Ik las hier enkele reacties op mijn aankondiging en de moed zonk me bijna in de schoenen want ik vrees dat jullie verwachten dat ik hier ontstellende onthullingen ga doen... niet dus... zoals ik al vermelde... ik heb een heel gewoon leventje geleid zonder bloedstollende avonturen maar dit leventje begon wèl vóór de tweede wereldoorlog en ik bracht een groot deel van mijn prille jeugdjaren door in eerder povere omstandigheden.. ik zal het jullie niet kwalijk nemen als je onderweg zoudt afhaken... ik begon hiermee in een vlaag van zotternij en ben van plan ermee door te gaan... beschouw het maar als een laatste oprisping van gekheid.
Het prille begin
Ik werd, zoals zovelen vóór mij
geboren (uiteraard) in de meest sombere maand van het jaar nl. november, midden in de nacht, in een welbekend moederhuis in Antwerpen, toen nog door nonnen gerund, kan het nog triester
toen mijn moeder, na een langdurige en pijnlijke strijd, me eindelijk op de wereld gooide kreeg ze prompt een vloed (bloeding) die men met moeite kon stoppen, door de nonnen werd ze gedwongen me borstvoeding te geven alhoewel ze abces na abces kreeg tot ze het uiteindelijk mocht opgeven want ze maakte ook geen melk, daarna moest ze haar kerkgang doen om gereinigd te worden
zie je het voor je
la mamma die verzwakt door het bloedverlies met mij in haar armen naar het altaar moest lopen om gezuiverd te worden, het was meer strompelen
en toen ze eindelijk het altaar bereikte hing ik bijna ter hoogte van haar knieën te bengelen
gezuiverd van wat
natuurlijk hadden pa en ma vadertje en moedertje gespeeld anders had ze niet in verwachting kunnen geraken, maar waarom moest pa niet gereinigd worden, pure discriminatie noem ik dat.
Zo werd ik dan de boze wereld ingeschopt... mijn intrede in de wijde wereld verliep niet echt vlot... en weet je dat ik die maand november hartsgrondig haat en niet alleen omdat er dan elke keer een jaartje bijkomt.
|