De eerste dag is achter de rug en viel over het algemeen nogal mee... het spreken gaat redelijk en... een geluk bij een ongeluk... hij praat me niet de hele tijd de oren van de kop... toen we hem bij de kliniek gingen afhalen zat hij al gepakt en gezakt in de hal beneden te wachten... toen zei zoon plots : "de papa gaat nu rijden dat kleine eindje naar huis"... niettegenstaande mijn luide protesten... ik lig gewoon onder de plak bij zoonlief... reed t manneke perfect naar huis en zelfs de garage in terwijl ik totaal verkrampt aan de portierhendel hing te hangen... een zware OEF ontsnapte aan mijn bevende lippen (haha) toen ik mocht uitstappen... buiten wat verwarde zoektochten ging het wel goed verder... zoon kwam zelfs met de Kiko later in de middag en dat beest was dolblij den bompa weer te vinden... om eerlijk te zijn vóór zijn ziekte was hij soms ook verward dus dat ben ik al gewend... zolang het niet erger wordt kan ik het wel aan... hoop ik... momenteel wachten we op de verpleeghulp om man onder de douche te zetten... ik heb alvast zijn snor en wenkbrauwen bijgeknipt want die vlogen alle kanten op... man zag plots die hulp niet zitten en wilde perse het zelf alleen doen... ik zal met die persoon straks overleggen hoe het verder moet... tot hiertoe is er niets meer te vertellen... gisteravond hebben we samen naar een opgenomen film "Vera" gekeken zonder voortdurend commentaar van 't manneke die zelfs de hele film wakker bleef... de wonderen zijn de wereld nog niet uit.

19-02-2018 om 19:35 geschreven door Gé

19-02-2018 om 08:48 geschreven door Ingrid

19-02-2018 om 08:01 geschreven door lipske

18-02-2018 om 13:12 geschreven door ani