************Populaire muziek van de vorige eeuw tot nu************
08-08-2013
Hits september 1975 (3)
Hits uit september 1975 (3)
Gisteren postte ik deze tekst op Facebook:
"Morgen post ik de derde schijf van 5 hits uit september 1975: de onderwerpen zijn zoals gewoonlijk uiteenliggend. Een gekloond schaap, verspilde dagen en nachten, een paard uit 1968, een laatste adieu en zowaar een filmster. Kom dat zien en beluisteren op deze eigenste pagina of anders op mijn muzikale blog, enkel te bereiken via deze toverspreuk: http://blog.seniorennet.be/djmico1951/ - Wees welkom, maar voeten vegen alsjeblieft bij dit regenweer...".
Terug naar de hitparade van zaterdag 20 september 1975. Op die dag kwam de single 'Dolly My Love' binnengehuppeld. Ditmaal kregen The Moments geen hulp van de Whatnauts en de song ging niet over het gelijknamig gekloonde schaap. Dat kwam pas veel later op de proppen...
Nog niet zo lang geleden stond Freddy Fender in onze hitlijsten van 1975 met 'Before The Next Teardrop Falls' en daar was de opvolger al klaar om de hoogste regionen te bestormen. 'Wasted Days & Wasted Nights' was in feite geen nieuw nummer maar een oude Amerikaanse hit uit 1959 die terug opgepoetst werd. Geen verloren tijd dus want het werd vanaf 20 september 1975 een hit in onze contreien. De versie van het Sir Douglas Quintet koester ik ook nog altijd.
Dan moest deze hit uit 1968 niet terug opgepoetst worden. Het paard huppelde toen al vrolijk rond in allerhande hitlijsten en werd ooit door 'Veronica's Drive-in Show' uitgekozen als jingle. Opmerkelijk is dat de b-kant in feite de gezongen versie is en de titel 'Love Is All Right' krijgt. Die versie vond ik ook terug op een LP van The Foundations genaamd 'Build Me Up Buttercup' die ik in 1980 voor 99 BEF op de kop kon tikken. Was dit nu voor Cliff Nobles & Co een "one-hit wonder" of een "two-hit wonder"? Feit is dat hij op 20 september 1975 weer paraat stond om onze hitlijsten te bestormen.
Ook deze song was niet nieuw toen hij zijn opwachting maakte in de BRT Top 30 van 20 september 1975. Hij stond al op een LP van Roger Whittaker uit 1971. Nu pas werd het prachtig nummer als single uitgebracht en het scoorde meteen. Toch strandde het schip van de Keniaanse Brit op een 3de plaats en het werd een mooi afscheid want hij slaagde er niet meer in te scoren in de BRT Top 30.
Diezelfde 20ste september 1975 kwam deze filmster van de Zweedse zanger Jan Torsten Svensson die Harpo als pseudoniem had aangenomen vrolijk binnengehuppeld in de BRT Top 30. En kijk wie zong er in de achtergrond mee? Ene Anni-Frid Synni Lyngstad beter bekend als Frida, de Noorse zangeres van ABBA, zette inderdaad haar beste beentje voor (of haar beste keeltje open).
Frida is een mooie vrouw met een natuurlijke uitstraling... en zelfs heel sexy!
Op 13 september 1975 spitste ik mijn oren toen ik die zaterdag gewoontegetrouw aan het luisteren was naar de BRT Top 30. Die nieuwkomer had geestige lyrics en zijn muziek ademde de sfeer uit van een fifties doo-wop song. Een zeer leuke eendagsvlieg en -oh toeval- hij kwam toch wel binnen in onze hitlijst, niet op nummer 18, maar op nummer 19 met stip! In de VS kwam hij wèl binnen op nr. 18. ♫♫♫ "I may be an oldie, but I'm a goodie too..."♫♫♫
En geheel in de tijdsgeest van toen sprong deze Nederlandse formatie op de country & western-trein. Op 13 september 1975 kwamen ook deze Noorderburen binnengereden in onze hitlijsten om er gedurende enkele weken hun bivak op te slaan. Zij klasseerden zich meteen op nummer 15, ergens tussenin 30 en 1...
Hoe konden deze Nederlanders weten dat Chantal en ik, ter gelegenheid van haar verjaardag, naar Brussel-kermis geweest waren? Het was haar 21ste verjaardag, dus werd het een speciale viering. Hoe dan ook, op zaterdag 13 september 1975 was het nog altijd prachtig weer en op het reuzenrad was het lekker fris uitwaaien. Het plaatje kwam rechtstreeks binnen op nummer 14 in onze hitlijst.
Diezelfde 13de september 1975 kwam deze Amerikaanse zangeres met een discoversie van 'What A Difference A Day Makes' en hevig gekreun à la Donna Summer binnengerold in de BRT Top 30. Zij nestelde zich meteen comfortabel op nummer 13. Die song kende ik nog in de versie van Dinah Washington uit 1959.
September 1975 bracht ons een schitterende nazomer maar deze single deed ons terugdenken aan die lange hittegolf van de maand voordien. Op 13 september kwam dit schoolvoorbeeld van een one-hit wonder binnen op nummer 10 van de BRT Top 30. Mijn zoon Jeroen leerde deze song kennen in de versie van de Vengaboys uit 1999, maar dit is de enige echte original, met zelfs tsjirpende krekels bij de intro èn de outro... Trouwens, de Vengaboys gingen niet naar Barbados maar naar Ibiza!
Pete Wingfield in 1975.
Raar maar waar: in de VS kwam het plaatje effectief binnen op nr. 18, met stipnotering!
Dit waren de twee Britse geluidsingenieurs die verantwoordelijk waren voor dit one-hit wonder.
In plaats van een tiental singles te kopen schafte ik mij deze verzamelelpee aan.
Gisteravond schreef ik op mijn Facebook tijdlijn hetvolgende:
"Goeienavond feesboekertjes! Morgen serveer ik jullie 5 hits uit september 1975: we ontmoeten een deerne dankzij een achtarmige inktvis; we doen een soort kusjesdans; we turnen op een oud nummer; we stompen elkaar op de discovloer en als neusje van de zalm gaan we zeilen. Geniet nog van deze zwoele zomeravond aan zee en als het te warm is om te slapen surf dan nog eens naar http://blog.seniorennet.be/djmico1951/ - Vergeet jullie voeten niet te vegen, want met al dat zand...".
Tijd om mijn cryptische boodschap van gisteravond even te ontleden: op 6 september 1975 kwam de Belgische formatie Octopus -die voortsproot uit de Diesterse groep The Bats- binnen in onze BRT Top 30. Onderhand weet (bijna) iedereen dat naast Robert Vlaeyen ook ene Paul Michiels in die close harmony-groep zat. De glorietijden voor P.P. Michiels zouden nog jaren op zich laten wachten...
De Britse formatie Brotherhood Of Man kende sinds 1969 vele personeelswisselingen. Op 6 september 1975 verscheen het nieuwste singletje van deze groep in onze hitlijsten om er wekenlang in te vertoeven. Een jaar later zouden deze twee mannen en twee vrouwen het hoogtepunt van hun carrière kennen. Tot zover dan die "kusjesdans" waarover ik het gisteravond had...
Een onwaarschijnlijke hit die op 6 september 1975 binnenkwam in de BRT Top 30 omdat de opname al dateerde van 1974; omdat dit de laatste hitnotering voor het koppel was (in 1976 zou Tina de echtscheiding aanvragen) en omdat Marc Bolan (van T.Rex) hier gitaar speelt. Bolan was een hevige fan van Ike Turner, vandaar dat hij ook gitaar speelt op een andere track uit die sessie, nl. 'Sexy Ida', de vorige single. Als je regelmatig op deze muziek danst heb je geen turnoefeningen nodig.
De man zou iets later zijn naam inkorten tot simpelweg Bohannon. Vanaf 6 september 1975 maakten we kennis met deze single via onze hitlijsten en stond de vloer in de discotheken en in de jeugdhuizen iets later afgeladen vol met jongeren die op deze discomuziek dansten. "Niet te dichtbij of ik krijg nog een stomp in mijn maag"...
Het prachtig origineel dat onopgemerkt voorbijging in 1972:
Marc Bolan zijn specifiek gitaargeluid is goed te horen op deze single.
Rod the Mod met zijn specifiek "ananas"-kapsel. Rod heeft altijd van lange blondines gehouden. Dit is Penny Lane met wie hij sinds 2007 getrouwd is.
De producer van de Sutherland Brothers Band was Muff Winwood, de broer van Stevie met wie hij nog samen speelde bij de Spencer Davis Group in de jaren zestig.
Terug naar elpeemuziek uit augustus 1975. Harm Douwe Breemer slaagde er als enige in driemaal op nummer 1 te komen in de Nederlandse hitlijsten in drie verschillende talen: 'I'll Never Drink Again' (1972 - Engels); 'Guus' (1975 - Hollands dialect); 'Hollanders' (1981 - Nederlands). Op deze fantastische elpee van Alexander Curly (ontdekt door Chiel Montagne) stonden o.a. 'Guus' (genoteerd in de BRT Top 30 op 11 oktober); 'Aggesus' (op 27 december); 'Opoe' en 'Stewardess' (hij kon erover meepraten want hij was voordien steward geweest bij KLM). Maar de allermooiste op die LP was volgens Julien Put van 'Omroep Brabant - Radio 2' (die hem grijsdraaide) en mezelf het ontroerende lied over een dorpsgek genaamd 'Freek'. Luister maar eens aandachtig naar de tekst en je zult mij gelijk geven...
"God geeft wat de mensen is toebedeeld...", inderdaad! In augustus 1975 kwam er een liveplaat van 'Slowhand' op de markt met fragmenten van optredens uit 1974 en 1975. Deze 'Presence Of The Lord' werd door Clapton geschreven en komt uit de periode van Blind Faith (1969) toen Steve Winwood hem moest zingen omdat hij alleen de hoge noten aankon. En Clapton heeft hier moeite mee, dat is duidelijk te horen. Yvonne Elliman zong gewoontegetrouw mee en zou dat haar rug zijn die de hoes siert?
Rod Stewart schreef 'Stone Cold Sober' samen met Steve Cropper want hij was een tijd voordien de grote plas overgestoken. Het resultaat daarvan was te horen op de LP 'Atlantic Crossing' (augustus 1975). Daaruit kwamen 'Sailing' de BRT Top 30 binnen op 6 september (hoogste positie: nr. 1) en 'I Don't Want To Talk About It' (geschreven door Danny Whitten van Crazy Horse) pas in juli 1977 (!). Rod The Mod bewijst hier nog maar eens dat hij kan rocken als de pest en swingen als een tiet.
Betty Davis is beslist geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. Zij was de tweede vrouw van Miles Davis en zij bracht haar man samen met Jimi Hendrix en Sylvester 'Sly' Stone. Helaas werd de samenwerking abrupt afgebroken door de vroegtijdige dood van Jimi. Toch was hun invloed goed te horen op zijn album 'Bitches Brew' uit 1970. Ik kon geen exacte datum van deze LP vastleggen maar ik situeer hem in de maand augustus 1975. Dit is funk van de bovenste plank! Nasty gal indeed... Hier is het titelnummer uit de gelijknamige elpee.
Inmiddels zijn we terechtgekomen in de maand september 1975. Toen bracht de stille Beatle zijn elpee 'Extra Texture (Read All About It)' uit. Hij werd meteen neergesabeld door de critici ondans de medewerking van muzikanten als o.m. Gary Wright, Jim Keltner, Klaus Voormann, Leon Russell, Nicky Hopkins, Jim Gordon, Billy Preston, Ronnie Spector, Jim Horn en Carl Radle. De single 'You' uit die langspeelplaat flopte dan ook jammerlijk en Harrison gaf in een later interview toe dat de productie en zijn prestatie inderdaad rommelig waren geweest. Zelfkennis is het begin van alle wijsheid!
Een parodie op een LP van Roger Waters uit 1984 ('The pros and cons of hitchhiking'waarop Clapton meespeelt) en op de hoes van 'E.C. Was Here'. Lelijke binnenhoes. Weinig flatterend...
Clapton was toen samen met de ex van George Harrison, Patti Boyd. En was dit dan de rug van Yvonne Elliman?
Betty werd door haar man Miles op handen gedragen...
Betty hierboven in een welbekende pose en hieronder samen met haar man Miles Davis.
Vandaag schiet ik weer in actie met de single 'Action' van de Britse glamrockers Brian Connolly, Andy Scott en de rest van de Sweet. Dat plaatje was een nieuwkomer in de BRT Top 30 van zaterdag 23 augustus 1975. Hieronder kun je een leuke demoversie beluisteren.
(*) Hiernaast staat een foto van het hoesje van de Britse band Smokie die zijn naam moest wijzigen na een klacht van Smokey Robinson.
En de singles van de Britse glamrockgroep Mud volgden elkaar op met de regelmaat van een (rock around the) klok. De zoveelste track uit de LP 'Mud Rock' werd als single uitgebracht en bereikte dan ook onze hitlijsten. Deze versie stond voor het eerst genoteerd op 23 augustus 1975 en leadzanger Les Gray deed erg zijn best om zijn stem te doen gelijken op die van zijn idool, Elvis Presley. Deze laatste zong trouwens ook maar een cover van 'One Night Of Sin' van Smiley Lewis uit 1958.
Dan waren de Amerikaanse Eagles heel wat origineler en met het thema "nacht" voor ogen brachten ze deze wondermooie song uit. Countryrock was in volle opmars en daar haalde ik mijn hart aan op. Perfecte soundtrack bij een van die zwoele nachten die we de afgelopen weken hebben meegemaakt maar ook op die bewuste zaterdag 23 augustus 1975.
♫♫♫ Oh-oh-oh-oh-oh... do it! ♫♫♫. Wie kent er deze intro niet? Uit de VS kwamen ook andere klanken overgevlogen dan alleen maar rock of country. Daarom kwam deze uitstekende dansplaat ook terecht in de BRT Top 30 van zaterdag 30 augustus 1975. Het muziekgenre "disco" maakte ook wereldwijd opgang in die periode. De Amerikaanse producer, songschrijver en orkestleider Van McCoy werd helaas slechts 39 jaar oud maar zijn composities blijven voortleven.
Oorspronkelijk heette deze Britse groep 'Smokey' maar toen Smokey Robinson dreigde met een proces veranderden Chinn & Chapman de naam in 'Smokie'. Dit was het begin van een lange rij hits voor Chris Norman en zijn makkers. De suggestie om op te treden in een leren pak zoals Suzi Quatro sloegen ze wijselijk af en ze opteerden voor jeans. Deze eerste single kwam voor het eerst terecht in onze hitlijsten op 30 augustus 1975.
Van dit singletje dat slechts twee weken in de BRT Top 30 vertoefde en in Nederland in de Tip Parade bleef steken heb ik helaas geen videofragment gevonden. Als iemand mij hierbij kan helpen zal ik hem/haar heel dankbaar zijn. Het gaat om de eerste single van een nieuwe Belgische popgroep die bestond uit Fred Bekky en Bob Bobbot (ex-The Pebbles) en de Antwerpse zangeres Sofie Verbruggen. Zij maakten hun debuut op 30 augustus 1975. Het grotere succes zou vanaf 1976 volgen want ze gingen zowaar de discotoer op.
En wie stond er op 30 augustus 1975 op nummer 1 in onze hitparade? Vanuit Nederland kwam deze song, geschreven door Hans van Hemert, overgevlogen. Kamahl is een Australische zanger die in Maleisië werd geboren en in 1953 uitweek. De song was te horen in een documentaire van het Wereld Natuur Fonds. Absoluut niet mijn ding maar ik kon hem moeilijk over het hoofd zien aangezien hij 12 weken in de BRT Top 30 vertoefde en zelfs 17 weken in de Nederlandse hitlijsten.
Origineel hoesje met 'Smokey' als bandnaam. Bij een herdruk moest 'Smokie' gebruikt worden (zie foto linksboven) (*).
Gisteren schreef ik op mijn Facebookpagina hetvolgende:
"Mijn keuze voor morgen van 5 platen die dateren van 9 en 16 augustus 1975 heb ik al gemaakt: cryptisch omschreven zal ik eerst terplaatse trappelen en dan de snelweg nemen om vervolgens te vertragen, een beetje uit de nek te kletsen en dan naar een afspraakje in een park te gaan. Rarara... Volg het allemaal op deze pagina of anders op mijn blog via deze unieke link: http://blog.seniorennet.be/djmico1951/ - Nu ga ik de parasol en de twee ligzetels binnenhalen voor ze nat of weggeblazen worden door het nakend onweer. Hou jullie haaks!".
Wie mijn cryptische boodschap van gisteren niet verstaan heeft zal het nu wel begrijpen: op 9 augustus 1975 bleven de mannen van Status Quo heus niet terplaatse trappelen. Integendeel zij kwamen toen binnengestormd in de BRT Top 30 vanuit het niets meteen op nummer 12. En vooral mijn vrienden Luc en Nicole waren daar heel blij mee. Goeiemorgen, iedereen!
En plots kwam een elpee uit 1974 van een Duitse groep in de belangstelling. Het titelnummer duurde zo'n 23 minuten en werd uitgesmeerd over de hele A-kant. Op 9 augustus 1975 namen we via onze hitlijst de snelweg met deze (gelukkig) kortere singleversie. Kraftwerk had enorme invloed op latere elektronische bands en new wave synthpop-groepen als Depeche Mode, Soft Cell en O.M.D. De term "Krautrock" begon ook meer en meer gebruikt te worden... ♫♫♫ "Wir fahr'n, fahr'n, fahr'n auf der Autobahn..." ♫♫♫
Die achttien dagen durende hittegolf van 1975 eindigde op 15 augustus en de dag nadien lieten de drie broertjes Gibb hun neus zien in onze hitlijsten met hun nieuwste single. En plots begon iedereen "uit zijn nek te kletsen". Zou dat van die enorme hitte geweest zijn? In elk geval was de temperatuur aanzienlijk gezakt en konden we weer naar hartelust dansen...
Vermijd al te grote inspanningen want het kwik stijgt vandaag naar zo'n 35 °C en misschien iets meer. Drink veel water en vermijd vooral de schadelijke UV-stralen. Ik ga nu een lichte maaltijd verorberen en nu nog een beetje bloggen.
Eindelijk werd de sympathieke Ierse zanger nog eens in onze hitlijsten gespot. Zijn succes kwam heel traag op gang want reeds in 1967 verhuisde Gilbert O'Sullivan naar Londen, maar het was pas in de herfst van 1970 dat hij in de Benelux scoorde met het wondermooie 'Nothing Rhymed'. Deze single, die ik leerde kennen in augustus 1975, was van een heel ander allooi. Het is een krachtig uptempo nummer en nadien wist de zanger geen noemenswaardige hit meer te scoren, enkele heruitgaven niet te na gesproken. Het was dus in feite zijn zwanenzang...
Vanmorgen lagen er geen tranen op mijn hoofdkussen maar zweetdruppels! Bij de Amerikaanse zanger Johnny Nash waren het in augustus 1975 echter tranen. Hij was een van de eerste artiesten om in 1968 composities van de jonge Bob Marley op te nemen en zo de reggae over de hele wereld te verspreiden. Hier breekt het ritme los vanaf ongeveer een halve minuut. Deze single werd zijn enige nummer 1-hit in het Verenigd Koninkrijk.
In augustus 1975 gooide de Schotse zangeres Marie McDonald McLaughlin Lawrie (kortweg Lulu) het over een andere boeg. Zij bracht deze mooie compositie van Kenny Nolan uit op single en ik moet altijd denken aan 'Swing Your Daddy' van Jim Gilstrap als ik deze song beluister, ook een song geschreven door de Amerikaan Nolan. Bij het origineel 'Take Your Daddy For A Ride' moest papa een ritje maken...
Maar op 2 augustus 1975 waren het niet alleen de Afrikaanse warme winden die via Spanje de Benelux bereikten. Uit Mozambique kwam Afric Simone naar Europa overgevlogen en werd hij ontdekt door de Franse producer Eddy Barclay. In een mengeling van Afrikaanse talen en een taaltje dat hijzelf uitvond èn ondersteund door een acrobatische act kwam deze olijkerd de BRT Top 30 binnengestoven op nummer 5. Hij zou blijven steken op nummer 2 en het bleek geen one-hit wonder te zijn want in 1975/1976 slaagde hij erin met drie singles in onze hitparades genoteerd te worden. Na de Benelux kreeg hij succes in Frankrijk, Italië en Duitsland, waar hij zich uiteindelijk vestigde. Carnaval viel dat jaar echt heel laat... ♫♫♫ Hikke prrr! ♫♫♫
En als toemaatje op deze hete 2de augustus 2013: Een hele gelukkige 73ste verjaardag, Will Tura en beloof mij vandaag niet meer te gaan joggen zoals op die zondag 21 juli 2013 toen ik je helemaal bezweet tegenkwam in het Terkamerenbos. Hou het verder rustig en geniet nog van deze bijzondere dag!
Een 73-jarige Arthur Blanckaert, vandaag! Als je vanavond niet kan slapen is dat wellicht door de warmte...
De Amerikaanse zangeres LaDonna Adrian Gaines die vanuit Europa de discowereld zou veroveren sloeg in augustus 1975 warempel aan het kreunen. Haar elpee 'Love To Love You Baby' werd toen uitgebracht en deze lange versie van het titelnummer werd over de hele A-kant uitgesmeerd. Ze schreef het nummer samen met Pete Bellotte (tevens producer) en Giorgio Moroder (die ook zorgde voor de keyboards en de percussie en de LP arrangeerde). Toepasselijke achtergrondmuziek bij die hete zomer van toen èn nu...
In het kielzog van de Eagles en The Outlaws schafte ik mij de elpee 'Searchin' For A Rainbow' van The Marshall Tucker Band aan die ook in augustus 1975 verscheen. Het bekendste nummer hieruit is 'Fire On The Mountain'. De stem (of is het zijn accent) van Doug Gray, de leadzanger, doet mij hier en daar aan Neil Young denken. Southern countryrock was aan een opmars bezig.
In augustus 1975 was de hittegolf zo groot dat de honing op de hoes van de elpee 'Honey' van de Ohio Players als het ware smolt waar je bij stond. Ester Cordet was Playmate van de maand oktober 1974 in Playboy geweest en zij stond te blinken op de hoes. 'Love Rollercoaster' is de bekendste song uit de langspeler van deze funk en R&B-band. Er ontstond een stadslegende rond deze song: het meisje op de hoes zou in de studio neergestoken zijn omdat zij met een proces dreigde vanwege huidproblemen met de namaakhoning. Haar kreten zouden te horen zijn op dit nummer. Niets is minder waar! Het is gewoon Billy Beck, de toetsenist, die uit de bol gaat...
Het gonsde al enige tijd van de geruchten dat er een nieuwe superster was opgestaan in de VS en hij heette Bruce Springsteen. Manfred Mann was er als de kippen bij om uit zijn repertoire te plukken. In augustus 1975 stond 'Spirits In The Night' op de LP 'Nightingales And Bombers'. De compositie van The Boss kreeg hier een meervoud. 'Blinded By The Light', een andere song van Springsteen, zou in 1976 in de hitlijsten komen en 'Sandy (4th Of July, Asbury Park)', gecoverd door The Hollies, zou in de BRT Top 30 genoteerd worden op 16/8/1975. Kortom, we zouden spoedig nog horen van deze Bruce Springsteen.
En daar was ie dan zelf: in augustus 1975 werd de LP 'Born To Run' uitgebracht. Het titelnummer zou in de BRT Top 30 pas op 8 november 1975 binnenkomen maar de langspeelplaat zou de wereldwijde doorbraak voor The Boss betekenen. Daarom kies ik vandaag voor 'Thunder Road' en gedonder kreeg hij iets later van zijn platenmaatschappij want voor de opvolger zou het heel lang wachten worden... Steven Van Zandt zong hier backing vocals en Clarence Clemons blies op de saxofoon.
Zwoele Donna Summer in de studio...
Binnenflap van de LP.
Playmate van oktober 1974.
The Boss rust uit op de schouder van Clarence Clemons.
Tijdens een van mijn zoektochten naar frisse lucht in de maand juli 1975 ontdekte ik tijdens mijn lunchpauze op het dak van het gebouw waar mijn nieuw kantoor gevestigd was de locatie waar vier jaar voordien het hoesfotootje genomen was voor de single 'Masterpiece' van Irish Coffee. Het appartementsgebouw bevond zich op de plaats van een biocopencomplex dat in de jaren '60 uitbrandde en vervangen was door een winkelgalerij met daarboven vier verdiepingen met kantoorgebouwen. Het was een verzameling huizen, winkels, restaurants en banken gelegen tussen de Grasmarkt, de Bergstraat, de Grote Markt, de Kaasmarkt en de Spoormakersstraat. Van een leuk toeval gesproken. (Zie foto hiernaast, linksboven.)
Wie mij ook kon bekoren die zaterdag 19 juli 1975 was deze Ierse zanger met de specifieke, onmiddellijk te herkennen, stem. In 1969 had ik ze voor het eerst gehoord toen hij 'Make Me An Island' en sindsdien niet meer vergeten. Joe Dolan zou uiteindelijk stranden op een mooie tweede plaats in de BRT Top 30.
Gisteren schreef ik nog dat country & western weer hip was en zie Freddy Fender werd eindelijk beloond voor zijn hardnekkigheid. Eindelijk kwam hij in onze hitlijsten terecht met deze tranentrekker deels gezongen in het Engels en deels in het Spaans want hij werd geboren in San Benito (Texas), op een boogscheut van de Mexicaanse grens. Zijn compositie 'Wasted Days And Wasted Nights' uit 1959 zou ook terug in de belangstelling komen en die song had ik in mijn verzameling in een liveversie van de Tex-Mex groep 'Sir Douglas Quintet' o.l.v. Doug Sahm. Die zaterdag 26 juli 1975 stond zijn single voor het eerst in de BRT Top 30.
Two Man Sound kreeg in die warme zomerdagen hevige concurrentie van een andere Belgische dansformatie eerst 'Chocolate Boys' genaamd en later afgekort tot simpelweg 'Chocolat's'. Het waren twee blanke mannen met vier Afrikaans uitziende danseressen. Alhoewel carnaval al lang voorbij was op zaterdag 26 juli 1975 kwam dit plaatje toen toch binnengewalst in de BRT Top 30. Arriba!
De Nederlandse zangeres Maggie MacNeal had het duo 'Mouth & MacNeal' in 1974 al verlaten. Mouth ging nu door het leven als Big Mouth en een zekere Little Eve was nu zijn sidekick. Maar op 26 juli 1975 slaagde Sjoukje Lucie van Â’t Spijker (dat is haar echte naam) er ook in binnen te dringen in onze hitlijsten met haar nieuwe single 'Nothing Else To Do'. Haar grootste solosucces zou ze evenwel een jaar later scoren met een liedje gezongen in haar moerstaal. Maar dat is voor later!
Wings
Hier staan de "boys" nog zonder "girls" op de foto. En plots was de groepsnaam ingekort.
Vanaf 1974 was er een heuse Country & Western-revival op gang gekomen met hits voor o.m. Charlie Rich, John Denver, Freddie Fender, Glen Campbell, Dolly Parton en Emmylou Harris. Maar ook de Amerikaanse Tammy Wynette (spreek uit "Win-net" en niet "Why-net") deelde in de prijzen. Haar single uit 1968 werd pas in 1975 in de UK uitgebracht en behaalde daar de top in de maand mei. Met als gevolg dat de single op 12 juli 1975 in de BRT Top 30 werd genoteerd. Wynette leidde een droevig leven: ze huwde vijfmaal en haar derde echtgenoot was de beroemde artiest George Jones (van 1969 tot 1975). Het huwelijk eindigde jammer genoeg in een "D-I-V-O-R-C-E"...
Zo werd de countryhit 'Rhinestone Cowboy' van Glen Campbell door de Gentenaar Walter Ertvelt vertaald als 'Vreemde vogels' en de Vlaamse zangeres Claire had er een grote hit mee. Zij stond ook op die zaterdag 12 juli 1975 voor het eerst in onze hitlijsten. Toen ik dit liedje voor het eerst hoorde dacht ik dat Claire i.p.v. "weet ik veel" zong over "VDB". Tja, dat was pas een vreemde vogel...
Een knoert van een one-hit wonder werd afgeleverd door de Braziliaanse singer/songwriter Mauricio Alberto Kaisermann die afgaande op zijn familienaam meer dan waarschijnlijk Duits bloed in de aderen had. Hij veranderde zijn naam in Morris Albert en stond met zijn "easy listening"-slow in bijna alle hitlijsten ter wereld. Zo ook in de onze op 12 juli 1975.
'Shame Shame Shame' bleek dan toch geen eendagsvlieg te zijn want de opvolger 'Disco Shirley' kwam ook in onze hitparade terecht. De Amerikaanse zangeres Shirley Goodman speelde handig in op de discorage van toen en scoorde met haar gezelschap alweer een hit vanaf die 12de juli 1975 alhoewel de song een doorslag bleek te zijn van haar eerste succes.
Het originele hoesje van mijn 45-toerenplaatje. Na het succes van Dassin werd het plaatje heruitgebracht. Helaas mocht het niet baten want het geraakte niet in de hitparades. Joe Dassin ging met het succes lopen. Toto Cutugno (midden) samen met de rest van de groep Albatros scoorde wel vele hits in Italië dankzij het Festival van San Remo. Hij won zelfs het Eurovisiesongfestival in 1992 en schreef ontelbare hits voor o.a. Michel Sardou.
En op zaterdag 5 juli 1975 brulden we ten huize Colemans luidkeels 'Oh Monah' mee met Nat Gonella en de Ted Easton Jazz Band want toen kwam dit vrolijk plaatje binnen in de BRT Top 30. Het deed mij denken aan een kruising tussen Louis Prima en 'The Saints' van Louis Armstrong. Daarna niets meer over deze Britse jazztrompettist vernomen, want het bleef bij deze eendagsvlieg.
Dat de Rubettes geen eendagsvliegen waren bewezen ze eens te meer in juli 1975 toen ze met hun nieuwe single onze hitlijsten bestormden. Zeer aanstekelijke dansmuziek en toch werd deze compositie van Bickerton/Waddington niet zo'n grote hit als al zijn voorgangers.
Zonder het goed te beseffen stevenden we in die julimaand van 1975 recht op een hittegolf af die zomaar eventjes 18 dagen lang zou duren: van 29 juli t.e.m. 15 augustus, met maar liefst 6 tropische dagen. Ik had van mijn werkgever verkregen om 's ochtends te beginnen om 7:30 uur en te eindigen om 15:30 uur. Maar dan waren de temperaturen al heel hoog opgelopen. De hemelse klanken van 10cc hielpen mij doorheen deze beproeving en ik associeer deze song altijd met warme dagen...
Wie van de twee was de knapste? Moeilijk te zeggen...
En in juni 1975 was het eindelijk zover. Sinds hun opname in 1967 hadden artiesten allerhande geplukt uit de verzameling wonderlijke composities van Bob Dylan zoals o.m. Peter, Paul & Mary; Ian & Sylvia; Manfred Mann; Julie Driscoll & The Brian Auger Trinity; The Byrds; Fairport Convention en zelfs Jonathan King. De versies van de grootmeester zelf circuleerden grotendeels op de bootleg 'Great White Wonder' maar in januari 1975 gaf Dylan zijn fiat voor het uitbrengen van een officieel album met zijn songs aangevuld met die van The Band. Het werd een schitterende dubbelelpee 'The Basement Tapes' die ik meteen via een Nederlands postorderbedrijf liet overbrengen. Geniet mee van de twee onderstaande songs: 'Yea Heavy' en 'Mrs. Henry'.
In dezelfde maand juni 1975 werd er ook een andere elpee uitgebracht met enkele jaren vertraging. 'Tonight's The Night' werd reeds opgenomen in augustus/september 1973. Op het 6de studio-album van Neil Young spelen o.a. volgende kleppers mee: Nils Lofgren (gitaar, piano, vocals), Danny Whitten (gitaar, vocals) en Jack Nitzsche (elektrische piano, piano). Sommige songs worden toegeschreven aan Neil Young & The Santa Monica Flyers of Neil Young & Crazy Horse of nog Neil Young with The Stray Gators. Hier volgt het titelnummer uit de elpee.
De maand juli 1975 was in vele opzichten opmerkelijk. Vanaf 1 juli ging ik aan de slag bij een Nationale Beroepsfederatie als directiesecretaris/vertaler en ik zou er zowaar 21 jaar lang mijn brood verdienen. Eind juli brak er een hittegolf uit die 18 dagen zou duren (tot en met 15 augustus)! En de leadzanger van The Who bracht zijn 2de solo-LP uit met als titel 'Ride A Rock Horse', waarop hij staat afgebeeld als een centaur of boogschutter, mijn sterrenbeeld. De bekendste song daaruit is 'Come And Get Your Love' geschreven door Russ Ballard die daar meespeelt op gitaar en keyboards. Maar ik wou vandaag nog eens luisteren naar deze schitterende versie van 'Walking The Dog' van Rufus Thomas. Koest, Bobbie!
De LP 'Fleetwood Mac' van Fleetwood Mac met een nieuwe line-up uit juli 1975 brak geen potten in de UK of bij ons. Nochtans werden er 4 singles uit het album op de markt gegooid: 'Warm Ways', 'Over My Head', 'Rhiannon' en 'Say You Love Me'. Gitarist Bob Welch had de groep verlaten in 1974 en dit is de eerste plaat waarop Lindsey Buckingham gitaar speelt en Stevie Nicks zingt. Om verwarring te vermijden met het gelijknamig album uit 1968 (met op de hoes een vuilnisbak) wordt deze plaat vaak 'The White Album' genoemd naar analogie met de befaamde LP van The Beatles. Op deze hoes is John McVie afgebeeld als een dwerg (geen trucage met Photoshop; hij zit gewoon op zijn knieën met daaronder zijn schoenen). Na het succes van de opvolger 'Rumours' (1977) werden deze LP en de single 'Rhiannon' heruitgebracht in 1978, met meer bijval als gevolg. Dankzij deze plaat kreeg de groep wel de status van supergroep in de Verenigde Staten omdat ze ginder een jaar lang niet uit de radiogolven weg te slaan waren. Warme dagen in het verschiet met 'Warm Ways'...
Niet lang na de Eagles werd ik ook fan van The Outlaws, een Amerikaanse southern rock band, met een ruiger geluid. Ze stonden ook bekend als "The Tampa Guitar Army" en uit hun debuutalbum 'Outlaws' (juli 1975) draai ik vandaag het bijna 10 minuten durende epos 'Green Grass & High Tides' met heerlijke gitaarklanken. Vanaf morgen post ik weer dagelijks hitparademuziek en ik ga verder, hoe kan het ook anders, met de maand juli 1975.
Schitterende hoes van 'The Basement Tapes'.
John McVie (rechts) wordt hier afgebeeld als een soort "Henri de Toulouse-Lautrec".
Op 6 juni 1975 gebeurde iets eigenaardigs: op die dag werden er twee elpees van de Stones tegelijk uitgebracht. De eerste compilatieplaat was 'Made In The Shade' met recente hits geproducet door Jimmy Miller/The Glimmer Twins op het Rolling Stones Records/Atlantic Records label en de andere verzamelplaat was 'Metamorphosis' geproducet door Andrew Loog Oldham/Jimmy Miller en uitgegeven door Allen Klein op het ABKCO Records label. Ze bevatte onuitgegeven nummers en zeldzame covers van muziek uit de periode 1964-1970. Hieruit pluk ik vandaag deze fantastische song van Stevie Wonder. Toen de Stones dit nummer aan het mixen waren in de studio vernamen ze de tragische dood van Brian Jones (3 juli 1969) en twee dagen later zag ik ze optreden in het Londens Hyde Park...
De elpee 'One Of These Nights' van de Eagles werd ook uitgebracht in juni 1975. Het album bevatte drie hitsingles: het titelnummer, 'Lyin' Eyes' en 'Take It To The Limit'. Mijn keuze viel vandaag op het mooie 'After The Thrill Is Gone' en deze plaat haalde mij definitief over de streep en zo werd ik fan van de Amerikaanse countryrockband.
We blijven nog altijd in de maand juni 1975 want toen werd de elpee 'Cut The Cake' van de Schotse Average White Band op de markt gegooid. En dit was ook spek voor mijn bek want op het titelnummer was het heerlijk dansen. 'Pick Up The Pieces' uit hun vorige plaat was nog maar net uit de hitlijsten verdwenen of de volgende hit diende zich al aan. Snij de taart maar alvast aan...
Van een carrièremove gesproken! In juni 1975 brachten de Bee Gees het album 'Main Course' uit met een nieuw logo getekend door Drew Struzan en met nummers die onder invloed van de disco stonden. Barry Gibb haalde zijn falsettostem naar boven en zong de pannen van het dak. De hitsingles zijn 'Nights On Broadway' en 'Jive Talkin'' maar ik kies nu voor 'Fanny (Be Tender With My Love)', een heerlijke slow.
De laatste voor vandaag is de elpee 'Why Can't We Be Friends' van de Amerikaanse funkband War eveneens uit de maand juni 1975. Het was inmiddels al hun 7de studioplaat. Naast de titelsong is 'Low Rider' zowat het bekendste nummer uit die plaat. Ook na het vertrek van Eric Burdon bleef ik die groep met belangstelling volgen. Met de aanstekelijke mondharmonica van de Deen Lee Oskar.
De hoes waarop een vetgemeste hond staat afgebeeld komt van de LP 'Pampered Menial' (letterlijk: 'volgepropte slaaf') naar een tekening van de Brit Edwin Landseer. Deze Amerikaanse band ontleende zijn naam aan de Russische fysioloog die het reflex (klassieke conditionering) ontdekte bij honden. In april 1975 werd de LP uitgebracht en het nummer 'Julia' werd een culthit, niet in het minst omwille van de stem van de zanger, of was het een zangeres? Uiteindelijk bleek het de falsettostem van David Surkamp uit St. Louis te zijn maar zijn nasaal geluid verveelde al snel en toen werd het plots heel stil rond de progressieve groep.
'The Kinks Present A Rock Opera', zo staat het op de hoes geschreven. Ray Davies had in mei 1975 nog niets ingeboet van zijn vakmanschap want toen legde hij zijn nieuw ei. Het was inmiddels al de derde conceptelpee van de Britse groep. Het verhaal gaat over een zanger die zichzelf 'Starmaker' noemt en die de plaats inneemt van Norman (een doodgewone kerel die van 9 tot 5 werkt) om zo het leven beter te snappen. De LP eindigt met dit lied en boodschap dat zelfs indien rocksterren vervagen hun muziek blijft voortleven.
In mei 1975 bracht Elton John ook een nieuwe elpee uit met de zeer lange titel 'Captain Fantastic And The Brown Dirt Cowboy', inmiddels al zijn 9de langspeler. In die periode had zijn collectie brillen al buitengewone proporties aangenomen. In deze song vertelt de flamboyante zanger het verhaal over zijn mislukte zelfmoordpoging uit 1969. Die "Someone" uit de songtitel slaat op Long John Baldry, de Canadese reus, die toen zijn leven redde.
Zelfs rocksterren kunnen fan zijn van stripverhalen. Magneto en Titanium Man zijn twee bekende figuren uit de Marvel Comics. Deze song staat op de LP 'Venus And Mars' (mei 1975) van de ex-Beatle Paul McCartney, de 4de met zijn groep Wings. Een andere song uit die plaat 'Listen To What The Man Said' zou later dat jaar in de hitlijsten terechtkomen. De criticasters van het magazine 'Rolling Stone' vonden de plaat maar niks en toch schafte ik mij de elpee met de biljartballen op de hoes aan. Mannen komen van Mars, vrouwen komen van Venus...
Vandaag eindig ik met de LP 'Nils Lofgren' (1975) van... Nils Lofgren, een zanger/gitarist met een indrukwekkende staat van dienst. Als jonge kerel (°1951) speelde hij samen met Neil Young in de groep Crazy Horse, met de E Street Band van Bruce Springsteen, in de cultgroep Grin en zelfs met Lou Reed. Hij bespeelt een groot aantal instrumenten. Deze elpee wordt ook vaak "The Fat Man Album" genoemd vanwege de tekening op de hoes achter de artiest. Hier brengt hij een ode aan de Glimmer Twin, Keith Richards (die het eventjes niet meer zag zitten), en smeekt hij hem de Rolling Stones niet te verlaten. De maand waarin de elpee werd uitgebracht heb ik niet kunnen achterhalen, maar ik schat zo halverwege het jaar. Hier is een prachtige akoestische versie die hij live brengt!
De 8ste elpee van David Bowie werd in maart 1975 uitgebracht en heette "Young Americans" en het bekendste nummer daaruit is 'Fame' dat op 15 november in de BRT Top 30 zou belanden. Tijdens de promotietournee rond deze LP zou Bowie zich als een kameleon een nieuw imago aanmeten. 'The Thin White Duke' onthulde in latere interviews dat hij in die periode teerde op rode pepers, cocaïne en melk. Geen wonder dat hij er zo slank uitzag...
Na het overweldigende succes van 'Moontan' en daaruit de wereldhit 'Radar Love' (1973) moest Golden Earring met iets anders op de proppen komen. Dat werd de LP 'Switch' die in maart 1975 werd uitgebracht. De hitsingle daaruit was 'Kill Me (Ce Soir)' maar de elpee was een internationale flop. Enkel in Nederland behaalde hij goud. Toetsenist Robert Jan Stips speelt hier voor het eerst mee. Van een koerswijziging gesproken...
De Britse bluesrocker Eric Clapton ging na het succes van de LP '461 Ocean Boulevard' en de single 'I Shot The Sheriff' naar Jamaïca om er 'There's One In Every Crowd' op te nemen (maart 1975). Dat liep niet altijd van een leien dakje vanwege zijn groeiende alcoholverslaving en problemen in de studio. Hij pakte deze traditional aan en overgoot hem met een reggaesausje en Yvonne Elliman zong -als naar gewoonte- met Clapton mee.
Een andere LP die al vrij snel in mijn verzameling terechtkwam is deze 'The Original Soundtrack' van de Britse 10cc. De derde langspeler van deze fantastische popgroep verscheen in maart 1975 en de hitsingles daaruit waren 'Life Is A Minestr...one' en 'I'm Not In Love' dat in juli 1975 in onze hitlijsten zou verschijnen. Een ander geweldig nummer uit die elpee is 'The Film Of My Love'. En als jong getrouwd koppel zongen Chantal en ik dan vaak "Forever and ever and ever, over and over and over" mee...
Vooraleer ik verder ga met het posten van muziek uit de tweede helft van 1975 laat ik de hitparademuziek even rusten en overloop ik vanaf nu de elpeemuziek uit het eerste semester van 1975. En die klinkt helemaal anders...
Het jaar 1975 begon al goed want in januari bracht de grootmeester zijn 15de elpee uit met als titel 'Blood On The Tracks'. Het hele album ademde een sfeer uit van droefheid, woede en eenzaamheid. Volgens Dylan was het niet autobiografisch alhoewel zijn zoon het tegendeel beweert. De prachtige openingstrack is deze 'Tangled Up In Blue', hier gebracht in een live uitvoering.
In februari 1975 was het de beurt aan Led Zeppelin om een elpee uit te brengen. Het werd een dubbele en het was meteen hun 6de album, getiteld 'Physical Graffiti'. De opnames vonden plaats op verschillende locaties tussen 1970 en 1974. Het begon te rommelen in de band want John Paul Jones dacht eraan de formatie te verlaten. Uiteindelijk kwam alles terug in orde. De hoes toont een appartementsgebouw in NY dat later weer zou opduiken in de videoclip van 'Waiting On A Friend' van de Rolling Stones. Mijn keuze viel vanmorgen op 'Trampled Under Foot'.
De Amerikaanse hardrockzanger Vincent Damon Furnier gooide in februari 1975 zijn 8ste LP op de markt en het werd meteen zijn eerste soloplaat getiteld 'Welcome To My Nightmare'. Het was een conceptalbum dat vertelt over de nachtmerries van een jongetje genaamd Steven. De prachtige hoes, waarop Alice Cooper netjes uitgedost staat, werd getekend door Drew Struzen. Hieruit draai ik 'Only Women Bleed'.
De opnames van de LP 'Rock 'n' Roll' (uitgebracht in februari 1975) begonnen zeer problematisch. Zowel Phil Spector als de ex-Beatle begonnen te werken in de studio, respectievelijk in oktober 1973 en oktober 1974. Tot overmaat van ramp kreeg John Lennon een proces aan zijn been omdat 'Come Together' uit 1969 te veel zou gelijken op onderstaande song van Chuck Berry. De zaak werd buiten de rechtbank afgehandeld maar als tegenprestatie moesten er op deze LP drie songs staan van de muziekuitgeverij die de eiseres was. Lennon zou pas een nieuwe langspeler opnemen in 1980 omdat hij 5 jaar thuis bleef om zijn zoontje Sean op te voeden.
Februari 1975 was een vruchtbare maand qua muziek. Alhoewel Emmylou Harris in 1970 al een obscure folkplaat uitbracht met als titel 'Gliding Bird' wordt de elpee 'Pieces Of The Sky' algemeen beschouwd als haar debuut. De plaat lanceerde trouwens haar carrière. Zij brengt hier een ontroerende ode aan The Beatles met een prachtige cover van 'For No One' (Lennon/McCartney).
En dat brengt ons in de maand maart 1975 want toen werd het 7de album van de Amerikaanse singer/songwriter Janis Ian uitgebracht en 'Between The Lines' werd meteen haar bekendste elpee. 'At Seventeen' zou in augustus 1975 als single uitgebracht worden en daarom kies ik vandaag voor het prachtige 'In The Winter', dat gelijk voor enige afkoeling zorgt na de afgelopen zwoele nachten.
De nieuwe single van Slade verscheen in de BRT Top 30 van de maand juni 1975, waarin het ook puffen was zoals nu. De song verscheen op geen enkele elpee (verzamelplaten niet te na gesproken) en de bijtitel tussen haakjes 'Wham Bam Thank You Mam' kende ik nog van de Small Faces, maar dat is een heel andere song. "An apple a day, keeps the doctor away"!
En de Amerikaanse discozangeres Gloria Gaynor kwam alweer met een cover op de proppen en scoorde zowaar opnieuw een hit in de maand juni 1975. Ditmaal was het een discobewerking van die classic van Burt Bacharach en Hal David waarmee Dionne Warwick al succes had in 1964. Dit schijfje kwam dan ook in onze hitlijsten terecht van juni 1975.
Vandaag zal het kwik stijgen naar een veelvoud van 3 graden. Waarschijnlijk wordt het 33 à 34 °C heet. Het is dus van levensbelang heel veel water te drinken, ook al heb je geen dorst. In juni 1975 was er ook een hittegolf en toen al vroeg dit Amerikaans meidentrio of we goed voor onszelf wilden zorgen. En dus beschermden we ons tegen de zon en dronken we genoeg water om niet uit te drogen!
Mouth en Maggie MacNeal gingen uit elkaar in 1974 en de Nederlandse zanger Willem Duyn kreeg nog een grotere mond (Big Mouth) èn een nieuwe sidekick, Little Eve genaamd. Samen zongen ze uit volle borst 'Uncle' en deze kreet ging niet onopgemerkt voorbij want het 45-toerenplaatje kwam meteen op zaterdag 21 juni 1975 binnen in de BRT Top 30 op nummer 6.
En op zaterdag 28 juni 1975 was het lachen geblazen want de pretpopgroep uit Zaandam rond Jacques Kloes scoorde alweer een dikke hit ditmaal met 'The Opera'. Het nummer kwam meteen binnen in de Top 10 van de BRT Top 30 en nestelde zich comfortabel op nummer 7. Wat een klok van een stem heeft die man. Goedemiddag, Jacques! En hij vond het zowaar leuk via Facebook: Jacques Kloes leuk ! ongeveer een uur geleden.
Ondertussen waren Chantal en ik teruggekeerd van onze huwelijksreis uit Tenerife en blijkbaar hadden we de zuiderse zon meegebracht in onze koffers, want vanaf eind mei 1975 ving de zomer aan die vier maanden zou duren met hier en daar een hittegolf. Ik herinner mij nog altijd het zalige gevoel toen ik op een ochtend wakker werd met dit prachtige liedje op mijn wekradio. Minnie Riperton kwam even piepen in onze hitlijsten van 24 mei.
En een week later, op zaterdag 31 mei 1975, kwam het origineel van 'If You Go' gezongen door het Frans duo Alain Barrière en Noëlle Cordier ook binnen in de BRT Top 30 want de platenfirma had vlug-vlug besloten het singletje uit 1973 terug uit te brengen. En het werd ook een hit!
Twang is the thang! Op 31 mei 1975 nestelde de Amerikaanse gitarist Duane Eddy -vergezeld van zijn zingende Rebelettes- zich stevig in onze hitlijsten met 'Play Me Like You Play Your Guitar'. Het was toen al een hele poos geleden dat we nog van hem gehoord hadden.
Ondertussen zijn we aanbeland op de 10de mei 1975 want toen kwam deze Nederlandse band binnen in onze BRT Top 30. De indringende zangpartij kwam van Margriet Eshuijs. Het is pas vele jaren later dat ik vernam dat de drummer Henny Huisman was, toen hij in Nederland de Soundmixshow op televisie presenteerde. Opmerkelijk dat het woord "huis" in beide familienamen voorkomt maar ook in de Engelse titel. In Brussel zou een 'House For Sale' nooit verkocht worden, vanwege "erg vuil"...
Nergens een originele versie uit 1975 op het internet gevonden, vandaar deze mooie liveversie van Margriet Eshuijs en haar band:
En wie stond er ook op 10 mei 1975 in onze hitlijsten? Deze Amerikaanse zangeres en het was geen disconummer. 'Shoorah Shoorah' is een geweldig soulnummer helemaal in de stijl van die geweldige muziek uit het einde van de sixties, met een hele blazerssectie en handgeklap er bovenop. Driewerf hoera... of is het slechts tweemaal?
Henk Bruijsten alias 'Hank The Knife' zat een tijdje voordien nog bij de groep 'Arnhem', samen met Arnie Treffers beter bekend als 'Long Tall Ernie' maar op 10 mei 1975 kwam hij als solo-artiest binnen in de BRT Top 30 met een geweldig gitaarnummer waarop je heerlijk kon meespelen met de luchtgitaar! Toepasselijk nummer op deze nationale feestdag...
Toentertijd was de Britse Kiki Dee zowat de enige blanke zangeres op het Motownlabel. Hier brengt zij een formidabele versie van een nummer van Nancy Wilson uit 1964, ook gecoverd door Aretha Franklin. Dit schijfje kwam nieuw binnen in onze hitlijsten op 17 mei 1975. Om Raymond te parafraseren: "Je moest eens weten hoe gelukkig ik ben"...
De laatste voor vandaag komt van Jim Gilstrap, een nieuwkomer uit de hitparade van zaterdag 24 mei 1975. Een zeer dansbaar nummer geschreven door Kenny Nolan en eenmaal gehoord is het moeilijk uit je hoofd te krijgen, een echte oorwurm dus. Het bleef bij deze eendagsvlieg maar hij verdiende ook zijn sporen als achtergrondzanger, o.a. voor Stevie Wonder, Joe Cocker, Keith Moon, Boz Scaggs, Leo Sayer en Starship. Hij zong tevens mee in de film 'Grease' uit 1978.
En op dezelfde dag, net iets lager in die hitlijst, kwam de Bruggeling Joe Harris zijn opwachting maken met een cover van datzelfde lied en hij had geen voorkeur of het nu Griekse of Spaanse wijn was. Voor zover hij maar rood was! Ik herinner mij vooral dat mijn kersverse schoonvader een grote fan was van de versie van Joe Harris. De productie lag in handen van Johnny Hoes en de single scoorde dan ook in Nederland.
Dit levenslied kwam uit de film 'Keetje Tippel', een Nederlandse film met o.a. Monique van de Ven, Rutger Hauer, Peter Faber en Dora van der Groen. Regisseur van dienst was Paul Verhoeven. Ook dit singletje kwam in onze hitparade te staan en wel op 3 mei 1975. Het publiek was dol op de film maar de critici keken er neerbuigend op neer en omdat er zovele naaktscènes te zien waren sprak men hier en daar zelfs oneerbiedig over "Kutje Tepel"...
Een Duits trio dat ook niet vies was van enig bloot op hun platenhoezen was Silver Convention, een discoformatie (opgericht in München door Sylvester Levay en Michael Kunze) die op 3 mei 1975 in de BRT Top 30 kwam binnengedanst op de tonen van 'Save Me'. Penny McLean was de roodharige, Ramona Wulf de zwarte met de Afrolook en Linda G. Thompson de derde. De groep had zelfs succes in het Verenigd Koninkrijk en in de Verenigde Staten.
Deze Nederlandse groep met de zeer lange naam maar ook met de boomlange zanger scoorde vanaf 3 mei 1975 een hit met 'Get Yourself Together. De band was geëvolueerd uit 'Moan' ('Health Of Freedom' - 1971 en daarvoor 'The Moans' met o.m. Herman Brood). Deze formatie zou in 1977 een wereldhit scoren. Erg leuk vond ik de intro (na de drums en de piano) die volgens mij lijkt op een kakelende kip.
En dat was dan weer de lievelingsmuziek van mijn vader want daar kon hij toch zo goed op walsen. Die muziek werd ook vaak gedraaid in een spiegelpaleis.
De elpeehoes. Het singlehoesje. Bij die LP stak zowaar een poster.
Hits uit augustus 1975 (3)
Hits uit juli 1975 (19 & 26/7)
Juni 1975
Mei 1975 (3)
