Hier het vervolg van de soap... ja mannekes het moet me van de lever...

VERVOLG OPERATIE

Donderdagochtend lag ik in dat bed vastgebonden met aan de linkerkant een baxter met 3 zakken met allerlei spul en aan de andere kant een drain uit de wonde dus het bed uit kon langs geen kanten… toen de verpleger me kwam wassen vroeg hij waar mijn spullen waren en ik zegde hem het maar zelf uit te zoeken want ik was volledig onwetend aangezien zij mijn spullen hadden overgebracht... dacht ik toen... later hoorde ik dat 't manneke het zelf had moeten doen... enfin ik werd gewassen en verzorgd als een boeleke en was gelukkig dat de operatie al achter de rug was en ook gelukkig dat ik nog alleen lag… maar… tegen 10 u kwamen ze een bed inrijden met mijn nieuwe kamergenote… ze was 86 en verre van dement maar een compulsieve kwebbel… elke gedachte werd hardop uitgesproken zo van : “ik denk dat ik mijn ogen maar eens ga toedoen” en dan “ik denk dat ik ze nu maar eens ga open doen”… dit bij wijze van spreken natuurlijk… dat was nog niet het ergste maar de nachten waren een hel… het ogenblik dat ik mijn licht uitdeed en wilde gaan slapen begon de komedie… “ik denk dat ik eens ga bellen” en LAP ze belde… “zuster mijn poep doet zeer”… “zuster ik moet naar het toilet”… “zuster ik moet weer”… “zuster dat bed kraakt”… “zuster ik moet altijd hoesten” en zo voort en zo verder… ik lag daar dan met zware moordneigingen… dan was het 5 minuten stil en begon ze weer te kreunen… zo ging dat de hele nacht tot ik zaterdagnacht even uit mijn krammen ben geschoten… zo ook de nachtzuster die haar zegde dat het nu moest gedaan zijn… dan heb ik even 2 uurtjes kunnen slapen tot ze weer naar het toilet moest… overdag nam ik mijn boek vast en antwoordde gewoon niet meer tot ze het uiteindelijk opgaf… het ogenblik dat ze me even hoorde begon het weer van voren af aan… een eindeloos relaas over haar lavement met alle details erbij en dat dan aan tafel… als ze eens uit bed kwam om even enkele stappen te zetten klampte ze iedereen aan om te zeggen “ben ik niet flink, ik heb al 3 stappen gezet” en zo verder… als ik bezoek had van ’t manneke of de kinderen mochten we zo stil praten als we wilden ze hoorde het en moeide zich… voor de rest geen kwaad woord (haha) want ze noemde me “schatje” en na elke hoest en bel excuus voor de overlast… wat er ook nog bijkwam was dat zij aan de deur lag en iedereen die de kamer binnen kwam aanklampte zodat de verpleging bijna niet tot bij mij geraakte… als ik een pil vroeg moest zij er ook een… de derde dag was de naald van mijn baxter losgeraakt en liep het bloed langs mijn arm… ik belde natuurlijk de verpleging maar weer hield ze die tegen want haar vlees moest gesneden worden terwijl ik daar bijna zat leeg te bloeden… ik heb dan dringend de verpleegster bij mij geroepen want mijn geduld hing nog aan een heel dun draadje… zo kan ik nog even verder gaan maar ga het niet doen nu... misschien later haha!

tegenslag, da's wel 't minste dat ik kan zeggen... gelukkig lees ik nu dat je al wat pijnvrij kan rondlopen: méér van dat, lieve schat! dikke geneeskus

21-03-2014 om 11:30 geschreven door paz

arme,arme jij...kan het me levendig voorstellen,ik heb ook al wel eens met zo iemand gelegen,en dan kun je wel zeggen,neem dan een éénpersoonskamer,maar je moet je dat wel kunnen permiteren, tegenwoordig krijg je zoiets als je gaat werken,maar vermits ik huismoeder was,en wij het alleen moesten doen met het bescheiden loon van ventje,was dat allemaal niet zo evident,maar het gaat hier over jou,zoals ik al zei,gelukkig ben je thuis,en je blijft thuis,heb je 't gehoord! dikke kus!

20-03-2014 om 07:47 geschreven door lipske

net om die reden blijf ik een zéér dure hospitalisatie verzekering betalen, want ik heb vanzeleven al een paar keer moeten samenliggen (slechts voor één nacht) en toen dacht ik al dat ik gek ging worden!

Toch leest dit als een trein ... ik wacht vol spanning op 't vervolg. dikke kus van mijne zilveren en mezelf xxx

19-03-2014 om 19:52 geschreven door bojako

't Waren wel "bidkarpetjes". (derde regel van vorig berichtje.)

19-03-2014 om 16:56 geschreven door Ludovikus

Zeer tegen de zin van ons Lea, lig ik liever in een tweepersoonskamer, hoewel ik volgens mijn verzekering recht heb op een eenpersoons.  k' Heb al heel wat dagen in gasthuizen doorgebracht, heb dus al heel wat meegemaakt. 't Strafste was met een zeer gelovige Marrokaan. Vijf keer per dag, dus ook een gat in de nacht, kwamen vrienden en familie, om samen met en voor hem te bidden. Hij kon zijn bed niet uit, de anderen hadden elk hun eigen bedkarpetje bij, legden dat op de grond, en begonnen hardop te bidden terwijl ze allerlei turnoefenigen uitvoerden. Ze waren dan ook nog eens erg vijandig en wantrouwig omdat ik een ongelovige was, en hun slachtoffer op slechte gedachten bracht door naakt onder de douche te gaan, en omdat ik het doosje van de tv niet wilde afgeven. Gelukkig heeft dat maar een week geduurd. t'Zal nu wel snel beter gaan schat, dat wensen we je van ganserharte. Kuss.

19-03-2014 om 16:53 geschreven door Ludovikus

oeie , ik heb " gelukkig " een eenpersoonskamer besteld ! dat 't koste wat 't wilt , ik kan niet tegen andermans bezoek !!

en na jouw relaas lijkt het een wijs besluit !

ik hoop voor jou dat alles nu goed geneest Myette , en tot ... ziens hier ( hoop ik )

19-03-2014 om 11:49 geschreven door ani