Woensdag gingen we even op bezoek bij de kozijn van 't manneke... zijn enige familielid... we houden wel contact maar zijn nooit echt close geweest... zij hebben 6 kinderen op de wereld neergepoot en die kinderen op hun beurt ook weer enkele nakomelingen en nu zijn die nakomelingen ook aan 't kweken... dat betekent elke keer massa's foto's bekijken van de hele reutemeteut... kozijn en zijn vrouw hebben pas hun 65-jarig huwelijksfeest gevierd en voor heel die massa nakroost moest er dan een zaal gehuurd worden want een gewone huiskamer kan dit niet aan... kozijn is nog ouder dan 't manneke en het was een hele schok toen ik hem zag... zo broos geworden en wankel op de beentjes... er waren enkele maanden tussen van de laatste keer dat we samen waren en in die tussentijd heeft kozijn's vrouw een zware operatie achter de rug met ook zware nabehandelingen... twee heel oude menskes... komen alleen nog vooruit in vertraagde film versie... zijn bijna blind... ik was er echt het hart van in... je "toekomst" wordt je onder de neus gedrukt want ze zijn maar enkele jaartjes ouder dan wij... sindsdien loop ik rond met het gevoel dat dit de laatste keer zal zijn dat we ze zien... en dan is dat weer een bladzijde die uit ons levensdagboek verdwijnt... sombere gedachten nietwaar.

Gisteravond kwam zoon weer aanlopen... de vorige keer had hij erge rugpijn maar was nu beter... ja er is ook nog goed nieuws soms... hij had 2 weken vakantie genomen en gaat maandagnacht weer aan de slag... zondag komen dochter en haar man terug van vakantie in Kreta en gaan wij ook weer aan de slag... moet volgende week bellen wanneer die dakwerken eens gaan beginnen... zou dat gaarne achter de rug hebben... ook nog bloed laten afnemen en dokter vragen zijn licht te laten schijnen in mijn keel want die doet verrekt pijn... et voil) zo zijn we weer even bezig.

Denk maar zo, ieder huisje heeft een kruisje, draag nooit meer dan je kan!

01-08-2015 om 05:46 geschreven door Rachel Belmans

Ik denk dat die keel jou parten speelt want normaal ben jij toch geen piekeraar of heb ik het mis? Maar inderdaad soms verschiet een mens al eens als hij ziet hoe snel een persoon kan achteruit gaan. Ik kreeg een reactie van ons Lea op mijn blog en blijkbaar gaat het met onze vriend echt niet de goede kant uit.  Dat stemt wel even tot nadenken maar we moeten vooruit maatje en genieten van elke goede dag die we krijgen... Kan een dikke knuffel wat helpen? Een zonnig weekdend en niet teveel nadenken!

31-07-2015 om 20:20 geschreven door Natoken

31-07-2015 om 18:29 geschreven door ani