Iedereen die van dieren houdt begrijpt hoe de dood van een huisdier je aangrijpt... je kat of hond of wat dan ook is ook familie... een stuk van je leven... elk met hun eigen karakter en voorkeuren... en het duurt lang voor je niet elke dag aan dat dier denkt bij wat je ook doet... onze zoon is een verwoede dierenvriend... zeg maar soms overdreven... voor zijn hond en kat het beste eten... zij worden echt in de watten gelegd... hij is ook veel teleurgesteld in mensen en dan wordt je misschien zo... hij heeft een hart van goud maar is niet gemakkelijk in de omgang... en als iets hem zo erg raakt als dit dan loopt het uit de hand... hij slaat om zich heen... trekt zich terug... wil niet dat je hem aanraakt of troost... er valt dan echt niet met hem te praten... het enige dat je kan doen is hem gerust laten tot hij wat afkoelt en hopen dat hij bij zijn zinnen komt... en dat valt ons zwaar... je zit dan met een bang hart te hopen dat hij geen stomme dingen doet... toen we gisteren bij hem binnen drongen... ja werkelijk want de deur was geblokkeerd door het puin dat er lag stond mijn hart bijna stil... kun je je voorstellen... de ruitjes uit alle binnendeuren in diggelen en die lagen over het hele appartement verspreid... toen man probeerde het wat bijeen te vegen gooide hij ons buiten... niets mee aan te vangen dan... later belde ik hem op en zegde hij dat hij bezig was de hond te begraven... gelukkig want toen wij hem zagen zat hij met dat dode dier op schoot gelijk een zombie... akelig om te zien... elk heeft zo zijn eigen manier van rouwen... ergens begrijp ik dat wel want als ik in de put zit trek ik me ook in mezelf terug... alleen dat woest geweld sla ik over.

daar ben ik helemaal niet goed van ,ik heb er gewoon geen woorden voor ,veel sterkte voor zoon ,het is maar een magere troost. dikke zoen lea

11-09-2015 om 10:32 geschreven door Ludovikus

Als je kind pijn heeft of verdriet dan raaktr het je ook en ik kan best begrijpen dat de reactie van jullie zoon toch wel eventjes voor paniek zorgde .. Maar ja, zijn frustratie en verdriet zal zo groot geweest zijn dat hij iets moest doen en dan nog liever de deuren die moeten afzien dan iets ergers maaatje! Maar voor jullie toch een grote zorg .. Hopelijk komt hij snel bij jullie troost zoeken want ik weet dat jij er alles zal aan doen om hem erboven op te helpen. Veel sterke maatje en dat die mannen die dit op hun geweten hebben het schurft krijgen!!

10-09-2015 om 17:05 geschreven door Natoken

Goh wat vreselijk nieuws...wij kunnen begrijpen hoe je zoon zich voelt, we mogen er niet aan denken dat zo iets bij Molly zou gebeuren.  

Ik begrijp dat jij je ook vreselijk zorgen maakt om je zoon, zeker omdat je niet weet hoe hij nog verder zal reageren.  Laat ons hopen dat hij zijn woede heeft kunnen afreageren op de ramen en niet nog ergere dingen gaat doen, wat dat is waar jij zo bang voor bent vrees ik.

Heel warme troostknuffel van Bob en mezelf lieve schat.  xxxx

10-09-2015 om 10:06 geschreven door bojako