|
Jongens jongens toch, het leven kan zwaar zijn... zit ik hier al dagen te sukkelen om op mijn blog te komen... sennet wilde weer eens op veilig spelen en mijn antecedenten opvragen... was ik vergeten dat ik ooit aan mijn wachtwoord iets veranderde... resultaat : ik geraakte niet meer binnen... ik zwaar gefrustreerd... en dat bovenop deze loodzware en donkere laatste dagen van dit vermaledijde en zieke jaar... vandaag maar eerst ging bij mij een kaarsje branden en voilà hier ben ik dan weer... niet dat ik iets bijzonders te vertellen heb... ik wil me alleen maar even laten zien.
De Kerst "vierden" we met ons viertjes dw.z. 't manneke, zoneke, hondeke en ikke... om rustig te kunnen eten had ik voor hondeke een biefstuk gebakken en het beestje heeft de hele tijd braafjes zitten wachten tot hij een volgend brokje bief kreeg... zoon vond het een geniaal idee van mij en ikzelf ook... dat beest is gewend dat als zijn baasje eet hij elke keer ook een proevertje krijgt en ik zag mijn tomates/crevettes al helemaal in de hond verdwijnen... nee dus... zoneke kon dus rustig eten mits van tijd tot tijd de hond een brok te voeren... nu hoop ik maar dat het beest niet gaat verwachten dat hij elke keer steak voorgeschoteld krijgt... de rest van de avond was gewoon gezellig met als uitschieter een onverwachte vondst... zoon en hond zitten altijd op dezelfde leren bank, een bank die ik dan bescherm met een dikke plaid... de hond had door zijn gewoel er een warboel van gemaakt en zoon haalde het zitkussen weg om alles te ordenen en wat kwam er vanonder dat kussen vandaan... een sjaal en muts... verloren door een van onze laatste bezoekers... een bezoeker van de pre corona tijd... ik vind het wel ietwat genant dit te moeten bekennen maar ik heb dus bijna twee jaren nooit de moeite genomen de bodem van die bank eens te stofzuigen... we hebben nog gezocht of er soms ook geld lag... helaas niet... ik heb de eigenaar gemaild en die komt binnenkort zijn eigendom ophalen.
Oudejaar wordt een gewone avond met als enige ontspanning wat melige programma's op TV en als we geluk hebben een tigste herhaling van een herhaling... wij zaten zelfs 2 x zonder TV blad... een blad waar we een abonnement op hebben en dat al jaren elke week stipt wordt geleverd behalve nu 2 x... wreed ambetant... voor mij niet zo erg want ik kan op de TV het programma opzoeken en opnemen wat me interesseert... dat is echter te hoog gegrepen voor 't manneke... te technisch... mijn taak was weer te bellen om klacht in te dienen... niet echt een van mijn favoriete bezigheden maar iemand moet het doen toch.
Alles bijeen genomen was het weer een spannende week... ach en dan vergeet ik nog onze uitstap met de wagen... in de gietende regen... om benzine te tanken... iets dat ik nu ook moet doen want man stond de vorige keer zo te stuntelen dat de pomp haar geduld verloor... er moest een nieuw batterijtje in meneer's horloge... werk voor madam... er moest duivenvoer gehaald worden... eventjes langs de kringloop om wat spullen kwijt te raken... het was niet 't manneke's beste dag en de rit was een bezoeking... meneer rijdt zonder lichten... ruitenwissers zijn niet nodig voor hem... hij heeft geen geduld met andere chauffeurs en wil iedereen voorbij steken... ik zit dan de hele tijd aan dat hendeltje te rukken om de ruiten vrij te houden en regelmatig de ventilator aan te zetten tegen de damp... intussen bijt ik op mijn tanden... pers mijn knieën bijeen en hoop op verlossing... thuis gekomen was ik een wrak.. rijp voor het schroot... nee op stap gaan is niet meer nodig voor mij.
|
