Zeer mooie verzamelplaat van dit Amerikaans duo waarop Leyers & Michiels hun Soulsister baseerden.
Ook de voormalige Beatle bracht nog eens een mooie plaat uit.
Tijd voor een verzamelalbum van Vlaanderens grootste vedette.
Roger Waters bracht naast zijn werk bij Pink Floyd ook een soloplaat uit met een gewaagde hoes die in de Verenigde Staten nog altijd gecensureerd wordt met een zwarte rechthoek (want een vierkantje is te klein...).
En uit Groot-Brittannië kwam een jonge zanger die vroeger bij de Q-Tips zong.
Genre(s) Rootsrock, countryrock, southern rock, swamprock
Label Fantasy Records
Verwante acts
The Blue Velvets - The Golliwogs - Creedence Clearwater Revisited
Ex-leden
John Fogerty - Tom Fogerty - Stu Cook - Doug Clifford
Creedence Clearwater Revival was een Amerikaanse rockband, die zijn hoogtijdagen kende in de periode 1968-1972. De bezetting bestond uit zanger, gitarist, songwriter John Fogerty (1945, zijn broer Tom Fogerty (1941-1990; gitaar), Stu Cook (1945; bas) en Doug Clifford (1945; drums). De groep speelt een karakteristieke swamp blues (moeras-blues), een mix van country, blues en rock n' roll.
Biografie
De geschiedenis van Creedence Clearwater Revival (voor het gemak vaak afgekort tot CCR) begint eind jaren ’50, wanneer de broers Fogerty de formatie Tommy Fogerty and the Blue Velvets oprichten. Ze treden voornamelijk op in het San Francisco Bay Area en vergaren zo enige regionale bekendheid. In 1964 krijgt de groep een contract bij platenlabel Fantasy Records, op voorwaarde dat zij haar naam wijzigt in The Golliwogs. Er worden enkele singles opgenomen, maar die hebben weinig impact. In 1967 wordt nogmaals besloten tot een naamswijziging en gaat de groep voortaan door het leven als Creedence Clearwater Revival. Deze 3 elementen komen respectievelijk van Credence Newball, een vriend van Tom Fogerty, (de extra e is toegevoegd om het woord 'creed' (=credo of motto) te creëren) Clearwater komt van een tv-reclame voor Olympia beer dat de smaak van helder water ('clear water') zou hebben, Revival staat voor de nieuwe opleving van de groep, de trouw die men elkaar zweert.
Rond deze tijd is het muzikale klimaat aan het veranderen en hier zal de herdoopte groep snel van gaan profiteren. Ze nemen hun titelloze debuutplaat op en brengen twee singles op hetzelfde moment uit. Het zijn covers van nummers uit de jaren Â’50: I Put a Spell on You en Susie Q. Beide nummers halen de Amerikaanse hitparade. Begin 1969 verschijnt het tweede album Bayou Country en met de bijbehorende single Proud Mary breekt de band definitief door. Creedence groeit binnen de kortste keren uit tot een van de succesvolste bands van de wereld en produceert hits aan de lopende band: Bad Moon Rising, Commotion, Down On The Corner, WhoÂ’ll Stop The Rain, Up Around The Bend en Long As I Can See The Light zijn slechts een paar van de vele hits die CCR in een korte periode, ook in Nederland, scoort. Ook de albums Green River, Willy & The Poor Boys en CosmoÂ’s Factory zijn succesvol.
De leden starten alle vier een solocarrière, maar alleen die van John Fogerty is het vermelden waard. Zo schrijft hij in de jaren na CCR onder andere Rockin’ All Over The World, een nummer waarmee Status Quo later succesvol aan de haal gaat. Zijn eerste soloalbums worden redelijk ontvangen, zij het slechts door de critici. Commercieel gezien floppen ze genadeloos en Fogerty trekt zich langere tijd terug. Pas in 1985 en 1986 verschijnen er weer twee albums, waarna hij opnieuw een aantal jaren uit de schijnwerpers verdwijnt. Hij worstelt die periode ook behoorlijk met het feit dat de rechten van zijn Creedence-songs in handen zijn van zijn vroegere platenmaatschappij. Er gaan verschillende rechtszaken overheen en het conflict is nog altijd niet de wereld uit. Het maakt Fogerty er niet gelukkiger op. Ook niet echt gelukkig is hij met Creedence Clearwater Revisited, een CCR-replica waarmee Cook en Clifford sinds midden jaren ’90 het Gouwe-Ouwen-Circuit afstruinen. Een reünie van het oorspronkelijke CCR zit er dan al niet meer in wegens het overlijden van Tom Fogerty in 1990. Zijn broer John heeft zich de laatste tijd enigszins over zijn problemen weten heen te zetten en treedt weer regelmatig op.
De bandnaam is een combinatie van de woorden "Creedence", een gemeenschappelijke kennis van de gebroeders Fogerty, "Clearwater" was een organisatie die zorg droeg voor de waterkwaliteit van de Francisco Area, met name het Clear Lake. "Revival" staat voor de revival van Rock-'n-Roll die ten tijde van de oprichting van de band gaande was.
(c) Wikipedia
Het geweldige debuutalbum, simpelweg genaamd "Creedence Clearwater Revival".
Met het album "Bayou Country" braken ze definitief door in 1969.
Met dit album keerden ze terug naar hun roots, a.h.w. als streetbuskers (straatmuzikanten).
Legendarisch album dat, twee jaar na het uitbrengen ervan in 1970, hoog in de Italiaanse hitlijsten stond.
John had definitief het leiderschap van zijn broer Tom overgenomen en stond op de foto's bijna altijd prominent op de voorgrond.
Als je op onderstaande link klikt kun je de hele discografie van deze geweldige Amerikaanse band voet voor voet chronologisch volgen.
Dit album kocht ik trouwens in Krefeld, West-Duitsland toen ik in de buurt gelegerd was.
Een van de vele hoogtepunten van Paul McCartney na zijn periode bij The Beatles. Ook de hoes, waar de bandleden van Wings omgeven zijn door bekende acteurs, is zeer goed gevonden.
Op de cover van deze LP staan geen groepsnaam noch titel en toch kent iedereen deze plaat. Ze stond maar liefst 5 jaar onafgebroken in de hitparades. Het gaat natuurlijk om "Dark Side Of The Moon" van Pink Floyd.
Golden Earring was toen een van de weinige Nederlandse bands die doorbraken in de USA. Ook Shocking Blue, Tee Set en de George Baker Selection deden hen dit voor. Naar verluidt is "Radar Love" de lievelingssong van Mick Jagger.
Producer was David Bowie en Lou Reed kenden we nog uit The Velvet Underground. "Walk On The Wild Side" en "Vicious" zijn natuurlijk onvergetelijk.
Een dubbelelpee uit 1967 die pas uitkomt in 1975. Het waren natuurlijk de bootlegs die de platenfirma ertoe bewogen om dit eindelijk te doen. Bijna elk artiest die fan was van Dylan had daaruit al een nummer gepikt en gecoverd.
Een zeer verdienstelijk compilatie-album van John Lennon solo maar ook van zijn werk als onderdeel van de Plastic Ono Band. Zoals de titel zegt: zeer "collectable"...
Fleetwood Mac was in 1977 niet meer de Britse bluesformatie. De band was uitgeweken naar Californië en aangevuld met Lindsay Buckingham en Stevie Nicks. En Peter Green was er jammer genoeg niet meer bij. Toch een dijk van een plaat! En let vooral op de castagnetten die goed op hun plaats hangen!
Ik ben ook een fan van Michael Jackson. Vooral van zijn jonge periode als onderdeel van de Jackson 5. Maar uit dit album (het best verkochte aller tijden, nota bene) kwamen oneindig veel singles te voorschijn, die allemaal, stuk voor stuk, de Top-10 haalden.
Een nieuw decennium en een nieuwe rage dankzij MTV: de artiesten traden "unplugged" op. Zo sober mogelijk en zonder de stekker van de elektrische gitaar in het stopcontact te steken. Clapton verbaasde mij met een akoestische versie van "Layla" dat hij in 1970 had uitgebracht onder de mantel van "Derek & The Dominos".
60 albums die mijn leven veranderden (foto's 26-45)
60 albums die mijn leven veranderden (foto's 26-45)
Hieronder volgen de hoezen van de LP's nr. 26 t.e.m. 45.
Geweldige muziek maar ook een geweldige hoes!
Een van de weinige live-albums die ik wist te appreciëren. "Room To Move" zit daar natuurlijk voor iets tussen.
Dit album van de non met de albatros is natuurlijk een soort "best of" van Fleetwood Mac.
De allereerste rockopera geschreven door Pete Townshend.
Nog zo'n legendarisch album van een van mijn favoriete groepen.
Een prachtig cadeau van de stille Beatle: op 27 november 1970, m.a.w. op mijn 19de verjaardag, werd deze box met 3 LP's uitgegeven. Ik heb wel enkele jaren moeten wachten want mijn studentenbeurs kon deze uitgave toen niet aan.
Volgens mij een van de mooiste platenhoezen van de Jaren '70. Maar ook de Latijns-Amerikaanse klanken konden mij ten zeerste bekoren!
En toen kwam daar die Britse band die heavy rock of heavy metal leek uitgevonden te hebben met een hoes die mij altijd doet denken aan "Nacht en Ontij" van Boudewijn de Groot.
Nog zo'n legendarisch album van een duo dat mij na aan het hart lag: Simon & Garfunkel. Deze laatste leek toen zodanig op mij dat enkele hippies zich bijna vergisten toen ik het Free Hyde Park Festival (met o.a. de Stones) bijwoonde in 1969...
Dit album uit 1970 was pas in 1972 een geweldige hit in Italië, toen ik daar met vakantie was. Het werd elke avond in de discotheek grijsgedraaid en de absolute top was het meer dan 11 minuten durende "I Heard It Through The Grapevine", een hommage van John Fogerty aan Motown.
De eerste en enige landgenoot in deze Top-60. Het album sloeg toen ook in als een donderslag bij heldere hemel.
Een parodie op Mount Rushmore met de vijf hoofden van de tweede formatie van Deep Purple met Ian Gillan als frontzanger. Het nummer dat de LP droeg was natuurlijk "Child In Time", een aanklacht op de oorlog in Vietnam.
Dallas Taylor en Greg Reeves worden vaak over het hoofd gezien maar zij speelden toen ook mee met David Crosby, Stephen Stills, Graham Nash en Neil Young.
Het gelijknamig tweede album van Reginald Dwight waarmee de Britse excentrieke zanger als Elton John doorbrak mag er zeker zijn. Mijn favorieten daarop zijn "Your Song" en "Sixty Years On".
In 1970 werden mijn oren gespitst door nieuwe klanken. Het was rock vermengd met jazz. The Jazz Crusaders waren al een 10-tal jaren bezig maar zij braken met dit album door in de discotheken. Hoogtepunt was een cover van Sly Stone's "Thank You".
Deze LP heb ik letterlijk grijsgedraaid. Niet zozeer voor "Born To Be Wild" maar ook voor "The Pusher" en "Sookie Sookie".
Een drievoudige LP met daarop de hoogtepunten van het Woodstock Festival uit augustus 1969. Jammer dat er van het optreden van CCR niets opstond.
Rod Stewart was al sinds 1964 bezig maar brak toch pas echt door dankzij dit album. "Maggie May" en "Reason To Believe" waren toen de hits waarop deze LP steunde.
Een LP uit 1971 die ik in 1973 kocht toen ik in de Belgische Strijdkrachten in Duitsland gelegerd was. De platen waren daar spotgoedkoop en dat is wel te merken aan het aantal gekochte LP's in 1973.
Prachtige hoes met een geel cellofaan waarop de foto van de vier jongens was afgedrukt. "Riders On The Storm" kent natuurlijk iedereen maar de rest van het album is ook de moeite waard.
60 albums die mijn leven veranderden (foto's 6-25)
60 albums die mijn leven veranderden (foto's 6-25)
De Top 5 is reeds bekend. Hieronder volgen dan de foto's van de hoezen 6 t.e.m. 25. Van Fantasia (1940) tot Led Zeppelin II (1969).
Het enige album uit de Jaren '40
Julie Andrews zong zowel in de Broadway Musical als in de film. Maar het was wel Audrey Hepburn die met de pluimen ging lopen. Zij deed alleen maar alsof ze zong...
Deze hoes werd jaren later nog nageäapt door Rod Stewart ("Body Wishes").
Zowel op Broadway als in de bioscoop was dit een absolute hit!
Op dit album ging Dylan een nieuwe richting uit: hij begon met elektrische gitaren te experimenteren, zeer tot ongenoegen van zijn folk- en protestzangerfans!
Hier schittert nogmaals Julie Andrews.
Het allereerste dubbelalbum uit de geschiedenis. Volgens mij ook de eerste keer dat een foto werd gekozen die wazig was. Flou artistique?
Het Amerikaans antwoord op "Revolver" van The Beatles.
Deze LP heb ik indertijd gewonnen met HUMO's TTT-club.
Met de elektronische jerks die furore maakten in de discotheken, op de scene en op de radio.
Het Nederlands antwoord op "Sgt. Pepper" van de Fab Four.
Een greep uit de scores van twee spaghettiwesterns die Morricone, Sergio Leone en Clint Eastwood wereldbekend maakten!
Een van de allereerste graffiti die voor een LP-hoes werden gebruikt.
De zangeres van deze heavy band uit L.A. was natuurlijk Janis Joplin, die een jaar later solo ging.
Deze LP deed mij in 1968 met verstomming slaan.
De controversiële hoes van de LP werd enkel in West-Europa verdeeld, zeer tot ongenoegen van Jimi Hendrix. In de USA werd een rode foto van hemzelf gebruikt.
Zowel op Broadway als in de bioscoop een succes, al gaf ik de voorkeur aan de musical. Ik zag hem uiteindelijk in Brussel (Koninklijk Circus) in 1970, maar de meeste liedjes eruit stonden toen nog altijd in de hitparades.
Deze LP stond meer dan 2 jaar in de hitlijsten. Het titelnummer was meer dan 17 minuten lang en bestreek een volledige kant.
Het tweede album van CCR sloeg mij evenzeer met verstomming.
Jimmy Page & The Yardbirds ontpopten zich tot Led Zeppelin en brachten twee LP's uit in 1969. Deze plaat bevat het machtige "Whole Lotta Love".
60 albums die mijn leven veranderden De afgelopen 42 jaar heb ik vele elpees en cd's gekocht die op de een of andere manier mijn leven ingrijpend hebben veranderd. Niet noodzakelijk de beste aller tijden maar op de een of andere manier gelinkt aan een of andere gebeurtenis uit mijn leven. Zo is er een LP van diverse artiesten “Fill Your Head With Rock” die er niet tussen staat, om de eenvoudige reden dat ik hem nooit heb kunnen kopen, noch op vinyl noch op compact disc. Ik heb hem wel indertijd op tape gezet, met dank aan mijn vriend Harry, die toen in Anderlecht woonde.
De nummers 1 t.e.m. 5 staan al jaren in volgorde van appreciatie. De nummers 6 t.e.m. 60 staan gewoon chronologisch geklasseerd. De volgorde doet er niet zoveel toe, die hangt af van mijn humeur van de dag. Het oudste album dateert uit 1940 en het jongste uit 1992. 27 LP's komen uit de Jaren '60, 27 uit de Jaren '70, 1 uit de Jaren '40, 2 uit de Jaren '50 en 1 uit de Jaren '80 en tenslotte ook 1 uit de Jaren '90. De LP van Dylan & The Band is een twijfelgeval want hij werd opgenomen in 1967 en pas uitgegeven in 1975. Dat maakt 60 albums in totaal, die mijn leven ingrijpend veranderden...
Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band – The Beatles – 1967
Abbey Road – The Beatles – 1969
The Beatles – The Beatles (aka The White Album) – 1968
The Beatles – Revolver – 1966
The Beatles – Rubber Soul – 1965
Fantasia – Soundtrack Disney – 1940
My Fair Lady – Broadway Musical – 1956
Elvis' Gold Records Volume 2 / 50,000,000 Elvis Fans Can't Be Wrong – Elvis Presley – 1959
West Side Story – Soundtrack – 1961
Highway 61 Revisited – Bob Dylan – 1965
The Sound Of Music – Soundtrack – 1965
Blonde On Blonde – Bob Dylan – 1966 (allereerste dubbelalbum uit de geschiedenis!)
Pet Sounds – The Beach Boys – 1966
Flowers – The Rolling Stones – 1967 (gewonnen met Humo's TTT-Club)
Electric Ladyland – The Jimi Hendrix Experience – 1968 (de LP heb ik met de naakte vrouwen, de CD met een rode foto van Jimi)
Hair – Broadway Musical – 1968
In-A-Gadda-Da-Vida – Iron Butterfly – 1968 (die LP stond in 1970 nog altijd in de hitlijsten)
Bayou Country - Creedence Clearwater Revival - 1969
Led Zeppelin II – Led Zeppelin - 1969
Santana -Santana – 1969
The Turning Point – John Mayall - 1969
The Pious Bird Of Good Omen – Fleetwood Mac – 1969
Tommy – The Who – 1969
Willy And The Poor Boys - Creedence Clearwater Revival – 1969
All Things Must Pass – George Harrison – 1970 (het allereerste drievoudig album verpakt in een box en uitgegeven op 27 november, mijn 19de verjaardag!)
Black Magic Woman – Santana – 1970
Black Sabbath - Black Sabbath – 1970
Bridge Over Troubled Water – Simon & Garfunkel – 1970
Old Socks New Shoes, New Socks Old Shoes – The Jazz Crusaders – 1970
The Best Of Steppenwolf - Steppenwolf - 1970
Woodstock – Various Artists – 1970
Every Picture Tells A Story – Rod Stewart – 1971
Hunky Dory – David Bowie – 1971
L.A. Woman – The Doors – 1971
Pearl – Janis Joplin – 1971
Tapestry – Carole King – 1971
Who's Next – The Who – 1971
Nuggets – Various Artists – 1972
Sail Away – Randy Newman – 1972
Band On The Run – Paul McCartney & Wings – 1973
Dark Side Of The Moon – Pink Floyd – 1973 (stond meer dan 5 jaar in de hitlijsten)
Innervisions – Stevie Wonder – 1973
Moontan – Golden Earring – 1973 (met een ravissante Patricia Paay op de cover!)
Transformer – Lou Reed – 1973
The Basement Tapes – Bob Dylan & The Band – 1975 (eigenlijk uit 1967 maar pas 8 jaar later uitgegeven, nadat ontelbare artiesten de meeste songs hadden gecoverd)
Shaved Fish/Collectable Lennon – John Lennon/Plastic Ono Band – 1975
Rumours – Fleetwood Mac – 1977
Thriller – Michael Jackson – 1982 (het bestverkochte album aller tijden!)
Unplugged – Eric Clapton - 1992
Al jaren lang de onbetwiste nummer 1.
Abbey Road (1969) is eigenlijk de allerlaatste LP van de Fab Four alhoewel "Let It Be" pas een halfjaar later uitkwam (1970).
Een dubbele LP uit 1968 die door de critici op gemengde gevoelens werd onthaald omdat de vier jongens er composities voor hadden geleverd.
"Revolver" gaf aanleiding tot het maken van "Pet Sounds" van The Beach Boys. Brian Wilson was van plan zijn evenknie Paul McCartney de loef af te steken. Als tegenreactie werd de LP "Sgt. Pepper" opgenomen in 1967.
In 1965 leverden The Beatles niet alleen de soundtrack af voor "Help!" maar kwam er ook een prachtig album uit getiteld "Rubber Soul", gebaseerd op een kreet van Paul McCartney die na het zingen van een nummer "Plastic soul, man!" uitriep.
Do You Remember 32 Golden Oldies From The 60's (2)
Het beste uit de Top 40 van het jaar (1983) (2)
Flashdance (Soundtrack)
Fantastisch Non-stop dance album. Een must voor iedere DJ.
Nog een aardige compilatie van non-stop hits!
Werkelijk een onmisbare compilatieplaat die in geen enkele collectie zou mogen ontbreken!
De hits van dat ogenblik. De samenstellers inspireerden zich op de LP van David Bowie voor de titel.
In die jaren was Radio Maeva heel populair in het Brusselse. Zij brachten, volgens mij, betere popmuziek dan de BRT en het geheel deed meer denken aan Radio Veronica. Tot op zekere dag de rijkswacht binnenviel en de piratenzender opdoekte. Gelukkig heb ik deze plaat nog als herinnering.
Een prachtige verzameling muziek uit de Jaren '60 en de titel is geleend van Long Tall Ernie & The Shakers.
En tenslotte de soundtrack van de knappe film met de erbijhorende opzwepende dansmuziek.
Bowie bracht "Let's Dance" uit maar ook deze plaat met zeldzame songs op was de moeite waard!
J.J. Cale bracht zijn zoveelste album uit en de hoes doet mij altijd denken aan een pakje sigaretten van het merk Gitanes.
Nog een nieuwkomer: Culture Club met de buitenissige Boy George.
Ook in Nederland waren er nieuwkomers: Doe Maar. Die band maakte mee wat The Beatles in 1963 kenden en wat Clouseau in Vlaanderen en Nederland zou meemaken vanaf 1990.
Een merkwaardig progressief album van het Franse muzikale genie. Hij was zijn tijd altijd vooruit.
De Britse band was zodanig fan van de Amerikaanse zanger dat zij zich The Hollies noemden. Ze brachten ook een LP uit waar niets anders dan nummers van Buddy Holly op stonden. Naar mijn mening stukken beter dan de "Hollies Sing Dylan" miskleun.
De crisis en de aangekondigde èn doorgevoerde besparingen van de zoveelste Martensregering deden zich gevoelen. In dat jaar kocht ik slechts 21 compilatieplaten. Toch is het niet altijd de kwantiteit die telt maar de kwaliteit, des te meer! Met vertedering kijk ik dan ook terug naar LP's als "13 Luisterliedjes Vol. 1" met daarop onder meer Jef Elbers en "Leopold 2". Ook de verzameling Belgische producties t.g.v. van de 150ste verjaardag van ons land (in 1980) mag er zijn: "Belgian Pop". Verder zijn er nog "Sprouts" en de hits uit de Jaren '70 van Hitdossier. De verzamelaar "Vlaamse Sterrenparade" kwam tot stand dankzij de medley "De Vlaamse Sterren die stralen overal", een Vlaamse versie van de Nederlandse Stars On 45 en Rubberen Robbie. Slechts 3 dubbelelpees vonden de weg naar mijn collectie. Het mooiste album is dat van het Immediate platenlabel. Kijk maar!
Feels So Great Listen To The Music Together Vol. 2 (2)
Het beste uit de Top 40 van het jaar (1981) (2)
Original Double Hit Singles Album Of The 60's (2)
Een uitstekende verzameling Vlaamse liederen.
België bestond 150 jaar in 1980, vandaar deze uitstekende compilatie.
Een woordspeling op de bekende Amerikaanse film uit 1969 waarin o.m. Donovan meespeelde. Als het Belgisch is dan zijn er spruitjes!
Right on! Nog zo'n LP die er mag zijn!
Een "Love Album" dat je met z'n tweetjes moet beluisteren...
Een goeie verzamelplaat waarvan de opbrengst ging naar hartonderzoek.
De beste hits uit de Nederlandse Top 40 van het jaar 1981.
Ongetwijfeld een van mijn beste dubbelelpees. Het Immediate platenlabel herbergde sterren zoals Chris Farlowe, P.P. Arnold, Humble Pie, Small Faces, Rod Stewart, Amen Corner, Crispian St. Peters, Fleetwood Mac, e.a.
In 1982 kocht ik 45 elpees en kreeg ik er 2 voor mijn 31ste verjaardag (Fleetwood Mac en Toto). J.J. Cale was nog altijd van de partij, Phil Collins timmerde verder aan de weg, Joe Dassin had ons in 1980 verlaten en zijn postuum album was beslist de moeite waard. Paul McCartney bracht dat jaar een steengoed album uit. Nieuwkomers waren Men At Work en Kid Creole & The Coconuts, maar de grootste verrassing kwam van onze gevestigde Vlaamse waarde Will Tura die twee knappe LP's uitbracht, vol met bekende wereldhits die hij graag had gezongen. (2) achter de titel van een album betekent dat het om een dubbelelpee gaat. Hieronder volgen de 47 platen volgens het ABC, met daaronder 9 hoezen die ik eruit pikte.
ABBA – The Visitors
The Bee Gees - The Bee Gees
George Benson – Weekend In L.A. (2)
Bread – The Sound Of Bread / Their 20 Finest Songs
Gladys Knight & The Pips - Gladys Knight & The Pips (Alle hits)
Kraftwerk – Radio-Activity
Jona Lewie – Heart Skips Beat
Lipps Inc. - Mouth To Mouth
Johnny Mathis – The Best Of Johnny Mathis (2)
Paul McCartney – Tug Of War
Men At Work – Business As Usual
Anita Meyer – Shades Of Desire
Olivia Newton-John – Physical
Ottawan – Ottawan 2
Cliff Richard - Cliff Richard Live
Diana Ross – Diana
Roxy Music – Avalon
Barry Ryan – Eloise
Lalo Schifrin – Mission Impossible, Mannix, More Mission Impossible
Wim Sonneveld – Liedjes-4
Stars On 45 – The Superstars/The Greatest Rock 'n Roll Band In The World/Stars On Stevie
Steve Miller Band – Abracadabra
Steve Miller Band – Circle Of Love
Rod Stewart – Tonight I'm Yours
Donna Summer - Donna Summer Including The Hitsingle Love Is In Control (Finger On The Trigger)
Toto – Toto IV Includes Rosanna & Africa
Will Tura – Liedjes die ik graag had gezongen 1955-1960
Will Tura – Liedjes die ik graag had gezongen 1960-1965
The Ventures – The Very Best Of The Ventures
Johan Verminnen – Voor wie ze graag hoort
Visage - Visage
Bij dit album moet ik altijd aan Zurich denken...
Phil Collins combineerde een carrière in de groep Genesis als zanger/drummer met een solocarrière. Zo drumde hij op het album van Frida.
Een vrolijke bende met aanstekelijke dansmuziek.
Het postuum album van Joe Dassin met de auteursversie van "The Guitar Don't Lie", een nummer dat hij schreef voor Tony Joe White.
Willy DeVille is een van die artiesten die ons veel te vroeg hebben verlaten.
Prachtige hoesfoto van een fenomeen dat we meer en meer gaan zien door de opwarming van de aarde. Tropische stormen zullen ons landje aan de Noordzee meer en meer teisteren.
Eindelijk nog eens een heel goed album van Macca.
Prachtig album van Bryan Ferry en zijn kompanen die ik in Vorst-Nationaal ging bewonderen n.a.v. de nieuwe tournee.
Will Tura bracht twee geweldige platen uit: liedjes die hij graag had gezongen (1955-1960 en 1960-1965).
Ook het aantal aangekochte compilatie albums en soundtracks was dat jaar drastisch verminderd. Het werden er in totaal slechts vijftien. Het Eurovisiesongfestival bestond 25 jaar en ter gelegenheid van die viering werd een mooi dubbelalbum uitgebracht. Ik kon een knappe verzameling Nederpop hits (volume 1 en 2) op de kop tikken en verder nog een viertal soundtracks waarvan de mooiste "Melody In Love" is. Het betreft een erotische B-film waar ik toen van genoten heb. Hieronder de alfabetische gerangschikte elpees.
14 Originele Hits / Originele Artiesten Vol. 7
16 Solid Gold Hits / Soul Food
20 Heavy Hits
24 Happening Hits
Back In Time Again... Vol. 2
Back In Time Again... Vol. 6
Hit Singles 9
Eurovision - 25 Years Eurovision Song Contest Winners 1956-1981 29 Winners (2)
Boum! Boum! Boum! Non Stop (2)
Nederpop 1 / 30 Hits uit de Jaren '60
Nederpop 2 / 30 Hits uit de Jaren '60
Soundtrack American Gigolo
Soundtrack Melody In Love
Soundtrack Times Square (2)
Soundtrack Xanadu
Een prachtig album met hits uit de Jaren '60.
24 Happening Hits is nog zo'n knap verzamelalbum.
De dubbelelpee t.g.v. het 25-jarig bestaan van het Eurovisiesongfestival (1956-1981).
Een dubbele fuifplaat met dansbare hits uit de Jaren '60 en '70.
Een zeer knappe film en dito soundtrack.
De muziek van deze film werd gedragen door de hit "Call Me" van Blondie en de composities van Giorgio Moroder.
De soundtrack van deze film zat vol met composities van het Electric Light Orchestra van Jeff Lynne en Olivia Newton-John. De film werd een flop maar de score verkocht als zoete broodjes.
Toch vond ik deze soundtrack stukken beter. Het betreft een erotische B-film.
Dit is de achterzijde van het verzamelalbum van de Nederpop hits. Blijkbaar is dit als een dubbelelpee uitgebracht, maar ik heb twee LP's (deel 1 en deel 2).
Dat was wel even schrikken! Toen ik het totaal aan gekochte LP's van dat jaar zag. Slechts 43 elpees! Daar zal de crisis wel voor iets tussen gezeten hebben. De bevolking leed onder de zoveelste Martensregering vol met besparingen. Leuk is anders. En de BTW die op muziek werd geheven was veel hoger dan bijvoorbeeld in Groot-Brittannië of West-Duitsland. Mijn collectie had ik in 1971 in Londen en in 1973 in Krefeld aangevuld. Toch leek het er naar uit dat de inhaalbeweging grotendeels was afgelopen. Opmerkelijk feit was de dood van John Lennon en Louis Neefs op het einde van het jaar 1980. Toen lagen de winkels plots vol met LP's van Neefs en Lennon. De ene zijn dood is de andere zijn brood. Kijk zelf maar!
Aimable – Aimable in de Lage Landen (Diamant)
The Animals – Faces And Places Vol. 1
Brian Auger - Faces And Places Vol. 10
The Beatles – Rock 'n' Roll Music Vol. 1
The Beatles – Rock 'n' Roll Music Vol. 2
Jacques Brel – Vesoul
Dave Brubeck & Quartet – Time Further Out
Kim Carnes – Mistaken Identity
Karen Cheryl – Mon rêve en video/Si/Docteur menteur/Je m'accuse, je t'aime
Phil Collins – Face Value
Don Cristobal y su gran orquesta – Les plus beaux tangos
Crusaders – Standing Tall
Pino D'Angio - Pino D'Angio
Neil Diamond – On The Way To The Sky
Errol Dunkley – Profile Of Errol Dunkley / O.K. Fred
Gibson Brothers – On The Riviera
Goombay Dance Band – Sun Of Jamaica
Emmylou Harris – Evangeline
Grace Jones – Nightclubbing
John Lennon/Plastic Ono Band - John Lennon/Plastic Ono Band
John Lennon/Yoko Ono – Double Fantasy
Long Tall Ernie & The Shakers – Stars On 45
The Lowland Pipers – Amazing Grace
Kelly Marie – Do You Like It Like That?
Bob Marley & The Wailers – Uprising
Rita Marley – Who Feels It Knows It
Louis Neefs – Hallo met Louis Neefs / De 14 beste
Louis Neefs – Louis
Ohio Players – Everybody Up
The Pebbles – Greatest Hits
Pretenders – Pretenders II
Tommy Roe – Original Favorites
Kenny Rogers & The First Edition - Kenny Rogers & The First Edition (2)
The Rolling Stones – Emotional Rescue
Silicon Teens – Music For Parties
The Specials - The Specials
The Specials - More Specials
Stars On 45 - Stars On 45
Stars On 45 – Longplay Album Vol. II
Richard Strauss – Also sprach Zarathustra (Herbert von Karajan/Berliner Philharmoniker)
Thieves – Yucatan
Steve Winwood – Arc Of A Diver
Timi Yuro – All Alone Am I
The Animals. Opgelet! Hier dekt de vlag de lading helemaal niet. Het gaat om een verzameling songs van The Animals en niet van Eric Burdon & The Animals, wat een totaal andere groep was! Te klasseren dus onder de A van Animals!
Toen John Lennonop 8 december 1980 werd vermoord stond Stars On 45 (met de Beatlesmedley) op nr. 1. De Nederlander Bas Muys vertolkte op voortreffelijke wijze de stem van John Lennon. In het kielzog van die revival werden twee LP's uitgebracht met niets dan rock 'n' rollnummers die de Fab Four ooit vertolkten. In twee delen uitgebracht in de Benelux (Volume 1 & 2) en in sommige landen als dubbelelpee. Het platenlabel was MFP (Music For Pleasure).
Interessante nieuwkomer: Kim Carnes met de wereldhit "Bette Davis Eyes" geschreven door Jackie DeShannon.
Ongelooflijk maar waar! De Crusaders (zij hadden het lidwoord The laten vallen) leverden nog altijd knappe LP's af. Op deze plaat staat een mooi duet met Joe Cocker.
Voorheen de muze van Bob Dylan ging ze nog altijd haar weg solo verder met als resultaat de ene knappe elpee na de andere.
Enkele weken na de moord op Lennon stond dit laatste album al op nummer 1 in de meeste landen. Ironie van het lot: de single heette "Starting Over".
In 1981 heb ik nog een mooie compilatie op de kop kunnen tikken van onze vaderlandse trots.
Uit Engeland kwam een nieuwe wind overwaaien: een skarevival van de jonge generatie. Veel boeiender dan de punkrage.
Vanuit Nederland werden de medleys aan elkaar geregen door Jaap Eggermont (ex-Golden Earring) dat het een lieve lust was. Toch knap gedaan en zeer dansbaar!
Zonder er veel erg in the hebben waren de Jaren '70 voorbijgevlogen. De Jaren '80 kondigden zich aan door een hevige financiële crisis. Wereldwijd was er werkloosheid en zij die werk hadden klampten zich wanhopig aan hun job vast. Geen sprake van ergens anders naar uit te kijken of een loonsverhoging te vragen. Toch was dit decennium het begin van een grote carrièrezet voor mij die zijn bekroning zou krijgen in april 1990. Maar terug over naar de muziek. Door de crisis verminderde het aantal aangekochte LP's. Slechts 106 vinylplaten van artiesten van over de hele wereld. Mijn moeder kocht 3 elpees van haar idool, Julio Iglesias, en vroeg mij ze op cassette over te nemen. Daarna mocht ik ze in mijn verzameling opbergen. Hieronder volgt de alfabetische lijst. Veel kijkplezier!
Mijn LP's uit 1980
ABBA – Super Trouper
The Animals + Sonny Boy Williamson – Faces And Places Vol. 2
Average White Band – The Best Of The Average White Band
James Award, son Orchestre et ses Chanteurs – Hit Parade
Ray Conniff - Ray Conniff With His Orchestra, Chorus And Singers
Ry Cooder – Borderline
Elvis Costello & The Attractions – Armed Forces (+ E.P. Free Live)
Randy Crawford – Miss Randy Crawford
The Crusaders – Rhapsody And Blues
Crystal Grass – A French Disco Super Star Production
Boudewijn de Groot – Van een afstand
Dr. John – Anytime, Anyplace
Julie Driscoll – Faces And Places Volume 9
Electric Light Orchestra – Out Of The Blue
Electric Light Orchestra – Discovery
Ellen Foley – Nightout
The Foundations – Build Me Up Buttercup
Gardiens de la Paix de Paris – Pomp & Circumstance March N°1 (Sir Edward Elgar)
Gepy & Gepy – Body To Body
Giants – Giants
Gibson Brothers – Cuba
Godley & Creme – Freeze Frame
Golden Earring – Fabulous Golden Earring
Leroy Gomez – I Got It Bad
The Harlettes – Sharon Redd, Ula Heding, Charlotte Crossley Formerly Of The Harlettes
The Hollies – Hallo! The Hollies
Catherine Howe – Harry
Hurricane Fifi – Stop Telling Lies
Julio Iglesias – A mis 33 años
Julio Iglesias - Emociones
Julio Iglesias – Hey!
Michael Jackson – Off The Wall
Freddie James – Get Up And Boogie
Jimmy James & The Vagabonds – Now Is The Time/I Am Somebody/I'll Go Where The Music Takes Me
Pepe Jaramillo – Just For You
Jean Michel Jarre – Equinoxe
Grace Jones – Warm Leatherette
Janis Joplin - Greatest Hits
Chaka Khan/Rufus – Street Player
Jo Lemaire/Flouze - Jo Lemaire + Flouze
London Symphony Orchestra & The Royal Choral Society – Classic Rock
Lulu – Melody Fair
Luv' – True Luv' including Ooh, Yes I Do
Luv' – Luv' Greatest Hits
Madness – One Step Beyond...
Bob Marley & The Wailers – Diamant
Paul McCartney - McCartney II
Ruth McKenny & The Banny Bright Orchestra – Rocking In The Street
Mistral – Mistral
Ennio Morricone – Le clan des Siciliens (Soundtrack)
The Motors – Approved By The Motors
Nana Mouskouri – Nana's Book Of Songs
The Move – The Greatest Hits Volume 1
MTL Express – Dance All Night/Disco City
Maria Muldaur – Waitress In The Donut Shop
Nina Hagen Band – unbeHAGEN
Ottawan – D.I.S.C.O.
Robert Palmer – Clues
Fausto Papetti - Fausto Papetti
Fausto Papetti – Sax Rêverie
Peter And Gordon – The Best Of Peter And Gordon
Plastic Bertrand – L'album Plastic
Pretenders – Pretenders
Alan Price – Rising Sun
Gerry Rafferty – Snakes And Ladders
Rare Earth – Grand Slam
The Renegades - The Renegades
Cliff Richard w/The Shadows – All My Love
Cliff Richard – Rock 'N' Roll Juvenile
The Ritchie Family – American Generation
Linda Ronstadt – The Southern Belle
Diana Ross & The Supremes – 20 Super Hits
Roxy Music – Flesh + Blood
Roxy Music - Greatest Hits
Santa Esmeralda – Another Cha-Cha
The Searchers – Needles & Pins/Sugar & Spice/Sweets For My Sweet
Shocking Blue - Shocking Blue
Bebu Silvetti – The Sensuous Sound Of Bebu Silvetti
Paul Simon – One-Trick Pony (Soundtrack)
Steely Dan – Gaucho
Amii Stewart – Paradise Bird
Rod Stewart – Foolish Behaviour
Barbra Streisand – Guilty
Telex – Neurovision
10cc – Look Hear/Are You Normal
THP – Good To Me
The Troggs – The Original Troggs
Urbanus van Anus – Volle Maan
Urbanus – Is er toevallig een Urbanus in de zaal?
Raymond van het Groenewoud – Diamant
Velvet Underground – 1969/Velvet Underground Live With Lou Reed
Gil Ventura – Sax Club Nr. 18
Laurent Voulzy – Le coeur grenadine
Wild Man Steve – King Of Them All (Adult Comedy)
Stevie Wonder – Hotter Than July
De Zweedse popgroep ABBA begon stilaan zijn greep op de hitparades te verliezen.
De Amerikaanse groep Blondie daarentegen begon meer en meer de hitlijsten te overheersen.
Ry Cooder timmerde al lang aan de weg maar begon meer en meer erkenning te krijgen.
Ook Elvis Costello bevestigde in de Jaren '80.
Grote vreugde in de Lage Landen: onze troubadour was terug van enige tijd weggeweest met een voortreffelijk intistisch album.
Jeff Lynne stapte met zijn Electric Light Orchestra zelfs op de discotrein maar stapte daar zeer vlug van af.
De helft van 10cc bracht een voortreffelijk debuutalbum uit.
Een nieuwe rage stak in Engeland de kop op. De ska werd door de jongeren herondekt en Madness was daarvan de koploper met dank aan zanger/DJ Prince Buster.
Paul McCartney doekte zijn groep Wings op en keerde terug naar zijn roots. Hij was gestart in 1970 met het album "McCartney" en in 1980 begon hij met de LP "McCartney II".
Ik heb twee cd's in mijn collectie met exact dezelfde titel: “Legendary Popsongs Vol. 4”. Een van Arcade en een van SPH Records. Maar de vlag dekt de lading niet helemaal. Natuurlijk staan er knappe songs op, anders had ik ze niet gekocht. Maar het is net zoals bij radioprogramma's. Steeds dezelfde nummers die weerkeren en gisteren, bij het slapengaan, dacht ik eraan zelf een lijst op te stellen van de meest legendarische popsongs, volgens mijn humeur van de dag. Want mogelijk ziet die lijst er volgend jaar er weer helemaal anders uit...
Heb jij ook de beste herinneringen aan legendarische popsongs? Laat het mij dan weten!
Hieronder staan de mijne alfabetisch gerangschikt volgens de titel van de song.
01. A Day In The Life 02. A Hard Rain's A-Gonna Fall 03. A Whiter Shade Of Pale 04. All Along The Watchtower 05. Angel Of The Morning 06. Black Magic Woman 07. Bohemian Rhapsody 08. Careful With That Axe, Eugene 09. Child In Time 10. Fire 11. Gloria 12. Good Vibrations 13. Handbags And Gladrags 14. Heartbreak Hotel 15. Helter Skelter 16. Hey Joe 17. Hotel California 18. Hound Dog 19. I Am The Walrus 20. I Heard It Through The Grapevine 21. I Put A Spell On You 22. In-A-Gadda-Da-Vida 23. Johnny B. Goode 24. Layla 25. Like A Rolling Stone 26. MacArthur Park 27. Mama Told Me (Not To Come) 28. Memo From Turner 29. Morning Dew 30. River Deep, Mountain High 31. Roll Over Beethoven 32. She's Not There 33. Shout 34. Smoke On The Water 35. Space Oddity 36. Stairway To Heaven 37. Strawberry Fields Forever 38. Summertime 39. Sympathy For The Devil 40. The First Cut Is The Deepest 41. The House Of The Rising Sun 42. The Sound Of Silence 43. The Times They Are A-Changin' 44. Time Of The Season 45. Twist And Shout 46. What'd I Say 47. Whole Lotta Love 48. Wild Thing 49. With A Little Help From My Friends 50. You Can't Always Get What You Want
“MacArthur Park” is zo'n legendarisch nummer dat ik er de Wikipedialink maar bijvoeg. Noteer alvast dat het Jimmy Webb-lied volledig tot zijn recht komt bij de uitvoering van Richard Harris (1968) en dat ik de discoversie van Donna Summer niet kan appreciëren. Zie: http://en.wikipedia.org/wiki/MacArthur_Park_(song) Luister naar: http://www.youtube.com/watch?v=GHS8hj4TdT8 (Richard Harris)
“Mama Told Me (Not To Come)” is een meesterwerkje van Randy Newman uit 1966 dat ik leerde kennen in de versie van Three Dog Night. Een hallucinant verhaal over een party waar drugs in drankjes worden gesmokkeld met de nodige desastreuze gevolgen vandien. Newman schonk de song aan Eric Burdon die hem opnam in 1967 voor zijn solo album “Eric Is Here”. Toch is de song ook te vinden op een album van The Animals (met Burdon). Deze laatste herinnert zich niet meer of het een solo opname was of zijn makkers hem backten op de plaat. Feit is dat enkele maanden later Burdon een nieuwe groep oprichtte, m.n. Eric Burdon & The Animals. http://www.youtube.com/watch?v=rKaQzQAlNn4 (Three Dog Night – 1970) http://www.youtube.com/watch?v=tH47sJIFK0U (Eric Burdon – 1967) http://www.youtube.com/watch?v=HIjkfSnwl00 (Randy Newman – 1971 versie) Op de auteursversie uit 1970 speelt Ry Cooder slidegitaar.
“Memo From Turner” is een soloplaat van Mick Jagger met Ry Cooder op slidegitaar. Het thema werd gebruikt voor de film “Performance” uit 1968 die pas in 1970 werd uitgebracht. Het was de bedoeling dat The Rolling Stones voor de soundtrack zouden zorgen maar de verhouding tussen Jagger en Richards bekoelde toen Mick de liefdesscènes met Anita Pallenberg (het toenmalige liefje van Keith) al te letterlijk nam. Hetzelfde gebeurde ongeveer bij de opnames van de film “Ned Kelly” uit 1970 waarin Jagger de hoofdrol speelde. Er waren hevige protesten in Australië omdat Jagger de hoofdrol had en men liep vertraging op omdat Marianne Faithfull, het toenmalige liefje van Mick, een zelfmoordpoging had ondernomen vanwege de afgesprongen relatie. Zij werd door een onbekende Australische actrice vervangen. Tenslotte werd er op Jagger geschoten, niet met losse flodders maar met echte kogels. Hij overleefde de aanslag of het ongeluk. http://www.youtube.com/watch?v=tAPgDs30eq8&feature=related (Mick Jagger – 1970) Op de LP “Metamorphosis” van The Rolling Stones (1975) staat een andere versie. Op die van Jagger speelt alweer Ry Cooder slidegitaar.
“River Deep, Mountain High” is zogezegd een single van Ike & Tina Turner maar niets is minder waar. Toen de plaat werd opgenomen stuurde Phil Spector Ike Turner naar huis. Het is dus alleen Tina met het orkest die op de plaat te horen zijn. Toch staat Ike op elke plaat gecrediteerd. Die eerste versie uit 1966 was alleen een hit in Groot-Brittannië en flopte jammerlijk in de Verenigde Staten. In 1969 werd de plaat opnieuw uitgebracht met meer succes over de hele wereld. In de Jaren '70 verscheen nog een discoversie die we zo vlug mogelijk moeten vergeten. http://www.youtube.com/watch?v=uzI5Ghrtmx4 (The Wall Of Sound met Phil Spector) http://www.youtube.com/watch?v=VN_Aq2W2Yi0&ob=av2e (niet zo'n goede versie)
“Roll Over Beethoven” werd door Chuck Berry uit zijn mouw geschud omdat zijn oudere zus piano speelde en veel klassieke muziek door het huis liet klinken. Berry had er genoeg van en zei dus letterlijk “Opzij Beethoven en vertel Tsjaikovski het nieuws”... Mede door de cover van The Beatles verwierf het nummer een dergelijke cultstatus. http://www.youtube.com/watch?v=32C703sNwyw (Chuck Berry - 1956) http://www.youtube.com/watch?v=e4-16zxVMw0&feature=related (The Beatles – 1963) http://www.youtube.com/watch?v=CxXl4oS9wss (Electric Light Orchestra met de Vijfde van Beethoven als intro - 1973)
“She's Not There” uit 1964 was de eerste hit voor The Zombies, de Britse band met o.a. Rod Argent en Colin Blunstone. Argent speelde op een elektrische piano, wat voor die tijd heel ongewoon was. Toch kies ik voor de versie die in 1969 uitkwam op naam van Neil McArthur, een schuilnaam voor Colin Blunstone. Door het uitblijven van succes en het floppen van hun LP “Odessey And Oracle” uit 1967 was de groep ondertussen gesplit. Let op de foutieve schrijfwijze van “odyssey”. Toch werd in die zomer van 1969 “Time Of The Season” een grote hit in de USA. In 1977 kwam er nog een knappe versie uit van “She's Not There” door Santana. http://www.youtube.com/watch?v=Vqa69i2pkBw (Neil McArthur – 1969) http://www.youtube.com/watch?v=jMKkCBOM7_4 (The Zombies – 1964) http://www.youtube.com/watch?v=xoz8iXjfH4Y (Santana - 1977)
“Shout” werd geschreven en opgenomen door The Isley Brothers in 1959. Het aanstekelijke dansnummer was zo lang dat het in twee delen werd geknipt zoals dat toen jammer genoeg gebruikelijk was. Part 1 op de a-kant en Part 2 op de b-kant. In 1964 namen Lulu & The Luvvers ook een machtige versie op. In 1996 verscheen zelfs een cover van The Beatles op de Anthology cd-reeks. http://www.youtube.com/watch?v=4Bt0Yw__46M (The Isley Brothers - Part 1 & 2) http://www.youtube.com/watch?v=C-Seq990SCU (Lulu & The Luvvers - 1964)
“Smoke On The Water” is een song waarvan bijna iedereen de riff kan naspelen of tenminste neuriën. Tijdens een concert in het Zwitserse Montreux van Frank Zappa en zijn Mothers Of Invention schiet een enthousiaste fan een vuurpijl af waardoor het concertgebouw afbrandt. Ineens hangt er boven het meer van Genève een dikke wolk. De ene zijn dood is de andere zijn brood. Zie ook: http://nl.wikipedia.org/wiki/Smoke_on_the_Water. Luister naar: http://www.youtube.com/watch?v=9f7LwuVF8Oo&feature=related (Deep Purple - 1972)
“Space Oddity”: ditmaal schreef David Bowie geen fout maar de titel verwees naar “Space Odyssey” en “oddity”, het Engels woord voor rariteit, zeldzaamheid of bizar feit. In 1969 nam Bowie een akoestische versie op die hij niet zo best vond. Toen hij hoorde dat de Amerikanen op de maan zouden landen haastte hij zich terug in de studio, voegde hij er gitaren en een moog synthesizer bij met wat handgeklap en klaar was kees. Op 11 juli 1969, een tiental dagen vóór de echte maanlanding, lag de single in de rekken. De BBC gebruikte de song tijdens die landing en een legendarisch nummer was geboren. Bowie bracht zelfs een Italiaanse versie uit! In 1975 werd het nummer opnieuw een hit. http://www.youtube.com/watch?v=cYMCLz5PQVw&ob=av2n (Engelse versie) http://www.youtube.com/watch?v=q_sPFjgEkto (Italiaanse versie)
“Strawberry Fields Forever”. Toen John Lennon in Spanje vertoefde voor de opnames van de film “How I Won The War” van Dick Lester begon hij aan de song te schrijven. Het was november 1966, een hectische periode voor de Fab Four die net hun laatste concert hadden gegeven in San Francisco. Lennon had tegen de journalisten gezegd dat The Beatles populairder waren dan Jezus en de jongens uit Liverpool waren bedreigd geworden in de Filippijnen omdat ze geweigerd hadden op te treden voor Imelda Marcos. Er werden dan ook massaal platen van The Beatles openlijk verbrand. Met zijn song keerde Lennon terug naar zijn jeugd zoals Paul McCartney dat deed met “Penny Lane”. De twee songs werden zij aan zij op een single geplakt en vlug-vlug uitgebracht omdat Brian Epstein ongeduldig werd en eiste dat er een single moest uitkomen. George Martin had die twee songs liever op de LP “Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band” willen zetten. De single met de dubbele A-kant zou de eerste worden die in Groot-Brittannië niet op de hoogste plaats van de hitparade zou komen. Hij werd daarvan afgehouden door “Release Me” van Engelbert Humperdinck. De tweede single die hetzelfde lot zou ondergaan was “Let It Be” (1970). Toen was het Lee Marvin die wekenlang op nr. 1 stond met “Wandrin' Star”. Zie http://nl.wikipedia.org/wiki/Strawberry_Fields_Forever. Luister naar: http://www.youtube.com/watch?v=yYHrjg5rJyQ (The Beatles - 1967)
“The First Cut Is The Deepest” werd gecomponeerd door Cat Stevens in 1967. De original is voor P.P. Arnold, een voormalige Ikette (achtergrondzangeres voor Ike & Tina Turner) die van Amerika was komen overwaaien naar Groot-Brittannië. Enkele maanden later bracht Stevens de auteursversie op de markt, die dan technisch gezien een cover is. De song werd later herhaalde malen gecoverd, o.a. door Rod Stewart. http://www.youtube.com/watch?v=zra0pjwlgEA (P.P. Arnold) http://www.youtube.com/watch?v=aBccr-aLu4I (Cat Stevens)
“The House Of The Rising Sun” is eigenlijk een traditional. Iedereen denkt automatisch aan The Animals maar ook Texas Alexander, Woody Guthrie, Lead Belly, Joan Baez, Nina Simone en Bob Dylan brachten hun versie. De mooiste versie van allemaal is voor mij nog altijd die van The Animals (1964). Ook Bob Dylan had er bewondering voor. Vooral het orgelspel van Alan Price boeide hem zodanig dat hij een tijd later aan Al Kooper vroeg om te spelen op het album “Highway 61 Revisited”. Deze wending in zijn carrière legde hem geen windeieren... Ook de versies van Frijid Pink uit 1970 en die van Geordie uit 1974 zijn magistraal te noemen. The Animals: http://www.youtube.com/watch?v=mmdPQp6Jcdk (Alan Price speelt de pannen van het dak en Eric Burdon zingt de longen uit zijn lijf!) Frijid Pink: http://www.youtube.com/watch?v=4mj8xrrcxYQ (wat een gitarenspel) Geordie: http://www.youtube.com/watch?v=rPab0qMd-V4 (diepe brommende stemmen)
“The Sounds Of Silence” van Simon & Garfunkel spreekt altijd tot mijn verbeelding. Een eerste mix werd opgenomen in maart 1964 en uitgebracht zonder succes. Het duo ging uit elkaar en Paul Simon reisde naar Engeland. Ondertussen werd een tweede mix opgenomen met elektrische gitaren in juni 1965. In januari 1966 bereikte het herwerkte nummer de eerste plaats in de Amerikaanse hitlijsten. Paul Simon haastte zich terug naar Amerika en zocht zijn makker Art Garfunkel terug op. Vanaf 1967 en vooral door de film “The Graduate” bereikte de song ook de West-Europese hitlijsten. Af en toe wordt de song gespeld als “The Sound Of Silence”. Zie http://nl.wikipedia.org/wiki/The_Sound_of_Silence. Luister naar: http://www.youtube.com/watch?v=eZGWQauQOAQ&feature=results_main&playnext=1&list=PL62CA9AA457EA2340 (Simon & Garfunkel – akoestische versie) http://www.youtube.com/watch?v=6YSh1-XuUKE (Simon & Garfunkel – elektrische versie)
“The Times They Are A-Changin'” komt van de hand van Bob Dylan. Een schoolvoorbeeld van een protestsong. Het nummer kwam op zijn LP met dezelfde titel (oktober 1964) en in 1965 op single. De aanhef is gebaseerd op oude Ierse en Schotse ballades. De covers zijn legio. Kijk maar op http://en.wikipedia.org/wiki/The_Times_They_Are_a-Changin'_(song). Luister vooral naar: http://www.youtube.com/watch?v=1oU7M4OeSRM (Peter, Paul & Mary – live 1966) Platenfirma SONY verwijdert alle videoclips van Bob Dylan, vandaar deze cover.
“Time Of The Season” van The Zombies stond op hun LP “Odessey And Miracle” uit 1967, doch de plaat ging onopgemerkt voorbij. De groep viel uit elkaar en Colin Blunstone en Rod Argent gingen elk hun weg. Tot de single plots twee jaar later een dikke hit werd in de Verenigde Staten. De groep was toen al lang gesplit. Colin Blunstone had succes als Neil McArthur en Rod Argent had de groep Argent uit de grond gestampt. http://www.youtube.com/watch?v=oc7b62El_fk (The Zombies - 1967)
“Twist And Shout” is een song geschreven door Phil Medley & Bert Russell. In tegenstelling tot wat de meesten denken zijn het niet The Isley Brothers (1962) die het lied oorspronkelijk uitbrachten maar wel een obscure groep genaamd The Top Notes als “Shake It Up, Baby”. Toch zijn het The Beatles die met de pluimen gingen lopen. John Lennon zet hier een prestatie neer die niemand hem ooit nadeed. Die versie uit 1963 is fenomenaal want Lennon was toen verkouden. George Martin wist dit en hield deze song over tot op het laatst, want ze hadden nog welgeteld een kwartier vóór sluitingstijd om de song op te nemen. Ook de liveversie tijdens The Royal Variety Show in november 1963 is memorabel (John zei tijdens de intro dat de gewone mensen in hun handen moesten klappen en de rest van de aanwezigen moesten maar met hun juwelen rammelen). http://www.youtube.com/watch?v=XpzggAVxLME (Studioversie uit 1963) http://www.youtube.com/watch?v=rvBCmY7wAAU (The Royal Variety Show – 1963) http://www.youtube.com/watch?v=LsDpc-8iR8g (The Top Notes – 1961 – produced by Phil Spector) http://www.youtube.com/watch?v=NhN-GhH5oxU (The Isley Brothers - 1962)
“What'd I Say” is weer zo'n lied dat in twee stukken werd geknipt (Part 1 & 2) omdat 6:30 voor die tijd te lang was. In december 1958 improviseerde Ray Charles tijdens een van zijn optredens deze mix van soul, blues en rock & roll. In juli 1959 kwam de single uit en Jerry Wexler van Atlantic Records verzorgde de muzikale productie. Het blad Rolling Stone plaatste deze song op nummer 10 van de 500 beste songs aller tijden! http://www.youtube.com/watch?v=xTIP_FOdq24 (de volledige versie)
“Whole Lotta Love” is gebaseerd op een song van Willie Dixon genaamd “You Need Love”. In 1966 brachten de Small Faces op hun gelijknamig album een versie uit die "You Need Loving" heette en die werd gecrediteerd als Lane, Marriott. In 1966 baseerde Led Zeppelin zich op deze versie om “Whole Lotta Love” onder hun naam uit te brengen. Een aantal jaren later worden Jimmy Page, Robert Plant, John Paul Jones en John Bonham voor de rechter gedaagd wegens plagiaat. Willie Dixon krijgt een deel van de koek en vreemd genoeg worden de Small Faces ongemoeid gelaten. De latere persingen van de Led Zeppelin song vermelden Dixon als co-auteur. Ook op de versie van CCS staat nog altijd Page/Plant/Jones/Bonham zonder Dixon. Begrijpe wie begrijpe kan... Zelfs Tina Turner bracht een versie uit in 1974 op haar album “The Acid Queen”. http://www.youtube.com/watch?v=pM8_HuQ0b34 (Muddy Waters - 1963) http://www.youtube.com/watch?v=3_pYjcoXG5c (Small Faces – 1966) http://www.youtube.com/watch?v=Mln0RciE2o0 (Led Zeppelin – 1969) http://www.youtube.com/watch?v=WNxPY0h7JLU (CCS – 1970 – gedurende jaren het thema van Top Of The Pops op de BBC TV)
“With A Little Help From My Friends” werd door Lennon/McCartney geschreven en komt als tweede net na “Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band” op de gelijknamige LP. Ik hoor hem dus het liefst als medley. Maar toch heb ik gekozen voor de vertraagde versie van Joe Cocker waar Jimmy Page gitaar op speelt. Die versie uit 1968 vind ik legendarisch en vooral de liveversie op Woodstock (1969). http://www.youtube.com/watch?v=x_OMSE8Szmo (The Beatles – Medley 1967) http://www.youtube.com/watch?v=cSxzEy-m9KY (Joe Cocker w/Jimmy Page – 1968) http://www.youtube.com/watch?v=ZBR0T3f7tUw (Joe Cocker - live on Woodstock 1969)
“You Can't Always Get What You Want” van Jagger/Richards stond op het album “Let It Bleed” uit 1969 en ook op de b-kant van de single “Sad Day”. Wie kent dit nummer nog, behalve een grote Stones fan? De opnames begonnen op 16 november 1968 en werden 's anderendaags afgerond. Jimmy Miller bespeelt de drums in plaats van Charlie Watts. Een opmerkelijke intro van het London Bach Choir. Al Kooper bespeelt de Franse hoorn bij de intro en later piano en orgel. Rocky Dijon speelt conga's en maracas en Nanette Workman is backing vocaliste maar ze staat geboekstaafd als Nanette Newman. Jagger zei dat The Rolling Stones in staat waren elke innovatie van The Beatles enkele maanden later na te spelen. Deze song werd dus het antwoord op “Hey Jude”. Zo werd “Let It Bleed” het antwoord op “Let It Be”. Een “oorgasme” van 7:33 minuten: http://www.youtube.com/watch?v=XIX0ZDqDljA.
“A Day In The Life” is het laatste nummer op de LP “Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band” van The Beatles uit 1967. In feite zijn het twee songs die aan elkaar geplakt werden door Paul McCartney en John Lennon. http://www.youtube.com/watch?v=FCUeia-nEio (The Beatles)
“A Hard Rain's A-Gonna Fall” werd geschreven door Bob Dylan en op meesterlijke wijze gecoverd door Bryan Ferry in 1973. http://www.youtube.com/watch?v=rPILCkdtthM (Bryan Ferry zonder Roxy Music)
“All Along The Watchtower” werd geschreven door Bob Dylan in 1967, na zijn motorongeval een jaar voordien. Hij was aan zijn bed gekluisterd en twee van zijn kinderen werden in die periode geboren. Hij verdiepte zich in de Bijbel en zo ontstond de kalme folksong. Toch heb ik gekozen voor de versie die amper 6 maand later in de platenrekken verscheen: een woeste versie van The Jimi Hendrix Experience die verscheen op het dubbelalbum “Electric Ladyland” (1968). Dave Mason (van Traffic) speelt de 12-snarige akoestische gitaar. Jimi was een perfectionist en liet de song ettelijke keren opnieuw opnemen, tot hij tevreden was met het resultaat. En het resultaat mag er zijn. Luister maar: http://www.youtube.com/watch?v=4AuxJH2Mj30. (Jimi Hendrix Experience)
“Angel Of The Morning” werd door Chip Taylor geschreven en oorspronkelijk uitgebracht in 1967 door Evie Sands. Maar haar platenfirma ging bankroet en de single flopte bij gebrek aan ruchtbaarheid. Een jaar later werd de song gecoverd door Merrilee Rush en het werd een hit in de USA voor haar en in West-Europa ging P.P. Arnold met de prijzen lopen. http://www.youtube.com/watch?v=cbUNVm1k3nU (Merrilee Rush & The Turnabouts)http://www.youtube.com/watch?v=US94q0e20Us (P.P. Arnold) http://www.youtube.com/watch?v=drm29EmXjW0 (Evie Sands zong in 1967 de originele, maar minder bekende, versie)
“Bohemian Rhapsody” is een buitenbeentje in de popgeschiedenis. Toen Freddie Mercury zijn makkers uit Queen confronteerde met die compositie werd hij op gelach onthaald. Was dit opera of belcanto? Intussen werd muziekgeschiedenis en staat dit nummer, tot spijt van wie 't benijdt, bijna altijd op nr. 1 in de eindejaarslijsten. http://www.youtube.com/watch?v=fJ9rUzIMcZQ (de originele videoclip)
“Careful With That Axe, Eugene” is een song die meer dan 8 minuten duurt en oorspronkelijk op de LP “Ummagumma” stond. Hij werd ook als b-kant van een single van Pink Floyd uit 1968 uitgebracht. De single was “Point Me At The Sky” en hij flopte. Langzaam kabbelt het nummer verder en je waant je op wandel in een bos. Tot plots een hartverscheurende oerkreet losbarst en je doorhebt dat de boswachter of de houthakker niet voorzichtig genoeg is geweest met zijn bijl... http://www.youtube.com/watch?v=BPgAM31N5Co (Pink Floyd – “CwtA, Eugene”)
“Child In Time” is gebaseerd op de song “Bombay Calling” van de groep It's A Beautiful Day die ooit in het voorprogramma zat van Deep Purple. Bewust of onbewust plagiaat? Wie zal het zeggen. In elk geval gaat de song van Deep Purple over de oorlog in Vietnam. Wait for the ricochet... http://www.youtube.com/watch?v=PfAWReBmxEs (Deep Purple - 1969) http://www.youtube.com/watch?v=qdLluzeiWUY (It's A Beautiful Day - 1969)
“Fire”: er bestaan veel songs met dezelfde titel. Deze gaat over de epische single uit 1968 van The Crazy World Of Arthur Brown. Op het podium liep hij rond met een asbak die in vuur en vlam stond. Enkele maanden later deed George Harrison dat over tijdens de opnames van “Helter Skelter” (uit de legendarische dubbele witte LP). http://www.youtube.com/watch?v=aY1APSk0SS0 (The Crazy World Of Arthur Brown - “Fire”)
“Gloria” was de b-kant van een single uit 1964 van Them (met een piepjonge Van Morrison). De a-kant was “Baby Please Don't Go”. In de discotheken draaiden de deejays meer en meer de b-kant en vanwege succes werd de single opnieuw uitgebracht in 1967 mede dankzij de piratenzenders die het nummer grijsdraaiden. http://www.youtube.com/watch?v=WkaMVLHxzWE (Them - “Gloria”)
“Good Vibrations” van muzikaal genie Brian Wilson werd ooit gecoverd door Todd Rundgren die het bijna noot voor noot naspeelde en door Wilson zelf, bijna 50 jaar na datum. De theremin (een soort synthesizer) speelt een zeer belangrijke rol in het nummer maar ook de tempowisselingen. http://www.youtube.com/watch?v=TCeD_6Y3GQc (The Beach Boys - 1966)
“Handbags And Gladrags” werd geschreven door Mike d'Abo (de voormalige zanger van A Band Of Angels, die later Manfred Mann ging versterken en Paul Jones als frontzanger verving). Ik leerde het nummer kennen in de versie van Rod Stewart (1969) en pas later in de versie van Chris Farlowe, die minstens even goed is. In 1970 kwam de auteursversie uit. http://www.youtube.com/watch?v=rkHF-XBCrMo (Rod Stewart - 1969) http://www.youtube.com/watch?v=X3yN0JvG5co (Chris Farlowe - 1967) http://www.youtube.com/watch?v=ApIMvj3xLvM (Mike d'Abo - 1970)
“Heartbreak Hotel” werd geschreven door Mae Boren Axton (de moeder van singer-songwriter Hoyt Axton), Tommy Durden en Elvis Presley. De single werd opgenomen in januari 1956 en een paar dagen later al uitgebracht. Als je direct na dit nummer de single “Albatross” van Fleetwood Mac draait, kun je horen dat die twee songs naadloos in elkaar overvloeien... http://www.youtube.com/watch?v=PotB76gi2_4 (Elvis Presley)
“Hey Joe” is een legendarisch nummer dat hier in deze blog al eerder aan bod is gekomen. De coverversies zijn ontelbaar. Toch blijft de versie van Jimi Hendrix mijn favoriet. Oh, ja. De song werd in 1962 geschreven door ene Billy Roberts. Verder niets meer van gehoord... http://www.youtube.com/watch?v=GwTfaapR_tE (The Jimi Hendrix Experience) Als ik deze versie hoor zie ik het trio in het Zoniënwoud, niet zo ver van waar ik nu woon, toen ze voor Tienerklanken werden gefilmd. http://www.youtube.com/watch?v=sARMCTnDcbE (de auteursversie van Billy Roberts)http://www.youtube.com/watch?v=kCYngBXV0mk (The Leaves - 1966) Voor meer versies, zie mijn artikel dat ik helemaal gewijd heb aan “Hey Joe”.
“Hotel California” van de Eagles is zo'n nummer dat gaat over hemel en hel. Weken en maanden opgesloten zitten in de grootste luxe is dat een beloning of een straf? Gemengde gevoelens... http://www.youtube.com/watch?v=piW9MHpfCu4 (Eagles – 1976 album/1977 single)
“Hound Dog” kwam onlangs ter sprake bij het overlijden van Jerry Leiber, die de song samen met Mike Stoller schreef voor Willie Mae "Big Mama" Thornton in 1952. Het is pas in 1956, toen Elvis de song opnam, dat het een wereldwijd succes werd, vooral door zijn optreden in de Milton Berle Show op TV. Het schrijversduo Leiber/Stoller werd legendarisch voor zijn composities voor o.a. The Coasters, Ben E. King en The Drifters. Hun productiewerk voor Stealers Wheel werd ook zeer gewaardeerd. http://www.youtube.com/watch?v=FJsQSb9RFo0 (Elvis Presley - 1956) http://www.youtube.com/watch?v=yoHDrzw-RPg (Big Mama Thornton - 1952)
“I Am The Walrus” staat bij mij op nummer 1 in mijn tijdloze Top 3500. Het is een knotsgek nummer met backing vocals van de Mike Sammes Singers die in 1966 een wereldhit hadden met “Somewhere My Love”, het thema uit “Dr. Zhivago”. De song werd uitgebracht als b-kant (!) van “Hello Goodbye” in de herfst van 1967 en stond ook op de E.P. Magical Mystery Tour. Jaren later werd daarvan een LP uitgebracht, aangevuld met bestaande songs. De laatste woorden van Humpty Dumpty waren “Goo Goo Ga Joob”, een kreet die in 1968 werd overgenomen door Simon & Garfunkel in “Mrs. Robinson” uit de film “The Graduate”. De versie van Spooky Tooth is zeer te pruimen. http://www.youtube.com/watch?v=UNc5Q3Y8LKw (The Beatles – 1967) http://www.youtube.com/watch?v=I8-rGDl7oQQ (Spooky Tooth – 1970)
“I Heard It Through The Grapevine” is een product van Norman Whitfield en Barrett Strong. In 1966 namen The Miracles een oorspronkelijke versie op die op een veto stuitte van Berry Gordy, de baas van Tamla Motown. Smokey Robinson en zijn Miracles namen dan een tweede versie op die ook werd afgekeurd. Gladys Knight & The Pips bracht haar versie uit in september 1967 met matig succes. Vervolgens verscheen een versie van Marvin Gaye in oktober 1968, die pas tot ons doordrong in het voorjaar van 1969 en een onwaarschijnlijke hit werd dankzij de hitnotering in Groot-Brittannië. De versie van Gaye vind ik de mooiste. The Andantes zongen backing vocals, The Funk Brothers zorgden voor de ritmetrack en het Detroit Symphony Orchestra de orkestrale achtergrond. In 1970 verscheen een meer dan 10 minuten versie van de song door Creedence Clearwater Revival als hommage van John Fogerty aan het platenlabel Motown. http://www.youtube.com/watch?v=jPnZZTVp_2A (Marvin Gaye) http://www.youtube.com/watch?v=LOFzn_5alVE (Smokey Robinson & The Miracles) http://www.youtube.com/watch?v=ah1cvL_ez-M (Gladys Knight & The Pips) http://www.youtube.com/watch?v=93S_l0qZrXA (Creedence Clearwater Revival)
“In-A-Gadda-Da-Vida” is een nummer dat een hele LP kant bestrijkt: meer dan 17 minuten. Het verhaal is genoegzaam bekend: Doug Ingle was zo stoned of ladderzat (naargelang de bronnen) dat hij de titel van zijn pas geschreven song in 1968 niet meer goed kon uitspreken. Hij belde naar zijn producer en stamelde “In-A-Gadda-Da-Vida” i.p.v. “In The Garden Of Eden” en zo werd het afgedrukt op de hoezen. http://www.youtube.com/watch?v=a2c98zNHDx4 (de LP stond meer dan 2 jaar in de hitlijsten!)
“Johnny B. Goode” is een legendarisch nummer van Chuck Berry dat bijna iedere rocker op zijn repertoire heeft. Zelfs reggaekoning Peter Tosh heeft er een goede versie van uitgebracht. In een van de “Back To The Future” films speelt Marty McFly de song samen met de neef van Chuck Berry. Hilarisch moment! http://www.youtube.com/watch?v=I8JULmUlGDA (Chuck Berry - 1958) http://www.youtube.com/watch?v=C7s1_YQxzhs&feature=related (Michael J. Fox als Marty McFly & The Starlighters)
“Layla” werd geschreven door Eric Clapton voor de vrouw van George Harrison, Pattie Boyd. Als deel van de band Derek & The Dominos werd deze single uitgebracht. In het begin van de Jaren '90 verscheen een unplugged versie nogmaals in de hitlijsten. Harrison en Boyd scheidden en Clapton trouwde met het voormalig model. Toch bleven Harrison en Clapton de beste maatjes. http://www.youtube.com/watch?v=Th3ycKQV_4k (Derek & The Dominos – 1970) http://www.youtube.com/watch?v=iZV7akaSo0s (Eric Clapton - 1992)
“Like A Rolling Stone” is een compositie van Bob Dylan. De filosofie van de song werd gehaald uit de song “Rollin' Stone” (1950) van Muddy Waters (A rollin' stone don't gathers no moss). Het verscheen voor het eerst op het album “Highway 61 Revisited”. De single werd opgenomen door Bob Dylan in 1965 op 15 en 16 juni, onder productie van Tom Wilson samen met sessiemuzikanten onder wie Mike Bloomfield, Al Kooper, Paul Griffin en Bobby Gregg. In 2004 werd “Like a Rolling Stone” door Rolling Stone Magazine tot beste nummer ooit uitgeroepen. In 1995 scoorden The Rolling Stones een hit (10 in Nederland) met het nummer. http://www.youtube.com/watch?v=hk3mAX5xdxo (Bob Dylan) http://www.youtube.com/watch?v=qy-WDrhi8Cg (The Rolling Stones)
Als je op onderstaande link klikt kun je de hele discografie van deze geweldige Amerikaanse band voet voor voet chronologisch volgen. 
50 Legendarische Popsongs (Alfabetische lijst)
