Ik lachte ooit eens met mijn moeder die op haar gebit was gaan zitten zodat het brak... het menske kon alleen maar zuur mee lachen... je kan je kop verliezen maar om je tanden te verliezen moet je toch wat meer moeite doen... dat dacht ik toch... niet mijn echtgenoot hoor want die is kampioen in verliezen... als ik alle uren moest optellen die ik heb doorgebracht met zoeken naar spullen die hij kwijt was zou ik enkele jaren kunnen vullen denk ik... aan de kop stonden zijn sleutels... dan zijn portemonnee... in de tijd dat een herentas in de mode was... dat ding heeft in half Vlaanderen gelegen... was ik blij toen die mode passé was... nu gisteren... ik was nog in de badkamer aan het proberen er enigszins toonbaar uit te zien na een onrustige nacht... toen man binnen kwam strompelen met een verbijsterd gezicht... hij kon nergens zijn tanden vinden... hem vragen waar en wanneer hij ze laatst had gezien is verloren moeite want dat herinnert hij zich niet meer... wanneer hij zowat voor de tigste keer de ronde had gedaan van het huis en me wreed op mijn zenuwen had gewerkt door zijn klaagzang zuchtte ik eens diep en... begon al mompelend van : "daar gaan we weer" aan de zoektocht... het hele huis door van badkamer tot garage... dan begon ik zelfs kasten en laden te openen uit pure wanhoop... tevergeefs... nadat we zowat 3 x het hele huis hadden uitgekamd begon ik te denken dat hij ze met het vuilnis had mee gegeven... en dat na al die bezoekjes aan de tandarts en al het gezeur en al die moeite... om nog niet te praten over de kosten... ik gaf het op en ging al grommelend aan de pc zitten om mijn zenuwen te kalmeren... tot plots een jubelkreet van beneden door het huis galmde... EUREKA... GEVONDEN... en waar lagen die vermaledijde dingen... de enige plek waar ik niet gezocht had was tussen de zitting van zijn relax omdat er altijd een plaid ligt... ik begrijp nog altijd niet hoe dat gebit zich onder die plaid heeft kunnen wurmen... en de clou van het hele verhaal is dat hij beweerde dat dit mijn schuld is want ik had die plaid erover gelegd terwijl ik dat ding niet had aangeraakt... dat deed de deur dicht... deze keer deed ik wat meer dan grommelen en trok naar boven naar mijn pc om af te koelen... toen hij later naar boven kwam heb ik hem zowat buiten gesmeten... hij droop af en de rest van de dag was hij verdacht behulpzaam... hij waste zelfs de 2 koffiekopjes af... de rest bleef staan... er zijn tenslotte grenzen aan behulpzaamheid.

En dan zeggen dat mijn leven saai is... hoe kun je zoiets denken!

09-10-2021 om 09:39 geschreven door ani

05-10-2021 om 10:50 geschreven door Dirk

02-10-2021 om 17:23 geschreven door Dirk

30-09-2021 om 09:08 geschreven door ani