Zo mooi en zonnig de laatste dagen waren zo nat en somber was het vandaag... dinsdag-golfdag... ja daar is dus niks van terecht gekomen... nikske golf... ik voelde me ietwat beter vanmorgen... goed geslapen en de hoest is meer een hoestje geworden... dus zat ik me af te vragen welke katten ik eens ging geselen... eerst gebeld naar een clubvriendin die in de revalidatie afdeling van het St. Elisabeth ziekenhuis zit te revalideren... een bezoek aan haar met mijn wolk bacillen om me heen zag ik niet zitten dus maar bellen... tussen " " ze is vol lof over die afdeling daar... goeie kine... vriendelijk personeel en zelfs het eten is er lekker... na dat gesprekje belde ik naar Belgacom/Proximus om raad te vragen over mijn PC probleem... de technicus van dienst begon me al dadelijk ambetante technische vragen te stellen... dan stuurde hij me naar de modem... dat ding staat onder een kast dus moet ik op mijn buik gaan liggen om het te bekijken... en daar gingen we weer... "zie je die 2 draden die uit die gele rechthoek steken" ... ja na lang turen ontdekte ik die draden en dan weer de vraag "waar leiden die heen"... verdorie dat was een moeilijke want onder die kast zit een grote bobbel ineengebalde draden... begin die hun weg maar eens te volgen... en dan nog terwijl je op je buik ligt met in de ene hand de telefoon en met de andere hand in die knots zit te woelen... de man zijn geduld begon op te raken... het mijne ook maar ik bleef vriendelijk want ik had hem nog nodig he... hij stuurde me dan naar de decoder en vroeg me wat erop stond... die decoder is zo zwart als de nacht en ik zag er niets op staan totdat ik op het lumineus idee kwam hem aan te zetten... EUREKA... er gingen enkele lampjes branden en ik bracht verslag uit... dat verslag was echter niet dat wat hij wilde weten want hij vroeg me of mijn zoon... die ik terloops had vermeld... niet beter zou kunnen bellen zodat hij het kon uitleggen... om eerlijk te zijn voelde ik me geheel niet vernederd... eerder opgelucht... heb direct zoon gebeld en die zal wel eens binnen wippen als hij tijd heeft zegde hij... dat was dus niet vandaag... dan de bib gebeld en gesmeekt om de uitleentermijn van mijn boeken nog eens... per hoge uitzondering... te mogen verlengen... wat... na ruggenspraak met de collegas... goedgunstig toegestaan werd... dan weer een belletje aan de voordeur... de gasmeter opnemer... daarna de post die een pak kwam afleveren... een winterjas die ik had besteld... de jas paste dus dat was ook weer opgelost... 't manneke was naar de dokter geweest en kwam binnen met een grote zak medicijnen van bij de apotheker... hij heeft dus ook bronchitis kwam hij triomfantelijk vertellen... nu doet hij net alsof hij die ziekte heeft uitgevonden en zit met zijn pillen en hoestdrankje voor zich aan tafel als een kind met een nieuw speelgoedje... die man wil echt alles wat ik ook heb... ik ben dan ook nooit in mijn hele getrouwde leven eens alleen ziek mogen zijn.

storm op zee
een wereld dat wij ons niet kunnen voorstellen    ...

liefs meeuw

22-10-2014 om 07:34 geschreven door meeuw