Wat ik eerst zegde over "beginnende" dementie klopt langs geen kanten... volgens mij is het al veel ernstiger... letterlijk alles moet ik controleren hier in huis want er is gewoon geen lijn meer op te trekken... laatstaan geloven wat hij zegt... zijn toilet maken bestaat uit met een droog washandje over zijn lichaam wrijven... zonet een doodvermoeiende sessie gehad over de bloedverdunners die hij moet innemen... hij had het gepresteerd die strip in stukken te snijden en een stuk bij mijn voorraad te deponeren... was compleet het noorden kwijt en kon zelfs de dagen van de week niet meer in volgorde opnoemen... ik zit hier nu gewoon mijn gemoed te luchten want ik zie de toekomst somber in.

Voilà dat is eraf... zo dadelijk komt de dame van de bib enkele boeken brengen zodat ik niet meer met die zware last over en weer moet sleuren... ik ben uiteindelijk ook al de 20 ver gepasseerd nietwaar... hoe ik me voelde op mijn 20 kan ik me zelfs niet meer herinneren... ja ik was verliefd en druk in de weer een nestje te bouwen... ging de hele dag werken en 's avonds nog bij een accountant werken om mijn keukengerief te kunnen betalen... zoals het toen gewoonte was kreeg de jongen een slaapkamer mee en het meisje de eetkamer... de rest moest je maar uitzoeken... zo ook bij ons... toen trouwden we en het werken ging verder... de hele dag het kantoor en 's avonds thuis... geen wasmachine of frigo... alles "handmade"... diepvries moesten ze nog uitvinden dus ofwel vers gekookt ofwel blikvoer... op dat gebied hebben buitenshuis werkende vrouwen het wel ietsje beter... in de supermarkt kun je alles gewassen en in hapklare brokken gesneden vinden... toch een luxe... in de weekenden waren 't manneke en ik op zwier... na de zaterdagse schoonmaak deden we de wekelijkse voorraad in en dan aanschuiven voor een van de talrijke cinemazalen in de stad... daarna nog wat gaan dansen... en zondag... ja wat we dan deden vertel ik hier niet.

Alles bijeen niet zo slecht... toen de kindjes kwamen kochten we onze eerste TV... want cinema en dansen was verleden tijd... dat was compleet een ander scenario maar heb er nooit spijt van gehad... ik was intussen mijn wilde haren ietwat kwijt want dochter kwam toen ik 34 was... in die periode reden we veel uit met de wagen met of zonder vrienden... toen was rijden nog ontspannend... het had zijn eigen charme.

Ik kijk dus terug op een rijk gevuld leven... natuurlijk zijn er altijd dingen die je nooit gedaan hebt maar die je had willen doen... zoals paardrijden bvb... in mijn jeugd was daar geen geld voor en later wilde man niet... vond het te gevaarlijk... maar ja alles samen hadden we het goed... nu komen er zware tijden die we hoe dan ook zullen moeten trotseren.

26-02-2018 om 10:55 geschreven door Ingrid

24-02-2018 om 18:44 geschreven door Gé

hopelijk gaat het inmiddels ietsje beter met uw man.

Ik weet niet of de dokter heeft laten weten wat de oorzaak kan zijn van zijn verwarring

Maar toen hij longontsteking had ,was zijn desoriëntatie het gevolg van verkeerde medicatie; éénmaal uit het ziekenhuis ontslagen kon hij, weliswaar onder begeleiding, zelf met de auto terugrijden.

Misschien komt de desoriëntatie deze keer door de overgang van ziekenhuis naar huis.

Oudere mensen raken wel vaker het spoor bijster bij een ziekenhuis opname. Hopelijk komen zijn vaardigheden langzaam terug.

Ik wens jullie beide heel veel sterkte toe

24-02-2018 om 18:27 geschreven door Gé

24-02-2018 om 09:19 geschreven door ani