Sjjjttt... het is hier even rustig... hoop dat het zo een tijdje blijft na een woelige week... telefoon nog altijd afgesloten dus regelmatig bellen naar Scarlet om van mijn oren te maken... heel vriendelijk en veel sorrys voor het ongemak en ook begrip maar er gebeurt helemaal niks... ik heb mijn gsm gelukkig maar t manneke kan met die wonderlijke moderne toestellen niet overweg dus ik kan niet meer alleen het huis uit omdat hij me niet kan bereiken in nood... met hem naar de dermatoloog voor dat koppige koppeke van hem dat weer eens gewond is... 2 x per dag reinigen en insmeren met cortisone zalf... en of dat niet voldoende is ging hij vrijdag ll. door zijn rug... aangezien mijn echtgenoot nooit in stilte kan lijden liet hij bij elke beweging de nodige decibels ontsnappen... volstoppen met pijnstillers en gedwongen rust is dan de enige remedie... vandaag ietwat beter en ook ietwat stiller... sjjjttt.

Ik ben nog altijd ijdel en elke ochtend doe ik de nodige manoeuvers om er toonbaar uit te zien... behalve... gisteren 1 november... aangezien het een feestdag is verwachtte ik niemand aan de deur... verkeerd gedacht... in de namiddag stonden onze lang verloren Brusselse vrienden aan de deur... verloren omdat er op mijn mailtjes nooit antwoord kwam had ik hen geschrapt van onze vriendenlijst... jawadde... daar stonden ze alsof er niets gebeurd was... was ook niet... alleen radiostilte... hij met relaas van ellendige gebeurtenissen in de voorbije jaren en zij met Alzheimer... dat was een schok voor mij want zij was zowat de meest intelligente vrouw die ik ken... van alle markten thuis... had een belangrijke positie bij een bank en ging na haar pensioen nog kunstgeschiedenis studeren... zelfs als ze bij ons op weekend was zat ze in verloren momenten nog te studeren... het laat me gewoon niet los... en ik maar puzzelen en vraagstukken oplossen om mijn hersens in leven te houden... misschien kan ik me beter wat minder inspannen... om terug te komen op wat ik in het begin zegde... ik voelde me wel opgelaten de deur te moeten openen in mijn nonchalante toestand... niet opgemaakt... wel aangekleed.

Nog zoiets... ik heb een vriendin die elke avond om 9u haar bad neemt en pon en peignoir aantrekt... ik zat gewoonlijk tot 10u aangekleed en wel en dan belde er niemand... maar owee als ik me eens even liet gaan en uit mijn BH en in mijn pon en peignoir stapte... gegarandeerd onverwacht bezoek... zo zat ik eens rustig BHloos te genieten van een rustige avond... kinderen in bed... man naar zijn biljart avondje... belde een buurman aan om te bedanken voor een of andere gunst... ik weet al niet meer welke... vroeg beleefd de man binnen en die deed het nog ook... daar zaten we... hij ietwat ongemakkelijk en ik geweldig opgelaten in mijn peignoireke... ik gaf hem een whisky... we babbelden wat en toen hij eindelijk de deur uit was kwam mijn zucht van opluchting... ik dacht mijn les geleerd te hebben maar nee... hopeloos!

08-11-2018 om 14:18 geschreven door ani

04-11-2018 om 16:30 geschreven door sim

03-11-2018 om 09:59 geschreven door ani

03-11-2018 om 09:51 geschreven door Dirk

02-11-2018 om 16:13 geschreven door natoken