank Sinatra's hoes van 'In The Wee Small Hours'. Hieruit het uitstekende 'Shiver Me Timbers'.
 


Ook in oktober 1974 verscheen deze single die uit dezelfde sessies komt van de LP maar de plaat niet haalde ('Blue Skies'). Helaas flopte het schijfje maar ik wil het jullie niet onthouden:



Reggae was ook aanwezig in de hitlijsten van de bestverkochte elpees van oktober 1974. Bob Marley kroop uit de schaduw van zijn groep The Wailers en wierp zich meer en meer op als de frontman ervan. 'Natty Dread' vestigde zijn naam en faam. De woorden 'dreadlocks' en 'Babylon' waren dan ook niet van de lucht...
 












Tom Waits in 1974.

25-06-2013 om 14:35 geschreven door DJMICO1951

Een niet mis te verstane boodschap aan de wereldleiders.

25-06-2013 om 11:44 geschreven door DJMICO1951

LP's uit 1974 (april-augustus)


Ik ben eindelijk in december 1974 aanbeland maar alvorens verder te gaan met de singles uit die periode grasduin ik nog even in de elpees van het hele jaar 1974 die beslist ook de moeite waard waren. Vandaag gaat het over de periode april tot en met augustus 1974.

In de maand juli van het jaar 1974 bracht Stevie Wonder het fantastisch album 'Fulfillingness' First Finale' uit met daaruit het funky 'You Haven't Done Nothin'' waarop de Jackson 5 te horen zijn als achtergrondkoortje (Doo Da Wah). Het was een van de eerste protestsongs van een Afro-Amerikaans artiest tegen president Nixon! De single kwam in augustus 1974 op de markt.
 


In juli 1974 kwam de comebackplaat van Slowhand uit. Ze was toepasselijk '461 Ocean Boulevard' getiteld, het adres van waaruit hij bevrijd van zijn verslavingen de wereld opnieuw wou veroveren. Clapton gebruikte hiervoor o.a. een oud maar leuk nummer van Johnny Otis dat hij opfriste. Ook Cliff Richard bracht hiervan ooit een toffe versie uit.
 


De elpee van Neil Young 'On The Beach' komt eveneens uit juli 1974. Je weet wel, de plaat met die eigenaardige hoesfoto waarop een cadillac zich als een raket in het strand geboord heeft. Hieruit draai ik het droefgeestig titelnummer van nagenoeg 7 minuten.
 


Destijds werd deze single van de Canadese bard getrokken uit zijn LP 'New Skin For The Old Ceremony' vaak gedraaid op de radiozenders. Toch werd het geen echte hit. Ik kocht meteen het singletje en het album schafte ik mij pas vele jaren later op cd aan. Deze muziek kwam uit augustus 1974. 



De hoesfoto van 'Okie' van J.J. Cale staat linksboven.






'On The Beach' van Neil Young.


En ik die altijd dacht dat engelen geen geslacht hadden...

24-06-2013 om 11:40 geschreven door DJMICO1951

Het is allemaal ver, ver weg maar bij het afspelen van deze muziek uit november 1974 komen alle herinneringen terug, de goede en ook de slechte. Deze muzikale therapie is een echte aanrader want het leven is niet alleen maar rozengeur en maneschijn. De brulboeien van Slade stonden die maand dus als nieuwkomers in onze hitlijsten met hun nieuwste single.

 

De Amerikaanse zanger George McCrae maakte het zich gemakkelijk in het najaar van 1974 want hij teerde op het succes van zijn wereldhit uit die zomer. 'I Can't Leave You Alone' was dan ook een doorslagje van 'Rock Your Baby' en kon dus niet al te veel op mijn waardering rekenen. Toch was dit een hit in november 1974 want de platenkopende jongeren van toen lustten er pap van.
 


Dan vond ik deze cover van de Nederlandse zangeres veel beter. Met deze single had Conny Vandenbos een geweldige hit in de Lage Landen. Het duurde jaren eer ik het origineel van Jud Strunk leerde kennen. 'Een roosje, m'n roosje' werd dus voor het eerst in november 1974 genoteerd in onze hitparade.
 


Hier is het origineel uit 1973 of hoe een margriet plots verandert in een roosje...

Maar de plaat waarop mijn verloofde en ik menig schoeisel hebben versleten is met alle zekerheid deze single van de Britse singer/songwriter Leo Sayer, met de geweldige krullenbol. Hij kwam in november 1974 de BRT Top 30 binnengewalst met zijn nieuwste vinylschijfje en wij leerden daarop de boogie dansen. Tafel en stoelen aan de kant: hier gaan we dan! ♫♫♫ I can dance, I really hit the floor! Aah, feels good! ♫♫♫...
 



De foto van Neil Diamond z'n single staat linksboven.










Dit is een hoesje van een latere uitgave. Let op de toevoeging van "I Can Dance" tussen haakjes in de titel.


In dit hoesje kocht ik toen het singletje.

23-06-2013 om 17:16 geschreven door DJMICO1951

Belangrijkste elpees/full cd's (deel 4)

En hier volgt het laatste deel, namelijk dat van de jaren 2000, in het Engels The Nillies genaamd.

Een terechte nummer 1 voor The Beatles, na meer dan 50 jaar nog altijd present.


The Rolling Stones volgen de Fab Four op de voet.


De nillies betekenden de doorbraak voor vele Britse zangeressen.



Zelfs Brian Wilson kon zijn meesterwerk eindelijk afmaken.


Ongelofelijk maar 40 jaar na zijn dood verscheen er nog een cd van de gitaargod.


Ozark Henry is de groep van Piet Goddaer. Deze soundtrack voor een VRT TV-serie is ronduit prachtig!

22-06-2013 om 21:46 geschreven door DJMICO1951

Vernieuwende muziek uit Zuid-Afrika.


3 leeftijdsgenoten op een rij die echt doorbraken in de jaren '80:
Michael Jackson (solo), Madonna en Prince.







Tina Turner beleefde een grote comeback in de jaren '80.

22-06-2013 om 21:26 geschreven door DJMICO1951

Belangrijkste elpees/full cd's (deel 2)

En hier volgen de jaren '70. Ik hoop dat ik niemand vergeten heb.