-59- FORRIERES

Wij zijn 7 jaren lang telkens in juli naar ons châleke in Forrières getrokken… gelukkig hebben we er ook soms prachtig weer getroffen… in het laatste huisje kwam het tweede jaar een familie uit Antwerpen vakantie houden… een familie met vijf kinderen… twee jongens en drie meisjes… de meisjes waren direct weg van ons kroost en sleurden ze overal met hen mee alsof het levende poppen waren… toen zoontje het babystadium voorbij was werd hij door de oudste jongen onder zijn vleugels genomen en die leerde hem vissen en schieten… zoon was dolblij met “zijn grote vriend Seppe” en liep hem als een hondje achterna… dochter was de hele dag met de meisjes buiten… en wij… wij buurrtten met de ouders als wij toevallig eens geen bezoekers hadden… ’s avonds werden er spelletjes buiten gespeeld zoals een ring over een doel werpen waarbij het er soms heet aan toe ging… of kaarten… we maakten uitstapjes samen… trokken het nabijgelegen bos in om er bosaardbeitjes te plukken… dat bos was eigenlijk privédomein en toen we eens door de boswachter betrapt werden waren we op slag al ons Frans “vergeten”… die man gaf het dan maar op ons terecht te wijzen… heel vroeg in de ochtend trokken we er met een mand opuit om paddenstoelen te plukken… vrienden die bij ons logeerden hadden ons geleerd hoe we de eetbare konden herkennen en sindsdien vonden we het boeiend op jacht te gaan naar verse koeienvlaaien want daar in de buurt groeiden ze welig… de eerste keer dat ik ze eigenhandig plukte en klaarmaakte had ik er zalig van gesmuld maar tijdens de nacht werd ik wakker en voelde me echt niet goed… we hadden weer loges en ik wilde niemand wakker maken dus heb ik in stilte geleden en mijn naderende dood gelaten afgewacht want ik dacht dat er een vergiftigde was tussen geslopen en mijn laatste uur geslagen was… niet dus… ik was kennelijk te gulzig geweest… op een hete zomerse dag besloten we te gaan wandelen met onze bezoekende vrienden… de kinderen speelden bij de buren… de twee vrouwen in bikini… de mannen in zwembroek… met onze voeten door de Lomme, het plaatselijke riviertje… lekker fris en gezellig tot ik plots een snerpende pijn voelde in mijn voet en verbijsterd keek naar het roodkleurende water… een kapotte fles had me een lelijke snee bezorgd… ik bloedde als een rund… de vriend ging terug om zijn auto te halen en een plastic zak terwijl ik op mijn rug in het gras lag met mijn voet omhoog… de voet werd ingepakt in de zak en ik werd bij de dokter van ons dorp neergepoot… ja die van “ces pauvres gens”… die snee werd genaaid… toen de verdoving begon uit te werken die nacht heb ik… weer in stilte… wreed liggen pijn lijden… maar ja ik kan me niet herinneren ooit één vakantie te hebben meegemaakt zonder ongelukken.

Oei, 2x de dood van nabij in de ogen gekeken en het toch nog kunnen navertellen, dat is geluk hebben. Dus met die heup zal het ook wel in orde komen.

Dikke kus en tot de volgende...

21-02-2014 om 01:11 geschreven door Huismusje

Ik vind het leuk om nieuwe medebloggers op te zoek. Voor straks welterusten.xxx Patricia

20-02-2014 om 21:14 geschreven door linecia