Ik had zelf al ondervonden dat ik op zekere blogs geen reactie kon intikken en ook gehoord van enkele bloggers die erover kloegen, maar nu heb ik zelf prijs... op mijn vorig logje reageerde niemand en net toen ik me geweldig eenzaam en in de steek gelaten begon te voelen kreeg ik een mailtje van een blogmaatje die me vertelde waar het schoentje wrong... dat maatje is van harte bedankt want ze behoedde me voor een zware depressie... ik ga dus gewoon verder met mijn hart hier uit te storten zonder antwoord te verwachten... aangezien ik dat hier ten huize van wel gewend ben ga ik er niet van doodvallen... ik hoop echter dat Sennet iets gaat doen aan dit probleem want tegen de muren aanpraten is niet echt een pretje.

Wat bracht de vorige week ons... buiten de gewone was- strijk- en opruimbezigheden moest ik elke ochtend beginnen met kop en poten van 't manneke te verzorgen... hij had altijd al een harde kop maar nu komt er nog bij dat hij om de haverklap die kop stoot tegen alles en nog wat... niet dat hij gegroeid is... integendeel... mijn huisband is stilaan aan 't smelten... zowel in lengte als omvang... dus ik begin mijn dag met ontsmetten en inpappen... dan de poten... hij zit namelijk al verscheidene weken met een zwerende grote teen... die moet dus ook ontsmet en ingepapt en verbonden worden... gisternacht lag hij te steunen als een aangeschoten rund en wilde direct naar de Spoed... ik heb dat toch kunnen uitstellen tot later op de dag want ik heb absoluut de nodige uren slaap nodig... op Spoed kregen we een vriendelijke en jonge en knappe dokter die de dader van al die smart bekeek en constateerde dat die ingegroeide nagel eruit moest... dat gebeurde... wat mij altijd opvalt is dat manlief tijdens zo'n behandeling heel stilletjes zijn pijn verbijt terwijl hij thuis al begon te gillen nog voor ik dat ding aanraakte... enfin de nagel is gefatsoeneerd en hopelijk is hij binnen enkele dagen van de pijn verlost en ik van al dat gepap.

Vandaag heb ik me met noeste ijver gestort op het schrijven van kerstkaarten... daarna komen de inkopen voor de kerst... niet dat ik een feestmaal ga bereiden maar zoon komt naar ons met Kiko en die twee mogen wel wat extra krijgen... voor oudejaar blijven we elk in ons eigen huis... zoon komt de straat niet op want de hond is als de dood voor vuurwerk... enkele weken geleden waren ze bij ons en er was ergens heel in de verte vuurwerk... bijna niet te horen... maar Kiko zat geweldig te beven en wist niet waar kruipen... bij harde knallen zou hij tegen de muren oplopen in paniek... wel een probleem want het is een beer van een hond... ik ben niet bepaald een zwak vrouwtje maar als dat beest in mijn weg zit kan ik hem gewoon niet opzij duwen... een betonblok is er niets bij.

16-03-2019 om 17:11 geschreven door komal

20-12-2018 om 15:53 geschreven door ani

18-12-2018 om 15:41 geschreven door natoken

17-12-2018 om 08:05 geschreven door lipske

15-12-2018 om 11:31 geschreven door Dirk

14-12-2018 om 10:36 geschreven door ani

13-12-2018 om 18:11 geschreven door natoken

13-12-2018 om 18:04 geschreven door natoken

13-12-2018 om 18:01 geschreven door natoken

13-12-2018 om 18:00 geschreven door natoken