De vorige dagen en weken zat ik even in een dipje... de reden... het uitzichtloze saaie leventje dat ik nu leid... ook het gebrek aan contact met de buitenwereld... niet dat ik een echt partybeest ben maar bijwijlen wil je toch nog eens een gesprek met iemand voeren en dan liefst een gezellig praatje... maar juich medebloggers juich... ik heb in één week tijd 2 onverwachte bezoekers gekregen en... alsof het niet op kan... goed nieuws ook... zoals ik al vroeger vertelde zaten we zonder vaste lijn... ik had mijn contacten per mail verwittigd maar ja... ze lezen dat... of niet... en vergeten het... mijn nicht... die ik al als familie had afgeschreven... stond plots voor de deur... zij kreeg steeds "occupé" op de telefoon en kwam dan maar zelf van Kalmthout met trein en bus naar ons... tot mijn heel groot plezier... we hadden een gezellige babbel en ik heb ze terug van mijn zwarte lijst gehaald... gisteren kwam een clubvriend aanwaaien en weer hebben we kunnen bijpraten... nu het goeie nieuws... mijn vaste lijn is terug aangesloten na 10 maanden en ontelbare klachtmailtjes naar Scarlet... één ding moet ik ze aangeven... Scarlet had er wel begrip voor en heeft al die maanden geaccepteerd dat ik 10 euro van de maandelijkse factuur aftrok... dat mag ook wel gezegd worden... voilà mijn week was goed en ik voel me al stukken beter... de zon is ook weer terug... gisteren wat in de tuin onkruid gespot en uitgeroeid en als het weer zo blijft wordt het een tuin-lig-lezen-namiddag na gedane arbeid... ik ga ervan genieten want de vorige dag kreeg ik plots de onbedwingbare drang om eens de ladder naar boven te sleuren en de bovenkant van alle hoge kasten in de living... dat zijn er drie... een goeie beurt te geven... zo te zien was het hoog nodig... nu staan de vazen en borden erop weer hun kleuren te showen want de sukkels waren stofgrijs geworden... en passant de lusters ook afgestoft... tja alles wat buiten mijn armbereik is wordt gewoonlijk vergeten en... aangezien ik korte armpjes heb... hm hm hm...

Dat was het goede nieuws dus en aangezien goed nieuws niet dik gezaaid is en je er spaarzaam  mee moet omspringen ga ik afsluiten nu en me wijden aan de minder leuke zaken zoals opruimen en afwassen en strijken en... en... en... de rest is stilte.

20-08-2019 om 09:56 geschreven door Myette

De wijsheid komt met de leeftijd... ammehoela... toch niet bij mij dan... veel van mijn kennissen trekken zich niets aan van politiek en kijken zelfs niet naar het nieuws en zij leven in zalige onwetendheid... en ik... domme mie... vanaf dat ik FB ontdekte lees ik wat er gaande en staande is in onze Belgische politieke heksenketel... ik lees en erger me... en wat nog erger is ik reageer erop met als gevolg dat ik soms de wind van voren EN achteren krijg van ongelijkgestemde minkukels die alleen kunnen converseren door verwensingen en beschuldigingen... tant pis... na de eerste keer doet het me niets meer en ga ik dapper door met mijn opinie te spuien... dat is nu gedaan... finito... ik ben er eindelijk achter gekomen dat al dat politiek gekibbel pure komedie is... ja EINDELIJK... ik had al wel zo'n grijs vermoeden maar mijn eerlijke en naïeve ziel had toch zo haar twijfels... die zijn compleet verpulverd nu... ik ga me bij de gelederen voegen van de zalig onwetenden... is dat de langverwachte wijsheid misschien?

Natoken wil me altijd maar weer aanporren om te bloggen maar ik denk vaak dat dat ook vergeefse moeite is... in tegenstelling met de superbloggers die miljarden lezers hebben alhoewel hun blogs grotendeels bestaan uit plaatjes... versta me niet verkeerd... er is niets mis met mooie plaatjes en ik bewonder de makers ervan voor hun geduld en kunne want mij lukt het niet... is er bijna niemand die hier eens komt lezen en de moeite doet een reactie te plaatsen... dat is ontmoedigend... ik voel me dan als de een of andere idioot die staat te roepen in een lege kamer... maar dan twijfel ik weer want dat schrijven van mij is een uitlaatklep... een klep die ik soms nodig heb want ik kan bij wijze van spreken tegen 't manneke uren aankleppen zonder een reactie te krijgen... nu ga je denken : "ach dat mens is het wel gewend" maar toch zou het tof zijn als er al+ eens iemand binnen springt in die lege kamer om "hallo" te roepen... dromen mag toch nog zeker.

De vorige week en weken waren niet om over naar huis te schrijven... buiten het gewone huiswerk en boodschappen doen en me kwaad maken op de politici deed ik niet veel... ja ik las en las en las met als tussendoortje een puzzeltje en wat op de PC tokkelen... niets opzienbarends dus... gewoon saai... ik ben in een sleur terechtgekomen die verdovend werkt... soms plan ik iets en voor het zover komt vind ik het teveel moeite en blijf liever thuis... ik voel me vaak moedeloos... niet depressief nee gewoon lusteloos... ik zal mezelf eens dringend bij het nekvel moeten grijpen.

13-08-2019 om 10:41 geschreven door Myette

Ik weet niet of jullie dit zullen appreciëren maar ik heb me echt uit mijn lethargische toestand moeten worstelen om tot hier te geraken... de dagen rijgen zich aaneen als de kralen van een stikvervelend halssnoer... je weet wel zo eentje met allemaal dezelfde pareltjes... zelfde grootte... zelfde kleur... met maar één hoogtepunt nl. een bezoekje aan de gynecoloog... als hoogtepunt van mijn week wil het iets zeggen over mijn toestand... ach ja ik zou nog vergeten dat de kapster een half uurtje binnen was om mijn toch al korte manen nog wat korter te maken... de vorige weken was het te warm om buiten te komen en daarna was er steeds die dreiging van regen... ik heb nu mijn hoop gevestigd op volgende week... zou het lukken om er eens uit te glippen... alleen... manlief wil altijd mee en geloof me... dat is meer een last dan een genoegen... ofwel zeurt hij over alles en nog wat... als ik maar even voor een etalage blijf stilstaan sleurt hij me vooruit... ga ik een winkel alleen binnen is hij verdwenen als ik terug buiten kom... kortom je kan het geen ontspanning noemen en aan wat ontspanning heb ik dringend nood... gelukkig heb ik boeken en de computer... ik ben momenteel aan 4 verschillende boeken bezig... eentje op de homecomputer... eentje op mijn smartphone... eentje op mijn tablet en eentje op papier... elke keer dat ik de kans zie lees ik enkele pagina's... je kan het vergelijken met een stiekeme dronkaard die overal flessen verstopt... ik had een lieve mamma maar dat was ook een dwangmatige babbelaarster en als verslaafde boekenverslindster ging ik als kind vaak met mijn boek op het toilet zitten in de hoop dat mamma mij ou gerust laten... toen ik pas getrouwd was en 's avonds na het werk me neerzette met een boek kreeg ik weer met hetzelfde probleem af te rekenen... manlief... zelf geen lezer... begon dan rondjes te lopen tot ik het op mijn zenuwen kreeg en mijn boek neer legde... dat werd minder met de tijd omdat hij andere bezigheden zocht en vond... de laatste tijd echter begint hij weer meer en meer aandacht te vragen...  ooit zal ik er spijt van hebben weet ik maar ik kan me alleen ontspannen in een hoekje met een boekje... ik ben er niet fier op en de schuldgevoelens gaan me overvallen als het te laat is... het grote probleem is dat man en ik tegengestelde polen zijn... totaal... volledig... compleet.

05-08-2019 om 19:59 geschreven door Myette

Huize Myette is niet voorzien van airco en voelde de voorbije dagen meer aan als een martelkamer dan als een gezellig thuis... gewoonlijk laat ik zon en lucht vrij binnenstromen maar ik hoorde langs alle kanten dat het beter is alles af te sluiten... ik volgde die raad op en zat 2 dagen lang in een duf en donker huis op mijn knokkels te bijten met als enige afwisseling een dutje in onze redelijk koele op het noorden liggende slaapkamer... resultaat : buitentemperatuur 32° - binnen 31°... volgende hittegolf laat ik de boel de boel... momenteel is het hier fiks maar gezapig aan het regenen dus moest ik noodgedwongen weer alles afsluiten... deze ochtend alles open gegooid maar die verdikkese hitte wil maar niet weg... het zit overal ingebakken... zelfs alles wat in de kasten zit voelt warm aan... dat gaat nog even duren voor alles weer normaal wordt... raar maar waar ik snak naar het einde van de zomer... mijn lijf is echt niet gemaakt voor zulke helse temperaturen... ik zal me de rest van mijn leven maar beter goed gedragen zodat ik niet in de hel kom want ik ben hitte beu.

Dit wordt een heel kort logje omdat ik echt niets beleefd heb... zelfs die dutjes waren saai en droomloos... misschien komt zoon vanavond... tenminste als Kiko genezen is... ik probeerde te bellen maar kan hem niet bereiken... de hond heeft een kaakgezwel en in de dierenkliniek hebben ze het moeten open snijden en een drain aanleggen... nu afwachten of het terug gaat zwellen want dan wordt het een drastische operatie... zoon in alle staten... zijn hond is zijn baby.

27-07-2019 om 14:57 geschreven door Myette

Onze huidige wereld wordt gekenmerkt door codes... code geel, oranje, rood... deze week zitten we in rood... wat betekent dat het er heet aan toe zal gaan... vroeger zat ik ook wel eens in rood maar dat was dan op mijn bankrekening... we worden overspoeld door waarschuwingen zoals : water drinken... uit de zon blijven... geen zware inspanningen doen... etc. etc. en dan ga ik het nog niet over al die andere zaken hebben zoals roken... alcohol... stress... enz. enz... voortdurend worden we op de vingers getikt en gezegd wat we wel of niet mogen doen... je kan je computer niet openen of de verboden en aanbevelingen stormen op je af... ik krijg er gewoon de kriebels van... zijn de mensen zo dom geworden dat ze zelf niet meer kunnen beslissen of ze willen drinken of niet... ik lees vaak dat je moet luisteren naar je lichaam... wel dat lijf van mij weet goed wanneer het honger of dorst heeft en wil er niet van weten noodgedwongen te worden gevoederd of gedrenkt... uit de zon blijven doe je vanzelf als je voelt dat je er niet meer tegen kan... en je moet goed gek zijn als je in een hittegolf met je meubels gaat lopen sjouwen... ja het is heet maar ik hoorde vroeger toch oudere mensen met weemoed praten over de zonnige en warme zomermaanden... die mensen werkten gewoon door... ik herinner me nog dat ik en sommige collega's tijdens een hittegolf op kantoor zaten met onze voeten in een badje water... dat kantoor lag op het zuiden met enorme ramen zonder afscherming en wij zaten de hele dag gezellig te braden... en ja we puften en klaagden en zweetten maar het werk mocht niet onderbroken worden... dus voeten in het water en natte doek rond je nek en travakken... en wij vonden dit heel normaal... niks geen code rood of geel of oranje.

Waarom deze bedenking...omdat ik net een mailtje kreeg van mijn ruitenwasser dat : "om gezondheidsredenen van het personeel de activiteiten in de namiddag worden stopgezet omwege de hitte en aangezien ik in de namiddag gepland stond word mijn wasbeurt uitgesteld... met excuses"... Als het waait werken ze niet om het gevaar... als het regent ook niet... nu blijkbaar ook al niet als het zonnig is... zijn we dus allemaal watjes geworden?

Na deze bedenking ga ik na het middagboke lekker in de tuin zitten in de schaduw van hele grote bomen... ik neem een boek mee en mijn gsm en mijn tablet en heel misschien ook een fles water om mijn goede wil te laten zien... of ik dat water ga drinken laat ik aan mijn lijf over want dat weet het best... ik weet wat jullie nu denken : "zij zal het wel eens zeggen maar zij moet niet werken" en ja gelijk heb je?

23-07-2019 om 11:41 geschreven door Myette

Even een klein verslag van de voorbije dagen... om te beginnen met de kapotte vriezer... die is de volgende dag al vervangen en hij doet het... dit schrijvende met één hand aan mijn houten computertafel... je weet maar nooit... de nieuweling slaakte heel in het begin enkele wanhopige piepjes en ik al even wanhopig piepte terug... na wat gefrummel kon ik het euvel vinden en nu staat hij in tevreden stilte zijn werk te doen... ik heb alles gewoon overgeheveld in de nieuwe en hoe het eruit zal komen later zullen we wel zien... zoals ik al zegde... onze generatie is wel wat bacillen gewend en we zullen het wel overleven... hoop ik toch.

Dat probleem verholpen was het tijd om het volgende aan te pakken... zijnde mijn zere heup... dus naar onze huisarts... na mijn uitgebreid verslag aan hem was zijn verdict : ontstoken pees... ik de tafel op en hij aan 't duwen tot hij de zieke pees vond... niet moeilijk want ik kwekte als een aangeschoten eend... nog eens geduwd. weer een kwek van mij... hij volgde die pees tot aan mijn voet met nog meer gekwek van mij... dan kwam de spuit cortisone en dat viel redelijk mee... ik was het kwekken beu en besloot enkel maar te steunen... naar huis gaan was pijnlijk en ik ben ook vroeg gaan slapen... slapen zonder pijn en wakker worden met benen die aanvoelden als gewone benen en niet als loden verhitte pijpen is heerlijk... ik wandel nu redelijk pijnloos rond maar wel heel voorzichtig als op eieren... en weer maar hopen dat het zo gaat blijven.

Ik ben nu heel gelukkig dat het geen heupoperatie wordt want dat was mijn schrikbeeld... ik heb al een heupprothese gehad en die operatie viel wel mee maar nu is de situatie thuis veranderd en 't manneke een week alleen laten aanmodderen is geen optie... "tel uw zegeningen" zegt men en ik ben ze nu aan 't tellen.

18-07-2019 om 10:11 geschreven door Myette

Nou moe en ik die dacht eens een rustige dag te hebben... toen ik deze voormiddag in de waskelder kwam stond mijn diepvriezer paniekerig te piepen... ik dacht eerst nog dat de deur misschien niet goed sloot maar helaas... het dooiwater lekte eruit... nu ik in paniek want in zo'n vriezer zit zowat een fortuin aan eetwaren opgeslagen... die sukkel stond waarschijnlijk al heel de nacht om hulp te roepen en niemand die het hoorde... toen ik naar de winkel belde kreeg ik warempel een heel arrogante dame aan de lijn... ze begon op te noemen wat het me zou kosten om een technieker te laten komen en die technieker zou maar eerst overmorgen kunnen... zeg dan maar "dada" tegen je eetwaren dan... het mens werkte me op mijn al overbelaste zenuwen en ik haakte af... na eerst de inhoud van de vriezer in de ernaast staande frigo te hebben gepropt ben ik in mijn straatkleren gesprongen en beval 't manneke hetzelfde te doen en reden we naar de winkel waar we het ding kochtten... dit welgeteld 6 jaar geleden en net uit extra garantie natuurlijk... ik ben de winkel binnen gestormd en heb mijn beklag gemaakt... tja... pech gehad want die vriezer zou normaal 15 jaar moeten halen... ik stelde hen voor het feit... iets van de prijs voor een nieuwe af of ik zou naar de concurrentie gaan... het werd dat extraatje... toen de verkoper me hetzelfde merk wilde aansmeren heb ik hem eens vernietigend aangekeken en hij loodste me vlug naar een ander merk... morgen zouden ze hem brengen... een Bosch... misschien... o misschien kan ik dan toch nog wat van mijn voorraad eten redden.

Zoals ik al vertelde... elke dag is er weer een ander probleem op te lossen... gisteren besloot ik mijn wederhelft alleen achter te laten in ons bed en de nacht door te brengen in het logeerbed... dat bed heeft een hardere matras en de bedoeling is te testen of mijn rug- en beenklachten minder erg zijn... ik heb goed geslapen... nu denk ik erover nieuwe matrassen te kopen maar 't manneke ligt zoals gewoonlijk tegendraads... alles wat nieuw is is voor hem taboe en geldverspilling... heb ik even chance dat hij zo gehecht is aan al wat oud is en versleten... toen ik vertelde dat ik die vriezer bestelde heeft hij de hele weg kwaad zitten pruttelen... ach wat... pruttelen doet hij toch wel zodoende trek ik het me niet meer aan en doe wat er moet gedaan worden zonder meer.

Nu ga ik wat van de ontdooide groenten opstoven zodat ik ze enkele dagen kan bewaren... wat vlees en vis betreft... we zien wel morgen wat er gered kan worden... gelukkig zijn wij van een generatie die is opgegroeid zonder frigo en vriezer en wat bacterien gewend... als ik die reclames op TV bekijk van vrouwen die de hele dag rond lopen huppelen met ontsmettende spuitbussen en geurverdrijvers en wat nog meer vraag ik me af hoe die watjes kunnen overleven in onze vervuilde huidige wereld... als mijn zoon in de frigo iets vindt waarvan de eetbare datum vervallen is gooit hij het pardoes de vuilbak in en ik... ik vis het er daarna weer uit... en we leven nog.

15-07-2019 om 12:07 geschreven door Myette

Elke dag duikt er hier ten huize van wel weer een ander probleem op... dit keer is het een lek in onze terraskoepel... ja wat dachten jullie... dat ik lek was... nee hoor ik kamp meer met droogte... ik voer een eindeloze en naar ik begin te beseffen een hopeloze oorlog met uitdrogingsverschijnselen... het geld dat we besparen door niet meer op stap te gaan besteed ik nu aan olietjes en kremekes allerhande... alles om huid en haar in redelijk aanschouwelijke aard te houden... dus... een lek op het terras opgedoken tijdens een hevige hoosbui donderdag ll... dat werd plakken en smeren met van die siliconen en nu bang afwachten of het lek dicht is... als er zoiets gebeurt is 't manneke in alle staten alsof de wereld aan het vergaan is... zijn wereld dan toch... en die wereld is bangelijk klein geworden... de mijne ook en het is niet alleen huid en haar die verdorren maar ook mijn humeur... ik kom de deur haast niet meer uit... alleen nog voor de wekelijkse aanvoer van voer... hoe dat komt... omdat mijn onderste ledematen het blijkbaar beu worden mij te moeten dragen en ze laten het luid en duidelijk weten door pijnscheuten af te schieten wanneer ik een poging doe ze aan het werk te zetten... ik ben niet dadelijk in paniek van een pijntje hier en daar omdat ik al levenslang geplaagd wordt door reuma dus mij zal je niet dadelijk naar de dokter zien rennen... ik heb het zowat 2 maanden aan-gezien en -gevoeld en de maat is vol... vannacht weer pijnlijke woeluren in en uit bed doorgebracht en heb dan maar ten einde raad een afspraak gemaakt met de huisarts... ik vrees dat dit weer zal uitdraaien op een reeks onderzoeken maar zo gaat het niet langer.

Ik zocht een plaatje om mijn blog wat op te sieren en vond het bovenstaande... er was die speciale "klik"... zo voel ik me momenteel... daarom!

13-07-2019 om 15:36 geschreven door Myette

Men beweert dat je hoe ouder hoe wijzer wordt... en ik geloofde dat... misschien zijn er wijze oude mensen op deze aardbol maar dan vindt je die toch niet in huize Myette... gisteren hadden we onze blogmeeting... 13 jaar geleden leerden we elkaar kennen via sennet en de blogs... na een tijd vonden we dat we elkaar toch eens moesten ontmoeten in de echte wereld en daar we allemaal van Antwerpen zijn kon dat en zo gebeurde... elke eerste vrijdag van de maand komen we bijeen voor een drankje en een babbel... ik voelde me al de hele week belabberd maar ik raapte mijn gebeente en omliggend materiaal bijeen... trok mijn sandalen aan en ging op weg... eigenlijk ging ik niet maar werd gereden door een van de lieve blogmaatjes die me kwam oppikken... we installeerden ons op het terras en ik bestelde roekeloos een Duvel... we babbelden honderduit... dronken nog wat en knabbelden wat... dan werd ik door een andere lieve blogvriendin naar huis gebracht en ik nodigde haar en haar echtgenoot uit om nog iets te drinken... zij vroeg een gin-tonic en ik dronk uit sympathie hetzelfde... grove fout van mij want ik werd genadeloos afgestraft... een vreselijke nacht was het gevolg met buikpijn... hoofdpijn en op de koop toe een reuma opstoot zodat ik de hele nacht heb liggen woelen als gek... in mijn jonge jaren draaide ik mijn hand niet om voor een nachtje zwaar doorzakken maar helaas dat was toen... ik zou stilaan moeten weten dat mijn grens ligt bij 1 alcoholische consumptie maar... zoals ik al opmerkte... de wijsheid is nog niet tot mij doorgedrongen... zal dat ooit gebeuren... ik vrees van niet... of misschien ligt de oorzaak bij het gebrek aan oefening... misschien???

Ach wat... een kermis is een ranseling waard zij mijn neef altijd en die heeft heel wat ranselingen gekregen... het was gezellig gisteren en mijn accu is weer wat opgeladen want die stond verdacht plat... ik ben niet echt iemand die altijd de wijde wereld wil intrekken maar teveel thuis zitten is ook niet gezond.

06-07-2019 om 15:55 geschreven door Myette

Hoeraaaaaa... er waait een fris briesje door onze tuin... zo fris dat ik warempel even naar binnen vluchtte om terug op te warmen... zodoende mogen jullie nu het genoegen smaken nog eens iets te lezen van mij... blij zeker... het is jullie geraden!

Door dat briesje is mijn hersenpan terug uit zijn sluimertoestand gewaaid... tja een hittegolf is echt niet mijn ding... ik zag het levenslicht einde november... eigenlijk zag ik nog niet veel toen... het was midden in de nacht en mijn ogen zaten zeker nog vol water... dit om te verklaren dat ik me beter voel in een koele omgeving dan in een broeikas... en het is vandaag dus koeler... buiten dan toch... ons Polleke (de schildpad) die de vorige dagen driftig over en weer holde in de tuin heb ik vandaag nog niet gezien... die zit zich in een hoekje af te vragen waarom het plots minder warm is.

Straks komt de pedicure mijn voeten verwennen en kan ik de buitenwereld betreden met versgelakte teennagels... niet dat die buitenwereld daar gaat van wakker liggen... als je oud bent wordt je gewoon onzichtbaar... de tijd dat jongens mij achterna floten is helaas voorbij... in die tijd mochten jongens dat nog doen zonder opgepakt te worden voor seksuele intimidatie... ik voelde me er toen nooit door bedreigd... integendeel... als ze het niet deden was ik ongerust... dacht dan dat ik er bar slecht moest uitzien... het kan verkeren zei die man... hoe heette hij alweer?

Ik vrees dat dit alles is voor vandaag... in mijn bed vanmorgen had ik enkele diepzinnige gedachten... spijtig genoeg zijn ze verdwenen samen met het ontbijt en het tandenpoetsen nadien... moest ik ze ooit terug vinden zijn jullie de eersten om ze te horen... nu moet ik even mijn voeten te weken zetten voor de pedicure komt.

01-07-2019 om 15:39 geschreven door Myette

En we zijn weer enkele snikhete dagen verder... dagen dat je in de vroege ochtenduren rappekes doet wat er gedaan moet worden in huis... daarna bind je een natte doek om je nek en je gooit je ergens in de schaduw neer om te liggen zweten... vandaag is de kapster mijn al korte pieken nog wat komen inkorten... ik begon stilaan te denken om mijn haar weer eens te laten groeien maar heb besloten dat het echt niet het goede moment is om nog meer haar te kweken... eigenlijk is het niet het goede moment om ook maar IETS te doen... te warm... ik ben de hitte al dik beu en de zomer is nog maar net begonnen... het beetje energie dat er nog in mijn lijf zit wordt er door opgeslorpt zodat ik me voel als een oude natte dweil... het goede nieuws is dat mijn nieuwe wasmachine het prima doet... dat mijn friteuse ontvet is en verse olie heeft gekregen en dus klaar staat voor de volgende seance... dat dochter en haar man kwamen eten vrijdag en dat het gezellig was... ik vermoed dat jullie nu denken : "so what" maar spijtig genoeg beleefde ik geen avonturen... misschien later als het wat frisser wordt... nu ga ik mijn bed opzoeken... ik hoop dat mijn nieuwe poetshulp morgen toch nog komt opdagen anders ben ik weer de pineut.

25-06-2019 om 23:02 geschreven door Myette

OEF... ik kan mijn kop terug vantussen mijn schouders halen... zonet een kort maar hevig onweer gehad vlak boven ons en ik ben er nog steeds bang voor... de tuin heeft wel zijn rantsoen water voor vandaag gekregen... van water gesproken... gisteren was het het dagje wel... de wasmachine was midden in haar witwas-programma blijven steken en was met geen macht te bewegen verder te werken... de was lag nog in het sop te sudderen dus als je de deur opende kwam er overstroming... wij dus naar de winkel... een technieker laten komen kost alleen al 70 euro... dan nog minstens 1 werkuur en "misschien" vervangstuk(ken)... zodoende maar besloten een nieuw te bestellen... dat zouden ze vandaag al komen brengen en ik zit nu in blijde verwachting... 

Thuisgekomen aan de taak begonnen de was uit de machine te halen... een zeer natte klus... dan die was met de hand spoelen met behulp van enkele emmers water... rapper gezegd dan gedaan want er zaten veel badhanddoeken in en die slorpen ontzettend veel sop op... gelukkig was het mooi weer en kon ik alles te drogen hangen op een rek in de tuin... de volgende taak was de hoek waar de nieuwe machine moet staan uitmesten... iets dat hier ook niet elke week gedaan wordt... na gedane taak hing ik vol stof- en spinnenwebben en droop ik van het zweet... heb mezelf dan te drogen gelegd in de tuin... 

Toen ik de factuur ging opzoeken van mijn oude machine viel ik weer van de ene verbazing in de andere... ik die dacht dat onze TV nog nieuw en fris was kwam tot de ontdekking dat het ding ook al 9 jaar oud is... ik zal maar al gaan sparen voor de volgende want tegenwoordig doe je met al die apparaten niet veel langer dan 10 jaar... ik heb ooit een frigo Electrolux gehad die meer dan 30 jaar onvermoeid heeft gewerkt... op het laatst werkte hij dag en nacht tot hij er plots bij neerviel... DAT waren werkers... die vind je niet meer... iets waar zoon zich altijd kwaad over maakt... hij krijgt regelmatig van die jonge gastjes mee op het werk om wegwijs te maken en die zijn dan na 1 dag "werken" de volgende dag al ziek... een burn out waarschijnlijk... tja ze zijn dan ook NA de oorlog geboren... 

19-06-2019 om 09:28 geschreven door Myette

Even verpozen... heb ik altijd al zo'n mooi woord gevonden... verpozen... en een pauze heb ik echt nodig... gisteren lag ik in mijn bed nog wat te doezelen en plots kwam er een idee in me op... ik zou mijn stoomstrijkijzer-generator eens kunnen ontkalken... tja ik las net iets over de schade aan je ijzer als je dat niet regelmatig doet... dus... na het ontbijt begon ik met moed en volharding dat ding van zijn kalk te bevrijden... een werkje met verlengingen want je moet eerst spoelen... dan vullen met azijn en water... opwarmen... laten intrekken... terug spoelen... vullen met vers water... opwarmen en even strijken... heel dat proces duurde enkele uren want een heet en logzwaar geval kan je niet zomaar even aanpakken... een zucht van opluchting toen het gedaan was en de rest van de dag heb ik mezelf beloond door een van mijn bib boeken te lezen... nu zou je denken dat ik er genoeg van had maar nee... vandaag weer hetzelfde... in mijn bed liggen denken dat de koffiezet ook wel een beurt mag krijgen... nadien kreeg ik het in mijn stomme kop ook de dampkap eens te ontvetten... iets dat rapper gezegd dan gedaan is... weer enkele uren met dat ding staan worstelen want ik moet bekennen dat ik die klus altijd maar uitstel tot dat ding eruit ziet als een volgepropte honingraat... de filter ligt nu te drogen en ik ook.

Morgen komt mijn fritesketel aan de beurt... nog zo'n vette ambetante job... maar als dat uit de voeten is kan ik met een zuiver en van schuld verlicht  gemoed genieten van enkele vetloze weken.

Misschien moet ik in het vervolg maar direct uit mijn bed wippen voor ik weer van die rampzalige ideeën krijg in doezel toestand.

14-06-2019 om 17:07 geschreven door Myette

De grote aftakeling is begonnen... volgens wat ik ooit las begint men al aan aftakelen eens je 21 jaartjes op deze aardbol gevierd heb... je staat dan de volgende dag op met een kater en dat is de start voor de verdere afbouw van je lijf... ik ben zoals men zegt "een krakende wagen" altijd geweest... omdat ik niet goed tegen sleur kan wisselde ik vaak af... de ene dag een pijntje in de rug... de volgende dag was het een teen of ander onderdeel dat zeer deed... en zo ging het verder... aan afwisseling geen gebrek... maar nu begint het wel serieus te worden... vandaag naar de dokter voor bloedafname en een van mijn recentste klachten... verdict... arthrose aan de rug met tintelingen in benen en voeten en soms hevige pijnscheuten... wat doe je eraan... niets eigenlijk... je ondergaat het gebeuren en hoopt dat het niet veel erger gaat worden... deze laatste weken werd mijn arme lijf toch wel ernstig aangevallen... mijn hart loopt over van medelijden.

Wat gebeurde er nog de laatste weken... niet veel... eigenlijk niets... ik liet de wasmachine draaien... streek hetgeen die machine me afleverde... verkortte wat broeken van 't manneke... liet mijn voeten verzorgen en mijn haar bijknippen... streelde de hond van zoon en had een babbel met dochter... allemaal enorme spannende zaken zoals je ziet... ik vergeet nog iets... ik trok ook nog wat onkruid in de tuin uit en gaf Polleke eten... boeiender werd het niet.

Terwijl ik hier mijn hart uitstort is het buiten aan 't donderen en regenen... goed voor de patatjes zeker... maar ook lekker voor het onkruid want dat groeit en bloeit dat het een lieve lust is... vertelde ik al dat die 5 dode bomen weg zijn... zoon heeft ze komen omhakken en ik mis ze eigenlijk niet... de andere bomen en struiken krijgen nu meer ruimte en je ziet ze herademen... ik moet alleen 't manneke in het oog houden en in toom want die loopt elke te speuren wat hij nu weer eens kan wegsnoeien... en als het regent begint hij hier in huis te zoeken wat weg kan... ik moet dan mijn stem verheffen om mijn spullen te verdedigen... het kan verkeren... vroeger was hij de grote vergaarder die niets kon weggooien.

04-06-2019 om 21:18 geschreven door Myette

Porren, porde, gepord... er zijn van die mensen die fantastisch kunnen porren en er zijn anderen die altijd gepord moeten worden... ja Nancy... het is weeral een tijd geleden dat ik op de biecht kwam hier... de reden is dat ik... of liever mijn rug... in panne viel en ik meer dan een hele week mijn tijd verdeelde tussen relax en bed... meestal plat op mijn rug in bed... en in die houding is het nogal moeilijk schrijven... trouwens ik had er ook geen zin in... vandaag ging het ietwat beter en... aangezien de was en de strijk en de rest de hele week waren blijven liggen waar ze  lagen ... begon ik vol goede moed aan het bijwerken van bovengenoemde zaken... ik denk dat ik wat overijverig te werk ging want na dit aangeporde blogje moet ik dringend weer gaan rusten... tja de wil is er wel maar het vlees is zwak... morgen komen de boodschappen aan de beurt... woensdag komt de poetshulp... hoop ik... en als ik dat allemaal overleefd heb zie je me misschien weer verschijnen... tot sjuus!

27-05-2019 om 20:07 geschreven door Myette

Onze tuin ziet er heel wat frisser uit nu... gisteren kwam onze lieve zoon aangesnord op zijn machine... ditmaal een BMW want de vorige vertoonde meer en meer mankementen en was niet meer veilig... die vorige was een opvallend beest volgeplakt met doodskoppen tot mijn gruwel... de nieuwe is van een saai leigrijs zonder versierselen... een teken dat zoon eindelijk volwassen wordt... vraagteken... die motor heeft ook reuzachtige zijzakken en die herbergden alle zaken nodig om bomen fatsoen bij te brengen... zodoende zijn de meeste slachtoffers van de lange hete zomer van 2018 verwijderd en zitten we nu met gaten die weer gevuld moeten worden... liefst met heel vlug groeiende struiken want we hebben geen 20 jaar tijd meer om ze te zien groeien... toen we hier ons huisje wilden bouwen kochten we een braakliggend stuk grond en moesten we van 0 beginnen... een hele uitdaging voor jonge mensen... dat stuk grond is in de loop van de tijd uitgegroeid tot een weelderige stadstuin waar we heel veel plezier aan beleefden... en nog altijd.

Dat brengt me op een ander onderwerp... we gingn beiden op controle bij de tandarts... eerst werd 't manneke zijn eetkamer grondig gepoetst wat hij zonder gekerm doorstond... heel wat anders dan hoe hij zich thuis gedraagt... toen ik aan de beurt kwam moest ik eerst een foto en het verdict was dat de tandarts het niet meer zag zitten mijn gammele gebit nog te redden... mijn tanden zijn het gewoon beu dag in dag uit steeds maar te moeten knabbelen en willen op pensioen... nu zit ik in zak en as want zal weer eens afscheid moeten nemen van mijn vertrouwde medereizigers... ze zijn en waren nooit mooi... meer lastposten... maar ja ze zijn een deel van mij... het wordt een trieste periode voor mij want... ijdel zoals ik ben... ik zie me de deur niet uitgaan met zo'n lege mummelmond... hoe ik dat ga oplossen weet ik nog niet... en nu... hoe zou het ook anders kunnen... begint man plots te klagen over tandpijn terwijl hij enkele dagen geleden bij de tandarts zat en niets voelde... rara... zal ik het negeren of???

18-05-2019 om 10:39 geschreven door Myette

Tot mijn schaamte moet ik bekennen dat ik de onhebbelijke en verfoeilijke gewoonte heb om elke dag op FB te gaan rondneuzen... soms valt het mee en kan ik eens een geniepige glimlach te voorschijn toveren maar meestal lees ik ook allerlei rare of gekke maar ook trieste zaken... wat de rare betreft OK daar kan je je eens over verbazen... de gekke doen me mijn kop schudden... de trieste blijven dan weer uren in diezelfde kop hangen... wat me wel... ook tot mijn schaamte... woedend maak is wat onze politici uitspoken... ze doen maar... nemen besluiten zonder ons te raadplegen want wat zijn wij nu eenmaal... gewoon kiesvee... maar nu wordt dat kiesvee plots overstelpt met beloftes en gepaaid en over hun bolleke gestreeld dat het een lieve lust is... denken die heren en dames nu echt dat we hen nog geloven... wat ze al die jaren in de regering gewoon aan hun botten lapten gaan ze nu eens rechttrekken... jawadde... ze behandelen ons echt als onnozele schapen maar vergeten dat die schapen ook kunnen denken en een mening vormen... ik heb gezegd!

En nu dit van mijn overbelaste lever is gewenteld kan ik overgaan tot de orde van de dag... de gewone orde dus zijnde vandaag poetsen... en dit met een kersverse poetshulp... mijn super-de-super hulp kreeg een betere job aangeboden en heeft me verlaten... ik zat dus in angst en vreze te wachten op de nieuwe die maar niet kwam opdagen... ze belde dat ze onderweg was met hindernissen... tja dat kan gebeuren natuurlijk... na een rondgang door mijn hutje met aangepaste uitleg begon ze aan haar werk... ze is vriendelijk... gewillig... doet wat ze gevraagd wordt maar... het is niet de super-de-super waar ik verwend door was... helaas... c'est la vie.

Vandaag nog een droevig nieuws gehoord... Doris Day is dood... al jaren niets meer van gehoord... ze was 97 en zeker niet in de wieg gesmoord maar toch... het duwt je weer met je neus op het feit dat je dagen geteld zijn en het brengt herinneringen boven van cinema bezoekjes met Doris in de hoofrol samen met o.a. Hudson in van die gezellige en kuise familiefilmpjes waar man en vrouw nog steevast in lits jumeaux sliepen met vrouw in nachtpon en man in lange boxershort en waar het licht in de slaapkamer altijd uitging wanneer het spannend werd... ach nostalgie... dat is nu wel anders... al bij de eerste date rukken ze elkaar de kleren van het lijf... die gasten tegenwoordig kennen geen geduld meer... en ze bespringen elkaar als wilde beesten... het ziet er soms best pijnlijk uit.

13-05-2019 om 20:19 geschreven door Myette

Voor alle moeders die niet van Antwerpen zijn

12-05-2019 om 11:07 geschreven door Myette

De aandachtige lezer weet intussen al dat ik een hartgrondige hekel heb aan sleur... en ja ik "sleurde" me de vorige dagen door het leven... niets om over te "stoeffen" dus... en wat ik nog het ergste vind is dat er niets om te lachen was... om gezond te blijven heb je elke dag een lach nodig... ook een appel maar die is gemakkelijker te vinden dan een lach... ik probeerde mezelf onder de oksel te kietelen en werd er alleen zenuwachtig van... een mop vertellen aan 't manneke gaat ook al niet want hij verstaat het niet en  een mop uitleggen is onbegonnen werk... soms neem ik mijn toevlucht tot FB en soms staat er een leuke videootje op maar meestal lees je krantenkoppen over moorden... verkrachtingen... misdaden allerhande... zaken die mijn boerenverstand met verbijstering vullen... soms schrijf ik een reactie en krijg dan van sommigen "likes" maar ook veel boze en gemene antwoorden van lieden die mijn reacties niet "liken" en ook dat kan me niet aan het lachen krijgen.

Gisteren sleurde ik 't manneke mee om wat te winkelen... na de hele week binnen te zitten moest ik buiten... de bus op... wat rondgestruind... terug de bus op naar huis... zucht van verlichting... nee ook dat is niet meer om te lachen.

Vandaag wordt de mama van schoonzoon begraven... aangezien het in Mechelen gebeurt en dit voor ons te moeilijk is werden we ontslagen van onze aanwezigheid... schoonzoon en dochter zijn erg triest want schoonmama was een goed mens... al heel lang op de sukkel... de laatste weken wilde ze er zelf uitstappen en nu is ze uit haar lijden verlost... triest voor haar zoon maar ook een opluchting want je moeder zien lijden is n iet bepaald een pretje.

Ik ga nu nog even zoeken naar een lach... met een kleintje zou ik al blij zijn... wat me echt zou helpen is een "slappe lach"... bezorg me er ene en je hebt mijn eeuwige dank.

08-05-2019 om 15:59 geschreven door Myette

Allee mijn dag begint weer goed... slecht geslapen door rugpijn... net toen ik door mijn dagelijkse sanitaire handelingen was gesukkeld... door die geblokkeerde rug zijn de simpelste zaken moeilijk... kreeg ik telefoon van mijn extra super goeie kuishulp dat ze een andere job kreeg aangeboden en dus moet ik maandag weer beginnen met een andere... driemaal snik snik snik... ik had nog nooit zo een goeike gehad en nu ben ik ze kwijt... ik draag vandaag alleen maar zwart denk... en LAP... terwijl ik hier mijn verdriet zat uit te huilen kwam 't manneke in alle staten binnen rennen omdat buurman voor onze garage staat en hij met de auto buiten wilde... ik zegde hem te gaan bellen en toen zegde hij weer dat de bel afgezet was... man kwaad... dus sleurde ik die rug de stoel terug uit en ging zelf aanbellen... bel werkte en buurman gaat zijn wagen verplaatsen... nu zit ik gewoon te wachten op de volgende calamiteit.

Ik mag nog van geluk spreken dat die rug zich zondag koest heeft gehouden want toen moesten we naar Planckendael... dat is gebeurd en het weer viel ook nog mee... alleen soms wat miezer maar gelukkig geen grote stortbuien... beestjes hebben we niet veel gespot... de meeste waren wijselijk ondergedoken en zaten te wachten op beter weer denk ik en ik kan ze geen ongelijk geven... wat Planckendael betreft... het is meer een pretpark dan een dierentuin... voor de kindjes pret genoeg... speelparken... klimtuigen en constructies waar ze in en uit kunnen klimmen... we hebben kilometers gewandeld door Azië in een dorp Kerala genaamd... veel dorp weinig dieren... dan Afrika met weer een dorp en luttele dieren... Amerika met een Western Shop... Europa waar we nog het meeste plezier beleefden aan de konijn tjes... Oceanië... en maar de routes volgen in blijde verwachting met als gevolg dat we allebei PAF zaten en dolblij waren toen onze bus verscheen voor de thuisreis... enfin ik heb Planckendael gezien en van mijn "nog te doen lijst voor mijn dood" geschrapt... wij volgen op TV verscheidene "Het Gemeime Leven Van de Zoo" programmas en daar zie je de dieren veel en veel beter en weet je... veel minder vermoeiend.

02-05-2019 om 09:58 geschreven door Myette