-62- DE ZEE

Tja aan alles komt een eind zoals ook aan Forrières… toen onze châlet buren hun vakantie in het buitenland wilden doorbrengen besloten wij ook eens van decor te verwisselen en naar zee te trekken … op een winterdag nam echtgenoot een dag verlof en we reden de kust af… in ieder plaatsje stapten we af voor een kleine verkenningstocht tot we in Oostduinkerke aankwamen… het plaatsje beviel me dadelijk en daar wilde ik wel een maand doorbrengen dus wij op zoek naar een geschikt vakantiehuisje… de dame in het agentschap leidde ons rond van het ene ongezellige krot naar het andere tot we bij de Fitis aankwamen… dat was een tweewoonst villaatje aan de kant van het strand… het buurhuisje heette Tjiftjaf… voor degenen die het niet weten het zijn beide vogeltjes… en ook daar wilde ik wel een maand verblijven… op enkele meter van het strand… we moesten zelfs de baan niet over… we legden het vast voor de maand juli en vertelden de kinderen van onze vakantieplannen… die waren eerst teleurgesteld dat ze hun vriendjes uit de Ardennen niet meer zouden zien en wij zagen het eigenlijk ook met een bang hart tegemoet… en weer hadden we geluk… de Tjiftjaf was verhuurd aan een familie met ook twee kinderen… het meisje van dezelfde leeftijd als ons dochtertje en de jongen was even oud als ons zoontje en de eerste dag al toen we aankwamen en de wagen uitpakten kwamen die twee naar ons toe en sloten vriendschap met ons tweetal… van de vroege ochtend tot laat tegen de avond was het viertal op het strand te vinden en wij… de ouders… wisselden af om op te letten… zo konden wij soms ook eens er alleen op uit voor een fietstocht in de omgeving… ik had mijn veto gesteld… geen gasten meer tijdens de vakantie want ik wilde ook wel eens wat rust… tja vlugger gezegd dan gedaan… die gasten kwamen soms ongenodigd aanwaaien en dan kon ik weer vliegensvlug voer gaan inslaan… natuurlijk hebben we er ook stormige dagen meegamaakt en dan sjok je de kust af om wat te winkelen en een wafel te gaan eten… tijdens zo’n wandelingetje bracht zoon ons weer in een lastig parket… buiten aan een winkel stond een softice toestel en wat deed zoonlief… de pallepoot die hij was en nog is… hij trok even aan die hendel en het ijs spoot eruit en bleef spuiten tot er al een bergje op de grond lag en de eigenaar buiten kwam gestormd terwijl wij er als versteend stonden op te gapen… hij verweet ons dat we beter op onze kinderen moesten letten wat mij in het verkeerde keelgat schoot want ik heb nog steeds geen ogen op mijn rug… we moesten dat ijs betalen wat we natuurlijk deden… maar achteraf bedacht ik dat we eigenlijk hadden moeten eisen dat hij het ijs opschepte zodat we het konden meenemen… die dag kon er geen wafel meer af.

Tja, kinderen kunnen je soms in heel genante situaties brengen. 'k Heb er toch hard moeten mee lachen, ik zag het zo voor mijn ogen. Het softijs kreeg zoontje niet en een wafel ook al niet...ocharme het ventje!

Oostduinkerke heb ik vroeger ook vaak bezocht, mijn zoonlief verbleef er in de grote vakantie voor een maand met 'Zon en Zee" . Dochterlief was dan op datzelfde moment in Oostende en moeder reisde elk weekend op en neer op bezoekdag en boekte in Middelkerke een hotelkamer. Spijtig voor mij heben ze dat maar twee jaar gedaan, daarna wilden ze niet meer.

Dikke kus

09-03-2014 om 02:09 geschreven door Huismusje

nog steeds een rustig badplaatsje Myette , al is er in de loop der jaren ook daar duchtig bijgebouwd !!

ik moet lachen met jullie  ijs problemen  toen , kinderen hé , zitten altijd overal aan en als dat dan juist werkt , hahaha , 'k zie het zo gebeuren , dat ijs op .... de grond , en moeder ambetant !

ach , beter dan een gebroken been , zou ik gedacht hebben !

08-03-2014 om 16:51 geschreven door ani

Mooie herinneringen. Natuurlijk hebben we geen ogen op de rug, en daar profiteren die kleine snaken van. Maar die berg ijskreem op de grond. Waarom geen lepeltjes gevraagd en er bij gaan zitten. Het was immers betaald. Kus en tot sebiet.

07-03-2014 om 13:30 geschreven door Ludovikus

morgen duiken we eventjes terug in het heden he,we gaan genieten van het lentezonnetje,de eerste lentekriebels..misschien op 't terras,of ben ik te optimistisch!Tot dan!Dikke zoen van je kapoen!

06-03-2014 om 17:20 geschreven door lipske