aantal stappen: 1.940.800 +/- 10.000 stappen = 7,5 km
aantal wandelingen: 156
aantal fietstochten: 46
Zoeken in blog
23-11-2022
Van brug tot brug.
Altijd het zekere voor het onzekere nemen, dat is steeds mijn motto. Zo zou het deze namiddag kunnen regenen. Wilde ik 'n wandeling maken, dan in de voormiddag en aldus geschiedde.
Voor ene keer er nog eens 'n sportieve uitdaging van gemaakt, 8,3 km. in 1u18 min. oftewel gewandeld aan 6,4 km/uur. Een douche achteraf was nodig.
Vertrokken langs de Sportoase en dan de Boonakkerstraat ingestapt (foto met bloembakken). Aan de Wijerdijk, naar links, de brug over en naar beneden naar het jaagpad. Dat pad is in feite fietssnelweg F72. In Briegden weer de brug over en in de rapte 'n foto gemaakt van het blauwe richtingaanwijs bord.
En dan in de Stationsstraat, niet te geloven, weeral 'n nieuwe pizzeria. De vierde al op 'n zakdoek groot. Die kunnen toch niet allemaal winst maken .....? Zit Lanaken daarop te wachten? De jeugd misschien, maar wij als senior hebben liever 'n echt Italiaans restaurant met alles erop en eraan. Maar dan komt er blijkbaar niet.
Hoe ook, ik lig er niet wakker van, mijn echtgenote zou gerust ook 'n aantal sterren verdienen, het is altijd even lekker.
Mijn madam wilde vandaag nog eens naar Genk gaan om te shoppen en ook om eens wat andere lucht op te snuiven. En omdat ik aanvoelde dat ze liever eens alleen wilde gaan, was voor mij de weg vrij om nog eens mijn stadsfiets van stal te halen.
Een bepaalde route had ik niet in mijn hoofd, het was gewoon het gevoel achterna fietsen. Via de Bessemerberg was ik al rap in Zutendaal. Je fietst er veelal onder de bomen, ze noemen Zutendaal niet voor niets "het groenste snoepje". Vervolgens ben ik naar de imposante brug gereden van "fietsen door de heide". Ik was er zo goed als alleen. En waar je vroeger met de wagen nog richting As of Maasmechelen kon rijden, is de straat nog enkel voorbehouden voor fietsers. Aan de grote weg As - Maasmechelen, rechts afgeslaan naar de Salamander om daar onder de fietsbrug door te rijden. In de zomer passeren daar veel fietsers over, het pad brengt je oa. aan het voormalige station van Eisden waar je met goed weer, heerlijk kunt toeven op 'n mooi terras. Een aanrader!
Mijn route ging verder door het centrum van Maasmechelen om achter de brug, links af te slaan richting de Maas. Vooral in Kotem kun je enkele mooie foto's maken van de Maas. Verder langs de Maasdorpjes Boorsem en Uikhoven, om uiteindelijk via Hochter Bampd en Smeermaas terug naar huis te fietsen. Die laatste foto is trouwens gemaakt in Hochter Bampd.
Zo, bijna 40 km. Ben best tevreden over mijn fietstocht en op die manier naderen de beoogde 7.000 km.
Begin van de week werd er voor morgen zaterdag, nog droog weer met weinig wind voorspeld. Ideaal dus om de koersfiets nog eens van stal te halen. Maar gaandeweg de week, bleef er van die gunstige weersvoorspelling nog maar weinig over.
7.000 km. fietsen is nog steeds het streefdoel voor dit jaar, dus dan maar plan B in werking gesteld. Na verleden woensdag, ook vandaag dan maar 'n kort ritje gemaakt met de stadsfiets, wederom door Maastricht.
Bij het vertrek voelde ik al direct dat al dat gesleutel aan mijn remmen, toch niet voor de 100% oplossing had gezorgd. Dan maar in het voorbijgaan, mijn fietsenmaker even het euvel laten nazien en het moet gezegd, de man levert goed werk.
In Veldwezelt, links de brug over en daarna direct rechts tussen de bomen, om iets verderop naar beneden naar het jaagpad en de brug van Vroenhoven te rijden. Aan de sluizen van Lanaye (Ternaaien in het Nederl.), links op richting Maastricht. Je komt dan voorbij de voormalige vestiging van ENCI, producent van cement, opgericht in 1926 en definitief gestopt in augustus 2020.
In Maastricht even gestopt voor 'n foto van de Sint Servaasbrug. En terugkeren deed ik langs de Bosscherweg om in Smeermaas in de rapte nog 'n foto te maken van het gekende eilandje. Hier kun je zien of er veel of weinig water in de Maas staat. Op het Kerkplein is de Kerstdecoratie al klaargezet.
Voila, met het maken van dit verslag, toch al 'n drukke dag achter de rug. Vanmorgen om 7u15 al naar de bakker, mijn fietstocht, al mijn wandelschoenen gereinigd, nieuwe boeken gaan halen in de bibliotheek, onze GFT-container terug proper gemaakt en tussendoor mijn dagelijkse hulp bij de afwas. Dadelijk wat verder werken aan mijn puzzel.
Vanmorgen weer natte wegen en redelijk wat wind, geen fietsweer dus met de koersfiets. Na wat afgevallen bladeren bijeen geharkt te hebben (4 kruiwagens vol) en deze op de composthoop gedeponeerd te hebben, begon het toch te kriebelen om mijn stadsfiets van stal te halen.
Veel tijd had ik niet, max. 2u00 tot het middagmaal, 'n verre rit kon het dus niet worden. De route ging via Gellik naar de brug van Eigenbilzen (onderweg 'n 1ste foto). De brug over, en naar en door Hoelbeek om vervolgens op de grote baan Bilzen - Maastricht, links af te slaan richting Veldwezelt. Aan het kanaal, mijn gsm geraadpleegd om het juiste uur te weten en gezien dat ik nog 'n ommetje door Maastricht kon maken.
En juist over de grens, even gestopt bij 'n herinneringsbord van Alva op de Dousberg. Dit is 'n niet uitgevoerde slag op 9 oktober 1568 tussen de Hertog van Alva en de Prins van Oranje. De Prins durfde de slag niet aan, ten onrechte, hij had kunnen zegevieren en dan was de geschiedenis van onze streken heel anders verlopen.
Via de oude spoorwegbrug en Smeermaas terug naar huis. Daar nog even mijn remmen wat bijgesteld, het was nodig.
Vandaag zondag 13/11/2022 hebben we onze kleinzoon weer eens te gast. Zijn mama en papa wilden bij hun thuis ongestoord wat opruimen. En idd. daar begin je best aan zonder kleuter in de buurt.
Bij ons dus de living omgetoverd tot speelparadijs. Maar omwille van het mooie weer, rijpte toch het idee om hem 'n foto cadeau te doen met het graf van zijn overgrootouders en bedovergrootmoeder (mijn eigen grootmoeder).
Arne is nog te klein om dat allemaal te snappen, maar op het kerkhof vuurde hij toch de ene na de andere vraag op ons af. Later als hij groter zal zijn, zal ik samen met hem de familie eens doorlopen. Uiteraard bij leven en welzijn.
We hebben mekaar deze namiddag even afgewisseld om met hem bezig te zijn, nu maak ik gebruik van 'n kleine pauze om jullie dit kleine verslag voor te schotelen.
Niet te veel wind, redelijk wat zon, droog weer en 'n aangename temperatuur, wat wil je nog meer voor 'n mooie fietstocht.
Weer 'n soloritje vandaag, al heb ik mijn maten op voorhand wel op de hoogte gebracht van mijn bedoelingen. Ik wilde nog eens naar Gulpen fietsen in Ned. Limburg. Eerst naar Briegden om daar het jaagpad te nemen tot Kanne. Daar de brug over om dan via Lixhe (of Lieze in het Nederl.) en de Maas door te fietsen naar Moelingen.
In Mesch, de Heiweg omhoog, 'n helling van 1,6 km. Bovenop kun je 'n uitkijktoren beklimmen. Verder door naar oa. Mheer, de kerk van Banholt, Terlinden om dan nog 'n stevige kuitenbijter - de Piemert - naar Hoogcruts op te rijden. Deze helling is maar 1,2 km. lang, maar je voelt hem wel in je kuiten. Vervolgens richting Gulpen. Onderweg 'n merkwaardige woningbouw gezien, allemaal houtskeletwoningen. Ook vind je veel fruitboomgaarden in de buurt.
In Gulpen was het weer omhoog, de Beversberg met 'n lengte van 2,5 km. Daarna was het gewoon huiswaart rijden via Scheulder en Bemelen. In Bemelen voor ene keer eens niet de Bemelerberg op, maar eens af gereden. Daar hield ik mijn laatste tussenstop, wat peperkoek en 'n halve banaan.
Thuiskomen in Lanaken ging via 'n ommetje, op het Kerkplein werd namelijk de opening van het carnavalseizoen gevierd en daar wilde ik mij niet tussensteken. Toch de inwendige mens wat verzorgd in het Boelhof met 'n stuk rijsttaart en koffie.
Zo, de 7.000 fietskilometers komen stilaan binnen bereik, nog enkele tochten en het doel is binnen.
Sommige van mijn activiteiten hebben niet veel om het lijf. Dat moet ook niet, gewoon even buiten zijn en de zonnestralen op je huid voelen (en dus wat vit. D aanmaken). Meer moet dat niet zijn.
Uiteraard ga ik nooit zomaar naar buiten, ook vandaag diende ik eerst ergens iets te gaan bezorgen om ten slotte bij de bakker 'n brood en wat pistolets te gaan halen.
Zo ging ik deze morgen nog eens mijn geboortestraat in, de Wijngaardstraat. Waar nu 'n oversteekeiland is voor wandelaars en fietsers om veilig de Maastrichterweg over te kunnen steken, was in mijn jeugd de straat eerder klein en smal met de naam Tramstraat naar analogie met de tram die er vroeger passeerde. Nu kun je de Wijngaardstraat aan weerszijden van het oversteekeiland niet meer in of uit. De straat is nu veel veiliger en leefbaarder.
Iets verderop heb ik altijd 'n glimlacht bij het zien van mooie versieringen op 'n gevel. Via de Asbeekweg toch nog even door gewandeld naar de rand van het bos ipv. de Steenselbergweg links te nemen. Zoals jullie weten, liever even 'n bospad dan tarmac. Op de hoek van de Bessemerstraat door het kleine pleintje gestapt om mij vervolgens naar de bakker te begeven.
Deze namiddag weer eens naar de tandarts om definitief twee nieuwe tanden geplaatst te krijgen. De voorlopige kunnen er dan uit. Ik kijk er naar uit.
In mijn oude dagen nog eens over de Cauberg in Valkenburg.
Het is gelukt vandaag, mijn fiets van stal kunnen halen en 'n stevige bergrit gemaakt.
Voor ene keer, mijn fietsmaten niet gevraagd of ze mee konden/wilden, maar gewoon mijn eigen traject gekozen. De Cauberg in Valkenburg stond met stip op het menu en laat dat nu net 'n bergje zijn die mijn maten niet echt zien zitten.
Dus, ik alleen op pad. Via Maastricht 'n eerste voorproevertje opgereden in Bemelen, de Bemelerberg. Dit is geen al te moeilijke hindernis maar toch 'n bergje om de benen al eens te testen. Dan Valkenburg binnen - het was er rustig voor ene zaterdag - om dan direct die kuitenbijter op te rijden. In mijn detailgegevens van Strava, zag ik dat ik gemiddeld 11 km/uur gereden heb op de moeilijkere stroken van deze Cauberg.
Vervolgens terug noordwaarts om dan de Geulemmerberg over te rijden. Dit is 'n bergje van 1,2 km. lengte met percentage's van 7%. Nadien volgde in Meerssen nog de Biesenberg naar Beek (foto in Beek boven de autostrade), 'n bergje die ik de laatste weken al 'n paar keren overgereden ben.
En nee, in Elsloo niet gestopt bij "het slimme schaap", daar was het wat te fris voor. Iets verderop, de autostradebrug over naar Kotem, rap 'n selfie met de tank uit WO II om dan 'n extra lus te maken naar Zutendaal via de Bessemerberg. Door het bos naar het kanaal in Eigenbilzen om via Gellik en Kompveld, het fietspad in Veldwezelt te nemen naar de Industrieweg in Lanaken.
Op het Kerkplein bij Fitness Traffic ten slotte, het vochtgehalte wat bijgevuld. Zo, ik ben blij dat ik deze tocht heb kunnen maken. Door mijn warme kledij heb ik het niet koud gehad.
Ja, zon en wind was er in overvloed. Nochtans was het tijdens ons bezoek aan het kerkhof vanmorgen, nog relatief rustig.
Maar na het middageten begon de wind toch wat aan te trekken, maar dat is uiteraard geen beletsel om thuis te blijven.
Via de Pannestraat, het onverharde pad genomen naar De Puin en vandaar naar de Kounterstraat. Het is mijn simpel tochtje indien ik niet het bos wil intrekken of teveel kilometers wil maken. En langs het jaagpad aan het kanaal, vind je altijd de rust, water en zon, heerlijk.
Via de haven van papierfabriek Sappi en de sluis, aan de fietsbrug naar links en terug huiswaarts.
Het was 'n wandeling zonder al te veel uitleg, maar met bijna 8 kilometer, toch weer 'n fijne gezondsheidswandeling.
Alleen is ook maar alleen, zeker als je gaat fietsen. Onderweg worden regelmatig nieuwe weetjes verteld, je kunt al eens lachen met 'n mop en bij pech heb je directe hulp langszij. Maar anderzijds, alléén fietsen heeft zo ook zijn voordelen: je rijdt zo ver en zo hard als je zelf wilt, je kunt stoppen om iets te eten of om 'n foto te maken en het maakt niet uit of je al dan niet 'n bergje overfietst.
Vandaag was ik dus alleen en mijn doelstelling lag al direct vast: Maastricht - Maaseik - Lanaken. Vertrekken zoals zo dikwijls via de Noorderbrug en het mooie fietspad langs kasteel Geusselt om dan naar Meerssen te rijden. Voorbij het spoor, links af om de enige hindernis van betekenis over te rijden, de Biesenberg. Vervolgens langs het vliegveld van Beek om dan in het oude gedeelte van Stein langs te komen. De oude huisjes zijn er prachtig.
Mijn route ging verder noordwaarts via het Julianakanaal met toch even 'n kleine pauze om enkele boterhammen achter de kiezen te steken om ten slotte met zicht op de koeien, in het laatste stukje Ned. Limburg te fietsen richting Roosteren. In Maaseik dan de Maasbrug over en met de wind in de rug, de terugweg aangevat. Die bracht mij oa. in Dilsen bij De Wissen. Ze hebben er veel zorg gestoken in het trage toerisme (wandelen rondom de vele plassen). In Mazenhoven (kleinste gehucht van Maasmechelen) kun je nu gelukkig over de klinkers fietsen ipv. die duivelse kasseien.
Het laatste stuk van mijn tocht ging oa. door Herbricht met zijn levensboom en door Smeermaas met zijn pas herschilderde Brugstraat. En om te eindigen, voor ene keer ene warme choco gedronken, goed voor het herstel van de spieren.
En morgen, Allerheiligen. Hopelijk kan ik toch nog 'n korte wandeling maken.
28 oktober, gefietst in korte broek en korte mouwen.
Je houdt het niet voor mogelijk, maar vandaag 28 oktober heb ik gefietst in korte broek en korte mouwen. Normaal in deze tijd van het jaar heb ik na afloop van 'n fietstocht, de hele wasmachine vol, nu enkel 'n trui en 'n broek. Het zal wachten zijn op de volgende fietstocht om alles tegelijk in de machine te stoppen.
Hubert was ook deze keer weer van de partij al beschikte hij vandaag niet over al zijn fysieke mogelijkheden. Zijn rit is derhalve wat korter uitgevallen dan de mijne.
De bedoeling was om te vertrekken richting Meerssen om dan de goed lopende helling "Waterval" over te trekken richting Beek. Op dat punt was er 'n kleine miscommunicatie tussen mijn metgezel zodat ik even voet aan de grond diende te zetten. In Stein kon ik niet voorbij aan die oude woning van 1697.
Even verderop was het kiezen, verder door noordwaarts of de autostradebrug over naar Kotem. Gezien Hubert zich niet helemaal "happy" voelde, kozen we het laatste waarna mijn metgezel, langs het veer in Uikhoven gepasseerd te zijn, in Rekem huiswaarts ging en ik nog even rechts af draaide. Die lus ging omhoog via de Daalbroekstraat tot boven op de Bessemerberg. Dan nog even naar Gellik door het bos, aldaar 'n pauze in "De Hoeve" en naar huis via Veldwezelt en de Industrieweg.
Dat zal bijna zeker de laatste keer zijn geweest dit jaar, dat 'n fietstocht in dergelijke kleding mogelijk was. Koud weer maar opgevrolijkt door de zon, is ook doenbaar om te fietsen. We zien wel.
Of mijn titel er iets mee te maken heeft, dat durf ik niet te zeggen, maar voor ik 'n klein verslag maak van mijn wandeling, eerst 'n korte info over de grote brand in Smeermaas gisteren namiddag.
Ik had mijn verslag over mijn fietstocht juist afgewerkt, toen mijn echtgenote mij kwam aanmanen om even naar buiten te kijken. Een grote zwarte rookpluim steeg op en waaide door, richting Nederland en Duitsland. Heel facebook stond al vol met foto's en weetjes. Bij een plastiekafval verwerkende bedrijf, was brand uitgebroken en die brand werd met man en macht bestreden. En als plastiek begint te branden, dan krijg je van die zwarte dampen. Het was toch even paniek.
Maar goed, met 'n laag hangende zon op pad gegaan vandaag. Eerst ergens wat gaan afgeven, vervolgens op het kerkhof gaan kijken of er nog iets moet gedaan worden aan het graf van mijn moeder en grootmoeder, om dan mijn bankafschriften te gaan afhalen.
Onderweg wat foto's gemaakt van enkele paden en steegjes zoals de Theresiasteeg, de Mosselgats en het Uilenstraatje. Deze foto's heb ik nodig als redactielid van onze carnavalskrant. De laatste foto nam ik in het Uilenspiegelpark.
En om af te sluiten - het doel van mijn wandeling - naar de bakker. Er was niet veel keuze meer, het werd dus voor het eerst 'n eekhoorntjesbrood.
Eric en Peter konden vandaag niet mee, maar Hubert had vandaag weer de vrije hand om het parcours van de dag uit te zetten. En het was weer pittig, 777 hoogtemeters.
We vertrokken via de kleine grens in Smeermaas richting Meerssen en Valkenburg om daarna door te rijden naar Gulpen. Van daaruit naar Slenaken en Noorbeek om dan via opnieuw Gulpen (we maakte in feite 'n mooie lus) terug te rijden vanwaar we gekomen waren, de Noorderbrug in Maastricht.
En zoals gezegd, het was pittig, op het einde van de reeks foto's, wat profielen van hellingen die we overgetrokken zijn. Maar zoals steeds, eens boven op 'n helling, dan heb je prachtige vergezichten. Daar doen we het voor. En ook, de wegen van vandaag waren uitermate proper, weinig of geen verkeer, zelfs relatief weinig andere fietsers, maar wel veel wandelaars.
En nee, we zijn niet gaan pauzeren bij "Jantje zag eens pruimen hangen". Wel heb ik ene hele babbel gehad met 'n postbode. Dat voertuig van hem zit in 'n testfase. Alles tesamen weegt zijn brommer +/- 320 kg.
In Lanaken kon ik er niet aan weerstaan, ene lekkere Duvel, de dorst was te groot. Ik moet mijn metgezel Hubert weer bedanken voor de mooie rit, het weer was prachtig en we hopen dit jaar toch nog geregeld te kunnen fietsen.
Met Hubert, 'n Flandrientocht over hellingen, door veldwegen en tegen de wind.
Ja, het was weer 'n ferme rit die Hubert ons voorgeschoteld heeft. Hij had de vrije hand om het parcours te bepalen en hij heeft ons stevig doen trappen op de pedalen.
Het begon al in Kanne met de beklimming van de Slingerberg, 'n stevige kuitenbijter van iets meer dan 800 meter lengte en hoogtepercentage's boven de 10%. Vervolgens richting Zichen-Zussen-Bolder en Millen met overal wat bergjes op en bergjes af. Gelukkig waren de meeste veldwegen droog.
Via Henis en Kortessem, 'n stukje door Hasselt om dan af te buigen naar Diepenbeek. De terugweg genomen via Schoonbeek, Zutendaal en Gellik om dan thuis zijnde vast te stellen dat we toch weer bijna 90 kilometers gefietst hebben en meer dan 500 hoogtemeters overwonnen hebben.
Met de wind in het nadeel, zeker het eerste stuk van de rit, het steeds keren en draaien en regelmatig bergje op, was het toch weer 'n rit om te onthouden.
Misschien wat weinig foto's gemaakt onderweg, maar dat heb je nu eenmaal als je met twee op pad bent en je 'n afkoeling wil vermijden. En mijn herstelde fiets, die bolde zoals het hoort.
Gelukkig, deze voormiddag geen regen, tijd dus om mijn koersfiets te gaan terughalen. Maar ik moest nog even standby blijven om de postbode te ontvangen met 'n pakje (kleinzoon verjaart en Sinterklaas uiteraard). Maar eens afgeleverd, kon ik op pad.
Via de sportoase en de vele oude bomen achter het college, de brug over in Briegden om links de Briegdenstraat in te wandelen richting de holle weg. Deze holle weg was opmerkelijk droog, doorgaans ligt er veel slijk op de kinderkopjes. En verder dan door de Lindestraat in Veldwezelt om dan bij fietsen Breibach, mijn Strava-app uit te zetten.
Mijn fiets was grondig nagezien, nieuwe buitenbanden, de drie tandwielen (vooraan) vervangen, versnellingen nagezien, mijn voorste wiel terug recht gemaakt (daar zat blijkbaar 'n kleine knik in), enz. Ik kan er weer even tegen. Morgen ga ik hem direct met Hubert uittesten.
Hubert wilde vandaag 'n fietstocht maken, maar ik ben nog steeds in blijde verwachting van de herstelling van mijn koersfiets (normaal morgen). En met mijn stadsfiets 'n grote tocht maken, dat zat er niet in. Nu, voor mezelf had ik 'n tocht gemaakt van +/- 60 km. En ja, misschien wilde Hubert wel meegaan op die tocht. En fijn, ik kreeg 'n positief antwoord. Vertrekuur: 13u00 bij hem thuis.
De tocht ging via Zutendaal, richting As om dan langs 'n mooi fietspad uit te komen op het voormalige kolenspoor tussen As en Maaseik. Onderweg heb je 'n bord dat dagelijks het aantal fietsers telt, Hubert was nr. 224, ik 225. Aan de Zuid-Willemsvaart, even naar rechts om iets verder, links af te slaan richting Dilsen (kerk Dilsen: geen eigen foto).
Die weg bleven we volgen tot aan de Maas. Op dat punt, keerden wij terug huiswaarts. Onderweg nog langs gekomen in Vucht waar op 10/1/1940 'n Duits vliegtuig neerstortte met de plannen voor WO II aan boord. (geen eigen foto).
Terug aan de Zuid-Willemsvaart was het simpel terugrijden via Boorsem - Rekem om dan via Domein Zangersheide de laatste meters af te leggen.
Gezien ik met mijn stadsfiets reed (Hubert met de koersfiets), heb ik toch 'n tandje mogen bijsteken om mijn metgezel te kunnen volgen. Zo'n fiets is uiteraard 'n stuk logger en zwaarder dan 'n koersfiets. En ik had ook niet de juiste kledij aan, dat scheelt ook. Maar goed, ondanks de wind en de wat mindere omstandigheden, toch weer gesport en dus actief bezig geweest.
Waar kan het mooier zijn dan in onze eigen bossen ...
Ondanks de natte wegen, hield ik er toch aan om weer door het bos te wandelen. Zeker nu in de herfst, is het daar op zijn mooist. Jullie zullen dat zeker met mij kunnen beamen door naar mijn foto's te kijken.
Deze keer weer het bos in via het smalle pad aan de Maastrichterstraat om dan door te wandelen naar Camping San Lanaco. Op het kruispunt van boswegen, rechtdoor blijven stappen langs de vol water staande beek. Op meerdere plaatsen blijven stilstaan om naar die mooie kleurenpracht te kijken. Prachtig!
Aan het bankje, de rode wandeling blijven volgen richting Domein Zangersheide. Daar nog enkele paarden op foto gezet. En het bos terug uit aan het inlooppunt achter de Kinderboerderij.
Ik vond het 'n prachtige wandeling, ik had zelfs nog andere paden durven nemen, maar mijn echtgenote zou niet content geweest zijn ware ik niet om 12u00 stipt aan het warme middagmaal.
Maar die laatste foto moet mij toch ook van het hart. Enkele dagen terug stond breed uitgesmeerd in de krant dat vele gemeenten - waaronder mijn gemeente - 's nachts de lichten gaan doven op gemeentelijke wegen. Ze zouden eerst eens moeten beginnen om de lichten te doven op klaarlichte dag ......
Het was vanmorgen kantje-boortje om te fietsen, al vanaf 7u30 zag ik 'n dikke mist hangen over onze contreien. We - Hubert en ikzelf - wilden om 10u30 vertrekken, maar rond 10u00 hing die mist er nog altijd. Even de buienradar bekeken en wat overleg met mijn fietsmaat, om uiteindelijk toch op het afgesproken uur - in de mist - te vertrekken. Maar eenmaal goed en wel Maastricht buiten, brak de zon erdoor en werd het gevoelig warmer.
De bedoeling van vandaag was om in de Voer, 'n pijl te gaan verwijderen die er is achtergebleven van de fiets 4-daagse. Verleden week hadden wij die pijl al gezien, maar we hadden toen geen materiaal bij om die af te nemen.
Dus zijn we vandaag nog eens naar de Voer gefietst. Vertrokken in Maastricht richting Margraten en De Plank. En telkens moeten wij vaststellen dat de weg naar Remersdaal adembenemend is met zijn mooie vergezichten. In Veurs, 'n gehucht van Sint-Martensvoeren, hing bedoelde pijl. Op die plaats nog even overwogen om naar het Vrouwenhof te gaan, maar Hubert vond dat we te weinig geld bij hadden (grapje ...).
Bijna op de grens tussen België en Nederland, zijn we ieder afzonderlijk verder gefietst. Hubert diende tijdig terug thuis te zijn, ik heb nog 'n ommetje gemaakt via de brug over de Maas in Moelingen, 'n troosteloos terras in Lixhe (of Lieze op zijn Vlaams) en de brug van Kanne.
En omdat het al 'n tijdje geleden was, nog eens de Muizenberg omhoog gereden. Er zitten percentages tussen boven de 15%, 'n stevige kuitenbijter dus. In Gellik even 'n 0,0% drankje genuttigd en in het bos gezien dat de herfst nu wel degelijk begonnen is.
Ondanks de mist tijdens de eerste kilometers, toch weer 'n aangename rit.
Wat mijn fietsmaat Hubert vandaag uit zijn mouw heeft geschud, dat had ik niet voor mogelijk gehouden. De afspraak was dat ik de heenweg zou maken, hij de terugweg. En hij heeft er 'n spektakelstuk van gemaakt. Afgelopen dinsdag had hij samen met mij, al 74 km. gefietst - wat voor hem al 'n prestatie was - vandaag heeft hij er 'n serieuze schep bovenop gegeven.
Maar laten we beginnen bij het begin. We vertrokken in Briegden aan de brug langs het jaagpad naar Kanne, daar de brug over en verder naar Moelingen. Vandaar naar het gehucht Withuis, onderdeel van de gemeente Eijsden-Margraten. Terug de Voer in en verder naar de gemeente Warsage in de provincie Luik.
En vervolgens op weg naar de abdij van Val Dieu. Deze keer eens niet gestopt voor 'n hapje en 'n natje (Hubert vreesde af te koelen en misschien terecht). En dan de klim naar Aubel met zijn mooie vergezichten. In Aubel, de Ravel Ligne 38 genomen, eerst wat bergop en aan de brug, terug bergaf. Deze Ravel is een der betere fietspaden.
Op het einde van deze Ravel, terug naar de Voer met oa. zijn imposante spoorviaduct, nog 'n cadeautje van de Duitse bezetter in WO I. Verder was het nog regelmatig klimmen en dalen, oa. in Cadier en Keer. Hubert had zijn traject goed gekozen. Uiteindelijk naderden we Maastricht om er over de Noorderbrug terug huiswaarts te keren.
Zoals gezegd, was het vandaag bergje op en bergje af. We reden oa. over de Côte de Gaet, de Rue de Gorhez, de helling van Zinnick, de Keunestraat en de Schilberg. Van deze laatste, in de buurt van Slenaken, heb ik toch het profiel opgezocht. Iets meer dan 950 meter lang en op sommige punten lag de hellingsgraad rond de 14 à 15%.
Zo, weer in het kort onze belevenis van vandaag. We hebben ons geamuseerd en ik sta nog altijd versteld van het feit dat ook Hubert deze tocht tot 'n goed einde bracht.
Weer eens met 'n fietsmaat op pad. Hubert had zo zijn doelen op voorhand gezegd, en ik wilde daar graag in mee gaan.
Het is eens wat anders, je laten leiden door 'n metgezel ipv. zelf de route te bepalen. En het moet gezegd, Hubert heeft er 'n mooie tocht van gemaakt. Heel wat rustige wegen, meerdere hellingen (ik kwam uit op 810 hoogtemeters) en vele vergezichten.
Vertrokken zijn we oa. door langs het kasteel Geusselt in Maastricht te fietsen (17de eeuws) waarna al rap de eerste helling opdaagde, de Bemelerberg. Vervolgens 'n mooi stuk richting Gulpen met boven op de helling (met de stad onder ons) 'n allermooist zicht. Ook mooi in Ned. Limburg de diverse vakwerkhuisjes, je ziet ze overal.
Ik heb niet van alle hellingen de moeilijkheidsgraad opgezocht, maar deze in Epen met zijn 1,5 km. lengte is toch het vermelden waard. In Banholt even halt gehouden om 'n gedenksteen voor de Amerikaanse bevrijders in 1944 te bekijken.
De terugweg - voor Hubert dan toch - ging via de Noorderbrug en de Maastrichtse Slingerberg. Hubert kwam uit op iets meer dan 74 km. zijn langste rit sinds meerdere maanden. Zelf had ik nog de goesting en de benen om 'n extra lus te maken. Maar eer ik daar aan begon, mijn eerste en enige pauze genomen in De Hoeve in Gellik. Via Zutendaal, Opgrimbie en La Butte aux Bois terug naar huis.
Op te merken is dat ik inmiddels de kaap van 6.000 fietskilometers gerond heb. En mijn gewicht bij aankomst: 66,6 kg. ook 'n specialeke.
En morgen, dan is het werken geblazen, de najaarssnoei in mijn tuin.
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben Eddy Meuris
Ik ben een man en woon in Lanaken (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 03/03/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen - fietsen - genealogie - schaken.
Ik ben Eddy Meuris