|
En we zijn weer enkele dagen verder maar nog bijlange niet thuis... St.Augustinus weigerde zoon ook op gevaar van besmetting van hun andere patiënten... tenminste dat was hun excuus... zoon was in alle staten... wist niet meer wat te doen en dan hebben wij gezegd dat hij willens of nillens dan maar naar het UZA moest gaan aankloppen... we reden hem naar Spoed met zijn valiesje en eisten dat ze hem zouden opnemen en opereren... dat is dan gebeurd maar eerst 4 dagen later... toen hij uit de operatiezaal kwam merkte hij dat zijn smartphone en geld uit de afgesloten safe gestolen was... in die smartphone zaten al zijn gegevens en contacten dus was het een hele klus vanuit het ziekenhuis alles te blokkeren... dat karweitje was voor mij... ik heb dan dochter gebeld om te helpen want zo'n crack ben ik nu ook weer niet en we hebben het klaargespeeld een gevaarlijke app onschadelijk te maken... toen ik enkele weken geleden hem vertelde dat ik alle telefoonnummers, adressen en wachtwoorden in een notaboek genoteerd heb voor noodgevallen lachte hij me uit : "ach moeke dat is verleden tijd" jawatte leve die verleden tijd dan... die gasten denken dat hen niets kan gebeuren maar je ziet wel... hij kan niemand meer bereiken want kent hun nummers niet.
Die zoon van ons is echt een pechvogel die precies het ongeluk aantrekt... wat we met hem al hebben meegemaakt kan een boek vullen... nu is het weer afwachten hoe zijn been zal herstellen... ik bekeek de foto's en dat is pure horror... van top tot teen vol metalen bouten... verticale en horizontale.
Eén licht in de duisternis... voor ons tenminste... is dat een vroeger buurmeisje... die nog altijd contact nam met ons... samen met haar vriend voorstelde om regelmatig de avonddienst van ons over te nemen... d.w.z. het eten van hond en kat klaar zetten en de hond uitlaten... wat ze nu al enkele keren deden... ook deze avond... dat geeft ons wat ademruimte want het werd wel wat teveel voor ons... en zoon kan nog weken in het ziekenhuis liggen naargelang de genezing.
Vandaag hadden we ook nog een begrafenis van de neef van 't manneke... veel is echt niet genoeg voor ons.
Voor vandaag stop ik ermee... ik ga maar weer vroeg slapen om morgen paraat te staan voor hond en kat... in de namiddag zoon bezoeken... en de avonddienst is voor het buurmeisje... die vinden het plezant om met die hond te ravotten en de hond vindt het zelfs nog leuker... die was deze voormiddag verrassend kalm... beetje uitgewaaid zeker.
|
