Naam : Myette, woon in Antwerpen, heb 1 man, 1 dochter, 1 zoon, 1 schoonzoon, geen kleinkinderen, 1 schildpad, ben Boogschutter, verjaar in november, ik hou van lezen, crypto- grammen, schrijven, com- puteren, bloggen, minigolf, nieuwe contacten maken, pret maken met vrienden.
100% 150% 200% LOEP
REAGEER EENS OP MIJN SCHRIJFSELS ZODAT IK WEET DAT IK NIET TEGEN DE MUREN PRAAT
Gisteren was een "hoera" dag voor me... eindelijk weer eens m'n neus buitengestoken... goed ingeduffeld... aangezien 't manneke ook strijk ligt en ik niet aan zijn geliefd wagentje mag raken is zoon me komen ophalen om la mamma te gaan bezoeken... ik was daar 2 weken niet geweest maar denk je dat ze blij was me te zien... ze had me warempel nog niet gemist... en ik me maar zorgen maken... enfin ik heb m'n dochterlijke plichten volbracht en m'n geweten gesust.
's Avonds moest ik naar het theater... had afgesproken met m'n vriendin op de Groenplaats... bij ons in de buurt rijden er maar 2 tramlijnen... de 7 en de 15... toen de tram er aankwam stond er geen nummer op maar ik stapte toch maar nietsvermoedend op... die volgde zijn gewone koers... Belgiëlei op en de metro in... opeens zag ik station Astrid... dan Elisabeth geloof ik... begon lont te ruiken... spurtte naar de conducteur en ja hoor... die tram had gewoon een zijtunnel genomen en ik zat richting Merksem... ben aan Stuivenbergh uitgestapt... even een klein probleempje om terug naar de Groenplaats te geraken maar uiteindelijk is dat gelukt... nu kunnen jullie dat een fluitje van een cent noemen maar voor mij is dat een hele prestatie... ik zie namelijk kans om in m'n eigen straat verloren te lopen... bij wijze van spreken dan... heb totaal geen richtinggevoel... we zijn naar Het Goede Lijf gaan kijken... niet slecht maar ik persoonlijk vond Fuck You en de Vaginamonologen stukken beter... ik had uit voorzorg m'n mascara niet opgedaan maar het was niet nodig geweest... achteraf nog een wijntje gaan drinken... lekker wat bijkletsen en dan met de laatste tram naar huis... een welgevulde dag al met al.
Vandaag was de begrafenis... weer geen mascara opgedaan uit voorzorg... toen we aan de kerk kwamen en de auto parkeerden constateerden we een lekke band... even VTB Wegenhulp opgebeld... leve het mobieltje... man aan de auto blijven wachten en ik naar de kerk... ik kwam nog juist op tijd binnen vlak vóór de kist werd binnengebracht... tegen het einde kwam 't manneke aanpuffen en konden we naar de begraafplaats rijden... daarna de koffietafel... daar ook lekker zitten bijkletsen met de fietsvrienden... nu zit ik met een probleem... ben ik nu met de jaren zo'n harde tante aan 't worden maar ik heb geen traan gelaten... dat was vroeger wel anders... welnu dat verontrust me... alhoewel men bij een begrafenis er alles aan doet om je tot tranen te dwingen... het lukt hen niet meer... één ding weet ik echter wel... als mijn tijd gekomen is dan geen blablabla voor mij... kort en eenvoudig... geen ellenlange lofbetuigingen... de mensen die me kenden weten wel wie ik was en de anderen interesseert het toch geen snars... ik kreeg soms het gevoel van : "tiens die A moet echt een heilige zijn geweest" en "zo ken ik hem helemaal niet"... ja lelijk van mij ik weet het maar toch... voor mij hoeft het niet.
Met deze niet zo vriendelijke opmerking neem ik afscheid voor vandaag... tot de volgende... bij leven en welzijn.
Reacties op bericht (6)
16-01-2007
klopt niet
just hé Myette hier klopt iets niet
groetjes Sjoeke
16-01-2007 om 22:00
geschreven door Madammeke
14-01-2007
...
Wat je uitstapje met extra toeristische rondleiding (hihi) betreft, in het vervolg moogt ge mijne GPS ne keer lenen! Lach niet, ik kan hem te voet ook gebruiken. En waarom zeg ik nu "hem", terwijl het een madam is... En bij je begrafenisverhaal schoot ik spontaan in de lach, met dat tiens, zo kende ik A. helemaal niet...
En dat verdriet op begrafenissen heeft veel te maken met eigen (onverwerkt) leed, geloof ik...
14-01-2007 om 02:07
geschreven door Lieve
medeleven
Inderdaad, "Het goede lijf" was niet slecht, maar evenaarde ook m.i. de solo-producties van An Nelissen niet. Wat je kerkelijk "inleven" betreft. Insgelijks. Ik erger me te pletter aan de manier waarop onze overledenen "ten eeuwigen ruste" gebracht worden. Te dramatisch, te veel geslijm - wat irriteert ipv troost. Geef mij maar de swingende manier van Suriname, waar vrolijk begraven wordt. Enkele jaren geleden heb ik geprobeerd een pastoor te doen inzien dat de katholieke liturgie te zwaar op de hand was, dat het toffer/plezanter kon aangebracht worden. Zijn antwoord was: wij hebben veelal te maken met mensen "in nood", wij kunnen de plezante niet uithangen. Daar had hij een punt. Toch blijf ik van mening dat een minder conventionele manier van doen aangrijpender kan zijn én meer kan troosten dan het huidige stereotiepe stramien. Bij begrafenissen wil ik niet te wenen, ook een beetje vanwege mijn mascara, maar grotendeels omdat ik mijn verdriet liever alleen verwerk. Daarom lees ik nooit een doodsprentje in de kerk, maar bewaar het tot thuis. Pas dan laat ik mijn gevoelens toe. 'k Heb de indruk dat jij ook zo in mekaar zit. Geen witgekalkt graf, maar liever een spontaan gevoelsmens. Niet?
14-01-2007 om 00:24
geschreven door madame
13-01-2007
ik kom niet graag in de kerk
Dag Myette,ik ben niet gelovig,maar ik breng wel respect op voor diegene die het wel zijn,ze hebben tenminste een vasthoud.Nu kom ik wel in de kerk,maar alleen voor begrafenissen van mensen waar ik echt om gaf.Ieder gaat om op een andere manier om zijn verdriet te verwerken,men moet dat respecteren.Mijn vader is zo een achtien jaren geleden gestorven,diegene die het hardst huilden waren diegene die al jaren geen omgang hadden met hem,wat een hypocrieten,kan ik niet tegen.Ik heb daar geweest met het gevoel dat ik in een droom terecht was gekomen,ik heb geen traan gelaten,wat ik zelf eigenaardig vond,want hij was wel degelijk een goed man en bij ieder geliefd,iemand zonder franjes,bleef altijd zijn eigen,geen komidie,gewoon rechtdoor en eerlijk.Hij was treinbestuurder bij de NMBS,te werk gesteld in het Centraal station in Antwerpen.Twee jaar later ga ik zien naar een uurregeling omdat we naar de kust moesten rijden de dag erna,barst ik daar toch in tranen uit gelijk een klein manneke bij het zien van de treinen.Nu ga ik eens regelmatig als ik in Antwerpen kom langs de central,drink er eerst een kop koffie,zoals hij altijd deed,en dan ga ik het perron op zo ver mogelijk,en kijk naar de treinen die binnen en buiten rijden,en dikwijls komen de traantjes weer spontaan terug,mensen moeten maar denken dat ik juist iemand op de trein heb gezet,het kan me doodgewoon niet schelen wat ze denken,daarna voel ik me een beetje opgelucht,en kan weer verder.Zo dat is mijn ervaring met de dood.Groetjes myette van pietje-bob.
13-01-2007 om 21:56
geschreven door peeters robert
*
Van de doden niets dan goed he, ook al waren het de grootste sm**rl*pp*n. Luguber trekje heb je er precies wel aan overgehouden aan die begrafenis, zo te zien aan je emailplaatje. Mwaaaahhhhahaha. Heb een fijn weekend, maar ga nog maar niet golfen, het weer is nog te slecht en een relaps is gauw gebeurt hoor. Kus van mus
13-01-2007 om 17:58
geschreven door huismusje/troubadoerke
..
wij waren van de week bij de pastoor geweest voor de dienst van ons moeder ,voor mij hoeft die tralala ook allemaal niet ,maar wat ik wel wil ,en dat heb ik dus de pastoor ook gezegd ,ik heb een hele cd met allemaal liedjes die ik wil horen(allee ,in de veronderstelling dat ik ze nog kan horen natuurlijk)hihi,desnoods laat hij iedereen maar 20 keer terug komen voor de offerande,of hij geeft nen tournéé generale ,whatever! Maar ik moet ze allemaal gehoord hebben ,of ik kom terug!Dag Myetje!
groetjes Sjoeke
