************Populaire muziek van de vorige eeuw tot nu************
19-12-2010
Kerstliedjes
Kerstliedjes
In deze periode van het jaar worden we te pas en te onpas rond de oren geslagen met kerstliederen allerhande. Toch zijn er knappe kerstliedjes op de markt. Getuige hiervan onderstaande tabel. Het volstaat te klikken op het liedje van eigen keuze en de juke-box begint te spelen...
Vele mensen halen hun neus op voor klassieke muziek zonder ooit echt aandachtig geluisterd te hebben. Er bestaan veel vooroordelen over muziek in het algemeen en klassieke muziek in het bijzonder. Luisteren is dus de boodschap.
Ook klassieke muziek in het algemeen en opera in het bijzonder kunnen mij bekoren. Zo zag ik in de Koninklijke Muntschouwburg te Brussel de opera "La Traviata" van Giuseppe Verdi. Een echte aanrader.
Onderstaande link toont een drankgelegenheid in Pamplona, Spanje waar de ober plots een opera begint te zingen. De aanwezigen zijn in eerste instantie verbouwereerd maar vlug hebben ze door dat alle kelners en dienstmeisjes professionele operazangers zijn die het beste van hun kunnen geven. Een ware streling voor het oor. Kijk en luister maar:
De tweede link verwijst naar mijn idolen The Beatles die vanaf vrijdag 19 november 2010 heel hun oeuvre op iTunes hebben gezet. Kijk hier maar eens naar hun indrukwekkende nalatenschap:
De Fab Four gefotografeerd door Avedon. Achteraf werden de foto's bijgekleurd en kregen ze de status van kunstwerk. De posters gingen als zoete broodjes van de hand.
Hier nog eens 4 portretten gemaakt door Avedon.
Zelfs de B-kanten van hun singles waren meestal meesterwerken, zoals deze mooie compositie van George Harrison.
John Lennon met een prachtige compilatie van zijn solowerk soms met de hulp van de Plastic Ono Band.
Ook Paul McCartney kon met zijn solowerk, al dan niet met Wings, op grote bijval rekenen.
George Harrison was de eerste Beatle die in 1970 na de split op nummer 1 kwam te staan met "My Sweet Lord".
Richard Starkey aka Ringo Starr is de oudste van de 4 Beatles en was zowel vocaal als drumsgewijs zeer bedrijvig bij The Beatles maar ook solo.
Het was geleden van 1990 dat ik Will Tura, de keizer van het Vlaamse lied, nog had zien optreden. Tijd dus om nog eens naar een concert te gaan. Het vorige concert was in de periode van "Moa Ven Toh". Op 23 oktober 2010 gingen mijn vrouw en ik dus naar de KVS en we hadden goede plaatsen gekregen! We zaten op de derde rij van waaruit foto's en filmpjes konden gemaakt worden. Achteraf was Will zo vriendelijk tijdens een "meet & greet" autogrammen uit te delen. Geniet mee van de mooie herinneringen!
Will begon de avond met "Vlaanderen, m'n land".
Hij kreeg terecht een staande ovatie en een bos bloemen.
Een zeer knappe prestatie! Een concert van bijna twee uur zonder oponthoud. En dat voor een man die pas 70 is geworden!
Tijdens de "meet & greet" achtera was Will zo vriendelijk een autogram te plaatsen.
Samen op de foto: idool en fan.
Mijn echtgenote en ik samen met ons idool op de foto.
Radio 2 had voor iedereen een foto op de zitjes klaargelegd.
Interview van Michel Colemans door Peter Verhulst van Radio 2 – De Topcollectie n.a.v. de Week van de Jaren ’70.
Dinsdag 2 november 2010 - 15.35 uur.
Peter vroeg wat de Seventies voor mij betekend hebben, want algemeen wordt aangenomen dat deze periode niet zo boeiend is qua muziek.
Daar ben ik het niet mee eens. De Jaren Â’70 zijn het decennium waarin ik volwassen werd: ik was toen tussen 19 jaar en 28 jaar oud (1970-1979). In dat decennium kon werkelijk alles op muzikaal gebied: hard rock, heavy metal, reggae (doorbraak), singer-songwriters (bevestigen), glamrock, disco, punk, ABBA, Saturday Night Fever en Grease maar vooral ook de doorbraak van de wereldmuziek (met Latijns-Amerikaanse instrumenten en klanken).
Peter vroeg of ik nog regelmatig die muziek opzet.
Niet dagelijks maar toch twee- à driemaal per maand. Ik heb een jaar moeten wachten om Abraxas te kunnen kopen omdat ik in 1970 nog geen platenspeler had. Het was een fantastische plaat qua muziek maar ook qua vormgeving. Een prachtige hoes in kleuren (het debuutalbum met “Jingo Loba” was in zwart/wit met de leeuwenkop waarin je allerlei figuren herkende). 3 à 4 singles werden uit het album gelicht: o.a. “Black Magic Woman” (van Peter Green – Fleetwood Mac), “Oye como va” en het alom bekende “Samba pa ti”.
Op de hoes stond een “black magic woman” die in een visioen een rode engel op een vliegende conga zag afkomen. Een engel, duidelijk van het vrouwelijk geslacht, ook al had hij geen haar.
Onlangs kocht ik nog een album van Santana, “Guitar Heaven”, waarop vele artiesten een gastoptreden hebben. Pure klasse!
Band On The Run – Wings Rock And Roll – John Lennon De zotte morgen – Zjef Vanuytsel Born To Run – Bruce Springsteen Derek & The Dominos – Layla And Other Assorted Love Songs Randy Newman – 12 Songs Bob Marley & The Wailers – Live! Stevie Wonder – Innervisions Steely Dan – Pretzel Logic Rod Stewart – Every Picture Tells A Story Eric Clapton – 461 Ocean Boulevard Diverse artiesten – Fill Your Head With Rock)
Afsluitend vroeg Peter mij te stemmen voor mijn 3 favoriete singles van de Jaren Â’70.
1. "My Sweet Lord" – George Harrison 2. "Imagine" – John Lennon & The Plastic Ono Band 3. "Your Song" – Elton John
"Your Song" draag ik nu op aan mijn echtgenote.
Vervolgens werd “Oye como va” van Tito Puente gespeeld, in de versie natuurlijk van Santana uit 1970.
Onlangs maakte ik een rondreis in Vietnam en Cambodja (samen met Laos, het vroegere Indochine). Cambodja heette vroeger Campuchea. Het werd een boeiende, leerrijke reis met warme temperaturen en driemaal een regenbui. De eerste duurde wel een hele dag met overstromingen tot gevolg (64 doden in Midden Vietnam) en de twee andere waren na een half uur al voorbij en alles was opgedroogd. Ook de Franse (Dien Bien Phu) en Amerikaanse oorlogen kwamen ter sprake alsook de horror in Cambodja na enkele jaren van Rode Khmer regime onder Pol Pot: The Killing Fields. Het desastreuze gevolg waren 3 miljoen doden, met als gevolg dat 30% van de bevolking nu jonger is dan 30 jaar. Reeds vlug waren er protesten in West-Europa tegen de oorlog in Vietnam. Getuige hiervan de talloze songs in de popmuziek en de films die pleitten voor een staakt-het-vuren. Hieronder vind je een bloemlezing van al die popsongs. Wellicht ben ik er nog een paar vergeten. Alle suggesties zijn welkom.
http://www.youtube.com/watch?v=_d8C4AIFgUgEdwin Starr – War – 1970 Wellicht de sterkste aanklacht tegen de Amerikaanse regering die onschuldige soldaten de dood injoeg.
http://www.youtube.com/watch?v=obwMsk5JzxQMarvin Gaye – What’s Goin’ On – 1974 Ook bij Tamla-Motown stelde de zwarte gemeenschap zich vragen bij dit conflict in zuidoost Azië.
http://www.youtube.com/watch?v=LUpBSvN1a50The Animals – We’ve Gotta Get Out Of This Place – 1965 - Al vlug werd dit het lijflied van elke Amerikaanse soldaat die zo vlug mogelijk weg uit Vietnam wou.
http://www.youtube.com/watch?v=dAQWUWMJxg8Paul Hardcastle – 19 (Nineteen) – 1985 Het getal slaat op de gemiddelde leeftijd van de Amerikaanse soldaat tijdens de oorlog in Vietnam.
http://www.youtube.com/watch?v=P9_mED99cdkTrailer uit de film “Good Morning Vietnam” met Robin Williams (1987) – Fragmenten van “Walk Like A Man” – The Four Seasons en “I Got You (I Feel Good) van James Brown.
http://www.youtube.com/watch?v=ohXsdbF-7jcDonovan – The Universal Soldier – 1965 Deze compositie van Buffy Saint-Marie handelde over de soldaat in het algemeen, eerste en tweede wereldoorlog en ook Vietnam. De gemiddelde leeftijd van de soldaat was in de tweede wereldoorlog 17.
http://www.youtube.com/watch?v=EUQEqvxdBnkThe Doors – The Unknown Soldier – 1968 De ultieme nachtmerrie van elke ouder: een zoon die omkomt in de strijd en waarvan het lichaam nooit wordt teruggevonden.
http://www.youtube.com/watch?v=yWhoEVr6YMUMike Oldfield – The Killing Fields – 1984 De horror van een vijftal jaren Rode Khmer-regime (Pol Pot) mondde uit in een slachting van 3 miljoen Cambodjanen. Een echte volkerenmoord.
http://www.youtube.com/watch?v=F88tZhrS_okThe Rivieras – California Sun - 1964 (uit de film “Good Morning Vietnam”) - Het klimaat van Vietnam en Cambodja is enigszins te vergelijken met dat van Californië. De Amerikaanse soldaten hunkerden dan ook naar zon, zee, strand en surfen.
Als kind verslond ik al de verhalen van Bob Morane geschreven door Henri Vernes, zowel in het Frans als in het Nederlands. Door zijn avonturen werd mijn nieuwsgierigheid gewekt en mijn honger voor de wijde wereld in het algemeen en voor Azië in het bijzonder sterk aangewakkerd.
Wim De Craene werd geboren in een katholiek gezin met zeven kinderen. Op zestienjarige leeftijd begon hij rond te trekken. Hij studeerde verpleegkunde en toneel, maar brak zijn studies voortijdig af. Met de inkomsten die hij als schoorsteenveger en biertapper verdiende, kocht De Craene zijn eerste gitaar. Eind jaren '60 maakte hij deel uit van de Vlaamse folkgroep Ja en werd zo ontdekt door Miel Cools.
Het jaar 1975 was zijn meest succesvolle jaar als artiest. Tim (van zijn album Alles is nog bij het oude), Rozane (uit zijn album Brussel) en zijn duet met Della Bosiers, Mensen Van 18, werden hits.
In 1977 schreef De Craene ook zijn eerste musical, Help, ik win een miljoen.
Minder populair
De Craene werd in de tweede helft van de jaren zeventig steeds minder populair. In 1978 organiseerde hij in Wetteren een prestigieus concert om zijn nieuwe album Wim De Craene is ook nooit weg te promoten, maar er kwamen amper 70 mensen op af.
Toch voelde De Craene zich miskend. In 1981 scheidde hij ook nog eens van zijn vrouw. Op zoek naar erkenning en succes nam hij tweemaal deel aan de preselectie van het Eurovisiesongfestival: in 1981 met het nummer Compagnie en in 1983 met het nummer Kristien. In de tumultueuze finale van 1983, gewonnen door Pas De Deux, werd hij derde.
De hit Breek Uit Jezelf betekende in 1987 eventjes een nieuwe start, maar hij verkocht nadien nog steeds weinig platen. In 1988 schreef hij wel nog zijn tweede musical, Jan de Lichte.
Zelfmoord
In 1990 overleed Decraene. Officieel pleegde hij zelfmoord door een overdosisantidepressiva te slikken. Algemeen wordt aangenomen dat hij niet over een verbroken liefde geraakte.
In 2005 verklaarde zijn zoon Ramses echter tijdens een Humo-interview dat hij altijd al het gevoel had gehad dat zijn vader was vermoord;
Volgens hem waren er geen details bekend gemaakt over welke antidepressiva zijn vader zou hebben genomen en had hij zelf nooit depressieve gevoelens bij zijn vader waargenomen. Hij had al een nieuwe vriendin en het feit dat hij geen afscheidsbriefje had achtergelaten vond Ramses eveneens onbegrijpelijk. Om het allemaal nog geheimzinniger te maken liep er, toen hij samen met enkele familieleden het pand ontruimde, een onbekende man naar binnen;
"Hij kwam binnen in de kamer waar mijn vader dood werd aangetroffen. We waren er net aan het werk- en hij keek er rond. 't Was alsof hij ons niet zag. Wij hoorden hem zuchten: "Het kan niet...Het kan niet..." Wij waren stomverbaasd. Ineens draaide hij zich om, en hij liep weer de trap af? Ik stond aan de grond genageld., en mijn nonkel (oom) liep hem iets te laat achterna en riep in het trappenhuis: "Meneer, wie bent u?" Maar die man, een soort alternatieveling rende het huis uit, en verdween."(Humo, 26 juli 2005)
Ramses merkte ook op dat zijn vader nooit kerkelijk begraven wou worden, maar op verzoek van de familie en voor de fans gebeurde dit toch. Willem Vermandere was aanwezig en hield een toespraak. Dimitri van Toren, een vriend van De Craene, schreef onder de titel Wim De Craene een prachtig eerbetoon.
Na zijn dood
Wim De Craene kreeg na zijn dood meer erkenning dan tijdens zijn leven. Zijn liedjes worden nog steeds veel gedraaid en nummers als De Kleine Man, Tim, Rozane, Mensen Van 18 (samen met Della Bosiers) en Breek Uit Jezelf worden vandaag erkend als klassiekers.
In de jaarlijkse eindejaarshitparade 100 Op 1 op Radio 1, waarbij luisteraars hun favoriete Belgische muziek kunnen kiezen, staan Rozane en Tim al sinds de eerste editie uit 2002 hoog genoteerd. Tim heeft zelfs nog nooit de top 10 verlaten.
In 2009 werd Tim wederom uitgekozen tot beste Nederlandstalige nummer in de categorie 'Er Was Eens'. Hiphopartiest Maesland zette het nummer om in een rapnummer en kreeg door zijn originaliteit de Wildcard van Bart Peeters.
Discografie
Albums * Wim De Craene (1973) * Alles is nog bij het oude (1975) * Brussel (1975) * Rozerood-oranje (1975) * Wim De Craene is ook nooit weg (1977) * Perte Totale (1980) * Kraaknet (1983) * Via Dolorosa (1988) Singles
Recht naar de kroegen en de wijven (1970)
Portret van gisteren (1970)
De kleine man (1974), een geüpdatete cover van Louis Davids hit uit 1929.
Tim (1975)
Rozane (1975)
Marcellino (1976)
Help ik win een miljoen (1978)
St. Tropez (1980)
Ravage (1980)
Hoor (1982)
Ik kan geen kikker van de kant afduwen (1982) (een cover van een single van Het Lowland Trio en tevens een compositie van Peter Koelewijn)
Het exuberante leven van Leentje De Vries (1982)
Kristien (1983)
Rikky (1983)
Laat me met je meegaan (1983)
Breek uit jezelf (1987)
Vrijwillig (1988)
Leen (1990)
Enkel in een broekje (1990)
Een compilatie die de moeite waard is.
Een ietwat ouder verzamelalbum.
Een portret van de zanger op een ander platenlabel.
Vrijwel een volledige samenvatting van de belangrijkste songs van de artiest.
Een stralende glimlach van Wim De Craene, zoals wij hem ons altijd zullen herinneren...
Het was een zalige tijd in de jaren zestig om naar al die piratenstations te luisteren zoals Radio Veronica, Radio Noordzee, Radio Caroline, Radio London en in de jaren '80 kwam daar voor mij Radio Mi Amigo bij.
In een discografie van de zeezenders mogen zeker ook niet de tunes vergeten worden die de verschillende deejays gebruikten om zichzelf of hun radioprogramma's kenbaar te maken. Dat geldt ook voor de platen waarvan de programmamakers van de diverse stations gebruik hebben gemaakt ten bate van de productie van jingles. Deze zijn hier samengenomen in een vijfde categorie. Deze verzameling bestrijkt het grootste deel van onze discografie en is vanwege de omvang – op alfabet en naar de uitvoerende artiesten – verdeeld over verschillende pagina's.
Radio Veronica uit Nederland was bij ons veruit de bekendste piratenzender.
Een goede DJ moet goed uitgerust zijn (in de twee betekenissen van het woord!).
Een interessante compilatie met CD's en DVD's over de piratenstations: The Boat That Rocked.
Een album over de beste piratenhits met de originele artiesten.
Radio Caroline mocht er ook zijn.
Het mooie rode schip van Radio Caroline bezongen door The Fortunes.
Radio London: iedere zondagavond luisterde ik in bed naar hun Top-30 met het transistorradiootje onder mijn kussen. Bij "Albatross" van Fleetwood Mac werd ik zacht in slaap gewiegd.
Toen kwam daar in de jaren tachtig plots een Belgische piratenzender: Radio Mi Amigo!
De Mi Amigo boys van 1 januari 1974 tot 1 januari 2009.
Prachtige Radio Noordzee sticker.
Een dubbel-cd met jingles, tunes en fragmenten van Radio Veronica.
Somertijd met Rob van Someren op Radio Veronica.
In de jaren zeventig werd nog veel met grote tapes gewerkt.
Ook in de jaren 80 en 90 is Veronica er, zij het niet meer op een schip.
Elvis the pelvis Een prachtige verzameling liedjes met originele tekst vanÂ…The Kingom te bewaren als aandenken. Naar beneden scrollen, klikken op de titel en nogmaals naar beneden scrollen voor de tekst.
Speciaal voor zijn verjaardag, dit verzamelalbum uitgebracht in 1990.
In 2005 nog eens overgedaan voor de 65ste verjaardag van Will Tura, die nog niet aan zijn pensioen denkt!
De 60s collectie is een steengoed album van Will Tura.
Will Tura begin jaren '90.
Will Tura poseert met zijn gitaar in een hemelsblauw jasje.
Will aarzelde nooit om zijn nek uit te steken en nieuwe muzikale wegen te bewandelen. Op dit album zingt hij zelfs composities van Urbanus en Frank Dingenen!
Een prachtige verzameling hits voor zijn 45-jarige carrière.
Will Tura, waardig ouder geworden in het nieuwe millennium.
Nog een mooie compilatie-cd.
Een fantastische box met 5 cd's die je van voor naar achteren meezingt!
Proficiat Will, met je 70ste verjaardag op maandag 2 augustus 2010!
Op die dag werd, in volle tweede wereldoorlog, ene Richard Starkey geboren. Zijn vader was matroos en dus zou de kleine Richard zijn papa maar weinig zien. Toen hij drie jaar oud was scheidden zijn ouders en werd hij door zijn tante opgevoed. Tijdens zijn hele jeugd was hij ziekelijk en vertoefde hij vaak in een ziekenhuis of in het sanatorium. Noodgedwongen moest hij de school verlaten. Toen kreeg een andere microbe hem te pakken, namelijk de zogenaamde muzikale microbe. Hij had een voorliefde voor Country & Westernmuziek die uit Amerika kwam overwaaien en zijn groot idool was Carl Perkins. Hij sloot zich in 1959 aan bij een groep, The Raving Texans genaamd en nam de artiestennaam Ringo Starr aan. Hij was inderdaad dol op ringen en de helden uit de westerns droegen vaak de naam Ringo. The Raving Texans wijzigden hun naam in 1960 in Rory Storm & The Hurricanes en tourden in Hamburg, West-Duitsland. Zo kwam hij onder de aandacht van John Lennon en Paul McCartney. Die tourden met de Engelse zanger Tony Sheridan als The Beat Brothers samen met de zeer jonge George Harrison. De drummer van The Beatles was toen nog Pete Best. Het klikte beter tussen Ringo en John, Paul en George dan met Pete en bij de opname van hun eerste officiële single "Love Me Do" uit 1962 uitte George Martin zijn ongenoegen over het drumwerk van Best. Hij werd uit de groep gezet en officieel vervangen door Ringo Starr. Zo komt het dat er van die eerste single drie versies bestaan: een versie met drumwerk van Pete Best (met Ringo op tamboerijn), een versie met drumwerk van de studiodrummer Andy White en een versie met drumwerk van Ringo. Geregeld zou hij een nummer zingen op de elpees van The Beatles en hij stond ook bekend om zijn rare uitspraken zoals "A Hard Day's Night" en "Tomorrow Never Knows". Vanaf 1969 begon hij ook te acteren. Hij had al in de vier Beatlefilms gespeeld ("A Hard Day's Night" uit 1964, "Help" uit 1965, "Magical Mystery Tour" uit 1967 en "Let It Be" uit 1969) en speelde met verve mee in "The Magic Christian" (1969) samen met Peter Sellers, Raquel Welch en een prille John Cleese. De soundtrack van de film werd gevuld met muziek van Badfinger.
Het ziekelijke jongetje is dus op 7 juli 70 jaar oud geworden! Happy birthday, Ringo and many more!!!
Geniet mee van onderstaande links waarop Ringo als zanger te horen is:
Deze foto werd gebruikt in zwart/wit voor de dubbele witte elpee "The Beatles" uit 1968.
Een kiekje uit 1969.
Een collage van foto's uit de film "The Magic Christian" (1969).
Enkele jaren geleden circuleerde een mooie tekening op het internet van The Beatles zoals ze er moesten uitgezien hebben op de leeftijd van 64 jaar ("When I'm Sixty-Four"). Helaas werden John en George nooit zo oud. De tekenaar van deze knappe tekening heeft zich toch wel vergist want zowel Paul als Ringo zien er na hun 64ste nog jonger uit!
De hoes van de Velvet Underground + Nico met de banaan van Andy Warhol kent iedereen. Dan is er de hoes van "Sticky Fingers" van The Rolling Stones met de rits, "Sgt. Pepper's Lonely Heart's Club Band" van The Beatles, Lords of Acid met "Pussy", "Country Life" van Roxy Music, de dubbele "Electric Ladyland" van The Jimi Hendrix Experience, The Black Crowes met "Amorica", Guns 'n Roses en "Appetite for destruction", The Dwarves met "Blood Guts" en last but not least "Virgin Killer" van de Scorpions.
Een fraai lijstje maar volgens mij ontbreken er nog twee. Eerst en vooral de hoes van Blind Faith uit 1969 met het jonge maagdje. Deze hoes zou nu - in tijden van pedofilie - niet meer mogelijk zijn. Waarschijnlijk was die hoes een promotiestunt om de aandacht te vestigen op de nieuwe supergroep die bestond uit Eric Clapton, Ginger Baker, Stevie Winwood en Rick Grech.
De volgende hoes is die van de toen onbekende groep The Strokes met het album "Is This It". Waarschijnlijk werd om dezelfde redenen een hoes gebruikt met een foto die meteen de aandacht trekt. Al bij al is het een goede plaat geworden. De hoes heeft haar nut gehad, al heb ik jaren gewacht om de cd te kopen. Ik heb gewacht op de koopjes.
Het debuutalbum van Blind Faith in 1969. De single die er werd uitgetrokken was "Well ... all right" van Buddy Holly en later nog eens met succes gecoverd door Santana.
The Strokes met "Is This It". Onlangs stierf een Brit in ons land toen hij teveel lachgas kreeg toegediend door SM Meesteressen in de provincie Antwerpen. Zie http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=GAL2S0C84 Deze hoes heeft ook iets weg van sadomasochisme.
Als je klikt op bijvoorbeeld 1965 dan staan daar 50 nummers op een rij. Klik de eerste aan en ze worden allemaal automatisch afgespeeld. Laat je PC aanstaan en ga iets anders doen, ondertussen meeswingend met al die mooie nummers.
Je kunt ook klikken op jukeboxindex. Dan zie je welke nummers er onder de diverse jaren vallen. Je kunt ook klikken op movie-themes, TV-themes, Caribbean rhythms of requests.
Heerlijk!!!!! Geniet ervan!!!!!
The Beatles in 1967 bij de opnames van de Mundovisie.
Een topalbum van CCR.
Een prachtig verzamelalbum van The Monkees.
Ook deze verzamelplaat van Wilson Pickett is niet te versmaden.
The Rolling Stones mochten er ook zijn!
En zonder The Animals hadden we niet veel bluesnummers leren kennen.
Nooit sant in eigen land zegt het spreekwoord. Toch is Jean 'Toots' Thielemans nu al op zijn 88ste een levende legende!
In 1964 stonden The Beatles klaar om Amerika te veroveren. John Lennon was fan van een jazzgroep genaamd het George Shearing Quintet. En wie floot en speelde gitaar bij dat orkest ? Juist, ja, Jean "Toots" Thielemans! Hij stond afgebeeld op een cover van een LP met een Rickenbacker-gitaar. John droomde ervan zo'n gitaar te bezitten.
Rickenbacker organiseerde een samenkomst in zijn gitarenfabriek tussen Toots en The Beatles. Toen John Toots zag binnenkomen zei hij meteen: "You're the guy!". Hij had hem meteen herkend van de LP-hoes.
Na een rondleiding in de fabriek schonk Rickenbacker een gitaar aan John èn aan George. De eigenaardige intro die je hoort bij "A Hard Day's Night" is dus niet minder dan een dubbele aanslag op een Rickenbacker-gitaar door John èn George tegelijkertijd!
Op zondag 6 juni 2010 trokken mijn zoon en ik naar het Paleizenplein (net vóór het Koninklijk Paleis) om daar een gratis concert bij te wonen van Belgavox, inmiddels al de tweede editie. De vorige vond plaats op de Heizel, vóór het Atomium. Terwijl het in 2009 een warme zonnige dag was, voelden we nu een warme zwoele temperatuur met, zo had Frank Deboosere voorspeld, een onweersdreiging vergezeld van hevige stortregens en hagelbuien. Gewapend met muts, regenjas en paraplu togen we goedgemutst (!) naar de metro. Om kwart over twaalf begonnen de eerste regendruppels al te vallen en was de hemel grijs geworden. Toen we om kwart vóór een uit de metro stapten was het al hevig aan het regenen.
Optimist als we waren dachten we: “dit is van korte duur”. En inderdaad, na een half uur vóór het podium gestaan te hebben hield het op met regenen, maar waren we allebei kletsnat. Geen nood, de temperatuur steeg weer in een mum van tijd en na een uurtje waren onze kleren weer opgedroogd. Ondertussen werden we opgewarmd door Discobar Galaxy met de onovertroffen DJ Adriaan Van den Hoof en zijn twee companen.
Na een uurtje Incredible Bongo Band, The Jacksons, Prince en Sly & The Family Stone was het publiek (dat bestond uit een honderdtal moedige mensen) opgewarmd en kon het concert beginnen. In een mum van tijd stroomden daar ineens duizenden mensen toe omdat de optredens begonnen waren en ook omdat het zonnetje begon te stralen. Waar kwamen die festivalgangers vandaan ? Uit de metro of uit de Warande ? Wie zal het zeggen ?
Presentatoren van dienst waren Maureen Louys en Bram Vandendriessche en de muzikanten van dienst waren de onvolprezen Laatste Showband met o.a. Patrick Riguelle, Jan Hautekiet, Chris Peeters en Bert Embrechts.
Ondertussen was het al 18 uur 30 geworden en bij de finale kwamen alle artiesten terug op het podium om alweer een Beatlessong te brengen: “With A Little Help From My Friends”, gezongen zoals Joe Cocker die versie in 1968 bracht door leadzangeres Dani Klein.
Al bij al een mooi concert: enige minpuntjes waren de talrijke plastic bekertjes en restanten van fruit op de grond (er waren nochtans vuilnisbakken!) en vooral het feit dat ik 13 Ã 14-jarigen met een biertje zag rondlopen en ook veel jongeren heb zien roken. Zelfs in openlucht stoorde de rook mij. En toen de rook om mijn hoofd was verdwenen trok ik huiswaarts om kwart voor zeven, maar de muziek zat nog altijd in mijn hoofd!
Normaal gezien ben ik niet zo'n fan van live optredens omdat die meestal ontgoochelen. De kwaliteit van de huidige cd's is opperbest en sommige acts zijn peperduur. Zo las ik onlangs dat Eric Clapton en Steve Winwood € 75 vroegen en dat je voor het komende optreden van Leonard Cohen in Gent € 90 moet afdokken. Dan zeg ik neen, bedankt. Ik zal wel een cd kopen. Soms maak ik wel een uitzondering op de regel en pik ik hier en daar een gratis concert mee of een optreden dat zijn geld waard is. Dat zijn dan meestal minder bekende of zelfs onbekende artiesten.
Zo was er op donderdag 8 april 2010 in de KVS een optreden van "More more more ... future" van Studios Kabako / Faustin Linyekula uit Congo.
Op vrijdag 30 april 2010 vond in het Cultureel Centrum van Oudergem een voorstelling plaats over het leven van Edith Piaf: "Edith" door Compagnie Lowie. Het leven van La Môme Piaf alias Edith Piaf werd op een onnavolgbare wijze geportretteerd. Grandioos en zeer emotioneel!
Op zondag 23 mei 2010 vond op de Belgium Pier in Blankenberge een optreden plaats met als thema "The Blues". Preston & Bonkowski speelden de pannen van het dak. Het was een prachtig optreden van twee authentieke bluesartiesten uit Canada (20 uur - 22.30 uur). Op het einde van deze warme Pinksterdag zagen we een grandioze rode ondergaande zon. Als souvenir van een mooie bluesavond kocht ik hun cd die niet in de winkels verkrijgbaar is.
Sinds 1967 heb ik enkele memorabilia bijgehouden van live optredens die ik in al die jaren heb bijgewoond. Het zijn er niet veel, maar kwaliteit primeert over kwantiteit. Hieronder vindt u artikels die ik geschreven heb over alle live acts tussen 1967-2010, met foto's. Hierna zijn enkele memorabilia te zien:
1967: optreden in het Brussels Rogiercentrum van de Spaanse groep Los Cuervos met in hun voorprogramma Jess & James with The J.J. Band die de pannen van het dak speelden! "Move" was toen hun grote hit. Van Los Cuervos (met hun radiohitje "Hey, Hey") hebben we achteraf niets meer vernomen...
Op 1 februari 2009 heb ik een optreden gezien van Yasmine in de Brusselse AB Club, enkele maanden vóór haar dood.
Op 19 maart 2009 was er in het Oudergemse Cultureel Centrum een zeer geslaagd optreden van de groep Voice Male met hun Hit Hit Hoera tournee.
Op donderdag 8 april 2010 heb ik een uniek optreden meegemaakt van de groep Studios Kabako / Faustin Linyekula n.a.v. 50 jaar Congolese onafhankelijkheid. Zeer speciaal en toch de moeite waard.
Het gaat niet over gepofte maïs maar over de popcorn oldies! Ik heb de eer en het genoegen een befaamde DJ te kennen die zich gespecialiseerd heeft in het genre van de popcorn oldies. Af en toe draait hij in Willebroek in dancing Willy's Moustache en zelfs tot in Manchester is hij bekend, waar hij op het einde van mei 2010 plaatjes zal draaien! Hij heeft ook tal van compilaties van popcornklassiekers op cd gezet. Het gaat om onze landgenoot, Jeff Callebaut, een expert op het gebied van popcorn-muziek. Gewoonlijk is er in dancing Willy's Moustache een popcornparty voorzien op de vooravond van een feestdag, zoals Pinksteren, Maria Hemelvaart (15 augustus) of Wapenstilstand (11 november). Ambiance verzekerd! DJ Jeff Callebaut draait de beste popcorn oldies!
Een mooi voorbeeld van popcorn is de hit van Jimmy Frey uit 1980: "Yet I Know", een Engelse vertaling van "Et pourtant" van Charles Aznavour. Klik ophttp://www.youtube.com/watch?v=fRPZuc6O2Pg
Mijn favoriete popcorn-song is "You Always Hurt The One You Love" gezongen door ... Richard Chamberlain, de Amerikaanse acteur bekend uit series als "Dr. Kildare", "The Thornbirds", "Shogun" en de films "De 3 Musketiers" en "De 4 Musketiers". Jammer genoeg heb ik geen audiolink op het internet gevonden.
Free oldies!
Live acts (juni 2010)
