En we ploegen voort zoals de boeren... toen ik de zoon nog eens belde klonk hij bijna terug normaal... "het moet slijten" zegde hij en "ik wil liever alleen zijn" en ja ik begrijp dat wel... mannen zijn nog altijd beschaamd om te huilen... toen hij als tiener plots niet meer huilde wist ik dat het zoontje "man" geworden was of toch dacht dat hij al een "man" was... toen al koelde hij zijn woede op levenloze voorwerpen... als kind raadde ik hem aan zijn hoofdkussen murw te beuken maar dat voldeet hem niet lang... hij is niet echt een vechter maar zal zich wel verdedigen als hij aangevallen wordt... ik laat hem verder met rust en binnen enkele dagen ga ik voorzichtig een balletje opgooien over "al die sukkels die in een asiel zitten weg te kwijnen"... deed ik ook met zijn vorige hond en het werkte... spîjtig genoeg is het nu zwaar misgelopen maar zijn hond heeft toch nog enkele zalige jaren gekregen... het beste voer... dagelijks lange wandelingen... knuffels in overvloed... en dan dit.

Dat dak wacht nog altijd op de reparatie van die enkele schoonheidsfoutjes... intussen staan die stomme ladder maar midden op de overloop zodat wij de hele tijd moeten bukken om ze te ontwijken... ik ga dadelijk nog eens aan hun oren trekken sè!

Heb al enkele uren doorgebracht met bellen en op het net zoeken... ik wilde ons districtshuis bereiken voor enkele inlichtingen maar owee... telefonisch : antwoordapparaat met een vrouwelijke fezelstem waar ik geen lap van verstond... dan het net : aanvraag doen voor : allemaal voorgeprogrammeerde onderwerpen waar het mijne niet bij paste, mijn vraag werd gewoon genegeerd... nog een ander nummer ingetoetst zomaar "op de wilden boef" zoals wij het hier zeggen enne... die mevrouw daar kon me doorverbinden en ik heb een afspraak voor vandaag nog... nu nog even de nodige papieren verzamelen en ik trek ten strijde!

Mijn verstand werkt tegenwoordig veel te traag, maar dat wist je al zeker - ik denk er net aan : indien de hond van je zoon vergiftigd werd in het Rivierenhof, zou je dat dan niet best op FB zetten om andere honden eigenaars te verwittigen?

't is maar een voorstel zenne.

Blij dat zoonlief toch al wat gekalmeerd is. 

Dikke kus,

12-09-2015 om 12:54 geschreven door bojako

Ik heb met veel belangstelling jouw laatste bijdragen gelezen, en wij kunnen ons niet verplaatsen in dat gevoel van gemis. Het moet zeer moeilijk zijn voor u, voor hem en voor de familieleden en allen die hem genegen zijn. Wei ben ik om hier een paar woorden achter te laten? Ik wens je dat ook moed en vertrouwen en de hoop dat alles mag goed komen, wat dat goede voor jou en de zoon nu en daar oo, mag betekenen! Dat is ook een oprdracht voor SeniorenNet. Moge de zon vandaag jouw hart verblijden!

11-09-2015 om 12:30 geschreven door Maarten