Vrijdag... eens goed uitgeslapen... niet dat ik op de andere dagen al om 6 u sta rond te springen... nee... ik zou wel gek zijn... die tijd van vroeg gaan slapen en vroeg opstaan is voorbij... eindelijk kan ik m'n persoonlijk levensrithme eens respecteren... ik ben namelijk in hart en nieren een nachtmens... toen ik nog bij m'n ouders thuis woonde moest ma me steeds komen manen naar bed te gaan... ik zat dan prinsheerlijk te lezen... dan stond ze daar plots voor m'n neus als de godin der wrake... "hoe zit het gaat ge nog naar je bed vandaag, morgen kun je er weer niet uit!!!"... en ik : "ja ma nog 1 hoofdstuk"... zij weg tot zo'n 15 minuten later zelfde scene... toen ben ik getrouwd en van de regen in de drup geraakt want nu is het manlief die me steeds komt lastig-vallen als ik nog zalig zit te computeren.
Toen de kinderen er waren moest ik me ook aanpassen... de oudste stond steevast zaterdag- of zondagochtend om 6 u voor ons bed... "gaan we nog niet opstaan want ik heb honger"... zucht zucht... na zowat 3 van die bezoekjes toch maar met veel gesteun en gekerm uit je bed... ontbijt klaargemaakt en als we dan aan tafel zaten was het van "ik heb geen honger"... dan komt er toch wel eventjes dat gedacht in je op van "wat heb ik me hier toch op de hals gehaald"... na veel denkwerk eindelijk de oplossing gevonden... de vrijdagavond voor we gingen slapen even de tafel gedekt en voorzien van snoepjes en speelgoed... zaterdagochtend rond 6 u toen het weer van datte was met mijn liefste stemmeke gezegd : "ga maar naar beneden schatteke er staat vanalles op tafel... tast maar toe... mama blijft nog wat liggen" en wonder boven wonder de truc werkte perfect... nog 1 uurtje respijt.
Voor diegenen die zich vragen stellen over mijn pedagogische aanpak... de kinderen hebben er niets van overgehouden... ze zijn normaal opgegroeid zonder noemenswaardige gebreken... dank U.
Heden ten dage... zonder jonge kinderen die moeten gevoerd en naar school gebracht worden... kan ik me eindelijk uitleven... tenminste ik probeer dat toch... manlief ligt gewoonlijk al in bed te pruttelen dat het tijd wordt die verrekte computer eindelijk eens uit te zetten... gewoon negeren helpt niet... kwaad reageren ook niet... ik zal nu een strategie moeten uitdokteren om hem het zwijgen op te leggen... snoepjes in zijn bed leggen... of iets anders... als jullie suggesties hebben laat ze me dan weten he... met dank bij voorbaat... Myette

26-02-2006 om 22:48 geschreven door huismusje/troubadoerke

26-02-2006 om 17:36 geschreven door vifke

25-02-2006 om 19:54 geschreven door Chia

25-02-2006 om 10:31 geschreven door Caerwyn

25-02-2006 om 09:22 geschreven door Ludovikus

24-02-2006 om 16:49 geschreven door Ludovikus

24-02-2006 om 16:47 geschreven door Ludovikus