Mannekes... ik vrees dat de zomer voorbij is... het is verrekt koud ook... en terwijl 't manneke en ik wat miezerig zitten te kleumen in een duchtig afkoelend huis kan die gekke kat van ons er maar niet genoeg van krijgen... dat beest wordt nog uithuizig in haar oude dag... komt alleen binnen om te eten en dan rap rap terug de tuin in... iets wat ze nooit deed vroeger... enfin elk diertje zijn pleziertje zegt men maar... en omdat ik het lezen een beetje beu ben duik ik nog maar eens in mijn verleden.

 -17-  DE MIDDELBARE

Ik was inmiddels 12 geworden en rijp voor de middelbare school… bij de nonnen kon je alleen “de naad” volgen en ik werd daar geparkeerd… naar mijn mening werd niet gevraagd… wat deden we daar… leren hoeden maken voor het schooluniform… “bavetten” (slabjes) naaien… de naaimachine leren gebruiken (nog met een trapper)… borduren… smocken… surfileren… knopen aanzetten en knoopsgaten maken… allemaal geen probleem voor mij tot men begon me patronen te laten tekenen… zelfs mijn “bavetten” trokken teuten naar alle kanten… ik had totaal geen aanleg voor de “naad” en ma en pa zagen dat ook in… hoe zou ik ooit de kost kunnen verdienen in die richting… ze staken de koppen bij elkaar en vonden de oplossing… de handelsschool… hierover later… in zalige onwetendheid van hun beslissing knoeide ik vrolijk verder… ons uniform was intussen aangevuld met lange zijden kousen en die kousen moesten opgehouden worden door een jarretelgordeltje… een onding dat ik hartgrondig verfoeide… die kousen kregen ook ladders en zo vlak na de oorlog was dat een dure affaire… die ladders moesten dan weer hersteld worden… "mazen" een kunst op zichzelf… sokken werden  ook nog gestopt... ik vraag me af of deze dingen nog onderwezen worden in de afdeling “naad en snit”… in deze wegwerptijd onnodig denk ik… hetgeen ik tijdens die korte periode geleerd heb is me trouwens goed van pas gekomen toen ik verloofd was en 1 avond per week ging helpen bij mijn tante Irma (de vrouw van die “zwarte nonkel”) die de kost moest verdienen als naaister… nonkel Leon en ik maakten er dan een spelletje van om ter vlugst een naad te “surfileren” of een zoom te naaien… nonkel was ziek toen hij uit de gevangenis ontslagen werd en kon niet meer aan werk geraken dus hielp hij zijn vrouw met naaien…  die tante maakte ook patronen voor mij en leerde me mijn eigen kleren te snijden en ineen te steken… ik heb er veel geleerd en zij was blij met onze hulp… die nonkel was ook een redelijk begaafd schilder… ik heb er enkele van hem in mijn huis hangen… mijn pa speelde ook viool maar dat was plichtmatig… als nonkel zijn viool bespeelde trokken de rillingen over je lijf… vlak voor zijn dood (hij had een ongeneeslijke nierziekte) begon hij nog Russisch te leren… het was werkelijk een speciale die nonkel van me en ook een moedig man... typisch een product van die tijd... wilde leraar worden en was er ook heel geschikt voor maar moest van zijn ouders de handel in... werd toen maar accountant.