|
Jullie hebben dit gedichtje zeker ook moeten leren vroeger maar kennen jullie het nog helemaal... we hadden het er onlangs met vrienden over en ik ben het gaan opzoeken bij Google... laat me jullie geheugen eens opfrissen...
De pruimeboom
Eene vertelling
Jantje zag eens pruimen hangen,
O! als eijeren zo groot.
't Scheen, dat Jantje wou gaan plukken,
Schoon zijn vader 't hem verbood.
Hier is, zei hij, noch mijn vader,
Noch de tuinman, die het ziet:
Aan een boom, zo vol geladen,
mist men vijf zes pruimen niet.
Maar ik wil gehoorzaam wezen,
En niet plukken: ik loop heen.
Zou ik, om een hand vol pruimen,
Ongehoorzaam wezen? Neen.
Voord ging Jantje: maar zijn vader,
Die hem stil beluisterd had,
Kwam hem in het loopen tegen,
Voor aan op het middelpad.
Kom mijn Jantje! zei de vader,
Kom mijn kleine hartedief!
Nu zal ik u pruimen plukken;
Nu heeft vader Jantje lief.
Daarop ging Papa aan 't schudden
Jantje raapte schielijk op;
Jantje kreeg zijn hoed vol pruimen,
En liep heen op een galop.
Hiëronymus van Alphen
(1746 - 1803ling ¹)
Voilà dat is al een oudje niet... komt uit een "stichtende" gedichtenbundel... eigenlijk was het een liederenbundel maar de muziek is naar 't schijnt verloren gegaan.
|
