Het zijn en blijven drukken weken voor mij... niet alleen moet ik 't manneke continu in het oog houden want de man maakt soms rare sprongen op onverwachte momenten... enkele dagen geleden was hij bijna zijn gewone oude zelf... wat iets van hoop bij mij op deed flakkeren maar dan PARDAF vervalt hij weer in een stamelend hoopje ellende dat loopt rond te dwalen in huis zoekend naar... ja naar wat... maar ook mijn eigen lijf in redelijke staat trachten te houden... na een bezoek bij de NKO voor mijn vertigo raadde die me aan me een hoorapparaat aan te schaffen... zonet een afspraak gemaakt met de audioloog voor bijkomende testen... als de prijs een beetje meevalt ga ik de sprong wagen want steeds "wablief" te moeten vragen bij elk gesprek wordt stikvervelend... mensen articuleren niet meer... acteurs en actrices mompelen... hier en daar vang ik een woord op terwijl de rest de mist ingaat... ik zit op de tram of bus en probeer een gesprek op te vangen van 2 dames die vlak achter me zitten en tot mijn grote frustratie versta ik niet de helft... dat moet gedaan zijn... ik moet een hoorapparaat zodat ik me terug in de taterende menigte kan gooien... intussen doe ik mijn anti-vertigo oefeningen waar ik apeziek van word... heb ik afspraken gemaakt voor allerlei controles op allerlei lichaamsonderdelen die dreigen in panne te vallen... ik heb al plezantere tijden meegemaakt maar vrees dat die voorgoed achter me liggen... gelukkig zijn er nog leuke dingen te doen nl. een grote strijk plegen (galgenhumor)

17-03-2018 om 09:32 geschreven door lipske

17-03-2018 om 08:56 geschreven door ani

16-03-2018 om 13:50 geschreven door Dirk