Als voetbal-weduwe heb ik me wijselijk teruggetrokken en zit boven bij mijn computerke mijn leed uit te storten... niet echt hoor... ik kan me zonder TV heel goed vermaken maar nu was ik het lezen een beetje beu en wilde iets meer actiefs ondernemen dus heb ik de draad weer opgenomen van mijn blog memories t.t.z. ik heb me voorgenomen mijn kinderen iets na te laten als herinnering aan hun ietwat gekke moeder... ik ben dus in mijn allereerste blogs gedoken en deze die ietwat leesbaar zijn print ik uit voor hen zodat ze later na mijn dood kunnen lezen wat moeder allemaal bewoog en uitspookte... man man wat er dan allemaal aan herinneringen boven komen... de eerste waren in 2005 en nu lees ik dingen die ik al helemaal vergeten was... een hele revelatie... om af te wisselen verzamel ik foto's om op een USB stick te zetten voor ons fotokader... ook een geducht karwei... ik weet dat ik de hele winter weet wat doen.

Deze week was eentonig behalve dinsdag toen ik met zoon naar de supermarkt ging... hij komt dan op zijn moto naar ons en rijdt met onze wagen naar de winkel... deze keer stopte hij vlak achter de hoek en gebood mij te rijden... aiaiai... maar ik moet het terug onder de knie krijgen en reed... en parkeerde de auto bij de supermarkt zonder brokken te maken... na het winkelen reed ik... weer zonder slachtoffers te maken... achteruit de parkeerplaats uit en tufte naar huis... dacht ik... maar zoon dacht er anders over... weer gaf hij me op commandotoon order om door te rijden en stuurde me de singel op midden in het drukke verkeer want het was bijna 12 u... en ik reed... met het zweet in mijn sandalen maar wat kon ik anders... voor... achter en naast mij wagens dus ik kon er niet uit of stoppen... dus ik reed verder en het is me gelukt... enkele kleine foutjes gemaakt... zoon gaf me een 7... mag ik nu eventjes fier op mezelf zijn... na 30 jaar in winterslaap terug het drukke verkeer in... geen kattepis zenne!

Morgen wacht me een onaangename klus... een mammo... die operatie zelf is al vervelend genoeg en dan zit je toch altijd stiekem met de schrik dat ZE iets gaan ontdekken dat er niet hoort... zal blij zijn als het gedaan is.